Аткан ок болчу насааты,
Адамдын эле тазасы.
Акылын айтып жалпыга,
Асылын иштин жасачу.


Кайырма:
Тирүүлүк деген күрөштө,
Шам болуп күйгөн үммөткө.
Атыңыз Чубак ажы деп,
Жашайсыз өлбөй жүрөктө.

Жамандын оюн кыйратып,
Жакшыга жаркын сый катып.
Күлкүгө бөлөп турчусуз,
Кеттиңиз кайда ыйлатып?

Элиңиз сыздап таба албайт,
Эми ким динди баяндайт?
Сан кылым чубап өтсө да,
Сиздей жан кайра жаралбайт...

Чубактай ажы жаралбайт...

Өмүрдү барктап, сезбеген арбын,
Балким кебирлер түшүнөт баркын.
Кимдир бирөөгө аесуз курсуң,
Кимдир бирөөгө аябай зарсың

Кайырма:
Өмүр, өмүр биз деп жанасың
Өмүр, өмүр ойго саласың
Өмүр, өмүр колуңда сенин
Кимди, кай жерден, качан аласың

Таталбай өмүр даамын кетирип,
Жүргөндөрдүн бул күндөрдү эскерип.
Ойлоп алып мен да бир күн кетерим
Жаш жүрөгүм жашагымды келтирет.

Кайырма:
Өмүр, өмүр биз деп жанасың
Өмүр, өмүр ойго саласың
Өмүр, өмүр колуңда сенин
Кимди, кай жерден, качан аласың

Адамдык бизде пейил оңолбой,
Эскирип барат такыр колдонбой.
Убактылуу күндү гана өткөрүп,
Жүргөндөйбүз көп нерсени ойлонбой.

Кайырма:

Бактыма сен барсың,
Бакыт берген жансың
Жанымда, тагдырымда.
Татаал турмуш кечтик,
Баарын бирге жеңдик
Жаралып жалганга
Сенин барың күч берет, күнүм керемет,
Бизди күтөт келечек, күтөт келечек.

Кайырма:
Жетелешип басып жүрөлүк,
Сезимдерди сактап түбөлүк
Биз түбөлүк, түбөлүк, биз түбөлүк.

Жалындаган сезим,
Жакын жүрүп сездим,
Жылуулугуң сенин...
Аруу, таза сезим,
Сүйүү кереметин
Башкадан издебеймин...
Сенин барың күч берет, күнүм керемет,
Бизди күтөт келечек, күтөт келечек.

Кайырма:

Бал татыган дүйнөмдүн
Байлыгы бул балалык
Жайнап турган гүл зардын
Жыпар жыты балалык
Жыргап ойноп, жомок коштоп
Жоругу көп балалыктын

Кайырма:
Таза, тунук кези көңүлдүн
Кайталангыс өмүрдүн
Кайрылбастан кетет бал агып
Балалыгың, өмүрүң

Көктөп турган дарактын,
Тамыры бул балалык.
Бул жашоонун жаркыган,
Жарык нуру балалык.
Күлүп, ойноп, кыял коштоп
Кылыгы көп балалыктын.

Кайырма:

Ааламга таанытып көзүңдү,
Апа деп кубантып өзүңдү.
Ар убак арнадың мен үчүн,
Алтынга алмашкыс кезиңди.

Сагынсам, алдыңа бара жай,
Сапардан кайтуучу адамдай.
Санаада жүрөмүн апаке,
Сага арнар бакытты таба албай.

Кайырма:
Ай десең, айды алып берейин,
Айтчы апа эмнеге теңейин?
Урматтап жүрөктөн арнаган,
Ушул ыр өзүңө белегим.

Күнүмсүң нур чачкан асманда,
Гүлүмсүң кумарым артканда.
Кымбатым, тамырым өзүңдө,
Кыйналам сен түйшүк тартканда.

Өкүнбөс өмүрлөр аз экен,
Өзүң бар көңүлдөр жаз экен.
Өткөрүп бактылуу күндөрдү,
Өмүрлүү боло көр апакем.

Кайырма: