Куноосуз коз жаштар...
#142 06 Август 2020 - 11:05
#143 06 Август 2020 - 11:41
#144 06 Август 2020 - 12:12
#145 06 Август 2020 - 13:48
ХХХ
Кээде жашоону карап тенсиз деп айткын келсе, кээде таш боор дегин келет. Кудум бул жашоо адамдардын каалоосун, кыялын, максаттарын алмаштырып койгондой. Бири зар болуп жетпей журогон нерсени бири кордоп. Балким бул тенсиздикке озубуз куноолуубуз, пейилибиз себепчидир. ..
Баарына сыр болуп бутундой коркунуч менен сырды озуно каткан айыл четиндеги эски чакан мектептин каалгасы ачылды да андан соксоюп уч караан корунду. Ызы чуу тушуп айылды эмес жер шаарын дурболонго салчудай болуп жаткан ундор тымтырс боло, бут жарыктар ошол уч караанга каратылды. Башына салган жоолугу мойнуна тушуп, саксайган чачтары жудоп турган аял жана коздорундогу жашы али кургай элек наристе турду. Алардын артында болсо козунон болок эч нерсеси корунбогон адам буларга курал такап турат. Бул тынчтык али канчага уланаар эле белгисиз. Ангыча копчулуктун ичинен баланын апасы уулун тааный коюп суурулуп чыгып ач айкырык сала ыйлап кирди.
-Балаааам?!
Ансыз да коркуп турган наристе тапыраган элдин арасынан апасын коро албаса да унун тааный коюп алдыга жуткуно:
-Апппаааа?! - деп жиберди.
Алдыга чуркаган баланы бул жолу Эмир эмес, мугалим аял кармап калды. Бул абалдан, бул журок оорутарлуу корунуштон бир нече мунотко Эмир озун жоготуп койгон экен. Жанындагы аял наристени катуу кармап калганда гана эсине келе тушту. Эгерде эле бала алдыга жугуруп кармап кала албаса ичкериде терезеден шынаалап турган Абдулдун жигиттери ошол жерде атып салмак. Кандай коркунучтуу! Эстеп алып журогу артка тарта коздору чакчайып кеткен Эмир жанындагы аялга карады. Эмирдин булар учун кылып жаткан жакшылыгын, жан кечтилигин биринчи болуп ушул аял туйду. Анын коздору мунайым тарта жузу болор болбос жылмайып мээрим менен Эмирди тиктеп турган экен. Мелтилдеп турган журогу ансайын толуп ташып кайдандыр канат буткондой Эмирге куч келди. Ооба согуш талаасында, тапшырмаларда мындан да коркунучтуу абалган кабылган. Анда журогу таш беле? Анда Эмир башка адам беле? Жок! Болгону Эмир анда улутун билбейт болчу. Касиетуу кыргыз жеринде эмес, Афган талаасында эле. Корсо улутту таанып, оздугунду билгенден кийинки абалын бутундой башка болот турбайбы? Кыргыз жонундо али толук окуп бутпосо да, тарыхына коз чаптырып андан озуно жетишерлуу руханий дейбизби же башкача атайбызбы куч кубат алган болчу. Анда атуулдук сезим ойгонуп, "мекен учун, эл учун!" - деген ураан жашап калган эле. Жашы отуп калган мугалим аял жылуу калтыраган колдору менен Эмирдин колун кысып койду.
-Эч кандай ашыкча кыймыл кылбагыла! Эскертебиз ичкериде наристелер бар! - деп кыйкырды Эмир алдында турган умутуу коздорго, жаштуу каректерге тигиле албай тайсалдап бирок катуу ун менен.
Толкундай болуп алдыга бир умтулуп кайра артка тарткан эл дымып калышты. Органдан келген аламдардан турган торт беш кызматкер, аларга кошулуп Аман бир аз бери алдыга басышты.
-Бир адам! Бир гана адам менен суйлошуу жургузобуз! - деди Эмир кайра.
Ошол убакта Аман эки колун алдыга кыла бери басып келди. Анын кадамын, чечимин эл эмес жетекчилери да кутпогон сыяктуу. Алдастап калышты. Анткени эгер суйлошууго чакырса деп башка бир адамды ичинен ок отпос жилет кийгизип, жашыруун микрафон коюп даярдап жатышкан. Кутулбогон бул кадамга Аман кантип барганын озу да туйган жок. Анын да журогу оропкуп, ушул жака тартып туруп алган. Жанында куруна илинген куралдан башка эч нерсе жок Эмирден он кадам алыста турду Аман. Алардагы эки тамчы окшоштукту бир гана мугалим эже билди. Ал Аман дагы эки кадам бери басканда жузуно тигилип коздору чоноюп чыкты. Бети чумконуп оролгон жанындагы жигит менен мандайын милициянын формасында турган жигиттин окшоштугу ушунчалык болчу. Киндиги туташ бир карындан чыккан эки эгиз ушундай жол менен корушушту. Бирок ошондо да экоо тен бирин бири андабаган абалда. Бирок кантсе да журок кургур сезип туят эмеспи. Торолгондон ажырап калышса да, Жараткандын буйругу менен жан берилип тогуз ай курсакта бир болгон журоктору бир эгиздер кантсе да тааныш жытты сезе алышат эмеспи. Эмир да Аман да ушул тапта бири биринен эч кандай коркунуч сезбей турушту. Тескерисинче коздору тааныш, дили жакын сезилди. Эмирдин мындай сезимге кабылганына коп болду. Ал кыргыз экенин билип, бул мамлекетке келген кундон тартып ар бир адам журогуно жакын, бир тууганындай сезилет. Амандын коркпой, даярдыксыз бул кадамга барганы балким ушудан болсо керек. Балким кокурогундогу белгисиз ишеним, сезгич дили алдыга суйрогондур...
Кээде жашоону карап тенсиз деп айткын келсе, кээде таш боор дегин келет. Кудум бул жашоо адамдардын каалоосун, кыялын, максаттарын алмаштырып койгондой. Бири зар болуп жетпей журогон нерсени бири кордоп. Балким бул тенсиздикке озубуз куноолуубуз, пейилибиз себепчидир. ..
Баарына сыр болуп бутундой коркунуч менен сырды озуно каткан айыл четиндеги эски чакан мектептин каалгасы ачылды да андан соксоюп уч караан корунду. Ызы чуу тушуп айылды эмес жер шаарын дурболонго салчудай болуп жаткан ундор тымтырс боло, бут жарыктар ошол уч караанга каратылды. Башына салган жоолугу мойнуна тушуп, саксайган чачтары жудоп турган аял жана коздорундогу жашы али кургай элек наристе турду. Алардын артында болсо козунон болок эч нерсеси корунбогон адам буларга курал такап турат. Бул тынчтык али канчага уланаар эле белгисиз. Ангыча копчулуктун ичинен баланын апасы уулун тааный коюп суурулуп чыгып ач айкырык сала ыйлап кирди.
-Балаааам?!
Ансыз да коркуп турган наристе тапыраган элдин арасынан апасын коро албаса да унун тааный коюп алдыга жуткуно:
-Апппаааа?! - деп жиберди.
Алдыга чуркаган баланы бул жолу Эмир эмес, мугалим аял кармап калды. Бул абалдан, бул журок оорутарлуу корунуштон бир нече мунотко Эмир озун жоготуп койгон экен. Жанындагы аял наристени катуу кармап калганда гана эсине келе тушту. Эгерде эле бала алдыга жугуруп кармап кала албаса ичкериде терезеден шынаалап турган Абдулдун жигиттери ошол жерде атып салмак. Кандай коркунучтуу! Эстеп алып журогу артка тарта коздору чакчайып кеткен Эмир жанындагы аялга карады. Эмирдин булар учун кылып жаткан жакшылыгын, жан кечтилигин биринчи болуп ушул аял туйду. Анын коздору мунайым тарта жузу болор болбос жылмайып мээрим менен Эмирди тиктеп турган экен. Мелтилдеп турган журогу ансайын толуп ташып кайдандыр канат буткондой Эмирге куч келди. Ооба согуш талаасында, тапшырмаларда мындан да коркунучтуу абалган кабылган. Анда журогу таш беле? Анда Эмир башка адам беле? Жок! Болгону Эмир анда улутун билбейт болчу. Касиетуу кыргыз жеринде эмес, Афган талаасында эле. Корсо улутту таанып, оздугунду билгенден кийинки абалын бутундой башка болот турбайбы? Кыргыз жонундо али толук окуп бутпосо да, тарыхына коз чаптырып андан озуно жетишерлуу руханий дейбизби же башкача атайбызбы куч кубат алган болчу. Анда атуулдук сезим ойгонуп, "мекен учун, эл учун!" - деген ураан жашап калган эле. Жашы отуп калган мугалим аял жылуу калтыраган колдору менен Эмирдин колун кысып койду.
-Эч кандай ашыкча кыймыл кылбагыла! Эскертебиз ичкериде наристелер бар! - деп кыйкырды Эмир алдында турган умутуу коздорго, жаштуу каректерге тигиле албай тайсалдап бирок катуу ун менен.
Толкундай болуп алдыга бир умтулуп кайра артка тарткан эл дымып калышты. Органдан келген аламдардан турган торт беш кызматкер, аларга кошулуп Аман бир аз бери алдыга басышты.
-Бир адам! Бир гана адам менен суйлошуу жургузобуз! - деди Эмир кайра.
Ошол убакта Аман эки колун алдыга кыла бери басып келди. Анын кадамын, чечимин эл эмес жетекчилери да кутпогон сыяктуу. Алдастап калышты. Анткени эгер суйлошууго чакырса деп башка бир адамды ичинен ок отпос жилет кийгизип, жашыруун микрафон коюп даярдап жатышкан. Кутулбогон бул кадамга Аман кантип барганын озу да туйган жок. Анын да журогу оропкуп, ушул жака тартып туруп алган. Жанында куруна илинген куралдан башка эч нерсе жок Эмирден он кадам алыста турду Аман. Алардагы эки тамчы окшоштукту бир гана мугалим эже билди. Ал Аман дагы эки кадам бери басканда жузуно тигилип коздору чоноюп чыкты. Бети чумконуп оролгон жанындагы жигит менен мандайын милициянын формасында турган жигиттин окшоштугу ушунчалык болчу. Киндиги туташ бир карындан чыккан эки эгиз ушундай жол менен корушушту. Бирок ошондо да экоо тен бирин бири андабаган абалда. Бирок кантсе да журок кургур сезип туят эмеспи. Торолгондон ажырап калышса да, Жараткандын буйругу менен жан берилип тогуз ай курсакта бир болгон журоктору бир эгиздер кантсе да тааныш жытты сезе алышат эмеспи. Эмир да Аман да ушул тапта бири биринен эч кандай коркунуч сезбей турушту. Тескерисинче коздору тааныш, дили жакын сезилди. Эмирдин мындай сезимге кабылганына коп болду. Ал кыргыз экенин билип, бул мамлекетке келген кундон тартып ар бир адам журогуно жакын, бир тууганындай сезилет. Амандын коркпой, даярдыксыз бул кадамга барганы балким ушудан болсо керек. Балким кокурогундогу белгисиз ишеним, сезгич дили алдыга суйрогондур...
#146 06 Август 2020 - 13:49
jindirak (06 Август 2020 - 08:46) жазган:
ХХХ
Ичкериден эки уч ирет чыккан тарсылдак ундор сырттагы элди бир толкутуп алды. Мектепти байырлап туштон бери кетпей, ичкеридеги кара коз чурполорунун амандыгын тилеп жалынып олтурган аялдардын жоон тобу окурук салып ыйлай башташты. Кай бирлери эки колун жазып тизелеп олтуруп жалынып жиберди.
- Оо кудай кайсы жазганыбыз бар эле?! Куноом болсо мына мени жазала! Азапка салгын келсе ичкериге уулумдун ордуна мени киргиз, бирок баламды сактай кор!
-Бул эмне деген кордук?! Бул эмне деген мыкаачылык? ! Эмне турасынар?! Куткаргыла жардам кылгылааа?!
Элди токтотуп чектоо коюлган жерден откорбой кармап турган орган кызматкерлерине чарасыз калган энелер кыйкырып, болгон кучторун чыгарып жатышкандай. Сырттагы адамдар кобойгондон кобоюп, атайы кармоочу кошумча группалар чакыртылды. Бирок ичкери менен эч кандай байланыш жок. Жана ун чыккандан сон кайра тынып калды. Азыр бул жерде турган ар бир адамдын оюнда "атылган ок кимге тийди? Куноосуз балдар жараланган жокпу? Олгон жокпу?" - деген коркунучтуу суроо турган. Амандын журогу алып учуп бир жерде тура албай озу сыртта турганы менен анын жарымы ичкериде жургонсуйт.
Теледеги жанылыктардан тынбай бул окуя айтылып, атугул жеринен туз байланышка чыгып кыскача видеолор корсотулуп жатты. Бул жакта Аман менен Эмирдин абалы канчалык оор болсо тээ алыскы борбор калаада жаткан Сезимдин журогу да кынынан чыгып кетчудой согуп жатты. Уулунун аман келишин кудайдан суранып олтурган эне ошол эле жерде дагы бир баласы, жан этинин жарымы болгон перзенти жургонун билбейт болчу. Ал уулу да энесинин дубаларына муктаж болуп тураганын кайдан сезмек?! Бирок ошентсе деле журогунун бир учу менен, эч бир адамда кездешпес озгочо, бир гана энелерде болуучу туйгусу, кучтуу энелик суйуусу менен сезип жаткандыр...
Эмир менен Абдулдун маеги копко уланды, баары жонундо суйлошушту. Абдулдун шарты боюнча Эмир менен Саида оздоруно кошулуп кетуу керек. Эмир макул болсо балдардын бир болугун сыртка чыгарып коюп жиберет да, калган болугун барымтада кармап чек арадан откучо кошо алып журушот, качан эсен аман чек арадан Таджикистанга отуп алышса калган балдар коюп жиберилет. Эмирде азыр тандоо укугу жок болчу. "Мейли жанымды алсын ал лагерге кайтып барбаймын! " - деп канча жолу озуно соз берген. Бирок азыр кырдаал такыр болок. Азыр озунун гана омуру эмес, оз жеринин эли, бир туугандарынын омуру маанилуу болуп жатат. Кала берсе куноосуз наристелер! Кантип ушундай учурда оз жанын, пайдасын ойлоп калсын? Кантип тандоону койсун озуно?! Жок албетте! Эмир ойлонбой туруп булардын жашоосун тандайт. Бир тууган элинин омурун жогору коет. Кантсе да канында тамырында кыргыз каны агып, кокурогундогу эт "кыргыз" - деп согуп жатпайбы?! Эмир Абдул бул жерден Саида экоону алып кетип башынан сылап албасын беш колдой билет. Качканы учун, уюмду дурботуп чыгымга салганы учун болуп корбогондой азапты корсотуп анае олтуруп салышат. Бул белгилуу. Озу мейли, Саидачы? Кантип аны азапка кыя алат ла, кантип азаптанганын карап тура алат? Эмирдин ойлору чырмалып кетти. Кантип жанындагы Саиданын колдорун катуу кармап алганын озу да байкаган жок. Жаштуу коздору менен озуно тигилген кыздын ишеними толо коздорун коргондо гана озун колго алып эркип жыйып кучтуу болду. Анткени ага Саида ишенет. Абдулдун койгон шартына макулдугун берди. Ал эми "Саиданы сактап калууну дагы ойлонуп кором" - деп чечти. Сырттагы орган кызматкерлери менен суйлошууну да Эмир жургузуусу керек. Жанына кичинекей баланы анан бир мугалим аялды ээрчитип аларга курал такап сыртка чыкты. Эшик ачылаары менен жаркылдап жанган жаркытардан коздору уяла бир колу менен козун тосуп, Абдул "кий!" - деп буйрук кылган чекесинде "Талибандар кыймылы" уюмунун желегиндеги сурот тушурулгон моюн орогучту жаба калганга козу гана корунуп турду. Коркконун титиреп жаткан баланын желкесинен акырын билинер билинбес сылап койду.
-Коркпо мен сага тийбеймин, баары жакшы болот балакай!
Эмир бул создорду орус тилинде айтты. Аны кичине бала уккан да жок, уксада тушунбойт. Бирок баары бир суйлоп жатты. Жузун жаап чумкой элегинде жанында бараткан мугалим аял жузун дааналап коруп алган болчу. Ошол аял гана Эмирдин оозун кыбырата "баары жакшы болот! Силердин куноонор жок, сактап калам силерди!" - деп кайталап жатканын угуп баратты.
Ичкериден эки уч ирет чыккан тарсылдак ундор сырттагы элди бир толкутуп алды. Мектепти байырлап туштон бери кетпей, ичкеридеги кара коз чурполорунун амандыгын тилеп жалынып олтурган аялдардын жоон тобу окурук салып ыйлай башташты. Кай бирлери эки колун жазып тизелеп олтуруп жалынып жиберди.
- Оо кудай кайсы жазганыбыз бар эле?! Куноом болсо мына мени жазала! Азапка салгын келсе ичкериге уулумдун ордуна мени киргиз, бирок баламды сактай кор!
-Бул эмне деген кордук?! Бул эмне деген мыкаачылык? ! Эмне турасынар?! Куткаргыла жардам кылгылааа?!
Элди токтотуп чектоо коюлган жерден откорбой кармап турган орган кызматкерлерине чарасыз калган энелер кыйкырып, болгон кучторун чыгарып жатышкандай. Сырттагы адамдар кобойгондон кобоюп, атайы кармоочу кошумча группалар чакыртылды. Бирок ичкери менен эч кандай байланыш жок. Жана ун чыккандан сон кайра тынып калды. Азыр бул жерде турган ар бир адамдын оюнда "атылган ок кимге тийди? Куноосуз балдар жараланган жокпу? Олгон жокпу?" - деген коркунучтуу суроо турган. Амандын журогу алып учуп бир жерде тура албай озу сыртта турганы менен анын жарымы ичкериде жургонсуйт.
Теледеги жанылыктардан тынбай бул окуя айтылып, атугул жеринен туз байланышка чыгып кыскача видеолор корсотулуп жатты. Бул жакта Аман менен Эмирдин абалы канчалык оор болсо тээ алыскы борбор калаада жаткан Сезимдин журогу да кынынан чыгып кетчудой согуп жатты. Уулунун аман келишин кудайдан суранып олтурган эне ошол эле жерде дагы бир баласы, жан этинин жарымы болгон перзенти жургонун билбейт болчу. Ал уулу да энесинин дубаларына муктаж болуп тураганын кайдан сезмек?! Бирок ошентсе деле журогунун бир учу менен, эч бир адамда кездешпес озгочо, бир гана энелерде болуучу туйгусу, кучтуу энелик суйуусу менен сезип жаткандыр...
Эмир менен Абдулдун маеги копко уланды, баары жонундо суйлошушту. Абдулдун шарты боюнча Эмир менен Саида оздоруно кошулуп кетуу керек. Эмир макул болсо балдардын бир болугун сыртка чыгарып коюп жиберет да, калган болугун барымтада кармап чек арадан откучо кошо алып журушот, качан эсен аман чек арадан Таджикистанга отуп алышса калган балдар коюп жиберилет. Эмирде азыр тандоо укугу жок болчу. "Мейли жанымды алсын ал лагерге кайтып барбаймын! " - деп канча жолу озуно соз берген. Бирок азыр кырдаал такыр болок. Азыр озунун гана омуру эмес, оз жеринин эли, бир туугандарынын омуру маанилуу болуп жатат. Кала берсе куноосуз наристелер! Кантип ушундай учурда оз жанын, пайдасын ойлоп калсын? Кантип тандоону койсун озуно?! Жок албетте! Эмир ойлонбой туруп булардын жашоосун тандайт. Бир тууган элинин омурун жогору коет. Кантсе да канында тамырында кыргыз каны агып, кокурогундогу эт "кыргыз" - деп согуп жатпайбы?! Эмир Абдул бул жерден Саида экоону алып кетип башынан сылап албасын беш колдой билет. Качканы учун, уюмду дурботуп чыгымга салганы учун болуп корбогондой азапты корсотуп анае олтуруп салышат. Бул белгилуу. Озу мейли, Саидачы? Кантип аны азапка кыя алат ла, кантип азаптанганын карап тура алат? Эмирдин ойлору чырмалып кетти. Кантип жанындагы Саиданын колдорун катуу кармап алганын озу да байкаган жок. Жаштуу коздору менен озуно тигилген кыздын ишеними толо коздорун коргондо гана озун колго алып эркип жыйып кучтуу болду. Анткени ага Саида ишенет. Абдулдун койгон шартына макулдугун берди. Ал эми "Саиданы сактап калууну дагы ойлонуп кором" - деп чечти. Сырттагы орган кызматкерлери менен суйлошууну да Эмир жургузуусу керек. Жанына кичинекей баланы анан бир мугалим аялды ээрчитип аларга курал такап сыртка чыкты. Эшик ачылаары менен жаркылдап жанган жаркытардан коздору уяла бир колу менен козун тосуп, Абдул "кий!" - деп буйрук кылган чекесинде "Талибандар кыймылы" уюмунун желегиндеги сурот тушурулгон моюн орогучту жаба калганга козу гана корунуп турду. Коркконун титиреп жаткан баланын желкесинен акырын билинер билинбес сылап койду.
-Коркпо мен сага тийбеймин, баары жакшы болот балакай!
Эмир бул создорду орус тилинде айтты. Аны кичине бала уккан да жок, уксада тушунбойт. Бирок баары бир суйлоп жатты. Жузун жаап чумкой элегинде жанында бараткан мугалим аял жузун дааналап коруп алган болчу. Ошол аял гана Эмирдин оозун кыбырата "баары жакшы болот! Силердин куноонор жок, сактап калам силерди!" - деп кайталап жатканын угуп баратты.
Рахмат))
#147 06 Август 2020 - 14:49
ХХХХ
Эненин журогу туйду. Балким сезди. Телевизордон козун албай олтурган Сезим уулунун бул кадамын коргондо журогун уучтап бир онтоп алды. Ошол эле убакта Алия да козундо жаш менен карап олтурган абалында кудайга жалынып жиберди.
Эгиздер кезигишти! Алардын жолдору акыры кесилиш келди. Корсо тээ илгери буларды ажыратып жатканда, колунда кичинекей ымыркайды кармап турган Абдул айткандай тоголок жер кен эмес экен. Ал керек учурда мынтип тар да болуп калат турбайбы? Эмирдин коздору, тан калуусунда чек жок болчу. "Кантип эле? Болушу мумкунбу? Бул ким? Менин эгизимби? Чын эле менин бир тууганымбы? " - деген чачыранды ойлордун жетегинде калып тенселип баратты Эмир. "Бул жерде эмне кылып журот? Кантип ушундай болсун? Жараткан мени сыноого ушинтип салдын беле? Эки колума бирине элимди, бирине бир тууганымды коюп куткар дегени турасынбы? " Ушул азыркы тапты бакыра калып кучактагысы келди. Бирок... Бирок. Озун колго алды. Козуно айлана тушкон жашты куч менен артка ичине жутуп алды.
Эки кадам аралыкта суйлошуу журуп жатты.
-Шартынарды айткыла! - деди Аман демиккен унун токтоо чыгарып.
-Чек арадан чыгып кетуу! - деди Эмир да ошол токтоолукту сактап.
-Бизге кол салуу болбой чек арага чейин коштоп барууга автобус керек. Биз отуп алганга чейин. Шартка консонор балдардын бир болугу азыр бошотулат, калган болугу биз менен автобуска олтуруп чек арага чейин барат. Биз откондон сон кое берилет.
Аман алдындагы коздору тан калуудан алайган аял менен кичинекей баланы карады. Жок дегенге арга барбы? Баш тартуунун жолу бар беле? Куруна илинген аралыктан байланышуу аппараты менен алыста турган жетекчисине байланышка чыкты да шартты тушундурду. Жымжырттык. Кыязы алар кенешип жатышкандай. Ошол учурдан пайдаланган Эмир:
-Ашыкча аракет балдарга зыян алып келет, - деди бул жолу унун акырын чыгарып бушайман боло.
Тысырап кайра уланган байланыш аппаратынан Амандын жетекчисинин уну угулду. Эмир тушунгон жок кыргыз тилин. Бир нече мунотко тыншап турган Аман башын ийкеп алды да Эмирге карап:
-Макулбуз! - деди.
-Бирок силерден кандай кепилдик балдардын аман экенине?
-Биз азыр тен жарымын бошотобуз! Алгач бул экоону.
Эмир ылдый боло балага жакын келип мандайынан сылады.
-Кечир коз жаштарын учун!
Бала орус тилинде суйлоп жаткан адамды тушунбой коздорун бакырайта карап турду. Жанындагы аял гана Эмирге боор толгоп желкесин сулкулдото ыйлап жатты. Аны тааныбаса да коргон ушунча кыска аралыкта мээрими тушуп калган эле. Анткени жуз пайыз Эмирдин жамандык жасабоосуна ишенген болчу. Озуно куч берген аялга караган Эмир:
-Баары жакшы болот! Мен соз берем! - деди ишенимдуу.
Аман такыр эч нерсени тушунгон жок. Бул ким озу? Шарттарын айтып турган террористпи же ким? Тааный албай турду. Турган ордунда колун жансаган Аман тээ аралыктагыларга белги бергени эле, алар да даяр турушту. Ээрчише мектептин короосунда бара жаткан мугалим аял менен наристе баланы баары демдерин ичине катып коз албай карап турушту. Качан гана алар чектоо коюлган жерге жеткенде гана кубанычтан ошол жердеги эл, теледен коруп журокторун уучтап олтурган калын калк бир дурбоп алды. Бир кун дегенде барымтага алынган мектептен алгачкы эки адам эсен аман чыгарылды. Ошол жердеги тез жардам унаасы текшеруулорду турган жерден башташты. Суу берип, журок кагышын олчоп. Биринен сала бири отуп кучактап жаткан адамдарды козго илбей ыйлап жаткан аял бир убакта орган кызматкерлерине карап басып келе жатты.
-Сизди ооруканага жиберебиз.
-Жок, менин абалым жакшы, - деди аял.
-Ичкеридеги азыр бизди алып чыккан жигитке жардам керек! Алар экоо гана бизди сактап калганга аракет кылып жатышат.
-Экоо?
-Ооба, бир кыз менен жигит, алардын ортосунда эмне талаш тушунгон жокпуз. Араб тилинде суйлошушту. Бирок кудай кубо биз учун курошуп жатат. Жардам бергиле. Анан, анан...
Андан ары жагын айта албай мукактанган аял артын мектеп тарапты бир карап алды да кайра:
-Экоо ушунчалык окшош, - деди.
-Кимдер? Кыз менен жигитпи?
-Жоок, жок. Тиги силерден суйлошууго барган жигит менен бизди алып чыккан жигит. Эки тамчы суудай...
Мугалим аялдын бул кыскача интервьюсу теледеги бут каналдардан корсотулуп жатты. Ошол жерде жургон кабарчылардын биросу тартып алганга улгургон экен, туз байланыш кылып берип жатты.
Мектептин эшиги чон ачылып, ичкериден куралданган торт жигит чыгып катар тизилип турушту. Аман менен Эмир ичкери кирип узун коридор менен балдар кармалган спорт залына бара жатышты. Аман киргенде балдарды эки болукко болуп коюшкан экен. Арасындагы мугалимдер гана кала турган балдар менен турушат. Жарымынан кобу бошотулат экен. Ары жакта Саида колдору артка байланып олтурат. Ал да Аманды коргондо бул жердегилер сыяктуу коздору алайды. Залга кирген Эмир башындагы оролгон кара жоолукту чечти. Мына сага тамаша! Мандайында турган Абдул коз албай карап турду. Кудум бир эле адам эки образда. Алгач Аман Эмирге маани берип жузуно унулбоптур. Качан гана буларды тиктеп турган тан калган коздорду коргондо жанындагы Эмирге бурулду. Бурулду да озу менен тиктеше тушту. Жузу, кашы, козу деги койчу турган турпаты менен озунун кочурмосу экен. Абдул дагы каткырды. Бул жолу катуу чынарды унун.
-Силер кайдан журуп? - дели аран кулкусун тыя албай.
Анын бул каткырыгы менен озуно боору ооруп жаткан болчу.
Аман деги бир нерсе тушунсочу. Кыйлада барып баягы Сириядан качып келген Жакыпты эстеди. Озун коруп жинди адамдай коркуп бурчка тыгылган ошол кишинин создорун эстеди.
Эненин журогу туйду. Балким сезди. Телевизордон козун албай олтурган Сезим уулунун бул кадамын коргондо журогун уучтап бир онтоп алды. Ошол эле убакта Алия да козундо жаш менен карап олтурган абалында кудайга жалынып жиберди.
Эгиздер кезигишти! Алардын жолдору акыры кесилиш келди. Корсо тээ илгери буларды ажыратып жатканда, колунда кичинекей ымыркайды кармап турган Абдул айткандай тоголок жер кен эмес экен. Ал керек учурда мынтип тар да болуп калат турбайбы? Эмирдин коздору, тан калуусунда чек жок болчу. "Кантип эле? Болушу мумкунбу? Бул ким? Менин эгизимби? Чын эле менин бир тууганымбы? " - деген чачыранды ойлордун жетегинде калып тенселип баратты Эмир. "Бул жерде эмне кылып журот? Кантип ушундай болсун? Жараткан мени сыноого ушинтип салдын беле? Эки колума бирине элимди, бирине бир тууганымды коюп куткар дегени турасынбы? " Ушул азыркы тапты бакыра калып кучактагысы келди. Бирок... Бирок. Озун колго алды. Козуно айлана тушкон жашты куч менен артка ичине жутуп алды.
Эки кадам аралыкта суйлошуу журуп жатты.
-Шартынарды айткыла! - деди Аман демиккен унун токтоо чыгарып.
-Чек арадан чыгып кетуу! - деди Эмир да ошол токтоолукту сактап.
-Бизге кол салуу болбой чек арага чейин коштоп барууга автобус керек. Биз отуп алганга чейин. Шартка консонор балдардын бир болугу азыр бошотулат, калган болугу биз менен автобуска олтуруп чек арага чейин барат. Биз откондон сон кое берилет.
Аман алдындагы коздору тан калуудан алайган аял менен кичинекей баланы карады. Жок дегенге арга барбы? Баш тартуунун жолу бар беле? Куруна илинген аралыктан байланышуу аппараты менен алыста турган жетекчисине байланышка чыкты да шартты тушундурду. Жымжырттык. Кыязы алар кенешип жатышкандай. Ошол учурдан пайдаланган Эмир:
-Ашыкча аракет балдарга зыян алып келет, - деди бул жолу унун акырын чыгарып бушайман боло.
Тысырап кайра уланган байланыш аппаратынан Амандын жетекчисинин уну угулду. Эмир тушунгон жок кыргыз тилин. Бир нече мунотко тыншап турган Аман башын ийкеп алды да Эмирге карап:
-Макулбуз! - деди.
-Бирок силерден кандай кепилдик балдардын аман экенине?
-Биз азыр тен жарымын бошотобуз! Алгач бул экоону.
Эмир ылдый боло балага жакын келип мандайынан сылады.
-Кечир коз жаштарын учун!
Бала орус тилинде суйлоп жаткан адамды тушунбой коздорун бакырайта карап турду. Жанындагы аял гана Эмирге боор толгоп желкесин сулкулдото ыйлап жатты. Аны тааныбаса да коргон ушунча кыска аралыкта мээрими тушуп калган эле. Анткени жуз пайыз Эмирдин жамандык жасабоосуна ишенген болчу. Озуно куч берген аялга караган Эмир:
-Баары жакшы болот! Мен соз берем! - деди ишенимдуу.
Аман такыр эч нерсени тушунгон жок. Бул ким озу? Шарттарын айтып турган террористпи же ким? Тааный албай турду. Турган ордунда колун жансаган Аман тээ аралыктагыларга белги бергени эле, алар да даяр турушту. Ээрчише мектептин короосунда бара жаткан мугалим аял менен наристе баланы баары демдерин ичине катып коз албай карап турушту. Качан гана алар чектоо коюлган жерге жеткенде гана кубанычтан ошол жердеги эл, теледен коруп журокторун уучтап олтурган калын калк бир дурбоп алды. Бир кун дегенде барымтага алынган мектептен алгачкы эки адам эсен аман чыгарылды. Ошол жердеги тез жардам унаасы текшеруулорду турган жерден башташты. Суу берип, журок кагышын олчоп. Биринен сала бири отуп кучактап жаткан адамдарды козго илбей ыйлап жаткан аял бир убакта орган кызматкерлерине карап басып келе жатты.
-Сизди ооруканага жиберебиз.
-Жок, менин абалым жакшы, - деди аял.
-Ичкеридеги азыр бизди алып чыккан жигитке жардам керек! Алар экоо гана бизди сактап калганга аракет кылып жатышат.
-Экоо?
-Ооба, бир кыз менен жигит, алардын ортосунда эмне талаш тушунгон жокпуз. Араб тилинде суйлошушту. Бирок кудай кубо биз учун курошуп жатат. Жардам бергиле. Анан, анан...
Андан ары жагын айта албай мукактанган аял артын мектеп тарапты бир карап алды да кайра:
-Экоо ушунчалык окшош, - деди.
-Кимдер? Кыз менен жигитпи?
-Жоок, жок. Тиги силерден суйлошууго барган жигит менен бизди алып чыккан жигит. Эки тамчы суудай...
Мугалим аялдын бул кыскача интервьюсу теледеги бут каналдардан корсотулуп жатты. Ошол жерде жургон кабарчылардын биросу тартып алганга улгургон экен, туз байланыш кылып берип жатты.
Мектептин эшиги чон ачылып, ичкериден куралданган торт жигит чыгып катар тизилип турушту. Аман менен Эмир ичкери кирип узун коридор менен балдар кармалган спорт залына бара жатышты. Аман киргенде балдарды эки болукко болуп коюшкан экен. Арасындагы мугалимдер гана кала турган балдар менен турушат. Жарымынан кобу бошотулат экен. Ары жакта Саида колдору артка байланып олтурат. Ал да Аманды коргондо бул жердегилер сыяктуу коздору алайды. Залга кирген Эмир башындагы оролгон кара жоолукту чечти. Мына сага тамаша! Мандайында турган Абдул коз албай карап турду. Кудум бир эле адам эки образда. Алгач Аман Эмирге маани берип жузуно унулбоптур. Качан гана буларды тиктеп турган тан калган коздорду коргондо жанындагы Эмирге бурулду. Бурулду да озу менен тиктеше тушту. Жузу, кашы, козу деги койчу турган турпаты менен озунун кочурмосу экен. Абдул дагы каткырды. Бул жолу катуу чынарды унун.
-Силер кайдан журуп? - дели аран кулкусун тыя албай.
Анын бул каткырыгы менен озуно боору ооруп жаткан болчу.
Аман деги бир нерсе тушунсочу. Кыйлада барып баягы Сириядан качып келген Жакыпты эстеди. Озун коруп жинди адамдай коркуп бурчка тыгылган ошол кишинин создорун эстеди.
#149 06 Август 2020 - 18:17
-Эмииир?! Бул менин ишим эмес дечи?! Муну сен таап келдинби?
Эмир баш чайкады. Аман баш катырчу бул абалдан чыгып балдардын алдына келди да бошотулуучу топту коштоп баратты.
-Токтоо?! - деген Абдулдун уну жанырды.
-Эмир бул биз менен калат! - деди Аманды коргозуп.
-Сен шартты бузуп жатасын Абдул!
-Шартты мен коемун Эмир, сен менин оюнумдасын эсинден чыгарба!
Абдул менен Эмир бул жолу орус тилинде суйлошуп жатышты. Аман создорун тушунуп жатканы менен жолун тушунбой жатты. Озуно коюп койгондой окшош бул жигит кайсы тараптан экенин биле албай койду. Ачылган чон эшиктен 30 га жакын балдар экиден кармашып чыгарылып жатты. Жалан балдар, ал эми мугалимдер менен Аман калып кетти. Сырттагы кубанган эл шагырап чуркап келген балдардын арасынан оз балдарын таап ыйлап жатса, таппай калганы уну кудайга жеткенче озондоп боздоп жатышты. Эшик оозунда Аман сырттагы командирине кол булгап ичкери кирип кетти. Ал кирерден мурун байланышчу аппараты менен куралын ошол эшик оозун таштап кирип кеткен эле. Сырттагы топ автобус даярдатып, чек арага чейинки жолду козомолго алып жатышты. Спрот залында беш жигит жана колдору артка байланган Саида, ал эми узун коридордун берки башында жайгашкан болмодо Абдул эки жигити менен Эмир, Аман турушту.
-Бул билеби? - деди Абдул Аманды корсотуп Эмирге карап.
-Жок.
-Ммм таак! Айтып корсок кантет ыя?
-Абдул?! Ашыкча создорду токтотолу.
-Жоок, бул сенин бир тууганын да! Болгондо да эгизин!
Аман бул созду чын уктубу же булар суйлоп жаткан орус тилин тушунбой калдыбы? Жок тушунбой калуусу мумкун эмес, омур бою шаарда чоноюп, орус тили эне тилинен кийинки эле тили да. Андай болсо бул эмне деп жатат? Эгизин дейби? Чын эле ушундайбы? Апасы айткан " тугойун торолгондо эле олуу торолгон" - деп. Анан кайдан? Демек баары жиндиге чыгарган Жакып чын айткан экен да. Озуно окшош адамды коргон экен ал байкуш. Ошондо бул ким?
-Кимсин? - деди Аман Эмирге карап.
-Ии сура да ким экендигин? А Эмир сен болсо айт.
Абдулга ансайын экоонун бул турганы кызык болуп жатты.
-Айт "мен дуйного белгилуу "Талибандар кыймылы" уюмунун мучосумун, мен бир нече олколорго теракт кылган сенин бир тууганынмын" - деп!
Эмир менен Аман тиктешип турушту. Бир убакта Жакып айырма тапкан бул экоондо эми таптакыр айырма жок болчу. Анда Жакып айырма коздорундо деген. Эмирди муздак суроттогон. Бирок бул жолу Эмир да, Аман сыяктуу жалындуу коздору менен турган. Абдулдун даана оозу ачылды. Чын экен, бул элдин канында бар турбайбы кайрат. Бул элдин козундо бар турбайбы жалын. Ушул тапта Абдулдун оюна озгочо акылга сыйбас план келип турду. Ал озу менен кошо экоону тен алып кетууну коздоду. Кандай сонун, кандай кучтуу биримдик болмок!
Эмир озу каалабаса да коодонундогу бир узум эт каалаган болчу тугойуно кездешчу кунду. Аны корууну. Ал менен кудум азыркыдай мандайлаш турууну. Ал жонундо билууну. Бирок мындай шартта эмес. "Эгизим! Кандай гана мыкты адам болгонсун?! Эл учун кызмат кылган инсан болупсун! Сага суктанып турамын, чын дилимден кудайга ыраазымын сен бул сыймыкка жеткенине! Карачы бизди болбогон бул адам сымал эки бутту айбандар болбогондо, мен да сен сыяктуу жашоого, элиме пайда алып келген адам болмокмун! "-деп жатты Эмирдин коздору. Аман тигилип турган каректерден кудум ушул создорду окуду. Балким ал журогу менен эгизинин унсуз чыркырап айтып жаткан создорун угуп жаткандыр. Бир убакта тээ коридордун аркы башында жайгашкан спрот залдан "тарс" эткен ун чыкты да мектептин ичиндеги кунурт жарык очуп капкарангы боло тушту. "Саида! " - деди Эмир. Ушул учурда эч ким кутпогон окуя болуп кетти. Бул жакта турган эки жигит Аманды колдон алып калганга улгурушсо Эмир менен Абдул тиреше калышты. Экоондо тен курал жок. Болмо карангы бирок сырттагы жарык тушуп корунуп ичи кадимкидей корунот. Абдул да Эмир да куралсыз турушту.
-Эмир! Эмир! Силер шартты буздунар! - деди Абдул.
-Абдул ал жакта балдар менен Саида бар, кай бири жабыр тартты экен?!
-Кое бергилее?!
"Балдар бар" - дегенди уккан Аман тынчы кете окуруп алды. Дагы эле тынч. Абдул колундагы байланыш аппараты менен залдагы жигиттерге байланышка чыгып жатты. Бирок андан майнап чыкпай унсуздук.
Эмир баш чайкады. Аман баш катырчу бул абалдан чыгып балдардын алдына келди да бошотулуучу топту коштоп баратты.
-Токтоо?! - деген Абдулдун уну жанырды.
-Эмир бул биз менен калат! - деди Аманды коргозуп.
-Сен шартты бузуп жатасын Абдул!
-Шартты мен коемун Эмир, сен менин оюнумдасын эсинден чыгарба!
Абдул менен Эмир бул жолу орус тилинде суйлошуп жатышты. Аман создорун тушунуп жатканы менен жолун тушунбой жатты. Озуно коюп койгондой окшош бул жигит кайсы тараптан экенин биле албай койду. Ачылган чон эшиктен 30 га жакын балдар экиден кармашып чыгарылып жатты. Жалан балдар, ал эми мугалимдер менен Аман калып кетти. Сырттагы кубанган эл шагырап чуркап келген балдардын арасынан оз балдарын таап ыйлап жатса, таппай калганы уну кудайга жеткенче озондоп боздоп жатышты. Эшик оозунда Аман сырттагы командирине кол булгап ичкери кирип кетти. Ал кирерден мурун байланышчу аппараты менен куралын ошол эшик оозун таштап кирип кеткен эле. Сырттагы топ автобус даярдатып, чек арага чейинки жолду козомолго алып жатышты. Спрот залында беш жигит жана колдору артка байланган Саида, ал эми узун коридордун берки башында жайгашкан болмодо Абдул эки жигити менен Эмир, Аман турушту.
-Бул билеби? - деди Абдул Аманды корсотуп Эмирге карап.
-Жок.
-Ммм таак! Айтып корсок кантет ыя?
-Абдул?! Ашыкча создорду токтотолу.
-Жоок, бул сенин бир тууганын да! Болгондо да эгизин!
Аман бул созду чын уктубу же булар суйлоп жаткан орус тилин тушунбой калдыбы? Жок тушунбой калуусу мумкун эмес, омур бою шаарда чоноюп, орус тили эне тилинен кийинки эле тили да. Андай болсо бул эмне деп жатат? Эгизин дейби? Чын эле ушундайбы? Апасы айткан " тугойун торолгондо эле олуу торолгон" - деп. Анан кайдан? Демек баары жиндиге чыгарган Жакып чын айткан экен да. Озуно окшош адамды коргон экен ал байкуш. Ошондо бул ким?
-Кимсин? - деди Аман Эмирге карап.
-Ии сура да ким экендигин? А Эмир сен болсо айт.
Абдулга ансайын экоонун бул турганы кызык болуп жатты.
-Айт "мен дуйного белгилуу "Талибандар кыймылы" уюмунун мучосумун, мен бир нече олколорго теракт кылган сенин бир тууганынмын" - деп!
Эмир менен Аман тиктешип турушту. Бир убакта Жакып айырма тапкан бул экоондо эми таптакыр айырма жок болчу. Анда Жакып айырма коздорундо деген. Эмирди муздак суроттогон. Бирок бул жолу Эмир да, Аман сыяктуу жалындуу коздору менен турган. Абдулдун даана оозу ачылды. Чын экен, бул элдин канында бар турбайбы кайрат. Бул элдин козундо бар турбайбы жалын. Ушул тапта Абдулдун оюна озгочо акылга сыйбас план келип турду. Ал озу менен кошо экоону тен алып кетууну коздоду. Кандай сонун, кандай кучтуу биримдик болмок!
Эмир озу каалабаса да коодонундогу бир узум эт каалаган болчу тугойуно кездешчу кунду. Аны корууну. Ал менен кудум азыркыдай мандайлаш турууну. Ал жонундо билууну. Бирок мындай шартта эмес. "Эгизим! Кандай гана мыкты адам болгонсун?! Эл учун кызмат кылган инсан болупсун! Сага суктанып турамын, чын дилимден кудайга ыраазымын сен бул сыймыкка жеткенине! Карачы бизди болбогон бул адам сымал эки бутту айбандар болбогондо, мен да сен сыяктуу жашоого, элиме пайда алып келген адам болмокмун! "-деп жатты Эмирдин коздору. Аман тигилип турган каректерден кудум ушул создорду окуду. Балким ал журогу менен эгизинин унсуз чыркырап айтып жаткан создорун угуп жаткандыр. Бир убакта тээ коридордун аркы башында жайгашкан спрот залдан "тарс" эткен ун чыкты да мектептин ичиндеги кунурт жарык очуп капкарангы боло тушту. "Саида! " - деди Эмир. Ушул учурда эч ким кутпогон окуя болуп кетти. Бул жакта турган эки жигит Аманды колдон алып калганга улгурушсо Эмир менен Абдул тиреше калышты. Экоондо тен курал жок. Болмо карангы бирок сырттагы жарык тушуп корунуп ичи кадимкидей корунот. Абдул да Эмир да куралсыз турушту.
-Эмир! Эмир! Силер шартты буздунар! - деди Абдул.
-Абдул ал жакта балдар менен Саида бар, кай бири жабыр тартты экен?!
-Кое бергилее?!
"Балдар бар" - дегенди уккан Аман тынчы кете окуруп алды. Дагы эле тынч. Абдул колундагы байланыш аппараты менен залдагы жигиттерге байланышка чыгып жатты. Бирок андан майнап чыкпай унсуздук.
#154 07 Август 2020 - 00:13
ХХХ
Саида артына байланган колдорун ушалап, улам суруп олтуруп акыры чыгайын деп калган болчу. Канчалык колу оорутуп жоорулуп кеткенине карабай, мандайында ары бери басып жургон жигиттерге билдирбей аста кыймылдап жатты. Мына колу чыгып кетти. Эми эмне кылуу керек? Кантип бул зоокурлорду жене алат? Жалгыз озу болсо. Колунда курал болсо да бир жон. Ангыча коридор жактан ун чыкканда учоо чыгып кетишти да залда экоо гана калды. Саида ушул учурдан пайдаланып калды. Каршы баскан жигиттер бири ары басып залдын бурчуна жеткенде Саида озунун мандайына келген баланы ушунчалык шамдагайлык менен жыга калды да куралын алып озуно такап туруп калды. Тиги жигит бул кыздан мындайды кутпосо керек алдастап колу байланышчу аппаратка баратканда Саида ок чыгарды. Ошол учурда мектептин жарыгы жалп эте очту. Бирок бийик дубалдагы залдын чон терезелеринен тушуп турган айдын жарыгына кошулуп сырттагы прожекторлордон тушкон жарык да карангылык каптоосуна жол бербей турду. Коридордо жургон уч жигит залдан чыккан окту угуп чуркап киргенде бироо колунан жарадар болуп эшик оозунда бироо башына курал такалып Саиданын колунда турган эле. Чыккан октон дагы бир жолу дурболонго тушуп жаткан элди уккан тиги жигиттердин бири эми гана куралын котороордо Саида экинчи окту чыгарды. Кантсе да темирдей бекем лагердин тартибинде чоноюп козго атар снайперчи аталган кыздын аткан огу тиги жигиттин так журогуно барып кадалды.
-Ыргыт куралды! - деди болгон уну менен калган эки жигитке карап.
Кыздын колундагы жигиттин омурунон коркушпаса да, оздору учун кооптонуп калышты. Анткени азыр эле кубо болушпадыбы куралын атканга эмес чыгарганга улгурбой жатып суналып жыгылды шериги. Куралдарын ыргытып Саиданын буйругу менен залдын эшигин жаап коюшту. Жаны мектепти колго алып жатышканда каршылык корсоткондо таяк жеген мугалим агай бери басып эки жигитти Саиданын колдору танылган жипке байлап жиберди.
Мектептин башка учундагы болмодо Аманды эки жигит кармап турса, Эмир менен Абдул кармашып жатышкан. Ангыча экинчи жолу ок атылды. Эмир чыдабай кетти да "Ааааа! " - деп бакырып жиберип Абдулга обдула бергенде Абдул чонтогунон кичинекей баскычы бар пульт сыяктуу нерсени алып чыкты. Бул баскыч Эмирге тааныш болчу. Коздору чоноюп коркуп, чочуп да турганын коргон Абдул ырсандап куло баштады.
-Тааныдынбы?
-Сен соз бергенсин Абдул!
-А мен созумдо турдум, балдардын тен жарымы бошотулду,-деди колдорун эки жака жазып.
-Эмир мени эмне сага окшоп быша элек дейсинби? Эмне буларын бизди автобуска жон эле олтургузуп тынчтык жолу менен узатып калат дединби? Же мени ошого ишендиргин келип жатабы?
-Тийишпейт сага!
-Жоок!
-Сен созундо турбай жатасын Абдул?!
-А бирок мен уюм алдында берген антымды аткарып жатамын! Эмир мунотуно коюлуп буткон. Аз гана убакыт калды. Билесин муну очуруп болбойт! - деди колундагы пультту айландырып.
-Кайда орноттун?
-Хааа-хахааа! Так мектептин журогуно! Издеп убара болбо таба албайсын!
Дал ушул учурда эшик катуу ачыла тарактап Абдулдун жигитинин башына курал такап Саида кирип келди.
-Саида! Бул сен чыгарган ок экени жыттанды. Анткени мындай учурда сен гана чабуулга ото аласын. Кордунбу Эмир?! Сага караганда Саида алда канча кайраттуу экенин! Эми кое бер тигини кыйнабай. Анын омуру мага деле керек эмес. Кааласам аны озум олтуруп коем.
Аман такыр эч нерсени тушунгон жок. Булардын талашы эмнеде экенин? Эмнеге бул жерге келишкенин, анан да озунун эгизи деп атап жаткан озуно коендой окшош жигиттин кайдан келгенин. Деги эле озу туш коруп жаткандай энгиреп турду. Озун кармап турган жигитер Саида кирип келгенде бир аз алаксый бошоп калышкан экен, ошол учурдан пайдаланып бирин ичине озорто уруп куралын алууга улгурду да экинчисин жыга кармап калды. Бул иштин кандай болуп кеткендигин тушуно элек Абдул колундагы пульттун баскычын басууга улгурбой учуп тушу. Шамдагайлык менен кыймылдаган Эмир аны тээп жыгыткан болчу. Абдул жерге кулаганда колундагы пульт учуп болмонун торундо жыйылып турган парта стулдардын арасына кирип кетти. Саида кармап турган жигитке ок узуп, Аман жанындагы жигитке, ал эми Эмир жыйылып турган столдор тарапка чуркап кетти. Заматтын ичинде мектептин ичин тарсылдак катар менен узулгон ундор чыкты. Жапырт эл жым боло ичкериде эмне болуп жатканын тушуно алышпай элейип карап турушту. Эмир жан алакетке тушо пультту издеп жатты. Канча убакыт калганы белгисиз, пульту табуу керек, же болбос коюлган жарылуучу аппаратты табуу керек. Дал ушул учурдагы атышууда Абдул чала жарадар болду. Озуно ок узуп болгон сон бери келе жаткан Саидага бутунданы куралын алып Абдул атууга улгурду. "Тарс" - эткен ундон кийин жерге кулаган кызга Эмир жетпей калды.
-Жоооок?! Саида?!
Суналып кокурок тушу канга боелгон кызга жетип башын которду. Оозунан кан сызыла коздору коюланып бараткан кыз Эмирдин колдорун кармалап:
-Бал-балдааррр! Аларды чы-чыгар! - деди оозуна келген канга какап.
Кызды кармап олтурган калыбында арыда жаткан Абдулду бир нече ирет, моокуму кангыча атып жиберди.
-Саида чыда!
Кызды так которо Аманга берди.
-Сактап кал! Ордуна каалаган маалыматынды берем! Суранам сактап кал!
Аман колундагы Саиданы которгон абалында капкарангы коридордо чуркап баратты. Жанатан тарсылдаган ундор чыга кайра тынып калган мектептин эшиги ачылып Аман колуна которгон кыз менен чуркап чыкты.
Ошол абалында:
-Жардааам?! - деп кыйкырып чуркап келе жатты. Алдынан торой калган тез жардам кызматы Саиданы которуп машинага салышты. Дал ошол учурда ичкериден жаш балдар менен мугалимдерди Эмир чыгарып жаткан болчу. Кайра артка кайтан Аманды эшик оозунан токтотту Эмир.
-Алып кет элди алыска! Теез?! Мен пультту таап чыгам!
-Жоок! - деп жиберди Аман чуркап бараткан Аманды колдон ала.
-Кеттик!
-Акым жок! Мен бул жардырууну токтотуум керек! Сен тез адамдарды алып кет! Убакыт ото тар!
-Сен, сен кимсин? - деди Аман жакын келип эгизинин коздоруно тигилип.
-Сезим Аскарбековна!
-Сен кайдан? - деп келе жаткан Аманды токтотту.
-Апамдын аты жонун гана билемин. Эгер ушул аял сенин апан болсо мен сенин бир тууганынмын!
Аман ишенбегендей коздорун жумуп ачып кайра бир соз суйлойун деди эле:
-Шартты тушун бир боорум! Алып кет элди! Мына ачкыч менен азыр мен турган уйдун дареги. Уйдо компьютерде мен жонундо бут маалымат камтылган. Эгер мага...
-Жок, азыр сени бул жерден алып кетем! - деди Аман анын созун толук уккусу келбей. Кантсе да бир боору экенин билип, кыскача бул таанышуу экоону жакындатып жибергендей. Амандын колуна ачкыч менен чакан блокнот карматкан Эмир аны кокуроктон туртуп сыртка чыгарды.
-Кеееет! Баарын алып кеет!
Эмир ичкериге чуркап кирип кетти. Турган ордунда каткан Аман же кайта албай же артынан кире албай бирок журогу узулгондой кансырап бир канча мунотко туруп калды. Бир убакта эсине келе тушкондой тапыраган элге карай чуркап кыйкырып жатты.
-Арткаааа?! Алыс качкылаааа? ! Жарылаааат? !
Элдердин кобу алыстап, машина менен орган кызматкерлери калганда чакан мектеп "дун" - деп бир силкинип алды. Мунотто кою капкара тутун каптап Аманга кошулуп турган адамдар кулак тундурган ундон жапырт жерге жете калышты.
Саида артына байланган колдорун ушалап, улам суруп олтуруп акыры чыгайын деп калган болчу. Канчалык колу оорутуп жоорулуп кеткенине карабай, мандайында ары бери басып жургон жигиттерге билдирбей аста кыймылдап жатты. Мына колу чыгып кетти. Эми эмне кылуу керек? Кантип бул зоокурлорду жене алат? Жалгыз озу болсо. Колунда курал болсо да бир жон. Ангыча коридор жактан ун чыкканда учоо чыгып кетишти да залда экоо гана калды. Саида ушул учурдан пайдаланып калды. Каршы баскан жигиттер бири ары басып залдын бурчуна жеткенде Саида озунун мандайына келген баланы ушунчалык шамдагайлык менен жыга калды да куралын алып озуно такап туруп калды. Тиги жигит бул кыздан мындайды кутпосо керек алдастап колу байланышчу аппаратка баратканда Саида ок чыгарды. Ошол учурда мектептин жарыгы жалп эте очту. Бирок бийик дубалдагы залдын чон терезелеринен тушуп турган айдын жарыгына кошулуп сырттагы прожекторлордон тушкон жарык да карангылык каптоосуна жол бербей турду. Коридордо жургон уч жигит залдан чыккан окту угуп чуркап киргенде бироо колунан жарадар болуп эшик оозунда бироо башына курал такалып Саиданын колунда турган эле. Чыккан октон дагы бир жолу дурболонго тушуп жаткан элди уккан тиги жигиттердин бири эми гана куралын котороордо Саида экинчи окту чыгарды. Кантсе да темирдей бекем лагердин тартибинде чоноюп козго атар снайперчи аталган кыздын аткан огу тиги жигиттин так журогуно барып кадалды.
-Ыргыт куралды! - деди болгон уну менен калган эки жигитке карап.
Кыздын колундагы жигиттин омурунон коркушпаса да, оздору учун кооптонуп калышты. Анткени азыр эле кубо болушпадыбы куралын атканга эмес чыгарганга улгурбой жатып суналып жыгылды шериги. Куралдарын ыргытып Саиданын буйругу менен залдын эшигин жаап коюшту. Жаны мектепти колго алып жатышканда каршылык корсоткондо таяк жеген мугалим агай бери басып эки жигитти Саиданын колдору танылган жипке байлап жиберди.
Мектептин башка учундагы болмодо Аманды эки жигит кармап турса, Эмир менен Абдул кармашып жатышкан. Ангыча экинчи жолу ок атылды. Эмир чыдабай кетти да "Ааааа! " - деп бакырып жиберип Абдулга обдула бергенде Абдул чонтогунон кичинекей баскычы бар пульт сыяктуу нерсени алып чыкты. Бул баскыч Эмирге тааныш болчу. Коздору чоноюп коркуп, чочуп да турганын коргон Абдул ырсандап куло баштады.
-Тааныдынбы?
-Сен соз бергенсин Абдул!
-А мен созумдо турдум, балдардын тен жарымы бошотулду,-деди колдорун эки жака жазып.
-Эмир мени эмне сага окшоп быша элек дейсинби? Эмне буларын бизди автобуска жон эле олтургузуп тынчтык жолу менен узатып калат дединби? Же мени ошого ишендиргин келип жатабы?
-Тийишпейт сага!
-Жоок!
-Сен созундо турбай жатасын Абдул?!
-А бирок мен уюм алдында берген антымды аткарып жатамын! Эмир мунотуно коюлуп буткон. Аз гана убакыт калды. Билесин муну очуруп болбойт! - деди колундагы пультту айландырып.
-Кайда орноттун?
-Хааа-хахааа! Так мектептин журогуно! Издеп убара болбо таба албайсын!
Дал ушул учурда эшик катуу ачыла тарактап Абдулдун жигитинин башына курал такап Саида кирип келди.
-Саида! Бул сен чыгарган ок экени жыттанды. Анткени мындай учурда сен гана чабуулга ото аласын. Кордунбу Эмир?! Сага караганда Саида алда канча кайраттуу экенин! Эми кое бер тигини кыйнабай. Анын омуру мага деле керек эмес. Кааласам аны озум олтуруп коем.
Аман такыр эч нерсени тушунгон жок. Булардын талашы эмнеде экенин? Эмнеге бул жерге келишкенин, анан да озунун эгизи деп атап жаткан озуно коендой окшош жигиттин кайдан келгенин. Деги эле озу туш коруп жаткандай энгиреп турду. Озун кармап турган жигитер Саида кирип келгенде бир аз алаксый бошоп калышкан экен, ошол учурдан пайдаланып бирин ичине озорто уруп куралын алууга улгурду да экинчисин жыга кармап калды. Бул иштин кандай болуп кеткендигин тушуно элек Абдул колундагы пульттун баскычын басууга улгурбой учуп тушу. Шамдагайлык менен кыймылдаган Эмир аны тээп жыгыткан болчу. Абдул жерге кулаганда колундагы пульт учуп болмонун торундо жыйылып турган парта стулдардын арасына кирип кетти. Саида кармап турган жигитке ок узуп, Аман жанындагы жигитке, ал эми Эмир жыйылып турган столдор тарапка чуркап кетти. Заматтын ичинде мектептин ичин тарсылдак катар менен узулгон ундор чыкты. Жапырт эл жым боло ичкериде эмне болуп жатканын тушуно алышпай элейип карап турушту. Эмир жан алакетке тушо пультту издеп жатты. Канча убакыт калганы белгисиз, пульту табуу керек, же болбос коюлган жарылуучу аппаратты табуу керек. Дал ушул учурдагы атышууда Абдул чала жарадар болду. Озуно ок узуп болгон сон бери келе жаткан Саидага бутунданы куралын алып Абдул атууга улгурду. "Тарс" - эткен ундон кийин жерге кулаган кызга Эмир жетпей калды.
-Жоооок?! Саида?!
Суналып кокурок тушу канга боелгон кызга жетип башын которду. Оозунан кан сызыла коздору коюланып бараткан кыз Эмирдин колдорун кармалап:
-Бал-балдааррр! Аларды чы-чыгар! - деди оозуна келген канга какап.
Кызды кармап олтурган калыбында арыда жаткан Абдулду бир нече ирет, моокуму кангыча атып жиберди.
-Саида чыда!
Кызды так которо Аманга берди.
-Сактап кал! Ордуна каалаган маалыматынды берем! Суранам сактап кал!
Аман колундагы Саиданы которгон абалында капкарангы коридордо чуркап баратты. Жанатан тарсылдаган ундор чыга кайра тынып калган мектептин эшиги ачылып Аман колуна которгон кыз менен чуркап чыкты.
Ошол абалында:
-Жардааам?! - деп кыйкырып чуркап келе жатты. Алдынан торой калган тез жардам кызматы Саиданы которуп машинага салышты. Дал ошол учурда ичкериден жаш балдар менен мугалимдерди Эмир чыгарып жаткан болчу. Кайра артка кайтан Аманды эшик оозунан токтотту Эмир.
-Алып кет элди алыска! Теез?! Мен пультту таап чыгам!
-Жоок! - деп жиберди Аман чуркап бараткан Аманды колдон ала.
-Кеттик!
-Акым жок! Мен бул жардырууну токтотуум керек! Сен тез адамдарды алып кет! Убакыт ото тар!
-Сен, сен кимсин? - деди Аман жакын келип эгизинин коздоруно тигилип.
-Сезим Аскарбековна!
-Сен кайдан? - деп келе жаткан Аманды токтотту.
-Апамдын аты жонун гана билемин. Эгер ушул аял сенин апан болсо мен сенин бир тууганынмын!
Аман ишенбегендей коздорун жумуп ачып кайра бир соз суйлойун деди эле:
-Шартты тушун бир боорум! Алып кет элди! Мына ачкыч менен азыр мен турган уйдун дареги. Уйдо компьютерде мен жонундо бут маалымат камтылган. Эгер мага...
-Жок, азыр сени бул жерден алып кетем! - деди Аман анын созун толук уккусу келбей. Кантсе да бир боору экенин билип, кыскача бул таанышуу экоону жакындатып жибергендей. Амандын колуна ачкыч менен чакан блокнот карматкан Эмир аны кокуроктон туртуп сыртка чыгарды.
-Кеееет! Баарын алып кеет!
Эмир ичкериге чуркап кирип кетти. Турган ордунда каткан Аман же кайта албай же артынан кире албай бирок журогу узулгондой кансырап бир канча мунотко туруп калды. Бир убакта эсине келе тушкондой тапыраган элге карай чуркап кыйкырып жатты.
-Арткаааа?! Алыс качкылаааа? ! Жарылаааат? !
Элдердин кобу алыстап, машина менен орган кызматкерлери калганда чакан мектеп "дун" - деп бир силкинип алды. Мунотто кою капкара тутун каптап Аманга кошулуп турган адамдар кулак тундурган ундон жапырт жерге жете калышты.
#155 07 Август 2020 - 00:48
#156 07 Август 2020 - 00:51
Танга жуук тынч айлананы каптаган коркунучтуу ун менен кошо кара тутун жайылып сулуу болуп агарып келе жаткан тандын коркун бузду. Катуу ундон кулагы тунган Аман чачырап жер менен жексен болуп жаткан имартка карай бакырып чуркап баратты. Талкаланган мектепке жетпей бук тушо чоголоп олтуруп алып ыйлап жатты. Жаны эле тапкан бир тууганын, эгизин жоктоп боздоп жатты. Ошол учурда тез жардам унаасында бара жаткан Саида коздорун ачып кокурогун которо бир терен дем алып алды да кайра сулк жатып калды...
Эххх жашоо! Арман дуйно! Арман кун! Кандай гана аруу максаттарды коюп, кардай аппак аруу тилектер менен жашоону суйуп баштаган бул экоонун жандары денелеринен болуно жалгандагы тируулукту таштап, туболук чындыкка бир убакта учуп кетти! Эми гана тынч жашоого жеткен экоонун албан тилектери, чон арзуулары, сансыз бакытка мол кыялдары бул дуйного батпай учту. Корсо булардын арзуусундай, булардын кыялындай бул дуйно кен эмес экен! Тээ Сулайман тоонун башында олтуруп Эмир айткандай оз мекендеринин жети дубанын кыдырып суктана алышпады, кереметтуу Ысык-Колго жетпей кетишти кайрандар! Эмир кыялдангандай кыргыз тилин уйронуп боз уйдо олтура манас айтпады! Ким куноолуу?! Ким жооп бере алат?!... Кеч болсо да мекени алдындагы милдеттерин аткарып кеткен экоонун бул баатырдыгы баалангыс болчу...
Аман кагазда жазылган дарек боюнча коп кабаттуу уйдун алдында турду. Колундагы ачкычын кармалап ичкери кирди. Эки болмолуу батир. Залда столдун устундо ноутбук турган экен. Куйгузоордун алдында кыйла ойлонду да бир убакта ошол боюнча которуп чыгып кетти.
Барымтага алынган балдарды куткаргандыгы учун мамлекет тарабынан сыйланып жаткан Амандын кокурогу оор, кубанычы боксо болчу. Коз алдына Эмирдин жайдары элеси тартылды. Ооба жайдары. Ал акыркы жолу коштошуп жатканда дал ошондой корунбоду беле?
Уйдо Аман апасы Сезимди кучагына басып, атасы Айдар болуп чакан ноутбукту куйгузду. Жанганда эле экранда Саида менен Эмирдин суроту бажырайып турган экен. Кыязы тоодо тушушкон окшойт. Суу боюнда экоо тен ууртуларында болор болбос жылмая кош каректеринде турган чексиз суйуусу тогулчудой наздуу тигилип турушат. Сезимдин козунон тамчы жаш кулап тушту. Арык колдорун экранга жакындатып Эмирдин жансыз суротун сылап алды. Экрандын ортосунда турган жалгыз папканы ачты. Анда Эмирдин видео кайрылуусу бар эле. Аман коргон батирдин залында тартылыптыр. Видеону жардырган Эмир кыйла унсуз камераны тиктеп турду. Кудум эне атасы менен бир тууганы менен, ар бир кыргыз менен тиктешип аткан ондуу болуп корбогондой мээрим менен тигилет.
"Ким бул кайрылууну коруп жатса анда жуз пайыз мен бул омурдо жокмун! Созду кантип кайжеримден баштоону билбей кыйналып турам. Бул жарык дуйного келген кунумдонбу? Же эсимди таанып калганда каргыш алгыр лагердеги кундордонбу? Мен Эмир! Фамилияды билбеймин. Улутумдун ким экенин жакында билип олтурам. Кыргыз экем! Бирок азыр мунун мааниси жок. Мен бул кайрылуумда дуйного белгилуу болгон "Талибандар кыймылы" террордук уюмунун сырларын айтып берем,жана коруп жаткан адамдардан суранаарым дуйно тилине которуп жайылтууга комоктош болгула. Мен ошол уюмдун мучосумун... "-деп башталган Эмирдин кайрылуусунда уюмдун штаб квартиралары, лабораториялары кала берсе мусулман олкосундогу кызматташ медресе мектептердин даректери камтылган болчу. Атугул эч качан жузун корсотпой табышмак болгон уюмдун лидерлеринин суротторун илип коюптур. Афганистандагы, Арабиядагы, Туркиядагы чон штаб уйлорунун дарегин карта менен коргозуп кетиптир. "Мен муну менен ислам динин булгап, аны дуйного кордук катары корсотуп жаткан адамдардын, Аллахты оозунан тушурбой, бирок пайгамбарыбыздын амалдарынын тескерисин жасап жаткан адамдарга ишенбегиле дегим келет. Мен окуном абдан, эртерек журогум ойгонбогонуна, куноосуз адамдардын убалына калганыма. Бул учун албетте жаза бар! " бир тыныгуу жасап олтурган Эмир бир убакта жарк эте жылмайып камерага кулду. Сезимдин ошондогу абалы, журогу азыр чыгып кетчудой тыпырып алды. Кудум Аманга окшош. Аман жумуштан келгенде дал ушинтип жарк этип кулуп кирип келет. "Ата, апа! Билем жылдар отуп силердин колунарга бул кайрылуу жетет. Сезим Аскарбековна! Бул ысым могу жерден орун алган! - деп кокурок тушуп колу менен сылады. Корбосом да силердин эн жакшы адам экенинерди туям! Мени кечиргиле татыктуу уул боло албаганым учун. Мен силерди жакшы кором! " Эмир акыркы созун кыргыз тилинде айтты. Ошол убакта ары жактан" Эмиир? "-деген Саиданын эркелеген уну угулуп видео очуп калды. Экранды карап унсуз олтурган учоо. Сезимдин козундогу жашы он талаа болуп токтобой жатты.
-Мен билгем! - деди бир убакта шыбырап оозун аран кыбыратып.
-Мен уулумдун тируу экенин журогум сезген! Уулум! Кулунум! Апан айлансын балаам?! Кантип сени калтырып келдим?! Кантип сени алдырып жибердим?! Мен куруйун балам, мееен!! Сенин тируу экенинди сезбей, ошол капканга салып берген апан курусун уулум!
Сезим опко опкосуно батпай ыйлап жатты, боздоп жатты. Алдабаган журогуно, адилетсиз тагдырына, ошол дарыгерлерге, атугул аягына чейин курошпой ишенип гана таштап келе берген жолдошуна нааразы болуп ыйлап жатты.
-Кантииип?! Айтчы балам кантип эми жер устундо жашаймын?!
Айдар да, Аман да кошо ыйлап жатышты. Корунбой туруп кокурокторуно ушунча жакын болгон Эмирин жоктоп жатышты.
Тагдырдын жазганы менен Жараткандын адилеттуулугу ушунда белем?! Эмир менен Саиданын бул жашоого сыйдырбай алып кетти. Ооба убагында коп адамды убалына калышкан экоо кеч болсо да оздугун андап, каталарын тузотууго улгуруп калышты. Алардын тазарган журогу менен дили кайра бул ыплас дуйного булганбасын деген окшобойбу Жараткан. Куноосуз канча коз жаштар тогулду. Балким азыр да тогулуп жатат. Адамзаты мандайыбызга жазылган тагдырды озгорто албасак да, жакшы жашап отууго ар бирибизде мумкунчулук бар. Канча каталарды жасап жиберсек да Жараткандын мээрими чексиз кечире алат, кайра ошол жанылыштыкты тузотууго мумкунчулук бергенден тажабайт. Биз пендеси ошол мумкунчулукту туура пайдаланып калсак болду. Кудум Эмир менен Саидага окшоп. Арабызда дале адашып жургон канча адам бар. Ар бирибиз ката кылчуу, жана жанылуучубуз. Куноосуз коз жаштар тогулбосун. ...
АЯГЫ....
Р. S жашоо бир келет. Сыноолуу дуйнодо Жараткан берген сыноолорлон, тагдырдын таш боор мезгилдеринен мукуронбой адамдык сапатыбызды сактап татыктуу жашап отолу. Баарыныздарга ден соолук!....
Эххх жашоо! Арман дуйно! Арман кун! Кандай гана аруу максаттарды коюп, кардай аппак аруу тилектер менен жашоону суйуп баштаган бул экоонун жандары денелеринен болуно жалгандагы тируулукту таштап, туболук чындыкка бир убакта учуп кетти! Эми гана тынч жашоого жеткен экоонун албан тилектери, чон арзуулары, сансыз бакытка мол кыялдары бул дуйного батпай учту. Корсо булардын арзуусундай, булардын кыялындай бул дуйно кен эмес экен! Тээ Сулайман тоонун башында олтуруп Эмир айткандай оз мекендеринин жети дубанын кыдырып суктана алышпады, кереметтуу Ысык-Колго жетпей кетишти кайрандар! Эмир кыялдангандай кыргыз тилин уйронуп боз уйдо олтура манас айтпады! Ким куноолуу?! Ким жооп бере алат?!... Кеч болсо да мекени алдындагы милдеттерин аткарып кеткен экоонун бул баатырдыгы баалангыс болчу...
Аман кагазда жазылган дарек боюнча коп кабаттуу уйдун алдында турду. Колундагы ачкычын кармалап ичкери кирди. Эки болмолуу батир. Залда столдун устундо ноутбук турган экен. Куйгузоордун алдында кыйла ойлонду да бир убакта ошол боюнча которуп чыгып кетти.
Барымтага алынган балдарды куткаргандыгы учун мамлекет тарабынан сыйланып жаткан Амандын кокурогу оор, кубанычы боксо болчу. Коз алдына Эмирдин жайдары элеси тартылды. Ооба жайдары. Ал акыркы жолу коштошуп жатканда дал ошондой корунбоду беле?
Уйдо Аман апасы Сезимди кучагына басып, атасы Айдар болуп чакан ноутбукту куйгузду. Жанганда эле экранда Саида менен Эмирдин суроту бажырайып турган экен. Кыязы тоодо тушушкон окшойт. Суу боюнда экоо тен ууртуларында болор болбос жылмая кош каректеринде турган чексиз суйуусу тогулчудой наздуу тигилип турушат. Сезимдин козунон тамчы жаш кулап тушту. Арык колдорун экранга жакындатып Эмирдин жансыз суротун сылап алды. Экрандын ортосунда турган жалгыз папканы ачты. Анда Эмирдин видео кайрылуусу бар эле. Аман коргон батирдин залында тартылыптыр. Видеону жардырган Эмир кыйла унсуз камераны тиктеп турду. Кудум эне атасы менен бир тууганы менен, ар бир кыргыз менен тиктешип аткан ондуу болуп корбогондой мээрим менен тигилет.
"Ким бул кайрылууну коруп жатса анда жуз пайыз мен бул омурдо жокмун! Созду кантип кайжеримден баштоону билбей кыйналып турам. Бул жарык дуйного келген кунумдонбу? Же эсимди таанып калганда каргыш алгыр лагердеги кундордонбу? Мен Эмир! Фамилияды билбеймин. Улутумдун ким экенин жакында билип олтурам. Кыргыз экем! Бирок азыр мунун мааниси жок. Мен бул кайрылуумда дуйного белгилуу болгон "Талибандар кыймылы" террордук уюмунун сырларын айтып берем,жана коруп жаткан адамдардан суранаарым дуйно тилине которуп жайылтууга комоктош болгула. Мен ошол уюмдун мучосумун... "-деп башталган Эмирдин кайрылуусунда уюмдун штаб квартиралары, лабораториялары кала берсе мусулман олкосундогу кызматташ медресе мектептердин даректери камтылган болчу. Атугул эч качан жузун корсотпой табышмак болгон уюмдун лидерлеринин суротторун илип коюптур. Афганистандагы, Арабиядагы, Туркиядагы чон штаб уйлорунун дарегин карта менен коргозуп кетиптир. "Мен муну менен ислам динин булгап, аны дуйного кордук катары корсотуп жаткан адамдардын, Аллахты оозунан тушурбой, бирок пайгамбарыбыздын амалдарынын тескерисин жасап жаткан адамдарга ишенбегиле дегим келет. Мен окуном абдан, эртерек журогум ойгонбогонуна, куноосуз адамдардын убалына калганыма. Бул учун албетте жаза бар! " бир тыныгуу жасап олтурган Эмир бир убакта жарк эте жылмайып камерага кулду. Сезимдин ошондогу абалы, журогу азыр чыгып кетчудой тыпырып алды. Кудум Аманга окшош. Аман жумуштан келгенде дал ушинтип жарк этип кулуп кирип келет. "Ата, апа! Билем жылдар отуп силердин колунарга бул кайрылуу жетет. Сезим Аскарбековна! Бул ысым могу жерден орун алган! - деп кокурок тушуп колу менен сылады. Корбосом да силердин эн жакшы адам экенинерди туям! Мени кечиргиле татыктуу уул боло албаганым учун. Мен силерди жакшы кором! " Эмир акыркы созун кыргыз тилинде айтты. Ошол убакта ары жактан" Эмиир? "-деген Саиданын эркелеген уну угулуп видео очуп калды. Экранды карап унсуз олтурган учоо. Сезимдин козундогу жашы он талаа болуп токтобой жатты.
-Мен билгем! - деди бир убакта шыбырап оозун аран кыбыратып.
-Мен уулумдун тируу экенин журогум сезген! Уулум! Кулунум! Апан айлансын балаам?! Кантип сени калтырып келдим?! Кантип сени алдырып жибердим?! Мен куруйун балам, мееен!! Сенин тируу экенинди сезбей, ошол капканга салып берген апан курусун уулум!
Сезим опко опкосуно батпай ыйлап жатты, боздоп жатты. Алдабаган журогуно, адилетсиз тагдырына, ошол дарыгерлерге, атугул аягына чейин курошпой ишенип гана таштап келе берген жолдошуна нааразы болуп ыйлап жатты.
-Кантииип?! Айтчы балам кантип эми жер устундо жашаймын?!
Айдар да, Аман да кошо ыйлап жатышты. Корунбой туруп кокурокторуно ушунча жакын болгон Эмирин жоктоп жатышты.
Тагдырдын жазганы менен Жараткандын адилеттуулугу ушунда белем?! Эмир менен Саиданын бул жашоого сыйдырбай алып кетти. Ооба убагында коп адамды убалына калышкан экоо кеч болсо да оздугун андап, каталарын тузотууго улгуруп калышты. Алардын тазарган журогу менен дили кайра бул ыплас дуйного булганбасын деген окшобойбу Жараткан. Куноосуз канча коз жаштар тогулду. Балким азыр да тогулуп жатат. Адамзаты мандайыбызга жазылган тагдырды озгорто албасак да, жакшы жашап отууго ар бирибизде мумкунчулук бар. Канча каталарды жасап жиберсек да Жараткандын мээрими чексиз кечире алат, кайра ошол жанылыштыкты тузотууго мумкунчулук бергенден тажабайт. Биз пендеси ошол мумкунчулукту туура пайдаланып калсак болду. Кудум Эмир менен Саидага окшоп. Арабызда дале адашып жургон канча адам бар. Ар бирибиз ката кылчуу, жана жанылуучубуз. Куноосуз коз жаштар тогулбосун. ...
АЯГЫ....
Р. S жашоо бир келет. Сыноолуу дуйнодо Жараткан берген сыноолорлон, тагдырдын таш боор мезгилдеринен мукуронбой адамдык сапатыбызды сактап татыктуу жашап отолу. Баарыныздарга ден соолук!....
#158 07 Август 2020 - 06:20
Чооң рахмат эже!
Эң соонун чыгарма, колуңузга береке!
Сценарий даяр,кино тартышса болмок!
Эң соонун чыгарма, колуңузга береке!
Сценарий даяр,кино тартышса болмок!