[Stervashka]

Storedate='23 Декабрь 2019 - 02:05' timestamp='1577045113 сказал:

Ушинтип жалдырап жатып окугуча, өлүп эле калганыңар намыстуураак эле, кайдагы жомок үчүн жалдырап, тим эле ыйлап алыпсыңар))).
Тигиниси да тарс-тарс жазып бүтүрбөйт Конституция жазып жаткансып шашпаай, элди жалдыратып.
Мындай жомокторду окуштан сыгылып кетем чындыгында.

мынча тилин заар, жонокой оюнду ушинтип жазгычан жазбай эле койчу

Билдирүүнү түзөткөн: Stervashka: 23 Декабрь 2019 - 16:51

[bond0202]

кутуу кутуу жана кутуу

[rafo80]

Store (23 Декабрь 2019 - 02:05) жазган:

Ушинтип жалдырап жатып окугуча, өлүп эле калганыңар намыстуураак эле, кайдагы жомок үчүн жалдырап, тим эле ыйлап алыпсыңар))).
Тигиниси да тарс-тарс жазып бүтүрбөйт Конституция жазып жаткансып шашпаай, элди жалдыратып.
Мындай жомокторду окуштан сыгылып кетем чындыгында.

Урушпагыла болду, чочоңорду кесип коем.

[Dimedra]

Дарбаза такылдап жатканын кулагы чалган эне неберелери менен тең жарыша сыртты көздөй жүгүрдү. Өзү да араң олтурган. Уулу өзүнүкү болгону менен үйү бөтөндөй, неберелери орус сымал чоң эне деп эркелешпей оолактап турушат. Баары бүтсө өзүмдүн үйүмө кетсем дегенде эки көзү төрт. Азаты кирип келип эле аны бул абалдан сактап кала тургандай, кечке жол карап кутподубу, керек болсо бул дарбаза кагуу да ошол уулуна таандык экенин жазбай тааныды. Кулпу ачылып дарбаза кенен жайылгыча чыдабай бараткансыйт.
Мына дартынын дабасы болгон Азатынын да жүзү көрүндү. Өзүн садага чаап алдыга жүткүнуп баратып токтоп калды эне, уулунун колу бош эмес, бейтааныш кызды жетелеп турганын көрүп. Бир жамандыкты сезгендей жүрөгү дукулдоп согуп калыбынан чыгып кетчүдөй уруп жатты. Бул эмнеси? Үйдө ал үчүн санаа тартып, баласын ичине катып олтурган ай чырайлуу келинчеги олтурса, кайдагы бир шуркуяны жетелеп келип алганы кандай? Өзүнүн ойлорунан өзү сестене калды эне, бул баласы да агаларынан алыс кетпегенге окшойт, демек мен татыктуу тарбия бере албагандаймын, баарын өзүмчүл кылып чонойтуптурмун, деп үстүнөн бирөө суу куюп жибергендей шалдая түштү.
Азат энесинин чарчанкы, суз тарткан жүзүн көрүп көздөрүн бекем жуумп алды. Эки апта алдын кетип баратканда эле бир жакшына эмес беле, жүзүндөгу тырыштары көбөйүп, көздөрү ичке тартып денесинен эт кете түшүптур аз убакытта. Керек болсо жан жолдошун жоготуп сыздап турганда да мынчалык картайган эмес. Азат кайдан билди бала күйүтү баарынан оор болоорун. Ал азыр көздөрүн ачуудан коркуп турду, ачса го мунун баары түш болуп чыкса. Апасы аны мынчалык суз тиктебей, күлүп жайнап садага сөзү менен чекесинен жыттап кучагына басса. Ал баарына даярмын деп ойлогону менен бул көрүнүштү күтпөгөн экен. Анан эмне энеси ар дайымкыдай ал тараптык болот деди беле. Ооба ошондой болмок, бирок азыр эмес балким башка учур болсо жана баарын ачык билсе. Ал өз ойлору менен алек болуп узактарга кетип бараткан экен, өзү жетелеген Айжананын колдору артка тартыла берип аны болуп жаткан учурга кайтарды. Анын колдорун бекем кысып токтотту да ичинен күч топтоп көздөрүн ача апасына кайраттуу тигилди.
Уулунун көз карашынан артка кайтпасын түшүндү эне, бирок анын бул оюн колдой алган жок. Азат бир кадам алдыга таштаганда апасы бир кадам артка жыла берди.
-Апа, бул мен уулун, көкүрөк күчүгүн, деди ал энесинин көңүлүн жайгаруу максатында.
Энеде болсо кыймыл жок, көздөрү жашка толуп нааразылана башын чайкаганы гана болбосо.
-Баары жакшы, башыбызга түшкөн бул күндөр да артта калат апа. Сен менден узактаба. Биздин узакташуубузга эч кандай себеп жок. Мен өзүм жооп бере албай кала турган эч кандай жорук жасабадым, жасабайм да. Бул кыздын ысымы Айжана, тагдырдын уулуңа берилген белеги. Эсиндеби сен дайыма мага, "тагдыр сенин даяр болушунду күтпөйт, каалаган убакта каалагандай белектерин тартуулайт, сен аны кабыл ала бил, ачуу же таттуусуна карабай" дечү эмес белең. Ал сөздөрүндүн маанисине эми жеттим, деп барып кучак жая бергенде энеси он колун көтөрүп Азатты токтотту.
-Мен кабыл ала албайм, башканын көз жашын төгө турган белектин мага кереги жок. Агаңдын абалын ойлобосон да өзүңдөн тикелей көз каранды адамдын көңүлүн ойлободунбу. Башканын көз жашы жаарытпайт экенин билбейсинби сен!
Апасынын мынтип кыйкырганынын да жөнү бар, байкуш эне эч нерседен кабары жок эмеспи. Азат азыр апасын кучагына кысып көп нерсе сүйлөп бермек, баарын башынан баяндап түшүндүрмөк, бирок ага убактысы жок. Бул учурда колу бошой түшкөн Айжана артка кадам таштап басып бараткан. Ал азыр эненин мындай көз карашына, дагы бир адамдын өзүн басынтып сүйлөгөн ачуу сөздөрүн угууга даяр эмес эле. Мындан ары өзүн бардык нерседен коргоп, ким болбосун каршы турууга өзүнө өзү сөз берген. Азаттын апасы да ал эсептегилерден тышкары эмес, жада калса Азат өзү да алардын арасына кошулат.
"Эч ким! Эч ким мени капа кылууга акысы жок. Мен жалгызмын, эч кимге муктаж эмесмин" деп кекенип баратты кыз, көздөрүнөн аккан жашты байкабай. Бурганактап жүргөн ызаа ичине батпай ачуу көз жаштар менен сыртка чыгып жатпайбы. Анын азыркы абалы эгер калдайган тоого берилсе ал жарылып кетмек. Мындай ачуу ызаага адамдан башка жан чыдай алабы? Акыркы ирет жашоого ишеним арттырып, өзүн тирүү сезгиси келбеди беле. Адашканга окшойт, жашоо анын ишенимин кабыл алганга даяр эместей.
-Айжана! деп артынан жете келип далыдан ууштаган Азатты ал желкесин жеңил гана силкип теңселтип жиберди. Мындай күчкө ээ болуу үчүн кандай күндү жашап өтүү керек. Баласын жоготкон эненин бир тонна жүктү көтөрүп ыргытууга алы жетет дешет, а өзүн, жашоосун жоготкон аялчы? Андан эмне күтүүгө болот? Мындай учурда адамдын кыймылы эмес көз карашы дененди тешип жиберүүчу күчкө ээ боло алат. Эгер аны убагында токтотуп калбаса арты жакшы бутпосун Азат эң жакшы билет.
-Токто! Шашпа! Мен сени алдаган жокмун, болгону кырдаал ушундай болуп кетүүсү да мүмкүн экенин айтпадым, деп кайра эле кыздын алдын тороду ал.
-Жолумдан кач!
-Жок Айжана, мени угуп болбогонунча качпайм. Андан ары эмне кылсаң өзүң билесиң, деди чечкиндүү.
Айжана айт дегендей колдорун кучактап бир алаканы менен экинчи чыканагын кармап бош туруп калды.
-Бул жерде эмес, жүрү, деп колдорунан жетелеп өздөрү турган борбордогу байлар жашоочу жайдан узакташып шаар тарапты көздөй басып баратты. Анын оюна азыр чарчоо деген нерсе келген жок, кайда багыт алганы белгисиз, Айжананын жанында баратканына эле курсант болгондой шайдоот.
Алар күүгүм талаш дарбазадан чыккан болушса, караңгы кою түн түшүп калганда гана бир имараттын алдына келип токтошту.
-Мына бул жай. Күндүзү экөөбүздү жолуктурган жай. Мага бак да кайгы да тартуулаган жай ушул.
-Азат эмне дегин келип турат? Батыраак бүтүр баянынды, мага агаң жөнүндө айтып олтурба, аны уга турган ниетим жок, деди Айжана кыжырдана. Алар күндүзү өздөрү кагылышып калган Биринчи май райондук ИИБнын алдында турушкан эле.
-Мен мында үч жыл кызмат отодум. Өзүм сүйгөн кесипти аркалап жатканым үчүн бактылуу элем. Толук үч жылга гана созулду ал бактылуу күндөр. Акыркы учур болбогондо, жүрөгүмө ошол сезимдер кирбегенде али да өзүмдү алдап, ал жалганды бакыт деп жүрө бермек белем ким билет. Ар ким мени мактап, өз кызыкчылыгы үчүн пайдаланып бурмалап жүрсө өзүмдү чоң, керектүү сезип калгам. Айжана! Ушул ысым менин көздөрүмду ачты, чыныгы жашоого кайтарды. Билесиңби, кызыгы ал Айжана сен эмес башка адам, экөөңөрдүн келбетинер да окшобойт, кыялынар да эки башка. Бирок экөөңөрдүн менин акылым жетпеген, сезимим гана туя алган окшоштугунар бар. Адамды бир ааламдан канатсыз учуруп башка ааламга көчүрүп койчу касиетинер бар. Ал өтө эле алсыз, өзүнө ишенбеген назик бир жан эле, сендей тике көз караш анда жок, сенчилеп өзүн коргоо анын оюна да келмек эмес, ал бир күчтүү коргоочуга муктаж эле. Мен аны сезип туруп аны коргоодон баш тарттым. Ал жалгыздыкка чыдабай, бул жашоонун соккусуна туруштук бере албай адилеттик бар дүйнөгө которулуп кете берди. Өзү эле кетпей менин мендигимди да ала кетти. Айжана бул бөлүмго кирип келгенде аяктарында араң тураар эле, тили сүйлөбөсо да турпатынан маалым боло турган анын көргөн кордугу өтө бийик экени. Чыканагынан таяй үстөлгө отургузуп арызын жаздырдым. Анын колдору титиреп, бир сөзү экинчисине уйкалышпай жатып араң бутурду. Көрсө байкуш кыз сулуугунун айынан азап чегип жаткан экен, зомбулукка кабылыптыр. Анын титиреген колдорун, көл болуп аккан көз жашын көрүп туруп жан ачыбай кою мүмкүн эмес эле. Ошондо эмне болсо болсун, мен бул иштин акырына чыгам деп сөз бердим өзүмө.
Сөзүнүн ушул жерине келгенде жүзүн жерге каратып, колдору менен көзүн баса берди.
-Ха, бирок ал сөзүмдү аткарды дейсинби? Жок албетте. Эч болбогондо муну үнүмдү чыгарып Айжанага айтып убада берип албасам эмне. Балким ал андай кадамга барбайт беле. Бирок эми кеч, мен айттым бирок аткарбадым, ал өз жанын кыюдан башка жол таппады. Бирок эң өкүнүчтүүсу бул эмес. Ал менин абийирим. Анткени Айжана кордук көрүп турганын көрсөм да көр болуп калгансып баарына көз жумуп, аны коргобой эле тескерисинче күнөөкөр катары камадым. Ал жөн гана бир бай кишинин койнуна кирип, уктатуучу дары берип уктатып туруп акча алып качкан. Жана ал үчүн эсеп сурап кичине жакалап койсо долуланып келип зордуктады деп арызын жазган деген жалган жалаа жаптым.. . Ооба ошенттим, деди ал бир аз тыныгуудан соң, көптөн бери бул ойлордон качып эми гана тан алып жаткандай.
-Байкемдин жардамчысы бар Эркин деген, аны кордогон адам ошол экен. Ошол эле күнү ал да келип тигиндей арыз жазды, кызга каршы. Баарын тактап айтып мени ишендирип сүйлөп, "мен эмне кылам кайдагы бир кызга асылып, мени эңсеген кыздар артымдан өздөрү ээрчип жүрсө" деди. Мен ага эле ишенип коймок эмесмин, байкем аралашпаганда. Ал мени тилдеп, "тапкан экенсиң кимге ишеништи, кайдагы бир шуркуяны деп мамлекетке күйгөн жигиттерди камакка тыкмакчысынбы. Мен кепилдик берем баары так Эркин айткандай болгон, тиги кыз көптөн бери анын жанында шынаарлап калган болчу, андайлардын ою бирөө гана" деди. Мыйзамда алдоо жолу менен кумарга баткан зордуктоо деп эсептелбейт деген жери бар, мен эки тарапты угуп чындап эле кылмыш болбогонуна кыз жөн гана алданып калып кегин алып жатат дегенге таяндым да мунун чын тогунун аныктоо үчүн экинчи арызды кароого өттүм. Айжананы убактылуу жайга киргиздим. Ошондо ал көз жаш төккөн жок. "Сизди алардан башкача ойлогом, адаштым. Мен күнөөлү эмесмин, сиз дагы адаштыныз" деди да артын карап темир торго кирип кетти. Ал түнү кыйраткансып үйгө барып жаткам, таң атпай келген конгуроодон ойгонуп мында чуркадым. Кечигипмин, анын денеси эчаак муздап калган экен. Ал түндө эле өз жанына кас уруп, көйнөгүнүн этегинен айрып муунуп алыптыр.
Азат токтоп, бир кыйла сөзүн улабай туруп калды. Айжана да шаштырган жок, колдорун көтөрүп жигиттин жүзүнө тийгизсе сууланып калыптыр,корсо үнсүз ыйлап жаткан экен.
-Билесинби, ал ошол эки ооз сөзү менен мени бүтүндөй өзгөртүп улгургон эле. Эртең барып аны чыгарып, байкемди укпай чындыкка кызмат кылайын деп ойлоп жаткам. Ал бир түн эле чыдап койгондо. Мен аны ошол түн ичинде чын дилимден жакшы көрүп улгургон экенмин. Бирок ал чыдабады, өзүн азат кылып, мени тирүүлөй жазалап кете берди. Мен ошол эле күнү арызымды жазып жумуштан кеттим, өзүм ким экенимди да унутуп, ар кимдин сөзүнө кирип айткандын баарын туура деп жашаган жетелемеге айландым. Ушинтип мен өзүмдү жазалап жаттым. Чын да, эгер андай болбосом бир адамдын жаны аман калмак. Бирок айтышат го мусулман адам тозокто түбөлүк калбайт деп, анын сыңарындай менин да жазамдын чеги бар көрүнөт. Кудайым сени мага жолуктуруп жазамдын чегине чыгарды. А мен ал учурдан пайдалана албай коё бердим. Андан кийин да ошондой жашоону улантып жаткам. Бирок сен кайра жолуктун. Карачы, балким бул кокустук эместир, менин сыноомдур. Азыр болсо так ошол учур кайталанып жаткандай, болгону орун алмашып калдык, мен Айжананын ордунда, сен менин. Ушундай Айжанам менин, эми өзүң бил кандай жол тутушту.
Азат сөзүн ушинтип бутурду. Айжана анын колдорун кармап,
-Мен сени дедим, деди шыбырап. 
Азат эч таң калуусуз кыздын колдорун өөп , кучагына тартып саамайынан шуу жыттап алды. Ал ушул гана жоопту күткөн кыздан, мындан башкача болушу мүмкүн да эмес эле. Күчтүү адамдар кыйынчылыкка карай бет урушаары анык, алар үчүн бул өзүнчө бир кумар. Айжана болсо андай күчтөрдүн булагы экени көрүнүп турат.
Кучакташкан эки жаштын ойлору азыр бирдей айланып жаткан, "мен жөнүндө толук билсен кантесин?" деген суроо. Айтылган сөздөрдөн тышкары экөөнүн тең өтмүшү, азыркы жашап жаткан жашоосу бар эмеспи. Тилекке каршы ал күндөр башкаларга окшобогон учурларга бай, өзгөгө эмес өздөрүнө да жагымсыз. Анткен менен эч кимиси батынып ашыкча сөз айта алышпады, мындан көбү ашыкча дешкендей. Алар бири бирин аяп турушту ушул тапта.
-Жүрү, деди Азат кыздын колдорунан жетелей.
Кыз кетенчиктей берди, болуп өткөн учурду эстеп, жанагы суук көз караштарга кабылгысы келбей ичеркенип. Маселени айттырбай түшүндү Азат да.
-Коркпо, биз бүгүн эч кимди аралаштырбайбыз арабызга. Тигиндейректе ашкана боло турган, ошондо барып шам-шум этип алалы.
Айжана эми гана жайланып, денеси жыйрыла түштү. Андай болсо барат. Башын ийкеп Азатты жандап басып, алыс эмес жерде жыйырма төрт саат деген ашканага кирип жайгашышты. Ал жайда таң үрүл атканча экөө сырдашып, тамашалап да кайгырышып да таттуу баарлашып олтурушту. Бир да бири эртең эмне болот деген суроону беришпеди, келечекке кыялдар да курушпады, болгону азыркы учурдан ырахат алып бакытка балкып жатышты. Таң үрүл атканда гана, Азат кызга аяр карап,
-Сени бир жайга алып барам, анда болуп тур. Мен сенин кечеки калтырган чемоданынды алып жетип келем. Бат эле, деп кошумчалап койду.
-Азат, деди кыз. Мен эч кайда баргым келген жок, ушунда болуп тураыйнчы ээ. Булар баары бир жабылбайт эмеспи.
Азат,
-Бирок… деп баштаганда, Айжана анын колдорун кармап, жылмайып койду, баары жайында дегендей.
"Сен эс алышын керек" деп айтмак. Бирок азыр кызда кайдагы уйку, кайдагы эс алуу. Экөө бирин бири аяп, бактылуу мүнөтторду бузгусу келбей отургандары менен, ар биринин ичинде толгон токой кайгысы бар.
Азат да муну жакшы түшүнүп турду. Ооба ал үчүн азыр кайсы жай экени маанисиз, өзү менен өзү калса болду болуп жатканын түшүндү. Себеби өзү да ошондой абалда эле.
-Эч кайда жылба, ушунда бол. Мен көпкө кармалбайм, деп анын колдорунан жыттап алып ордунан туруп кетти.

Байкесинин дарбазасынын алдында туруп, апасынын азыр кандай кабыл алаарын элестетип, ага даярданып жатты Азат. Албетте көз жашсыз, жемесиз бүтпөйт. Жанара үчүн апасы жанын берет, биринчи күндөн тарта ал анын эң жакын адамына айланган, эненин жүрөгүнө кире алган. А энелер болсо жүрөгүнө кирген адамды оңойлук менен чыгарып жибере алышпайт. Баары бүтөөр, эне баары бир баласын тындаар, бирок маселе экинчи баласына келгенде кимди тандаар экен. Арманынбы? Азатынбы?
-Ухх! Деди Азат ушкуруп. Тагдыры мынча татаал болбосо.
Кайрадан тооба кылып, Айжананы таап жүрөгүн багындырып алганына шүгүр кылып турду. Акыркы күндөрдөгү жалгыз максаты бул эмес беле. Башка баарын жеңем деген. Мына эми күрөшүү учуру келди.
Ушинтип өзүнөн кайрат ала дарбаза какты. Биринчи эмес экинчи кагууда да эч ким ачпады тилекке каршы. Мында аны күтпөй эле турушкандай. Үчүнчү ирет кагуу керекпи жокпу деп ойлонуп турганда жолдон унаа келип токтоп, улуу байкеси түшүп келди.
-Азат? Эмне мында турасың? Үйгө кирбей. Же эмне ачпай жатышабы? Үйдө апам эле калган укпай калса керек, мен балдарды узатып келе жатам аэропортко жеткирип, деп келип пультун басып дарбазасын ачты.
-Жаңы эле келип, эми дарбаза кагайын деп жаткам, деп койду Азат жалгандан. Ичи өрт менен жалын болуп турганын билдирбей. Демек апасы атайылап эле ачпай койгон. "Менден ушунчалык капабы, жада калса көрүүгө көзү жок болуп" деп ойлоно араң кирип келди.
Агасы эч нерсе болбогондой бакылдап сүйлөп кирип келе жатат. Келинчеги балдарын алып эс алууга кеткенин айтып. Кыязы бул байкеси Армандын абалына анчалык деле кайгырбагандай. Өзүнө караганда экөө ынактай сезилчуу эмес беле. "Келинчеги мында калганда эмне кылмак эле" деп ойлоп койду кайра.
Ашканада сыналгы көрүп олтурган апасы сырттан кирип келген уулдарына карап да койгон жок, кормоксонго салып олтура берди.
Не укмуш? Бир эле түндө эне бала бир бирине бөтөн боло калыштыбы?
Башка балдарына мынчалык зээни кейибес эле эненин. Азаты башка. Ал дайым апасынын көңүлүнө карап жүрө турган. Анан эле бир түндө өзгөрүп энесин эмес көчөдөн жетелеп келген аялды тандап кетип жатса анан кантсин. Эненин жүрөгүндө да кызганыч болот эмеспи.
-Апа! деди аңгыча чоң байкеси. Мына берекелүү уулун келиптир, дегдеп күтүп жатпадын беле, башкабыз көзүнө көрүнбөй.
Кыязы бул агасы кечеки болуп өткөн окуядан кабарсыз калгандай.
-Ии, деп гана койду энеси Азатты тиктеп да койбой.
Экөөнү алмак салмак тиктеген байкеси эч нерсеге түшүнбөй эле туруп калды.
-Деги эмне болуп жатат өзү? деп көздөрү аландап.
-Мен кече келмекмин. Азат мукактана жооп берди.
-Билем, сен кече келгенсин. Анда да апам сени жакшы кабыл албай таарынып чыгып кеткенинди да уктум. Ошон үчүн сурап жатам эмне болду деп.
"Демек жеткиришкен, бирок балдар да, толук айтпаганга окшойт" деп ойлоп жатканда агасы дагы үн катты.
-Апа уулун сүйүүгө кабылыптыр, мунун эмнеси жаман. Үйлөнгөн адам суйбош керекпи, түшүн муну да, деди күтүүсүздөн.
Кимден, кимден бул байкесинен колдоо күткөн эмес Азат. Сөзү оозунан түшүп тиктеп эле туруп калды.
Апасы болсо этегин силкип ордунан туруп кетти.
-Эч нерсе эмес иним, баары жайына түшөт. Бороон түбөлүк жүрбөйт, бир күн токтойт, а сенин бактынды тапканын гана калат. Апам албетте аялдык кылып жатат, сен жасаган нерсе эркектерге гана түшүнүктүү жорук. Карачы, байкуш Арман сүйбөгөн аялга түбөлүк өзүн курман кылып жашап, акыры акыбети эмне болду? Өлтүрүп тынды. Ушуга жеткенче эле токтотсо болмок.

Азаттын билгенден билбегени көпкө окшойт. Бул агасы чындап эле Арманды күнөөлү деп жатабы? Балким бир билгени бардыр.
-Байке сен эмне деп жатасың? Эмне чындап эле ал күнөөлү дегени турасыңбы?
-Ким билет? Ал бир өзүнө бир Жаратканга гана маалым. Бирок, алардын турагы корукта да, өздөрүнөн башка ким кирип бара алмак. Армандын өзүн кой, анын кайнатасынан тайманбай кирип бара алмак эмес бөтөн бирөө. Албетте Армандын да ниети бул эмес болуш керек, балким кокустук болуусу мүмкүн. Канткен ченде да тиги кишиге биз тең келе алаар бекенбиз? Ушул ойлонтуп жатат. Жөнөкөй тергөөчүн эмес баш прокурорун да анын колунда. Билбейм, билбейм, деп отура кетти.

Азат абалдын мынчалык оор экенин элестетпеген экен. Акылына нелер келсе да Арманды жубайын өлтүрүп алды деген ойду жакын жолоткон эмес. Утурумдук гана кыйынчылык, баары жайына түшөт, болгону чыныгы күнөөкөрду табуу керек агамды акташ үчүн деп жатпады беле. Азыркы уккан сөздөрдөн кийин ал ишениминен тая түштү. Эми кантет, бардык нерсе эң күтүүсүз учурда болот тура. Ошон үчүн "тагдыр" деп аталып коюлса керек, туңгуюкка такалып жообун таппай калганда тагдырга шылтооп кутулуудан башка арга жок. Азат да азыр өзүн ошентип жоошутуп жатты.
Эмнеден баштаса экен? Апасын жоошутуппу, Армандан кабар алсынбы же Айжанага убада бергендей чемоданын сүйрөп батыраак жетип баруусу керекпи…
Ойлонуп отуруп баарына урунуп көрүүнү чечти. Сыртка чыгып эшик алдында гүлдөрго ойлуу тиктеп турган апасына басып келип акырын эки далысынан кармап кучактап калды.
Эх эненин жүрөгү жарыла эле жаздабадыбы. Уулунун кучагынан жылуу, жумшак жай табылбайт го кең ааламда.
Мындай күндөр көптөн бери кайталанбай аябай сагынып калган экен, көздөрүнөн молтулдоп жаштар таамп кетти.
-Жаным апам, мен да сизди сагындым, деген Азат энесинин жүзүнө жүзүн тийгизип эркелеп, эркелетип жатты.
Аларды терезеден карап турган улуу агасы эми түшүндү эмнеге энеси Азатын көбүрөөк жакшы көрөрүн, себеби ал да энесин көбүрөөк жакшы көрөт тура. Өзү качан ушинтип энесин эркелеткени эсинде жок, балким такыр эле болбогондур мындай учур. Жүрөгүнүн түпкүрүндө ал да жакшы көрөт, аяйт, бирок аны көргөзө да билүү керек тура. Жубайы экөө деле балдарынан сүйүү издеп жатышпайбы, а эмнеге энеси андайды каалабасын. Аргасыз көздөрү сууланыша берди.
-Садагам, мени кечир! деп эне эмшиндеп оозун араң кыбыратып сүйлөп жаткансыйт.
-Сиз кечирим сурай турган адам эмессиз апа. Жараткан бизден эмес биз Жараткандан кечирим сурашыбыз керек эмеспи. А сиз мага Ал Заттан жөнөтүлгөн белексиз, жападан жалгыз белегимсиз. Сизди ыйлатып туруп бул дүйнөдө жасаган башка иштерим жер менен жексен болсун. Мени кечирин, баарын убагында сизге жеткире албаганым үчүн.
-Мен билем уулум, сен баарын туура жасап жатканыңды билем. Сен мага айтчуу сөздөрүндү да билем. Жанара… Ал болгону сени өтө катуу сүйөт, жанынан артык жакшы көрөт, ошон үчүн аяймын аны. Аялдар силерден башкачараакпыз. Силер сүйүүнү эс алуу деп билсеңер, жан кумары деп сезсенер, биз аялдар сүйүүнү жашоо деп билебиз. Ал да аял, жашоосун жоготуп албасын дедим.
Азат суроолуу тиктеп гана туруп калды апасына, "Кантип?" дегенсип.
Эне уулун башынан сылай,
-Күчүгүм менин, силер менин жашоомдон калган белексинер, силерди мен сактай албасам, атанарга эмне дейм алдына барганда, деп дагы эмшиндеп ыйлап жиберди.
-Апа Ыйлаба. Өлүм жөнүндө сүйлөбө дебедим беле.
-Болдум балам болдум. Мен куруйун. Азатым Арманымды куткар. Мен билем ал жасабаган бул жорукту , анын колдорунда кан жок, менин жүрөгүм сезип турат муну, деп жалбарып жиберди.
-Албетте апа, албетте ал күнөөсүз, деп апасынын башын кучактап жыттап жатып ойлору алыстарга алып учуп кетти. Эгер апасы билсе кантээр экен, уулунун кийинки тагдыры Айжананын эки ооз сөзүнөн көз каранды экенин. Анан да өзү Айжанадан муну сурана албасын айтса кечире алабы энеси. А өзүчу? Өзү эмнени каалап жатат, Айжана Армандын айтканын тастыктап аны куткарып калуусунбу? Же аны төгүнгө чыгарып өзүнүн жүрөгүн жайгаруусунбу? "Чындап эле" деди ал. "Эгер чынында Арман күч колдонуп Айжананы зордогон болсо эмне кылам? Андан баш тартамбы? Же…" деп барып өз оюнан өзү коркуп кетти. Бир суроого жооп таап, маселе чечилуусуно аз калды деген сайын чечим алыстай берет тура, барган сайын баары татаалдашып.
Энесинин көңүлүн таап болуп, агасынын бирге баралы дегенине көнбөй анын бир унаасын айдап, чемоданды салып жолго чыкты. Түркүн ойго батып баратып жолдун ортосунан өтүп бараткан жөө адамды көрбөй сүзүп ала жаздап араң токтоп калды. Тиги адам өз күнөөсүн сезбей, кудум Азат анын жолунан чыга калгандай тилдеп жатканына да көңүл бурбады. Болгону "азыр кокустук болуп кетсе эмне болмок" деп гана ойлоно берди. Анда Азаттын колу кишенделип камакка алынмак. Бир убакта эки уулу камакта жаткан апасынын абалы кандай болмок? Айжаначы? Аны күткөн бойдон олтуруп, келбегенде ал жайынан туруп кетмек, жүрөгүнө дагы бир оор нерсени тагып, адамдарга болгон ишеними такыр очмок. Арманчы? Улуу агасы анын күнөөкөр экенине ынанып, анын кайын атасынан сестенип олтурса Армандын тагдыры эмне болмок?
Ал ушул учурда айланасындагыларга канчалык керек экенин сезе билди, анан да алардын баары өзү үчүн кымбат экен, эч биринен баш тарта албайт, аларды кандай болсо ошондой жакшы көрөрүн түшүнүп жетти. Качып турган кайраты чогулуп өзү күчтүү болушу керек экенин аңдап андан ары жолун улай берди. Айжанадан эч нерсе суранбайт, эмне болгон болсо да өзү билбегени жакшы. Жакшысы женесинин өлүмүндө чыныгы күнөөлү адамды издеп табат. Ал жакшы билет милиция изилдөө учурунда көп кемчилик кетирип толук аныктабашын, ошондуктан өзү баарын башынан баштап изилдеп көрүүнү ойлоп, кызды калтырып кеткен ашканага кирип келип Айжананы жайынан таппай калды. Балким жакын эле жайдадыр деген ойдо тейлөөчу кыздан сурап көрдү эле, андан
-Сиздин артыныздан эле чыгып кеткен, деген жооп алды...

Уландысы бар.

[alisha00]

Мммда

[aijanik5]

[aijanik5]

Качан жазат?!

[rafo80]

aijanik5 (29 Декабрь 2019 - 16:03) жазган:

Качан жазат?!

Күт эми чыдап дагы 1 жума.

[ASA79]

Жаны жылга карата белек кылып эртерээк жазчы.

[Latihani]

Эртерээк жазбасаң,башын унутуп калдым

[Aimani]

rafo80 (29 Декабрь 2019 - 10:04) жазган:

Күт эми чыдап дагы 1 жума.

бир эмес эки уч жумадан кийин жазат болсо керек

[Deimon1990]

Жазагой чырагым!

[alisha00]

Анан?

[Deimon1990]

ОК тогу аккаунттуна кирсең белектерге толуп кетитир.Туулган күнү окшойт сыягы.
Кут болсун!
Күтөбүз.

[aijanik5]

Автоор!! !

[rafo80]

Өлдүң го Димедрахан, канча күтөбүз дагы?

[alisha00]

Демидрахан))))

[ASA79]

Автор барсынбы?

[alisha00]

Бүтөйүн деп калганда жаман маал катты да.

[jamal.98.1998]

Был жагы чыккыча башын унутуп калмай болдум