Поэтерапия: "Пенде экенбиз кантели өлүп-талып, периштесин пейилдин көмүп салдык. Басып жүргөн боюнча өлүп калдык..."

Чыгармачылыгынын чыйыр жолу менен бул дүйнөдө өчпөс из калтырган инсандардын бири Кыргыз Республикасынын Эл артисти, төкмө акын, манасчы, обончу Элмирбек Иманалиев.

Калың журтка төкмө акын, обончу катары таанылган Элмирбек Иманалиев поэзия жаатында да өзгөчө ырларды жаратып кеткен. Акын жазган ырларынын ар бир сабында терең маани жатат. Ошол себептүү улуу да, кичүү да муун сүйүп окуп, жатка билсе керек.

Акын чыгармачылык жолунда бир гана жолу өзүнүн поэзия кечесин уюштурганга жетишкен. Дал ушул кечеде күйөрмандар Элмирбек Иманалиевдин калемине таандык ырларды өзүнүн жана шакирттеринин көркөм окуусунда уга алышкан.

Акындын көзү тирүү болгондо адатка айланып калгандай ар бир ырынын тарыхын сурап, окурмандарга кенен маалымат бергенге мүмкүнчүлүк болмок. Ага карабастан сиздерге акындын жүрөгүнүн түпкүрүнөн чыгып, ар бир окурмандын жүрөгүнөн түнөк тапкан ыр саптарына көңүлүңүздөрдү бурабыз.

Пенделер маршы

Мезгилдин агымында калдалактап,
Мен да, сен да, ал дагы карбаластап.
Агып бара жатабыз кайда, кайдаа…
Асыл, асыл күндөрдү чаңга таштап.

Көр тирлик эй, көргө көр жетеленип,
Көрө албастык, ач көздүк, текеберлик.
Көмкөрүлүп турса да үстүбүздө,
Көрбөй койдук, көрмөксөн кете бердик.

Жалганынан чындыгын айрый алгыс,
Оо не деген өмүрсүң, кайрый алгыс?!
Ийинибиз тийишип турган менен,
Иңир соруп баратат жалгыз, жалгыз…

Пенде экенбиз кантели өлүп-талып,
Периштесин пейилдин көмүп салдык.
Басып жүргөн боюнча өлүп калдык,
Байкабайбыз ошого көнүп калдык…

Алганыбыз көп болду, беребизби?
Келген жээкке кетирдик кемебизди.
Күүгүм кирип келатат, мен жалгызмын,
Күн чыкканда биз чогуу келебизби…

Ар адамды ар жерде арал кылып,
Арабызда коюулайт караңгылык.
Табыша албай калганча үн каталы,
Таап алалы адамды адам кылып.

*****
Асыл жарым! Сабыр кылып тыңдагын,
Билесиңби жүрөгүмдө ким барын?
Ошол бирөө сенден жаман сыздатты,
Андан бетер сен деп канча сыздадым…

Асыл жарым! Туталанбай тыңдагын.
Азыр менин сенден кыйын кырдаалым.
Ал да мени сенден жаман ыйлатты,
Андан бетер сен деп канча ыйладым…

Азап коштоп алтын жаштык жылдарын,
Аз жылынып, көп көргөмүн ызгаарын.
Эмикиси андан кыйын көрүнөт,
Эңгиредим, жалгыздадым, муздадым…

Асыл жарым! Аяйсыңбы, аягын.
Азап, азап – азыр менин абалым.
Экөөбүздөн жетим калган күндөргө,
Ээр токумсуз – жайдак кетип барамын…

Эрк өзүңдө, кечир мени кечирбе!
Эмне өзгөрмөк, эзил мейли эзилбе.
Махабаттын ысык демин ким бермек,
Махабаттан эрте калган жетимге!?…

Бирок баары андай эмес, тыңдагын…
Билесиңби көкүрөктө муң барын?
Ошол муңум силер эмес, мен эмес –
Сыздап чыккан, ыйлап чыккан ырларым!

***

Бүрдөгөн кезде кайыңдар, гүлдөгөн менде жаңы ырлар.

Ардагым сенден кечиккен, арманым арман ал ырлар.

Азабым арбын үчүн же, аяган гана киши не.

Булуккан булут болдум мен, буркурайт жамгыр ичимде.

Алыстан уксам үнүңдү, алдейлейм ошол күнүмдү.

Көчөңдө келет жашагым, көчүрүп барып үйүмдү.

Турмушуң тулпар тушалган, туум сары болду кусамдан.

Бушайман кылат мени акыр ушул муң, санаа, ушул арман.

Көөдөндө туйлап муң арман, көз жашым кулайт мунардан.

Түбөлүк обон өзүңсүң, түбөлүк менмин угарман.