Куштардын махабаты (Сүйүүсү үчүн бардык курмандыкка барган аял тууралуу сериал)

(Башы өткөн сандарда)

Кош бойлуу экен! Кубанычтан албырган Айкөл жаш толгон көздөрү менен күйөөсүнө карады.

– Эмне болду, жаным?

Унчуга албай колундагы кош бойлуулуктун тестин сунду. Акбар карап алып эмне дээрин билбей калды.

– Биз балалуу болобуз,-деди Айкөл.

Акбардын оозуна сөз келбей калды, толкунданып эки кызыл сызыкты кармап отурду. Эки сызык! Жаңы өмүрдүн, жаңы жашоонун башталышы. Ким ойлоптур, ал Айкөлгө үйлөнүп, экөө балалуу болорун... Бул кыял эмес беле? Кыялдын ишке ашышы мынчалык бат болот деп ким ойлоптур?

– Жаным менин!

Айкөлдү кучактап, өөп-өөп алды. Анын жүзүндөгү кубанычтын жаштарын колдору менен аарчыды. Айкөл үчүн бул бала бакыттын туу чокусу болчу. Айдар менен балалуу болгонго жетишпей калгандыктан, ага энелик абдан алыстай сезилчү. Кол жеткис бир бакыттай туюлган эле. Азыр да ишенип-ишенбей апкаарып турду.

– Эми өзүңдү жакшы кара, макулбу? Оор көтөрбө, бир нерсеге кабатырланба, баары жакшы болот.

Ушу күндөн тартып Акбар анын жанында көп боло турган болуп калды. Коркуп калбасын, ага же наристесине бир нерсе болбосун деген кызыктай бир коркунуч бар эле ички туюмунда. Айкөл бир күнү Көлгө ата-энесинин үйүнө барып келгиси келгенин айтты. Акбар экөө ошол эле күнү жолго чыгышты.

ххх

Бейитти аралай басып келин келе жатты. Ата-энесинин жаткан жерине келгенде отуруп Куран окуду. Бир топко унчукпай отурду да, анан колдору менен бейитти тазалап, аярлап топуракты сыйпады.

– Апа, ата, биринчи жолу силерге келгенге батындым. Силерди жоготкондон кийин чыдабай өлгүм келди. Өлүүнүн жолдорун издедим. Ачка, суусуз калдым. Өлүмгө жакын калганымда мени бир адам куткарды. Мен анын сунулган колун кармаганга аргасыз болдум. Анткени алсыз болчумун. Жан жагым караңгы болчу. Жашоомдо жарык чачкан бир гана ошол адамдай сезилди. Чындап эле ал мени жылытты, өзүнүн жарыгы менен мага нур чачты. Анын колдорун кармаганга эч өкүнбөйм. Ооба, балдарына, жубайына туура эмес болду... Бирок аялынын да, балдарынын да бири-бирине сүйөнүп жашап кеткенге мүмкүнчүлүгү бар. А мен жалгызмын. Жанымда жалгыз Акбар... Анан ичимде жаңыдан жашап келе жаткан наристе бар. Силер таята, таене болосуңар, менин алтындарым. Эх, силер болгондо аны кандай гана эркелетет элеңер? Атам аны колунан эч түшүрмөк эмес. Апам түрдүү тамактарды жасап бермек. Мен жакшы апа болгонго аракет кылам, апа, так сендей. Мен силерди кандай гана сагынганымды айтып жеткире албасам керек. Аябай сагындым, жандарым менин. Мен аябай сагындым.

Топуракка башын коюп кабырды кучактады. Ичиндеги сагынычы бир аз тарагандай сезилди. Ордунан туруп Айдар жаткан кабырга барды. Ага батына албагандай алыс турду. Эмне деп сүйлөшөрүн да билбеди. Бир топ убакытта гана акырын үн катты.

– Мен келдим, Айдар. Мени кечире аласыңбы, билбейм. Мени тез эле унутуп койдуң дээрсиң. Бирок... Мен мындай болушун каалабадым эле. Сенин аялың болуп, сенин балдарыңды төрөгүм келген. Насип болбоптур. Биз чоң сүйүү менен жашадык. Бардыгына насип болбой тургандай сезимдерди жашадык. Мен аны тана албайм. Бирок сен кеттиң. Сенден кийин апам менен атам кетти. Жалгыз калдым. Бирөөнүн колун кармаганга, жашоомду улантканга, кимдир бирөөнүн ийинине башымды жөлөгөнгө аргасыз болдум. Мен сени унутуп калган жокмун. Бирок жашоону улантканга аргасыз элем. Сен айткандай татыктуу адамдын колун кармадым. Кабатыр болбо, ал мени коргойт. А сен тынч укта. Сени эч качан унутпайм. Кош, жаным, мен экинчи жолу сага келбешим мүмкүн. Бирок сен менин эң жарык, бактылуу күндөрүмдүн элесисиң. Ар дайым дубамдасың. Бейиштик бол!

Айкөл бул сөздөрдү айтууга муктаждыгы бар эле. Аны менен коштошпой жаңы жашоону баштоосу мүмкүн эмес эле. Акбар да муну түшүнүп турду. Ошондуктан тоскоол болбоду.

ххх

– Сен эмне кылайын деп жатасың, кызым?- деди акырын сөз баштаган Мариям. Кызы келгенден бери биринчи жолу мындан аркы жашоосун эмне кылат экенин сурап жатканы.

– Билбейм, апа. Эч кандай планым жок.

– Бирок убакыт өтүп жатат.

– Иштейм. Резюмемди ар жакка жиберип жатам.

– Окууңчу?

– Окугум келбейт. 5 тилде эркин сүйлөйм. Бул азбы, жашоомо акча табуу үчүн?

– Кызым, бирок жогорку окуу жайын бүтүрүү керек эмеспи. Кантип болсун ушу...

Мариям сөзүн уланта албай токтоп калды. Ачыгы ал мындай нерселерди чечип көргөн эмес. Акбар чече турган. Бирок ал азыр жок, мындан ары деле балдары тууралуу ойлонобу, билбейт.

– Атам үйгө такыр келбей калганбы?- деди кызы.