[Clara_Zh]

Агата Кристи (30 Октябрь 2013 - 16:06) жазган:

Clara_Zh, Сизге чооон рахмат! Мен ушул чыгарманын автору Нуржамалмын. Бугун сайттан коруп тан калдым. Ушуну телефон менен терип элге таратып атканыныз учун рахмат! Чыгарманы баалагандарга да ыраазы болдум! Сизге китеп тартуулапйын дедим эле, ушу эмгегиниз учун, байланышсаныз жакшы болот эле.

Кандайсыз, Нуржамал эже?
Сизди ушул жактан табат болушум керек деп сездим эле. Мен да аябай кубанып турам. Макул, созсуз байланышам сиз менен. Калганын купуянызга жазайын. Кубанганыма соз жок го.....

[Sairagul77]

Чыгарманын автору Нуржамал Жийдебаевага (АГАТА КРИСТИ) терен ыраазычылык. Калем сабыныздын сыясы кургабасын. Ушул китебинизди кай жерден тапса болот?Телефон аркылуу бизге жеткирип аткан Clara_Zh ке да терен ыраазылык.

[Агата Кристи]

Бул китеп 2 жолу басылып чыкты. Озумдо да калбай калган экен. Азыр ойлоп атам кайра бастырайын деп. Клара айым болбосо мындай ой келмек эмес экен))) Рахмат!

[Clara_Zh]

Агата Кристи (31 Октябрь 2013 - 09:19) жазган:

Бул китеп 2 жолу басылып чыкты. Озумдо да калбай калган экен. Азыр ойлоп атам кайра бастырайын деп. Клара айым болбосо мындай ой келмек эмес экен))) Рахмат!

Эч нерсе эмес эже. Кайра басып чыгарууга арзый турган чыгарма болгондуктан, коп-коптон чыгара бериниз.

[Clara_Zh]

Врачтар кыздуу болгонун Болотко кабарлаганга шашылышты.
-Алло...
-Болот Икрамович, сизди ооруканадан. ..- деп келе жатканда эле "Байланыштырып кой"- деди шашыла.
-Болот Икрамович, суйунчу кыздуу болдунуз! - дегенин укканда мандайы жарыла суйунду.
-Рахмат, рахмат сизге. Мен азыр... баса, абалы кандай?
-Кызыныздын да, колуктунуздун да абалы абалы жакшы. Эч чочулабай эле коюнуз.
- Макул, рахмат!- телефонду коё салган Болот курмосун алв салып эшикке атылды.
Тороткана. Темир торчонун ары жагында кийимдерин кармалап ыргылжын болуп турган кели бир нерсени унутуп калгансып кылчактай берди. Ал эми жанында турган орто жаштагы аял келинди бир нерселерге алаксытып суйломуш болот. Эптеп эле ушул жерден кызын алыр чыгып кеткенше далалат кылууда. Бул Асел менен апасы болчу. Суйлошулгон боюнча наристени торотканага таштап чыгып кетип баратышкан. Бардыгы чечилип, баланы таштаганга макул болсо да, Аселдин журогу тызылдап, жан дуйносу ала салып жатты.

[Clara_Zh]

- Асел... журу кызым, -деди апасы жасалма кулумсуроп.
"Алда апам ай, анчалык эмне куйуктун?! Кандай абалда турганымды байкабай жатасынбы?" Аселдин жаштуу коздору ушуларды айтып апасынын артынан илкий басты.
-Асел...
Капысынан чыккан унго шарт бурулган Асел бооруна кичинекей наристени кысып, озунон козун албай келе жаткан Райханды корду.Ал жакын келди да баланы Аселге кармата салды.
Наристесин бооруна кыса жыттагылап ооп бир нерселерди шыбырап жаткан Аселди коруп, энеси да чыдай албай терс бурулду.
-Алда шордуум ай, балан тушкур ай, кандай кылам... -мунканып тегеренип кетти апа.
Аселдин колунан баланы алып жатып, Райхан " мен убадамды аткарам" деп шыбырап жибергенге улгурду. Эки аялдын кокурогундогу купуя сырды бекемдеп жаткандай копко тиктешип турушту. Аселдин жаштуу коздорундо ыраазы болуу да, жоготуу да, окунуу да бар эле.

[Clara_Zh]

Оор курсунуп алып эшикке кадам шилтеди. Ал эми алардын артынан узата караган Райхандын козунон аккан жаш баланын бетине тамды.Чукурана тушкон бала козун чала-була ачып, эрдин чпулдатып коюп кайрадан уктап кетти.
-Сен менин бактымсын, уулум! Тушундунбу, сен менин кайрадан кайтып келген бактымсын, - деди жузунон нур тамв жылмайган Райхан.
"Блот тезкелишинди кутом. Суйлошчу создор бар эле" деген чонток телефонуна Райзандан келген кабарды окууру менен Болот торотканага жоноду. Минтип эч качан чакырчу эмес эле аялы. Палатага кирип келген Болотту коруп, кызын эмизип отурган Райхан ордунан тура калды.

[Clara_Zh]

-Эмне болду? Бала жакшыбы?- уройу уча тушкон Болот Райхандын колундагы наристени ала салды.
-Жакшы эле, баары жакшы. Болот, отурчу, мен сенден бир суранычым бар.
-Айта бер Райхан. Сен айткан нерсенин баарын аткарганга аракет кылам.
Райхан куйоосуно биринчи жолу мээрим того карады.
-Бул жерде бир келин жаткан. Ал менин эски тааныштарымдын бири... Мен...
- Райхан эмне болду сага? Онун кумсарып кетти го... Отурчу, отурсан.
-Болот, суранам сенден. Бала багып алалычы. Мен ал баланы эмизип койдум. Эми бул жакка таштап кете албай кыйналып турам. Ушул жерде калаарын ойлогонумда. .. Ал эркек бала экен. Дароо эгиз кылып жаздырып алабыз. Макул дечи...
Райхандын козу балбылдап жанып, куйоосуно жалооруй карады.
-Болот, мен сага дуйнодогу эн жакшы аял болуп берем. Бир гана ушул баланы мага алып бер. Билем, сенин колундан келет, суранам сенден...
Райхан Болоттон козун албай эмне айтып, эмне койгонун элес албай жалынып жалбара берди.
-Ким ал аял? Жакшыраак тушундуруп берчи.
-Ал байкуш келин атасы да, апасы да жок. Аргасыз таштаганга макцл болду. Бала биздин кызыбыз менен бир тундо торолгон. Ал баланы эмизип уалдым. Эми кантип таштайм? Болот, жардам кыл мага...

[Clara_Zh]

Райхандын жалжылдаган коздоруно туруштук бере албай, акыры Болот макул болду.
-Болуптур, ойлонуп коройун.
Аялынан чыгып машинеге отуруп, уйго барганга чейин аялынын бул отунучу жонундо ойлонуп бара жатты. "Ачыла элек сандыкта, бычыла элек кундуз бар" дечу беле? Мынчалык боорукер экенин билчу эмес элем Райхандын" . Ар бир куну башка бир жондомдуулугу, башка бир мунозу ачылып, сонун китептм барактап буто албагандай Райандын мунозуно, кылыгына эч тойчу эмес. Аялынын мээримдуу коз каашынын таасиринен чыга албай акыры баланы багып алганга макул болду. Райхандын суранычын жерге таштай албадыбы, же эгиз балалуу болгусу келдиби, айтор, эртеси эле врачтар менен суйлошуп, эч нерсенин жигин билгизбей баланы оздоруно жаздырып алышты. Райхандын кубанычында чек жок. Бирде уулун опкулоп, бирде кызына жалынып тагдырынын мындай белегине жетине албайт. " Оо Кудай, жок дегенде Диязымдын уулун берип койгонуна ырахмат". Бул жонундо эч бир жанга билгизбегенге ичинен ант берип жатты.

[Clara_Zh]

Ал учурда эч нерседен капарсыз Дияз ооруканадан чыгып келип, Фариданын ханышаныкындай уйундо жаткан эле. Дияз ордцнан туруп терезеге келди да, негедир тумчуктурган абадан деми кысылып терезени ачып жиберди. Аксандап чыгып келе жаткан Диязды коруп абышка тура калды.
-Эмне балам? Бир нерсе керекпи?
-Жок аксакал. Таза абадан дем алайын деп эле чыккан элем.
Сыпайы суйлогон жигит жага тушту белем, абышка жакын келип жылмайып тиктеп калды.
- Кыргызсын го?
-Ооба.
-Мен дагы Кыргызстанда жашап келгем. Силердин тилинерди жакшы билем. Атын ким?
-Дияз!
-Мени Жайсан ата десен болот. Кааласан тигил жакка бас, бул жакка бас.
Кобураган жупуну абышканы карап " Атасы эмес, бирок, Фариданы кызындай эле корот окшойт. Менин кайдан келгенимди сурабады го. Эмне деп тушундурду болду экен?" -деп ойлонуп турду. Жайсан ата да бул жигиттин кайдан келип калганын озунчо тушумолдойт. "Ата, бул жигит азыр жардамга муктаж. Колдон келишинче жардам берип коёлу", деген Фарида кыска гана.
Чарбакты кыдыра басып келе жаткан Дияз розаларга козу тушту. Коз алдына Райханы тартыла калды. Бир жолку майрамда белек алганга жетишпей калып, айылдагы роза гулдун баарын тун ичинде кыркып, бир кучак кылып алып келип бут алдына тошогон эле.

[Clara_Zh]

Курсунуп алып уйду коздой жоногон Дияз машинанын дарбазадан киргенин корду.
Бул Фарида болчу. Машинеден тушо калып басып жургон Диязды коруп суйунуп кетти.
-Ойбай, сен туруп алдынбы? Мына кубаныч...мен дагы копко жатабы деп ойлодум эле.
-Жакшымын, жакшы.
Купкуу онуно жылмаюу жарашпай турду. Салмагын эптеп эле которуп тургандай. Тенселе тушкон Диязды кармай калды Фарида.
-Чарчадынбы? Журу болмоно.
Болмосуно жеткенден кийин "мен сага азыр чай алып келем"-деп чебелектеп ордунан турган Фарида Дияздын устун квмтылап жаап эшикке бет алды.
-Жок, токтоп турсаныз, мен сиз менен суйлошойун дедим эле...
Дагы деле эже дей албай же атынан кайрылаарын билбей турду. "Эмне болду" дегендей суроолуу тигилген Фарида кайра келип тошогунун четине отурду.
- Рахмат, сиздин бардык кылган жакшылыгынызга. Сиз жакшы аялсыз. Балким, ошол куну сиз мени кан жолдон таап албаганынызда кансырап жатып олуп калмактырмын. ..

[Clara_Zh]

-Коп ойлондум. Куну кечке жатып ойлондум. ми сизден бир сураныч мени эртен уйумо салып жиберсениз.
-Кандайча? Дияз, сен али...
-Кетишим керек, мени кутуп жатышат. Канча убакыт отуп кетти андан бери. Барып биротоло коксоомду суутуп келбесем жаным тынч алчудай эмес.
Дияздын онунон козун албай карай берди Фарида. Кетиргиси жок. "Мынчалык эмне касиети бар эле? Ушунчалык тартылып баратам го. Кетем дейт. Хм, кетет да анае... Тиги жакта саргарып кутуп жаткандыр колуктусу. А мен... менчи?" ушинтип айтып жатты коздору. Чын эле алдында отурган сымбаттуу жигит аялдын аялуу жан дуйносуно билинбей кирип, ээлик кыла баштаган эле.

[Clara_Zh]

Фарида озун кармады да, унун болушунча кайдыгер чыгарып:
- Макул, сени кармаганга менин акым да жок эмеспи. Ошентсе да ден соолугун жакшы болгуча...
-Жок, мен барышым керек. Райхандын эмне болгонун билмейинче жаным тынч алчудай эмес.
-Озун бил..., Фарида тез бурулуп болмодон чыгып кетти.
"Карасан деле мунун олорманын. Кетсен кет!" деп ичинен суйлонуп эшигин тарс жаап чыгып кете берди. Yстунку кабаттагы болмосуно барып керебетине сунала тушту.
Кокурогуно булук тушургон бул жигиттин тагдырында орчундуу бурулуш болгонун, журогундо соз менен жеткире алгыс кайгы жатканын будомук сезчу.
Коз алдына ошо Диязды таап алган кан жол тартыла калды.Ошол куну озунон озу шашканын эстеди. Тынчтыгына кол салып, эми эч нерсе билбегенсип алдынкы кабатта отурган жигитке жини келип озунчо туталана берди. Кетээр туну гана Дияз Фариданын мандайына отуруп алып сыр токту.

[Clara_Zh]

-Тушумдо кундо кором. Таптакыр эле бири-биибизге жетпейбиз. Ансайын кусам ташып, конулумду каратуман каптайт. Далбас уруп, кара терге тушуп жатып ойгоном. Мен ансыз жансыз солокотко айланып калдым. Аны бир гана жолу коруп. Анан дуйно кезип кеткенге даяр болчумун. Ошондогу Райхандын кубанганын соз менен айтып жеткире албайм. Козунон тамган эки тамчы жаш, менин бардык коргон азабымдын кайрымжысы болчу. Кол кармашып алып чуркап жонодук. Бактыбызга карап чуркап кетип бара жаттык. Бирок аз гана убакыт бирге болорубузду ойлобоптурбуз.
-Макул, табыштынар дейли. Кайрадан баарын баштаганга кеч эмеспи?- деди Фарида акырын гана.
-Билбейм, бирок аны корбосом коксоом суучудай эмес.
Ошол тун Фарида учун да оной болгон жок. Дияздан улам оз омуру эсине тушту. Качандыр бир кезде ал да дал ушинтип махабат отуна куйуп жанып, жандалбастап, арга издеген эле. Бардыгына кайыл болуп, тагдырынын сыноосу менен кармашкан. Азыр узул кесил куугумдогу элестей булбулдоп коз алдынан отуп жатты. Ал мындан бир канча жыл мурун болгон эле.

[Clara_Zh]

Аэропорттогу жургунчулордун коптугунон коптон бери уйдо жаткан Дияз жудой тушту. Фариданын сунушу мее самолёт менен кеткен жаткан. Узатуучулардын бири Фарида, экинчиси Жайсан ата болчу. Жалгызсырап калам деп ойлодубу же бир жылдай чогуу жашап конушо тушкон атанын конулуно карадыбы, эрте менен таза кийиндирип, Фарида озу машиесине салып алган эле.
-Кош эми, уулум, жолун ачылсын!
Узатуучу моонот жакындаганда Жайсан ата Дияз менен коштошуп баштады.
-Рахмат, ата. Сизди эч качан унутпайм.
Карынын колун бекем кыскан Дияз ушинтип айтты да, Фаридага унсуз тигилди. Оздорунчо суйлошуп алсын дегенсип абышка ары басып кетти. Фариданын карегинде катылган купуя сырды Дияз сезген жок.
-Кел эми, жакшы бар. Аманчылык болсо корушоорбуз. Кылган жакшылыгыма акы сурабайм мен. Ошон учун раматынды жон кой.
Фариданын адаттан тышкаркы суз ону, катуу созуно Дияз да чыйрыга тушту.

[Clara_Zh]

- Жакшы калыныз...
Оозуна ушул создор кирип, аялдын апакай назик колун аяр кармап ооп алды да, шыр жоноду. Артына кылчайбай кетип бара жаткан Диязды карап, Фарида жуткунуп алды да, кайра озун куч менен токтотту.
Фарида шаша-буша машинесине отуруп алып ары жакта жургон Жайсан атаны да унутуп жоной берди. Кызыл чоктой жалбырттаган машина алып учуп бара жатты.Олор-тирилерине карабай катуу айдаган Фарида бир токойдун тушуна келгенде токтотту да айласы куругандай рулга жыгылып, оксуп-оксуп ыйлап жиберди. Эмнеге ыйлап жатканын деле билген жок. Капысынан колуна коно калып, "пырр" учкан бактысына ичи куйуп ыйладыбы, ушунчалык байлыгы менен бакыт таба албаган аялдын журогун аяп ыйладыбы ким билет. Бир кезде шарт башын которду да, алда нени эстегендей чыйралып "Эмне болуп жатам? Эмне анча бошодум? Мендей дагы бир шордуу бар эмеспи" ушинтип озу менен озу суйлошуп алды да, андан ары сапарын улады.

[Clara_Zh]

Дияз Кыргызстанга келип аэропорттон тушкондо эл сээлдеп калган экен. Негедир шалдая тушту.
Байке кайда барасыз?
-Аа, менби, мен. Коё турчу, иничек, ойлонуп алайын. Кайда барсам биринчи? Апамабы же Райхангабы? Райхан кайда? Аны кантип билем.
Албууттанган ойлордон алсырай, акыры ошол куну темтендеп журуп уйуно келди. "Диязым... балам го, кагылайын кулунумдун карааны го..." Апанын суйунгонунон буттары иштебей калды да эшик жакка бой урду.
-Апа!
-Балакетинди алайын, балам. Келдинби деги?
Калтыраган колдору менен уулунун башы-козун сыйпалап жиберген эне Дияздын кокурогуно башын коюп бышактап алды.

[Clara_Zh]

-Деги канчадан бери кабарынды билгизбей! Жаным козумо корунду го... Кана, Райханын кана?
Дияз талуу жерине бироо тийгендей журогу мыкчыла тушуп, ону бозоро энесин тиктеди. Али эч нерсени билбейт тура. Шуу ушкуро отура калган уулунан коз албай не бушуркой сурады
- Эмне, жалгыз келдинби?
-Апа...ал...Райхан жок!
Селейген энеси андан ары эч нерсе деп айта албады. Дияз басмырт уну менен болгон окуяны айтып жатты.

[Clara_Zh]

...Башыма катуу нерсе тийип жыгылып бара жатканым, Райханымдын ачуу кыйкырыгы кулагыма жанырып турду. "Коё бергиле иттер. Мени эме кылсанар да макул, Райханга тийбегиле! " деп кыйкырып келе жатып эсимди жоготуп жибердим. 20 кундон кийин эсиме келиптирмин. Козумду ачсам ооруканадамын. Корсо, мени Фарида аттуу аял кан жолдо жатканымда таап алып ооруканага тапшырган экен.
-Кудай, айланайын Кудай колдогон тура!- безилдеген апа уулунун азыр мандайында отурганына ишенип ишенбей колдорунан опкулоп жиберди.
Ошондой апа, ошондой болду. Райханымды жоготуп алдым. Олгум келди. Ошондо эки-уч кун бир жерде баш калкалай турсак, балким таппай калышмак деген ой жанымды кыйнайт. Райхан да ошентели деген. А мен...,- кыжырлана столду муштап-муштап алды
- Апа, айтынызчы, кандай кылам?
Дияз так эле кичине кезидегиндей апасыны тизесине башын коюп ыйлап жиберди.
-Кантет, эркек киши да ыйлачу беле?...

Жымжырт тундо кунурт жарыкта уулун эмизип отурган Райхан тупсуз ойдун кучагында. Наристеин эми аран билинип келе жаткан кашы-козун, бойтойгон эрдин конул коюп карап турду. Кучагындагы наристе бейкапар эрдин чопудатып коёт. Уктап калган баланы керебетине жаткырып коюп, эми кызын колуна алды.

[Clara_Zh]

Балдарын уктатып коюп Райхан таза аба жутмакка балконго чыкты. Таза абадан кокурогун кере дем алып туруп калды. Алыста айды карап туруп катуу крсунду." Кайдасын? Эч нерсе менен крнул боксосу толбой ушинтип каламбы? Амансынбы? Жок дегенде аман-эсен экенинди билсем гана?".
Тагдырына баш ийип, аргасыз моюн сунганы менен Райхан Болотту жакшы коро албай койду. Муну болот да сезчу. Сезгенде эмне айла кылмак. Ичинен тынып тим болот. Анын устуно сансыз иштери, пландары, бир олкодон бир олкого чабыттап журчу кызматына алаксып журуп ойлонгонго убактысы жок эле.
Райхан болсо так эле азоого чалма салгандай, жаны жабыркап кыйналып жургонун эч ким сезген жок. Мына ушундай карангы тундордо жаны кыйналып, туйшолуп чыкчу болду. Баланын чукуранганынан терезени жаап уулуна унулду. Ушу учурда анын бийик махабаты Дияз туну менен уйун айланып басып жургон эле.
Болот иш кабинетинде отурган. Эшик шарт ачылып секретаршанын жол тосконуна болбой жулунуп киргкен Темирди коруп, чочуп кетти.