Бул жалган жашоодо кимдер гана жанылыштык кетирбейт. Ал нерселердин баары жаштык кезде болуптур, отуптур, кетиптир. Эми мындар ары озунузго бекем болунуз, кайраттаныныз.
Ушунча азапка салып коюп бей капар кете берген суйгонунуз деле жыргап кетпегендир.
Балким мындан аркы бактылуу жашоонузду исламдан табаарсыз балким. Ошондо коп кайгырбай, ыйлабай тынч жашоого кайтаарсыз.
Жүрөгүмдөгү сыр
#45 23 Январь 2015 - 11:02
Озу негизи суйуу деп журуп азап тарткан жандар коп корунот. Артты карап капаланбастан озунузду колго алыныз! Эл айта берет, жемелей берет! Алардын созун укпай эле коюнуз. Анткени адам деген бул жашоодо озу учун жашоосу керек. Антпесе тез эле картайып да кетет. Андайдын не кереги сизге? Озунузду ошонтип паска уруп жатканыз башка адам кантет? Азыр сиздин абалынызда жургон адамдар да коп эле болуш керек. Суйдум куйдум деп жатышып анан эле по залету турмуш курушат бирок коп отпой ажырашып баратышат. Азыр бактылуу болсонуз болгону эжеке. Баланыз бар экен демек сиз озунузду андай деп жаманатты кыла бербениз. Анткени баланыз элди андай деп айттырбайт болуш керек деп ойлойм. Бактылуулук каалайм.
Чтобы ты не делал за спиной у людей, помни! Ты делаешь это на глазах у Аллаха!!!
#46 23 Январь 2015 - 11:16
Баарыныздарга бүгүнкү күнүнүздөрдү жакшы өткөөрүнүздөрдү тилеп, мен кайра улантсам.....
...
Ошентип төрөт уюнөн 12 күн болгондо чыктым. Мен көп ооруп сыгылганымды ата-энем жакшы билгендиктен мени төрөт үйүнөн эң бактылуу энедей кылып чыгарышты. Чыгып жатканда врачтардын, медайымдардын "куйоо бала келбедиби" деген сыяктуу суроолоруна эмне деп жооп беришимди билбей, уялдым. Мен үйгө барбайм деп акыры эжемдикинде калмай болдум, ал жакта балам: 1 жакшка толгончо жүрдүм, кийин айылга кеттим. Үйдө бутум-бутума тийбей көп кызмат кылдым, уйку деген жок болчу, мен өзүмдүн айыбымды билип, үй оокатын, короо жайды баарын ата-энем турганча бүтүрчүмүн. Ата-энем мени кызматымды көрүп, өзгөргөнүмдү билип таң калышчу. Кээде кошуналар, тууган-урук, досторум келгенде төрөгөнү качан жетише койдуң деп айткан тамаша сөздөрү мага аябай катуу тийчү. Күндөр өтөп балам 2ге чыкты. Мен жумуш издей баштадым. Ата-энем УВДга сүйлөшүп, бере турган камдап койгон акчасын сүйгөнүм менен квартирада жашап жүргөндө эле түгөткөм. Ошондуктан мен өзүм жумушка жайгашам деп чуркап жүрдүм жумушка кирем деп жарым жыл чуркадым. Жумушка кирүү да кыйын акча бербесең эртең кел, башка күнү кел деп арадан убакыт да өтүп кетти. Ошол чуркап жүргөн күндөрүмдүн биринде ал жерден бир жигит менен тааныштым. Күн өткөн сайын мен жумуш үчүн эмес, жанагы жигит үчүн кле баштадым. Себеби анын көз караштары, сүйлөгөн ой максаттары мненин жүрөгүмдөн сүйүп жүргөн сүйгөнүмө окшоштуруп, сүйгөнүмдү сагынган күндөрү атайын ата-энемди алдап барып келейинчи бүгүн кел деген болчу деп шаарга шашып калат элем ( жанагы жигитт суткалык нөөмөттө иштегендиктен анын кайсыл күндөрү иштей турган графиктерин түзүп да алгамын). Баары бир жумушка орношом деп өзүмө максат койдум. Алладан тилеп өмүрү окубаган намазга да жыгылдым. Алладан чын дилимден сурандым. 21-июнь понедельник адаттагыдай эле чакырган күнгө келдим, башкармалыктын башчысына кирсем, ал мага өмүр баянымды орус жана кыргыз тилдеринде жазууга буйрук берди, мен өмүр баянымды жазып бердим, башчы менин жазылган өмүр баянымды баштан аягына чейин окуп чыгып, "менимче акылдуу эле кыз көрүнөсүн, жазганың да жакшы" деп, өмүр баян жазган кагазды жыртып салып таштанды салчу урнага таштап жатып: "Сени жумушка кабыл алдым, бизде жаңы бөлүм ачылып бош орун болуп калды" деп айтылган сөздөрдү кулагым укбай сүйүнгөндөн ыйлап жибердим. Менден: "Ушул жумуш сага ушунчалык керек экендигин билбептирмин" деп күлүмсүрөгөн башкармалыктын башчысы мени жаңы ачылган бөлүмдүн башчысына (бөлүм башчы да жаңы эле дайындалган экен )жолугушумду буйруду. Арыз жаздым ал күнү, түшкү тамактануу убактысына чейин ал жак, бул жак менен тааныштым. Андан кийин мага кеткени уруксат беришти. Чыгып жатып жанагы жигитке мен жумушка кабыл алындым деп кубаныч койнума батпай сүйүнүп үйгө кеттим.
Ошентип төрөт уюнөн 12 күн болгондо чыктым. Мен көп ооруп сыгылганымды ата-энем жакшы билгендиктен мени төрөт үйүнөн эң бактылуу энедей кылып чыгарышты. Чыгып жатканда врачтардын, медайымдардын "куйоо бала келбедиби" деген сыяктуу суроолоруна эмне деп жооп беришимди билбей, уялдым. Мен үйгө барбайм деп акыры эжемдикинде калмай болдум, ал жакта балам: 1 жакшка толгончо жүрдүм, кийин айылга кеттим. Үйдө бутум-бутума тийбей көп кызмат кылдым, уйку деген жок болчу, мен өзүмдүн айыбымды билип, үй оокатын, короо жайды баарын ата-энем турганча бүтүрчүмүн. Ата-энем мени кызматымды көрүп, өзгөргөнүмдү билип таң калышчу. Кээде кошуналар, тууган-урук, досторум келгенде төрөгөнү качан жетише койдуң деп айткан тамаша сөздөрү мага аябай катуу тийчү. Күндөр өтөп балам 2ге чыкты. Мен жумуш издей баштадым. Ата-энем УВДга сүйлөшүп, бере турган камдап койгон акчасын сүйгөнүм менен квартирада жашап жүргөндө эле түгөткөм. Ошондуктан мен өзүм жумушка жайгашам деп чуркап жүрдүм жумушка кирем деп жарым жыл чуркадым. Жумушка кирүү да кыйын акча бербесең эртең кел, башка күнү кел деп арадан убакыт да өтүп кетти. Ошол чуркап жүргөн күндөрүмдүн биринде ал жерден бир жигит менен тааныштым. Күн өткөн сайын мен жумуш үчүн эмес, жанагы жигит үчүн кле баштадым. Себеби анын көз караштары, сүйлөгөн ой максаттары мненин жүрөгүмдөн сүйүп жүргөн сүйгөнүмө окшоштуруп, сүйгөнүмдү сагынган күндөрү атайын ата-энемди алдап барып келейинчи бүгүн кел деген болчу деп шаарга шашып калат элем ( жанагы жигитт суткалык нөөмөттө иштегендиктен анын кайсыл күндөрү иштей турган графиктерин түзүп да алгамын). Баары бир жумушка орношом деп өзүмө максат койдум. Алладан тилеп өмүрү окубаган намазга да жыгылдым. Алладан чын дилимден сурандым. 21-июнь понедельник адаттагыдай эле чакырган күнгө келдим, башкармалыктын башчысына кирсем, ал мага өмүр баянымды орус жана кыргыз тилдеринде жазууга буйрук берди, мен өмүр баянымды жазып бердим, башчы менин жазылган өмүр баянымды баштан аягына чейин окуп чыгып, "менимче акылдуу эле кыз көрүнөсүн, жазганың да жакшы" деп, өмүр баян жазган кагазды жыртып салып таштанды салчу урнага таштап жатып: "Сени жумушка кабыл алдым, бизде жаңы бөлүм ачылып бош орун болуп калды" деп айтылган сөздөрдү кулагым укбай сүйүнгөндөн ыйлап жибердим. Менден: "Ушул жумуш сага ушунчалык керек экендигин билбептирмин" деп күлүмсүрөгөн башкармалыктын башчысы мени жаңы ачылган бөлүмдүн башчысына (бөлүм башчы да жаңы эле дайындалган экен )жолугушумду буйруду. Арыз жаздым ал күнү, түшкү тамактануу убактысына чейин ал жак, бул жак менен тааныштым. Андан кийин мага кеткени уруксат беришти. Чыгып жатып жанагы жигитке мен жумушка кабыл алындым деп кубаныч койнума батпай сүйүнүп үйгө кеттим.
#47 23 Январь 2015 - 12:52
"уюнөн - үйүнөн"
мамлекеттик жумушта болгондуктан,
жумуш ортосунда шашып-бушуп жаза калайын дегенимден техникалык жана грамотикалык каталар кетирип жатканымдан сиздерден кечирим сурайм 

Бул сиздерге 
Өзүмдүн каталарымды окуп күлүп олтурам.





Өзүмдүн каталарымды окуп күлүп олтурам.
#49 23 Январь 2015 - 21:49
Мамлекеттик жумуштагылар ушундай ката жазсаныздар,
мамлекетибиз кайда баррар экен?
#50 23 Январь 2015 - 22:04
Аябай кыйынчылык көрүпсүз, мундан кийинки жашооңузга бактылуулук калайм.
Зериктирбей бат баттан жаңып туруңуз.
Зериктирбей бат баттан жаңып туруңуз.
#55 24 Январь 2015 - 14:09
Даназалуу доордун 78-сериясына келип токтоп калган корунобуз. Эжеке, болуп болуп жазган жакшы денизчи? Бирок бат бат жазып ойду толук бутуруу абзел да?
Чтобы ты не делал за спиной у людей, помни! Ты делаешь это на глазах у Аллаха!!!
#56 24 Январь 2015 - 16:23
Азырынча гулдесте алып турат экенбиз да))) УВДга ишке киргенден кийин киши жалдап "суйгонунузду"
ордуна койдунуз деп ишенгим келет. Андай "эркектердин"
башына чаап-чаап кетиш керек. Же жана секиргенде ак-бурада агып кетпептир да бир жолу. Ошондо жакшы болмок.
#57 24 Январь 2015 - 16:33
Баарыбыз жанылабыз, катачылык кетиребиз. Жыгылганда сынган бойдон жатып калгандар бар, оор сыноо которо алган кучтуу адамга берилет. Туруп, белди бекем бууп жашап туура кылгансыз. Ар бир айтылган жаман соз, кыйын кундор журоко топтолот, оорлойт, кыйнайт. А айткан адам, кыйнаган адам просто унутат кетет. Керексиз ой, буюм даже адамды ыргытыш керек. Оз учурунда ыргытпасаныз азыр ыргътыныз. Боль является частью роста. Иногда жизнь закрывает двери, т.к.пора двигатся. Жабылган эшикти кайра кайра сузуп жанылабъз. Анткен туура эмес экен. Жамгырдан кийин кун чыгат. Карангыдан кийин созсуз жарык болот.
#58 24 Январь 2015 - 18:00
Ой кокуй дагын деле куттуудобузго бат батан жазсан жакшы болмок
БАЛАМ БАКТЫМ , БАЛАМ БАЗАРЫМ