[Clara_Zh]

-Мен сиздин муз журогунузду суйуум, жаштыгым менен, ага болбосо бала тороп берип эритип алам дегем. Аттин, бирок табиятынан таш журок эрибейт тура. Сизге эч кимдин кереги жок, Болот байке. Сизди чын журоктон аяймын. Анткени сиз жашоодогу жылуулукту сезбейсиз. Андыктан, чын суйуунун кадырын да биле албайсыз.
Болот кыздын жанына келди да ээгинен кармап озуно каратты.
-Ансыз да конулумдо бурганак турганда кайдагыны айтып турасын карындашым?
-Болот байке...
Колуна чап жабышып опкулоп жиберген кызды аста туртту.
-Бар, кетип кал. Сенин да убалына калгым келбейт. Менин жайыма кой, бактылуу бол карындашым.
Кыз акырын басып чыгып кете берди. Ушу учурда чонток телефону шынгырап калды.
-Болот Икрамович, саламатсыз. Мен лицейдин директору болом. Сиздин уулунуз оору...
-Кечиресиз, мен азыр маанилуу жыйында отурам.
Болот ушинтти да телефонун очуруп салды. Азыр ага эч нерсенин кереги жок эле. Колу озунон озу стаканга сунулуп баштады.

[Clara_Zh]

Жок куйут бул нерсе менен басылбайт. Озумду озум колго алуум керек. Максатсыз саатты карады.Кеч болуп калган экен. Бирок, негедир уйго баргысы келбей турду. Уйго барса Райхандын муздак кабагы, ата энесинин дагы эмне болуп кетет дегендей коз карашы тосуп алары турган иш. Бирок бир кубанычы кызы Алия бар. Кызы делбирей тозуп чыгарын элестеткенде ордунан тура кады да уйго ашыкты. Кийинки кездери уйго жалгыз ушу кубанычы учун бараар эле. Машинасын токтотуп уйго кирип келе жатканда эле кызынын тунук дабышына кулак турду. Негедир ар дайым чуркап чыкчу кызы бул жолу корунгон жок.
-Алия!
Кызы ооруп жаткан эле. Эти ысып, алек-чалек тушуп жаткан экен. Уройу учуп Алиянын жанына отура калды.

[Clara_Zh]

-Эмне болду?-деди селейген Райханга ээк кагып.
-Билбейм, кечээтен баштап эле эти ысып ушинтип жатат.
-Доктур чакырткыла, бол тезирээк Темирди жонот.
Катуу буйрук берген Болот козун аран ачкан кызынын чачынан сылап жалынып жиберди:
-Копологум менин, эмне болду сага?
Кыз козун ачып атакесин коруп суйлонуп жиберди.
-Ата, ичимде бир чон шайтан отуруп алыптыр. Мен коркуп жатам. Кет дечи.
Болот туну менен кызынын жанынан кеткен жок. Улам ысуулаган кызынын устун жаап кирпик козун какпай чыкты. Бирок, пендечилик менен телефон чалган директордун "Алишер ооруп жатат" деген кабарын конулдон тыш калтырып койду.

[Clara_Zh]

Эртен менен козун ачкан кыз дагы деле атасы колун кармап отурганын коруп даттана кетти.
-Ата, Алини сагындым. Ал качан келет?
-Ал алыста кызым, андан коро экобуз сен айыкканда озун каалаган...
-Жок, мен Алиге барам. Алини сагындым.
Эрке кыз атасынын ары айтканына да, бери айтканына да конгон жок. Коз жашын колдотуп "Алини сагындым" дегенден башканы айтпай туруп алды. Тошогунун устуно отуруп алып:
-Сен жамансын, Алиге мени алып барбайчын.Коросун го мен баары бир качып кетем, -деп атасынын мазесин ала берди.

[Clara_Zh]

Акыры чыдабай кеткен Болот кызын чаап жиберди.
-Эк, бир айткан созду укпайсын... Апасын тарткан кокбет десе.
Алиянын жаш толгон козору бакырая тушуп, ыйын токтотуп атасын карап калды. Болот кызынын куноологон коз карашына туруштук бере албай болмодон качып чыкты.
Ошол кундору Али да ооруп жаткан эле. Туну менен апалап жоолуп чыккан баланын жанынан чыга албай жатты тарбиячы Козун акырын ачат да, жанында суйуктуу апакеси жок экенин коруп, кайрадан жоолуп кирет.
-Бала аябай кыйналды.
-Энеси да мерез неме экен, бир келип кетпейби...
Ушинтип кубурошуп жатышты тарбиячылар. Ушул учурда эшиктен кирип келген Дияз тарбиячыларга кайрылып калды:
-Кечиресиздер, мынчалык кеч келгениме айып этпесениздер. Бул жакта Алишер деген бала окуйт экен. Мумкун болсо..
-Сиз атасы болосузбу?
Дияз эмне дээрин билбей мукактана калды да, шар жооп берди:
-Атасымын!
Журогунон атылып чыккае ушул соз менен бирге Дияз ушул мунотто "ата" деген ыйык милдетти журогу менен кабыл алганын туйду.
-Бала ооруп жатат. Биз дагы силерди кутуп жатканжлек. Журунуз бул жакка... - деп суйлоп келе жаткан тарбиячынын аркасынае баскан Дияз керебетте уктап жаткан баланы коздой эрксизден талпына белрди.

[Clara_Zh]

-Жаны эле тынч алды. Ойгонгончо куто турсаныз...
Тарбиячы чыгып кетээри менен балага эниле калган Дияз, уулунун жазы мандайынан, жузунон козун албай жаш аралаш кубуроп жатты. "Менин балам, менин каным. Сенин бар экенинди билбей, сага керек экенимди билбей мен келесоо кайда журдум? Ушундай да болобу? Каралдым, сен атанды кечмрээр бекенсин?" Жузунон жаштар салаалап жатты. Бирок, бул бакыттын коз жашы болчу.
Бир кезде козун ачкан Алишер жанында отурган кишини коруп алсыз ун катты.
-Сиз кимсиз? Бул жерде эмнеге отурасыз?
Дияз болгон кайратын жыйып баласына жылмая берди. Ата-бала бири-бирин тиктешип калышты. Негедир коптон берки тааныштардай боор толгой карады бала.
-Мени апан жиберди.
-Апам?! -уулунун бакырайган коздору суроолуу тигилди.
-Ооба, апан озу азыр келе албайт. Ошондуктан, сага мени жиберди. Сени аябай сагыныптыр апан.
-А сиз кимсиз?

[Clara_Zh]

Дияздын тили байлана тушту. Азыр эле болгон чындыкты айтып салайын десе, Райханга эч нерсени айтпайм деп убадасын берип койгон эле. Айтпайын десе чыдай алчудай эмес. Кайпактап калган Дияз балага эмне деп жооп берерин билбей созду башкага бурду.
-Алишер, апанды коргун келеби?
Баланын коздору жайнап кетти.
-Ооба байке, апамды сагындым.
Туюктан жол тапкандай Дияз жандана тушту.
-Анда азыр тарбиячыларга менин атам деп тааныштыр. Анан мен сени алып кетем. Апан болсо бизди кутуп жатат.Суйлоштукпу?
-Суйлоштук, байке!
Алишер ошол замат жуурканын алып ордунан тура калды. Оорудан алсырап калган денеси чайпала тушуп козун жума салды.
-Азыр, байке, азыр.
Шашкалактап улам бир кийимин кармап озунун суйуктуу апакесине шашылып жатты. Жарым сааттан кийин эле жолдун жээгинде бир кичине бир чон караан жетелеше кетип бара жатышты.

[Clara_Zh]

Бул учурда Райхан жанын коёрго жер таппай козу карангылап турган эле. Дияз менен балдарын алып качууга бел байлагандан бери жаны озунуку эместей тыбырчылайт. Баласын озуно кайрып алуунун бирден бир жолу эле ушу. Бул кадам омурунун кунуна тете экенин, эгерде кадамы калпыс болуп калса, озунун эле эмес, балдарынын тагдырына да балта урулаары белгилуу иш. Болот бул жоругун эч качан кечирбейт. Бирок, мындан ары озун зордоп, баласынан айрылып туткун болуп жашоого да мумкун эмес эле. Айтор, алды да, аркасы да жар. Ойлор турмогун туруп аягына чыкчудай эмес. Ушул учурда телефон чыр дей тушту. Учуп туруп колуна алган Райхан колдору титирей тушконун сезди.
-Алло...
-Райхан, баары жайында... Биз сени кутуп жатабыз.
Кыска суйлонуп трубка шак коюлду. Бул Дияз болчу.
Райхан ордунан турду да, кайненесине башы ооруп чыдатпай жатканын, тааныш врачына барып корунуп келерин айтып уйдон чыгып кетти.

[Clara_Zh]

Эски бак. Уурдана баскан Райхан каткыра кулгон добуштарга кулак тошоп туруп калды. Бак ичинде Дияз менен Алишер топ ойноп жаткан экен.
-Бол теп, мына, сен жакка кетти...
-Ха-ха-ха, мен гол киргиздим...
Бири-биринен отуп жарыша чуркап ойноп жаткан экоо обочодо келип карап турган Райханды алгач элес алышкан жок. Коз жашын жутуп, бактылуу жылмайып турган Райханды баласы биринчи корду.
-Апаке!
Чуркап жеткен баласын басып жыгылды курган эне.
-Сагындынбы апанды? Садагам, мен куруюн, мен сени сактай албай...
Эч нерсе деп айта албай болоктоп апасынын кокурогуно башын каткан бала да, куса кылган эне жытын искей буулуга бышактап жатты.

[Clara_Zh]

-Сагындым апаке, - дегенден башка соз келбейт оозуна.
Башын которо берген Райхан озун карап турган Диязды корду. Козундогу чексиз суйууну коруп, коодону чалкый ыраазы боло карап турду. "Бактылуу болом. Аз гана убакыт калды. Эми сак болуу керек." деп жатты аялдын аяр кокурогу.
Ал эми Болот кызынын таарынычын жаза албай убара болуп жаткан эле.
-Алияш, карасан, мен сага эмне алып келдим.
-Карабайм...
-Койчу эми, ошол учун эле атана кечке таарына бересинби? Кана, мени карасан...
Когоргон кыз мелтейип, ооз ачып койбой оюнчуктары менен алышып отура берди.

[Clara_Zh]

Атасы канча жолу асты-устуно тушсо да угуп коёр туру корунбойт. Ансайын ата байкуш чимирилет. Айласы кетти. Эмне десе да "Алини сагындым" деген создон башка эч нерсе айтпай туруп алды кызы. Ата-баланын жоругуна башын чайкаган Икрам ата аста ун катты:
- Балам, Алини кызын эмес, биз дагы сагындык. Ал тентекти бир алып келип корсотпосон болбойт. Деги сенин убактын жок болсо, дарегин мага берчи мен барып келейин.
Болот кыжаалаттана атасын бир карап алды. Бирок, карынын озун сынай тиктеген коздорундо шектенуу бардай. Болоттун башы шылкыя тушту. "Бул жерде бир нерсе бар. Мынчалык кожолуп баланы алыс жакка алып барып салганы бекер эмес. Курган балам, же бир ичиндегисин айтпайт. Ичинде курттай болгон бир нерсе турганын мен айтпаса да сезип жатам го..." Ата уулун ич сыйрыла аяп турду.
-Болуптур, барып алып келем, -деп ооз учунан кунк эткен Болот максатсыз сыртка коз жиберди да, машинесин коздой басты. Эмнегедир асман туноруп, алда кандай суук кабардан назар бергенсип тургандай.

[Агата Кристи]

Баса, туугандар менден Сюрприз! "Цыган кыз-2" чыгармамды Клара бул чыгарманы буткондон кийин жарыялап баштайын деп турам. Анда Райхандын кызынын тагдыры суротолот. Эгерде уландысын окуганды кааласанар мен даярмын!)))

[KAREGLAZAYA_VOLCHICA]

Агата Кристи (06 Ноябрь 2013 - 10:42) жазган:

Баса, туугандар менден Сюрприз! "Цыган кыз-2" чыгармамды Клара бул чыгарманы буткондон кийин жарыялап баштайын деп турам. Анда Райхандын кызынын тагдыры суротолот. Эгерде уландысын окуганды кааласанар мен даярмын!)))

Кайрадан басып чыгарсаныз жакшы болот эле. Интернеттен окуган башка,китепти колуна кармап окуган башка эмесби. Мен таптыра албай койдум ушул китепти. Чоон рахмат талантыныз ташкындай берсин

[Clara_Zh]

Карангы тун. Бейкапар уйкуда жаткан кыз ойгонуп кетти.
Апасы узак жолго камдангандай кийинип алганын корду.
-Апа...
-Тысс, акырын...
Апасынын уну калтырап чыкты. Кимдендир корккондой козу чоноюп коркуп алган экен. Катыраган колдору меен кызынын бети-башын сыйпалап жиберип аптыга суйлоду.:
-Алияш, сен Алини сагындын. Чынбы?
Кыз тангала башын ийкеди.
- Мен дагы сагындым, кызым. Ошон учун экообуз Алиге кетебиз.
-Атамчы?
Райхан туттуга тушту. Кантип айтып, эмне деп тушундуроорун билбей калды. Акыры алдаганга отту. "Сени атан уруп койду го, кетип калалы да. Кайра таарынычы жазылганда келебиз" деп жиберди айласы кеткенде.
Чындап атасынын чаап жибергенин эстеген кыз ойлонуп туруп "макул" деди. Женилдене дем алган Райхан кызын кийинтип кирди. Алия апасынын демейдегиден башкача калтылдаган колдорун, куйуп-жанып азыр ааламды орттоп жиберчудой болуп турган жалтылдаган коздорун тангала карап, ыкшоо кийинип жатты. Райхан даярдап койгон туйунчогун алып, кызын колунан жетелеп эшикке жоноду. Алардын удон чыгып кеткенин эч ким билген жок. Карангы тун жетелешкен эки караанды тез эле оз койнуна синирип алды.

[Агата Кристи]

Китеп 3 жолу басылып чыкты. Анан мен бул чыгармага такыр маани бербей кала берген. Азыр Кларанын демилгеси менен хит болуп жатат.))) Чыгарма буткєндєн кийин баарынардан сын пикир айтсанар жакшы болмок.Каармандар тууралуу мурун айтып кеткем, алар бар, бирок оздору тууралуу эч нерсе айтпай эле коюшумду суранышты.Бутоору менен экинчи болукту баштайлы!

[Clara_Zh]

Туну менен жол журуп келген Болот тарбиячылардан уккан кабардан башына таш тушконсуп отуруп калды. "Жок, баланызды кечээ келип алып кетишкен. Атасымын деп бироо келди да алып кетти. Бала ооруп жаткан. Андыктан, жок дей албай коё бердик" -деп аландаган дежур тарбиячыны карап бакырып жиберди. Шаардан бир топ эле алыс жайгашкан бул интернаттын директорун, улуу тарбиячысын тун ичинде чакыртып, жинине чыдабай бакырып да алды. Бирок кеч эле. Ойлуу отуруп калды. "Ким? Ким алып кетти? Балким, таштап кеткен апасы? Баланын бул жакта экенин эч ким билбейт эле? Ким?" Ойлонуп жатып ою Райханга урунганда алдастап кетти. "Райхан! Райхандын колунан келди бул иш... Оо, Кудай, жолума айгак болгон койнумда жаткан аялымбы?" Капысынан келген ойдон башын мыкчып жиберди.

[Clara_Zh]

Ордунан ыргып туруп машинесине тушту да, учуп-куйуп борборго жоноду. Ачык калган дарбазаны коруп эле журогу опкоолжуй тушту. Ар дайым атасы дарбазаны чынжырлап коюп, анан уктоочу адатын билет. Ал чынжырдын ачкычынын бири озундо бири атасында эле.
Оз болмосуно жакындаган сайын денеси муздап бара жатты. Эшикти шарт ачып кирип, турган ордунда катып калды. Эки кишилик керебет жыйылган боюнча турган экен. "Кетиптир! Качан экен..." бул ойдон денеси дуркурой тушуп балдар болмосуно атылды. Кызынын кичинекей керебети да бош калган экен.

[Clara_Zh]

-Алияш!- деп алсыз кубуроп алган ата кыздын кичинекей керебетин сыйпалап жиберди.
-Кантип? Кантип атанды таштап кеттин? Эми мен кантем? Сенсиз, силерсиз кантип жашайм?!
Болот ыйлап жатты. Эрки темирдей бекем, катуу баш жан биринчи жолу сынды. Суйуусу арманы, кубанычы, бардыгы ушул аял менен кошо кеткенин сезип, конул оксугун эч качан эч нерсе менен бутой албасын билип, ошого ыйлап жатты.
Тан атканча ошол калыбында отурду да, эшикти коздой жоноду.

[Clara_Zh]

Аэропорт. Коп элдин арасынан чакан жуктору менен кол кармашкан тортоо корунду. Бир нерселерди айтып сонуркай бири-бирине божурап келе жатышкан балдар бейгам. Ал эми Райхан менен Дияздын жуздорундо тымызын кубаныч да, журоксуу да, ошону менен бирге бардыгына бел байлаган ишеним да бар эле. Аз убакыттан кийин "учууга камынгыла" деген жарыя угулду.
-Жургуло, ылдамдайлы. ..
Дияз уулун которуп, Райхан кызын жетелеп саиолётту коздой кадам шилтешти. Жетелеше кетип бара жаткан буларды жан жагынан чыккан кыйкырык токтотту.
-Алия! Кызым...
Эми эле трапка бут койгон Райхан тааныш унду угуп жалт карады. Эки-уч кадам аралыкта эле Болот аларды армандуу тиктеп турган экен. Жакын келди...

[Clara_Zh]

-Коё бер мени, Болот. Суранам сенден, эгерде суйгонун чын болсо коё бер бизди... Кулун болюн.
Райхан бутуна жыгылууга да даяр эле. Ошол учурда каруусунан кармаган Дияз Райхандын алдына чыга берди. Бири-бирин коз айырбай тиктеген эки эркин бири-бирин унчукпай тушунушту." Болду эми, эмки бактыбызды ыраа коруп кой" дегенди туйду Болот.
-Болуптур, -деди чарчанкы гана. Ушул учурда гана эч макул болуп тушунгусу келбеген чындык озунон-озу калкып чыга калды. Райхан эч качан аныкы болбогон экен. Канча жыл жашаса, канчалык жалындап суйсо да бул аялдын журогуно ээ боло албаган экен. Акыры минтип...
Коз кычыгына келе калган жашты акыл кучу менен токтотту да, кызына карады.
-Атаке, -эч нерсени тушунбой турган кыз атасына жалооруй карады.
- Алияш, кызым, сен азыр эч нерсени тушунбойсун. Сени апан экообуз тен жакшы коробуз. Бирок, биз мындан ары бирге жашай албайбыз. Апан менен сага жакшы болот, кызым... Мен болсо... - деп бара жаитып уну калтырай тушту.
-Мени унутпа , кызым!
Болот тизелей калып кызын бооруна кысты да, ордунан тура жоноду.