Кайырма:
Ылдам, ылдам, ылдам,
Поезд жүрүп барат.
Сизге болгон сүйүүм,
Кайра күчөп барат.

Эстеймин ошол түндү,
Поездге бирге барган.
Жиби жок өзүңүзгө,
Билдирбей байлап алган.

Улгайган жашын билем,
Уланды сүйүү деген.
Киргенче купеңизге,
Каткырып күлкү менен.

Кайырма:

Коңшулаш купедеги,
Бейтааныш сизди күтөм.
Чыкпайсыз түн ортосу,
Аны мен жакшы билем.

Айта албай саламымды,
Таанышпай каламынбы?
Кара көз карындашым,
Көрсөтчү карааныңды.
Кайырма:

Ал жерде көпкө күткөм,
Махабат көлгө чөккөм.
Айтылбас бул сырларым,
Ыр болуп канат бүткөн.

Жалжал көз карындашым,
Кош эми жаздын деми.
Эстей жүр ырдаганда,
Сүйгөнүн агаң сенин.

Кайырма:

Сагынамын, бир өзүңдү сагынамын,
Жалынамын, жаратканга жалынамын.
Үмүтүмдү үзө албай кыйналамын,
Сагынсам да, жалынсам да,
Келбесиңди билем, билем сагынарым.

Билем, билем келбейсиң сен,
Билем, билем муздаттың.
Кучагыма жылыта албайм,
Эми кантем, эми кантем?.

Агыламын, топон суудай агыламын,
Багынамын, жазлычыңа багынамын.
Жүрөгүмдү башкара албай кыйналамын,
Агылсам да, агылсам да,
Келбесиңди билем, билем сагынарым.

Бала чак, бала курак,
Жылаңач, жылаңаяк,
Сен калдың өскөн айлымда.
Эртеден кечке чуркап,
Оюнга оюн улап,
Жүргөнсүң дале жанымда.
Бала чак, бала курак,
Өтөсүң көздөн чубап.
Билсең да эмне дээримди,
Сыдырым желдей сылап.
Сыйкырлап колуң булгап,
Козгодуң таза сезимди.

Кайырма:
Бала чак, бала чагым, балдай таттуу убагым,
Элесиңден эми чеп курамын.
Бала чак, бала чагым, балдай таттуу убагым,
Эми сени балдарыма сунамын.

Ак зымдан мылтык бурап,
Топурак сууга кулап.
Тойбодук сенин жытыңа,
Оюндан чындык курап.
Бир ырдап, бирде ыйлап,
Кызыкчу элек турмушка.
Бала чак, бала курак,
Тамчыдай элес кулап.
Көңүлдүн гүлүн кулпуртат,
Убакыт октой сызат.
Кетсем да жаш кубалап,
Кете албайм сенден көп узап.

Кайырма:
Бала чак, бала чагым, балдай таттуу убагым,
Элесиңден эми чеп курамын.
Бала чак, бала чагым, балдай таттуу убагым,
Эми сени балдарыма сунамын.

Чумкунган ойлорумда,
Умтулган жолдорум да,
Өзүң, өзүң.
Чынжырлуу үмүтүм да,
Чыдамкай күйүтүм да.
Өзүң, өзүң.

Аккуудай таңдарымда,
Асылым, арманым да,
Өзүң, өзүң.

Кыйналып жүргөнүм да,
Кыйкырык үндөрүм да,
Өзүң, өзүң.

Айбым, айыбым, айбым не?
Мынчалык мен сага зарыктым не?
Өзүңсүз жашоодон үмүтүм жок,
Мынчалык мен сага багындым не?

Сүйүүмдүн тарыхы да,
Күлкүсү, кайгысы да,
Өзүң, өзүң.

Мурдагы, азыркы да,
Келерки барагы да,
Өзүң, өзүң.

Борошон ырларым да,
Бошонгон сырларым да,
Өзүң, өзүң.

Алсырып жүргөнүм да,
Ак дилден сүйгөнүм да,
Өзүң, өзүң.

Бил, билегой жаным,
Мен сүйүүмдөн жаңылдым.
Кел, келегой жаным,
Бир өзүңдү сагындым.

Кайырма:

Ох, эй, кайрычы караба,
Жок сүйүүдө садага.
Эй, кайырчы сагада, магада,
Жок сүйүүдө садага.

Мен жоготтум сени,
Ак гүлүмдү бердим
Сен кечиргин мени,
Ак сүйүүмдү сездиңби.

Жай айы көлдүн жээги,
Жайдары салкын жели.
Жабырап майда толкун,
Жарышат ары-бери.

Көл жээкке тийе качып,
Көбүктөр кубалашып.
Көл сүзөт ал ансайын,
Көкүрөк турат шашып.

Кайырма:
Сүйүүмдүн кайырмагы,
Суупери анын аты.
Сыр кылып айтып баргын,
Сызылып сагынганды.
Махабат кайырмагы,
Мага бер кайрып аны.
Мага деп буйруп койгон,
Маңдайга жазылганы.

Ойкушат делбектешип,
Ойногум келем дешип.
Ойду тээп ала качып,
Оюнду кезектешип.

Супсулуп кургурн жүрөк,
Сууларды келет жиреп.
Суп сулуу үмүттөрдө
Сууперим бийлеп жүрөт.

Кайырма:

Ким, кимдерди сагынат?
Ким, кимдерден айрылат?
Ким, кимдердин багына?
Кантип жүрүп кагылат?
Кантип сезим жаралап?
Жан дүйнөңө таралат.
Ай- күн жүзүн кубалап,
Таң эмнеден тазарат.

Кайырма:
Ойлогон ойду кыстаган турмуш жеңсе да,
Чуркаган эмес буюрган ала кетсе да.
Жүрөгүмдө жашайсың сен тунук сүйүүң менен,
Үзүлбөс үмүт менен.
Эсиңдедир жан эркем?
Сырдашкан түн таң менен.

Же унутуп калдыңбы?
Биз ойногон гүлзарды,
Же кайтарып алдыңбы?
Мага айткан сырларды.
Кайырма:

Ойлорумда басамын биз бараткан жолдорду,
Ашуулады , тоолорду.
Биз экөөбүз эңсеген ак-мөңгүлүү зоолорду,
Бак бар дечи арманым.
Бар маңдайга жаганым,
Бак бар дечи а бирок жок сүйүүдө жалганым.

Алоолонуп күйүп турсам,
Күйбөдүм деп кантип айтам?
Кантип мен танам?

Акылы жок сүйүп турсам,
Сүйбөдүм деп кантип айтам?
Кантип мен танам?

Сүйбөй коюу, сүйбөй коюу,
Сүйбөй коюу мага сени мүмкүн эмес.

Таңым болуп атып турган,
Тазалыгың кантип танам?
Кантип мен танам?
Таң Чолпондой жанып турган,
Сулуулугуң кантип танам?
Кантип мен танам?

Таңдан кечке, кечтен таңга чейин,
Эңсөө менен элесиң издейм.
Сен ким элең?

Куса боло, көңүлдөн дегдейм,
Кумарлана жомоктон издейм.
Сен ким элең?
Неге мынча күч келди билбейм
Маңдайыма жазган сыр го дейм.

Сен ким элең?
Жылмайган таң белең,
Башкача жан белең.

Ай айланат жай,
Зар болом сага,
Айдын кулундай келемин кайра.
Ай айланат жай,
Зар болом сага,
Айдын нурундай жабылчы мага.

Тун сезимде, ак сүйүүң менен,
Келчү жандай сезилесиң сен.
Сен ким элең?
Сезим билер назик үн менен,
Жан эргитер асыл кыз белең.
Сен ким элең?
Жылмайган таң белең,
Башкача жан белең.

Жанган сезим отун, үмүт шамын,
Арман, караңгы түн бүгүн басты.
Уга, угалбайм эми сенин үнүң,
Муздай сынып калды жүрөк сүйүүм.

Кайырма:
Сынган кылыч, аны кайра бүтөп,
Чаба албаймын эми, чаба албаймын.
Сынган сүйүү, аны кайра күтөт,
Сүйө албаймын, сени сүйө албаймын.

Тагдыр бизди бөлөк бөлөп салды,
Кайгы торуна чырмады, камады.
Унут эми мени, назик гүлүм,
Кургай сынып калды жүрөк сүйүү.

Жалгыздыктын сапарында көрдүм сени
Жамалымдан сылап турду жаздын деми
Ошондогу уялыңкы ак жүзүңдү,
Эмнегедир бүгүн менин көргүм келди.

Кайырма:
Сагындым го кайра сени,
Сагынарсың сен да мени,
Ал анткени ортобузда махабат бар.
Сагындым го жаным сени,
Сагынарсың сен да мени,
Ал анткени ортобузда махабат бар.

Сагынычтын сапарында көрдүм сени,
Саамайыңдан сылап турду сүйүү деми.
Сагынычка толгон мөлтүр көздөрүңдөн
Эмнегедир кайра-кайра өпкүм келди.

Кайырма:

Махабаттын адам жеткис бийлигине
Бүгүн сен да мага окшоп багындыңбы?

Кайырма:

Көрдүм мен жоогазымды жакын жерден,
Сулуусун, ай, табигаттым бүтүн берген.
Термелип жатыптыр ал барып калсам,
Селкинчек жасап алып салкын желден.

Ийилип ал саламын бергенсиди,
Чийилип жүрөгүмдө жүргөнсүдү.
Буркурап жыпар жытын желге кошуп,
Мени карай узады, күлгөсүдү.

Жоогазым, жоогазым, мен сени кармагым келди,
Кубанып, кубанып мен сага ырдагым келди.
Чоочулап, чоочулап шашылыш тосуп да кетти,
Өткөрбөй акырын соккон желди.

Мүмкүн ал соккон желди жакшы көрөр,
Бирге ойноп, бирге күлүп ал көгөрөр.
Анда мен не турамын ортосунда?
Менсиз да бул жашоодо көп тоскоолдор.
Бирок мен кантип кетем үн катпастан,
Сыр сактап жүрөгүмдө бир кусалыктан.
Айтчы сен жоогазынын, мени кара,
Астыңдан агайынбы болуп дайра.

Кайырма:

Кайырма:
Ай, сулуу кыз, сулуу кыз,
Неге мынча сулуусуз?
Махабаттын гүдөрүн,
Сунсам албай турупсуз.

Каштарыңыз калем каш,
Кайгырсаңыз жарашпас.
Жүзүңүздөн өбөйүн,
Көңүлүмө келсин жаз.

Айткан сөзүң жообсуз,
Каламбы бүгүн көңүл суз.
Акылымдан адаштым,
Ай, сулу кыз, сулуу кыз.

Жаныңыздан кетким жок,
Жанып барам, болом чок.
Жүрөгүмдүн төрүндө,
Сизден бөлөк эчким жок.

Ала-Тоо асыл энем,
Баатырлары чыккан сенден.
Эли – жерден жанын кечкен,
Чыкпастыр алар эстен.

Ала-Тоо жерим, пейилиң сенин,
Оо, ааламдын кучагындай.
Байыркы элим, тарыхың сенин,
Оо, азаптын бутагындай.

Кайырма:
Кан кылычын кармай,
Калк тычтыгын сактай.
Жан узаткан эл үчүн, жер үчүн,
Маркумдар кур калбас биз үчүн.

Ала-Тоо жерим, алптарың сенин,
Оо, түгүнбөс айта берсең.
Манаска чейин, Манастан кийин,
Оо, дастан бүтпөс айта берсең.
Кайырма: