Суперстан: baktyluu-kelin - Профилди кароо

Саламатсынарбы Урматтуу форумчулар! Бул менин жаны нигим. Атымды жазбай эле койгонум он. Анткени азыр мен жазчу сырымды уй-буломдон башка эчким билбейт. Ойлонуп жатып,баарынын сырларын окуп атып мен да жазууну эп кордум. Башымдан откоргон кундорумду оор деп эсептебейм, анткени ата-энем аябай жолок болгон. Ошол маалда мен ал нерсени толук тушунгон да эмес элем. Анда соз башынан болсо. Биздин уй-було аябай ынтымактуу. Атам м.н апам коп жыл балалуу болбой журуп,бизди Кудайдан тилеп алган экен. Козубузду карап,эч нерседен кем кылбай, эркелетип остурушкон. Бул учун асыл ата-энем эртеден кечке базарда иштешчу. Алар жумуштан келгиче эжем экообуз уй жыйнап,идиштерди жууп койчубуз апама жардам деп. Аны деле жандуу кыла албайбыз озубуз 1,2-класста окуп жатсак. Анан да бир туугандарымдын ичинен эн эле тентеги мен элем. Коп суроолорду берип, бир жерде туралбай, бироолор м.н урушуп, буюмдарды сындыра коюп, кыскасы,атам м.н апамы коп убара кылчумун. Мектепте жакшы окудум, бирок шоктугум баарын жууп кетчу. Эжем ата-энеми аячу,а мен ойлончу да эмес экем. Ошентип 3-класста окуп жатканда,коншубуздун менден 12 жашка улуу баласы уйуно кирип чыгалыбы деди. Анда озум жалгыз калып эшиктин алдында ойноп журдум эле. Неге деп сураганча анын артынан ээрчий басып би3дин уйго кирип калдык.