Атакем менин

Ата, мен үчүн,
Өмүр демисиң,
Жан дүйнөңдү тосуп ызгаарга,
Эркин учамын,
Тоодой кучагың,
Бактылуумун ата сиз барда.

Кайырма:

Ай, Күнүм дедиң,
Атакем менин,
Аскадай бийик дүйнөмсүз  атаке.
Ааламым дедиң,
Атакем менин,
Кызым деп дайым сүйгөнсүз атаке.

От болуп күйүп,
Ордуңуз бийик,
Кадырыңды даңктаймын ата,
Эч кылбай капа,
Кетирбей ката,
Үмүтүңдү актаймын ата!

Сүйүү-бул бирөөгө жалган,
Бирөөнү жалынга салган
Кандай табышмак?
Ойго салат...

Сүйүүгө ишенген жан бар,
Кезигет адашкан жандар...
Күтүп зарыга
Үмүткө багына

Сүйүү бар сүйсөң ишене!
Адашуу жолун издебей
Азабын тартат түбөлүк
Махабат баркын билбеген

Колдору кармашып бирге,
Бактылуу күндөрдү кечкен
Жандар аз эмес
Азап чекпей...

А көзүнөн кулаган жаштар,
Кусадан өңүнөн азган
Бар го далайлар
Кантип айыгат?

Адам болбойт сүйүү жолдон жаңылбас.
Жашоо керек сынбай...
Өткөн күнүң кайра артка кайрылбайт
Сактоо керек бузбай...

Ай-жылдызга тең, айкөл терең деңизден,
Ай-ааламдай кең, жароокер менин периштем.
Апа деген кандай,
Ар бири аруу таңдай.
Жыты күндүн нуру,
Баркы бийик асмандай.

Кайырма:
Энекем, энекем менин энекем,
Энекем, энекем менин берекем.

Жүрөгүбүзгө мээрим сүйүү тамызган,
Аялзат, эне аздектелет тарыхтан.
Апа деген кандай,
Ар бири аруу таңдай.
Жыты күндүн нуру,
Баркы бийик асмандай.

Кайырма:
Энекем, энекем менин энекем,
Энекем, энекем менин берекем.

Тайкы ойлоп, сараң болушпай,
Таңкы салкын жайкы конуштай.
Жүрөк сырын бирге чечишип,
Жүрөлүчү көңүл оорутпай.

Кайырма:
Жакын жүрсөк, оолак болушпай,
Жаман айтып, аңдып тоорушпай.
Мезгилибиз, мезгилибиз өтөр кош айтып,
Жүрөлүчү көңүл оорутпай.

Түнт мүнөздүү, түркөй болушпай,
Ойноп-күлсөк, ойго коюшпай.
Гүлдөй назик адам көңүлү,
Жүрөлүчү жүрөк оорутпай.

Кайырма:

Отту кечип ойногон,
Оюнга, ишке тойбогон.
Оомал-төкмөл дүйнөнүн,
Оош-кыйышын оңдогон.

Ооргуп-баргып күч-кубат,
Ооруу-сыркоо болбогон.
Ошол кыргыз бий менен,
Ойдолоктоп ойгоном.

Кайырма:
Эриндери бүлкүлдөп,
Үкүлөрү үлпүлдөп.
Кыздар бийлейт ийиктей,
Ийиндери сүлкүлдөп.
Карек күйгөн биликтей,
Чарчаганды билишпей.
Бийге дене жибитпей,
Турган жигит жигитпи эй!

Шамал менен жарышкан,
Шам тилегин жагышкан.
Шаан-шөөкөттүү кыргыз эл,
Шаабайы аткан жарык таң.

Шарактаган келин-кыз,
Шайдоот жигит бери чык.
Шай оогончо бийлейли,
Шалкылдасын дене ысып.

Кайырма:

Бүткөн бойлор дүркүрөп,
Жигит сүрү күркүрөп.
Бийде кубат, күлкү көп,
Бийле турбай мүңкүрөп.

Бийле кары жаш дебей,
Бийле кубат аз дебей.
Бир келген бул өмүрдө,
Бийлеп турган жакшы эмей.

Көздөрүнө өзгөнүн,
Окшобогон көздөрүң...
Мынча көпкө тигилип,
Менден нени көздөдүң?
Айтчы, эмне? Арзуубу же
Азгырыкпы сөздөрүң?

Кайырма:
Тийген кезде колума,
Чоктой ысык эриниң.
Коргошундай колуңда,
Балмуздактай эридим.

Кош билегиң билерик,
Боорго тартып имерип.
Көздөрүмө көзүңдү,
Көз ирмемге жиберип,
Окуп алдың сен мени,
Тапканымды тиленип.

Кайырма:

Аялуу көңүл арзыган жандан муздады,
Күтүүнүн эми бар деймин кимге кереги?
Кеч күүгүм эле, жан кейип турар кысталып,
Тыйынга турбай калгансыйт дүйнө кереги.
Түн кирет, анан кареги мага кадалат,
Өзүмө окшоп көңүлдөн жарык издеген.
Жылдызым түшүп, бук болдум ызам тарабай,
Туш болдум кайдан сезимге жаным түтпөгөн.

Кайырма:
Оорубайт денем, онтоосу ичте жүрөктүн,
Ден-дароо болуп бир чекти тиктеп отурам.
Айлампа турмуш ичтеги букту бийлеткин,
Эртеңки күнүм кандайын билбей чочулайм.

Ордумдан жылбайм асманда жылдыз толгондо,
Көшөрөт сезим эрегиш таштап күчүнө.
Булуттай көчөт үмүттүн жиби үзүлбөйт,
Бук болгон кезде киресиң менин түшүмө.

Кайырма:

Ушундай сезим келет да кетет чочуду,
Жылчыксыз болуп калгандай дүйнө караңгы.

Жаштык кайда, ал бир өткөн элестер,
Кайда калды жашыл тулаң, белестер?
Арманы бар, адашуу бар, эстесем,
Айла канча, буга мезгил себепкер.

Өтөт күндөр өмүр-жашты кемитип,
Эртеңине бүгүн шашып демитип.
Өкүнүчкө тоо чүмкөнгөн мөңгүдөй,
Аз жыргалды көлгө айланта эритип.

Өмүр ошол, өткөн күндөр чаң чыгарып чак өткөн,
Арманы көп, кызыгы көп, буга мезгил себепкер.
Арманы бар, адашуу бар, эстесем,
Айла канча, буга мезгил себепкер.
Өкүнүчкө тоо чүмкөнгөн мөңгүдөй,
Аз жыргалды көлгө айланта ээритип.

Уйкуман серпилгенде алыс жактан,
Айылдын ак таңдары эске келет.
Жолунун боз чаңдары көздөн учуп,
Көңүлүм өскөн жерге имерилет.

Чыгыш жак ак шоокумдан көйнөк кийип,
Бетинде жылдыз өчөт бийик көктүн.
Апалар таңда туруп уй сааганда,
Желге ойноп жыты келет жылуу сүттүн.

Туулган жер, кудуретиң сагындырып,
Элесиң көз алдыма мелт-калт этет.
Айылыма өзүм жетпей, оюм жетип,
Yмүтүм закымдарга батып кетет.

Кайырма:
Менин жаным, жаным, өзүңдү тандадым,
Карегиңе чөгүп бакыт балын таптым.
Менин жаным, жаным, арнайм сага баарын,
Түбөлүккө өзүң деп жашаймын.

Эркелеп турсам да жарашат мага да, сага да,
Өмүрүм белек деп жалгыз сага, сага.

Кайырма:

Көзүмдү жумсам да сезимим жалынын жарымын,
Таянам тагдырда жалгыз сага, сага.

Кайырма: