[adalsvards]

Аида эженин ушул ой-толгоосун жазганы аябай жаккандыктан, кыргызча которуп, биздин форумга да илип коюуну туура көрдүм. Оригиналында орус тилинде жазылган, англисчеси да бар.

Автор: Аида Касымалиева

Аталышы: "Балачактын "орус маршы"

Тарыхы: 29.11.2011

Билдирүүнү түзөткөн: adalsvards: 11 Январь 2012 - 15:29

[adalsvards]

Орусиядагы орус эмес баланын жашоо тажрыйбасы.

24-июль, 2011-жыл. Домодедово.



Бермет учуп келди. Учуп келди! Менин жанымда 17 килограммдык таза бакыт турат.

- Апа, эми биз экөөбүз оруспуз да ээ?

- Эмне үчүн?

- Биз деген Москвадабыз го,- деп ал аэроэкспрессте тактады.

- Жок.

- Анда эмне үчүн биз бул жерде жашайбыз, мында орустар көп экен, карасаң!

- Ооба, Бишкекке караганда көбүрөөк.

- Алар - Света эжеге окшош экен. Бул жерде баары Света эжедей.

- Бул маанилүү эмес. Биз бул жерде убактылуубуз, мен мында иштейм. Биз - кыргызбыз.

- А, мен түшүндүм. Орустар Бишкекке, а биз бул жакка келебиз. Алмашып жатабыз, бул ушундай оюн.

Акыркы ойду ал метродо биздин мигранттарда көргөн сайын кайталачу. Эми ал үчүн жаңы оюн пайда болду - жолду катар мекендештерди эсептөө - кээде жети станцияда 300гө чейин жетчү.

[Arstan]

Сонун жазылыптыр чымырап кеттим,дагы барбы?

[adalsvards]

Бир жолу Балашихада

Бермет келгенге чейин мен Балашихага жумуштан кийин кечинде келип, эрте менен ал жерден Москвага жөнөчүмүн. "Щелковская" станциясына чейин автобуста 50 мүнөт, кийин дагы "Тверская" станциясына дейре 40 мүнөт. Эгерде жолдо тыгын болбосо, бир тарап бир жарым саатты алат.

Менимче, жаңы үйлөрдү жаш үй-бүлөлөр үчүн курушкан. Бул жерде баары окшош - кочкул сары. Кээде окшош кочкул сары үйлөрдөн окшош жаш балдарды ээрчиткен окшош энелер чыккандай сезилет.

Биз баштыктарды таштап, дароо эле сейилдөөгө чыктык. Менин элдин баарынын тилин тапкан Берметим Бишкектеги чоочун адамдардын жылмаюусуна көнүп калгандыктан, баардык энелер менен учураша баштады. Ага көп ирет жооп беришкен жок. Бир дагы жылмаюу көрбөдүк.

Биз ошол биринчи күнү Подмосковьеге өзүбүздү жоготуп койгондой, кайгылуу кайттык. Убакыттын өтүшү менен (бир аптанын ичинде) ал өзү ойногонго көнүп, чоочун адамдар менен учурашууну токтотту.

- Ой, байке банан жеп жатат, апа, мен дагы жейм.

- Ооба, жеп жатам, ишиң болбосун - деп ал киши Берметке ачууланып өттү.

"Твиттерде" ошол күнү: "Бул тууралуу жазгым келген эмес. Бирок Берметтин келиши менен көчөлөргө чыга баштадым. Биз - чоочунбуз, башкабыз. Бир дагы жылмаюу жок. Жаш балдар апаларынын жек көрүүсүн туурап жатышат".

Кийинки күнү Бермет башка бир кызга барып, астейдил тааныша баштады. Жооп иретинде дайымкыдай түшүнбөстүк жана унчукпай коюу болду. Көп өтпөй "Маша! Менин жаныма кел деп жатам!" деген ачуу айкырык угулду.

"Алар мени менен ойнобой жатышат, мен Бишкекке кетем, өзүмдүн досторума - Акэркеге, Мээримге, Айдайга, Артурга, Машага..."

Асман кулап түштү. Асманда учуп бара жаткан самолет дагы. Планета орбитасынан чыгып, чыйыры жок чексиздикке сүзүп кетти - балким, менин ошол учурдагы абалымды ушинтип гана баяндоого болмок.

Убакыттын өтүшү менен диалогдор даярдалып калгандай:

- Мени менен эч ким ойнобой жатат.

- Алар болгону сени менен тааныш эмес, Бем.

- Алар ачуулуу.

- Жакында бала бакчада баары ордуна түшөт. Көп курбу табасың!

- Эмне үчүн алар мени менен ойногусу келбейт? Мен жанына барсам, алар жооп беришпейт?

- ...

Тактап коеюн, Бермет орус тилинде мага караганда жакшыраак сүйлөшөт. Жана Бишкекте анын түрдүү улуттагы достору бар. .

[adalsvards]

Короодогу гетто

Биз эркелетип коюлгандай аталыштуу райондо жашайбыз. "Солнышко" аялдамасы, "Поле Чудес" микрорайону, алар жүрөктөгү муздактыкты жылыткандай.

Экинчи күнү биз баардык короону кыдырып чыгып, үйдүн жанындагысына токтолдук. Биз Бема экөөбүз жалгыз. Айланадагы көз караштар бизди сүрүп чыгарып, "чоочун, чоочун, чоочун" деп өз ара шыбырашышат.

Скамейкага олтуруп, башкаларды карай баштадым.

Кавказдар үйүлүп чогуу чыгышат. Балдары орусча сүйлөшпөйт. Алар өзүнчө бир скамейкага отурушту. Орус апалар башкасында. Үчүнчүсүндө биз Бермет экөөбүз отурабыз.

[adalsvards]

Ушул тажиктер

Кийинки күнү кемпирлер отурган скамейкада бош орун калыптыр. Анын бирөөсү ачуусу мени карап, тажиктердин канчалык "сасык" экенин, алардын "тарбиясыз" жүрүм-турумун, "түнү кыйкырышканын" , эрте менен балконго кантип "өзүнүн сасык жууркандарын" илишерин айтып баштады. Ал мени тажик деп ойлоптур.

Чынында үйлөрдө өзбектер көп - эмгек мигранттары, кара жумушчулар. Эми ошолордун орусча сүйлөбөгөн балдары аянтчалардан куулгандай жүрүшөт. Ал эми тажиктер болсо жок.

Бир жолу мен сантехникти чакырдым, анан телефон аркылуу даректи түшүндүрө баштаганда, ал "мында бир гана чуркалар жашайт" деп арызданды.

Кызыгы, 10 мүнөттөн кийин мен эшикти анын алдында ачканда, ал өзүн ыңгайсыз да сезип койгон жок.

[adalsvards]

Кара Эмма

Бермет бала бакчадан биринчи күнү келип, кечинде менден сурап калды: "Апа, менде баары капкара: чачым дагы, көздөрүм дагы, терим дагы".

Мен бир мүнөткө токтоп калдым, бирок ашканадан ишенимдүү жооп узаттым: "Ооба, алтыным, биз экөөбүз кара сулууларбыз" . Мен бул фразаны кайдан таап алганын сүрүштүргөн да жокмун.

Бала бакчадагы эки айдын ичинде бир дагы курбу табылбады.

"Сен биз менен эмессиң, биз сени менен ойнобойбуз" ,- деген Бермет бир жолу ыйлап, минтип Вика менен Даша жекиргенин айтты.

Мен бир гана өзүмдүн балам үчүн жакшылык кааладым. Андыктан бул бала бакчадан кетерде торт да алып келе албадым. Анын ордуна мен директорго өзүмдүн арызымды айтууну чечтим. Сүйлөшүү күтүлгөндөй бир сааттык кыйкырууга айланды, ал мен Билим берүү министрлигине айтам деп коркутканга чейин баш ийгиси келбеди.

"Эгерде бир нерсе туура эмес болсо, кечирим сурайм",- деп ал араң ооз учунан айтып, Бермет менен коштошуп да койгон жок.

Ошол күнү биз үйгө келип, Нью-Йорктон сатып алган куурчак Эмманы колго алдым. Эмма - Берметтин бою менен тең, тармал чачтуу "афроамерикалык" .

Анан үчөөбүз "Поле Чудес" районунда сейилдедик. Бул биздин толеранттуулук үчүн жана ксенофобияга каршы үнсүз перформансыбыз болду.

Лифтте бизге жаш жубайлар кошулуп калды жана жек көрүү дайыма абаны оор кылып жиберет. Бала ыйлап жатты, ал эми семиз кожойке биздин Эмманы карап туруп, баласына: "Маймыл болбочу!" ,- деп бурк этти.

Билдирүүнү түзөткөн: adalsvards: 11 Январь 2012 - 16:39

[adalsvards]

Үйгө

4-ноябрда мен "Орус маршын" чагылдырдым. Берметтин курагындагы кызды ийнине отургузуп алышып: "Москва москвалыктар үчүн! Орусия орустар үчүн!" деп кыйкырып жатышты. Кыз дагы, башкалар дагы бет кап кийип алышкан. Кавказдарды жана башка "келгиндерди" жек көргөн демонстранттардын арасынан коляска менен жүргөн көп ата-энелерди көрдүм. Жана бул жерден кетүү керектигин жакшы түшүндүм.

Учуп кетердин алдында мен терезеден үйлөрдөгү чырактарды карап отурдум. Туштагы үйдө үч жарыгы күйүп турган терезе. Мен өзүмдү алсыз сезип, аба жетпегендей болуп кетти. Мен Берметтин бирөө тараптан байланган пикир менен өсүшүн каалабайм. Ал өзүн эмнедендир кем сезишин каалагым келбейт. Менин укмуштай акылдуу кызымда баары болушу керектей жакшы.

Мен эч нерсени түшүнбөйм. Биз Дубайда жашадык, ал жакта да бала бакчага барганбыз. Анда түрдүү түстөгү, түрдүү көздүү балдарды жакшы көрүшөт. Бул кадыресе. Ал жакта арабдар сенин балаңдын башынан сыйпап, ага карап жылуу жылмайышат. Анда кысталбай, аба жутса болот. Биз Бишкекте жашадык, мында да эч ким бөлүнбөйт жана эч ким бөлбөйт.

Мени бир гана Подмосковьеде УШУНДАЙ деп ишендиришет, ал эми Москвадагы адамдардын баары дурус дешет. Алар мени өтө көп ойлонгонумду жана гиперсезимталсың деп айтышты. Мен 5 чакырымдын ичинде, айрыкча Москвада адамдар ак көңүл боло калышат деп ойлобойм.

Буга себептер бар деп актанышат. Бул ачуулук эмес, жөн гана чарчоо деп ишендиришти. А мага баары бир. Азыр биз учуп кетип жатабыз. Эртеңкини эртең ойлоном. Москвадагы эки жарым айдан кийин Берметтин салмагы 17 эмес, 19 килограмм болуп калдым. Анын экөөсүнүн бири бул - сөзсүз түрдө капалык.

"Мен Москваны жаман көрөм, мындагы адамдар өтө ачуулуу", - деген Бермет Россия менен коштошту.

Аида КАСЫМАЛИЕВА.

[USSR]

Жакшы жазыптыр... Башынан эле сыйлайм Аиданы.

[Demon]

билдирууну жактырдым, айрыкча кабарчынын озуно жараша, котормочунун да озуно жараша стили бар экендигин байкадым... айтайын дегеним Кыргыз айымдарынын калеми курч

[Таллас]

adalsvards (11 Январь 2012 - 17:17) жазган:

Үйгө
А мага баары бир. Азыр биз учуп кетип жатабыз. Эртеңкини эртең ойлоном. Москвадагы эки жарым айдан кийин Берметтин салмагы 17 эмес, 19 килограмм болуп калдым. Анын экөөсүнүн бири бул - сөзсүз түрдө капалык.

[adalsvards]

Өкүнүчтүү. .. Мен бул блогду окугандан кийин көпкө дейре өзүмө келе албай жүрдүм. Эмнеге? Ооба, билем бул бир эле Бермет, бирок Орусияда миңдеген "Берметтер" бар. Өздөрүн экинчи сорттой көрүп чоңойгон жаш балдар...

Мен өмүрүмдө (транзит менен Шереметьево аэропортунда беш-алты саат отурганымды эске албаганда) Москванын көчөлөрүн аралап жүргөн эмесмин, бир да жолу орусиялыктар (орустар эмес!) мени антип теше карабаган. Мени шектенүү менен караган башка улуттун адамынан ачуу сөз укпаган жаным, Берметке окшогон миңдеген кыргыз жаш балдарга боорум ачыды.

Ксенофобия! Бир сөздөн жүрөк зыркырайт. Билем бул маселени заматта чечип коюу мүмкүн эмес. Чыдамдуу бололучу, сабырдуу бололучу...

Пы.Сы. Чыгына албай жүрүп, материалды бүгүн котордум. Анткени жергебиздеги акыркы учурда орун алган (Андарак, Жаңы-Жер) окуялары түйшөлттү.

[LoLoPePe]

uau bravo ech kachan bir nerseni mynchalyk berilip okugan emesmin... Okup atyp elestetip ozumchole bashka aalamda jurdum. Jakshy jazylyptyr

[Bolo]

Мунун баары убактылуу.
Кыргыздардай кең пейил калк дүйндө чанда болсо керек.

[Delicacy]

мммм керемет жазылыптыр.

[dina]

Окуп алып, өлкөбүздө чалчаңдап жүргөн океңдерди жээрип кеттим. Абдан аянычтуу...

[Strateg]

Авторго да, котормочуга да баракелде!

[Leanor]

Автор,азамат! Аида экообуз бир мектепте окуганбыз,бирок ушундай таланты бар экенин билбептирмин.

[akusya]

Эххххххххх. ...............

[kipchak]

Кейиштүү,өтө кейиштүү..... заман келет бизге да күн тийет.