Эр жоокер, катарда кел,
Кадамыңды таштап, көкүрөк кер.
Ар-намыстуу жоокерлербиз,
Антыбызды биз бергенбиз,
Баатыр кыргыз элденбиз.

Кайырма:
Ээ-эй, чилтен, чилтен, кадамды бек таштайлы,
Манас ата колдоп, эркиндикти коргоп,
Ата Журтту сактайлы.

Куралдар колумда бар.
Кайратымды бөлөп курчутат ал.
Машыгуудан чыңалганбыз,
Шамдагайлуу кыраандарбыз,
Чеп коргоого дапдаяр.

Кайырма:

Элимдин, жеримдин,
Махабатка бүткөн Теңиримдин
Ишенимин аткарабыз,
Турмуш жолго такшалабыз.
Биз балдары Теңирдин.

Кайырма:

Жүрөгүмө жалгыз гана дабадай,
Аба барбы, жалгыз жалбыз жыттуу абадай.
Айыл түнүн сагынамын ар качан.
Бешигиңе куса болгон балада.

Көк асманга жылдыз толгон чагында,
Күн нурунда айыл талаа түсү адыр да.
Бараткансыйт ыр көлүндө, термелип.
Даниярга башын жөлөп Жамилия

Кереметке кое албайсың умсунбай.
Кээде сени арбап салат сыйкырдай.
Булак үнүн коштоюнчу дегенсип,
Булбул үнү безиленет бир тынбай.

Ыр угуңуз, сизге арналып жазылган,
Ыр артында өзүм бармын жашынган.
Гүл жыттанып, бал татыган үлбүрөк,
Сүйүү ырларын сүйөсүзбү, асыл жан.

Ыр угуңуз, бир аз токтоп, агатай,
Буулугуу жок, кудум баёо баладай.
Бул дүйнөдө болгон үчүн махабат,
Күндүзү күн, түндө көрүп жанараак.

Кайдан мага кыш сезимди жаз кылуу,
Махабаттан шарап сунуп мас кылуу?
Бар болгону убактыңды алармын,
Өзүмө окшош уяң ырым аркылуу.

Карап эле тургум келет талыкпай,
Сенин колуң аппак, жумшак мамыктай.
Жүрөгүң да жумшак болуп колуңдай,
Жүрсөң боло сүйгөндүгүң аныктай.

Кыйгач карап кыйнадың го карыптай,
Суусаттың го суудан чыккан балыктай.
Аздык кылат бир жылмайып койгонуң,
Акактаттың суусун берип жарытпай.

Ашык болгон абалыма карагын,
Суусатпачы, кургап барат тамагым.
Ак сүйүүңдөн бере турчу бир тамчы,
Жок дегенде эрдим нымдап алайын.

Сагындым сизди, сагынган менче болбостур,
Сагыныч мыжып, жүрөктү эркин койбостур.
Сагындым сизди, күз түнөп калган жүзүңө,
Мүнөзү токтоо, күмүш чач менин жан досум.

Сагындым сизди, энесин күткөн баладай,
Сагындым сизди, жашыңыз канча карабай.
Күткөндөр күтөр, аз эле күтөр көп болсо,
Менчелик сизди күтпөстүр эч ким тажабай.

Ишиңиз татаал, Жараткан аны колдосун,
Сүйгөндү билсе, сүйүүдөн эрийт коргошун.
Сүйүүгө сиздин убакыт жогун билсем да,
Сагындым сизди, сагынып жүрөм, жан досум.

Санаага салып, асылым, бактым,
Сары оору болуп сагыныч таптым.
Жомокто кайып болгон перимдей,
Жол учун издейм, кай жакка каттың?

Түнү-күн издеп көзүм талгандай,
Түшкө кирбейсиң, көңүл калгандай.
Жабыркап жаным, азап чегемин,
Жалгыздык мага бүтпөс армандай.

Күтүп жаз-жайды өзүмдү азгырдым,
Күз жалбырагын жазып кат кылдым.
Кучактап сени "тапсаң өпкүн" деп,
Кусалыгымды желге тапшырдым.

Балбылдап күйгөн чырагым элең,
"Асылым" дешкен ынагым элең.
Дүйнөдө таппас жыргалды берген,
Жылаажын үндүү ыргагым элең.

Кайырма:
Жаштык, жаштык, жалынга баттык.
Кайрылчы, тагдыр, кылбачы кастык.
Бир карап койбой жанымдан өттүң,
Ыйгардың чындап сүйүүнүн өртүн.
Түгөйүм болуп түбөлүк жүрбөй,
Жазыксыз туруп, жабыркап өчтүң.

Тагдыр, тагдыр, табарым бардыр,
Махабат отун өчүрбөй жандыр.

Ай, кайдасың, жаштык?
Ай, кайрылчы, жаштык.

Балбылдап күйгөн чырагым элең,
"Асылым" дешкен ынагым элең.
Дүйнөдө таппас жыргалды берген,
Жылаажын үндүү ыргагым элең.

Жүзүмдөн айдың жел аймалап,
Жүрөктө кусалык айланат.
Аттиң, ай, кайрылып келсеңчи,
Ай менен сырдашкан махабат.

Жаралуу жүрөктү мас кылып,
Жанымда жүрсөң да каткырып.
Кечээги кыялдар бүгүн жок,
Кеткенсип бурганак сапырып.

Чолпондой жаркыган үмүтүм,
Чогунда алоолойт күйүттүн.
Жүрөктөр биригип сыр чечкен,
Кайдасың, жылдыздуу айлуу түн?

Балалык балдай таттуу,
Кайрылбай алыс калат.
Алгачкы жазган тамга,
Эсимде аппак барак.
Он жыл өткөн, аянычтуу,
Мектептин коңгуроосу.

Кайырма:
Эсимде ар дайым,
Эжеке-агайым,
Элесиң маңдайда кетпей турган.
Ак бантик тагынган,
Акыркы кагылган,
Сагындым мектептин коңгуроосун.

Кай жакта болсок дагы,
Аман бол жалпы, курбум.
Жолугуп ар жыл сайын,
Сагыныч оюн кургун.
Он жыл өткөн, аянычтуу,
Мектептин коңгуроосу.
Кайырма

Абатым Ата Журтум,
Сезимге чөккөн терең.
Бактылуу балалыгым,
Жан апам, атам менен.

Жетилдим оюм толуп,
Ордомо оомат конуп.
Үйүбүз жарым менен,
Балалуу базар болуп.

Булкунтуп буудан миндим,
Топ жарып доорон сүрдүм.
Чертилип жүрөк тамыр,
Элиме угулду үнүм,
Аттиң, ай, мунун бирин,
Атакем көрсө бүгүн.

Жыгылдым, кайра турдум,
Өзүмдү-өзүм таптым.
Атак-даңк издебедим,
Элим деп жүрөк чаптым.

Күндөрдөн күмүш таптым,
Айлардан алтын таптым.
Жыгылбас, өчпөс, учпас,
Жылдардан жылдыз таптым.
А бирок акыйкатым,
Атамды кайдан таптым?

Элесиң кубаттантып,
Жүрөктө жүрөт дайым.
Аялуу ата деген,
Атыңдан кагылайын.
Аялуу ата деген,
Атыңдан кагылайын.

Кайдан жүрүп сага кабылдым?

Карегиңде барбы жалының?

Жанды эритип жумшак күлгөнүң,

Жарыгыбы аткан таңымдын?



Булбулсуңбу куштар багына,

Анда келип кончу шагыма.

Кучагымдан орун берейин,

Күттүм сени,күлкүң сагына.



Кылгырасың мага мынчалык,

Карегиңден сырлуу нур тамып.

Жазым болсоң жыпарыңды чач,

Жадырасын жаным тынч алып.

Карап эле тургум келет талыкпай,
Сенин колуң аппак, жумшак мамыктай.
Жүрөгүң да жумшак болуп колуңдай,
Жүрсөң боло сүйгөндүгүң аныктай.

Кыйгач карап кыйнадың го карыптай,
Суусаттың го суудан чыккан балыктай.
Аздык кылат бир жылмайып койгонуң,
Акактаттың суусун берип жарытпай.

Ашык болгон абалыма карагын,
Суусатпачы, кургап барат тамагым.
Ак сүйүүңдөн бере турчу бир тамчы,
Жок дегенде эрдим нымдап алайын.

Мен сени түшүмдө көрдүм эле,
Жалт карап жанымдан өттүң эле.
Жаркылдап жүрчү деп кабак түйбөй,
Чачымдан аярлап өптүң эле.

Кайырма:
Санаага сайылган жебем менин,
Саргайбас кызыл гүл берем дедиң.
Түндөрүң ай чыкпай өтүп жатса,
Ай кармап бир күнү келем дедиң.

Сен мени эч кимге кыйбас элең,
Көңүлгө көрөгөч, кылдат элең.
Сезимди сестейтип сел каптаса,
Сен мени калкалап турар элең.

Кайырма:
Көзүмдөн айланган жебем менин,
Көөнөрбөс кызыл гүл берем дедиң.
Күндөрүм күн чыкпай өтүп жатса,
Күн кармап бир күнү келем дедиң.

Ар кечте, ар таңда боздоп сайрап,
Азгырып сезимди козгоп сайрап.
Бир булбул буулугуп келет күндө,
Биз жүрчү алма бакты болжоп сайрап.

Ал бакта адашып күүгүм калган,
Ар шакта алмадай сүйүүм калган.
Ал сүйүүм булбулга айланганбы?
Ашыгын издеген үрүл таңдан.

Кайырма:

Булбулум, булбулум ай,
Буулуккан кургурум ай.
Бул кечте үнүң баспай,
Буулуктуң неге мынча, ай,
Булбулум, булбулум ай?

Жаңшайсың жаш булбул токтобогон,
Жашоодо жан жок эй боздобогон.
Жашыймын көп эстеп ал күндөрдү,
Жаштыгым жаштыкка, эй окшобогон.

Сайрашың өткөндү эске салып,
Санааркайм, ал күндөр четте калып.
Буулугам булбулдай сени жоктоп,
Буйруксуз сүйүүмдү жектеп алып.

Кайырма:

Ар кечте, ар таңда боздоп сайрап,
Азгырып сезимди козгоп сайрап.
Бир булбул буулугуп келет күндө,
Биз жүрчү алма бакты болжоп сайрап.

Ал бакта адашып күүгүм калган,
Ар шакта алмадай сүйүүм калган.
Ал сүйүүм булбулга айланганбы?
Ашыгын издеген үрүл таңдан.

Кайырма: