Evelet (28 Август 2012 - 18:54) жазган:
Бул жерге эмнеге келдик деп сурадым.
Жигитим "сени ата-энем менен тааныштырам" деп жооп берди.
Ата-энем о-дуйно салган деп айтбадын беле?
Сага жалган айтып койгом деп койду.
Коопко барып асканын чокусуна чыктык. Ушунчалык женил чыктык. Ата-энеси менен таанышып, апасы мени бир болмого алып кирип кетти. Жигитим атасы менен калды. Атасынын келбетин даана коро албадым, бирок апасынын келбети, суйлогондору дагы деле коз алдымдан кетбейт. Апасы мага буларды айты: "сен бул китепчени ал. Бул жерде балам тууралуу жазгам. Баламбы суй, коп капа кыла бербе" деп айтып, эшике жетелей чыкты. Кайдан билбейм ал жерде менин атам да пайда болуп калыптыр. Бирок, атам менен суйлошбодум. Бизди узатып жатып "силер эми бул жакка эч качан келбейсинер" деди. Мен "Эмнеге келбейбиз? Силер бл жакта болсонор бат-баттан келип турабыз" десем "Келбейсинер! " деп апасы катуу айтканда ойгонуп кетим. Ойгонсом кара тер басып, тамырларым туйулуп калыптыр.
Ушинтип бир эже айтып берди. Аны угуп алып озум жаман болуп кетим. Денемди калтырак басып эмне айтышты да билбей калдым. Билгендер болсо жоруп койгулачы.
Бийик аскага чыкканы тушто эн жакшы болот деп коп уккам.Оомат деп айтылат.