Диалект деген создун кыргызчасын такыр таба албадым.кечиресинер Окшош тема болуп калса
Баракча 1 - 1
Диалект Диалекттинин кыргызчасы кандай
#2 24 Январь 2018 - 10:35
Рахмат тушунуктуу болду))мен сурайн дегем озум тушундуруп жазбапмын миссали озбектерде «ШЕВА»дейт экен диалекттини а бизде кыргызсчасы барбы?
#3 24 Январь 2018 - 13:41
Ушу Лейлектик бро сенин каның Өзбек болсо да жаның Кыргыз окшойт)
#5 24 Январь 2018 - 15:26
Leylektik-77777 (24 Январь 2018 - 05:33) жазган:
Бектемир Толон: Фейсбукта ар кайсы аймактын элдеринин өзүнүн аймагына тиешелүү болгон диалектте сүйлөгөнүн сындаган, шылдыңдаган пикирлер жазылып калат. Ошол маселе боюнча эки ооз сөз жазгым келди.
Тилдин диалекттерге бөлүнүшү бардык мамлекеттерде бар. Америкада сүйлөгөнүңөн эле кайсыл штаттан экениңди билишет. Жүңгөдө 39 түрдүү диалект бар. Африка континентиндеги кичинекей эле бир өлкөдө 56 түрдүү диалектте сүйлөгөн эл бар экен.
Өзбектерде адабий тилдин нормасы эли жыш жайгашкан Фергана өрөөнүндөгү элдин диалектине ылайыкташып түзүлгөндүктөн, борбор шаары Ташкенттин элинин диалекти адабий тилден айырмаланып турат. Хорезм, Жизак, Сурхандаря деген аймакта жашаган өзбектердин тилин Ташкенттик же Ферганалык өзбектердин кээ бирлери жакшы түшүнө беришпейт.
Биздин кыргыз адабий тилинин нормасы түзүлүп жатканда негизинен Кыргызстандын түндүк аймагындагы элдердин (Токтогул, Алай аймактарын кошпогондо) диалекттик нормаларынын негизинде түзүлгөн. Анткени ошол мезгилде борборго жакыныраак жашаган аймактагылар билим алууга шарты дурусураак болуп, окумуштуу, илимпоз, филолог, лингвист, тилчилердин басымдуу бөлүгүн ошол жердин жашоочулары түзгөн. Ошондой болуп калганы үчүн адабий тилдин нормасынан бир аз гана өзгөчөлөнгөн диалектте сүйлөгөн элдердин күнөөсү жок да. Ошондой болуп калгандыктан эле кээ бир аймактарда жашаган эл "биз адабий тилде, таза сүйлөйбүз" деп калышат.
Адабий тилдин нормасы кабыл алынгандан кийин ошол өлкөнүн ар бир жараны коомдук жайларда, эл чогулган жерлерде, мамлекеттик расмий иш чараларда сүйлөгөндө, адабий көркөм чыгармаларды, илимий эмгектерди жазганда сөзсүз түрдө адабий тилдин нормаларын так сактоого милдеттүү. Ал эми башка учурларда кандай сүйлөөнү адам өзү чечет. Мисалы үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында, кичи мекениме барганда, же өзүм үчүн күндөлүк жазганымда төрөлүп өскөн аймагымдын диалекттик сөздөрүн колдонуп сүйлөөгө же жазууга мага эч ким тыюу сала албайт жана өзүмдүн үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында "антип сүйлөдү, минтип сүйлөдү" деп мени сындаганга же шылдыңдаганга эч кимдин акысы жок.
«Кайсыл жерде болбосун баарыбыз адабий тилде гана сүйлөшүбүз керек» дегендер жаңылышат, андай тарыхта бир да мамлекетте болгон эмес, болбойт дагы.
Менин оюма каршы болгондор да чыгышы мүмкүн, бирок мен бул оюмду өзгөртпөйм.
Тилдин диалекттерге бөлүнүшү бардык мамлекеттерде бар. Америкада сүйлөгөнүңөн эле кайсыл штаттан экениңди билишет. Жүңгөдө 39 түрдүү диалект бар. Африка континентиндеги кичинекей эле бир өлкөдө 56 түрдүү диалектте сүйлөгөн эл бар экен.
Өзбектерде адабий тилдин нормасы эли жыш жайгашкан Фергана өрөөнүндөгү элдин диалектине ылайыкташып түзүлгөндүктөн, борбор шаары Ташкенттин элинин диалекти адабий тилден айырмаланып турат. Хорезм, Жизак, Сурхандаря деген аймакта жашаган өзбектердин тилин Ташкенттик же Ферганалык өзбектердин кээ бирлери жакшы түшүнө беришпейт.
Биздин кыргыз адабий тилинин нормасы түзүлүп жатканда негизинен Кыргызстандын түндүк аймагындагы элдердин (Токтогул, Алай аймактарын кошпогондо) диалекттик нормаларынын негизинде түзүлгөн. Анткени ошол мезгилде борборго жакыныраак жашаган аймактагылар билим алууга шарты дурусураак болуп, окумуштуу, илимпоз, филолог, лингвист, тилчилердин басымдуу бөлүгүн ошол жердин жашоочулары түзгөн. Ошондой болуп калганы үчүн адабий тилдин нормасынан бир аз гана өзгөчөлөнгөн диалектте сүйлөгөн элдердин күнөөсү жок да. Ошондой болуп калгандыктан эле кээ бир аймактарда жашаган эл "биз адабий тилде, таза сүйлөйбүз" деп калышат.
Адабий тилдин нормасы кабыл алынгандан кийин ошол өлкөнүн ар бир жараны коомдук жайларда, эл чогулган жерлерде, мамлекеттик расмий иш чараларда сүйлөгөндө, адабий көркөм чыгармаларды, илимий эмгектерди жазганда сөзсүз түрдө адабий тилдин нормаларын так сактоого милдеттүү. Ал эми башка учурларда кандай сүйлөөнү адам өзү чечет. Мисалы үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында, кичи мекениме барганда, же өзүм үчүн күндөлүк жазганымда төрөлүп өскөн аймагымдын диалекттик сөздөрүн колдонуп сүйлөөгө же жазууга мага эч ким тыюу сала албайт жана өзүмдүн үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында "антип сүйлөдү, минтип сүйлөдү" деп мени сындаганга же шылдыңдаганга эч кимдин акысы жок.
«Кайсыл жерде болбосун баарыбыз адабий тилде гана сүйлөшүбүз керек» дегендер жаңылышат, андай тарыхта бир да мамлекетте болгон эмес, болбойт дагы.
Менин оюма каршы болгондор да чыгышы мүмкүн, бирок мен бул оюмду өзгөртпөйм.
Эң туура жана калыс ой! Толугу менен кошулам!
#6 24 Январь 2018 - 23:39
Leylektik-77777 (24 Январь 2018 - 05:33) жазган:
Бектемир Толон: Фейсбукта ар кайсы аймактын элдеринин өзүнүн аймагына тиешелүү болгон диалектте сүйлөгөнүн сындаган, шылдыңдаган пикирлер жазылып калат. Ошол маселе боюнча эки ооз сөз жазгым келди.
Тилдин диалекттерге бөлүнүшү бардык мамлекеттерде бар. Америкада сүйлөгөнүңөн эле кайсыл штаттан экениңди билишет. Жүңгөдө 39 түрдүү диалект бар. Африка континентиндеги кичинекей эле бир өлкөдө 56 түрдүү диалектте сүйлөгөн эл бар экен.
Өзбектерде адабий тилдин нормасы эли жыш жайгашкан Фергана өрөөнүндөгү элдин диалектине ылайыкташып түзүлгөндүктөн, борбор шаары Ташкенттин элинин диалекти адабий тилден айырмаланып турат. Хорезм, Жизак, Сурхандаря деген аймакта жашаган өзбектердин тилин Ташкенттик же Ферганалык өзбектердин кээ бирлери жакшы түшүнө беришпейт.
Биздин кыргыз адабий тилинин нормасы түзүлүп жатканда негизинен Кыргызстандын түндүк аймагындагы элдердин (Токтогул, Алай аймактарын кошпогондо) диалекттик нормаларынын негизинде түзүлгөн. Анткени ошол мезгилде борборго жакыныраак жашаган аймактагылар билим алууга шарты дурусураак болуп, окумуштуу, илимпоз, филолог, лингвист, тилчилердин басымдуу бөлүгүн ошол жердин жашоочулары түзгөн. Ошондой болуп калганы үчүн адабий тилдин нормасынан бир аз гана өзгөчөлөнгөн диалектте сүйлөгөн элдердин күнөөсү жок да. Ошондой болуп калгандыктан эле кээ бир аймактарда жашаган эл "биз адабий тилде, таза сүйлөйбүз" деп калышат.
Адабий тилдин нормасы кабыл алынгандан кийин ошол өлкөнүн ар бир жараны коомдук жайларда, эл чогулган жерлерде, мамлекеттик расмий иш чараларда сүйлөгөндө, адабий көркөм чыгармаларды, илимий эмгектерди жазганда сөзсүз түрдө адабий тилдин нормаларын так сактоого милдеттүү. Ал эми башка учурларда кандай сүйлөөнү адам өзү чечет. Мисалы үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында, кичи мекениме барганда, же өзүм үчүн күндөлүк жазганымда төрөлүп өскөн аймагымдын диалекттик сөздөрүн колдонуп сүйлөөгө же жазууга мага эч ким тыюу сала албайт жана өзүмдүн үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында "антип сүйлөдү, минтип сүйлөдү" деп мени сындаганга же шылдыңдаганга эч кимдин акысы жок.
«Кайсыл жерде болбосун баарыбыз адабий тилде гана сүйлөшүбүз керек» дегендер жаңылышат, андай тарыхта бир да мамлекетте болгон эмес, болбойт дагы.
Менин оюма каршы болгондор да чыгышы мүмкүн, бирок мен бул оюмду өзгөртпөйм.
Тилдин диалекттерге бөлүнүшү бардык мамлекеттерде бар. Америкада сүйлөгөнүңөн эле кайсыл штаттан экениңди билишет. Жүңгөдө 39 түрдүү диалект бар. Африка континентиндеги кичинекей эле бир өлкөдө 56 түрдүү диалектте сүйлөгөн эл бар экен.
Өзбектерде адабий тилдин нормасы эли жыш жайгашкан Фергана өрөөнүндөгү элдин диалектине ылайыкташып түзүлгөндүктөн, борбор шаары Ташкенттин элинин диалекти адабий тилден айырмаланып турат. Хорезм, Жизак, Сурхандаря деген аймакта жашаган өзбектердин тилин Ташкенттик же Ферганалык өзбектердин кээ бирлери жакшы түшүнө беришпейт.
Биздин кыргыз адабий тилинин нормасы түзүлүп жатканда негизинен Кыргызстандын түндүк аймагындагы элдердин (Токтогул, Алай аймактарын кошпогондо) диалекттик нормаларынын негизинде түзүлгөн. Анткени ошол мезгилде борборго жакыныраак жашаган аймактагылар билим алууга шарты дурусураак болуп, окумуштуу, илимпоз, филолог, лингвист, тилчилердин басымдуу бөлүгүн ошол жердин жашоочулары түзгөн. Ошондой болуп калганы үчүн адабий тилдин нормасынан бир аз гана өзгөчөлөнгөн диалектте сүйлөгөн элдердин күнөөсү жок да. Ошондой болуп калгандыктан эле кээ бир аймактарда жашаган эл "биз адабий тилде, таза сүйлөйбүз" деп калышат.
Адабий тилдин нормасы кабыл алынгандан кийин ошол өлкөнүн ар бир жараны коомдук жайларда, эл чогулган жерлерде, мамлекеттик расмий иш чараларда сүйлөгөндө, адабий көркөм чыгармаларды, илимий эмгектерди жазганда сөзсүз түрдө адабий тилдин нормаларын так сактоого милдеттүү. Ал эми башка учурларда кандай сүйлөөнү адам өзү чечет. Мисалы үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында, кичи мекениме барганда, же өзүм үчүн күндөлүк жазганымда төрөлүп өскөн аймагымдын диалекттик сөздөрүн колдонуп сүйлөөгө же жазууга мага эч ким тыюу сала албайт жана өзүмдүн үй бүлөмдө, туугандарымдын арасында "антип сүйлөдү, минтип сүйлөдү" деп мени сындаганга же шылдыңдаганга эч кимдин акысы жок.
«Кайсыл жерде болбосун баарыбыз адабий тилде гана сүйлөшүбүз керек» дегендер жаңылышат, андай тарыхта бир да мамлекетте болгон эмес, болбойт дагы.
Менин оюма каршы болгондор да чыгышы мүмкүн, бирок мен бул оюмду өзгөртпөйм.
"«Уважуха братишка »))) деп кол таштачы "дешет беле жаргончулар....
Билдирүүнү түзөткөн: ludimira: 24 Январь 2018 - 23:40
#7 25 Январь 2018 - 10:39
Мен да билбегенимди билип алдым, рахмат Лейлектик!
)
Жашоо кыйын. Бирок, мен да оңой эмесмин....
#8 28 Январь 2018 - 02:26
Баракча 1 - 1