Бүгүн адаттагыдан эрте турдум. Дароо ашканага жоноп, эртен мененки тамакты даярдап, апам жумушка жонот кеткиче чогуу тамактана калалы дедим оюмда. Дасторкон устун даярдагыча болмого апам шашып кирип, стакандагы сууну эки ууртап:
-Мен жумущка кеттим, бугун эрте келип уйлорду ирээттеп кой, кызым!-деп жоноп кетти. Маанайым бир заматта тушуп калды. Апам бугун дагы кетип калды. Мен кундогудой жалгыз. Акыркы жолу апам экообуз качан чогуу отуруп чай ичкенибиз, дуйнодо болуп жаткан, менин айланамда болуп жаткан жанылыктарды талкуулап, чогуу убакыт откорконубуз эсимде жок.
кичинекей чагымда атам кайтыш болгон. Мамам тиричилик, менин кийим-кечем,
келечегим учун иштейм деп бир катар жумушка орношуп алган. Тан зардан кетип, тун оокумда келген апамдын мага конул болгонго убактысы тартыш болуп, мени айылга жонотуп, таята-таенемдин колуна тапшырган. Сыягы, жаштайынан жесир калып, кийинки турмушту алып кетуу мамам учун оор болсо керек. Анын устуно мамамдын кандай кыйынчылык,
запкы менен мени остургонун жакшы билем. Анын устуно атамдын кайтыш болушу чон сокку болду корунот. Озун таштап койгону бар. Кийин жумуш деп журуп, мен каралбай калганымда мени айылга жонотту. Анда мен 6 жашта элем.
Таенем менен таятам улгайып баратышат. Азыр ойлосом наристе балага акыл айтып,тарбия беруу оор болсо керек. Шаарда осуп калган жаным, айылда жашап, конуп кетуу мен учун оорго турду. 6 жашта болгонума карабай, кошуна балдар менен аралашып кетуу кыйын болду. Анан таенемдер багып жаткан мен курактагы болом дагы алардын колунда. Анын дагы мамасы иштейм деп, 6 айында таштап кеткен. Ошентип тортообуз бир тундук алдында, бир табактан тамак ичип жашап калдык. Жай аяктап калганда менин туулган кунум болот. 7 жашка чыгам. Мен учун чон майрам болчудай туюлду. Анткени шаардан мамам келет. Толкунданып мамамды улам мунот санап кутом, эшикке чыгам, огородко чуркайм, китептерди барактайм же убакыт отсочу? Артымды салып кроватта жаткан калыбымда уктап кетиптирмин.
Куугум кирип калганда, бетимди бироо опкулоп жатканда ойгондум. Бул эриндерди, бул жытты мен жуз кадам алыс, жуз адам ичинен дароо тааный алаар элем.
-Мама-а! Сен качан келдин?-ордуман аткан октой тура калып, мамамдын мойнуна асылдым.
-Бугун менин кызымдын туулган куну! Карачы сага эмне алып келдим?-деп сумкасынан чон уйу менен Барби курчакты сунду.
Кеч кирди. Шаардан бери мамам алып келген тортко свеча коюп уйлоп, менин 7 жашымды эн жогорку маанайда откоруп жаттык.
Уктаар маал да келди. Мамамды аябай сагынып калган экенмин, коздоруп киртейип, уйкум келип атканына карабай мамамдын койнунда, ага айылдагы жашоо жонундо суйлоп берип жаттым. Балким, мамам менен папамдын жалгыз эркеси болуп конуп калсам керек. Анан бир учурда эле эркелетчу папам бул дуйнодон отуп, а мамам мени алыскы айылга жонотуп жиберсе, кадимкидей кусаланат экенсин. Азыркы кезимди кой, 6 жашымды мен учун психикалык жактан чон травма болсо керек. Озгочо мамамдын бетинен кармалаганды жакшы кором. Ийнине тийген кара чачтарын соомойумо ороп алып, кайра чыгарам. Улам-улам мамамды карап алып, жылмайып коем. Кыска коз ирмем болгону менен, тобом коккко жетип, бактылуу муноттторду откорчум го?
-Мама, сен шашпай эле кетесин да? Эртен экообуз тиги огороддогу алмаларды теребиз. Антпесе, тиги Канат (болом) коп жумуш жасабайт.
-Кызым, мен иштешим керек. Мен иштебесем сага ким кийим алып берет? Экообузду ким багат?
-Мама-а, мага айыл жаккан жок. Шаарга эле алып кетчи. Мен мурдагыдай жашагым келип атат...-дедим башымды мамамдан ары буруп.
-Кызым...
Баракча 1 - 1
"Апама кат"
#2 22 Март 2021 - 22:57
-Папамды сагындым...-дедим коздорумо кусалыктын коз жаштары айланып. Мамам чачыман сылап, бооруна кысты.
-Мен дагы сагындым. Бирок, биз жашаган дуйно туболук эмес да, баарыбыз бир кун келип жок болобуз. Мен азыр иштеп, экообуз жашаганга уй алышым керек. Анан сени алып кетем макулбу?-деп чекемден суйду мамам.
-Мен бир жумадан кийин мектепке барам. Сен келесинби?
-Ооба.
-Дагы бир кун журуп кетчи, мама.
-Макул, кызым. Уктай гой эми,-деп мени жооткотту. Мен балалык оюм менен мамам экообуздун эртенки кылчу иштерибизди, кундун планын тузуп, уйкуга кеттим. Эртен менен ойгонсом мамам жанымда жок. Саксайган чачтарым менен антандап тура калып, уйду кыдыра чуркап жонодум. Короого чуркап чыгып, таятамдын жанына бардым.
-Мамам кана?
-Маман эртен менен шаарга жоноп кетти,-деди таятам калын жиптерден аркан оруп жатып. Мамамдын мен ойгонгуча кутпой кетип калганына, кечээ уктаар алдында ойлонгон кундук планым орундалбай калганына ичим ачышып, бетимди алакандарым менен жаап алып ыйлап кирдим. Мамам биринчи жолу созуно турган жок. Мени алдап койду. Билем, менин келечегим кен болушу учун, мен бир нерседен кем болбой, баардык муктаждыктарымды орундатыш учун мамам коп иштеп, коп акча табыш керек болчу. Мамамдын баардык кылганы мен учун эле. Бирок, мен балалык, баео кезим менен алгачкы жолу мамама таарынгансыдым. Бир жумадан кийинки биринчи конгуроону эстеп, мамамдын келээрине ишенип, озумду сооротууга аракет кылдым.
Мен куткон кунду мунот санап кутуп жатам. Мурдагы шайыр мунозум калды, таятам-таенеме эркелегенден тартынып турам. Себеби, алар менден кобуроок Канатты жакшы коргондой туюлат, айрыкча, таенем. Биздин бетибизди бирибиз таарынып калбаш учун тен обот, тен тошок салат, тен китеп окуп берет, бирок...
Бир куну таенем коноктон 3 кесим колбаса алып келди. Айылда колбасаны чанда гана жешет,же майрамда, же таенем акысын алып Балыкчыга барганда. Таенем бир кесимди мага берип, эки кесимди Канаттын тарелкасына салып койду. Мен ичимден качан Канат болушоор экен деген ниет менен анын тарелкасынданы экинчи кесим колбасадан козумду албадым. Качан гана ал эки кесимди менин коз алдымда жеп буткон сон, тарелкамды туртуп салып огородго ыйлаган боюнча чуркап кеттим. Таенемдин буга айткан созу "Канат эт жебейт, ошон учун колбасаны кобуроок жесин дедим. Канатты 6 айынан баккам. Канат 6 айынан эмчек эмбей чонойгон. Канат озу баса албай, жонума которуп баккам..". Ичим ачышты. Ата-энемдин жалгыз эркеси болуп оскон жаным, эми Канаттан кийинки орунда турганыма ичим ачышты. Кежир, кок бет мунозум бар. Ыйласам уйдогулорго коргозбой ыйлап, сыртымдан билгизбей журо берем. Балким ошон учун, кичинекей чагымдагы мага жетишпеген конулду эч бири байкаган эмес го? Ошондон улам тунтмун деп ойлой берем.
1-сентябрь. Эртен мененки уйкудан ойготуп, таенем кийимдеримди берди. Ак блузка, ак гольфа, шотланка юбка кийип алып, таенеме чачымды ордуруп отурам. чачымды экиге оруп, чон эки ак бантик такты. Мени мектеп, конгуроо, мугалим, мектептеги достор эмес, мамамдын келер-келбеси кобуроок тынчсыздандырып жатты.
-Таене,мамам качан келет?
-Билбейм, балам. Келе албай калган чыгар, жумуш иштеп журсо.
-Мамам келем деген. Ал келет,-дедим озумо ишенимдуу. Таенем жылмайып койду.
Уйдон чыгып, таенемдин жанында басып бараттым. Кочодогу балдардын баары эле ата-энелери менен жетелешип, колунда кызыл-тазыл гулдор менен баратышат. Менин жанымда ата-энем дагы, колумдагы гулум дагы жок. Улам туш тарабымды каранып, мамамды издейм. Таппайм. Биринчи конгроо аземи башталды. Конгуроо кагылды. Аяктады. Мамам келген жок. Класска таенем киргизип, ары чыгып кетти. Жалан апалары менен келген айланамдагы балдарды коруп, ичимден орттонуп кеттим. Мамам дагы созуно турган жок. Ал келем дебеди беле? Мен биринчи класска кирип жатам, мен учун бугун мамамдын жанымда болушу маанилуу болчу! Мамам айтып коюп, ушинтип келбей коет турбайбы! Мектептен чыгып уйго жеткиче ичимден озум менен озум суйлошуп бардым. Анда коп киши телефон которчу эмес, мамам дагы жумуштан бошогон учурунда таенемдин телефонуна чанда гана чалчу. Кечке маал мамам чалды.
-Мен дагы сагындым. Бирок, биз жашаган дуйно туболук эмес да, баарыбыз бир кун келип жок болобуз. Мен азыр иштеп, экообуз жашаганга уй алышым керек. Анан сени алып кетем макулбу?-деп чекемден суйду мамам.
-Мен бир жумадан кийин мектепке барам. Сен келесинби?
-Ооба.
-Дагы бир кун журуп кетчи, мама.
-Макул, кызым. Уктай гой эми,-деп мени жооткотту. Мен балалык оюм менен мамам экообуздун эртенки кылчу иштерибизди, кундун планын тузуп, уйкуга кеттим. Эртен менен ойгонсом мамам жанымда жок. Саксайган чачтарым менен антандап тура калып, уйду кыдыра чуркап жонодум. Короого чуркап чыгып, таятамдын жанына бардым.
-Мамам кана?
-Маман эртен менен шаарга жоноп кетти,-деди таятам калын жиптерден аркан оруп жатып. Мамамдын мен ойгонгуча кутпой кетип калганына, кечээ уктаар алдында ойлонгон кундук планым орундалбай калганына ичим ачышып, бетимди алакандарым менен жаап алып ыйлап кирдим. Мамам биринчи жолу созуно турган жок. Мени алдап койду. Билем, менин келечегим кен болушу учун, мен бир нерседен кем болбой, баардык муктаждыктарымды орундатыш учун мамам коп иштеп, коп акча табыш керек болчу. Мамамдын баардык кылганы мен учун эле. Бирок, мен балалык, баео кезим менен алгачкы жолу мамама таарынгансыдым. Бир жумадан кийинки биринчи конгуроону эстеп, мамамдын келээрине ишенип, озумду сооротууга аракет кылдым.
Мен куткон кунду мунот санап кутуп жатам. Мурдагы шайыр мунозум калды, таятам-таенеме эркелегенден тартынып турам. Себеби, алар менден кобуроок Канатты жакшы коргондой туюлат, айрыкча, таенем. Биздин бетибизди бирибиз таарынып калбаш учун тен обот, тен тошок салат, тен китеп окуп берет, бирок...
Бир куну таенем коноктон 3 кесим колбаса алып келди. Айылда колбасаны чанда гана жешет,же майрамда, же таенем акысын алып Балыкчыга барганда. Таенем бир кесимди мага берип, эки кесимди Канаттын тарелкасына салып койду. Мен ичимден качан Канат болушоор экен деген ниет менен анын тарелкасынданы экинчи кесим колбасадан козумду албадым. Качан гана ал эки кесимди менин коз алдымда жеп буткон сон, тарелкамды туртуп салып огородго ыйлаган боюнча чуркап кеттим. Таенемдин буга айткан созу "Канат эт жебейт, ошон учун колбасаны кобуроок жесин дедим. Канатты 6 айынан баккам. Канат 6 айынан эмчек эмбей чонойгон. Канат озу баса албай, жонума которуп баккам..". Ичим ачышты. Ата-энемдин жалгыз эркеси болуп оскон жаным, эми Канаттан кийинки орунда турганыма ичим ачышты. Кежир, кок бет мунозум бар. Ыйласам уйдогулорго коргозбой ыйлап, сыртымдан билгизбей журо берем. Балким ошон учун, кичинекей чагымдагы мага жетишпеген конулду эч бири байкаган эмес го? Ошондон улам тунтмун деп ойлой берем.
1-сентябрь. Эртен мененки уйкудан ойготуп, таенем кийимдеримди берди. Ак блузка, ак гольфа, шотланка юбка кийип алып, таенеме чачымды ордуруп отурам. чачымды экиге оруп, чон эки ак бантик такты. Мени мектеп, конгуроо, мугалим, мектептеги достор эмес, мамамдын келер-келбеси кобуроок тынчсыздандырып жатты.
-Таене,мамам качан келет?
-Билбейм, балам. Келе албай калган чыгар, жумуш иштеп журсо.
-Мамам келем деген. Ал келет,-дедим озумо ишенимдуу. Таенем жылмайып койду.
Уйдон чыгып, таенемдин жанында басып бараттым. Кочодогу балдардын баары эле ата-энелери менен жетелешип, колунда кызыл-тазыл гулдор менен баратышат. Менин жанымда ата-энем дагы, колумдагы гулум дагы жок. Улам туш тарабымды каранып, мамамды издейм. Таппайм. Биринчи конгроо аземи башталды. Конгуроо кагылды. Аяктады. Мамам келген жок. Класска таенем киргизип, ары чыгып кетти. Жалан апалары менен келген айланамдагы балдарды коруп, ичимден орттонуп кеттим. Мамам дагы созуно турган жок. Ал келем дебеди беле? Мен биринчи класска кирип жатам, мен учун бугун мамамдын жанымда болушу маанилуу болчу! Мамам айтып коюп, ушинтип келбей коет турбайбы! Мектептен чыгып уйго жеткиче ичимден озум менен озум суйлошуп бардым. Анда коп киши телефон которчу эмес, мамам дагы жумуштан бошогон учурунда таенемдин телефонуна чанда гана чалчу. Кечке маал мамам чалды.
#3 30 Март 2021 - 23:47
-Кызым, мен жумуштан чыга албай калдым деп тушундуруп жатпаймбы?!
Сен деп иштеп журом го!-мамам жумуштан чарчап келген сыяктуу. Унунон билем.
-Сен келем дегенсин! Баары апалары менен журушту...-коздорумо жаш тегеренип барып,ыйлап жибердим.
Айылда жашоо башкача экен. Аны шаарда жашап жургонгобу же бала болуппу, айтор туйшукту анча андабагам. Таене-таятам эртен менен эрте турушат. Таятам уйларды бадага чыгарып, койлорду кошуунга кошот. Таенем уй саап коюп, мектепке кетет. Чон класстарга сабак берет. Биз Канат экообуз бир сменде окугандыктан уйдон чогуу чыгабыз. Анан ары баскан сон ал дос балдарына кошулуп кетет. Мен алар менен баскым келбейт. Озунчо болунуп кетем. Мага муглимге, клаасстагы окуучуларга конуу аябай оор болду. Бирин-экин кыздар менен суйлошпосом, сабак буткучо конгуроого чыкпай, партада отура берем. Мугалим берген тапшырмалар мага оной, анткени шаарда жургондо аларды мамам уйротуп койгон. Сабактар кызыксыз. Эсимде, эки тыбышты бириктирип окуганды уйронуцп жатышканда, мен Алиппедеги майда тексттерди окучумун. Мамамдын эмгеги болсо керек. Класстагы кыздардын туфлилери окшош. Меникин мамам шаардан салып жиберген. Жаны окуу башталганда кыздар менин туфлимди коп карашчу. Айылдыктарга оон учурады го?
Бир куну таекем шаардан келди. Тапшырмаларымды аткарып атсам, уйлор эмнеге чачылган деп мени урушту. Таенем уйду анда-санда бир жыйнайт. Таятам мени кичинекей коргондой, коп жумшабайт. Мени уйду шыпыр деп деле бироо-жарым айтпаптыр, озум билип деле жыйнабаптырмын. Шаарда мамам уй жыйнап журсо кайдан? Атам дагы катуу соз которуп суйлобогондуктон, мен ото эрке оском. Таекемдин созу катуу тийди, эшикке чыгып шыпыргыны алып келип уйду шыпыра баштадым. Шыпырганды айтайын, шыпыргыны ары-бери сапырам. Таекем жини келгидей эле болду го?
-Алдагы кургак шыпыргы менен шыпырып атканын! Суулабайсынбы! -деп мага бир тийди. Коркконуман журогум кокурогумдон чыгып кетейин деп согуп баштады. Козумо жаш айланып эшикке чуркап чыгып, шыпыргыны кумгандагы суу менен суулап баштадым. Ангыча уйдон таекем чыга калып, мени дагы урушту. Корсо, шыпыргыны антип суулабайт экен. Таекемди жаман коруп калдым. Коркконумду айтпа. Улам уйго кирип келсе эле колдорум титиреп, журоум чыгып кетчудой согот. Кеткенде устумон оор жукту алып салгансып, женилдеп эле калдым. Ошол кундон тартып уйду шыпырып баштадым. Окшошбойт. Корунуктуу жерлерин болсо дагы шыпырам. Эстесем, таенем балким, мынтип шыпыр деп бир ооз корсотуп койгондо, балким туура шыпырганды оной уйронот белем, билбейм.
убакыт оной менен отпойт. Кочодогу кыздар менен ойногону чыга баштадым. Кечинде таенем уйго чакырат. Мамам менен анда-санда суйлошом. Эртеси сабакка барам. Кундор окшош. Андай окшош кундор жылдарга айланып, мен 4-класс болдум. Кичине болсо дагы уй жыйнаганды уйрондум. 4 жыл аралыгында коп болбосо дагы, анча-мынча нерселерге такшалдым. Кой тособуз, отуп кетсе артынан чуркамай. Канчасына жетпей калдым! Таекемден титиреп атып канча уруш жедим. Кочодогу кыздардан "жетим" деген созду уктум. Очокту орттодум. Канат менен урушуп, ад куноолуу болсо дагы, урушту таенемден мен жедим. Бирок, 4унчуну бутуп жатып "Жылдын мыкты лкуучусу" деген кызыл лентаны жалгыз мен алдым. Дилбаяндар сынагына катышып,далай грамоталарды алдым. Канча конкурста ырдадым, бийледим. Анын бирин дагы мамам келип коргон жок. "Сен учун иштеп журом,кызым" деген соз. Мен ага деле конуп буттум. Акыркы жылдарда коп кутпой деле калгам. Ортодон классташтарымдан биринчи болуп кызыл телефондуу болгом. Баары суктанып карап, мектепке алып барган кундору мени тегеректеп калышаар эле. Алар кийбеген кийимдин турун кийип, сумканын турун асындым. Башкысы ал эмес, алар меникиндей телефон менен сумканы самап дурушкондо, мен аларды карап, мамам данымда болушун самаар элем...
ошентип жайкы каникулга чыкканда мамам айылга келип, мени шаарга алып кетти. Менин кубанычымда чек жок эле!
-Сен келем дегенсин! Баары апалары менен журушту...-коздорумо жаш тегеренип барып,ыйлап жибердим.
Айылда жашоо башкача экен. Аны шаарда жашап жургонгобу же бала болуппу, айтор туйшукту анча андабагам. Таене-таятам эртен менен эрте турушат. Таятам уйларды бадага чыгарып, койлорду кошуунга кошот. Таенем уй саап коюп, мектепке кетет. Чон класстарга сабак берет. Биз Канат экообуз бир сменде окугандыктан уйдон чогуу чыгабыз. Анан ары баскан сон ал дос балдарына кошулуп кетет. Мен алар менен баскым келбейт. Озунчо болунуп кетем. Мага муглимге, клаасстагы окуучуларга конуу аябай оор болду. Бирин-экин кыздар менен суйлошпосом, сабак буткучо конгуроого чыкпай, партада отура берем. Мугалим берген тапшырмалар мага оной, анткени шаарда жургондо аларды мамам уйротуп койгон. Сабактар кызыксыз. Эсимде, эки тыбышты бириктирип окуганды уйронуцп жатышканда, мен Алиппедеги майда тексттерди окучумун. Мамамдын эмгеги болсо керек. Класстагы кыздардын туфлилери окшош. Меникин мамам шаардан салып жиберген. Жаны окуу башталганда кыздар менин туфлимди коп карашчу. Айылдыктарга оон учурады го?
Бир куну таекем шаардан келди. Тапшырмаларымды аткарып атсам, уйлор эмнеге чачылган деп мени урушту. Таенем уйду анда-санда бир жыйнайт. Таятам мени кичинекей коргондой, коп жумшабайт. Мени уйду шыпыр деп деле бироо-жарым айтпаптыр, озум билип деле жыйнабаптырмын. Шаарда мамам уй жыйнап журсо кайдан? Атам дагы катуу соз которуп суйлобогондуктон, мен ото эрке оском. Таекемдин созу катуу тийди, эшикке чыгып шыпыргыны алып келип уйду шыпыра баштадым. Шыпырганды айтайын, шыпыргыны ары-бери сапырам. Таекем жини келгидей эле болду го?
-Алдагы кургак шыпыргы менен шыпырып атканын! Суулабайсынбы! -деп мага бир тийди. Коркконуман журогум кокурогумдон чыгып кетейин деп согуп баштады. Козумо жаш айланып эшикке чуркап чыгып, шыпыргыны кумгандагы суу менен суулап баштадым. Ангыча уйдон таекем чыга калып, мени дагы урушту. Корсо, шыпыргыны антип суулабайт экен. Таекемди жаман коруп калдым. Коркконумду айтпа. Улам уйго кирип келсе эле колдорум титиреп, журоум чыгып кетчудой согот. Кеткенде устумон оор жукту алып салгансып, женилдеп эле калдым. Ошол кундон тартып уйду шыпырып баштадым. Окшошбойт. Корунуктуу жерлерин болсо дагы шыпырам. Эстесем, таенем балким, мынтип шыпыр деп бир ооз корсотуп койгондо, балким туура шыпырганды оной уйронот белем, билбейм.
убакыт оной менен отпойт. Кочодогу кыздар менен ойногону чыга баштадым. Кечинде таенем уйго чакырат. Мамам менен анда-санда суйлошом. Эртеси сабакка барам. Кундор окшош. Андай окшош кундор жылдарга айланып, мен 4-класс болдум. Кичине болсо дагы уй жыйнаганды уйрондум. 4 жыл аралыгында коп болбосо дагы, анча-мынча нерселерге такшалдым. Кой тособуз, отуп кетсе артынан чуркамай. Канчасына жетпей калдым! Таекемден титиреп атып канча уруш жедим. Кочодогу кыздардан "жетим" деген созду уктум. Очокту орттодум. Канат менен урушуп, ад куноолуу болсо дагы, урушту таенемден мен жедим. Бирок, 4унчуну бутуп жатып "Жылдын мыкты лкуучусу" деген кызыл лентаны жалгыз мен алдым. Дилбаяндар сынагына катышып,далай грамоталарды алдым. Канча конкурста ырдадым, бийледим. Анын бирин дагы мамам келип коргон жок. "Сен учун иштеп журом,кызым" деген соз. Мен ага деле конуп буттум. Акыркы жылдарда коп кутпой деле калгам. Ортодон классташтарымдан биринчи болуп кызыл телефондуу болгом. Баары суктанып карап, мектепке алып барган кундору мени тегеректеп калышаар эле. Алар кийбеген кийимдин турун кийип, сумканын турун асындым. Башкысы ал эмес, алар меникиндей телефон менен сумканы самап дурушкондо, мен аларды карап, мамам данымда болушун самаар элем...
ошентип жайкы каникулга чыкканда мамам айылга келип, мени шаарга алып кетти. Менин кубанычымда чек жок эле!
#4 31 Март 2021 - 10:17
Коптон эле жазгылачы сураныч. Кайра жазганча унутуп калып башынан окуп атам
#5 03 Апрель 2021 - 00:02
Эххххх мамалар мынча неге таш боорсунар.менин мамам да ушундайгооо
#6 09 Апрель 2021 - 08:53
Isikkolumkeremet (03 Апрель 2021 - 00:02) жазган:
Эххххх мамалар мынча неге таш боорсунар.менин мамам да ушундайгооо
Не дейт?!...
Кандай болсо дагы апаңардын аман экенине сүйүнгүлө! Амандыгын, ден-соолугун тилегиле! Силер деп жер-сууну кыдырып ,талаалап жүрөт. Ал эле болсо баласын томсортуп таштап койгусу келбейт го, ар бир ийгилигиңерге күбө болалбай калган күндөрү эки эмчеги зыркырап, кыйналгандыр!
Ата-энеңердин көзү тирүү экенине, силерди эч нерседен кем кылбай багайын деп жүргөнүнө ыраазы болгула! Ичип, чегип арыкта жатып калса дагы!
В каждой шутке есть доля правды...
#8 22 Июль 2021 - 14:35
Sweet-Lika (09 Апрель 2021 - 08:53) жазган:
Не дейт?!...
Кандай болсо дагы апаңардын аман экенине сүйүнгүлө! Амандыгын, ден-соолугун тилегиле! Силер деп жер-сууну кыдырып ,талаалап жүрөт. Ал эле болсо баласын томсортуп таштап койгусу келбейт го, ар бир ийгилигиңерге күбө болалбай калган күндөрү эки эмчеги зыркырап, кыйналгандыр!
Ата-энеңердин көзү тирүү экенине, силерди эч нерседен кем кылбай багайын деп жүргөнүнө ыраазы болгула! Ичип, чегип арыкта жатып калса дагы!
Кандай болсо дагы апаңардын аман экенине сүйүнгүлө! Амандыгын, ден-соолугун тилегиле! Силер деп жер-сууну кыдырып ,талаалап жүрөт. Ал эле болсо баласын томсортуп таштап койгусу келбейт го, ар бир ийгилигиңерге күбө болалбай калган күндөрү эки эмчеги зыркырап, кыйналгандыр!
Ата-энеңердин көзү тирүү экенине, силерди эч нерседен кем кылбай багайын деп жүргөнүнө ыраазы болгула! Ичип, чегип арыкта жатып калса дагы!
Бул сөзүнүзгө кошулуп койбосом болбойт, окуп чыкпасам дагы))
Ата'эненин көзүнүн тирүүсү бакыт,ээх! , көп сөз жазайын деп кайра айныдым...
#10 10 Август 2021 - 00:52
Sushi_wok (22 Июль 2021 - 14:35) жазган:
Бул сөзүнүзгө кошулуп койбосом болбойт, окуп чыкпасам дагы))
Ата'эненин көзүнүн тирүүсү бакыт,ээх! , көп сөз жазайын деп кайра айныдым...
Ата'эненин көзүнүн тирүүсү бакыт,ээх! , көп сөз жазайын деп кайра айныдым...
Мен деле толук окуп чыкпадым. Башын, ортосун окуп, анча мынча комментке нервим каЩЩайып кетти.
В каждой шутке есть доля правды...
#11 07 Сентябрь 2021 - 15:12
Sweet-Lika (09 Апрель 2021 - 08:53) жазган:
Не дейт?!...
Кандай болсо дагы апаңардын аман экенине сүйүнгүлө! Амандыгын, ден-соолугун тилегиле! Силер деп жер-сууну кыдырып ,талаалап жүрөт. Ал эле болсо баласын томсортуп таштап койгусу келбейт го, ар бир ийгилигиңерге күбө болалбай калган күндөрү эки эмчеги зыркырап, кыйналгандыр!
Ата-энеңердин көзү тирүү экенине, силерди эч нерседен кем кылбай багайын деп жүргөнүнө ыраазы болгула! Ичип, чегип арыкта жатып калса дагы!
Кандай болсо дагы апаңардын аман экенине сүйүнгүлө! Амандыгын, ден-соолугун тилегиле! Силер деп жер-сууну кыдырып ,талаалап жүрөт. Ал эле болсо баласын томсортуп таштап койгусу келбейт го, ар бир ийгилигиңерге күбө болалбай калган күндөрү эки эмчеги зыркырап, кыйналгандыр!
Ата-энеңердин көзү тирүү экенине, силерди эч нерседен кем кылбай багайын деп жүргөнүнө ыраазы болгула! Ичип, чегип арыкта жатып калса дагы!
Атана рахмат, тарбия коргон деп ушундай адамды айтат,,,,,,.
#12 25 Сентябрь 2021 - 00:40
Энен алысбы жакынбы баркын билгиле. Өзүм да минтип жоготпосом баркын билбей белем,бул темагада кирбейт белем. Аттиң....
Баракча 1 - 1