Суперстан: Boria77 - Профилди кароо

Учоо ээрчишип басып, экинчи кабатка которулушту. Алар келгенде келиндин козу жаны эле илинип. , уктап кеткен. Жайнагул демин ичине алып, унсуз турду. Анын жапан куштун козундой болгон кыракы, бамчыл коздору келиндин талмоорсуп, шишимик тарткан жузуно кадалды. "Бечара уул торойтко" ,-деп койду ичинен. Коодонун жарып чыга каччуудай болуп, турсулдоп соккон журогунун кгышы устундогу адиялдын сыртынан билинет, куроо-тамыры жан-алакетке тушуп бакылдап жатты.

Жайнагул келинди креслого жаткырып коргондон кийин, анын озу торой албасын дароо билди. Врач шашып калды.  Дагы жарым саат, бир саат кечиксе, баланын ичтен зыян болуп каларынойлоп. Эне менен баланын омурун ойлоп аман сактап калуу керек деген бир кучтуу толкун врачтын журогун чагылгандай аралап отту. Анан болочок жаш келиндин баш жагына келип эркелете суйлоду.

 Садагасы синдим,  сен аман-эсен эле коз жарасын, бирок операция аркылуу гана балан экоондун омурунорду сактап калууга туура келет. 

 Операция дейсизби? -Келин башын которо берип, коздору алая сурады. -Эч коркпо, ! Бардыгы озун ойлогондой жакшы болот. Тышта кайненен менен куйоон турат мен алар менен да суйлошом.  Айтам баарын тушундуруп.  Анан жарым -бир саатка жетпей убактан кийин эле , "Келининер аман-сен коз жарды суйунчу!" -деп кубандырабыз.

 Арадан оп убакыт отпой, келин опересия жасалуучу  болмого алып келинди. Баардыгы даяр болуп наркоз да берилди. Казиева озунон коз албай тиктеп турган кесиптештерин бир сыйра карап алып, токтоо ун менен,  жаныдан эле столдун устундо аткан келиндин тамырларын согушун , журогунун иштешин, наркоздон кийин уйкусун текшерип бутуп клган врач-реаниматорго. ,' "Операцияны баштасак болобу?" -деп кайрылды.;

 –Жайнагул Казиевна,

бардыгы толук текшерилди. Баштай берсениз болот, - деди жигит так Жана

чечкиндуу.

 

               Ушул эле созду кутуп тургансып,

Казиева дароо ишке киришти… Хирургдун ар бир кыймылы сайын, эмне керек экенин

айттырбай билген жардам беричуу сестра Казиевнанын колундагы аспаптарды биринин

артынан бирин алып, бирин кайра шамдагайлык менен карматып жатты.

Topchubai , сиз жанагы мураскер деген чыгарманызды качан бүтүрөс кызык жерине алып келип токтотуп коюпсузго.кызыгып окуп жатсам эле жоок.теманы дагы жаптырып салыпсыз.мумкун болсо ошол чыгарманызды улантсаныз жакшы болмок

Ай Толкунбек, энем кайда кетти.?
-Огородго музоо кирип кетиптир.
-А, сен эмне учун айдап койбойсун?
-Билбейм, мага айтпай эле озу чуркап кетти.
Абалын коруп турсанда боорун орубайт ээ. Озу чуркап журуп жаман уйроткон да сени.
-Башын чайкап туруп кайра тартты. Аялынын созунон улам, Толкунбек уялгансып, шылкыя тушту.
Тамагын чыгарып, чон чарага куйуп, аш уйго кирген Жайнагул, ары жактан Жанатты аркасына которуп келаткан кайненесине капааттана суйлоду.
-Алдакыны зонкойтуп эмнеге которуп алгансыз. Буту колу басып, тил-оозу чыккан немени жетелеп эле албайсызбы.
Каарыган, оорукчал сиз эмес, мен которуп чыдай албайм аны. Динкийтип, анан мунун оорун кантейин. Кийин ушунун баары эле оз башынызга балээ болот. Толкунбек экообуздон корбогон урмат сыйды ушундан кором деп турасызбы? -Бул созду Жайнагул куйоосуно карата ачылуу айтты. -Энесине боору оорубаган, кимге боору оруйт, -деп ойлоду.
Кына Жанатты жерге тушуруп, демиккенин басып олтура кетти. Тээ бир окумдан кийин келинине таарынычтуу карап минти:
-Ушул кополоктой болгон, кенедей немени динкийип дейсинда катыгун, Кудай. Мени тируу журсун десен, Жанатты кагып-силкип жаман айтпачы, балам. Менин коргон рахатым эле, силер, силердин баланар эмеспи, билсен. Мындан артык болобу рахат деген. Андан калса, минтип дунуйого болонуп, ата-бабабыздын корбогонун коруп олтурабыз. Кийсек кийим, ичсек тамак кенен. Элдин алды болбосок да, жоон ортосубуз. Мен учун капа болбочу, балам. Жанатты которгондон олуп кетет белем. Аны урушканын, мени урушканын. Билсен ушул жаман секелеке жалынганым сага жалынганым, Жанатты жакшы коргонум , сени жакшы коргонум, жанагы динкийип деген созун жакшы соз эмес.....
Ошондо Жайнагул кайненесинин созуно чыны менен эле жыгылыштуу болуп уялып калган. Кынанын мойнунан кучактап, бетинен ооп, кечирим сураган.

Ошондон коп коп убакыт отпой Жайнагулдун дипломун жуйбуз деп шылтолоп, Кына менен Мансур киши чакырышты. Уй толтура конок. Улуу-кичу кылып экиге бололу десе, меймандар оздору болбой койушту. "Корушпой журуп корушконубуз, таанышпай журуп таанышканыбыз бар экен. Аркы-беркини суйлошуп, жон-жайды сурашып чоогу эле олтуралы" деген жуйоолу созго уй ээлери макул болушту.
Самоор которуп кирген Жайнагулду Тумар:
-Э, ботом, кудагый менен куда кана? Киришпейби мында.
-Олдо, сиздмн шашманыз ай. Кирет азыр, -чай куйганы олтурган келинди Жайнагул токтотуп койду.
-Кое тур, атам менен энем келсин.
Сыртан тойго барчуудай жасанып кийинген Кына менен Мансур эрчише басып кирип келатышты.
-Келгиле, кудагый-куда, капырай кайда журосунор, жогору откуло, мындай.
-Ой катыгун, ал жакта эмне бар эое бизге. Абышкам экообуз мындай эле олтурабыз. Тышка чыгып балдарга жардам бербесек болобу. Олдо кагылайн Жакин ай, кийин десе кийин деп, мына бул жалтырак-жултурак, шуудурактын баарын устумо уйуп слбадыбы. И-и-й бетим, Мансур экообузду тим эле ботон эл, ботон жерге коноко барчуудан бетер окшоштуруп. Оз уйундо ушинтип кийинеби. Коргозмого чыгуучудай эле болуп калдык окшойт.
--Э-э-й, кудагый айланайын, балдардын минтип турушу ата-эне учун сыймык эмеспи тушунгон кишиге. Келгиле, жогору откуло. Жардам! Эмне жардам? Жасайт оздору.
Кий десе кийе бериниздер, ич десе иче бериниздер. Балдардын урмат-сыйын тируубуздо корбогондо, олгондо коробузбу.

Кына менен Мансурду кудагыйы ошентип жатып торго чыгарып олтргузду. Эне ондоно берип, кулундоп минти:
-Анын туура дечи. Бирок ошентсе да, колдон келген жардамды берген жакшыго балдарга. Жаш немелер эмнени билет. Азыр алардын билгенинен билелеги коп, кудагый.
-Кына келинине карады.
-Чайынар кана, кгылайн.
-Мына куйуп жатабыз, эне.
Жайнагул колудагы чыныны келинге берип жатып: "Мурда атам менен энеме сун" ' ,-деди кулагына шыбырап кетти.
Уккан созуно тушунбой калдыбы, келин буйдала тушуп, биринчи чыныны меймандарга сунбай, ата-энесине сун дегени эмнеси, же мен жанылыш уктумбу деген ойдо, бир демге токтой клып, Тумарды коздой сунду.
-Ой кгылай, Кына менен Мансурга сун. Конок болсо эле бироонун туз-даамынын астын ээсинен мурда татат, бекен, -деди Тумар чай сунган келинге:...... ..
Чай ичуу аяактап калган кезде, создон соз чыгып олтуруп Кынадан Жайнагулдун апасы минтип сурады.:
-Кудагый, деги келининиз кандай киши болду? Ата-неге куйумдуу болчудайбы? Чыйтайп эле кагаздай улбуройт. Колунан бир деме келет бекен деги?
-Козунузду коруп айткан кеп эмес, кудагый, Жайнакем куйумдуу учун, иштегени ушул жерге, биздин устубузго баса келдиго дейм. Болбосо мени Ат-Башы, Нарынга же Ош, Жалал-Абадга жиберип жатат деп баса берсе, колудан эмне келет эле. Бир кезде кызым жок деп арман кылчуу элем, кудагый. Келин ала электе, келиндуу болор бекем деп тилеп журдум. Бирок кээ бир рахымы жок, таш боор келиндерди оргондо, жалгыз баламдын колуктусу ушулардай болуп калбаса экен деп озумдон-озум коркуп, озумдон озум чочучумун чыны.