Жеттиби деп көксөгөн талабыма,
Жан досум кейибегин абалыма.
Андай иш мөңдүрөтпөй көмөктөшөт,
Балбылдап жалын болуп жанарыма.

Чындык деп чырм этпей көмүлөмүн,
Чындык деп өмүр бою жүгүрөмүн.
Жеңсең да жалгандыктын арыстанын,
Чындыктын чымынына бүгүлөмүн.

Оюмду чексиздикке көкөлөткөн,
Жүрөгүм чындык үчүн көпөлөткөм.
Турмушка оор тараптан жок дегенде,
Топчунун тешигиндей көзөнөктө.

Оозумдан чыгат үшкүрүк,
Көөдөнүмдөн жалын куюлат.
Жан курбулар, өткөн күнүбүз,
Баарысынан кымбат туюлат.
Биз мезгилди шылдың кылабыз,
Ден соолукту жашыл куракта.
Өкүнөрбүз чогуу боло албай,
Ар кай жерде, ар кай куракта.

Бул дүйнөгө келген нерсени,
Кеткис кылып жасап койсочу.
Белгисиз бир күндүн колунда,
Кылыч тура бизди мойсочу.

Мезгил мынча ылдам учат деп,
Карыялар ойлуу сүйлөшөт.
Билем андай токтоо болууга,
Бизди дагы турмуш үйрөтөт.

Жаштыктагы жалын күндөрүн,
Карыялар тез-тез эскерет.
Жамандыгы ичке катылып,
Эт жүрөгүн тилет кескилеп.

Кармаштарда кандар төгүлгөн,
Бул күн бизге оңой келбеген.
Алп жүрөктөр октон быркырап,
Аралашып калган жер менен.

Келе электе биз бул жарыкка,
Мойнубузга милдет тагылган.
Бийиктерге алып чыксын деп,
Биздин жаштык учкул чагылган.
Биз урунган жеңил буюмдар,
Кыйынчылык менен жаралган.
Үмүт ишке ашып жатпайбы,
Үлгүлөрү калып алардан.
Сак болгула, азиз курбулар,
Көңүл чөгүү деген илдеттен.
Колубузда журттун тагдыры,
Мойнубузда улуу милдеттер.
Каалабаган колун көтөрсүн,
Бирин-экин мында калчулар.
Калганыбыз Мекен буюрса,
Өлүмгө да ырдап барчулар.

Ошо кезде жанга көп түйшүк,
Махабатта сүйкүм жол дагы.
Эриндериң салкын өбүшүп,
Кысылгансыйт араң кол дагы.

Кайырма:
Коштошконум билгин көзүмдөн,
"Кош" дегенге оозум барчубу.
Бир жөнөкөй жанмын өзүм мен,
Бирок билер кадыр-баркыңды.

Эми калдым гүлдү үзүштөн,
Түшүнүп кой мындан арыга.
А мен үчүн эчак күз түшкөн,
Гүл учуру жаздын барыга.

Эриндериң салкын кыбырап,
Таркабаган өңдүү наз дагы.
Кубандырчы өскөн гүл бурак,
Кең талаада эрте жаздагы.

Аян берет көргөн түшүм түнүндө,
Аян берет кылган ишим күнүндө.
Кар-мөндүргө кабылсам да канчалык,
Мен бактылуу болорумду сүйүүмдө.

Көкүрөгүм толо түшүп нурларга,
Аян берет ар бир өткөн жылдарга.
Мен бактылуу болорумду жашоодо,
Мен бактылуу болорумду ырларда.

Арыбаган зор санжыра бууданга,
Арбын сыры тоолорумдун чуудалуу.
Аян берет келечеги элимдин,
Мен бактылуу болорлугум тууралуу.

Бийиктен түшкөн мөлтүр суу,
Берметтей күнгө жалтырап.
Сездирип салкын илебин,
Аскага тийип жанчылат.
Манаттай күйүп кыр жапкан,
Жел өпсө тоонун гүлүнөн.
Капчыгай өңдүү күүлдөп,
Алдастайт менин дүнүйөм.
Алыста жүргөн жан курбум,
Жарыма окшоп өзүмдүн.
Көзүмдөн учуп карааның,
Өрүктөй болуп эзилдим.

Көргөзбөй коюп таптакыр,
Жетүүгө мага туш кылбай.
Көкүрөк санаа, көңүлдөр,
Камоодо калган туткундай.
Жарыгы болгон мезгилдин,
Жарымы күн да, жарымы ай.
Тагдырдан күтсөм неликтен,
Таптырбай кеттиң, жаным, ай?
Кыйчалыш жолдун айынан,
Калсам да мезгил өткөрүп.
Өзүңө бирөө көз салса,
Өрттөнүп турам, өрттөнүп.

Шуулдап күмүш бариктер,
Жел жүрсө муздак сыдырым.
“Сагындым сизди, агай”,- деп,
Жалооруп чыкты шыбырың.
Көңүлгө түшүп көп санаа,
Көзүмдүн жашын кулатып.
Колдоруң булгап канаттай,
Карааның турду узатып.
Кең дүйнө болуп керемет,
Кебимдин таппай кыябын.
Калкылдап барам кайдадыр,
Каркыра болуп кыялым.
Калкылдап барам кайдадыр,
Каркыра болуп кыялым.

Бейкапар жүргөн кезимде,
Бейпайды салдың сезимге.
Ак жумал жүзүң албырып, ай,
Ар дайым акыл-эсимде.

Өмүргө адам бир келет,
Өмүргө адам бир белек.
Өмүрдүн таттуу күндөрүн, ай,
Өткөрсөк кана биргелеп?

Аттиң ай, мынча кечигип,
Акырын азыр кезигип.
Өңүңдөн сенин, өңүңдөн, ай,
Өкүнүч турду сезилип.

Тапканым асыл аярым,
Талпына берди кыялым.
Кыргыйдай тынбай сага учат, ай,
Кыялды кантип тыямын?