Жаз мезгили жеңил-желпи кийинип,
Жылдыздуу түн сен экөөбүз биригип.
Өмүр балын жаңы татып турганда
Өрүк гүлү бизге турду ийилип.

Сени менен гүлдөн артык сезилди.
Гүл сылады аппак нурдуу бетиңди.
Дүйнөдөгү жалгыз кызык болдуң
Дүүлүктүрүп кереметтүү сезимди.

Ай да чыгып ал ангыча жаркырап,
Аалам жүзү ачыш тартты жалтырап,
Махабаттын же жаштыктын күчүбү,
Турган элек, тунук ойго магдырап.

Жыбыраган жылдыз улам суюлуп,
Ай шооласы жерге берип сулуулук.
Билинбестен өтүп жатты өзү эле,
Менден сага, сенден мага жылуулук.