Мурунку жигити менен урушуп, эки жака басмай болуп турган учурда мен жолуктуруп калгам, биринчи, коргонумдо чыныгы суйуум экенине козум жетип, "туболуук суйуум ушул" деп тез арада озумо тартканга аракет кылгам, баары ойдогудай болду, бирок ал мага канча айтты, досторумдун алдында да айтчуу, "мен сен учун олумго да даярмын, сени гана суйом" деп.
Мына турмуш курдук, мен элестеткен, сыймыктанган суйуу кайда, баягы эле кыз мезгилиндеги корсоткон "башы катуулук" , "очошуу" , "айтышуу" , койчу, дегеле мен суйуумдон мындай мамиле куткон эмесмин жашоодо, кыз-жигит убагында мейли дечи, а жашоодо бир аз сый-урмат деген жогорураак болуусу керек деп эсептеймин, ошондо гана уй-булодо тынчтык, бейпилдик сурот ко! Эгер менин ордумда башка эркек болсо кыз учурунда эле таштап басып кетмек, мин сулуу, мин периште болсон деле, бирок мен кыз назданат, уй було кургандан кийин бул кылыктары калат ко деген умут менен озумду алдап келиптирмин! Бир аз эле айтыша кетсен, дароо "Алгачкы махабатым" деген ырга коюп тынбай кайра-кайра укканын кишинин соогуно жетти, бул кылган кылыгын, мамилен, сый-урматын, жаным менден ажыраганындан кийин гана сезеттирсин, баарына ошондо тушуноттурсун! Же сенин бул кылган кылыгын, мамилен менин кайсыл куноом учун, дегеле кандай куноолуу иш жасадым, "жок" дегенде себебин айтчы, деп да сурандым сенден, эч кандай себеп жок, айталбадын го. жаным. Ичип келип кол которбосом, ойнош кармап кочого чыгып кетпесем, жумуштан чыгып балама, жаныма жетсем экен деген тилек менен уйго келесин. Ар бир жактан озумду изилдеп кордум, айтор, озумдон куноомду деле таба албадым, иши кылып тушунбой баратам. Айтаар элем, менден башка сени мынчалык суйуп, кечирип, сыйлап жашабаса керек! Мамилебизге кубо болуп калгандар да "Кантип чыдап журосун, сени сейребесе "куйоом" деп, эмне кыласын буга окшогонду" деген кенештерине да карагым келбейт, себеби, бул менин уй-булом, озум гана билем эмне кылышты, деп орой жооп менен аларды четтеткен учурларым да болгон. Иши кылып, учурда ар бир кадамымда уй-буломдун эртенки абалын ойлоп калдым, ой басты, ой жеди, жудоп, тажап баратам, ачуум келип баскым келет, бирок алтындай балам, "Ата" деген созу, экообуз откоргон таттуу кундор гана кармап калат. Сезип журом, баладан да, уй-булодон да сенин кандайдыр бир оз кызыкчылыгынды жогору коюп жатасын, эмне кызыкчылык экенин так тушунбой жатам, ошого башым ман, тушунсом да, туура ойго алгым келет, бирок такыр окшошпойт жана баш ийбейт жакшы жоромолго. А аны сен бироосун да сезбейсин, эркек болуп ичиме сактаганга аракет кылам, а бирок баары бир болбойт, кысылып, кыйналып акыры коз жаш чыгат, тагдырга капа болосун, ортодогу баланын карагаттай козуго тигилесин, кыялбайсын, кучактайсын, кайра озунду басасын, "убакыт озу дарылаар" деген умут менен!
Билдирүүнү түзөткөн: UvE: 04 Апрель 2011 - 16:54
Цитата
kiyin bilsem andai emes eken
Момундайдан берип тур онолсо онолду болбосо такыр чыдабай жолоду да,анн бешенге жазганын коросун дагы эмне болгонун,баландын омурун берсе чонойо берет!
Мобилдүү версия