Кайда жүрсө карааның, кайдан сени табам?
Чындыгында, өзүмдү бактысыз деп санаймын.
Жүрөктүн каны жанымды кыйнайт,
Кайда кеттиң сен?
Кайда жүрдүң сен, сен, сен,
Асыл ардагым, менин ардагым?

Мен отурам жаныңда көз жашымды тыя албай,
Махабаттын отуна күйүп-жанып чыдабай.
Жүрөктүн каны жанымды кыйнайт,
Кайда кеттиң сен?
Кайда жүрдүң сен, сен, сен,
Асыл арманым, менин арманым?

Уктай албай түнкүсүн сарсанаага батамын,
Сенсиз таңды атырам тартып сүйүү азабын.
Жүрөктүн каны жанымды кыйнайт,
Кайда кеттиң сен?
Кайда жүрдүң сен, сен, сен,
Асыл ардагым, менин алтыным?

Кабагыңды гүлгө теңейм жаздагы,
Каалабадым сенден бөлөк, башканы.
Өчпөй турган түбөлүккө мен үчүн,
Өмүрүмдүн сен экенсиң ак таңы.

Кайырма:
Баягыңдай күлчү кайра,
Бажырайып жүрчү кайра.
Баягыңдай эч кайгырбай,
Баягыңдай сүйчү кайра.

Көп сулуулар көрүнсө да көзүмө,
Көңүл толуп тең келбеди өзүңө.
Таттуу болуп дайым бирге жүрсүн деп,
Тагдыр сени энчилептир өзүмө.

Кайырма:

Кабыл албай кээде айткан сөзүңдү,
Канча жолу капа кылдым өзүңдү.
Кечир, жаным, суранарым, кечирсең,
Эгер чындап сүйөр болсоң өзүмдү.

Кайырма:

Сен болсоң тоонун улары,
Мен болсом аккан булагы.
Булактан улар суу ичсе,
Таркайбы жандын кумары?

Жаз айы, жамгыр төккөндө,
Жаз айы, сулуу көктөмдө,
Элжиреп кетти жүрөгүм,
Алгачкы жолу өпкөндө.

Сен болсоң көлдүн кайыгы,
Мен болсом анын балыгы.
Кайыкка балык жанашса,
Болбостур анын айыбы.

Узасаң болду алыска,
Жарасаң болду намыска.
Сүзмөдөй аппак жүзүңдөн,
Өптүрүп койчу карызга,
Сүйдүрүп койчу карызга.

Сайраган булбул тилиндей,
Көрүнүп көзгө илинбей.
Жаш кезек өтөт турбайбы.
Жадырап-жайнап билинбей.

Селкилер менен алышып,
Бозойлор менен жарышып.
Жүргөндү эстеп, самасам,
Жүрөгүм кетет сайышып.

Чечедей болуп кадала,
Түшпөйт го ал кез санаамдан.
Чачымды бурул басса да,
Картайтпайт менин заманам.