Agana (13 Январь 2017 - 12:11) жазган:
Башын бир аз окудум, калганын ниасилила, чыгармадай сезилди, кечириниз)))
Бирок деген сизде ушул сезимдер бардай.
Кандай болбосун, жашоо сиздики. Эмнеге коп конул болсонуз, ошол нерсе сизди ээлеп алат. Жараатыныздын айыгуусун каалайсызбы - ага убакыт болбонуз, прощение и понимание, а затем и принятие родителей приходит со временем. Демек сиз азыр канчалык нараазыланбаныз, туура чечим келбейт, себеби бул нерселер - отмуш, тоюс, артта калган, басылып отулгон. А кечируу, тушунуу учун сизге тажрыйба жетишпейт. Алга жылуу болбосо, арасат калып кетесиз.
Билиниз, ата- энениз бере алган мээримин беришти, андан коп талап кылууга мумкун эмес, эми ошол нерсени пайданызга иштетип, кобойтуп, оз балдарынызга откоруп бере аласызбы -кеп ушунда. Айтуу оной, аткаруу кыйын болгон иш - баланы туура тарбиялоо.
Сиз азыр "мен"," мен","мен мээрим издедим", "мага конул болуу жетишпейт" дегениниз менен, материалдык байлык тузгон шартты кадыресе корунуштой кабыл аласыз, а бирок бул нерсе деле энергияны, убакытты талап кылган тармак экени сизди анчейин не колышет. Атаныздын упущениеси деп ушуну айтмакмын. Бар нерсени баалай билуу, шугур келтируу эн баалуу сапаттардын бири.
Балким ата- энениз оз маалында ушундай шартка муктаж болуп, келечекте эн биринчи кезекте балдарына шарт тузуп беруу дегенди максат кылып коюшкандыр, ким билет? Бироо басып откон жолду басып отпой туруп аларга доо артуу туура эмес.
Сиз ата-энениз учун алардын "тилинде" кандай жакшылык кылдыныз? Себеби 26 жаш бул жумушка жарап калган маал.
Жана да ата-эненин созун рекомендация катары кароо он, бул 18 жашка чейинкидей императив эмес.
Ойлоп корсонуз, 18 жаштан бери дагы 8 жыл отуптур, а сиз дагы деле таарынычтын кучагындасыз. 8 жыл бул оной эмес...