[nurzash09]

Кайра-кайра кирип отурам,сизди качан жазат экен деееп

[Naj29]

Автор, айттык катары аягына чейин бүтүрүп салыңызчы, сураныч?!

[bond0202]

автор айттап кеткен окшойт

[jindirak]

Автор айт майрамын менен.


мени айт майрамым менен куттуктап
Чыгарма жаза койбойсунбу.

[_Jalgyzym_]

jindirak (30 Июль 2020 - 23:35) жазган:

Автор айт майрамын менен.


мени айт майрамым менен куттуктап
Чыгарма жаза койбойсунбу.

Адамзатынын бул жашоого жаралгандагы милдети дейбизби балким себеби сыноодур. Ооба сыноолуу дуйного келген ар бир пендеге Жараткан кучуно, эркине денгээлине жараша сыноо жиберип сынайт экен. Бактылуу кундорду дагы, кайгылуу тундорду дагы берип сынаса, кээ бирине байлык берсе бирине бербей сынайт экен. Бул да болсо биз тушуно алгыс жалгыз Жаратканга таандык касиет кудурет болсо керек. Бирок ар дайым ар бир пендесинин алдына тандоо коет экен. Ар бир бир иште тандоо болот. Омур жолубуздун кандай болоору же жашообуздун суроту кандай туско боелот аны албетте озубуз чечебиз. Кааласак туркун тустуу кылып боеп, же болбосо тескерисинче ак менен кара ондо гана тартып алабыз. Муну тандоону Жараткан озубузго койгон. Балким пендесин ушинтип сынагысы келгендир. Абдан кыйналган учурларыбызда ойлойбуз "кудай биздин унду укпайт" - деп. А чындыгында ошол убакта Жараткандан болок эч ким бизди угуп тушуно албайт. Тандоо демекчи алдыбыздагы койгойду чечуунун же абалдан чыгып кетуунун кандай жолун тандасак да адам бойдон, адамдык касиетибизди сактап калуубуз бул эн чон эрдик. Абийирибизди сатпай кийин таза жолдо журсок бул биздин жениш, анын сыйлыгы да балуу жана жогорку даража болот. Ал эми оз максаттарыбызды ишке ашырууда бироонун тагдыры, сезимдери атугул жашоосу менен ойноп, ал учун чечим чыгарып бутум кылсак мунун да сурагы ошончо, ал дуйнодо гана эмес ушул дуйнодо эле жооп берчу кун созсуз келет. Анын сынарындай Саиданы баккан ата энесинин да бир убактары жасаган бул кылмышынын, балким айласыздыктан тушкон  жолунун акыры ушундай жар экени башында эле белгилуу болчу. Бул абалга ким куноолуу? Оз ишинин мыкты адиси, акча учун берген антын унутуп тагдырларды алмаштырган ак халатчандарбы? Же адамдардын кайгысынан пайда коздоп, оор абалынан пайдаланган мерез журок кара ниет Шарифтей адамдарбы? Бул жерде кимди айыптап, кимге куноо кое алабыз? Мындай учурда ар кимдин оз чындыгы болот. Кудум Саиданын ата энесиндей...
      Саида оз ата энеси тууралуу маалымат ала алган жок. Бир билгени кыргыз-тажик чек арасындагы айылдарда жашаган келин экен. Эми кайдан табат? Кантип? Ушунча жыл озун тажик кызымын деп эсептеп келсе эми кыргыз экенин билди. Кызык, ушул азыркы абалын озу да суроттоп бере албайт. Тушунуксуз. Коз алдында атасынын калтыраган арык колдору менен мундуу коздору. Эч нерсе дей албады. Эмне демек? Ансыз деле алардын абийири кыйнап жасаган ишинин жообун берип жатканы корунуп эле турса. Жазаланып бутуптур.
     Кыргызстан. Ордолуу Ош шаары. Душанбеден учкан Саида менен Эмир олконун туштук аймагына келишти. Траптан тушкон экоону Оштун жайкы аптабы урган ыссык саратаны тосуп алды. Башкача сезимдер экоондо тен. Мурда билип, туюп андап корбогон, сезип билбеген озгочо сезим. Балким оз жерине болгон куса сагыныч же болбосо тартылуудур. Кээде журогубуз туюп жаткан чындыкты укпай, андай албай калабыз. Эмирдин Москавага, Саиданын Душанбеге тушкондо да мындай сезим каптабаган. Кооз имараттар катар салынып коз жоосун алган Москва мына ушул жопжонокой, жолунда чаны которулгон оз мекениндей журогу жакын эмес экен корсо. "Мен кыргызмын! " - деди сыймыктана. Жапжашыл, тынч ушунчалык кооз шаар. Бапырап бактылуу жургон эли, берекелуу дасторкону, анан да эч жерде жок болуп корбогондой жонокой шаары. Шаарды копко кыдырып журушту. "Кандай гана аянычтуу! Ушундай керемет жерде осот экен элек!"- деди Эмир ичинде. Балалыгы, жаштыгы, деги эле жашоосу бул олкодо отпой калганына кейип козуно жаш алса, кайра кеч болсо да оз улутун таанып атугул ошол мамлекетке келип олтурганы учун кудайга мин мертебе шугурчулук келтирди. Баары сонун! Булардын балким жашоосундагы эн бактылуу муноттору ушул кундор болуп калаттыр.

[_Jalgyzym_]

ХХХ
Абдул телефонун очуруп кайра ойго чомулду. "Демек Кыргызстанда! " - деди теефонун ээгине клюп ойлуу олтурган калыбында. Шариф туура божомолдогон экен. Аларды бир гана ошол оз мекендеринен колго тушуруп калышса болот. Бирок эртерээк аракеттенуу керек, антпесе Эмир Абдул кутпогон чараларды коруп жиберери бештен белгилуу болду. Корсо копчулук адамдардай эле озу да жанылат экен. Ушул кезге чейин озуно оз туюмуна катуу ишенип, "мен адамдарды тандаганда, тааныганда адашпайм! "-деп журот болчу. Коз алдында жургон Эмирди тааный албаптыр, уйроно албай калыптыр го. Балким кантсе да Надя баккан деп, сол жагында жайгагкан бир узум эт боор толгоп ишенууго мажбур кылгандыр.
"Кыргызстанга кетуу керек! "-деди бир убакта озуно озу. Бирок билбейт алардын Кыргызстандын кайсы бурчуна кирип кетишкенин. Этияттык чараларын корууну баштады. Аталган олконун туштук жана тундук тарабында жайгашкан бир нече болумдоруно кабар берип сак болуусун эскертти. Мечит жанындагы дукондорго коюлган китептерди жыйноону буюруп жатты.  Журогу тыбырчылап коркуп атканына бир эсе кубангысы келсе кайра боору ооруйт. Анткени азыркы тапта ошол мамлекеттен  аялдарды оздорунун уюмуна тартуу,  мучо кылып алуу абдан жакшы онугуп келе жатат. Айрыкча туштук аймагында аялдардын топтору тузулуп, сабактарды отуу башталган. Абдулдун буйругу менен ал жактагы  кыз-келиндерге  уйлорго келууго, сабак отуу убактынча токтотулду. Анткени абдан кооптуу. Эмир жок эле дегенде бул уюмдун тен жарым сырын озу менен кошо алып журот. Бир канча жашыруун лабораторияларынын кубосу да болуп калган. Эн негизги маселе да мына ушунда турат. Алдын алуу, сактануу чаралары корулуп, албетте уюмдун башкы жетекчилери коопсуз жайга которулуп, борбордук штабтын дарегин озгортууго жетишишкен.

[nurzash09]

Эхх соонун жазып атасыз,аянычтуусу элестетип баштаганда бүтүп калат

[Puper-pup]

Жалгызым атын ким? Мендей окурмандарыңа дагы белек кылып бүгүн жазып койчу ё суууранабыз

[ASA79]

Автор айттап бүттүңүзбү

[jindirak]

Автор менин окугум келип атат

[_Jalgyzym_]

jindirak (02 Август 2020 - 00:18) жазган:

Автор менин окугум келип атат

ХХХ
"Талибандар кыймылы" террордук уюмунун башкы штаб уйу Афганистан эмес Туркия мамлекетине  кочурулуп жетекчилери да ар кайсы олколорго убактылуу таратылды. Себеби мындан аркы окуялар кай багытта кетет белгисиз. Алдын ала коопсуздук чараларын коруп жатышты. Билинбегени менен уюмду кармап турган бир устуну урагандай эле чан тушуп жатып калышты. Абдул Шариф менен корушууго Туркияга келди.
-Абдул! Сен бул катачылыкка кандай жол бердин?!
-Озум да билбейм...
Абдул бул созду айласыз унун акырын чыгарып чарчанкы айтты.
-Эмнеге Эмир менен Саида? Сен ойлоп кордунбу? Биздин уюмдун артта калган канча жылдык тарыхындагы биринчи жолку окуя бул. Ушул кезге чейин ишенимге ушунчалык кирген бир да мучобуз мындай кадамга барбаган. Жада калса оз улутун билип туруп ошол жерди жардырып келишкен. Сен кантип бул жолу адаштын Абдул? Болгондо да эн чон жанылыштык кетирдин. Эмир даяр эмес болсо эмнеге Россиядагы тапшырманы ага беребиз дедин?!
-Даяр экенине жуз пайыз ишенгем.
-Анда Эмир сенден да акылдуу экен да. Алар азыр кайда?  Жок дегенде маалымат барбы?
-Саиданын уйуно барышкан, бирок эч кимге тийишпептир. Алардан оз ата энеси тууралуу маалымат гана сурап кетишиптир. Мен жигиттерди жибердим Таджикистанга. Ал уй булоону жок кылат бугундон калбай...
Уюмдун тартиби, талабы боюнча булардын сырын билген адам тируу калбаш керек. Аны сынарындай Саиданы баккан эне атасын эреже боюнча жок кылуу керек. Себеби кооптуу.
-Россиядан Таджикистанга андан Кыргызстанга кетишкен.
-Кыргызстан. Эмир кайдан билет кыргыз экенин? Же Саиданы ээрчип кеттиби?
-Надя аркылуу...
-Кайсы Надя?!
Шариф Абдулдун ким жонундо айтып жатканын билип турса да ишенбегендей кайталап сурады.
-Надежда Эмирди баккан аял. Менин аялым Зейнеп!
-Оо Аллах!
Шариф эки колун которуп кокту карап жалынып жиберди.
-Абдул сенин дагы мен билбеген кандай сырын калды? Эмнеге Зейнеп(Надя) тируу? Сен Эмирди ээрчитип келген кунун аны жок дегенсин!
-Ооба ал тируу! Мен айткан шартка конбой баш тартты. Олтуруп салууга колум барбады ага! Мен аны суйом! Анын бизге зыяны тийбешине ишенем! Ошондуктан мени кутуп жашай берсин дегем. Бирок Кудай акы Эмирдин качып ошол аялдын алдына бараары уч уктаса да тушумо кирбейт эле. Анан да Зейнеп ал жерден кочуп кетет деген ишеничим чон болчу. Ага сен Эмирди озун канча жолу кордун? Кумондуу нерсе байкай алдын беле?
-Абдууул?!
-Ага мына курал азыр атып сал мени кааласан!
Абдул куралын Шарифке сунду.
-Сен эмне кылып салдын билесинби Абдул?!
Мен Эмирге эмес мен сага ишенгем! Сенчи? Эмнеге ал аял тируу журот Абдул? Сен уюм алдында берген антынды унутуп салдынбы?
-Жок ага!
Омуру ордунан козголуп койбогон Шариф колундагы тесписин шырыктатып эки жака басып журду. Эмирди, Саиданы дагы бир жолу коз алдына келтирди. Экоондо тен муздак, жансыз коздор эле. Атугул бир нече текшеруулордон откорушту. "Кантип адам мындай катуу болуп коруно алат? Алар эми кайда барат? Эмне жол тутат? Азырынча баары тынч. Демек оздоруно каршы курошууго чыгыша элек. Бирок бир кун баары бир чыгат. Эмне кылуу керек?!" Мээсинде тынбай токтоосуз айланып жаткан бул суроолордон башы жарылчудай болуп чыкты Шарифтин. Арадан канча убакыт отконун деле билбейт бир убакта Абдул:
-Ага, - деди.
Ансыз да сансыз ойлордон чаташып жаткан Шариф басып бараткан жеринен  токтоп башын жерге салып бир чекиттен козун албай ойлуу олтурган Абдулдун алдына келди.
-Ага ушул кезге чейин колубузда канча бала тарбияланды. Канча улуттан? Аны эстоого эсептоого чамабыз жетпейт. Бирок "кыргыз" - деген улуттан биринчи жолу Эмир менен Саида бизге толук кошулду. Туура ал олкодон жылына бизге адашкан канча жарандар келет, алар кобу согуш талаасында жок болсо, калганы бизге баш ийбей колубуздан олум тапты. Мен ушул кезге чейин ал улут жонундо бир да маалымат издеп, окуп, карап да корбодум эле. Балдар качкандан кийин гана алардын тарыхына коз чаптырып антарууга туура келди. Кыргыз! Байыркы баатыр эл! Эчен кылымдардан бери согушуп жерин коргоп келген намыстуу эл.  Эбегейсиз коломдуу санжырасы, тарыхы ошондой эле ал улуттан алп баатырлар чыккан эл. Айтчы ага Эмирдеги куч, эрк кайдан дейсин? Саидадагы курч мунозчу? Алардын тарыхында керек болсо баатыр кыздар откон. Демек биз аларды тарбиялаган жокпуз. Оздорунун канында бар кучтуулук. Жок дечи канча улуттун балдарын мучо кылдык бири ушинтип качтыбы? Кечеги эле Россияда болгон жардырууну орус улутундагы жигитке жасаттын го? Эмир менен Саида кыргыз, кылымдардан берки келе жаткан тарыхын окусан алар бироого коз каранды болгон улут эмес.
-Эн сонун! - деди Шариф кубангандай колдорун чаап.
Абдул дагы эле тушунбогон абалында агасы Шарифти тиктеп турду.
-Демек анда биз Кыргызстанда уюштурабыз жардыруу. Сен айткандай чын эле тамырында кыргыз каны агып, журогу кыргыз деп соксо, созсуз бизге тоскоол болот. Ошол жактан кармайбыз.
Абдул бул создорду бирок башка мааниде айткан болчу. Бул дегени менен аларды унутуу керек, тынч коелу дегиси келген. Бирок кайда? Шариф онойчулук менен колундагы адамдарын кое бербесин унуткан сыяктуу. Анан калса ал экоо уюм учун эн эле коркунучтуу, кооптуу. Ушул тапта Саида менен Эмирди, жада калса бул катачылыкка жол койгон Абдулдун озун жазаага тартууга окум чыгаруусун кутуп жаткан уюмдун мучолору аз эмес. Шариф гана абалды курчутпай кармап турган сыяктуу. Кантсе да агасы эмеспи? Бирок дагы мындан да чон койгой жаралса озунун омурун Шариф да сактап кала албасы белгилуу. "Талибандар кыймылы" уюмунун туптолушу эле канча мээнеттерди талап кылган. Ал эми лабораториялары, штабтары, келишим менен иштеген мусулман олкосундогу диний медереселер булардын баары азыр коркунуч алдында турат. Тагыраагы Эмирдин колунда. Кыргызстандагы болуму таптакыр ишин токтотууга мажбур болушту.
Шариф туура айтат. Эмир менен Саиданы жок кылуу гана керек. Эмелки эле жумшак тартып, жибип журогуно белгисиз мээримдуулук аралап бараткан Абдул кайра кара муртоз адамга айланды. Ал озунун адамдык сапатынан, уюмдун алдындагы жоопкерчилигин жогору коюп, милдетин аткарууга озу жол койгон катасын тузотууго Кыргызстанга жолго чыкты.

[_Jalgyzym_]

ХХХ
Келгендерине аз кун болсо да шаарга, деги эле бул олкого бат эле коно тушушту. Шаардын ортосунан кабат уйлордон ижарага батирге чыгышкан Саида менен Эмир кун сайын жаны нерселерди уйронуу менен алек. Тагыраагы оздорунун улутун жакындан таанууну башташкан. Адамдар менен аралашып базарларда журушот. Алар суйлогон тилди ушунчалык кунт коюп угуп, атугул кээ бир создорду жаттап да алганга жетишишти. Китепканалардан, интернеттен улуту жонундо маалыматтарды чогултуп экоо кошулуп талкуулайт. Кыргыз тилин уйронууго да китеп сатып алышты. Бул жакта баары башкача экен. Адамдары да жонокой. Экоо омуру мынчалык жайдары жургон адамдарды корушпоптур. Эч кандай согушсуз, атышуусу жок тынч жашоо суруп жатышкан элге суктанышты. Ош шаарынан так ортосунда жайгашкан айтылуу Сулайман тоого чыгышты бир куну. Эмир озу окуган маалыматтарга караганда жыл сайын бул тоого чет жактан миндеп туристтер агылып келет. Чын эле суктанды. Суктанууга арзый турган экен. Айрыкча тоону оюп ичине салынган музейди коруп ансайын кызыгуусу артты. Ансайын коодонун озгочо сезим кытыгылап жатты. Ансайын оз улутун, жерин элин суйуп баратты. Музейдин ичиндеги буюмдар, жазуулар. Улуттук музыкалык аспап аталган комузду коруп андан таралган кууну укканда Эмирдин козуно жаш тегерене тушту. Бийик чокуда туруп ылдыйдагы шаардын жашоосун кузотуп олтурган экоонун жуздорундо болор болбос жылмаю менен бактылуулук уялап турат.
-Эмир, - деди бир убакта Саида кызарып бараткан кунду тиктеген калыбында.
-Ооу.
-Бул жакта кун кооз батат экен э?
-Карасан бул жакта баары кооз! - деди Эмир.
-Эсиндеби биз ушул кундун батып баратканын карап олтуруп таанышканбыз?
-Ооба, лагердеги кун менен бул жактагы кун таптакыр башка. Айырмасы чон.
-Мен бактылуумун Эмир! Алдыда бизди кандай кундор кутуп тураарын билбесем да азыр ушул жерде, сени менен болгонума бактылуумун.
-Мен дагы. Мен ушул элдин уулу экениме бактылуумун. Тарыхын окуп ушундай баатыр элдин урпагы экениме сыймыктандым!
-Карачы кооздукту?!
-Биз бир шаарды кордук Саида, алдыда дагы биз коро турган, тааныша турган коп жерлер бар. Жайлоо бар экен. Анан айтылуу Кыргызстандын бермети аталган Ысык-Колго созсуз барабыз.
-Сен баарын уйронуп алгансын го э?
-Ананчы? Биз деген ушул улуттун уул кызыбыз. Демек уйронууго милдеттуубуз.
Саида кыткылыктап кулуп алды. Эмирдин ансайын конулу жайдары. Айрыкча Саиданын кулгонун коргондо маанайы которуло берет.
Жашоо биз ойлогончолук оной отсо, биз сызган сызык менен кете берсе анда дуйнонун кызыгы калабы? Тагдыр менен пенденин каалоосу эч качан бири бирине топ келбеши журок оорутарлуу кадимки корунуш.  Эмир озундогу оордукту ушул жол менен женилдеткиси келди. Экоо тен тил учунда турган "мындан аркы жашообуз кандай болот?" - деген суроону бири-бирине бере алышпай кооптонуп, бирин-бири аяп тургандай. Ушул турган кубанычты жоготуп алуудан корккондой экоо тен кастарлап сактанып жатышкандай. Эртеси кун чыга электе экоо шаардан сыртка жайлоого кетишти. Бийик тоолордун арасындагы ийрелендеген ичке жолдо айланасын суктанып да, тан калып да карап бара жатышат. Айтылган дареке жетип келишкен экоо машинадан тушуп эле чокусу асман тиреп калдайып турган тоолорду коруп ооздору ачылды. Бут айланасы тоо. Тим эле колдо жасап койгондой ажайып. Атугул шарпылдап ак кобугу чачырап таштан ташка кулап  агып жаткан дарыя, жапжашыл тузон бел, тоо боорунда оскон арчалардан келип жаткан жыпар жыт бул укмуш кооздукка корк кошуп тургандай. Кокмок асмандын ар кай жеринде мамыктай боло топтошкон ак булуттар. Коздорун жумуп, жузун салкын желге тосо таза абадан кере жутуп алган Саиданын козунон озу билбеген абалда тамчы жашы кулап тушту. Тегиз жерге тигилген боз уйдун жанында чачтарын экиге оруп ойноп жургон наристе кыздарды карап турду.  Озун эстеди. Ушул курагында кармаган куралдарын, ал лагердеги мотурайган, балбылдаган каректери дайыма кургай элек жашка толуп , дуйнонун каралыгын тушуно элек куноосуз коздорду эстеди. Эчен тундор суука калып таяк жеп жургон балдарды эстеди. Заматта дуйносу таарып, эмелки эле керемет дуйно жок болуп карангылык ээлеп бараткандай коз алды тумандап артка кетенчиктеп колдору менен оозун баса калды да, башын чулгуп алды. Эээх десен! Мынабу кокуроктогу бул азап озун омур бою кое бербей олор олгончо ушинтип кыйнап отот окшобойбу? Канча качсан да артындан калбай, атугул бактылуу болуп баратсан ансайын деминди кысып алкымындан бууп азап берет. Кудум мындай жашоого сенин акын жоктой...

[jindirak]

Дагын

[_Jalgyzym_]

"Мындай бактылуулукка арзычу эмне кылдын эле?" - деген тикенектей суроо келе калат да мээсин курттай жей баштайт. Бул убакта эмне кылуу керек? Кантип бул ойлордон алагды болуп кетуу керек? Эмир! Ооба Эмир менен суйлошуп баарлашса же анын колдорун кармаса гана бул дарт женилгендей бир аз озуно келет тушот. Уйур уйур болуп оттоп журушкон жылкыларды карап турган Эмирдин жанына келген кыз унчукпастан анын колдорун бекем кармап алды. Эмир майда калтырак басып, муздай тушкон кыздын ичке манжаларын кармап эле билди анын абалы жакшы эмес экенин. Алаксытуу керек. Жалооруп тигилген коздору озунон жардам сурап аянычтуу тигилет.
-Жур ат минебиз?
-Мен коркомун, - деди Саида артка кетенчиктеп, бирок Эмирдин колдорун кое бербей.
-А мен жанында боломун.
Кызды атка мингизип озу жерде колдорун кармап баратты.
Жайлоодо туношкон уч кун ичинде кадимкисиндей конулдору жайдары болуп, атугул ар дайым бопбоз болуп жургон Саиданын жузуно кызыл журуп калгандай. Ананчы кун сайын сут каймак, эт жеп, кымыз ичип жатышса. Кундуз кечке атка минип алган экоо жайлоону туро кыдырып келишсе, тундосу эшике чыгып кол созсон жетчудой болгон жылдыздарга суктанып олтурушат. Бир куну дыбырап жамгыр жаады.
-Бул жакта жамгыр да керемет турбайбы?! - деди Саида жузун муздак тамчыларга тоскон калыбында.
Ичкериде боз уйдо дасторкон жайылып, боорсок менен жаны бышкан эттин жыты буркурайт. Тамактанган сон ошол уйдогу кыздар менен олтуруп Саида чач оргонду, сайма сайганды уйронду. Тигууго колу такыр эп келбейт экен. Озунон канча жаш кичуу болсо да шыпылдап сайма сайып жаткан кичинекей кызды коруп уяла тушту. Алыстан анын ар бир кыймылын карап Эмир жылмайып олтурат. Айрыкча ийнени колуна алып сайма сайууну баштаганда бырс эте кулуп ийди. "Корсо бакыт мына ушундай эле жонокойлукто туура! Керек болсо миллион акчасыз эле тоо арасында, кооз жаратылыш койнунда чексиз бакытка балкып жашоого болот турбайбы? Анда Шарифтин каалаганы эмне? Ооба дуйнону басып алып озунун бийлигин, Аллах тарабынан айтылган парз сыяктуу эреже менен жашоону адамдарга милдеттендируу керек. Мусулман эмес олколорго динди жайылтуу, аларга Аллахты таанытуу... Бирок эмнеге согуш жолу менен?" Динди жамынып кайра ошол мусулман эмес олкодогу адамдарга Ислам динин коркунучтуу корсотуп, мусулман адамдарды душман кылып жатпайбы? Аллахтын, пайгамбардын ысымын туу кылып кармап, ыпластык баткагына белчесинен баткан Шарифтей адамдардын айынан дуйно эли бардык мусулмандарды террорист коруп калышты. Онуккон олкодо жашаган мусулман адамдар намаздарын ачык окуй алышпай куугунтуука да кабвлган жагдайлар кездешуудо. Атугул жоолук оронгон кыз келиндердин жоолугун чечууну талап кылышып коомчулукта эки жаатка болунгон карама каршы пикирлер айтылып баштады. Мунун баарына ким куноолу? Сабатсыз, динди бетине жамынып озунун кара ниетин ишке ашырууну коздогон Шариф жана ага окшогон тушунугу тайкы адамдар! Болбосо "бактылуулук динде" - деп айтылган.
Бир жумадан ашык жайлоодо журуп келишкен экоо шаарга кире бериште посттор коюлуп, текшеруу журуп жатканын корушту. Негедир элдер да бии башкача уройлору учуп кооптонгондой тур корсотуп журушот. Эмирдин журогу бир булкунуп алды. Адамдардын жуздорундогу бул тынчсыздануу абдан тааныш эле. Туркиядагы биринчи жардыруудан кийин ал шаардын эли ушундай болурюп корунгон. "Эмне болуп кетти экен деги?" - деген суроого жооп ала албай шашты кете тушту. Постто тургандар машинаны текшерип откоруп жиберишти. "Тынчылыкпы? " - деген айдоочунун суроосуна "кызматтабыз" - деп гана кыска жооп берип коюшту. Каап десен же телефонун албаптыр Эмир. Уйго жетип эле ноутбугун ачып шаша интернеттеги жанылыктарга баш бакты. Анда кыргыз-тажик чек арасында болгон чакан жардыруу экен." Жабыр тарткан эки жоркер азыр ооруканада абалдары оор жатат" - деп жазылыптыр. Эмир дароо тушунду бул жардыруунун себебин. Муну менен Абдул буларды унутуп койбогонун, кездешууго чакырганынын белгиси эле. Саида колу менен оозун жаба калды. Корсо ушунча жук менен мынтип жон гана тынч жашап кете алышпайт экен. Алар мындан да чон нерсе кылуулары мумкун экенин ойлогондо Эмирдин муштуму туйуло калды. "Озунор баштадынар! " - деди кыжыры келе. "Мен унутууга аракет кылгам! Жада калса оз ата апамды да издебедим. Жон гана кыргыз болуп жашоо кечиргим келген. Бирок силер. Мен жол койбоймун оз мекенимди силердей адамдар тебелеп жарып, жыртуунарга! Улутумдун коз жашы силер учун тогулуусуно! Мен силерди, силердин коптордун куноосуз коз жашына курулган уюмунарды жок кылам!" Экоо тен ошол куну чечим кылып, бут даярдыктарын корду да алдыдагы жолугушууга жолго чыгышты. Белгисиз кимиси оз максаттарына жетери, табышмакка бай тагдыр бул жолу кай тарапты колдоосу, кай тарапка кулуп багышы белгисиз...

[aianaaiana]

jindirak (02 Август 2020 - 00:44) жазган:

Дагын

Автор чындап эле сенин айтуун боюнча жазат окшойт,айтып койчу батырак жазып бутурсун.

[Naj29]

Анаан....

[Nagim]

Аябай кызыктуу чыгарма. Кутом уландысын.

[kana-ara-fi]

бул чыгарма турктордун "Ичинде" деген сериалына окшошуп кетет экен. Анда да Эмир Умут деген инисин издеп...душмандарынын арасына кошулуп...аягында душманынан кучтуу, акылдуу болуп чыгат го

[Bazana]

Ошентип бутсо жакшы болот

[_Jalgyzym_]

ХХХ
   Бишкектен Аман жолго чыкты. Бул ишке аны жиберген да, ундогон да эч ким болбоду. Озу эле кандайдыр бир кызыгуунун натыйжасынада аралашып калды. Алгач тушуно согуш талаасы коп кирсе кийин ушул Сирияга кеткендер жонундо изилдоого журогу турто берген. Бул жолу да ошондой. Туштукто болгон кабарды угаары менен жолго камынды. Жетекчиси да мунун кыялын билип калганга тоскоол болгон жок, борбордон жонотулчу тергоочу иликтоочулор тобу менен Аман да кошулуп бармай болду. Эми бул кабарды апасына гана айтуу калды. Кеч уйго келген Аман ашкана тараптын жарыгы очо элегин коруп журогу элжиреп кетти. Апасы адатынча ыссык тамагын белендеп уулун кутуп олтурат. Аман эр жетип окуп журуп кеч калган кундон тарта, мынтип жумушка кирип тундоп жоголсо да жалгыз апасы кирпик какпай кутуп олтурат. Атугул "санааркабай жатып эс ал" - дегенин да укпай кутконун апасын аяп кетти. Качан уйго киргенде уулунун жузун коруп, жытынан жыттап алып алдына тамагын берип, мандайында мээримдуу тиктеп олтурат. Аман апасынын журогу менен тен болуп калган. Кээде экоонун тен журогу бирдей согуп, бирдей ооруп атугул тундосу коргон туштору окшош болуп кетет. Аман согуш тааласын коруп кыйналып чыккан туну созсуз апасынын да тундосу уктабаганы билинет. Ал эми ооруп калгандачы, Сезим гулдой соолуп саргарып кетчу. Мына азыр да уулунун эшиктен жарк эте жадырап кирип келишин кутуп журогун уучтап олтурат. Апасын ушундай санаага салып бул жумушта иштебей эле койдум деп канча жолу кол шилтеди. Негедир кайра эле аралашып кирип кетет. Эшикти шарт ачып адатынча апасына эркелеп кирип келди.
-Апам менин алтыным! Берекем!
-Келдинби уулум? - деген Сезим кучагына оролуп озуно эркелеп аткан уулун чачтарынан жыттап алды.
-Ачка болдунбу?
-Аппоов! Эмне уктабай олтурасын?
-Уйкум качып балам.
Сезим Амандын алдына тамагын коюп жатып суйлоду.
-Баса кудалашууга качан баралы деп кенешейин десе карматпай качасын. Деги келинимдин конулун оорутпай атасынбы? Корс тамашаларын болчу эле?
-Жок, жакшы баары, - деген Аман Алиянын ачуусу келе озун кабагын туйуп караган наристе жузун эстеп жылмайды.
-Анан качан баралы?
-Апа, мен... - деген Аман андан аркы созун кантип айтууну билбей буйдала тушту.
-Ии, айтпайсынбы?
-Эртен кечинде туштукко баратамын.
-Аман?!
-Апа соз берем бул акыркы командировка. Анан келип келининди уйго алып келебиз да, жумушумду которомун.
Сезим жон гана башын чайкап озун жалдырап карап турган уулун бооруна кысты. Ушундай болоорун сезген, ошондуктан тойдун камылгасын корууну эртелетип чый пыйы чыгып аткан да. Интернетти каптап, теледен корсотулуп жаткан чек арадагы окуяны коргондо эле Аманды ошол жака бараарын журогу туйган. Байкуш эне журогу качан жанылчу эле?!  Бул жолу каршылык коргозбоду. Баары бир пайдасыз экенин билдиби же ошол белгисиз кооптуу жайда эти менен тен болгон дагы бир журогунун болугу бар экенин сездиби тушунуксуз. Макул болду. Уулунун амандыгын гана тилеп  батасын берип узатып калды. Уйдон бир аз эрте чыккан Аман Алиянын телефонуна кат жиберип жолгууга чакырган эле. Айтылган дарекке келсе кыз ошол жерде экен. Кол саатын карап алган Аман дайыма убакытка так жургон кызга ичи жылып турду. Кайра озу чакырып алып кеч калып келгенине онтойсуз болуп да кетти.
-Салам! - деди ойлуу турган кыздын жанына катарлаш туруп. Ар дайымкыдай тизеден ылдый тушкон узун, капкара чачтары желге ыргала туруптур. Кандай гана сулуулук, шынга боюна жарашкан узун чачы бул кыздын бар сулуулугун ансайын чыгарып корктуу корсотуп турат.
-Салам, - кыздын уну демейдегиден акырын чыкты. Ар дайым шоктонуп турчу каректери ойлуу тартып, Аманды короору менен кабагы чытыла калса бул ирет мээримдуу тигилди. Жада калса кызга мындай корунгон да жарашат экен. Шоктонуп, тийишип дагы жинине тийем деп келген Аман да кызды коруп жоошуй тушту.
-Куттуруп койдум...
-Конуп калгам, - кыз ошол калыбында жооп берди. Ортодо кайра унсуздук.
-Бугун кетип жатасызбы? - деди бир убакта Алия жумшак ун менен. Кыздан мындай жумшактыкты кутпогон Аман шашып кетти. Атугул бир нече секундка Алияны тиктеп алганын байкабай калды. Кыздын суроолуу коздору озуно кадалганда гана озуно келе тушту.
-Аа, ии ооба. Бугун жолго чыгабыз, - деген жигит андан ары созун улай албай мукактана тушту.
Алия шап эте Аманды кучактап алды. Алгач эмне болуп кеткенин тушунбой калган жигит, кыздын назик колдору озун кучактап турганын сезгенде, кыздан уруп жаткан жыпар жыт мурдун ордоп откондо гана эсине келип озу да Алияны кучагына басты. "Ушул муноттор ушул бойдон токтоп калса кана?" - деп ойлоп жиберди. Анткени ал омурундо биринчи жолу денесин балкытып, кокурогундогу жулкунуп согуп жаткан журогун тынчтандырчу бейпил абалга кабылышы эле. Ушунчалык жагымдуу да, аялуу да эле бул сезим! Балким экоо бул абалда кечке чейин тура бермек беле ким билсин, эгер Амандын телефонуна чалуу келбегенде. Телефондон чыккан музыка басылбай улам кучогондон кучоп которулуп жаткандай.
-Мен кетишим керек! - деди жигит ошол калыбында шыбырап.
-Билем!
Алия да коздорун жумган калыбында жооп берди. Бир нече ирмемге колдору менен каттуу кучактап алып анан кое берди кыз. Аман жер тиктеп турган кыздын ээгин ойдо кылганда анын коздорундогу мына азыр кулап тушчудой болгон жашты корду. Алия ошол калыбында бутунун учуна тура калып Амандын эрдинен ооп алды да:
-Озунузду абайланыз, сизди кутом! - деп кулагына шыбырап ошол бойдон артын карабай чуркап жоноду.