[Nyrjamal.Teshebaeva]

деле эч кпндай операциянын кереги жок. Жамбаш сынганы менен ажырап же талкаланып кетпеген. Мына кордунузбу, чат соок бир аз ажырап тургансыйт. Анда сынык да , жарака да жок. Мукан Асанбаевич жок турбайбы. Ушул жарадар аялдын абалына ылайыктуу аны короватка тууралап жаткырышты ал киши менден жакшы билиш керек. Жашка жараша, сынык кандай бутоорун сиздер эч кимден сурабайсыздар. Ушул турушу менен эле бутуп кетет го деп ойлоймун. Бир соз менен айтканда сыныкты, чыккан жерди калыбына келтируу сиздердин жумуш. Ага мен чындыгында кийлигишууго акым жок. Бирок баланы кайсыл жол менен болсун торотууго да, аны алууга да эч мумкун эмес.
Жайнагул чыгаары менен Мукан Асанбаевич да келип калды. Хирургдар Казиеваны чакырышканын, анын баланы алууга болбойт дегенин айтышты.
-Ооба, мен дагы ошондой болот го деп ойлогомун. Туура кенеш бериптир, рахмат.
Жайнагул уйуно келгенде Асан менен Усонду Кермекаштын кыздары бакчадан эчак алып коюшкан.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

А-п-а-а,! -деп ун алыша кыйкырышты, почта яшигин тырмалап, ичинен бирдеме алалбай, чукулап жаткан балдары, . -Мында кат турат, апа, карачы, тигине.
-И, кат турса болуптур, алабыз да. Ага эмнеге тырмалап асылып жатасынар, ачкычы жок ачылбайт да. Канча айтам экооно, почта ящигине тийбей жургуло деп.
-Апа, биз сага берели дегенбиз.
-Бербей эле койгула, мен озум алам.
Жайнагул ачкычты алып чыгып, ящикти ачып, балдары алалбай жаткан катты алды. Конверттин сыртын окуп "Москва шаары" дегенден башка, эчтеке жазылбаганын коруп тандана тушту. Конверттин ичин ачпаган бойдон уйго киришти. Катты столдун устуно таштап, чечине баштады.
-Апа, кимден келди кат? Папамданбы? -деди Асан столдун устундо жаткан конвертти ары-бери жылдырып.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

-Апа, окучу, -деди Усон, Асандын кармалап, ары бери жылдырып ойноп жаткан конвертин алмакчы болуп колун сунуп. -Папам жаздыбы, ыя, апа, катты?
-Эй жазыгы жок байкуштарым эй, айткылачы деги, экоон эмнени билет экенсинер? Асан менен Усонду бириктире кучактап ооп-ооп алды,. Анан эки уулу апасынын молмулдоп чарасына батпай кылкылдап турган коз жашын коруп, мостое тушушту.
-Эмнеге ыйлайсын апа?-деди Усон жалооруп.
-Ыйлаган жокмун, балам.
-Ооба, ыйлап жатпайсынбы?
-Папам эмне деп жазыптыр, окучу апа! -Асан столдун устундогу конвертти колуна алып кармалады.
Жайнагул ушул баео журок наристелердин ата жытын кан жыттап, ата мээримине толук болонбосо да, папалашып, ооздорунан тушурбой, эстеп тургандарына тан калат. Бая бир,, Толкунбектен келген катты Жайнагул балдарына "папанардан келиптир" деп койгон сурагвндарынан. Ошондон кийин эле кат келсе эле, экоо эки жактан какылдап:

[Nyrjamal.Teshebaeva]

"Папамдан келиптирби" ? -деп сурай беришет. "Кудая тобо, каны бирге, жаны бирге деп ошон учун айтышат окшобрйбу" . Жайнагул азыр Асанга караганда Усонго кобуроок узулуп тушуп, эбедейи эзилип турат. Азыр аны ботон деп айтуу оозуна эмес, оюна келбей кплган. Кокустан жаздым тайып, Усондон ажыраган куну куйутко чыдабай, ажалдан мурда олуп кетуучудой сезет озун. Анан калса Усондун Жайнагулго акындыгы баладан башкача да.
-Апа, папам келеби? -деди Усон, кайталап сурап.
-Папанар келбей эле койсун. Андай папанын кереги жок. Папасыз эле жашайбыз, балдарым.
-Эмне учун балдардын баарысынын папасы бар, биздин папабыз жок, -деди кабагы
тырыша тушкон Асан.
-Биз мектепке барганда деле папабыз жок болобу?
Жайнагул Асан менен Усонду угуп олтуруп озунчо ойго батып кетти. "Кокустан Толкунбек келип калса, мени менен эсептешпей эле, колдон-буттан алып ушул экоо эле уйго

[Nyrjamal.Teshebaeva]

киргизип алат го дейм. Тобо, ушундай да балдар болот экен ээ.."
-Кагылайындар, кое тургулачы жабышпай, мына бул катты окуюн, кимден экен. Ал конверттен баракты сууруп алып, башын окубай туруп эле, аяк жагындагы сапка коз чаптырды.
"Сизди терен урматтап, саламым менен Зыйнат" деген жазууну окуп, тандана тушту. Кызык, мага жаза турган кандай заарыл жумушу чыгып калды экен? Келиндин оюнда дароо баягы Толкунбектин озуно жазган каты тушту. Балким, "мен Жайнагулго кат жаздым десе, ошого карата жазды бекен. Же андай, балдардын бири меники, озумо кайтарып бергин деп жазып журбосун! ? А балким, Толкунбек ооруп, же бир кырсыка учурап, ошону билдирейин деп жазган каты болуп журбосун! " деген сыяктуу токсон турлуу ойду ойлоп, колундагы катты коргусу да, окугусу да келбей, коркуп турду.
-Апа, папамдан бекен? -деди Асан.
Жайнагул ууларына кучоно суйлоду.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

-Папанардан эмес, башка кишиден. Барып ойногулачы акыйбай.
Акыры кандай кат, кандай кабар болсо да окубай коюуга болбоду.


"ЗАМАНДАШЫМ, ЖАЙНАГУЛ! -деп баштаптыр созду.
-Кандай, сак-саламат, жакшы турасызбы? Асаныныз менен Усонунуз чонойуп жатабы. Менден эч качан кат кутпогон сизге, бул каттын барышы тан каларлык окуядай эле болор. Турмуш деген ушундай, ой-кыры коп, татаал нерсе турбайбы. Минтип омурумдо сизге кат жазууну ойлобогон Зыйнат, сизден кечирим сурап, алдынызга тизе бугуп, таазим кылып, кат жазууга аргасыз болуп олтурат. Мен Москвага комондировкага келгемин. Менин айтайын дегеним комондировка жонундо эмес, Толкунбек жонундо.
Эгерде сиз суйуу, махабат деген даарысы да, дабасы да табылбай турган оору менен ооруган болсонуз, менин журогумо ошондо гана тушуноор элениз. Ооба, замандаш, андай оору менен чындап ооруп корбогон болсонуз, анын асылын да, тозогун да билбессиз. Менимче, сиз Толкунбек-

[Nyrjamal.Teshebaeva]

ти суйосуз. Андай болгондо тушуно тургандыгынызга эч кандай кумон санабайм. Сиз негизинен бактылуу аялсыз.
Анткени сиз суйгон Толкунбек сизди да суйот.
Чынымды айтсам, мен Толкунбектин отуна баео журок, балапан кезимде чалдыкканымды тана албайм. Эми ойлосом ал биздин уйдо, байкем менен жолдош болуп, бир чайнектен чай ичип, бир казандан аш ичип, жарты буудайды жара чайнашып, ага менен карындаштай болуп жургон кезимде эле, ага танабы жок, жиби жок, журогумдон байланып калган турбаймынбы. Толкунбек кээде мени Зыйнаш деп, кээде Зыйнатка деп козумду карап, уйрулуп турса эле ал да мени суйот экен деп ойлоптурмун. Корсо, ал сыйлоо, жакшы коруу, улуулук иретиндеги мамилеси тура. Кийин сизге уйлонду. Мен Толкунбектин аял алганын кулагым менен угуп, козум менен коруп турсам да, журоктогу тутанган от, тутанган бойдон очпой кала берди. Толкунбекке болгон кусалыгым, энсоом басандамак турсун, кундон-кунго куч алды. Менин бул, суйууго толгон армандуу журогумду эч кандай куч боксорто албай койду.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Куйоого чыксам унутулаар, алаксып кетээрмин деп ойлодум. Куйоого дагы чыктым. Бирок анын мага болгон махабатты, менин Толкунбекке болгон конулумду озуно тарта албай койду. Мына ошол убакта озумдун жетпей, окутто калган кымбат адамымды кордум. Жалгыз бой иштеп жургон кези экен. Ошондон пайдаландымбы, озум да эмне болуп кеткенимди билбей калдым. Иши кылып Толкунбекти торума тушурууго аракет кылдым. Акыры коздогон максатыма жетип тындым. Бирок чынымды айтсам, менин негизги максатым ага тийуу, уй-турмушун бузуу эмес эле. Иши кылып журогумдун энсоосун басып, озогум куйгон отту очуруу болучу. Бир жаман жери, Толкунбек менен аралашып калган кундон баштап, мендеги баягы сууйт деген махабат, жанар тоо болуп, мурдагыдан да кучтуу алоолоп чыга келсе болобу. Мен аны ар куну коруп турбасам, олоорумду санай турган болуп кеттим. Уят-сыйытты да унуттум. Ошентип журуп, акыры арам айыбым ачылаарда, куносу жок

[Nyrjamal.Teshebaeva]

куйоом менен ажыраштым. Кайсы бирин айтайын, ортодо коп эле иштер болуп кетти.
"Жаман жарасын корсотот" дегендей, мен сизге уят сыйытты жыйыштырып коюп, оз айыбыма озум айгак болуп, оз сырымды озум ачканы олтурамын. Ооба, "ичте балаа болгончо, тышта талаа болсун" деген соз бар эмеспи. Алты жылдан бери жан адамга айтпаган айыбымды акыры сизге даап айтканы олтурам. Канча кылса да насилибиз аял эмеспи. Балким, аял аялды аяп, аял гана аялдын журогуно тушунот го деп ойлоймун. Мен мурда журокту ойугон бул туюк жара омурум менен бирге жашап, соогум менен бирге жатат го деп ойлочу элем. Бирок "капка шибеге катылбаган" сыяктуу, ошол балакеттуу туюк жара коодонумду тээп чыгып, ушул ак барактын бетине, озунун кара баскан кандуу изин калтырганы олтурат, Жакин. Ооба, Толкунбек сизди ушинтип, Жакин, Жакинтай деп, онундо эле эмес, тушундо да эркелетип суйлоп, эркелетип уйкусураарын сиз кайдан билмек элениз. Сыягы, ал сизди ар туну ойлоп, жок дегенде тушуно кируунузду Кудайдан тилеп жатып уктаса керек.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Анын кызуу уйкуда жатса да: "Жакинтай ! Жакин !" -деп, олуп-очуп бирде сизди чакырып, бирде балдарын чакырып суйлогон созу да, уну да кулагым эле эмес, журогумо да басылган тамга болуп калганын жашыра албаймын. Чынымды айтсам, менин шорум да, бактысыздыгым да Толкунбекти суйгондугудон болду. Бул суйуу деген балакет, бироолорго омур бою очпой турган бактысыздыкты алып келуучу неме тура.
Мен бала дегенди бала кезимден эле жакшы коруучумун. Чындыгында эле бул бала деген балакетти жаман коргон адам баласы жер жузундо болбосо керек. Акыл-эси толук адам эмес, , курт-кумурска, жан-жаныбар, канаттуунун баары бала учун кара жанын карч уруп, отко-сууга тушуго даяр турат эмеспи. Мен куйоого чыккан биринчи кундон тартып эле балалуу болуну энседим. Куйоом Кунболот да бала дегенде ак эткенде, так этип журду. Аны суйбосом да, балалуу болсок, ал бизди ортобуздагы алтын данакер бо-

[Nyrjamal.Teshebaeva]

лучудай, тилегимди курчутту. Бирок биз куткон ой-тилектер улам арылып, экообузго сыртын салып туруп алды. Торотум кечиккенсип баратты. Ошондой болсо да, жакшылыктан умутубузду узгон жокпуз. Анткени куйоом экобуз тен жаш элек да. Бактылуу кундор алдыда кутуп тургансыды.
Ошентип жургон мезгилде Кунболотту эки жылга, алыскы комондировкага жиберип клышты. Ушул учурда Толкунбекти коруп, баягы бала кезде жетпей, арманда калган мен, куйоом кеткен кундон баштап конулум кайра бузулду. Жаман оюмда Кунболот кайрылып келгенче, Толкунбек менен ээн-эркин болот экемин деп журбоймунбу. Эми мага Толкунбектен артык бакыттын да, андан артык рахаттын да кереги жок болуп чыга келсе болобу. Мен бара-бара Кунболотту эстебей да, кутпой да калдым. Мага анын баарынан да жогу жакшы боло баштады. Бирок алыста Ата Журт учун, партия менен окмоттун тапшыруусу боюнча оз уй, олон тошогунон, туулуп оскон жеринен алыста журсо да журогу мен деп согуп, мен учун кусага толгон адамды алаксытуу максатында жазылган алдамчы каттар биринин артынан бири кетип жатты.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Ушинтип Толкунбектен алган махабат толкунунда кулач уруп, Кудай Тенирин тааныбай, конулумду ыл басып жургон кезимде, боюма болуп калса болобу. Мурда балалуу болуу бакыт деп сезсем, эми анын бакыт же бакыт эмес экенин ажырата албай клдым. Ушундай окуядан кийин Толкунбектин мага болгон мамилеси туп которо озгоруп кетти. Экообуз тен бирибизди бирибиз куноолоп, бирибизди бирибиз коргубуз келбей
"сен айыптуусун, м е н айыптуумун" деген сыяктуу тугонбогон туйшуктуу, жагымсыз создор ортобузда уладан-улам кобойуп, ырбагандан ырбап баратты. Ынтымактуу жыйынтыкка келалбай, бир чети уятымдан, бир чети Толкунбекке очошуп, уу ичип олууну да ойлодум. Бирок жан таттуу экен, оз жанымды озум кыя албадым. Айлам кетип, амалым тугонгондо, тууп туруп, силердин эшиктин алдына алып барып таштап кетууго аргасыз болдум. Кычыраган кышта, самаган жерге жетпей жолдо тороп шорум шорподой кайнады.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Ошол эле туну баланы таштап кайра тарттык. Эртеси, ал шордуу баламдын тонуп олгонун угуп, чарайнадагы бала эмес эле, чарк токтолгон уулумдан ажырагандан бетер куйуттон ооруп жатып калдым. Ал бала, чындыгында эле мага бала эмес эле, балээ болду. Ооруканадан бир топто чыктым. Уч-торт турлуу куйутко куйуп, уч-торт турлуу оору менен ооруган адам кантип соо калсын. Туп ордум менен онбой калдым. Бул кандай уч-торт турлуу куйут дээрсиз. Кыскартып бир соз менен ачык айтканда, куйутумдун бири баламдан туболук ажыраганым болсо, экинчи куйутум ич таарлыктын куйуту болду. Ал болсо сиздин аман-эсен эгиз уулдуу болушунуз эле. Ал эми калганы болсо туболук эне болуудан ажырап, торотумдун токтошу болсо, калгандары куноосуз куйоодон ажыроо, анан дагы нерв оорусуна чалдыгышым.
Эгерде мен сизге чын сырымды айтсам, алдагы колунуздагы озунуз тороп, озунуз бапестеп остуруп жаткан Асан менен Усондун бири менин балам сыяктуу болгондой бир узулгон умут жан дуйномду тыткылап талай беруучу дарт азырка чейин мени эзип келет.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Мен Асан менен Уонду сагынганымда Алма-Атадан кандай учуп, силер жакка кандай жеткенимди озум да билбей калам. Алар мени оздоруно эмне учундур магиниттей тартып, озудон-озум Асан менен Усонго жипсиз журогумдон байлана берем. Мен ошол сиздин эки баланыз учун тируу жашап, эки баланыз учун кун коруп, суу ичип жургонсуп кетем. Бассам да, турсам да коз алдымдан сиздин эгизиниздин элеси кетпей, мени менен чогуу жашап, чогуу жургонсугон алдамчы кыялдар акылымды астым-устум кылып ала салдырат да турат.
Азыркы менин тилеген менин тилегим бироо гана. Ал болсо, озумдуку эмес, озгонуку болсо да Асан менен Уондун узуун омур, келечектеги бакты-таалайы, ата-энеси менен жакшы кун, жашы турмшта, жай кунундой жадырап, кайгы-капа билбей омур сурушу. Сиз менин бул созумо, балким кабатыр болоорсуз. "Менин балдарымдын тилегин тилеп, блакетин алабы" дээрсиз. Мейлиниз, кадай каргап, кандай тилдесениз ал оз ишиниз. Мен сиздин алкышыныз

[Nyrjamal.Teshebaeva]

эмес, кагышынызга татыктуу экенимди жакшы тушуном. Бирок кандай десениз да, Асан менен Усонду сагынбай да, эстебей да кое албаймын. Ал экоону унутууга кудуретимдин жетпесине озум тушунуп турам.
"Алдына келсе атандын кунун кеч" дегендей, алыныз келсе, оз журогунузго оз кучунуз жетсе, Толкунбек экообуздун кунообузду кеч болсо да кечирип коюунузду отуномун. Ал менин кесепетимден гана куноосуз жерден куноолу болуп шорго малынган, журогу таза, дили ак жигит. Мен жогоруда айткандай баардыгына мен озум себепкер да, куноолуу да болгон сыяктанам.
"Чыгашага ээси баш" дегендей, сиз барып, Толкунбектин биздикинде коргон куну да, мурдагыдай эле менин азабымдан аргасыз келген кундорунун бири болучу.
Ошондо эле Толкунбектин сизге болгон суйуусунун кучуно, сизге олгон абийринин тазалыгына чыдап тура алган жокмун. Кечирим сурап озум барууга аргасыз болдум. Бирок чынын айтыш керек, "жузум бар уялам, журогум бар корком" дегендей, озум кируудон даай албадым. Ортого эжени салдым. Ал киши бузуп айттыбы, тузоп айттыбы, эмдигиче ачык биле албамын. "Мага эми Толкунбек аттуу оорунун кереги жок, жашай берсин экоо" деген созду айтты деп кайра чыкты.
Ачуу болсо да, таттуу болсо да жашап калдык......
Сыртыбыздан коруп, сырыбызды билбеген ададар "бактылуу жубайлар экен" деп суктанышчу. Бирок биз сыртыбыздан бактылуу болуп корунгонубуз менен, оз ич ара бактылуу жашай албадык. Бирибизден бирибиз сактангандай, бирибизге-бирибиз ишенбегендей болгон сый турмуштар отуп жатты. Мен Толкунбекке оттун аптабына тийген сары майдай эригеним менен, ал мага эрий албай койду.
Акыры ары ойлонуп, бери ойлонуп олтуруп, бактысыз болгон озум гана бактысыз бойдон калууну чечтим. Асан менен Усонду, Жанатты тируулой жетим калтыргым келбеди. Мен Москвага кетээримде, туурумдагы туйгундун томогосун шыпырып, озунуз жакка кое бердим. Ал сизди гана суйот Жайнагул Казиевна. Ошондуктан, оз туурун са-






гынып, кош канатын сабап, бийикте шаншып учуп бараткан барчынынызды тосуп алыныз.

*****СИЗДИ ТЕРЕН УРМАТТАП,
САЛАМЫМ МЕНЕН ЗЫЙНАТ".*****

[Nyrjamal.Teshebaeva]

ЖАЙНАГУЛ КАТТЫ окуп бутуп, эмне болгонун билбей, дал болуп олтуруп калды. Ал Толкунбекти ойлобой эле, Усонду угуп, куйуп кул болуп турду. Мурда анын кимден туулганын ачык билбеген комуско сыр минтип ойдо жок жерде араандай ачылып олтурганы энени эстен тандырды. "Атандын ко-р-у, баламдын кимден тулганын, энеси ким экенин билгенден билбегеним жакшы эле го. Эми, эмне деген шумдук болучу",-деп эрдин кесе тиштеп, бир колун бир колу менен карыша кармап, Усонду Зынат келип, азыр эле жулуп кетчуудой болгон суук бороон конулундо тынымсыз ойной берди. Ал тээ бир оокумдан кийин гана эсине келе баштады. "Кызык,-деди, озу менен озу суйлошуп, -Усонду Зыйнат алам деп талашып, мен туудум деп жаткансып, эмнеге мынчалык конулумду бузуп, куйутко тушуп кеттим. Жо-о-к, мен Усонум менен Асанымды биринен-бирин ажыратпай калайын. Усондон ажырап озум да туралбасмын чындап. Эки баламды эки жерде боз ала кылып, баштан жаакты айрыгансып коюп тируу жургондон корокчо, бардыгын Зынатка таштап берип олгонум артык эмеспи."
Жайнагул озун озу алаксытып, озун озу тигил-бул деп сороткону менен соороно албады. Усондон ажырап калуучудай болгон бир осол кайгы, аны кан чыгарбай тымызын мууздап жатты. Ал Толкунбектен ажыраганда да мнчалык кайгыга баткан эмес болуучу. Келин туруп туруп эле озунчо кобурап, суйлонуп жатты. Жок, жок, мен Усонумду эч качан, эч кимге бербеймин. Кудай менин ичээр суумду, корор кунумду туготуп, баламдан ажыратпаса, тируу туруп ажырабай калайын....
Ушул каттан кийин ысык сорпо тогулгон немедей болуп, Зыйнаттыда, Толкунбекти да мурункудай куноолобой

[Nyrjamal.Teshebaeva]

калды. Адам баласынын жашоосунун татаалдыгына, бири-бирине окшобогон тагдырларга, адам туруп, адамдын ички дуйноосунун купуя сырын тушунбогондукторуно тан калуу менен кайгыга батып турду.
"Тобо, чыныгы суйуу деп ушул Зыйнаттыкын айтыш керек турбайбы. Мен чын эле Толкунбекти ушул аялда болгон махабат менен суйуп, анын ким кендигин ушул аялда болгон коз менен суйуп, анын ким экендигин ушул аялда болгон коз менен кордум бекен",-деп ойлоду. Бирок ушул саамда Жайнагулдун бутундой ой максаты, акыл менен адамгерчилигин ээлеп трган Толкунбек эмес , Зыйнат менен Усон болуп турду. Талантына жараша акылы да, акыйкатты да бийик адам экен. Мен мурун Толкунбекти да, Зыйнатты да тушунгон эмес экемин, деп оз эрдин озу тиштеп, оз оозун озу карманып, санаага батып олтурду. -Бул каттын азылганына деле анчалык коп убакыт болгон эмес экен деп, кобуно Уон учун журоксуп турган Жайнагул, каттын аягына коюлган числону мостое карап турду .

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Ошентип , Зыйнаттан кат келген минутадан баштап, кайра баштан тынчы кете баштады. Мурда атын атоо гана эмес, аны ойлоодон зарканып, конулундо жек коруу сезими менен жашап жургон келин, эми кайра Зыйнатты аяп, ага боору ооруп, куноолоштуктун куйуту коодонунон улам алыстап баратты. Азыр анын бутундой оюн ээлеп, санааркатып турган жалгыз Уон болуп калды.
Бул укмуштуу "тушту" кимге жорутуп, ичин ачып, туура кенеш ала турган ишенимдуу акын адамынын жоктугуна окунду. Жакшы санаалаштар да, тели-тентуштар да коп дечи. Бирок Жайнгулдун жакшысын чыгарып, жамандыгын батырып, туура кеп-кенешин бере турган коздой тентуштан жарды экенин Жайнагул эми тушунду. "Ушундай, жакын адамдар кздон учуп турган кезде, энем келип калса жакшы болот эле", -деп конулундо Тумарды эстеп, конултактап, санаасы санга болунуп турган Жайнагулдун оюн алстан чалган телефондун уну бузду. Ал трубканы колуна алаар-албастан эле Гулайымды таанып кыкырып жиберди.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

-Ой алтын женекем, сисизби! Ырас болбодубу, кандай турасыздар? Энем кетелекпи?
-Кетелек. Озун кандай? Балдардын дени сакпы?
-Жакшы жене, жакшы. Билесизби, Толкунбек келет окшойт.
-Эмне, суйлоштубу озу?
-Жок озу эмес, башка бироо кат жазыптыр.
-Анан эмне кылайын деп жатасын?
-Эмне кылмак элем. Ал оюнда мени кабыл алат деп жатса керек. Бирок андай болбойт да.
-Антпе. Балдар бар да, ойлонуш керек Жайна. Энем менен суйлошчу.
Жайнагул болгон окуяны чала була айтып минти:
-Женем да Толкунбек дейт, сен да Толкунбек дейсин.
Бирок эмне учун менин журогумо тушунбойсунор. Мен да адаммын да.
-"Адашкандын айыбы жок, кайрылып уйрун тапкан сон" дегендей, оз журогун менен жакшылап суйлош, кабырган менен кенеш, балам.

[Nyrjamal.Teshebaeva]

Мен барайын, калган созду ошондо суйлошолу. Текебердиктин да чени бар каралдым....
Калп айткан менен болобу, эч кимге сыр бербей оз арманы озундо болуп, ичимден тап болуп санааркап жургон Жайнагул, энесинин келээрин угуп санаасы тына тушту. Ал эми мындай кундун эртедир-кечтир келээрине козу жетип жургон акылдуу байбиче, эртеси эле биринчи рейс менен Ошко учуп кетти.
Кочоодон машинанын уну чыкты дегенче, Толкунбек келип калгандай болуп, Зыйнаттан кат алгандан бери, уйкусу да качты, тынчы да кетти . Кунго дем алыш болучу. Тушку тамакты асып коюп , Жайнагул жаны эле диванга кыйшайып, жаны келген газета, журналдарды бир баштан коруп, окуй баштаган.
Бир маалда Асан менен Усон уйго тапырап чуркап киришти:
-Ма-м-а-а биздикине бир чоочун киши келди, -деди Усон энтигип. -Ал киши биздин атыбызды билет экен.