Издей берем тааныш үйдөн,
Издей берем көчөдөн.
Карааныңды мен жоготтумбу,
Түшүмдө гүл төшөгөн.

Кайырма:
Эмне мынча сүйөм сени?
Эмне мынча сагынам?
Кучагыңда денем ысып,
Чачтарыңдан сылагам.

Оюм сенде билсең деги,
Ырым сенде сайраган.
Сендеби дейм мүрөк көлү,
Кышта суусу кайнаган.

Кайырма:

Кайдасың сен, таба аламбы?
Билесиңби сен тилекти?
Адаштырдың, бара аламбы?
Уйкум келбей түн өттү.

Кайырма:

Түшүмдөсүң, жүзүмдөсүң,
Багымдасың сен жайнаган.
Өзүмдөсүң, көзүмдөсүң,
Канымдасың сен чанбаган.

Кайырма:

Бүгүн сенин туулган күнүң,
Жарык дүйнөгө келдиң сен бүгүн.
Ата-энең эңсеп жүрүп,
Кубанычка бөлөнгөн бүгүн.
Келип достор сен үчүн бүгүн,
Каалоо айтып кетчү күн.

Кайырма:
Кана, достор, көңүл ачалы,
Белек берип, каалоо айталы.
Бул жашоодо узак өмүр сүр,
Сен ар дайым ден соолукта жүр.

Ата-эне ак сүтүн акта,
Досторуңдан сен алыстаба.
Туулуп өскөн өз мекениңди,
Таза суудай сен таза сакта.
Сүйүүдө ар дайым ак болгун,
Өз элиңдин намысын сакта.

Кайырма:

Бүгүн сенин туулган күнүң,
Жарык дүйнөгө келдиң сен бүгүн.
Куттуу болсун туулган күнүң!

Таарынба, садагам, таарынба,
Жалооруп сен мага кайгырба.
Жанаша сен басып ал менен,
Көңүлдү сен антип калтырба.

Башында сен жүрдүң каткырып,
Сүйөм деп сен мени жактырып.
Эгерде чын сүйсөң сен мени,
Эмне үчүн кетесиң калтырып?
Эгерде чын сүйсөң сен мени,
Кетесиң эмне үчүн калтырып?

Сен тиктеп менин, ай, көзүмө,
"Кечир" деп ыйладың өкүнө.
Ошондо сенин сөзүңдү угуп,
Калтырап кеттим мен буулугуп.

Себебин уктум мен акыры,
Ата-энең бербептир тагдырды.
Болтуруп сени башка менен,
Кайгыга мени, ай, калтырды.

Оо, турмуш, сен неге таш боорсуң?
Таш боорсуң, сен неге таш боорсуң?
Бирине-бирин, ай, сүйдүрүп,
Кайрадан эмне үчүн кошпойсуң?

Жүрөгүмдөн орун алып өзүң гана,
Көпкө жүрдүк ак сүйүүгө азгырыла.
Мына эми турмуш куруу кез келгенде,
Кете бердиң аны менен азгырыла.

Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?

Сен жүрсөң да аны менен бакылуу,
Кала бердим мен күйүнүп кайгылуу.
Бирок барбайм мен артыңдан сагынып,
Келчи, келчи сен мага деп жалынып.

Кайырма:

Өттү күндөр, өттү айлар арадан,
Сени көрдүм капалуудай карасам.
Адашыпсың көрсө сен бул турмуштан,
Таштап сени кете берди ал адам.

Кайырма:

Уурдатып жатам кимге жаштыгымды?
Улгайды сени көпкө көрбөй көзүм.
Көөдөндү жарып чыккан үшкүрүккө,
Окшото берчү болдум өзүмдү-өзүм.

Кайырма:

Мен үчүн сени сүйбөй коюу күнөө,
“Бакыт” деп сени мага берген дүйнө.
Сенсиз өткөн өмүр жалаң арман,
Сенсиз өткөн күндөр баары жалган.

Ордуңду толтура албай сыздайт күкүк,
Муңканган күкүккө да убал керек.
Мендеги сүйүү менен бул тагдырда,
Бактысыз болууга мүмкүн эмес.

Кайырма:

Түгөнгүм келет менин күтүп жүрүп,
Күтүүдөн кетти айлам күйүп-күйүп.
Кагазды өрттөсөң да күл калат,
Жүрөгүм күл калтырбай күйүп-жанат.

Кайырма:

Кыялбай бир өзүңдү,
Алоолоп оттой жандым.
Сагынба, баарын унут,
Алтының болбой калдым.

Кайырма:
Канчалык күттүм күндө,
Өрт болуп отко күйбө.
Мени эми кызыктырбайт,
Сен мени сүйгүн, сүйбө.


Мен сени сагынбаймын,
Сага арнап ыр жазбаймын.
Сени ойлоп мен ар дайым,
Өзүмдү кыйнабаймын

Кайырма:

Токтобой, тып-тып тамат,
Көзүмөн жаштар улам.
Акыркы коштошоордо,
Мен сени кыйбай турам.

Кайырма:

Биз дагы жолугабыз,
А бирок сендик болбойм.
Жанымда жүрсөң дагы,
Жүрөгүм муздак бойдон

Кайырма:

Балбылдап жанган чырагым элең,
Жанымдай көргөн ынагым элең,
Алыста жүрсөм, таштап сен кеттиң,
Ардагым менин туруксуз белең.

Кайырма:
Азыр да ойдо элесиң турат,
Сагыныч отун өзүңө бурат,
Эстесем өткөн күндөрдү,
Көзүмөн жашым агат, куюлат.

Андан бери күндөр өттү уланып,
А мен болсо жүрөм сени сагынып,
Жүрөгүм сыздап кетет сени ойлосом,
Унутпай эстей жүргүн мени дагы.

Кайырма:

Сүйгөнүм, мен тагдырга таарынбаймын,
Сүйбөсөң – сүйчү деп жалынбаймын,
Күтөмүн, күтө берем махабатым,
Сүйгөнмүн, сүйчү элем сени дагы.

Кайырма:

Тарбия бардыгына бирдей берет,
Он бала болсун багат ата-эне.
А бирок ошол ону биригишип,
Багышпайт ата-энени эминеге.

Кол созуп бир кездерде келе-келе,
Келе бер, кармат мага өзүң жебе.
Дегендер боор көтөрүп үй-жай күтсө,
Унутат ата-энесин эминеге?

Оокат таап адилеттүү эмгек менен,
Адамдык сапатыңды тилеп келген.
Ай ушул адам болуп кетсинчи деп,
Ата-энең болчу өргө жетелеген.

Көрүнүп эл көзүнө коройгондон,
Бой болсо ак теректей соройгондо.
Карабай атасына, энесине,энесине,
Кай мерез басып кетет чоңойгондо.

Турмуш оор жүз каталык кеткен күндө,
Ойло дос, жаңылыштык кылып жүрбө.
Билсеңер ата-эненин милдетинен,
Кутула албайсың ар тирүү күндө.

Туурдан учурганын унут койбой,
Адамдык сапатыңды астиң ойло.
Өзүң дөй ташбоордуку балдарыңдан,
Көргөндө өкүнбө гүн ушуну ойлон.

Сен тартынбай мага карачы,
Колуң сунуп колум кармачы.
Түбөлүктүү болуп мен менен,
Көп кыйнабай менин санаамды.

Кайырма:
Мен суранам, сенден суранам,
Сен кайрылсаң абдан кубанам.
Колтукташып сен менен басып,
Алкымыңдан ай мен жыттасам.

Түшүнбөдүм сенин оюңа,
Бере албадың каттын жообун да.
Жүрсөң керек сен да сагынып,
Ойго батып сарсанаага.

Кайырма:

Оо, менин сүйгөнүм, Назира,
Жүрөгүмдө жалгыз сен гана.
Кармашып колубуз дайыма,
Калсакчы, садагам Назира.

Сөзү, обону Таалай Бектургановдуку
Жүзүңдөн, ай, сулуу кыз,
Боздотпочу, садага.
Боздосом да жеткирбей,
Бой саласың башкага.

Кайырма:

Ай, сулуу кыз, сулуу кыз,
Күтөм сени, садага.
Келесиңби, сулуу кыз?
Кетесиңби башкага?

Кыялың бир башкача,
Кыйнайсың сен садага.
Кыйналсам да жеткирбей,
Кызыгасың башкага.

Кайырма:

Ай, сулуу кыз, сулуу кыз,
Бери басчы жаныма.
Сүйлөшөлү эргишип,
Сүйүүм артып турганда.