|
![]() №428 ![]() ![]() “Эки доочу бир келсе – амалыңдын кеткени, эки илдет бир келсе – ажалыңдын жеткени” дешет кыргыздар. Ал эми ыза, каар, өкүнүч бирдейинен сени каптап келсе кантесиң? Менин суроомо жооп таап, жол көрсөтөр жан бар болду бекен? толугу менен ![]() №428 ![]() ![]() Элдардын чөйрөсүнө биринчи жолу аралашышым. Бир досу Дубайда ишкана ачып, ошону белгилеп жатыптыр. Бизди бапырап тосуп чыгышты. – Оо, наконец-то биздин Элдар сулуусун алып чыкты. – Аяшты көрө турган күнүбүз бар экен да! толугу менен ![]() ![]() №428 ![]() ![]() Бириктире кармалган үчөөнүн колдору дирилдеп жатты. Бир аялзаты жүрөгүндөгү эң жакын адамдарын тапшырып, экинчиси тагдыр сыйын кош колдоп кабыл алып жатты. Ушундан көп өтпөй Айнура дарылануу үчүн Алматы шаарына жөнөп кетти... толугу менен ![]() №428 ![]() ![]() Адилет таңкы уйкуда жатса да, сырттан угулган аттын дүбүртүнөн өзүнүкү экенин тааныды. Атын алып кеткен Мыктыбек аба жайлоодон келиптир да деген ой менен жылаңайлак сыртка чуркап чыкты. Ойлогонундай эле Мыктыбек Карачаңды бастырып короого кирип келди... толугу менен ![]() ![]() №427 ![]() ![]() Разия менен бат эле тил табышып кеттим. Ал деле атасына чоңойгондо келгени үчүн коомай мамиле жасап жүрөрүн билдим. Менден эки гана жашка кичүү, колледждердин биринде студент. Ачык айтпаганы менен, мени аяй берет. “Ата-энеси көңүлүнө карабай туруп улуу кишиге күйөөгө берип коюшту” деп ойлойт... толугу менен ![]() №427 ![]() ![]() Айдана кыл кыягын колуна алды. Музыка адам тагдыры болуп сүйлөп, адам жүрөгү болуп сыздап турду. Cыбызгыган обон албууттана түшүп, кайра ындыны өчкөндөй сызылып тез эле бөлмөгө толо түштү. Арманы кыл кыяктын кылдары менен сүрүлүп, толкун болуп агылып жатты... толугу менен ![]() ![]() №425 ![]() ![]() “Эже, 6 жылдан бери көчөдө жашап күн кечиргенден тажадым. Мен да билим алып, жакшы үйдө жашагым келет. Минтип эч кимге керегим жок болуп калганыма мен күнөөлүү эмесмин...” Ыйга муунган кыз дал ушинтип аңгемесин баштады... толугу менен ![]() №425 ![]() ![]() Бирок күн санап Элдарга көнүп бараттым. Көнбөсөм да “эмне болду эле? Мынчалык шашылыш мага тийип кимден качтың?” деп бир ооз сурап, сөз чыгарбаганына ыраазы болдум. Атүгүл алгачкы күндөрү мага тийишип, баса калган да жок... толугу менен ![]() ![]() №425 ![]() ![]() Рустам жан талаша чырылдап жаткан телефонун ала албады. – Телефонуңду албайсыңбы?- деген апасынын cөзүн да кулагынын сыртынан кетирди. Айнура өчүп күйүп жаткан телефонду тиктеп, ким чалып жатканын түшүндү... толугу менен ![]() №424 ![]() ![]() “Ойлогон ойду кыстаган турмуш жеңет” дейт. Атамдын ооруп калганы ишти ого бетер тездетти. “Ушул кишиге турмушка чыгам” деп жер тээп туруп алган эрке кызына атам түшүнө албай же каршы чыгууга алы жетпей, акыры көнүп берди... толугу менен ![]() ![]() №424 ![]() ![]() – Мен сени бүгүн билип, бүгүн түшүнүп жатам. Сен кандай жан элең?.. Маңдайыма бүткөн ырысым. Рустам ыйлап жатты. Аялынын колунан өөп, тизесине башын коюп, мөгдүрөп ыйлап жатты. Ушул адамды баалай албаганына, өзүнүн таш жүрөгүнө ыйлап жатты. – Рустам, мен сени мурункудай күчтүү көргүм келет... толугу менен ![]() №423 ![]() ![]() Редакциябызга жакындарын, тууган-туушкандарын издеп кимдер гана кайрылбайт, кимдер гана кат жазбайт. Каттар жарыяланган соң табышып, катышып кеткендер да жок эмес. толугу менен ![]() ![]() №423 ![]() ![]() – Өзү айтты. “Айдайды мага берсеңер болду. Каалаган окуу жайына тапшыртам. Бапестеп багам. Кадырына жетем. Бактылуу кылам” дейт. – Айдай ошого тийсе эле бактылуу болуп калат бекен? – Кекетпе. Сен азыр жашсың. Сүйүү деле өтөт... толугу менен ![]() №423 ![]() ![]() Рустам Айдананын көздөрүнө тигиле карап турду да, башын чайкап алды. – Баары бир түшүнбөйм. Эмнеге азыр Айнурага айтпашым керек? Айдинди алып кетет деп ойлоп жатасыңбы? Айдин мени менен калат. Коркпо, баары жакшы болот. – Рустам! толугу менен ![]() ![]() №422 ![]() ![]() – Мен өзгөрдүм, аябай өзгөрдүм. Сен билген, эч бир мыйзамга баш ийбеген, бой көтөрмө, кырс адам эмесмин. Сен жактырган алоолонгон өрт жигит азыр таптакыр башкача абалда. Эсиңдеби, сени таарынтып, катуу айтып ыйлаткан күндөрүм? Өз күчүмдү ошентип билгизгим келчү... толугу менен ![]() №422 ![]() ![]() “Үмүт – коштошууга болбой турган жалгыз жакшылык” дешет. Эркин ага бардык эшикти каккылап бүтүп, чарчаганда “бир жардам болор бекен...” деп биздин редакцияга келген экен. 2-кабатка чыга албай энтиге дем алып, араң баскан аганын абалы чын эле оор экени көрүнүп турду... толугу менен ![]() ![]() №422 ![]() ![]() Ыр жандуу окурмандарыбыз үчүн кайрадан “Акындар айтышы” долбоорубузду улантабыз. “Жерден жарака кетсе, акындын жүрөгү аркылуу өтөт” дегендей, коомду түйшөлткөн нерселерге акындар кандай пикир кошот болду экен? Калеми курч, сөзүндө мурчу бар жаш акындарга бир нече сүрөт берип, сындан өткөрдүк... толугу менен ![]() №422 ![]() ![]() – Менин балам сендей эмес, айтканынан кайтпайт. – Мени эле айтканынан кайтат дейсизби? – Кайтпаска аргаң барбы? Жаш кыз, сыгылбасын деп сага айтпай келдим эле, эми жашырыштын кажети жок. Атаңдын ашказанында рак бар. Ойлонуп көр, жашоосунда жанагыдай будуң-чаң болсо, кандай абалда каларын... толугу менен ![]() ![]() №422 ![]() ![]() Эч качан көрүшпөчүдөй болгон экөө кайрадан кезигишти. Бирин-бири сынай тиктеп турушту. Абдул тартып жаткан тамекисин ыргытып жиберип, Айдананы утурлай басты. – Саламатсың... – Кандай? Башка сөзгө өтө албай туруп калышты. “Бекер келдиң... толугу менен ![]() №421 ![]() ![]() “Ый менен кирпик какпай түнөп көрдүм, Жанымды чоң казатка сүрөп көрдүм. Туу кылып жарым жанды турмуш менен, Төшөккө жатып алып күрөшкөмүн...” деген ырды маркум акын Өмүркул Кулумбаев жазган, өзүнүн эрте жашында буту баспай калган тагдырын айтып. толугу менен ![]() |
Бөлүмдүн статистикасы
соңку 15 мүнөт ичинде колдонуучу (Катталган: , коноктор: ) бул рубрикага кирди:
|