Ак жоолук салып башына,

Ак көйнөк кийип буралган.

Аялдын эле асылы,

Убада сөзгө тура алган.

Акылгөй болуп элине,

Алдыңкы чарба кураган.



Кайырма:



Уркуя – ыйык энебиз,

Эмгегин даңктап келебиз.

Уркуя – баатыр энебиз,

Өмүрүн даңктап келебиз.



Элим деп жанын аябай,

Мээнетин элге үрөгөн.

Курууга жаңы заманды,

Тайманбай элди сүрөгөн.

Таамай сөз, тайбас мүнөзүн,

Мырзалар баалап, сүрдөгөн.



Кайырма:



Кырчындай жапжаш кезинде,

Канкорлор кыйды өмүрүн.

Аз жашап, бирок баркталган,

Атагы калды эл үчүн.

Арманда кеткен асылды,

Унутпайт кыргыз эл бүгүн.



Кайырма:

Түшүмдө да, өңүмдө да элесиң,

Тарта берет махабаттын желесин.

Учуп түшкөн жалбырактан көз албай,

Улам карайм убакыттын жебесин.



Бийик тоого бирге экөөбүз чыгалы,

Бизге калыс улар үнүн угалы.

Карегиңе карегимди ширетсем,

Канар бекен сагынычтын кумары.



Кайырма:



Чалкып жаткан көл калаасын бойлойлу,

Чын сүйүүнүн ырахатын ойлойлу.

Түрмөктөлүп бизди карай умтулган,

Толкундарга таш ыргытып ойнойлу.



Куулар учту, биз да канат кагалы,

Күтүп турат көктө күндүн жамалы.

Кучагына кең ааламдын тартылып,

Көкүрөккө жылдыздарды тагалы.



Өтүп жатат мезгилди ээрчип дил күчү,

Өмүрүмө жаз тартуулап гүлдөчү.

Мүнүшкөрдүн шумкарындай учайын,

Махабабаттын сересине үндөчү.



Кайырма:

Окуумду аяктап, үйгө жол артып,
Туулуп өскөн Ысык-Көлүм өзүңө кайтып.
Бара жатып ашык болдум көлдүк карындаш, эй,
Эх жүргүнчү кыйнадың го ай нурун чачып.

Кайырма:
Аа-ай, көлдүк карындаш, ай,
Кыйналдым атыңды мен сурай албай.

Үн жок, сөз жок сени, сени караймын,
Нурданасың кургурум ай, гулдөй, айдайым.
Бара жаттың энең менен колдүк карындай, эй,
Карегимде калды сенин жарык маанайың.

Кайырма:

Автобус барат, күлүгүн салып,
Мындайда не, айтчы жаным убакыт таарыйт.
Жеттик үйгө, кош болгунуң аттиң, аттиң ай,
Карындашым дале кетти сапарын улай.

Уйкусуз өткөн түндөрүм,
Убара тарткан төкүндөрүм.
Кайрадан келип азапты,
Кайрадан тартып жүрбөйүн.

Кайырма:
Жаздагы жап-жаш кайыңдай,
Жаңыдан күйгөн жалындай.
Жанымды койдуң бүлүнтүп,
Жазулчу жакшы жаңы ырдай.

Көзүңө – көзүм багынып,
Көңүлүм турат сагынып.
Жалынга түшүп беремби,
Жаңылган жаным жаңылып.

Кайырма:

Кас эле тагдыр маанайым,
Кайрадан сүйүп калбайын.
Жыргалың менмин дегенсийт,
Жылдызы жанган маңдайы.

Кайырма:

Непонятный такой, он вошел в мой покой,
В моем сердце огонь зажигая.
И не помня себя, он смотрел на меня,
Будто душу мою понимая.

Кайырма:

Как ему объяснить, что счастливым не быть,
Если в любящее сердце камень бросишь?
Как ему объяснить, что счастливым не быть,
Если сердце чужое износишь,
Любящее сердце бросишь…

Я жалела его, я любила его,
Какой-то тоской неземною.
Он ушел, не взглянул, он себя обманул,
Когда счастлив он стал не со мною.

Кайырма:

В жизни катиться вспять,
Плещут звезды опять.
Только слезы в глаза навернутся,
Эту боль как унять, как ему мне сказать,
Что нельзя наиграться любовью?

Кайырма:

Я знаю, что ты как-то оценишь меня,
И верю, что ты будешь рядом всегда.
Мечтаю, надеюсь и просто я жду,
Когда же настанет волшебный тот час.
Тебя я увидев единственный раз,
Почувствовал - сердце дает мне приказ.
Гуляя по небу на звезды смотрю,
Твою красоту где-то там я найду.
Кайырма:

Может быть ты мне скажешь - Подожди.
Может быть ты мне скажешь - Позвони.
Может быть ты мне скажешь - Уходи.
Может быть ты мне скажешь - Ты прости.
А впрочем, я смогу и без тебя!

За всю свою жизнь, что прожил я здесь,
Меня привлекали звезды с небес.
Тобою я сильно был обворожен,
И долго думал, что это сон.
Отныне не ясно, с тобою как быть?
Чувства свои от тебя мне не скрыть.
Прозрачной водой, горящей звездой,
На коленях признаюсь я перед тобой.

Кайырма:

Жаратыптыр табигат,
Жаным, сендей асылды.
Жыргал сезем ар убак,
Жыттаганда чачыңды.
“Серп” этемин сезимтал,
Серпип койсоң кашыңды.

Кайырма:

Көл жээгинде бир басып,
Көргүм келет көзүңдү.
Узун түндө бир басып,
Уккум келет сөзүңдү.
Өзгөлөнтүп өзгөчө,
Өпкүм келет өзүңдү.

Жаратыптыр табигат,
Жаркылдатып тишиңди.
Сагынамын ар убак,
Көңүлдөгү кишимди.
Махабат деп ойлоймун,
Мага кылган ишиңди.

Кайырма:

Жаратыптыр табигат,
Жаным, сендей асылды.
Жыргал сезем ар убак,
Жыттаганда чачыңды.
“Серп” этемин сезимтал,
Серпип койсоң кашыңды.

Айдын нуру түндө төгүлөт,
Ай бетинен бир кыз көрүнөт.
Аянычтуу, өзүнчө сырдуу,
Аппак кызга көңүл бөлүнөт.

Кайырма:

Айдагы кыз, арманымсыз,
Айдагы кыз, ай-ааламда сиз жалгыз.
Айдагы кыз ардагымсыз,
Бир өзүң жок, жер бетинде мен жалгыз.

Түндү күтөм жалгыз отуруп,
Түмөн ойго жүрөк толтуруп.
Түйшүктөнүп жүрөм сиз үчүн,
Түшүмө кир бакыт куш болуп.

Кайырма:

Мейли өтсүн күндөр сабалап,
Мезгил учсун жүрөк жаралап.
Мээримиңе түндө жылынам,
Мага сиздей кимдер жага алат?

Кайырма:

Карагаттай көздөн мөлт-мөлт жашын төккөн,
Сүйгөнүнө жетпей, канча өмүр өткөн?
Сени ойлоп дайым, куса болдум, айым,
Кыялга батып, кыйналып жатып,
Сага арнап жаздым бир обон.
Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Жашоо берген күн го, жаш өмүрүм гүл го,
Жаштык өтсө сенсиз, өткөргөнүм түн го.
Үмүт өчтү, үмүт, сени күтүп жүрүп,
Кыялга батып, кыйналып жатып,
Сага арнап жаздым бир обон.
Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Сени ойлоп дайым. Куса болдум, айым,
Ойлорго батып, ойлонуп жатып,
Обонум сага арнадым.

Кайрадан жаз жадырап мына бүгүн,
Аралап, тиктеп турам алма гүлүн.
Элесиң көз алдыма келе калып,
Азыр да жүрөгүмдө сыздайт жара.

Ишенбей сен “улгайдың” десең мага,
Боз улан эмес белем кечээ гана.
Ал кезде махабатты эстеп алып,
Азыр да жүрөгүмдө сыздайт жара.

Ах, чиркин, сонун мезгил артта калып,
Түнкү оттой тээ алыстан бүл-бүл жанып.
Тутантат куса болгон жүрөгүмдү,
Ээрчитип, өзүн көздөй тартып алып.

“Дүрт” этип махабаттан келсем эрип,
Дагы эле келет сага эркелегим.
Кайдасың, айтсаң боло, кызыл алма?
Кайдасың жүрөгүмдүн эңсегени?

Как же не легко с тобою мне прощаться,
Не легко с тобою было расставаться.
Но пришлось,
А значит не судьба быть вместе нам.
Как же я хотела, как же я мечтала,
Чтобы птица счастья нас не покидала,
Чтобы рядом был со мною только ты всегда.
Может быть, однажды мы встретимся опять,
Встретимся в тиши и вспомним о любви.

Кайырма:

С порывами ветра все гаснут огни,
Я буду скучать, но меня ты не жди.
Расходятся медленно наши пути,
Пойми меня, милый, мой милый.

Все обиды я уже давно забыла,
За твои обманы я тебя простила,
Перестала ждать звонки твои по вечерам.
Знаешь я сама себя не понимаю,
От тоски я где-то в облаках летаю,
Не вернуть любовь никак,
Не суждено быть вместе нам.
Может быть, однажды ты вспомнишь эти дни,
И скажешь мне прости как были мы близки.

Кайырма:

Майда-майда,
Майдалай бассаң жаныңа пайда,
Орой-орой.

Басканың майда, ороо толсун,
Оп майда, оп майда.

Топондору сизге пайда,
Эгиндери бизге пайда.

Кырча-кырча,

Басканың майда.
Кырман толсун,
Оп майда.

Топондору сизге пайда,
Эгиндери бизге пайда.