Суперстан: Aikabany - Профилди кароо

Тамаша эмес эле чындап келгенин укканда, тан кала эсимди жыя албай отуруп калдым. Менин ачуулу кебетемди байкаган кыраакы атам, ойлонуп коруу сунушун айтып, меймандарды узатып чыкты. А мен Адыл менен бетме-бет суйлошуу учун телефон чалсам албады. Апам адатынча Адылды ага кошуп ата энесин, тектуу жердин адамдары экенин, алыска эмес, коз алдында болоорумду айтып, конулу бардай. Атам мен кандай чечим алсам, ошого макул. Туну менен уктай албай ойлонуп чыктым. Адылга кулкум келсе, кээде жиним келет. Эртеси университеттин алдында токтоп турган машинасын коруп жакын жонодум. Мени коруп, сыртка чыгып учураштык. Жакынкы жердеги отургучка отургучка отуруп:
-Адыл, сенден дагы канча кутулбогон сюрприздерди кутсок болот?
Демейде соз бербеген Адыл куноолу кишидей жер тиктейт.

Адыл уч кыздан кийинки жалгыз уул. Айтканын атасы оозунан чыга электе аткарат. Кыскасы эрке осту.Ошол жылы мектепти аяктап жатканда ага мерседес улгусундогу авто белек кылышып, баарыбыздын оозубузду ачырды. Бала кезден чогуу осконго мен чындап суйуно куттуктадым. Мерседести чалкалай айдап, Адыл студент боло жаны досторду тапты. Классташ балдар менен суйлошпосо да, мага болгон мамилеси озгоргон жок.Ал кыз жандуу эмеспи. Корушуп калганда кыздарынын суротторун коргозуп бутпойт. Мен сыртымдан суктанымыш болгонум менен ичимден "Аааййй... эрке бала, чоноюп студент болсо деле ойдо томон суйлоп, суйлошкон кыздарын кара. Бабник, аялынын шору!" деп коем. Ага кошулуп мен да кем калышпай телефонумдагы бир бала менен суйлошуп жатам деп группалашымдын суротун корсоттум.
-Кандай экен? Красавчик бекен?
Суротту кунт коюп карап, кабагын туйо:
-Мырк го, не кыласын муну?
Вкус олук го?
-Койчу ай, сулуу болбосо да мээси иштейт. Мага жагат деп койдум.
Кабагын туйо, тез коштошуп кетип калды. Кызык озу канча кыздын суротун корсотуп мактанат? А меникин жакшыраак карап койбойт деп отуруп калдым. Жашоонун анча мынча кыйынчылыктарын корбогонгобу, айтор баары оной болчудай чон суйлойт. Балким алдыда токтолуп калаар дегеним менен мактанганын укканда тунулуп кетем. Студенттик кез жаны баштала октябрь айы болсо керек. Окуудан уйго келсем, апакем дасторконду кенен жайып, Адылдын ата энеси менен чай устундо отурушуптур. Эшиктен келген мени карай апам:
-Келе гой кызым, чай ич. Курсагын ачтыбы?
деп дайымкыдай куйполоктогону менен негедир бул жолкусу башкача сезилди. Унундо, кыймылындары да болокчо. Корсо, мага куда тушуп келишиптир. Болгондо да Адылга. Оозумда чайнап жаткан тамагымды аран жута, отургандарды карап:
-Адыл? Ал али жаш го? Он сегизге эми толобуз. Не анча шашып? Жок... мен дагы азыр турмушка чыгыппы? Тамашалап жаткан жоксунарбы? Ааа... тамаша э? Мени эмне кылаар экен дединерби?
Тамаша чыны аралаш жылмая карап жооп кутуп турдум.

Колун кое бере каткырып алып жанаша басып келатты. Бою узун, ак жумал жакшынакай бала. Озунун сырткы келбетине абдан ыраазы. Ар дайым ишенимдуу жургону жакканы менен кээде оройлугу анан кыздарды анча сыйлай бербегенине жиним келет. Мектептеги кыздар да оздорунун баркын тушуруп жатпайбы. Адыл дегенде ичкен ашын жерге койгондор жок эмес. Мындайда ал да асман тиреп, коколоп калат. Ата энеси жакшы жашашат. Ошон учун кийбегенди кийип журот. Кичине кезибизде абдан ынак болчубуз. Кийин бой тартып, чонойо тушкону негедир башкача кылыктары кыжырымды келтирчу болду. Айрыкча "а" класстан, "б" класстан, башка мектептердин кыздары менен эле алек. Бабник, гулдон гулго конуп колу бошобойт. Кээде чогуу келе жатып айтып калам:
-Адыл койсончу ар кайсы кызга кооз суйлогонду. Бал тил менен аларды ойнотпой...
Албетте менин айтканым ага баары бир эмеспи, аппак тиштерин кашкайта жылмая:
-Да ну Аида мени кызганып жатасынбы?
-Хмм... мен сениби? Кааласан гарем куруп ал кийин мени ойлонпойт. Болгону туруктуу чыныгы мырза болсончу деп атам.
Ого бетер каткырып алып:
-Ошондо сенин кыялындагыдай мырзабы? Жашоо бир келет, жаштык отуп кетет, несин аяп жатасын? Кыздар менен суйлошуш керек. Мен ар бирине уйлонуп анан таштап кетип жаткан жокмун го. Мага жагат кыздар, алар менен суйлошкон дагы. А сен менден озундун ханзааданды иштеп чыккын келип жаткан жоксунбу?
-Ээк, сага баары тамаша. Менин кыялымдагы мырза бар болду бекен?
-Менчи? дейт суроолу тиктей.
Жон гана башымды чайкай "ЖОК" деген ишарат кыла жолумду улайм.

Сен жонундо ойлоп отуруп, ортодогу болуп отконду тээ башынан коз алдыма элестеттим.

2005-жыл.
Тан эрте мектепке жонойм. Кошунам Адыл классташым. Экообуз бирге жонойбуз. Биринчи класска жетелешип барганбыз. Ошол кундордон тарта, чогуу барып кайра келебиз. Биздин класстагы эн тентек окуучу. Бир куну сабака келсе, эки кун жок. Класс жетекчибиз менден сурайт. А менин жиним келет. Адылдын милдетин мен алгандай болуп. Эртен менен чогуу келебиз, анан эле жок. Туштон кийин уйго жоногондо пайда болуп калат. Мени менен окуудан келе жаткандай болуп.
Бул жолу да артымдан рюкзагын которо шашып чуркап келди. Каяктан чыга калды билбейм. Аркамдан келип эки козумду колу менен баскан Адыл:
-Мен киммиииин?
Таанындым да.Бирок жиним келе:
-Адыл сенсин, ким болмок эле? Кое бер шашып баратам! дедим жактырбагандай тур корсотуп.

Байкуш Амирге боорум ооруду. Баарынан да ошол чын суйгон. Чындап суйгон адамды эч нерсе токтото албайт. Сиздин баркынызга Кайрат да Азиз да жетээрине ишенбейм. Мени Амирдей суйгон бироо болсо го, аны да озумду да бактылуу кылаар элем.
Аягына чыккыча нерв болуп кеттим.)))