Өз каалооңдон корк.

Баары даяр болуп түшкө калбай жолго чыгып кетишти алар. Акырына чейин Аяна кайда барышаарын сураган жок. Качан Данияр унаанын башын шаар аралата бурганда гана,
-Биз Кыргызстандын эле аймагында калабызбы? деди.
-Жок, Алматыга барабыз.
Данияр көңүлсуз суз гана жооп узатты.
-А биз башка тарапка бараткан жокпузбу?
-Апамдар менен көрүшүп кетели дебединби.
-Жок! Аяна шашып кетип кайра жайлана, азыр эмес, апамды кыжаалатка койбой эле кете берели, анын да өзүбүздүн да жүрөгүбүзду оорутпай, деди. Бул сөздөрдү сүйлөп жатып көздөрү жашылданып кетти Аянанын. Кудум азыр ыйлап жибере тургандай.
Данияр ага да маани бербегенсип кыска гана,
-Макул, деген жообун берип жолду айланта айдап артка кайтып кетти.
Ошол боюнча эч бири ооз ачпастан мекенди таштап чек арадан өтүп кете беришти.
-Биз эми бул жайларга кайтып келбейбиз, деди Амир арткы орундуктан терезеге карап бара жатып.
Данияр алдыны тиктеген боюнча үн катты.
-Жок балам, биз келебиз, жакынкы күндөрдө кайтып келебиз. Мен силерге сөз берем.
Данияр жубайынан колдоо күткөн эле, бирок ал үн каткан жок. Башын ал жакка буруп Аянанын терезе тарапты карап отурганын көрдү, денесинин кыймылына караганда ыйлап бара жатканга окшойт. Эмне болду деп сураганы барып токтоп калды, баары бир суроосуна жооп болбосун билип.
Бул убакта Альмира Амирге карап ойлуу отурган, чоң адамдай кыжаалатка батып. Алардын кичинекей мээсинде эмнелер болуп жатканы кызык болду Даниярга.
-Альмира эмне болду садагасы, үйдөн алыс кеткин келбей жатабы? деди.
-Биз чын эле келбейбиз эми бул жайларга, деп Амирдин сөздөрүн кайталады ал.
-Эмнеге антип ойлоп жатасың?
-Амирдин туюмдары ушундай.
-Амир, Альмира сыртка чыгып келүүнү каалайсынарбы, бир аз денени жазып алалыбы, деп Аяна башка сөзгө буруп алардын жүрүп жаткан маегин бузуп жиберди.
Данияр бул сөз балдарга эмей эле өзүнө айтылганын түшүнө унааны жолдун четине алып токтотуп баары сыртка чыгышты.
Балдары жанаша туруп казактын кенен жайылган талааларын күзөтүп турушканда Данияр унаага жолонуп турган жубайынын жанына келди.
-Сага эмне болду асылым? Көзүнө жаш алганынды көрдүм.
-Болуп жаткан окуялар көзүмө жаш алууга себеп боло албайт деп ойлойсуңбу? Ал үчүн мындан да өткөн көйгөй болушу керекпи?
-Тиги балдардын бөлмөсүндө сүйлөшүп жаткан сөздөрүнөр эмне эле, мен да билбешим керек болгон кандай жашыруун сырынар бар?
-Амир, Альмира кеттик, деди Аяна Даниярдын суроосун жоопсуз калтырып.
Ошол боюнча алардын ортосунда сөз уланган жок.
Көздөгөн жерине да жетип келишти. Бул шаарда Даниярдын атасынан калган бир канча турак жайы боло турган, ошонун ичинен "Сайран" көлүнүн жээгинде жайгашкан көп кабаттуу үйлөрдүн бириндеги батирине токтошту. Жайгашып болгон соң гана Аяна апасына телефон чалып кабарын айтып, анын таарынычын угуп отуруп калды. Башка убак болгондо абдан капаланмак, азыр анткен жок. "Апам баарын бир күн түшүнөт, мен азыр балдарымды коргошум керек", деди ички үнү ишенимдүү.
Данияр болсо ар күн Кыргызстандын жаңылыктарына кулак түрөт. Билгениндей эле көп өтпөй доктордун суракка кабылганын укту, аны да кайын атасы айтып турду.
Ал сүрөттөгү өзү экенин тан алып, бирок колундагы баланын кимдигин ачыктабаптыр эмнегедир. Анын оюнда эмне бар экенин билүү кыйын эле, себеби үйүндө болгон акыркы жолугушуудан кийин алар байланышкан эмес.
Жеңиштин жүрөгү катуу азапка чыдабай иштөөсүн токтоткон деген жыйынтыкка келишиптир эксперттер, денесинде эч кандай азаптын изи табылбаса да. Алардын берген жыйынтыгы боюнча бул психикалык жактан жасалган катуу басым да болушу мүмкүн экен. Бул жоромолду докторго тануулап кою жеңил болгону үчүн ошентиштиби же чындап эле алар муну аныктай алыштыбы бул мындан кабары жок адамдар үчүн табышмак боюнча кала берет. Баарынан табышмактуусу алар докторду камакка алганда ал балдар тууралуу айтып берген жок. Өзүнүн күнөөсүн мойнуна албаганы менен аны далилдеп бере албай камакка алынып кете берди. Данияр өлкөгө кайтып ага жардам бермекчи болгондо доктор токтотуп койду.
-Данияр мырза, менин жасап жаткан аракетимдин баарын текке кетирбениз. Мен бүтүн өмүрүмдү сарптасам да мынчалык акыбет көрө алмак эмесмин. Ал балдар жашоосу керек, эркиндикте өзүнчө жашасын. А биз көрөлү да туралы адам баласынын жеткен мүмкүнчүлүгүнүн чегин. Аларга бир нерсе болсо, бирөө жарым тоскоолдук жаратса биз эч качан ал кереметти көрө албайбыз.
-Эмне болгон керемет?
-Так ушул суроого жооп алуу үчүн мен өзүмдү курмандыкка чалып отурам, сиз да ошентиниз эгер андан башка жол жок болсо.
-Доктор сиз мени кыжаалатка коюп жатасыз. Сиз да менин балдарымды эксперимент катары көрүп турасызбы. Мен аларды күзөтүп туруу үчүн эмес, жардам берүү үчүн сизге кайрылгам. Бул кадамым үчүн өкүнүчко койбонуз мени, деди Данияр ишенимсиз. Өзүн курмандыкка чалып жаткан адамды урушуу ыңгайсыз болуп турган ага.
- Анда угунуз Данияр мырза. Менимче Жеңиштин өлүмүнө балдардын түздөн-түз катышы бар. Кандай кылып билбейм бирок ушундай. Аралыкта туруппу же жанына жакын келиппи жасаган муну. Адамдын мээси жада калса жүрөктүн иштешин да токтотууга күчү жетээрин көп жолу ойлондум, бирок жылдар бою далил жасай албадым ал ойлорума. Менимче Амир биринчилерден болуп жетишти бул ачылышка.
-Доктор сабырымды сынабаныз. Ооба менин балдарым кадимки балдардай эмес, бирок алар адам өлтүргүч да эмес.
-Жок, жок алар адам өлтүргүч эмес, болгону алар мээге буйрук бергич. Мээнин ар бир болукчосу тааныш Амирге, мен буга өзүм күбө болбогондо сүйлөмөк эмесмин. "Менимче мен адамдын мээсинин иштөөсү менен толук таанышып болдум" Ушундай деген ал. Мен билгенден мээге кирүүнүн жана ал жердеги ойлорду алмаштырып, башкача иштөөгө мажбур кыла ала турган адис жок менден башка биздин өлкөдө, Амирди эске албаганда.
-Жетишет доктор. Мен сизге жардам берейин деп келгем, өзүн курмандыкка чалып жатат го деп ойлогом. Адашыпмын, сиз жөн гана өзүңүздүн кыялынызда жашап жаткан экенсиз.
-Мен сиздин алдынызда актанууга милдеттүү эмесмин, каалагандай тушунунуз. Бирок Жеңиштин жүрөгү жарылып кеткендиги анык, бул катуу оорудан же катуу коркуудан гана болот, кайгыбы башкабы мындайга алып барбайт. Ырас анын денесинде азап тактары жок экен бир гана жолу калып жатат, ал да болсо коркуу. Коркууга мээ жооп берет. Мээге ким буйрук берет? Акыры ал учуучу тарелкадагы адамды көрбөгөндур, же эмне көзүнө корумчу көрүндү дейсизби. Башына мынтык такап өлтүрөм дегенде коркпогон адамды кандай кубулуш коркута алды деп ойлойсуз.
Данияр муштумун түйүп кыжынып алып ал жайдан чыга жөнөдү. "Шайтан алгыр, кайдагы мерез адамга жолукканмын, кичине балдарды ушуну кылды дешке кандай оозу барды." деп баратып Амирдин сөздөрүн эсине түшүрүп кетти. "Мээсин жарып жиберүү абзел эмес, уктатып кою жетиштүү дейт Альмира" деген эле ал. Кийин үйдөн кетип жаткан күнү Аяна алар менен жашыруун сүйлөшүп жатпады беле. Балким ошол өзү да билиш керек болбогон сыр ушул болуп жүрбөсүн.
Эки тарабын карап этияттанып алды Данияр, кудум бирөө анын оюн билип кала тургандай. Ал Бишкектеги бүтүрүүсү керек болгон жумуштарына да карабай кайрадан Алматыга карай сапар тартты. Бир эле ирет балдарынын көзүнө карап бул суроону берүү жетиштүү, Альмира чындыкты жашыра алса да Амир жашыра албайт, жашыруу эмне экенин да билбейт ал.

Кадимки төрт саатта жетип барчуу шаар да бүгүн алыстап кеткенге окшойт, жетип келүү абдан кыйын болду Алматыга. Шаар четине жетип гана унааны токтотуп таза абага түштү. Бирде колдорун учкаштырса бирде жаза калып, бирде балдарын актаса бирде күмөн кылып түрдүү ойлордун кучагына чомулуп басып жүрдү. Азыр үйүнө барып аларга кандай көз карашта карайт, Амир доктордун айтканын баарын тастыктап койсочу, а эгер апасынын айтканын аткарып жалгандан жок деп танып кетсе эмне болот. Ушундай суроолор менен өзүн өзү ар тараптан соккулап жатты. Жалган болсо да жакшы сөз уккусу келип турганын же ачуу болсо да чындыкты угууга даяр экенин билбейт.
Ошол шаар четинде эле ичинде болгон суроолоруна жоромол таап, кайнаган ойлорун муздатып болгонго окшойт, үйүнө киргенде эле жанагы бурганактаган санаа басандап чындыкты билүү каалоосу да жоголуп кетти. Билгенде эмне дегендир балким.

Эми чындап эле Бишкекке кайтуу дегенди унутту, акырындык менен компанияны Алматыга көчүрүп өмүрүнүн акырына чейин ошол жерде калууга бел байлап жашап калды. Балдары болсо эч кимдин жардамына муктаж болбой калышкан. Жардамга адам издеп отурбай эле компьютер менен тааныштырып кою жетиштүү экенин алдын ойлонбогон экен.
-Ата моону карасан, деди бир күн Амир кагазга тартылган сүрөттү көтөрүп келип.
-Бул эмне?
Данияр таң кала бирок муздак сурады. Ал бая күндөн тартып жыл айланса да эмнегедир балдарын мурдагыдай кучагына кысып эркелетпей калган, жада калса балам кызым да дебейт аттарынан гана чакырат.
-Билбейм, менимче таш болсо керек, деп жооп берди уулу.
-А сен муну кайдан көчүрүп алдын?
-Билбейм, деди да өзүнүн тарткан сүрөтүн таң кала карап кетип калды.
Ал сүрөт тууралуу унутуп деле калса керек эле, же маани да бербегендир Данияр. Мындай таң калычтуу окуялар күн сайын болуп турган соң ар бирин эстеп калууга мүмкүн эмес эле.

-Уулубуздун тарткан сүрөтүн көрдүңбу? деди Аяна жаздыкка башын коюп жатып.
-Эмне экен? Данияр кадимкисиндей эле муздак сурады.
-Билбейм, атана коргозчу дегем. Балким баалуу таштыр.
-Ал билбеген нерсени мен кайдан билейин, деп тескери бурулуп жатып алды Данияр.
-Данияр сен бир нерсени унутуп жаткан жоксуңбу?
Аянанын сабыры түгөнгөнго окшойт, ачуулу үн катты.
-Эмнени? деп күнк этти жолдошу ошол калыбында.
-Өзүңдүн кимдигинди.
-Ким экенмин.
-Атасын сен! Уулуна жол коргозчу, билбегенин үйрөтүүчу адамсын.
Данияр жооп берген жок, ал эмнегедир жубайына да таарынып жүргөнгө окшойт.
-Унутпа, сен сөз бергенсин! Кандай болбосун балдарды коргоп, керек болсо мени менен алардын ортосунда тандоо түшсө аларды коргойм дегенсин. Мен унутпадым жана ал оюмдан кайткан жокмун, кайтпайм.
"Адам өлтүрүп койсо дагыбы" деп айтып ала жаздап өзүн аран басып калды Данияр. Ошол боюнча эч бир ооз ачып сүйлөбөй тескери карап жатып уктап калыптыр. Эрте менен ойгонсо үйдө эч ким жок, балдарды алып Аяна сыртка чыгып кеткен экен. Учурдан пайдаланып балдарынын компьютерин ачып текшере баштады. Кызыгы эч нерсе сакталбаптыр, алар ачып окуп гана коюшат өңдүү. "Ананчы" деди Данияр, "алар бир уккан маалыматын эстен чыгарышпайт эмеспи, кайталап окубаган соң сактап алып кереги эмне". Кызыктуу нерсе таба албай компьютерди жабайын деп жатканда белгисиз даректен кат келип түштү.
"Аз калды Амир, Альмира, биз жакында бирге болобуз. Атабыз туура деп эсептеген учурда баарыбызды алып кетет. Биологиялык ата энелерибиз бул жөнүндө билбеши керек." деп жазылыптыр. Электрондук машиненин мээсимин деп ойлоп жүргөн Данияр өзүн ушул убакка чейин, азыр болсо ал кат кайдан келгенин таба албай убараланып жатты, дарексиз кат экен. Аңгыча каалгага кулп салынып буралып жаткан доош угулуп Данияр компьютерди өчүрүп чыгып кетүүгө аргасыз болду. Үй булоосу босогону аттап киришкенде араң бөлмөнү таштап чыгууга жетишти.
Аяна жолдошунун жүзү өзгөрө түшкөнүн көрүп суроолуу тиктеп койду. Данияр бир балдарына бир жубайына карап нес болуп тура берди. Ал эми гана түшүнүп жетти жубайынын ар күн тарткан азабын. Ким, кантип балдарын алардан тартып алаарын, Аяна эмнеден корко берээрин түшүнбөй, аялдык кылып жатат деп ойлоочу. Көрсө ал көрөгөчтүк кылып жаткан экен. "Атабыз дегени Джозеф болсо керек, бирок каттын ээси ким болду экен? А эмнеге Джозефтин өзү болбосун. Балким ал ушундай кылып башканын атынан кат жазып балдарга жакындап жаткандыр. Кыйтыр жолду тапкан экен. Үчүнчү адамдын тили менен сүйлөшүү жүргүзүү ар дайым жеңил болот эмеспи." деп ойлопнуп турду.
-Альмира биз азыр эмне жейбиз, деди Аяна кызына карап. Бул сөз Даниярды оюнан алаксытып жиберди.
-Мен жасаймынбы? деген кичине кыз алакандарын чаба кубанып алып ашканага карай кирип кетти. Амир да анын артынан баскан.
Аларды күзөтө карап турган Даниярдын башы айланып кетти, кудум тасма көрүп жаткандай, бул окуялар дегеле өзү менен байланышы жоктой сезилип жатты ага.
-Альмира отургучтун үстүнө чыгып жетет казанга, ал омлет жасаганды жакшы көрөт, деди Аяна жолдошунун ою ошондо болуп жатса керек деп божомолдой.
Данияр селт эте жубайына карады. Анын бул көз карашы Аянага бейтааныш эле, ал жубайын биринчи ирет көрүп тургандай таң кала карап турган.
-Данияр! деп кыйкырып жиберди ал.
Бирок жолдошу абалын өзгөрткөн жок, Амир гана апасынын үнүнөн ашканадан чыга келди. Ал нес болуп турган атасынын жанына келип колунан тарта ылдый отургузуп көздөрүнө тигиле карап турду да бөлмөсүнө карай жүгүрүп кетти. Ал компьютерин ачып колдору менен өтө бат иштеп бир топ баракчаларды ачып коюп, өзүнүн артынан кирип келген апасына карады.
-Атам муну көрүш керек.
-Ал эмне болгон маалыматтар.
"Көр дегендей" Амир орундук бошотуп ордунан туруп кетти.
Аяна экрандагы жазууга үңүлүп карап олтуруп калды көргөн көздөрүнө ишенбей. Анда Израильдеги эгиз балдар тууралуу маалымат экен. Жергиликтүү жашоочулар аларды шайтандын балдары деп эсептеп өлтүрүүнү көздөп издеп жатышкандары жазылыптыр. Аяна шаша андан кийинки баракчаны ача салды. Анда ошол эле окуя Италияда катталганы бар экен. Кийин Франция, Америка, Россия жергелеринде да болуп жаткан экен бул окуялар. Бардык учурлар бирдей, эгиз балдар, жаштары да ошондой эле.

Уландысы бар.

Суперстан: Өз каалооңдон корк. - Суперстан

Өз каалооңдон корк. Фантастика, триллер, драма

#41 alisha00 23 Июнь 2020 - 00:08

#42 nurzash09 28 Июнь 2020 - 16:23

#43 Dimedra 30 Июнь 2020 - 01:53

#44 nurzash09 30 Июнь 2020 - 10:10

#45 ASA79 05 Июль 2020 - 21:23

#46 bond0202 05 Июль 2020 - 22:43

#47 bond0202 05 Июль 2020 - 22:44

#48 Emilia.kg 06 Июль 2020 - 01:54

#49 nurzash09 09 Июль 2020 - 15:00

#50 Aituwas 10 Июль 2020 - 21:44

#51 NSKA 12 Июль 2020 - 23:43

#52 Ayimka 13 Июль 2020 - 07:27

#53 nur85 14 Июль 2020 - 16:33

#54 Naj29 14 Июль 2020 - 16:52

#55 Aituwas 15 Июль 2020 - 17:23

#56 jindirak 15 Июль 2020 - 19:55

#57 Aituwas 16 Июль 2020 - 00:29

#58 rola 16 Июль 2020 - 21:42

#59 rola 16 Июль 2020 - 21:43

#60 rola 16 Июль 2020 - 21:44

Теманы 19 колдонуучу окуп жатат
Колдонуучулар 0, коноктор 19, жашыруун колдонуучулар 0

Билдирүүнү өчүрүү

Статистика работы системы

Внешний вид