Күн балдары чемичкелер тептегерек, сапсары,
Аппак таңда ой түзүшүп, күндү күтө баштады.

Эң алгачкы нурун күн да, ошолорго арнады,
Ар бир бала бул дүйнөдө апасынын ардагы,
Ар бир бала бул дүйнөдө атасынын ардагы.

Ошол нур да күн нурунун жаркын турду маанайы,
Ар бир бала бул дүйнөдө апасынын ардагы,

Эң алгачкы нурун күн да, ошолорго арнады,
Ар бир бала бул дүйнөдө апасынын ардагы,
Ар бир бала бул дүйнөдө атасынын ардагы.

Күнү бою күн балдары нурга боюн торошту,
Алар менен батар күндү жалооруша карашты.

Караңгыга ийилишип,
Артка кулак түрүшүп,
Алар баары
Тажылары бүрүшүп.

Ар бир бала бул дүйнөдө апасынын ардагы,
Ар бир бала бул дүйнөдө атасынын ардагы.

Үйү болгон эзелтеден көктө жылдыздын,
Көркү ажайып, көз тандырган ээси чындыктын.
Ала-Тоодо ат салышып, бүркүт таптаган,
Мен уулумун шамал жиреп, өскөн кыргыздын.

Сыймыктанам, мактанам, жер жүзүнө жар салам,
Мен кыргыздын, мен кыргыздын, мен кыргыздын, уулумун.

Уламалуу уясындай ыйык нур куттун,
Уюткулуу улут болуп устун тургуздуң.
Кыйындыкта оттой жанып, белин чечпеген,
Мен уулумун көз ирмебес, баатыр кыргыздын.

Сыймыктанам, мактанам, жер жүзүнө жар салам,
Мен кыргыздын, мен кыргыздын, мен кыргыздын, уулумун.

Түпкүлүгүн түптөп бекем, жашоо-турмуштун,
Түк буздурбай сактап боосун таза чындыктын,
Бүт чегелеп түндүгүнө жылдыз кадаган,
Мен уулумун кут ширеткен чебер кыргыздын.

Сыймыктанам, мактанам, жер жүзүнө жар салам,
Мен кыргыздын, мен кыргыздын, мен кыргыздын, уулумун.

-Эжеке, эжеке, айтыңызчы,
Мээрим, мээрим, мээрим,
Мээрим деген эмне?
-Мээрим - мээримдүү күн,
Мээрим төккөн жериме.

Жакшы көрөм күндө эртеден,
Күндүн жайнап күлгөнүн.
Мээрим төгүп бакчамдагы,
Гүлдөрүмдү өпкөнүн.

-Эжеке, эжеке, айтыңызчы,
Мээрим, мээрим, мээрим,
Мээрим деген эмне?
-Мээрим - эркелетип,
Сени өстүргөн ата-эне.

Жакшы көрөм күндө эртеден,
Энем жайнап күлгөнүн.
“Тура кой” деп эркелетип,
Көздөрүмдөн өпкөнүн.

-Эжеке, эжеке, дагы айтыңызчы,
Мээрим, мээрим, мээрим,
Мээрим деген дагы эмне?
Мээрим - сенин атың,
Мээримдүү кыз, кичине.

Жакшы көрөм, жакшы көрөм.
Сизди, эжеке, абдан.
Мээрим төгүп ырдап берчи,
Ушул ырды башынан.
Ырдап берчи, ырдап берчи,
Ушул ырды башынан.

-Макул, ырдайын.
Анда силер айткылачы,
Мээрим, мээрим, мээрим,
Мээрим, мээрим деген эмне?
-Мээрим - эң мээримдүү,
Кең пейилдүү Жер эне.

-Азаматсыңар, балдар!
Эми чогуу ырдайлычы:
-Мээрим, мээрим, мээрим,
Мээрим деген эмне?
-Мээрим - Ата Мекен,
Мээрим төккөн элиме.

Көп дүкөндү аралап,
Көрүп калдым мамалак.
Капа толгон көздөрү,
Карап турду жалдырап.

Кайырма:

Мамалак, мамалак,
Ырдап берем сага аранап.
Күлүп койчу мамалак,
Сага күлгөн жарашат.
Колу, бутуң оррутпайм,
Эркелеп өс, мамалак.

Жүр, жүрөгой, мамалак,
Үйгө алып барайын.
Жомок айтып, ыр ырдап,
Эркелетип багайын.

Кайырма.

Мени менен мамалак
Бакчабызга барасың,
Аябай көп балдар бар,
Сен аларга жагасың.

Кайырма.

Эң акылдуу сенсиң дейм,
Эмне айтсам билесиң.
Мен ишенбейм, ишенбейм,
Сен оюнчук эмессиң.

Кайырма.

Жасап алып тал чыбыктан күлүк аттар минебиз,
Ким биринчи оозуп кетсе ага мөрөй беребиз.

Ойнобойм, ойнобойм силер менен такыр ойнобойм
Күлүк атты мага бербей койдуң,
Ошондуктан силер менен ойнобойм.

Алсаң алчы ушул атты, чырлаганды койсоңчу,
Жүргүн эми балдар менен, биз кошулуп ойнойлу.

Кана балдар тур санакка эмки оюн жашынмак,
Ким санактан чыкпай калса ошол көзүн бек жумат.

Ойнобойм, ойнобойм силер менен такыр ойнобойм
Мен көзүмдү такыр жумгум келбейт,
Ошондуктан силер менен ойнобойм.

Мейли анда сен жашынгын, чырлаганды койсоңчу,
Жүргүн эми балдар менен, биз кошулуп ойнойлу.

Шакек салмай биз ойнойбуз кызыгып,
Шакек салса сен кармалбай тез ортого учуп чык.
Алтын шакек учуп чык.

Ойнобойм, ойнобойм силер менен такыр ойнобойм
Сен шакекти мага салбай койдуң
Ошондуктан силер менен ойнобойм.

Чыр бала, арабызда биздин бир бала,
Ойногонду билбей улам-улам,
Ортобузга чыр саласың чыр бала.