Махабат көлүн өмүр жай кылып,
Жүрөгүм азыр турат кайгырып.
Аз күн ичинде сүйүүм күч алып, ий
Кетким келбейт сенден, сенден айрылып.

Убакыт өтүп, бүттү арадан,
Коштошуу мезгил жетип кайрадан.
Мен алыстап, узап кеткенде, ай
Кол булгалап калдың, калдың капыстан.

Сагындым сени, менин ардагым,
Көп күн издеп, бирок таппадым.
Өмүр гүлү, менин ардагым, ай,
Айтсаң боло азыр, азыр кайдасың?

Гүлзар жайнап, таң сүргөндө ачылып,
Жыпар жыты гүлдүн чачылып.
Турган өңдүү мага азыр сезилип,
Махабаттын сыры катылып.

Кайырма:
Роза гүлү, тартып мени өзүңө,
Айперидей көрүнөсүң көзүмө.
Сүйүп калдым, сүйүп калдым деп айтсам,
Роза гүлү, ишен айткан сөзүмө.

Улам сага сагынычым артылып,
Жан дилимден жакын тартылып.
Роза гүлү, кеткенимди түшүндүм,
Махабатты сенде калтырып.

Кайырма:

Жаштыгымды жалгыз сага арнайын,
Тагдырымды издеп талбайын.
Таң аттырып сени сүйгөн жүрөккө,
Тагдырымдын колун кармайын.

Кайырма:

Жолукпасаң жолукпагын,
Сен мага чоочун жан болуп калдың.
Жолдор башка, тагдыр бөлөк беле,
Жолукпасаң жолукпагын.
Сен эркелеп, мен бактылуу,
Күндөр ал эми кайрылбайт өткөн.
Жолукпа, жок, башкасың сен, мен да,
Жүрөгүм муз, жылдызым өчкөн.

Кайырма:
Күтүп күн өттү, аппак кар, кыш келди,
Күз өтүп, капыстан көчөдөн кездешсек.
Карабай кете бер түз өтүп,
Карааның карекке түнөтүп.

Жолукпасаң жолукпагын,
Сен мага чоочун жан болуп калдың.
Жолдор башка, тагдыр бөлөк беле,
Жолукпасаң жолукпагын.

Жолукпасаң жолукпагын сен.

Эмненидир мен сага арноом керек,
Көз көрүшүү болбойт го кайрадан бир.
Ал күндөрдө кайрадан баргым келет,
Эмненидир мен сага арноом керек.

Кайырма:
Сен кайдасың бул күндө мен кайдамын?
Боз жоргодой таң ашчу жайдакталдым.
Биз жоголдук экинчи кайрылбайбыз,
Сен кайдасың бул күндө мен кайдамын?

Жакшы ыр жазып мен сага арноом керек,
Барбы алдыда кездөшүү эч ким билбейт.
Ошол түнгө түбөлүк калгым келет,
Жакшы ыр жазып мен сага арноом керек.

Кайырма:

Өзүмдү-өзүм мен эми алдоом керек,
Качандыр бир кездерде жолугам деп.
Ушул ырды жакшы деп арноом керек,
Өзүмдү-өзүм ошентип алдоом керек.

Кайырма:

Айдың көлдүн ак куусундай түшкө киргенсиң,
Жан дүйнөмдүн жалгыз сырын өзүң билгенсиң.
Обон сымал жүрөккө жаңырып,
Тумар болуп таңда тагылып,
Бир өзүңдү самап, бир өзүңдү самап мен сүйгөнмүн.

Кайырма:
Таңдагы берметим,
Кол сунуп жетпедим,
Ак куу белең, айперим?

Көлдүн жээгин бойлоп өзүм сага келемин,
Толкундардан издеп улам сүйүү дарегин.
Чолпон болуп жүрөккө жагылып,
Ак куу консо көлгө кайрылып,
Көз жашыма толот, көз жашыма толот карегим.

Кайырма:

Тунук сүйүү, өмүрдө сен ак куу белемсиң?
Издеп жүргөн ай-ааламдан ыйык түнөгүм.
Арман күчөп өмүргө камыгып,
Сени күтүп таңда зарыгып,
Бир өзүңдү эңсеп, бир өзүңдү эңсеп жүрөгүм.