Суперстан: Anarbaeva - Профилди кароо

Ооой, бул деген менин темам экен да. Мен мышыкты аябай жакшы көрөм.. Кичинекейимде мышыгым бар болчу капкара, ал өлүп калганда аябай ыйлагам, ещё аны үйдөгүлөр менден жашырып кийин айтышкан. Анда биринчи класска да бара элек болчумун да. Башкалар кукла кучактап укташса мен мышык кучактап уктайт элем. Менин мышыгым өлүп калгандан кийин күндө кечке маал мага кошуналардын мышыгын алып келишчу. Мышыксыз уктабайт болчумун. Анан биринчи класска барганда атам эмне алып берейин дегенде мышык дегем. Ошентип, башка бир айылдан мышык алып келип беришкен. Ал 11 - кл бүткөндө өлдү ((((. Аябай акылдуу мышык болчу, кичинекейинде обувьтун коробкасына салып ойнойт элем да, ошол привычка болуп калган го, чооон болуп калса да, батпаса да коробканы жыртып жатып алчу. Ещё манты жасап жатканда жаныма келип унчукпай жатып алчу, мен апамдан жашырып бирден манты берип коёт элем, ал дагы унчукпай жатып алып жей берет болчу. Мен урушсам эч тоготпойт да болчу, жумуртка, жожо жейт эле да, аябай чоңоюп кетет болчу, бутума жатса бутум ооруп калат болчу. Ээээххх Сагындым ошол мышыкты. Азыр дагы бар мышык, но андай эмес или мен чоңоюп көп внимание бербей калдым бы

Аябай эле обидчивая болуп баратам, не за что эле обижусь. Бирок, өзү күнөөлүү, өзүнө жараша кылдым. Же мен аны түшүнүшүм керек беле.? Хм, өзүнөн көрсүн. Аны да кыйнап салдым окшойт...