Күтүү...
#481 29 Январь 2017 - 06:05
Кеч кирди. Жылуу кийинип, Амирди номеримде кутуп отурдум. Менин суз тигилген жузумо конуп калса керек. Мындай учурда жылмайып кутулат. Сейилдеп журдук. Колду жээктей сырдашып келаттык. Жай соккон шамал толкундарды суруп келет. Жанымдагы Амирге тигилдим.
- Сен соз жок жакшы адамсын. Бирок мен сени бактылуу кыла аламбы?
-Сенин барын мен учун бакыт.
Аркамдан келип кучактап турду. Ансайын мунум ичиме батпай баягыыы коз жаш дагы келди. Унсуз ыйлап жаттым.
-Эли мен сени кутом. Канча болсо да кутом. Баары жакшы болот. Сен созсуз бактылуу болууга милдеттуусун.
Толкундун жай шыбыры менен кошо Амир суйлоп жатты.
Унчукпай тыншап турганым менен бул кайчылаш сезимдерди бир жансыл кылууну чечтим.
- Амир кандай тушундурушту билбей калдым. Буга чейин Кайратсыз жашагам бирок ал ар дайым оюмда болчу. Эми ал уй булолуу. Аны мурдагыдан да коп ойлойм. Сенин жанында озумдо алаксытып, Кайратты унутууга аракет кылып жургонумду билесин. Билсен сен да бактылуу болууга акылуусун. Кыскасы мага убакыт берчи. Мен кетейинчи, алыстарга кетип алаксыйын. Балким озгоруп келээрмин. Мен мындан ары чыдай албай баратам.
Унчуккан жок. Мени жай кучагынан бошотуп, адатынча асманды тиктеп турду.
#482 29 Январь 2017 - 06:22
Уйго келдим. Бул жай мен учун ото зеригичтуу болду. Мурда мектепке барып иш менен алаксычу экенмин. Азыр жайкы эс алуунун бир айы эми аяктап келатат. Амир иш сапары менен башка шаарга кеткен. Дайыма иликтоо жургузуп, далил чогултуу менен алек. Байкем менен скайп аркылуу ьир топ суйлоштук. Ал Американын Филадельфия штатында. Атам аны тогузунчу классында эле ошол жакта окууга жиберген. Эми келтире албай, уйлонто албай убара. Ошол жакта иштеп, жадакалса атын да озгортуп алыптыр. Угушубузча Америкалык бир кыз менен жашап балалуу да болгон. Бирок атама айтпайт. Апам укса чалкасынан тушот. Башында бат баттан келип турчу. Кийинки жылдары анда санда чалат. Мунозу да такыр башкача. Амир Кечке маал чалды. ну мурункудай шандуу эмес.
-Салам.
- Салам кандайсын.
-Мен жакшы Эля.
-Жакшы болсон болду. Качан келесин?
-.....
-Не унчукпайсын Амир?
-.....
-Сенде баары жакшыбы?
-Баары жайында.
Билдирүүнү түзөткөн: aikera1992: 29 Январь 2017 - 06:30
#483 29 Январь 2017 - 08:39
Ар бир окуурман жазган адамдын жургунон жазган чыгармасын, жеткизе ушуно алсак.Ар бир адамдын ой жугуртусу,ар башка го.Кун кунун келгенде жанында жургон жан бирге апасы деле баласынын ой максатын ,жеткизе тушуно албайт го...
Эгер ичине салып сырын айтпаса...
Журоктон берилип бир кыздын тагдыры айтылып атат,биз да жургубуз менен тушунуп кабыл алалы...
#484 29 Январь 2017 - 10:27
#485 29 Январь 2017 - 23:37
#486 30 Январь 2017 - 19:35
#489 01 Февраль 2017 - 03:47
#490 01 Февраль 2017 - 04:13
Билдирүүнү түзөткөн: aikera1992: 01 Февраль 2017 - 04:14
#491 01 Февраль 2017 - 04:23
Билдирүүнү түзөткөн: aikera1992: 01 Февраль 2017 - 04:25
#492 01 Февраль 2017 - 04:31
#493 01 Февраль 2017 - 04:39
#494 01 Февраль 2017 - 04:44
#495 01 Февраль 2017 - 04:50
#499 04 Февраль 2017 - 05:11
#500 04 Февраль 2017 - 05:27
- Амир... сен менин жашоомдогу эн жакшы адамдардын бирисин. Мен сыйлаган инсандардын катарында сенин оордун чон. Ойлоп корсом, сен толук турдо бактылуу болууга милдеттусун. Сендей адамдар бар учун дуйно таза, жарык. Мен... мен... сага абдан ыраазымын.
Андан ары созумду кандай улаштыраарымды билбей бир топ убараландым. Унсуз тиктеген Амирди карай албай терс бурулдум.
- Тушун мени, суранам... кечир.
Артымды карабадым. Андан ары кадамымды улай кете бердим. Амир сен эле эмес, Ооо... жараткан мени кечире кор. Сезимдер менен ойногонум учун кечир.
Билдирүүнү түзөткөн: aikera1992: 04 Февраль 2017 - 05:29