Суперстан: tatynakaika - Профилди кароо

Анан дагы бир нерсени булдуруп коюп, аны мойнума албай койгон адатым бар)))

Менин характерим ит эле да. Кээде ошол характериме асылышканда ата-энеме дагы "Характерим менен мени жайыма койгулачы. Ал характер менен озум жашайм, характериме тийишпесенер ал силерге тийишпейт" деп кыйкырып салам. анан жиним тараганда кайра айтканыма окуном, кайра кечирим сурагым келет, бирок былтыйып журо берем. Анан дагы кекчилмин, бироого таарынсам озум жаман болуп атсам дагы, ал адам мага суйломойунчо мен ага суйлобой журо берем. Бирок эмнегедир ушул мунозум мага жагат.

Радиодон ырчылар ырдап атса, ушул кичинекей нерсеге чон эле кишилер кантип батып кетти деп тан кала берчумун. Анан телевизор коруп жатканда телевизорго жабышып алып капталын карай берчумун, ал жакта башка нерселер корунсо керек деп. Анан дагы телевизорду талкалап сындыргым келчу, оюмда ошентип сындырсам ичиндеги бут кишилер сыртка чыгат деген ой болчу.

Мен 7,8 жашымда кунуго кечинде куйоого тийгим келбейт деп кайгырчумун. Ал убакта бир эжекем куйоого тийген да, уйдон чыгып баратып ыйлап кеткенин коруп жаман болгом. Анан мен дагы куундо кечинде терезени караап козумо жаш алып, мен куйоого тийгим келбейт, мамамды кантип таштап кетем, куйоого тийсем кайра качып келем деп ыйлай берчумун. Бир куну кечинде адатымча ошентип кайгырып, анан мамамды туалетке барам деп эшике ээрчитип чыгып, мен куйоого тийбейм, мени куйоого бербегилечи деп кучактап ыйлаганым эсимен кетпейт)))))

Ошол чача пачаларга кетирген акчага устуно акча кошуп туруп кайнинизге шаардан уй алып берип койгула да, озунорчо жыргап жашай бергиле