[Sushi_wok]

Копко чейин айта албай журдум, мен айткыча Улан башка сунуш киргизип калды:
-Жаннат, журу жайлоого чыгып келебиз?
Оюмдагыны айта албай буйдалып жаткан элем, дагы кийинки жолу айтам дедим ичимен.
-Кайда?
-Чон энемдердин жайлоосу бар, ошол жака барып эки кун эс алып келебиз?
-Эки кунго атам жибербейт го?
-Айканы жардамга чакырсакчы?
-Болбойт, аны озум чакырам деп журом уйго.
-Мына,мындай кылалы анда, сен айт Айканыкына барам деп, анан аны ээрчите келем де, калганын курбун бутурсун!
Уланды карасам, кашын ойдо'ылдый кылып мага карап жылмайып туруптур:
-Байкуш Айганыш!
Баарын анын айтканындай жасадык. Мени угуп курбум алгач так секирди, бирок конду. Мен да анын айтканын убагында унчукпай аткарчу эмес белем?
Аты эсимден чыгып калды, биз барган жайлоо бейиштин тору экен.
Ушундай кооз жаратылышты мурда корбой кайда журдум ?
Улан мага ошол жерден ,мурда корбогон бир кызыктуу жемишти корсотту.
Жемиш быша элек экен, эми гана гулун тогуп момо байлаптыр. Ар бир сабагында шурудай тизилип, шагын которо албай ийилип'ийилип калат экен, жалбырактары майда'майда болуп,бир караган адамды, созсуз экинчи жолу караганга мажбур кылат:
-Вауу, бул эмне?
-Озун тапчы?
-Мен мындайды омурумдо коргон эмесмин,аты эмне?
-Жапайы карагаттар.
-Карагаттын да жапайысы болобу?
-Ооба да .
-Кызык экен.
Ансайын унуло карайм.
-Айтчы, муну кайдан билип журосун?
-Кичинемден ушул жерлерде журуп чонойдум,жылда келчумун ошондо коргом, гулдогону мындан да кооз болот.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 16 Январь 2019 - 20:59

[Ramina-malina]

Кызыктуу...

[nur_kadyr]

Сонун..

[Sushi_wok]

-Гулдогондо да келеличи?
-Созсуз келебиз жаным.
Кечке басып чарчаган жаныбыз,судуролуп боз уйго келдик. Мал келип, музоолор энелерин издешип, оздорунчо ансамбль. Нарыда бир келин уй саап журот, биз короодон аласыраакта кичинекей чатырча да бар экен, ошол тарапка бурулдук.
-Азыр келем, сен отура тур.
Уланды ана келет, мына келет деп отуруп, уктап калыптырмын.
Козумду ачсам, жылуу жуурканга оролуп жатам Тан сурулуп , эртен мененки тирилик башталып калган экен. Ушунча катуу уктаганыма танкалып, ойдо болдум.
Чатырдын оозунан Улан баш бакты:
-Уктаган сага сонун жарашат!
-Туну менен мени кайтарып чыктынбы?
-Ооба, чиркей талабасын, кулак'мурдуна кумурска кирип кетпесин дедим.
-Аябай катуу уктапмын, эч нерсени билбей.
-Чын эле эч нерсе эсинде жокпу?
Ордуман ыргып турдум:
-Эмне кылдын айт, олосун менден?
Улан кулуп жиберди:
-Ишенчээгим, сага бирдеме кылгыдай, азырынча олгум келбей эле менин. Азыр тамак алып келем.
Бир маалда Улан менен бирге, жашы 70 тен ашып калса да баскан'турганы тын,жазы мандай кемпир кошо кирди.Мен сурдогонумдон эрдим титирейт. Улан козу менен ымдап коюп, кайра сыртка чыгып кетти.
Кемпир энкейип мандайыман ооп койду:
-Нечедесин карагым?
-19да.
-Жаш экенсин.
Анын артынан мага угузаар'угузмаксан болуп кубуронуп койду:
-Атаны катыгун аяя чунак бала,эси жогум .
-Сиз Уландын чон энеси болосузбу?
-Ии, кел тамакка кара, каймактан кошуп же.
Чон эне Уландын балалыгы жонундо коп нерселерди айтып берди,ал кичинесинде эле коп суйлобогон, озу менен озу журо берчу дейт. Кемпирдин оозун тиктеп отура берипмин, Улан келип калды:
-Чон эне менин периштем жактыбы?
Чон энеси ээгин эмшиндетип койду:
-Жаш экен периштен, кайдан журуп жолугуп калдын экен.
-Ой ушу сиздин кабатыр боло бергенинизчи, андан коро батанызды бериниз.

-Кана Оомийин, ылайым Кудайым боодо кырсыктан, куру дооматтан сактасын, жашоодо жамандык корбой, аман болгула!
Белден бери имерилип, карааныбыз корунбой калганча Уландын чон энеси бизди узата карап турду, эмнегедир мени коруп, тобосу кокко жете суйунбогону билинди, бирок эмнегедир ошону, мен конулумо албаптырмын.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 16 Январь 2019 - 22:45

[Sushi_wok]

Жол катар Улан ойлуу келди. Дагы кийинкиге калып кетпесин деп, айта берууну чечтим:
-Сага коптон бери айта албай жургом бир созду.
-Айта бер Жанкоу, угуп жатам.
-Апамдар менен таанышсан кантет?
-Ыя?
Мен элестеткендей эле толкунданды ал.
-Кантип барам, озум элеби,же...
-Ооба, озун эле бар, атам,апам экоо эле болот.
-Бул жагы кызык болду го, а барбай койсом эмне болот?
-Мен таарынам.
-Сен таарынасынбы, анда барышым керек, жоок сен капа болбошун керек да, мен барам анда?Белек ала барышым керекпи, эмне белек алам?
-Улан эмне болду сага?
-Коркуп жатам.
-Эмнеден?
-Сени жоготуп алуудан.
-Коркпо, мен жанында отурам го?
-Ата'энене жакпай калсамчы?
-Мага жагасын го, аларга да албетте жагасын, барасын ээ?
-Макул Жаннат,барам.
Эч нерсени билбегендей болуп, эки кундон кийин Айганышты ээрчитип уйго жетип бардым.
Уйдогу атмосфераны коруп курбум кубанганын, ыраазы болгонун жашырган жок. Себеби ата'энем аны, оз кызындай кабыл алып коноктошту.
Жума куну кечки тамакка Уланды уйго чакырдык. Апам тамактын жакшысын жасап, аябай даярданды, андан отуп менда кутуп жаттым.Айганыш болсо апама жардам берип журот, кандай чойро болсо да бат аралашкан, анын дээринен эмеспи.
Уландын унаасын копуп эле короого чыктым, колуна гул анан да толтура таттууларды которуп келиптир. Дайымкысындай жарашыктуу кийинген.
Апамы коруп, озун токтоо кармап учурашты:
-Саламатсызбы апа?
-Кел балам, саламатчылык.
Дасторкондун четинен орун алдык, мен чай алып кирдим.
Атам болсо жумуштан кеч чыгабы, айтор кечигип жатат, апамы карасам унчукпайт, атамы куткондой туру жок.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 16 Январь 2019 - 23:06

[Sushi_wok]

Улан, баарыбыз менен жылуу коштошуп, чыгып кетти. Атам келген жок.
Апамдын да маанайы жакшы,аны коруп ичимден кудундайм, бирок ак да кок да дебеди.
Апамдын сырын билем, озу каалап суйломоюнчо эч нерсе сурай албадым.
Андан коп отпой, курбумду уйуно узатып келдим, окуу жылы башталганча дагы жолукмай болдук. Анын ата'энеси колунда бар адамдар эле, кызынын конулуно карашчу, ошондуктан "курбумдукуна барам"десе созсуз жонотушмок.
Ал кетип кайрадан жалгызсырай туштум,инилерим менен мурдагыдай ойноюн десем, алар да деле чоноюп калышыптыр, ар кимиси озу менен алек.
Улан менен бат'баттан суйлошуп турганым менен, жумуштары кобоюп, жолугууга шарты болбой жатты.
Бугун атамдын жоктугунан пайдаланып, апам Улан тууралуу соз ачты:
-Ичин бышып жатабы, апам эмне дээр экен деп?
-Жоок апа.
-Билесинби, дээринен жаман адам корунбойт.
Кубанып кеттим.
-Чын элеби?
-Мени башка нерсе ойлондуруп жатат?
-Эмне?
-Жаш эле туруп копту коргон, тушунуктуу, турмуштан коп сабак алган, ошол менен бирге эн негизгиси ийгиликтуу эркектин артында, созсуз бир жакшы аял турат, ошону унутпашын керек кызым!
-Ыя?
Апамдан бул созду угам деп ойлобогом. Кыялымда озум элестетип алган жашоом, заматта урагандай болду.
Апам кайра мени жайгарып, чекемен сылап, бетимен ооп койду:
-Дуйнодо эч бир ата'эне баласына жамандык каалабайт балам. Мен ишеничтуу турдо айткан жокмун го, балким ал аял апасы болушу мумкун, же эжеси, балким карындашыдыр?
-Эжелерим бар дегенин уккан элем.
-Ошо, жалан кыздардын арасында, сага окшоп бул да жалгыз эркек экен, ордунар гана башка болбосо.
-Апа, чындап эле сиз айткандай болсочу?
-Озун жакшылап суйлошуп кор, жашыра турган эч нерсеси жок болсо, баарын айтып берет менимче.
Айткандай,баягы Эдил да айылда экен.
-Кайсы?
-Классташынчы, сен учун жанын кыйганга чейин барган?
-Аа, а ал кайда эле?
-Новосибирскийде.
-Эмне учун ал жакта?
-Сен кеткенден кийин ал да кеткен имиш иштейм деп.
- Кызык.
Апам эмнени кыйытканын тушунгон жокмун, азыр аны тушунгону убактым да жок эле.
Колумду шилтеп койдум.

Апамдын кыраакылыгына дагы бир ирет баа бердим. Жалгыз кызынын адашып калуусунан корккон экен да корсо, ал тургай атама да айтпаптыр Уланды уйго чакыраарын.
Бул создон кийин катуу ойлонуп калдым.
Уландан ачык сурагандан тартынам, ачыгын айтсам, корктум.
"Ооба, баары сен ойлогондой, сени жон эле эрмектеп жургом" деп айтса эмне дейм?
Анда мен учун баары тугонот, аны жек коруп калам, жок жек коргондон да айрылып калам андан.
Ууфф, жаш эле туруп эмнеге, баарын ага байлап алдым экен?
Ойлонуп отуруп, "эшикти да , тешикти да" Айганыштан тапчудаймын . Дароо эле конгуроо чалдым, унумду угуп ашыга суйлоду:
-Жанкаааа, озум да сага байланышайын деп жаткам, сага сонун жанылыгым бар, атам мага унаа алып берди.
-Куттуктайм курбум!
-Рахмаат, тимеле жыргап калбадымбы, бирок окууга кетсем калып калат да, сен да унаа башкарганды билет элен ээ?
-Ооба мектеп маалында атам уйроткон.
Мейли да, баарыбир сеники го?
-Ооба, торт донгологунон шамал откоруп, чанытып эле журом, баса озун кандай журосун, эмне капасын?
-Айка келчи, сенин жардамын керек болуп жатат.
Курбум менин айтканымы ар дайым угат, ата'энесин эмне кылып кондурду билбейм, эртеси кечинде жаны унаасы менен жетип келди.
Мен апамдын создорун айтып бердим. Айганыш унчукпай ойлонуп калды:
-Менимче анчалыкка барбастыр, бир жыл сенин артындан жон эле "ойноп" жургонуно ишенбейм.
-Мумкун, бирок мен озу тууралуу эч нерсе сурабаганыма танкалып жатам озумо.
-Ал жакшы адам курбум.
-Мен да ошону айтам да?
-Кел анда артынан андыйбыз?
-Кантип?
-Менин унаам менен. Сени жолугушууга чакырганда мен да барам сени мн. Анан коштошкондон сон артынан тушобуз.
-Тообо, кылмышкердин изине тушкондойбу?
-Анан эмне кыл дейсин?
Нары ойлонуп, бери ойлонуп отуруп, баарыбир Айканын пикири женип чыкты.

Кутконубуздой Улан мени жолугушууга чакырган жок, мындан ого бетер чый'пыйым чыгат. Кутуп отургум келбеди, жакында окуума кетип калсам, ошол бойдон калып кетет, батынып озунон сурай албагандан кийин, батыраак бир жыйынтыгын чыгарганым жакшы.
Узун чакыруудан кийин Улан трубканы которду:
-Кечирчи Жанка?
-Дагы деле жумуштарын буто элекпи?
-Ушундай болуп калды да, сагындым сени!
-Ошол чын болсо кел жолугалы?
-Бугун баралбайм жаным тамашасы жок, такыр убактым болбой жатат.
Ызаланып кеттим:
-Анда менден жакшылык кутпо!
-Ушинтпечи?
-Мени билесин!
Айласы кетти окшойт,акырын унчукту:
-Тушку тамакка дайымкы кафеден кутом.
Жооп бербей очуруп салдым.
Аны короорум менен кокуроктогу ызам таркай тушту, уялбай эле кучактап калдым:
-Кантет мына кыз?
Эркелетип, саамайыман жыттады.
-Кежирим озумдун!
Озу болсо коздору киртейип арыктап, жудоо тартып калыптыр:
-Эмне бир жерин ооруп журобу?
-Жоок, жумуштарым кобоюп кетти, билесин го акча табуу кыйын.
-Ии.
-Капаланбачы эми, эмне жейсин?
Дур'дуйум тамакты алдырып алганым менен, тамагымдан кыл отпой койду, аны карап боорум ооруп кетти:
-Эмне жумуш ал, кыйын болсо таштап салчы?
-Таштай албайм да жаным, иштеш керек.
Улам саатына карап жатканынан, дагы шашылып жатканын билдим:
-Туралыбы?
-Ошентели э?
Мени узатып коюп эле шашыла унаасына отуруп, зымырылтып айдап жоноду.
Озумчо уурулук кылып жаткандай журокторум дукулдойт, курбум экообуз анын артынан "чон казатка"аттандык.
Айка деле жакшы эле айдоочу экен, жолдон козун албай, артынан калбай баратат.
Мен кабатыр болуп чыктым:
-Мумкун кереги жоктур?
-Жарым жолдон кайтмак белек, жон олтурчу мени да алаксытпай.
Улан борбордук оорукана тарапка бурулду. Биз да артынан кирип , орун таап унаадан тушкончо, ал ичкери кирип кетти:
-Эми эмне кылабыз Айка?
-Кутобуз да.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 17 Январь 2019 - 18:01

[Mydearzh]

кызззыккк...

[Sushi_wok]

-Мен артык куто албайм.
-Кутосун!
Оорукананын капталында кичинекей тамактануучу жайлардын биринде кутуп отурдук.

-Жанка кара?
Айганыш ийнимден турткулоду.
Карасам Улан чыгып келе жатыптыр.Биз жакын жерде болгондуктан баары даана корунуп жатты. Майыптар арабасына бир аялды салып,туртуп алыптыр,жанында баягы биз биринчи жолукканда бирге жургон досу, дагы бир эки адамдар, бироосунун колунда оролгон наристе бар:
-Айтчы, бул оорукана торот уйубу?
-Жок.
-Анан тигилер бала которуп келе жатышат го?
-Билбесем анда.
Экообуз чыдабай сыртка чыктык, дагы жакыныраактан коруу учун.
Канчалык аракет кылсам да майыптар арабасындагы аялдын жузун коро алган жокмун.Тегеректеген адамдардан, анын бети корунбоду.
Улан аны колу менен акырын которуп, унаанын арткы орундугуна отургузду,тиги аял менин "ашыгымды" кучактап, мойнунан ооп койду.Калгандары да отура башташты.
Ичис орттонуп кетти, тиги аял ким болду?
-Атаа!
Бул чыккан ундон жалт артыма бурулдум, менин жанымдан , адашпасам 4, же 5 жашар, чачтары сербейте экиге байланган кыз чуркап отуп кетти, артынан орто жашап калган аял шашпай басып баратты.
Кыз туура эле Уланды коздой баратты, жетип эле анын тизесин кучактады:
-Атоов?
Ал да энкейип кызды жерден ала коюп бооруна басты:
-Оов кызым, кайда жоголуп калдын?
-Тигил жакта дукондо таттуу бар экен, апамы алып бер десем алып бербеди, сен алып берчи?
-Кайда экен тигил жагын?
-Тээтигил жакта!
Кыз колун сербендетип мен тарапты корсотту. Аны ээрчий караган атасы, жаштуу коздору менен аны тиктеп турган мени корду. Ооба, мени корду!
Менин мээм эч нерсени озуно синире албай турду, азыр эле коз алдымда эмнелер болуп кеткенин таптакыр тушуно албай койдум.
Кызын кучактап, мени караган Улан, аны жалдырай тиктеген мен эле дем алып, калган жандар катып калгандай туюлду мага.
Эмне учун?
Ушул суроо гана кулагыма жанырып жатты, эмне учун мен, башка бироо эмес?
Улан да мени кором деп куткон эмес эле, ал да эмне кылар айласын таппады.
-Журу кеттик!
Женимден тарткылаган Айканын унунон озумо келе туштум. Анын жетегине тушуп баратканым менен, бар оюм Улан менен тиги кичинекей кыздан алыстай албай койду.
Колумду шарт тартып алдым:
-Айка, ачкычты бер?
-Бербейм!
-Бересин, болбосо азыр жер'ааламдын баарын бузуп бакырам, мага баарыбир!
-Колундан келгенин кыл, бирок ачкычты бербейм.
-Унаанды аяп жатасынбы, менден ээ?
-Кааласан ошондой тушун!
Аны менен айтышып отурмак белем, ачкычты колунан жулуп алдым, да унааны коздой жонодум:
-Жаннат токто!
Айка артымдан чуркады.
Ачкычты бурап, унааны жургуздум. Анан Айганыш эмес эле, капыстан пайда болгон Улан, жанымдагы орундукка отура калды:
-Жанка укчу мени?
Кучум менен газды басып калдым. Кекиртегиме такалган ыза, ый оозумдан эмес эле, козумдон ага баштады. Мен мынчалык ооруну мурда сезген эмесмин, кокурок тушумду кесип салып эле ыргытып жибергим келди:
-Сен, сен ушунчалыкка бардынбы ?
-Жаннат?
-Атымды оозуна да алба!
-Макул, эмне десен аткарайын, болгону токтот суранам, мен баарын тушундуруп берем.
-Мага эч нерсенин кереги жок, тушундурбо дагы!
Ансайын катуулап айдап бараттым.
Акылым эмес, мени кандайдыр бир кара куч башкарып жаткандай эле, ээ'жаа бербей, колдорум, рульду кармаган бойдон карышып калды.
Улан болсо мени тынчтандыруунун жолун таба албай рульга жармашат:
-Баары сен айткандай болсунчу, макул козуно да экинчи корунбоюн, жаным суранам, токтотчу?
Мага озу чала, качан гана кызыл жарыкка токтогонго улгурбой, алдымдагы караанды ыргыта коюп кеткенде гана эсиме келе туштум. Жол жээгине сурдугуп барып токтоп калдым.
Эмне болгонун андай албай, буттарым калчылдайт.
Улан, дароо карылуу колу менен желкемден апчый кармап, арткы орундукка мышыктай ыргытты да, озу эптеп рульга отурду. Чонтогунон бирдеме алып чыгып, унаанын бир жерлерин суртуп жатты:
-Сен эч нерсе билбейсин, рульда мен элем, тушундунбу?
Ыйлап жаттым:
-Улан?
-Кечир периштем, баарына озум куноолумун, кыялынды билгенден кийин, ушул даражага жеткирбей эле айтышым керек болчу, кечир мени!
Телефонун алып кимдир бироого чалып кирди:
-Тилек, эмне болду, уйго жеттинерби?
Тез жетип кел, сен керексин мага, тез кел болгону!
Даректи айтты.
Заматта "Тез жардам" унаасы келип, МАИ кызматкерлери келип, адамдар топтоло тушушту.
А мен дагы деле эмне кылып койгонуму тушунуп жете албай, мас адамдай дендароо болуп тура бердим.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 17 Январь 2019 - 18:51

[munira-tilen]

......

Билдирүүнү түзөткөн: munira-tilen: 17 Январь 2019 - 18:50

[Sushi_wok]

Он'алеттен кетип, эрдим купкуу болуп киргеними коруп, апам чоочуп кетти:
-Эмне балакет болду?
-Жолдон ит чыгып кубалады.
Иттен аябай коркчумун.
-Кимдин ити экен? Айганыш кайда?
-Аны атасы чукул чакырып калды, кетти уйуно.
-Ботом ошондой да болчубу?
-Билбейм апа, коркпон мен жакшы элемин.
Жузумду жууп,болмомо киргенге шаштым.
Муунум титиреп,озумо келе албай жаттым. Апаман копко жашыра албайм, эмне кылсам?
Айканы шаардагы чакан мейманкалардын бирине жайгаштырдым, себеби кырсык болгон жерден анын унаасы болгон, анын ата'энесине да эмне деп айтаарыбызды билбей башыбыз катты.
Уланды болсо ошол жерден эле алып кетишкен, биринчи жолу ушундай чарасыз абалга туш болдум.
Уланды эстеген сайын ызаланам, же жек короорумду, же ого бетер арбалып суйоорумду билбейм.
Баарыбир ачууга алдырып "Сен ошону корушун керек, мен сенден оч алам" деп, жиним шакардай кайнайт.
Андыганым телефон, бир орунда отура албайм.
Баарынан да атамдын жузун карагандан корктум, а апамчы?
Кудай жалгап кечинде чакыруу келди, Айганыш экен:
-Айка?
-Унаамды алып келип берди Уландын досу, болду коп ойлонбо.
-Анда дароо жолго чык !
-Сени таштап кантип кетем,кетпейм.
-Апама сени кетти деп койдум мен.
-Туура кылыпсын.
-Апам шекшип калды , андан жашырууга болбойт.
-Азыр уктап эс ала бер, эртен жолугабыз, анан андан ары эмне кылуу керек экендигин суйлошобуз.
-Айка мен..
-Жанка мен сенден капа эмесмин.
-Рахмат сага курбум!
Бир аз озумо келе туштум, эптеп кечки тамакты жемиш болуп , кайра эле болмомо бекиндим.
Ошондогу абалымды соз менен айтып беруу мумкун эмес эле,туну менен чабалактап, жаным кыйналып ыйлап чыктым.
Эртен менен эрте туруп, бир шылтоо менен шаарга жонодум,максатым Айганышка жолугуу.
Абалымды коргон курбум мени кучактап озу да ыйлады:
-Ошол кымбат таттууну жебей эле, бир балекетти жеп калсам эмне?
-Андай дебе.
-Эгер ошондо сени судуроп жолго чыкпасам ушул нерсе болбойт эле, артынан андууга кондургон да мен, Жаннат , бирок мен сага жамандык каалаган эмесмин.
-Билем.
-Уланд...
-Атын да угузба анын!
-Жаннат?
-Суранам.
-Сурансан да айтышым керек, кечээ сен сузгон адам ооруканага жетпей эле каза болуптур, Уланды убактылуу жайда кармап турушуптур азыр. Ошонун кийгилуушусу менен экообуз "суудан курук" чыгып отурабыз курбум, эмне кылганын билбейм, унаамдын да аларга эч кандай " тийешеси жок" деп табылыптыр.
Тамагым кургап, оозумо соз келбей калды:

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 17 Январь 2019 - 21:53

[Zaika.09]

Сонун жазып жатасыз

[sumaika]

Журогум дукулдоп жатып окудум((

[cholpon119966]

Журогум аай...Уланды уй булосу менен коргондогу Жаннаттын абалын, эмоциаларын кадимкидей бут жан дуйном менен сездим, жаштар айланып кетти...

Жеткиликтуу, сонун жазып атасын. Азаматсын. Улант,жакшылык менен бутур э эмнеси болсо да...

[Sushi_wok]

-Эмнеге олот ал адам?
-Олтуро сузсон олобу?
-Эми мен эмне кылам? Колум кандуу болуп калды, эми кантем?
-Ага жолук!
-Колумдан келбейт
-Келет колундан,башынды мыкчып отургандан пайда жок .
-Озум билем эмне кылууну.
Курбумдун безилдегенине болбой, аны уйуно кетирип жибердим.

Уландын досунун аты Тилек экен. Ошол мени ал менен жолугууга алып барды.
Темир тордун артында, башын мыкчып отурган аны коргондо журогум сан'мин жеринен тилинип кетти.
Эки кундон бери уйку бетин корбогон окшойт, коздорунун ичи кызарып кетиптир, баягы мен суйгон жаркылдаган, дайым кулуп турган адамдан дайын жок.
"Эки кундо ушундай даражага жетсе, эми аны бир нече жылга кесип жиберсе кандай болот?" деп ойлоп жибердим.
Кучагына бой уруп оксоп'оксоп ыйлагым келди, баарына озум куноолуу экенимди айтып, шайтандай болуп анын башын айландырып алганымы айткым келди, бирок ага намысым жол бербеди.
Мени коро ордунан тура калды:
-Келдинби?
-Сен менин атыман чечим чыгарууга акын жок,оз колум менен кылганды оз мойнум менен тартам.
-Оюна да келбесин, сенин келечегин алдыда,сени бул жерге киргизип коюп, озум эркиндикте жыргап жашайынбы?
-Мени менен ишин болбосун!
-Андай дебечи, эгер мен сага баарын эртерээк айтып бергенимде мынчалыкка жетпейт элек, мен корктум, сенден ажырап калуудан корктум, сенсиз бир кунумду да элестете албай калгам.
-Эмне учун?
Чыдабадым, озумду кармаганым менен унсуз ыйлап жаттым, сыртыман туз турганым менен ,ичимде бороон улуп жатты:
-Тушунчу?
-Болду, сени уккум келбейт.
-Макул, укпа, артына кайрылбай кет! Эгер аман болсом, баарыбир сени озум издеп табам.
-Ошондой туура болот деп ойлойсунбу? Сен кимсин мага буйрук бергидей?
Улан торго жармаша калып, колдорумдан кармап, жалооруп жиберди:
-Эгер мага карата болгон аз болсо да суйуун, жок суйуу эмес, сыйын болсо, анда менин айтканымды аткар.
Жакшылап окунду оку, угуп жатасынбы?
-Жок .
-Кежирликтин да чеги болот.
-Эмне?
Жаалым келип колумду силкип алдым.
Айласы кетти окшойт:
-Жаннат, сенин мага берген жазан ошол болсун, мен сага баарын тушундуруп берейин дейм, бирок сен азыр укпайсын билем.
Ошондуктан, сенден жалгыз гана суранычым, ушул жазанды да менден коп корбо, же мурда сенден бир нерсе сурандым беле айтчы?
Жооп бергендин ордуна ыйлай бердим, кана ушул ый бардык кыйынчылыктарды жууп кетсе?
Кана эле ошондой болсо?
-Макулбу?
-Мен. менн....
-Ооба сен,бул сенин колундан келет,бир нерсени унутпа, кандай шарт болбосун, мен сени жакшы кором.
Кайгыдан мункурой артыма бурулдум, дагы бир аз турсам чыдай албайм, дилимдеги нерсенин баарын айтып жиберем.
Мен ким элем, ким болдум, эми кандай жол тутсам туура болот?
Деги акмак болгон экенмин, бир эле Уландын эмес бутундой уйбулосунун убалына калдым.
Кок беттигим, соз укпастыгымдын кесепети, акыры тубу келип ушундай болмок.
Атам туура айткан экен, "ожорлук кыз балага жарашпайт" деп.
Менин козум таптакыр тумандап калган тура!
Мен деген, Улан озу тууралуу таптакыр айтпай койгондо,жумалап жумуштары кобоюп кеткенде, мага караганда коздору мундуу тартып калганда, жок эле дегенде ошол акыркы жолу жайлоого барганда чон энесинин ,"катыгун ай"деп кейип, "бактылуу болгула!" деп ак батасын бере албай чайналганында эле сезишим керек эле.
Кайтпастыгымдын кучуно салып, "жанымда бол" деп мажбурлаганымда, аны уйдо тамагын жасап, уктабай кутуп отурган жубайынын убалы кимге?
Кайда кетсе да жолун карап ,эки козу торт боло зарыккан кызычы?
Алчы?
Ушулардын баарын тепсеп отуп, бети кызарбай туруп "сени жакшы кором" деп кантип айтты экен?
Эмнеге мени менен ушунча убакыт , эч нерсени билбегендей кол кармашып журду экен?
Мен кантем эми?
Корбогондой болуп кантип жашайм эми?
Анын уйбулосу кандай кун кечиришет?

Апам мени коруп туруп эле билди эмне болгонун.
-Сиздин айтканыныз туура чыкты апа!
-Келчи кызым.
Апамдын кучагы ушунчалык ысык экенин эми байкадым.
Чарчагыча ыйлап алдым.Боздоп жатып, болгон иштин чоо'жайын тушундуруп бердим.
-Акылдуу жан экен ал адам, тандагандан адашпаган экенсин, болгону ал сага кечигип жолугуп калыптыр да балам.
Байкуш апам ошондо да атама байкатпай баарын оз жолуна салды. Кучтуу тамактарды жасап , дары'дармегин берип мени озумо келтирди. Эч кимге байкатпай, буюмдарымды даярдап, окуума да жонотуп жиберди.
Уланды канчалык коргум келип жатса да, тиштенип кетип калдым. "Кайрылып келбе" дебедиби озу?

Ал жакта жакшы жери ,Айганыш жанымда эле. Мен себеп, курбум да мурдагыдай жайнап кулбой, суз тартып калды.
Мага болсо кундун откону эсеп, сабакка болсо судуролуп эле барып келем.

Бир соз менен айтканда,тируунун олугу болуп калдым.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 17 Январь 2019 - 22:58

[Nurelmadina]

Уландысын чыдамсыздык менен кутуп жатабвз

[Aliennik]

улантыныз автор ...

[cholpon119966]

"Эмне болгон кундо да мен сени жакшы кором..."

[Baichechekey]

Уландысын кутуудобуз!

Билдирүүнү түзөткөн: Baichechekey: 18 Январь 2019 - 00:35

[Nuri1988Elim2010]

Кутуудобуз

[Sushi_wok]

-Мен мындай жашай албайм Айка?
Курбум да менин гулдой соолуп баратканымды коруп, зээни кейиди:
-Эми эмне кылмакчысын?
-Ошону билсем ушул жерде отурат белем?
-Балким Уландын...
-Ал тууралуу ооз ачпа дебедим беле, суранам эстетпечи.
Курбум айтпаса эле баарын унутуп сала тургандай, ал тууралуу маалымат укса да менден жашырууну буйрудум.
Ичим болсо орт жалын. "Ожормун" деп кокурок какканым менен, ушул ооруну жене албадым. Эрким жетпеди , сабакты такыр окубай, таштап салдым.
Кышкы сессияны тапшырып, айылга кетмей болдум. Журогумдун тупкурундо Уланды корууну энсеп жаттым.
Айка коздорумдон, менин эмне каалап турганымды билип эле турду, бирок эч нерсе дебеди. Дилимде башка нерсе турат, тилимде болсо таптакыр башка созду суйлоорумду да билет. Ал кошумча жумуш таап, айылга барбай эле иштемей болду, экообуз кучакташып коштошуп, мен жолго чыктым.
Айылга келгенден кийин да абалым озгоруп кеткен жок.
Чийдей болуп арыктап, коздорумдун нуру очо тушкон, эч нерсеге кызыгуум жок.
Куну'туну бул абалдан чыгуунун жолун издейм.

Ошол куну айылда классташтарыбыз жолугушуу уюштурушкан экен, ой'боюма койбой апам мени ошол жака жиберди.
Баргым келбесе да апамдын созун эки кыла албай, бир жагынан атамдын козунон алысыраак болуу учун , илкий басып кочого чыктым.
Атам деле мага эмне болгонун сезгендир,бирок ашыкча кеп айтпады, бул да болсо апамдын эстуулугу.
Шаардагы чакан кафелердин биринде отурдук.
Алардын арасында Эдил да бар болчу. Аркы'теркини айтып, убакытты откордук, балдар мектеп маалындагы окуяларды айтып берип кулдуруп жатышты.
Кыздар болсо бири окуусу менен, бири болсо тушкон жери,тийген куйоосу менен мактанышат.
Бир гана мен суйлобойм. Менин ичимде эмнелер болуп жатканын алар кайдан билишсин?
-Жанка сен эмне унчукпайсын ?
-Эмне дейин?
-Кандай жанылыктарын бар, жигит таптынбы озуно?
-Жок.
-Сенден жигиттер деле жаа бою качса керек э?
-Ай, ушул Эдилди эле жандап алсанчы, сени дагы деле жакшы корот.
-Дагы кимин жакшы коросунор мени?
-А эмне, бироо жетпейби сага?
Жооп берген жокмун, кепти башкага буруп, жигиттерге кайрылдым:
-Мени киминер аялдыкка аласынар?
Баары мени карап калышты, арасында шайыр бир бала бар эле:
-Сендей стерва менен жашагандан коро омур бою бойдок отконум жакшы, деди.
Кыздар кулуп калышты.
Эдил соз кошту :
-Мен алмакмын сени.
-Эмне учун?
-Сен эмне торолгондо эле "стерва" болуп торолупсунбу, "жылуу, жылуу суйлосон, жылан ийнинен чыгат" дейт,бара' бара кондуруп алмакмын.
Ошол маалда мага эмне болду билбейм, же Кудай да оозума сала бердиби, же дагы жинди кыялым тутуп калдыбы , тушунбойм.
-Анда мага уйлон!
-Уйлоном, сен созундон кайтпайсынбы?
-Кайтпайм, сенда окунуп калбагыдай болгун.
Эдил жаныбыздагыларга кайрылды:
-Силер кубосунор!
Кол алыштык.
Ойлонбой суйлогон созум, озумо кийин муш болоорун сезбедим анда, ушунча нерсе башымдан отсо да, мен акмак онолбогон экенмин.
Мындан ары отурууга конулум келбеди, сыртка чыгып, копко чейин жоо басып журо бердим.Качан уйго жетээримде гана, артымдан бироо басып келе жатканын байкап артыма бурулдум,Эдил экен:
-Сен эмне артымдан келе жатасын?
-Жон эле?
-Бар кет!
-Жаннат, мен сага жакшы тугой болуп берем.
Былтыркы жылдагы, жаман коздорум менен акшыя карадым:
-А мен болсо жаман адаммын!

Арадан уч кун отуп, Эдилдин апасы жуучулукка келди, эмнени суйлошушту билбейм,ото эле копко отурушту.
Менин созумду чынга алып алган Эдилге жиним келе тушту, бир чети , иштин мындай тез озгоруп кеткенинен кооптонуп турдум.
Апам мага таныркаган коздору менен карады:
-Эмне , эрге тийгин келип жатабы?
-Абалдан чыгуум керек апа.
-Турмушка чыксан кутуласынбы баарынан?
-Билбейм, бирок ушундай уланта берсем, акылымдан адашып калам.
-Тиги тентекке да бекер умут бердин, атан укса экообузду тен олтурот.
-Эми мага баарыбир.
-Эмне ее?
Апамдын ачуусу келгенин биринчи корушум, кичинекей муштумун туйуп, жинденип кетти:
-Сен турмушту оюнчук коруп жатасынбы, ал сага мен менен атан эмес, каалаганынды алып бергидей.
Мен ыйлап жибердим:
-Эмне кылайын анан апооув айтынчы, мен аны сагындым, коргум келип жатат, озум менен озум суйлошуп, кадимки жинди адамдардай болуп калдым.
Кыйналып кеттим!
-Кызым?
-Апаа?
-Окуунчу?
Эки колум менен бетимди басып, оксуп жаттым.
Бул мага Жараткан тарабынан берилген сынообу, же озумдун акылсыздыгымбы, айтор апамдын алдында, уялбай ушинтип суйлоп жаттым.

Апам унчукпады, бирок ичинен мага нааразы болуп жатканын билип эле турдум.

Билдирүүнү түзөткөн: Sushi_wok: 18 Январь 2019 - 11:37