Нотадагы суйуу...
#21 05 Июль 2020 - 17:30
***
Уйкудан козун ачкан Марат кучагында кошуло, эринин болтойто эки колун жаагына коюп уктап жаткан Камиланы коруп элжиреп кетти. Кудум жаш баладай. Тогулгон капкара кирпиктери болор болбос дирилдеп, терезеден тушкон кунго чагылышкан аппак жузу, тогулгон тармал чачтары ансайын кызды сулуу корсотуп турду. Уйкудагы периште. Ойготкусу келбей тиктеп олтурган Марат чыдабай кетип кызды ошол жаткан калыбында жузунон, коздорунон аймалап ооп жиберди. Коздорун жумган калыбында Камила жылмайып койду. Ага деле болбой Марат кызды кучактап кытыктаганга отту. Камиланын кулкусу да укмуш. Булак унундой таптаза тунук...
Жуунуп чыгып чачын кургатып жаткан кыздын келбетин карап жата берди Марат.
-Марат тур.
-Азыр.
-Сен жана азыр дегенсин бол, мен тамак даярдаймын жуунуп чык.
Марат жуунуп чыкканда Камила анын койногун кийип, чачын тобосуно байлап алып ашканада жургон экен. Кичинекей боюна жигиттин койногу куп жарашып калыптыр.
Экоо мандай олтурушуп бири-бирин жымындап тиктеп тамактанып жатышты. Мараттын да коздору кечегидей мундуу тартпай бактылуу жайнайт.
-Марат, - деди кыз бир убакта.
-Оу.
-Кече мага визиткасын карматып кеткен адамды тааныйсынбы?
-Ооба, аны менен суйлоштум.
Марат кофесин ууртап алып суйлоп жатты.
-Эмнени?
-Сени Лондонго окууга чакырып жатат. Бекер!
-Кызык...
Камила ойлоно тушту.
-Эмнеси кызык? Кеткин келеби?
-Жок, бекер окууга чакырып жатканы кызык да.
-Иштешууго чакырып жатат, сенин таланты коргон адам баары эле мындай сунуш кылмак, эмнесине тан каласын? Камила бирок бул сонун мумкунчулук. Билесинби биздин кичинекей олкодо сен осо албайсын, оссон деле олкобуздой кичине болосун. Ал эми Лондон. Бул Европа Камила. Сен дуйнолук сахнага чыгышын керек.
-Сен мен менен барасынбы?
Азыр эле коздору жайнап турган Марат заматта муная тушту.
-Кенешебиз, - деп койду кункулдоп.
-Жок Марат, сен жанымда жок болсон эч кайда барбайм! Мага андай данктын сенсиз кереги жок!
-......
-Эмне унчукпайсын?
-Камил, баары жакшы болот. Мага ишен,-деген жигит кыздын мандайынан суйуп ордунан козголду. Кийинип чыгып бараткан Марат Камиланы дагы бир ирет кучагына кысып, эриндеринен ооп алды.
-Эртен телевидениеге интервьюга барабыз унутпа, танда келип алып кетемин.
-Макул, - деген кыз эшике жолонгон калыбында Маратты узатып кала берди.
Белгилуу канал буларды эрте мененки программага интервьюга чакырган. Алгачкы жолу маек бергенге келиши кыздын. Адаттагыдай сурдоп, колдору титиреп жатты. Жанында Марат. Эфир башталып бир канча кызыктуу суроолорго жооп беришип, студияда да кыяк менен куу ойноп берип жатты. Корормандардан келген суроолорду узатып жатышкан. Ангыча эфирге туз байланышка чыккан жаш кыз Камилага суроо узатты.
-Камила айтсаныз, улутунуз ким? Копчулук айткандай цыган деген создун канчалык чындыгы бар?
Бир мунотко пауза! Бул жымжырттык кылымга созулгандай болуп кетти.
-Жеке жашоого тиешелуу суроолорго жооп берилбейт! - дей салды Марат абалдан чыгып оозуна. Бул онтойсуздукту жоюп, алып баруучулар музыка бере салышты. Келгенден шандуу олтурган кыздын жузундогу кубанычы тогулуп тушкондой болду. Мына ушул нерсе, ушул бир ооз соз Камиланын бут жашоосун антарып жиберди. Омур бою, жада калса апасы да бул создун азабын тартып отушкон...
Уйкудан козун ачкан Марат кучагында кошуло, эринин болтойто эки колун жаагына коюп уктап жаткан Камиланы коруп элжиреп кетти. Кудум жаш баладай. Тогулгон капкара кирпиктери болор болбос дирилдеп, терезеден тушкон кунго чагылышкан аппак жузу, тогулгон тармал чачтары ансайын кызды сулуу корсотуп турду. Уйкудагы периште. Ойготкусу келбей тиктеп олтурган Марат чыдабай кетип кызды ошол жаткан калыбында жузунон, коздорунон аймалап ооп жиберди. Коздорун жумган калыбында Камила жылмайып койду. Ага деле болбой Марат кызды кучактап кытыктаганга отту. Камиланын кулкусу да укмуш. Булак унундой таптаза тунук...
Жуунуп чыгып чачын кургатып жаткан кыздын келбетин карап жата берди Марат.
-Марат тур.
-Азыр.
-Сен жана азыр дегенсин бол, мен тамак даярдаймын жуунуп чык.
Марат жуунуп чыкканда Камила анын койногун кийип, чачын тобосуно байлап алып ашканада жургон экен. Кичинекей боюна жигиттин койногу куп жарашып калыптыр.
Экоо мандай олтурушуп бири-бирин жымындап тиктеп тамактанып жатышты. Мараттын да коздору кечегидей мундуу тартпай бактылуу жайнайт.
-Марат, - деди кыз бир убакта.
-Оу.
-Кече мага визиткасын карматып кеткен адамды тааныйсынбы?
-Ооба, аны менен суйлоштум.
Марат кофесин ууртап алып суйлоп жатты.
-Эмнени?
-Сени Лондонго окууга чакырып жатат. Бекер!
-Кызык...
Камила ойлоно тушту.
-Эмнеси кызык? Кеткин келеби?
-Жок, бекер окууга чакырып жатканы кызык да.
-Иштешууго чакырып жатат, сенин таланты коргон адам баары эле мындай сунуш кылмак, эмнесине тан каласын? Камила бирок бул сонун мумкунчулук. Билесинби биздин кичинекей олкодо сен осо албайсын, оссон деле олкобуздой кичине болосун. Ал эми Лондон. Бул Европа Камила. Сен дуйнолук сахнага чыгышын керек.
-Сен мен менен барасынбы?
Азыр эле коздору жайнап турган Марат заматта муная тушту.
-Кенешебиз, - деп койду кункулдоп.
-Жок Марат, сен жанымда жок болсон эч кайда барбайм! Мага андай данктын сенсиз кереги жок!
-......
-Эмне унчукпайсын?
-Камил, баары жакшы болот. Мага ишен,-деген жигит кыздын мандайынан суйуп ордунан козголду. Кийинип чыгып бараткан Марат Камиланы дагы бир ирет кучагына кысып, эриндеринен ооп алды.
-Эртен телевидениеге интервьюга барабыз унутпа, танда келип алып кетемин.
-Макул, - деген кыз эшике жолонгон калыбында Маратты узатып кала берди.
Белгилуу канал буларды эрте мененки программага интервьюга чакырган. Алгачкы жолу маек бергенге келиши кыздын. Адаттагыдай сурдоп, колдору титиреп жатты. Жанында Марат. Эфир башталып бир канча кызыктуу суроолорго жооп беришип, студияда да кыяк менен куу ойноп берип жатты. Корормандардан келген суроолорду узатып жатышкан. Ангыча эфирге туз байланышка чыккан жаш кыз Камилага суроо узатты.
-Камила айтсаныз, улутунуз ким? Копчулук айткандай цыган деген создун канчалык чындыгы бар?
Бир мунотко пауза! Бул жымжырттык кылымга созулгандай болуп кетти.
-Жеке жашоого тиешелуу суроолорго жооп берилбейт! - дей салды Марат абалдан чыгып оозуна. Бул онтойсуздукту жоюп, алып баруучулар музыка бере салышты. Келгенден шандуу олтурган кыздын жузундогу кубанычы тогулуп тушкондой болду. Мына ушул нерсе, ушул бир ооз соз Камиланын бут жашоосун антарып жиберди. Омур бою, жада калса апасы да бул создун азабын тартып отушкон...
#22 05 Июль 2020 - 17:36
***
-Мараат?!
-Эмнени каалайсын апа менден?
-Ал кыз менен мамилени токтотуунду каалаймын!
-Бул мумкун эмес экенин жакшы билесин, мен аны суйом!
-Цыгандыбы?
-Апа ал кыргыз! Камила кыргыз!
-Бутун эл корду теледен эй бала!
-Эмнеге силер мындайсынар апа?!
Марат менен апасы тан атпай кундогудой кужулдап урушуп жатышты.
-Биз сага башка кызды ылайык коробуз. Озубузго тен адамдардын кызы!
- Сайкалбы ошол кыз? Мен аны кичинесинен бери билемин. Карындашымдай кором го?
-Ал сени андан башкача корот.
-Мен уйлонбоймун.
Тарс эттире эшикти жаап чыгып кеткен уулун артынан карап калган Роза эмне кылаар айласын таппай калды. Кимсин белгилуу композитордун уулу Кайым Жунусовтун уулу кайдагы бир, тексиз цыганга уйлонду деген эмне соз?! "жоок, мен буга жол бербейм!" - деди Роза тиштенип.
Окуусунан кайтып уйуно келген Камила бейтааныш аялдын подъезде турганын корду. Кара коз айнек тагынып турган аялдын жанынан ото берерде:
-Камила! - деди.
Бери бурулган кыз аял коз айнегин алганда гана тааныды. Мараттын апасы! Телефондогу Марат менен кучакташып тушкон суротунон коргон эле.
-Саламатсызбы! - дей салды шашып.
-Суйлошкону келдим.
-Кириниз, - деп жол баштаган Камиланын уну титиреп чыкты. Бир болмолуу мыкты жасалган уй. Козунун усту менен анча тоготпой кирген Роза кыздын артынан ашканага отту. Камила чай коюп жанына олтурду.
-Бул уйду Марат алып берсе керек.
-Мен... деп келе жаткан кыздын созун боло кайра суйлоп жатты.
-Айтпасан деле тушунуктуу. Сендей эч кимиси жок цыганда мындай уйду алганга кайдан акча болмок эле?
Роза атайы кыздын талуу жерине тийип суйлоп жатты.
-Сени алгач уулум менен коргонумдо, анча маани бербегем. Дайымкыдай эрмек деп ойлогонбуз. Буга чейин деле, сага окшош кыздардын жандап жургонго конулумо албагам.
Роза калп суйлоп жатты. Мараттын ушул кунго чейин бир да кыз менен олуттуу мамиле эмес, сайрандап жургонун коргон эмес болчу. Эмнеге азыр жалган суйлоп жатты, озу да тушунгон жок. Сыягы кыздын конулун калтыруунун амалын кылып жатса керек. Ал эми Камила унсуз гана жылмайып турду. Анткени алдында олтурган аял жалган суйлоп жатканын коздорунон эле окуп койду. Кала берсе озунун Маратын Камиладай эч ким билбес.
-Окунучтуу уулунуздун кандай экенин билбегениниз, - деди ошол калыбынан жазбай.
-Ал менин ишим! Билесинби сени менен чайлашып кенешууго келбедим! Маратты жайына коесун! Мен баары бир сени ал менен бирге болушуна жол койбойм!
-Марат буга макул болор бекен?
Кыз ансайын бейкапар, озуно ишенип суйлоп жатканын коргон Роза туталанып кетти.
-Андан эч ким сурабайт! Чет элге сунуш тушконун билем, ошол сунушту кабыл аласын. Болбосо...
-Эмне болбосо?
-Ошондо коросун! Сендей эч кимге керексиз, издеп алаары жок цыганды жок кылып салуу колдон келет!
Роза алдына коюлган чайды туртуп коюп чыгып кетти. Жанатан озун аран кармап турган Камила аял чыгып кетери менен коздорунон жаштары жамгырдай куюла баштады. Кичинекей колдорун муштум кылып туйуп алып бакырып, бакырып ыйлап алды. Озунун апасына окшош таалайсыз тагдыры, бактысыз суйуусу учун ыйлап жатты.
Кечке чейин соолуп жаткан кыз телефонго келген чалууга да жооп бербей эки тизесин кучактап телмирип телефонду тиктеп олтура берди. Бир убакта чарчады окшойт тынып калды. Арадан анча коп убакыт отпой эшиктин конгуроосу кагылды. Акырын бутунун учу менен эшике жакын келип, козоноктон карады эле, Марат экен. Кабатырланып улам кол телефонун кулагына такап, кайра эшиктин конгуроосун баскылап жатат. Камила колдору менен оозун баса калып, эшик тубуно олтура калып ыйлап жатты...
Дагы конгуроо! Коздорун ачкан кыз басылып жаткан эшик конгуроосу менен кошо башы да зынылдап ооруп жатканын сезди. Ыйлап жатып уктап калган экен, коздору кызарып ишип чыгыптыр. Акырын келип эшикти ачты. Алдында Марат, кыжаалат болгондон уктабай чыкканы белгилуу болуп турат. Чачтары уксуйуп, коздору кызарып турган Камиланы кучактап алды.
-Эмне болду сага? Кечетен бери жинди кылдын го мени?
-Кечир, уктап калган экем. Телефонум да очуп калыптыр.
Бери баскан Камила тенселе тушту. Кучактай калып ордуна которуп келип жаткырды Марат. Колун чекесине койсо от болуп куйуп жатыптыр.
-Ыссыксын го жаным. Мен азыр, - жигит дароо даары таап келип ичирип кызды ороп жаткырды. Кыз кайра коздорун жумуп уйкуга кетти. Марат ашканага отуп тамак жасап, бир убакта Камиланы ойготуп озу тамагын ичирип жатты. Жасап жаткан камкордугунан кыздын жан дуйносу эзилип, коздорунон жаштары эрксизден тамчылап жатты.
-Жаным менин, эмне болду? Айтчы мага?
Башын чайкаган кыз ансайын унун чыгарып озондоп ыйлаганга отту. Камила тээ бала кезинде апасынан ажырап калганда ушинтип ыйлаган экен. Андан бери унсуз гана коздорунон жаштары молтулдоп агып кетчу.
-Апамды сагындым! - деди жигиттин кучагында жатып шыбырап, уну бутуп. Ошол туну Марат кыздын жанында калды. Атайы Камилага арнап биринчи жолу озу музыка жаратты. Ошону кызга мактанып "эртен айыксан мага ойноп бересин" - деп жатты. Мараттын жылуу, жумшак кучагында колдорун бекем кармап дагы мемиреп уйкуга кетти.
-Мараат?!
-Эмнени каалайсын апа менден?
-Ал кыз менен мамилени токтотуунду каалаймын!
-Бул мумкун эмес экенин жакшы билесин, мен аны суйом!
-Цыгандыбы?
-Апа ал кыргыз! Камила кыргыз!
-Бутун эл корду теледен эй бала!
-Эмнеге силер мындайсынар апа?!
Марат менен апасы тан атпай кундогудой кужулдап урушуп жатышты.
-Биз сага башка кызды ылайык коробуз. Озубузго тен адамдардын кызы!
- Сайкалбы ошол кыз? Мен аны кичинесинен бери билемин. Карындашымдай кором го?
-Ал сени андан башкача корот.
-Мен уйлонбоймун.
Тарс эттире эшикти жаап чыгып кеткен уулун артынан карап калган Роза эмне кылаар айласын таппай калды. Кимсин белгилуу композитордун уулу Кайым Жунусовтун уулу кайдагы бир, тексиз цыганга уйлонду деген эмне соз?! "жоок, мен буга жол бербейм!" - деди Роза тиштенип.
Окуусунан кайтып уйуно келген Камила бейтааныш аялдын подъезде турганын корду. Кара коз айнек тагынып турган аялдын жанынан ото берерде:
-Камила! - деди.
Бери бурулган кыз аял коз айнегин алганда гана тааныды. Мараттын апасы! Телефондогу Марат менен кучакташып тушкон суротунон коргон эле.
-Саламатсызбы! - дей салды шашып.
-Суйлошкону келдим.
-Кириниз, - деп жол баштаган Камиланын уну титиреп чыкты. Бир болмолуу мыкты жасалган уй. Козунун усту менен анча тоготпой кирген Роза кыздын артынан ашканага отту. Камила чай коюп жанына олтурду.
-Бул уйду Марат алып берсе керек.
-Мен... деп келе жаткан кыздын созун боло кайра суйлоп жатты.
-Айтпасан деле тушунуктуу. Сендей эч кимиси жок цыганда мындай уйду алганга кайдан акча болмок эле?
Роза атайы кыздын талуу жерине тийип суйлоп жатты.
-Сени алгач уулум менен коргонумдо, анча маани бербегем. Дайымкыдай эрмек деп ойлогонбуз. Буга чейин деле, сага окшош кыздардын жандап жургонго конулумо албагам.
Роза калп суйлоп жатты. Мараттын ушул кунго чейин бир да кыз менен олуттуу мамиле эмес, сайрандап жургонун коргон эмес болчу. Эмнеге азыр жалган суйлоп жатты, озу да тушунгон жок. Сыягы кыздын конулун калтыруунун амалын кылып жатса керек. Ал эми Камила унсуз гана жылмайып турду. Анткени алдында олтурган аял жалган суйлоп жатканын коздорунон эле окуп койду. Кала берсе озунун Маратын Камиладай эч ким билбес.
-Окунучтуу уулунуздун кандай экенин билбегениниз, - деди ошол калыбынан жазбай.
-Ал менин ишим! Билесинби сени менен чайлашып кенешууго келбедим! Маратты жайына коесун! Мен баары бир сени ал менен бирге болушуна жол койбойм!
-Марат буга макул болор бекен?
Кыз ансайын бейкапар, озуно ишенип суйлоп жатканын коргон Роза туталанып кетти.
-Андан эч ким сурабайт! Чет элге сунуш тушконун билем, ошол сунушту кабыл аласын. Болбосо...
-Эмне болбосо?
-Ошондо коросун! Сендей эч кимге керексиз, издеп алаары жок цыганды жок кылып салуу колдон келет!
Роза алдына коюлган чайды туртуп коюп чыгып кетти. Жанатан озун аран кармап турган Камила аял чыгып кетери менен коздорунон жаштары жамгырдай куюла баштады. Кичинекей колдорун муштум кылып туйуп алып бакырып, бакырып ыйлап алды. Озунун апасына окшош таалайсыз тагдыры, бактысыз суйуусу учун ыйлап жатты.
Кечке чейин соолуп жаткан кыз телефонго келген чалууга да жооп бербей эки тизесин кучактап телмирип телефонду тиктеп олтура берди. Бир убакта чарчады окшойт тынып калды. Арадан анча коп убакыт отпой эшиктин конгуроосу кагылды. Акырын бутунун учу менен эшике жакын келип, козоноктон карады эле, Марат экен. Кабатырланып улам кол телефонун кулагына такап, кайра эшиктин конгуроосун баскылап жатат. Камила колдору менен оозун баса калып, эшик тубуно олтура калып ыйлап жатты...
Дагы конгуроо! Коздорун ачкан кыз басылып жаткан эшик конгуроосу менен кошо башы да зынылдап ооруп жатканын сезди. Ыйлап жатып уктап калган экен, коздору кызарып ишип чыгыптыр. Акырын келип эшикти ачты. Алдында Марат, кыжаалат болгондон уктабай чыкканы белгилуу болуп турат. Чачтары уксуйуп, коздору кызарып турган Камиланы кучактап алды.
-Эмне болду сага? Кечетен бери жинди кылдын го мени?
-Кечир, уктап калган экем. Телефонум да очуп калыптыр.
Бери баскан Камила тенселе тушту. Кучактай калып ордуна которуп келип жаткырды Марат. Колун чекесине койсо от болуп куйуп жатыптыр.
-Ыссыксын го жаным. Мен азыр, - жигит дароо даары таап келип ичирип кызды ороп жаткырды. Кыз кайра коздорун жумуп уйкуга кетти. Марат ашканага отуп тамак жасап, бир убакта Камиланы ойготуп озу тамагын ичирип жатты. Жасап жаткан камкордугунан кыздын жан дуйносу эзилип, коздорунон жаштары эрксизден тамчылап жатты.
-Жаным менин, эмне болду? Айтчы мага?
Башын чайкаган кыз ансайын унун чыгарып озондоп ыйлаганга отту. Камила тээ бала кезинде апасынан ажырап калганда ушинтип ыйлаган экен. Андан бери унсуз гана коздорунон жаштары молтулдоп агып кетчу.
-Апамды сагындым! - деди жигиттин кучагында жатып шыбырап, уну бутуп. Ошол туну Марат кыздын жанында калды. Атайы Камилага арнап биринчи жолу озу музыка жаратты. Ошону кызга мактанып "эртен айыксан мага ойноп бересин" - деп жатты. Мараттын жылуу, жумшак кучагында колдорун бекем кармап дагы мемиреп уйкуга кетти.
#24 05 Июль 2020 - 18:50
***
Ошол кундон Камила озгорду. Негедир Мараттан озун ала качып, атугул репетицияга да барбай белгисиз жактарда дайынсыз журо берчу адат тапты. Телефонун да которбойт. Бугун да эч кайдан кабарын таба албай убара болду Марат. Саат 16:00 го келем деген кыз жок. Арадан уч саат убакыт отту. Акыры кыздын уйун коздой бет алды. Узака басылган конгуроодон сон эшикти ачкан Камиланын коздору жер тиктеп турду. Устундо жуунуп чыккандан кийин кийуучу халаты.
-Ооруп калдынбы?-деген жигит ичкериге кирип бараткан жеринен Камила кокурогуно туртуп токтотуп калды.
-Камил...
Башын чайкады кыз. Ангыча ары жактан белден ылдый сулгу оронуп, усту жыланач Сэм кружка которуп корунду. Мараттын ошондогу абалын, эшиктин туткасын кармап турган колдору калчылдап, коздору кызарып чекесиндеги тамырлары ишип корунуп, жузу да карарып чыкты.
-Марат...
-Суйлобо?!
Кантип бакырып жибергенин да билбей калды. Калчылдаган колдору менен Камиланын муунта баштады. Ар жактан келген Сэм да аны болуп ала албай жатты. Балбылдап куйуп турган кыздын капкара козундогу бир тамчы жаш кулап Мараттын колуна тамчылаганда гана эсине келе кое берди. Тенселе тушту Марат. Коздору айланкочок тартып, бут алдынан жер кочуп бараткандай. Мына бул турган кабат уй устуно кулап тушуп келе жаткандай дендароо боло тушту. Энтигип дем жетпей какап жиберип олтура калган Камиланы Сэм келип кармап калды. Кыз ушул учурда такыр озун ойлогон жок. Кармап турган Сэмдин колдорун кагып салып, Маратка умтулду. Жаштуу коздору менен озун карай келе жаткан кызды, ары жакта турган жарым жыланач жигитти коруп озуно келди Марат.
-Жолобооо?!
-Марат?
-Жолобо мага!
Чуркаган бойдон сыртка чыккан Марат машинасын от алдырып учуп жоноду. Ошол тепкичте олтурган калыбында Камила онгуроп ыйлап жатты. "Кечиир мени асылым! Башка чарам калбады!"
-Эмне кереги бар эле мындай тамашанын? - деген Сэм ичкериге кирип котормочу кызды чакырып суроо салды.
-Керек,- деген котормочу кыз да унчукпастан Камиланы жолоп уйго алып кирип кетти.
Марат машинасын болгон ылдамдыкта айдап баратты. Оюна эч нерсе келген жок. Бир гана Камиласынын денесин тиги чет олколук жигит ырахаттана кармалап, моюндарын, чачтарынан жыттап жатканы гана тартылып туруп алды. Ошол калыбында "ааааа" - деп бакырып ролду уруп, уруп алды. Ээн жерге жетип токтоп машинадан тушту. "Камила кантип ушул ишке бардын экен? Мен сени башкача суйчумун! Сен мендик элен! Анан кантип?! Жооооок?!" Мараттын коодонун жарган бул кыйкырык ээн талаадагы кокко синип жоголуп кетти.
Окуу жайдан чыккан Сайкал машинага жолонуп, колуна гул кармап турган Маратты корду.
-Кандайсыз Марат байке?
-Саку, кандай? - деп кыздын жузунон ооп учурашкан Марат гулду карматты.
-Бул сага.
-Рахмат. Бирок... Жакшы элесизби?
Мараттын жудогон кейпин коруп чын эле боору ооруп кетти Сайкалдын.
-Ооба, жур тамактанып келебиз.
-Макул, - дей салды кыз шар эле. Ананчы Мараттын колунан гул алуу, аны менен мынтип тамактанууга баруу кыял болуп келген. Экоо анча коп эмес эл аз кирген ресторандардын биринде олтурушту. Унсуз тамактанып болушкан сон Марат тамагын кырып алды.
-Сайкал?
-Оу.
Кыздын жанып турган коздорун коруп Марат озун куноолуу сезип коздорун тартып алды.
-Мага турмушка чыгасынбы?
Сайкал жооп бергендин ордуна унсуз карап тура берди.
-Сайкал, кечир. Мен...
-Мен макулмун!
-Эмне?
-Макулмун Марат байке. Мен сизди жакшы кором.
-Сакуш, кечир мени. Мен кыйналып жатып, жараатыма сени пайдаланам деп ойлоп. Акмакмын.
-Соз берем, ал жаранызга тийбеймин.
Кыздын чын эле коздору умут менен куйуп карап туруптур. Мараттын колдорун бекем кармап алды.
Ошол кундон Камила озгорду. Негедир Мараттан озун ала качып, атугул репетицияга да барбай белгисиз жактарда дайынсыз журо берчу адат тапты. Телефонун да которбойт. Бугун да эч кайдан кабарын таба албай убара болду Марат. Саат 16:00 го келем деген кыз жок. Арадан уч саат убакыт отту. Акыры кыздын уйун коздой бет алды. Узака басылган конгуроодон сон эшикти ачкан Камиланын коздору жер тиктеп турду. Устундо жуунуп чыккандан кийин кийуучу халаты.
-Ооруп калдынбы?-деген жигит ичкериге кирип бараткан жеринен Камила кокурогуно туртуп токтотуп калды.
-Камил...
Башын чайкады кыз. Ангыча ары жактан белден ылдый сулгу оронуп, усту жыланач Сэм кружка которуп корунду. Мараттын ошондогу абалын, эшиктин туткасын кармап турган колдору калчылдап, коздору кызарып чекесиндеги тамырлары ишип корунуп, жузу да карарып чыкты.
-Марат...
-Суйлобо?!
Кантип бакырып жибергенин да билбей калды. Калчылдаган колдору менен Камиланын муунта баштады. Ар жактан келген Сэм да аны болуп ала албай жатты. Балбылдап куйуп турган кыздын капкара козундогу бир тамчы жаш кулап Мараттын колуна тамчылаганда гана эсине келе кое берди. Тенселе тушту Марат. Коздору айланкочок тартып, бут алдынан жер кочуп бараткандай. Мына бул турган кабат уй устуно кулап тушуп келе жаткандай дендароо боло тушту. Энтигип дем жетпей какап жиберип олтура калган Камиланы Сэм келип кармап калды. Кыз ушул учурда такыр озун ойлогон жок. Кармап турган Сэмдин колдорун кагып салып, Маратка умтулду. Жаштуу коздору менен озун карай келе жаткан кызды, ары жакта турган жарым жыланач жигитти коруп озуно келди Марат.
-Жолобооо?!
-Марат?
-Жолобо мага!
Чуркаган бойдон сыртка чыккан Марат машинасын от алдырып учуп жоноду. Ошол тепкичте олтурган калыбында Камила онгуроп ыйлап жатты. "Кечиир мени асылым! Башка чарам калбады!"
-Эмне кереги бар эле мындай тамашанын? - деген Сэм ичкериге кирип котормочу кызды чакырып суроо салды.
-Керек,- деген котормочу кыз да унчукпастан Камиланы жолоп уйго алып кирип кетти.
Марат машинасын болгон ылдамдыкта айдап баратты. Оюна эч нерсе келген жок. Бир гана Камиласынын денесин тиги чет олколук жигит ырахаттана кармалап, моюндарын, чачтарынан жыттап жатканы гана тартылып туруп алды. Ошол калыбында "ааааа" - деп бакырып ролду уруп, уруп алды. Ээн жерге жетип токтоп машинадан тушту. "Камила кантип ушул ишке бардын экен? Мен сени башкача суйчумун! Сен мендик элен! Анан кантип?! Жооооок?!" Мараттын коодонун жарган бул кыйкырык ээн талаадагы кокко синип жоголуп кетти.
Окуу жайдан чыккан Сайкал машинага жолонуп, колуна гул кармап турган Маратты корду.
-Кандайсыз Марат байке?
-Саку, кандай? - деп кыздын жузунон ооп учурашкан Марат гулду карматты.
-Бул сага.
-Рахмат. Бирок... Жакшы элесизби?
Мараттын жудогон кейпин коруп чын эле боору ооруп кетти Сайкалдын.
-Ооба, жур тамактанып келебиз.
-Макул, - дей салды кыз шар эле. Ананчы Мараттын колунан гул алуу, аны менен мынтип тамактанууга баруу кыял болуп келген. Экоо анча коп эмес эл аз кирген ресторандардын биринде олтурушту. Унсуз тамактанып болушкан сон Марат тамагын кырып алды.
-Сайкал?
-Оу.
Кыздын жанып турган коздорун коруп Марат озун куноолуу сезип коздорун тартып алды.
-Мага турмушка чыгасынбы?
Сайкал жооп бергендин ордуна унсуз карап тура берди.
-Сайкал, кечир. Мен...
-Мен макулмун!
-Эмне?
-Макулмун Марат байке. Мен сизди жакшы кором.
-Сакуш, кечир мени. Мен кыйналып жатып, жараатыма сени пайдаланам деп ойлоп. Акмакмын.
-Соз берем, ал жаранызга тийбеймин.
Кыздын чын эле коздору умут менен куйуп карап туруптур. Мараттын колдорун бекем кармап алды.
#25 05 Июль 2020 - 18:54
***
Тузулгон келишим боюнча Камила Лондонго окууга кетууго камылга коруп жатты. Окуу жайдан бут документтерин алып, сумкаларын даярдап койду. Бир убакта эшикте конгуроо басылды.
-Сен?
-Кутподун беле? Озундун принцинди кутуп олтургансын го?
-Марат...
-Хаа, хаа, кечир. Мага эмне чынбы? Андан коро тойго от.
-Кимдин? - деди кыз унун дирилдетип. Баары бир кун ушундай болоорун сезсе да, мынчалык бат болоорун кутпогон.
-Менин да, мен менен Сайкалдын.
Эшик оозундагы текчеге чакырууну коюп сыртка чыгып кетти Марат. Камиланын коздорунон кайрадан эле кулаган тамчылар. "Ушундай батпы?" - деди кокурогу ачышып. "Жок дегенде менин кетишимди кутуп турбадынбы? "
Борбордогу эн чон ресторан. Олконун бут каймактары, менен элитасы. Ырчылары бийчиси, комузчу менен куудулу да кошулуп жургон бул дуркурогон тойдо баары шандуу. Бир гана тордо олтурган Марат кабагы ачылбай койду. Канчалык озун зордоп жасалма кулуп олтурганы менен баары конулундо кыжаалатчылык. Жанында аппак койнок олтурган жубайын карап ансайын журогу мыкчыла тушот. Камила! Кыялында бул орунга бир гана Камиланы коруп келбеди беле? Озу да билбеген абалда коздору менен копчулуктун арасынан озунун озгочо ашыгын издеп жатты. Бир убакта ресторандын бардык жарыктары очурулуп аппак койнок кийип келе жаткан кызды ээрчиген жарык гана калды. Камила! Чачтарын жазып чекесине баягы Марат алып берген гул тушурулгон аппак жылтырап турчу чач таккычын тагып, улбурогон жука ак койногун желбирете колунда кыягы менен чыкты. Жанатан курулдоп турган ресторан заматта тыптынч боло калды. Коздорун жумуп кууну жанырта баштады кыз. Ушунчалык мундуу, ушунчалык армандуу куу! Марат ошол олтурган жеринен тура калып жетип келгиси келип турду. Эми гана обдула бергенде колун кармап олтурган Сайкал кое бербей койду. Бир, эки, уч кууну катары менен ойноду. Бул Камиланын алгачкы жолу тойго келип чыгышы эле. Анын коздорундогу ызааны, арманды, суйууну ошончо алыстан туруп да окуп койду Марат. Тойду алып барган тамада эки жашты ортого женил бийге чакырды. Ал эми Камила аларга куу ойноп берип жатты. Ресторандын ортосунда бири-бирине омур бою байланган уч журок. Камила ушул азыр кантип жыгылып кетпей турганына акылы жетпей турду. Журогу мин жеринен болунуп андагы тамырлар узулуп кеткендей... Мараттын кучагында озун тенсинбей карап келин койнокто бийлеп жаткан кызга ушунчалык суктанып, орттонуп жатты коодону. Ал эми Марат Камиладан бир мунот да козун алган жок. Кууго кошулуп ыргалып жаткан кичинекей назик, денени суктанып да сагынып да карап жатты. Сайкалчы? Мараттын тиги кызды болуп корбогондой чексиз суйуу менен карап турганына ичи куйуп кетти. Озу женишке жетсе да, Марат аныкы болсо да негедир бул бакыттын даамы ушунчалык ачуу эле. Ал азыр ушул кыз ойноп жаткан куу батыраак эле бутоорун тиленип жатты. Бирок омур бою бул кууну угуп азап тартып, кызганычтан жинди болуп жашаарын али тушуно элек болчу...
Тузулгон келишим боюнча Камила Лондонго окууга кетууго камылга коруп жатты. Окуу жайдан бут документтерин алып, сумкаларын даярдап койду. Бир убакта эшикте конгуроо басылды.
-Сен?
-Кутподун беле? Озундун принцинди кутуп олтургансын го?
-Марат...
-Хаа, хаа, кечир. Мага эмне чынбы? Андан коро тойго от.
-Кимдин? - деди кыз унун дирилдетип. Баары бир кун ушундай болоорун сезсе да, мынчалык бат болоорун кутпогон.
-Менин да, мен менен Сайкалдын.
Эшик оозундагы текчеге чакырууну коюп сыртка чыгып кетти Марат. Камиланын коздорунон кайрадан эле кулаган тамчылар. "Ушундай батпы?" - деди кокурогу ачышып. "Жок дегенде менин кетишимди кутуп турбадынбы? "
Борбордогу эн чон ресторан. Олконун бут каймактары, менен элитасы. Ырчылары бийчиси, комузчу менен куудулу да кошулуп жургон бул дуркурогон тойдо баары шандуу. Бир гана тордо олтурган Марат кабагы ачылбай койду. Канчалык озун зордоп жасалма кулуп олтурганы менен баары конулундо кыжаалатчылык. Жанында аппак койнок олтурган жубайын карап ансайын журогу мыкчыла тушот. Камила! Кыялында бул орунга бир гана Камиланы коруп келбеди беле? Озу да билбеген абалда коздору менен копчулуктун арасынан озунун озгочо ашыгын издеп жатты. Бир убакта ресторандын бардык жарыктары очурулуп аппак койнок кийип келе жаткан кызды ээрчиген жарык гана калды. Камила! Чачтарын жазып чекесине баягы Марат алып берген гул тушурулгон аппак жылтырап турчу чач таккычын тагып, улбурогон жука ак койногун желбирете колунда кыягы менен чыкты. Жанатан курулдоп турган ресторан заматта тыптынч боло калды. Коздорун жумуп кууну жанырта баштады кыз. Ушунчалык мундуу, ушунчалык армандуу куу! Марат ошол олтурган жеринен тура калып жетип келгиси келип турду. Эми гана обдула бергенде колун кармап олтурган Сайкал кое бербей койду. Бир, эки, уч кууну катары менен ойноду. Бул Камиланын алгачкы жолу тойго келип чыгышы эле. Анын коздорундогу ызааны, арманды, суйууну ошончо алыстан туруп да окуп койду Марат. Тойду алып барган тамада эки жашты ортого женил бийге чакырды. Ал эми Камила аларга куу ойноп берип жатты. Ресторандын ортосунда бири-бирине омур бою байланган уч журок. Камила ушул азыр кантип жыгылып кетпей турганына акылы жетпей турду. Журогу мин жеринен болунуп андагы тамырлар узулуп кеткендей... Мараттын кучагында озун тенсинбей карап келин койнокто бийлеп жаткан кызга ушунчалык суктанып, орттонуп жатты коодону. Ал эми Марат Камиладан бир мунот да козун алган жок. Кууго кошулуп ыргалып жаткан кичинекей назик, денени суктанып да сагынып да карап жатты. Сайкалчы? Мараттын тиги кызды болуп корбогондой чексиз суйуу менен карап турганына ичи куйуп кетти. Озу женишке жетсе да, Марат аныкы болсо да негедир бул бакыттын даамы ушунчалык ачуу эле. Ал азыр ушул кыз ойноп жаткан куу батыраак эле бутоорун тиленип жатты. Бирок омур бою бул кууну угуп азап тартып, кызганычтан жинди болуп жашаарын али тушуно элек болчу...
#27 09 Июль 2020 - 21:28
***
Ошол тойдун эртеси куну танга маал Камила Сэм менен учуп кетишти. Аэропортто туруп улам артын кылчактап, азыр Марат чуркап келчудой умуттуу тигилет. Кутуу залына отуп, андан трапка чыгып да артын бир кылчайып карап алды. "Кош бол менин суйуум! Кош бол менин жерим! Кайрылып келеримди билбейм! Марат, бактылуу бол асылым!" учак абага которулуп баратканда гана кокурогуно Марат жазган куунун ноталарын басып алып унсуз ыйлап жатты...
Кеч калды Марат. Опкосуно батпай энтигип чуркап кирген жигит Бишкек-Москва каттамы учуп кеткенине 10 мунот болгонун коруп орттонуп кетти. Жоготуп алды. Кайталангыс асылын, суйуусун, Камиласын жоготуп алды. Канчалык ачуусу келип, "кечире албайм" - дегени менен баары бир Камиланы куноолой албай жатты. Кайра озун айыптады. Очошуп барып Сайкалга уйлонуп алганы учун, журогунун жарымына айланган Камиласына азап бергени учун. Женилгени учун, курошпогону учун, суйгонуно "мен сенин жанындамын! "-деп берген убадасын аткара албаганы учун, аны коргоп кала албаганы, ошондой ишке барууга мажбур кылганы учун озун куноолоп жатты. Кеч болду...
Камила Лондонго келип асман тиреген имараттарды коргондо оозу ачылды. Окууга суйлошуп, киргизуу учун Сэм болгон аракетин жумшады. Лондондун эн мыкты музыкалык окуу жайынан, профессионал кыякчы, мугалимдерден сабак ала баштады. Ошол эле убакта Камила баарын уйронду. Тилди, кийинууну, суйлоону, озун алып журууну, атугул жылмайганды. Корсо Марат чын айткан экен. Биздин олко осуу учун кичине экен. Анан да Кыргызстанда кыяк менен ойнолгон кууну анчейин баалашпайт эле. Ал эми Европа олколорундо такыр башкача, Камиланын кыяк ойногонун озгочо берилуу менен кудум маанилуу саптар жазылган ыр угуп жаткансып абдан конул коюп, кээде козуно жаш алып угуп жаткан агайын коруп тушунду. Так бир жыл даярданып сабак алгандан сон биринчи жолу Лондондо чон сахнага чыкты Камила. Когуш жука койнок чачтарын жопжонокой кылып туйуп, колунда апасынан калган баягы эски кыяк. Зал толо эл. Залдын чондугун айт, Кыргызстандагы филармониядан беш эсе келет. Устунку кабатта катар балкондо олтургандар. Колдору титиреп сурдоп турганын билдирбей сахнага кадам койду. Жалгыз озуно тушурулгон жарык. Отулгон сабактардан публикага чыкканда озун кандай кармоону аябай жакшы уйротушкон эле. Терен дем алып кууну ойной баштады. Дагы коздорун жумуп...
Ушул чыккан номеринен Камиланын тушоосу кесилди. Байма бай тушкон чакыруулар, бирге иштешууну сунуштаган студия, интервью. Теле, гезиттен жаны жуз Камила туурасында жазылып, корсотулуп жатты. Алгач Лондон, андан ары Италия, Париж, Америка, бери жагы Россияга чейин келди. Беш жыл тынбай иштеди Камила. Бул жылдар аралыгында англис, немис, француз тилдеринде эркин суйлоону уйронуп калды.
Дайымкыдай эрте мененки тамака олтурган Марат гезит бетин барактап жатып Камиланын суротуно козу чалды. Биринчи эле балбылдап, от чачып турган коздорун корду. Ансайын сулуу болуп кетиптир. "Европа олколорундо ийгилик жаратып жаткан кыргыздын жаш таланты" - деп жазышыптыр. Марат каткырып кулуп алды. "Кыргыздын таланты! Силер эмеспи аны" цыган"-деп жээриген! Эми кыргыз боло калдыбы э?" Омур баяны, же жеке жашоосу тууралы бир да маалымат жок экен. Демек сыр сактап келет. Марат кайра кыздын суротун кусалуу карап олтурду. Сагыныптыр, ушунчалык сагыныптыр.
Куйоосунун гезит бетиндеги ошол кыздан козун албай, атугул карегине жаш айлана тиктеп олтурганын карап турду Сайкал. Кудум той кунундо кандай караса ошондой тиктеп олтурат. Тамак салып идишти кармап турган колдору титиреп чыкты.
Ошол тойдун эртеси куну танга маал Камила Сэм менен учуп кетишти. Аэропортто туруп улам артын кылчактап, азыр Марат чуркап келчудой умуттуу тигилет. Кутуу залына отуп, андан трапка чыгып да артын бир кылчайып карап алды. "Кош бол менин суйуум! Кош бол менин жерим! Кайрылып келеримди билбейм! Марат, бактылуу бол асылым!" учак абага которулуп баратканда гана кокурогуно Марат жазган куунун ноталарын басып алып унсуз ыйлап жатты...
Кеч калды Марат. Опкосуно батпай энтигип чуркап кирген жигит Бишкек-Москва каттамы учуп кеткенине 10 мунот болгонун коруп орттонуп кетти. Жоготуп алды. Кайталангыс асылын, суйуусун, Камиласын жоготуп алды. Канчалык ачуусу келип, "кечире албайм" - дегени менен баары бир Камиланы куноолой албай жатты. Кайра озун айыптады. Очошуп барып Сайкалга уйлонуп алганы учун, журогунун жарымына айланган Камиласына азап бергени учун. Женилгени учун, курошпогону учун, суйгонуно "мен сенин жанындамын! "-деп берген убадасын аткара албаганы учун, аны коргоп кала албаганы, ошондой ишке барууга мажбур кылганы учун озун куноолоп жатты. Кеч болду...
Камила Лондонго келип асман тиреген имараттарды коргондо оозу ачылды. Окууга суйлошуп, киргизуу учун Сэм болгон аракетин жумшады. Лондондун эн мыкты музыкалык окуу жайынан, профессионал кыякчы, мугалимдерден сабак ала баштады. Ошол эле убакта Камила баарын уйронду. Тилди, кийинууну, суйлоону, озун алып журууну, атугул жылмайганды. Корсо Марат чын айткан экен. Биздин олко осуу учун кичине экен. Анан да Кыргызстанда кыяк менен ойнолгон кууну анчейин баалашпайт эле. Ал эми Европа олколорундо такыр башкача, Камиланын кыяк ойногонун озгочо берилуу менен кудум маанилуу саптар жазылган ыр угуп жаткансып абдан конул коюп, кээде козуно жаш алып угуп жаткан агайын коруп тушунду. Так бир жыл даярданып сабак алгандан сон биринчи жолу Лондондо чон сахнага чыкты Камила. Когуш жука койнок чачтарын жопжонокой кылып туйуп, колунда апасынан калган баягы эски кыяк. Зал толо эл. Залдын чондугун айт, Кыргызстандагы филармониядан беш эсе келет. Устунку кабатта катар балкондо олтургандар. Колдору титиреп сурдоп турганын билдирбей сахнага кадам койду. Жалгыз озуно тушурулгон жарык. Отулгон сабактардан публикага чыкканда озун кандай кармоону аябай жакшы уйротушкон эле. Терен дем алып кууну ойной баштады. Дагы коздорун жумуп...
Ушул чыккан номеринен Камиланын тушоосу кесилди. Байма бай тушкон чакыруулар, бирге иштешууну сунуштаган студия, интервью. Теле, гезиттен жаны жуз Камила туурасында жазылып, корсотулуп жатты. Алгач Лондон, андан ары Италия, Париж, Америка, бери жагы Россияга чейин келди. Беш жыл тынбай иштеди Камила. Бул жылдар аралыгында англис, немис, француз тилдеринде эркин суйлоону уйронуп калды.
Дайымкыдай эрте мененки тамака олтурган Марат гезит бетин барактап жатып Камиланын суротуно козу чалды. Биринчи эле балбылдап, от чачып турган коздорун корду. Ансайын сулуу болуп кетиптир. "Европа олколорундо ийгилик жаратып жаткан кыргыздын жаш таланты" - деп жазышыптыр. Марат каткырып кулуп алды. "Кыргыздын таланты! Силер эмеспи аны" цыган"-деп жээриген! Эми кыргыз боло калдыбы э?" Омур баяны, же жеке жашоосу тууралы бир да маалымат жок экен. Демек сыр сактап келет. Марат кайра кыздын суротун кусалуу карап олтурду. Сагыныптыр, ушунчалык сагыныптыр.
Куйоосунун гезит бетиндеги ошол кыздан козун албай, атугул карегине жаш айлана тиктеп олтурганын карап турду Сайкал. Кудум той кунундо кандай караса ошондой тиктеп олтурат. Тамак салып идишти кармап турган колдору титиреп чыкты.
#29 10 Июль 2020 - 13:58
#30 11 Июль 2020 - 02:04
***
Мараттын коз алдына баары тартылды. Ошол откон ар бир кун кудум ошондогусундай. Камиланы азыр эле жоготуп алгансып, жан дуйносу кайрадан эншерилип билинбеген коз жаштар жузун жууп жиберди. Марат сыртынан бир сырдуу, токтоо корунгону менен ичинде ушунчалык назик, сезимтал адам болчу. Ал коз жашын бир гана ушул пианинону ойногондо тогот. Бир гана ушул Мараттын коз жашына кубо болгон. Бул жылдар аралыгында Камила учун коп куу жаратты. Бирок бири да эл алдына чыкпаган эле. Ал кеткен кундон такыр эл алдына чыгып пианино ойногон жок. Жалгыз калганда уйдо гана ойночу. Кыргызстанга келерин укканда журогунун элеп желеп болуп, тыбырчылаганын айт. Кун санап кутуп, кээде журогун кубаныч аралап отсо, кээде сыздаган куса арман, куйут жарып кетет.
Сайкал. Ал баарын билчу. Атугул козу менен эчен жолу коргон Марат менен Камиланы. Бирок кантсин эси жок суйуу бул кыздын да журогуно уруксат сурап кенешип олтурбай бастырып кирип алды. Балким кичинесинен ата энеси Маратка эле ылайык коруп, ошону эле мактап туруп алышканынан суйуп калды бекен. Жоок. Андай эмес, Сайкал Маратты озу таза суйду. Анын "Сакуш, Сакуля" - деп коргон жерден мандайындагы кокулун уйпалап козун кысып койгону озгочо жакчу. Маратты озуно энчилеп, бутундой келечегин ал менен кыялданып калганда Камила пайда болду. Сайкалдын колундагы бала кезинен бери сактап аярлап келген бактысын, журогундогу эчен жылдан бери чырмалып осуп тамырлап кеткен суйуусун тартып алды ал кыз. Экоонун ээрчише кошо жургондорун коруп ичинен куйуп, коодонун уучтап кармап канча тунду ый менен откорду. Акыры жазмышын моюнга алып, женилип баратканда мумкунчулук пайда болду. Умуттору узулуп бараткан сонку муноттордо кайра Марат келди алдына. "Мага турмушка чыгасынбы?" Уккан кулагына ишене албай алгач дендароо боло тушкон кыз эсин жыйгыча, Марат жалооруп турган коздорун тартып алды. Кайра "кечир мен байкабай" - деп келе жатканда озунуп токтотуп макулдугун берген. Ошондогу жигиттин жалыны очкон каректерин коруп чыдабай кеткен эле. "Мен колумдан келет! Мен аны унуттурамын! Созсуз Марат мен менен бактылуу болот!" - деген чечим чыгарган ичинен. Атугул озуно соз да берген болчу. Убадасынан кайткан жок. Чын жле болгон кучун, аракетин жасады Марат учун. Бир да жонсуз жанжал чыгарбай дайыма кулуп жайнап тосуп алат. Ашыкча тынчын да алчу эмес. Бирок Марат озгорбоду. Ошол очкон кареги ошол бойдон жанган жок. Нурсуз, жалынсыз суз тиктеп калып кетти. Сырттан билинбегени менен экоонун жашоосу ушунчалык супсак эле. Акыры Сайкал женилип берди. Аялдык алсыздыкка алдырып, кызганычка, ич куйдуулукко женилип кетти. Акырындан суйлоп жатып, акыры уруш чыгарчу болгон. Мурун Марат пианино ойногон болмосун такыр жапчу эмес. Сайкал адаттагыдай ал болмону иретке келтирип жатып, ноталар жазылган дептер таап алды. Башкы бетинде "Камила" - деген жазуу бар эле. Кызганычын башкара албай жанагы дептерти сыртка алып чыгып алгач жыртып, майда болукторго майдалап анан куйгузуп салды. "Мына сага ага арнап жазган куулорун, эми такыр ойнобойсун! " - деп жатты ый аралаш ызаага комулгон анын сезимдери. Бирок ошондо деле кокурогундогу оч алуу, белгисиз бир жалыны очуп калбай коксоосу канбай турду. "Пианинону да жок кылам!" - деген ой келди. Чуркап чыгып аны тарткылап талкалай баштаганда Марат келип калган. Сайкалды жулкулдатып озуно келтирди.
-Урдум сенин суйуунду! Козумо корунбой кетип кал ошол цыганына! Бизге сенин керегин жок! - деп бакырып жатты.
Марат тенселе алдында турган аялын тааный албай турду.
-Жогот бул пианинону да! Мен да журок бар эмне тушунбойсун? Марат айтчы бир жолу мен учун ойнодунбу? Мен учун жаздынбы? Жоок! Тиги дептеринден эч жеринен озумду таба алганым жок!
Ошол кундон ал болмого Сайкалдын кируусуно тыю салынган. Марат да эч кайда кеткен жок, Сайкал да. Экоо тен бири-бирине жипсиз мажбур тушалып жашап журо беришти. Ал ортодо уулду болушту. Марат ошол баланы алганда же ойногондо гана тээ мурунку коздорундогу нур учкундап жанып кетет.
Келди. Камила Кыргызстанда. Болмосундо ары бери басып, колдорун ушалап тынч ала албай жатты. Бугун ал катышуучу концерттин дарегин карап коюп аргасы тугонуп баратты. "Бардым, кордум анан? Анан эмне болот?" - деп кагып жатты акылы. "Бирок сагынбадымбы? Алыстан эле караанын, коздорун коруп алсам, ошол мага жетет!" - деп куйполоктоп жалбарат тынчы кетип тыбырчылаган журогу. Акыры келди. Албетте Маратты Камила деген темага келгенде акылы эмес, сезими журогу башкарып алат.
Марат копчулук сынары залда эмес, сахна артындагы кошого тарапта журду. Концертти уюштуруучу топто досу иштейт, ошол менен суйлошуп кирип алды. Бирок Камиланын гримеркасына жакындаша албай койду. Сыртынан жан сакчылары анын устуно тиги менеджери да жанынан чыкпай журот. Качан кезеги келип сахнага кыз чыкканда кошого тараптан карап турду. Озгоруптур, басканы, озун кармаганы такыр башкача. Бир гана коздору ошол бойдон балбылдап жанып турат. Коздорундогу кайталангыс сулуулук озгорбоптур. Канча куу ойноду Марат аны эсептегенге чамасы да келген жок. Кууго ыргалып турган ушул кичинекей аруу, назик жанды суктанып гана турду. Бир убакта бери бурулуп келе жатып Марат экоонун коздору чагылыша тушту. Ирмемчелик бул убакытта экоо тен каректеринен чексиз сагынууну, суйууну окуй алышты. Менеджеринин жетегинде бараткан Камила артын бир кылчайып карап алды. "Кандай сулуу, сыйкырдуу бул коздор! Тиктесен козунду ала албай арбалып каласын!" Мараттын жан дуйносун жибий, журогу жай ала тушту.
Мараттын коз алдына баары тартылды. Ошол откон ар бир кун кудум ошондогусундай. Камиланы азыр эле жоготуп алгансып, жан дуйносу кайрадан эншерилип билинбеген коз жаштар жузун жууп жиберди. Марат сыртынан бир сырдуу, токтоо корунгону менен ичинде ушунчалык назик, сезимтал адам болчу. Ал коз жашын бир гана ушул пианинону ойногондо тогот. Бир гана ушул Мараттын коз жашына кубо болгон. Бул жылдар аралыгында Камила учун коп куу жаратты. Бирок бири да эл алдына чыкпаган эле. Ал кеткен кундон такыр эл алдына чыгып пианино ойногон жок. Жалгыз калганда уйдо гана ойночу. Кыргызстанга келерин укканда журогунун элеп желеп болуп, тыбырчылаганын айт. Кун санап кутуп, кээде журогун кубаныч аралап отсо, кээде сыздаган куса арман, куйут жарып кетет.
Сайкал. Ал баарын билчу. Атугул козу менен эчен жолу коргон Марат менен Камиланы. Бирок кантсин эси жок суйуу бул кыздын да журогуно уруксат сурап кенешип олтурбай бастырып кирип алды. Балким кичинесинен ата энеси Маратка эле ылайык коруп, ошону эле мактап туруп алышканынан суйуп калды бекен. Жоок. Андай эмес, Сайкал Маратты озу таза суйду. Анын "Сакуш, Сакуля" - деп коргон жерден мандайындагы кокулун уйпалап козун кысып койгону озгочо жакчу. Маратты озуно энчилеп, бутундой келечегин ал менен кыялданып калганда Камила пайда болду. Сайкалдын колундагы бала кезинен бери сактап аярлап келген бактысын, журогундогу эчен жылдан бери чырмалып осуп тамырлап кеткен суйуусун тартып алды ал кыз. Экоонун ээрчише кошо жургондорун коруп ичинен куйуп, коодонун уучтап кармап канча тунду ый менен откорду. Акыры жазмышын моюнга алып, женилип баратканда мумкунчулук пайда болду. Умуттору узулуп бараткан сонку муноттордо кайра Марат келди алдына. "Мага турмушка чыгасынбы?" Уккан кулагына ишене албай алгач дендароо боло тушкон кыз эсин жыйгыча, Марат жалооруп турган коздорун тартып алды. Кайра "кечир мен байкабай" - деп келе жатканда озунуп токтотуп макулдугун берген. Ошондогу жигиттин жалыны очкон каректерин коруп чыдабай кеткен эле. "Мен колумдан келет! Мен аны унуттурамын! Созсуз Марат мен менен бактылуу болот!" - деген чечим чыгарган ичинен. Атугул озуно соз да берген болчу. Убадасынан кайткан жок. Чын жле болгон кучун, аракетин жасады Марат учун. Бир да жонсуз жанжал чыгарбай дайыма кулуп жайнап тосуп алат. Ашыкча тынчын да алчу эмес. Бирок Марат озгорбоду. Ошол очкон кареги ошол бойдон жанган жок. Нурсуз, жалынсыз суз тиктеп калып кетти. Сырттан билинбегени менен экоонун жашоосу ушунчалык супсак эле. Акыры Сайкал женилип берди. Аялдык алсыздыкка алдырып, кызганычка, ич куйдуулукко женилип кетти. Акырындан суйлоп жатып, акыры уруш чыгарчу болгон. Мурун Марат пианино ойногон болмосун такыр жапчу эмес. Сайкал адаттагыдай ал болмону иретке келтирип жатып, ноталар жазылган дептер таап алды. Башкы бетинде "Камила" - деген жазуу бар эле. Кызганычын башкара албай жанагы дептерти сыртка алып чыгып алгач жыртып, майда болукторго майдалап анан куйгузуп салды. "Мына сага ага арнап жазган куулорун, эми такыр ойнобойсун! " - деп жатты ый аралаш ызаага комулгон анын сезимдери. Бирок ошондо деле кокурогундогу оч алуу, белгисиз бир жалыны очуп калбай коксоосу канбай турду. "Пианинону да жок кылам!" - деген ой келди. Чуркап чыгып аны тарткылап талкалай баштаганда Марат келип калган. Сайкалды жулкулдатып озуно келтирди.
-Урдум сенин суйуунду! Козумо корунбой кетип кал ошол цыганына! Бизге сенин керегин жок! - деп бакырып жатты.
Марат тенселе алдында турган аялын тааный албай турду.
-Жогот бул пианинону да! Мен да журок бар эмне тушунбойсун? Марат айтчы бир жолу мен учун ойнодунбу? Мен учун жаздынбы? Жоок! Тиги дептеринден эч жеринен озумду таба алганым жок!
Ошол кундон ал болмого Сайкалдын кируусуно тыю салынган. Марат да эч кайда кеткен жок, Сайкал да. Экоо тен бири-бирине жипсиз мажбур тушалып жашап журо беришти. Ал ортодо уулду болушту. Марат ошол баланы алганда же ойногондо гана тээ мурунку коздорундогу нур учкундап жанып кетет.
Келди. Камила Кыргызстанда. Болмосундо ары бери басып, колдорун ушалап тынч ала албай жатты. Бугун ал катышуучу концерттин дарегин карап коюп аргасы тугонуп баратты. "Бардым, кордум анан? Анан эмне болот?" - деп кагып жатты акылы. "Бирок сагынбадымбы? Алыстан эле караанын, коздорун коруп алсам, ошол мага жетет!" - деп куйполоктоп жалбарат тынчы кетип тыбырчылаган журогу. Акыры келди. Албетте Маратты Камила деген темага келгенде акылы эмес, сезими журогу башкарып алат.
Марат копчулук сынары залда эмес, сахна артындагы кошого тарапта журду. Концертти уюштуруучу топто досу иштейт, ошол менен суйлошуп кирип алды. Бирок Камиланын гримеркасына жакындаша албай койду. Сыртынан жан сакчылары анын устуно тиги менеджери да жанынан чыкпай журот. Качан кезеги келип сахнага кыз чыкканда кошого тараптан карап турду. Озгоруптур, басканы, озун кармаганы такыр башкача. Бир гана коздору ошол бойдон балбылдап жанып турат. Коздорундогу кайталангыс сулуулук озгорбоптур. Канча куу ойноду Марат аны эсептегенге чамасы да келген жок. Кууго ыргалып турган ушул кичинекей аруу, назик жанды суктанып гана турду. Бир убакта бери бурулуп келе жатып Марат экоонун коздору чагылыша тушту. Ирмемчелик бул убакытта экоо тен каректеринен чексиз сагынууну, суйууну окуй алышты. Менеджеринин жетегинде бараткан Камила артын бир кылчайып карап алды. "Кандай сулуу, сыйкырдуу бул коздор! Тиктесен козунду ала албай арбалып каласын!" Мараттын жан дуйносун жибий, журогу жай ала тушту.
#31 11 Июль 2020 - 02:05
***
Дем алыш кун. Тан эрте ойгонгон Камила такси чакыртып, токтогон мейманканасынан чыгып кетти. Жан сакчылары да, Сэм да кызуу уйкуда эле бул убакта. Дароо ошол окуу жайга келди. Кароолчудан суранып кирип ичкер кирди. Бутундагы шиш такасын чечип колуна кармап алган кыз узун каридор менен репетиция болгон залга чуркап баратты. Акырын жетип эшигин туртуп кирип барды. Болушу мумкун эмес! Марат турат бажырайып! Кантип? Журогу бекеринен бул жака суйробогон экен да. Кыз колундагы бут кийимин ыргытып жиберип чуркап жоноду. Экоо бири-бирине жетип кучакташып калышты. Арасында улам экоо тен:
-Мени кечир!
-Кечир мени! - деп жатышты.
Марат кыздын жузун кармалап, коздорунон, жузунон, мандайынан айтор туш келди опкулой берди.
-Жаным! Жарыгым!
-Сени сагынбадымбы?
-Чыыш! Унчукпа суранам. Мен тоюп карап алайын сени!
-Коздорундон сенин! Ушул сулуу коздорду корбой олуп кетемби деп корктум эле. Эми жанымды алсан да ыраазымын!
-Суйом сени! - деди шыбыраган Камила жузун Мараттын жузуно тосуп турган калыбында. Экоо шыбырашып, жарыша суйлоп да ыйлап жатышты. Бара-бара шыбыраган ундор да басылып, жон гана каректер менен унсуз суйлошуп жатышты. Ооба, чыныгы суйууну, сагынууну жеткирууго, аны айтып берууго тил чоркоктук кылат. Бул жонундо дукулдоп соккон ашык журоктор, анан тиктешип турган коздор гана суйлошсун!
Канча убакыт отту белгисиз, мындайда убакыттын ченеми болобу? Сахнанын кырына олтурган экоо. Камила адатынча башын Маратка жолоп олтурат. Марат болсо кыздын кебездей жумшак, аппак колдорун кармалап улам чачынан жыттап коюп жатты.
-Кайдан билдин? - деди жигит.
-Эмнени?
-Менин бул жерде экенимди?
-Журогум айтты. Уктап жатсам эле, бир ун куч менен ойготуп, бул жака жетелеп келди. Озум деле тушунбодум. Балким журокторубуз бири-бирин ушунчалык сагынса керек...
-Акылдуум! Эмнеге сен мындай жаралып калдын экен?
-Кандай?
-Озгочо!
-Жок, Марат менин озгочо жаралгым келбеген! Мен сага окшоп, сенин аялына окшоп жонокой катардагы адам болгум келген. Мына бул таланттын мага кереги жок! Ушул талантты, ушул атак-данкты сени менен бир омур жонокой омур сурууго алмаштыраар элем!
-Камила!
Марат бул ысымды ушунчалык мээрим, сагынуу менен айтты.
-Билсен сенин атынды атоону да сагынган экем. Карачы канча жылдан бери атай элекмин. Жок. Жалган суйлодум. Кунуно миллион жолу атаймын.
-А мен сенин мага деген куунду аткарамын!
-Айтчы мени унуткан жоксунбу?
-Тентек! Сени кантип унутам? Оной дейсинби?
-Марат?
-Оу.
-Бактылуу болчу суранам! Бул жашоодо экообуздун бирообуз бактылуу болушубуз керек болгон болсо ал сенсин!
-Уулум бар!
-Озуно окшойбу?
-Ошентишет апамдар.
Камиланын денеси дирт эте тушту. Дароо коз алдына Мараттын апасынын озун тенсинбей, келеке кыла жерге чабып карап турган ошондогу коз карашы тартылды.
-Марат сен мени кечирдинби?
-Эмне кылганын учун?
-Жанага окуя... Акыркы жолу мени коргон.
-Эхх Камила! Андай эмес экенин сенден да жакшы билемин! Сенин ал ишке барбашынды кундой ачык билем го. Билип туруп сага очошкон мен акмакты кечир асылым! Эмне кылып салганымды, сени ресторанга келгенинде коруп туйдум.
-Кечир баары бир!
Экоо коп нерселер жонундо суйлошушту. Тушунуксуз нерселерди суйлоп, суроо берип жооп бербестен, кайра башка суроо берип. Айтоор уланбаган создор.. Кыялданышты. Кудум ортодогу ушул жылдар отпогондой. Эч нерсе болбогондой. .. Марат пианино ойноп берди. Камиланын колуна атайы кыз учун жазган куулорун карматты.
Дем алыш кун. Тан эрте ойгонгон Камила такси чакыртып, токтогон мейманканасынан чыгып кетти. Жан сакчылары да, Сэм да кызуу уйкуда эле бул убакта. Дароо ошол окуу жайга келди. Кароолчудан суранып кирип ичкер кирди. Бутундагы шиш такасын чечип колуна кармап алган кыз узун каридор менен репетиция болгон залга чуркап баратты. Акырын жетип эшигин туртуп кирип барды. Болушу мумкун эмес! Марат турат бажырайып! Кантип? Журогу бекеринен бул жака суйробогон экен да. Кыз колундагы бут кийимин ыргытып жиберип чуркап жоноду. Экоо бири-бирине жетип кучакташып калышты. Арасында улам экоо тен:
-Мени кечир!
-Кечир мени! - деп жатышты.
Марат кыздын жузун кармалап, коздорунон, жузунон, мандайынан айтор туш келди опкулой берди.
-Жаным! Жарыгым!
-Сени сагынбадымбы?
-Чыыш! Унчукпа суранам. Мен тоюп карап алайын сени!
-Коздорундон сенин! Ушул сулуу коздорду корбой олуп кетемби деп корктум эле. Эми жанымды алсан да ыраазымын!
-Суйом сени! - деди шыбыраган Камила жузун Мараттын жузуно тосуп турган калыбында. Экоо шыбырашып, жарыша суйлоп да ыйлап жатышты. Бара-бара шыбыраган ундор да басылып, жон гана каректер менен унсуз суйлошуп жатышты. Ооба, чыныгы суйууну, сагынууну жеткирууго, аны айтып берууго тил чоркоктук кылат. Бул жонундо дукулдоп соккон ашык журоктор, анан тиктешип турган коздор гана суйлошсун!
Канча убакыт отту белгисиз, мындайда убакыттын ченеми болобу? Сахнанын кырына олтурган экоо. Камила адатынча башын Маратка жолоп олтурат. Марат болсо кыздын кебездей жумшак, аппак колдорун кармалап улам чачынан жыттап коюп жатты.
-Кайдан билдин? - деди жигит.
-Эмнени?
-Менин бул жерде экенимди?
-Журогум айтты. Уктап жатсам эле, бир ун куч менен ойготуп, бул жака жетелеп келди. Озум деле тушунбодум. Балким журокторубуз бири-бирин ушунчалык сагынса керек...
-Акылдуум! Эмнеге сен мындай жаралып калдын экен?
-Кандай?
-Озгочо!
-Жок, Марат менин озгочо жаралгым келбеген! Мен сага окшоп, сенин аялына окшоп жонокой катардагы адам болгум келген. Мына бул таланттын мага кереги жок! Ушул талантты, ушул атак-данкты сени менен бир омур жонокой омур сурууго алмаштыраар элем!
-Камила!
Марат бул ысымды ушунчалык мээрим, сагынуу менен айтты.
-Билсен сенин атынды атоону да сагынган экем. Карачы канча жылдан бери атай элекмин. Жок. Жалган суйлодум. Кунуно миллион жолу атаймын.
-А мен сенин мага деген куунду аткарамын!
-Айтчы мени унуткан жоксунбу?
-Тентек! Сени кантип унутам? Оной дейсинби?
-Марат?
-Оу.
-Бактылуу болчу суранам! Бул жашоодо экообуздун бирообуз бактылуу болушубуз керек болгон болсо ал сенсин!
-Уулум бар!
-Озуно окшойбу?
-Ошентишет апамдар.
Камиланын денеси дирт эте тушту. Дароо коз алдына Мараттын апасынын озун тенсинбей, келеке кыла жерге чабып карап турган ошондогу коз карашы тартылды.
-Марат сен мени кечирдинби?
-Эмне кылганын учун?
-Жанага окуя... Акыркы жолу мени коргон.
-Эхх Камила! Андай эмес экенин сенден да жакшы билемин! Сенин ал ишке барбашынды кундой ачык билем го. Билип туруп сага очошкон мен акмакты кечир асылым! Эмне кылып салганымды, сени ресторанга келгенинде коруп туйдум.
-Кечир баары бир!
Экоо коп нерселер жонундо суйлошушту. Тушунуксуз нерселерди суйлоп, суроо берип жооп бербестен, кайра башка суроо берип. Айтоор уланбаган создор.. Кыялданышты. Кудум ортодогу ушул жылдар отпогондой. Эч нерсе болбогондой. .. Марат пианино ойноп берди. Камиланын колуна атайы кыз учун жазган куулорун карматты.
Билдирүүнү түзөткөн: _Jalgyzym_: 11 Июль 2020 - 02:16
#35 11 Июль 2020 - 14:53
***
-Камила!
Мейманканага кеч кайтып келген кыздын артынан кыйкырды Сэм.
-Кайда журосун?
-Сэм, эртен учуп кетебиз!
-Эмне? Акылын ордундабы сенин? Концерт бар, интервью, телевидениеге чакыруу, жолугушуу...
-Баарын токтот!
Жакын келип ары карап турган кызды колдон ала тарткан Сэм Камиланын коздорун коруп, ачуусу басыла жумшай тушту. Коздорунон сызылып жаткан берметтей тунук тоголок жаштары качан эле аппак жузун жууп салыптыр.
-Болду, кетебиз...
Сэм кайра боору ооруй кучактай калды. Унсуз, солкулдап ыйлап жатты кыз.
-Бутту... деди бир убакта шыбырап.
Казахстан аркылуу Америкага учуп бараткан самолёт. Бизнес классында бара жаткан Олжастын козуно, туш тарабында ойлуу бараткан Камила урунду. Бир жагына ташталган тармал чачы, ээгине коюп олтурган колу менен алыстарды тиктеп турган коздору... Колун ручка менен чакан блокнот. "Суротко тартып алса ажайып кадр чыгат!" - деди ичинде жигит.
Эки тагдыр, эки азап жалгыз умут,
Эки журок, эки адам, жалгыз куйут.
Экообуз тен кыйналдык ээ канча тундор,
Мен сени, сен да мени суйуп туруп.
Эки калаа, эки шаар, жалгыз асман,
Кыйбасым экообуздо окшош арман.
Дуйного батпай кетип баратабыз,
Сактаганга суйуубузду жетпей дарман.
Эки тилек, эки кыял бирдей сезим,
Жоктойбуз толтуралбай журок кемин...
Камила оюна келген бул саптарды чиймелеп кагазды тушурду. Кыз бери бурулганда мандайындагы жигитке жузу даана корунду. "Бул Камила го?"
-Салам!
-Салам.
Камила жигиттин жузуно тигилбей туруп ун катты.
-Белгилуу кыякчы Камила!
-Ооба.
-Олжас.
Кыз эми гана башын буруп жигитти тиктеди.
-Атым Олжас!
Коздорун кулмундото озун карап турган жигитти коруп жылмайды.
-Камила...
-Сен суроттогудон да, теледен да ажарлуу экенсин.
-Рахмат...
-Америкага гастрол
-Жок, бутундой...
Эч нерсеге конулун ачпай, мущдак болгон кызды ушул капыстан жолуккан фотограф жигит тамашага свлып, жузуно кулку аралатты. Бул жон гана дал келуу же Камилага тагдырдын белеги беле белгисиз. Азыр ушул мандайында ар кандай тамаша айтып кулдуруп олтурган бул жигит, жылдар отуп Камиланын бутпос жараатына даары болоорун байкаган да жок. Экоонун жерден бир нече км бийиктикте, кокто булуттар арасындагы бул таанышуусу кокустук эмес болчу...
"Кечир мени Марат! Дагы сага айтпай кеткеним учун. Коркок болгонум учун. Деги эле сага жолукканым учун. Сен менсиз бактылуу болушун керек. Мен.. Мен сени суйом. Билесинби сенден талап кылбай суйомун. Сенин бул жашоодо бар болгонун учун суйом! Сенин менин куулорумдо жашаганын учун суйом. Сен мендик болгонун учун суйом. Мен сени суйом. Ушунчалык катуу суйом Марат, бул суйуунун азабынан башкалар жабыр тартышын каалабайм. Айрыкча сенин озуно окшош, куноосуз уулун менен бул дуйного али жарала элек наристен. Аялынды абайла, суранам катуу суйлобо! Анын журогунун астында сенин наристен бар. Жон гана бил сени суйоорумду.
Сенин Камилан... "
Колундагы кагазды мыжыга кармап олтурду Марат. Кетти. Дагы кетип калды...
Камила Марат менен жолугуп таксиде келе жатканда кол телефонуна билдируу келип тушкон." Мараттын аялы болом"-деп дарек жазылуу экен. Терен дем алган кыз дароо ошол тарапка жоноду. Кандайдыр бир кафе деп ойлогон экен. Жок коп кабаттуу уйдун алдына келип токтоду. Ооба бул баягы, озу жашап кеткен батир. Дареги эсинен чыгып кеткенин кара. Экинчи кабатка которулуп, озуно тааныш эшиктин конгуроосун басты. Эшикти ошол тойдо аппак койнок кийип, озун жеништуу карап турган кыз ачты. Жузу сулуу болгону менен муздак экен. Коздору да суз. Унчукпай ичкери киришти. Уй озгорбоптур, жада калса эч бир буюм алмашпаптыр.
-Тан калып жатасынбы? - деди тиги аял Камилага кофе сунуп жатып.
-....
-Даа,мен да мындай ишке барууну ойлобогом. Сайкал да уйду бир сыйра айланта карап алды.
-Бул уйду Марат сатып алган бойдон кайра сатпады. Сыягы сени жоготкусу келбеген окшойт. Жытын, элесин ушул жерде калгандай коп келчу бул жака, мага айтпай. Анан бир куну артынан андып билип алдым. Алгач бироо менен жоолугуп журот деп ойлогом. Жок озу жалгыз келип, туноп кетет. Мени билбейт дейсинер. Сезбейт, таш боор деп ойлойсунар. ..
-Мен... деп келе жаткан Камила Сайкалдын коздорунон тамчылап жаткан жаштарды коруп чыдабай кетти.
-Камила созумду болбой ук. Мен баарын билем. Марат сени канчалык суйоорун, ал сенсиз жашай албасын да билем. Мен муну женем деп ойлогом. Бирок. Колумдан келбеди. Сен келгенде акыркы умутум узулуп "Мараттан кол узом" - деп жаткан болчум. Бирок... Мен. Мен кош бойлуу экенимди билдим. "Жалгыз уулумду озум карап алам" - деп ойлосом, эми дагы бир наристе журогумдун астында жаралды. Айтчы мен буларды атасыз остурууго акым барбы? Буларда эмне куноо? Биздин уч бурчтуу татаал тагдырыбыздын, баш айланма эси жок суйуубуздун курмандыгы ушул наристелер болуу керекпи? Эмнеге мен буларды атасынан ажыратып алуум керек? Кечир Камила мен балдарым учун курошууго мажбурмун. Марат мага жакшы куйоо болуп бере албас, бирок ал эн мыкты ата...
-Мени, мени кечирин!
Камиланын оозуна башка соз келбеди. Ордунан туруп Сайкалды бооруна басты.
-Курошууго мажбур эмессин, сен женишке жеттин. Мен акым жок. Кечир!
Чуркап сыртка атып чыкты Камила. Дагы бир аз турса бакырып ыйлап ийчудой. Титиреген колдору менен телефонду терип такси чакырды. Машинада баратып, дал ушул уйдо беш жыл мурун Мараттын апасы буйрук берип, ажыратып алган эле. Эми болсо Мараттын аялы суранып жатат. Бул эмне деген сыноо?!
Камила сыртка чыгып кетери менен Сайкал ордуна бук тушуп ыйлап жатты. Бир убакта курсагын кармап, "коркпо кичинекей апан менен атан силер менен болот. Силер учун омур бою суйуусуз жашоого ыраазымын! " - деп жатты.
Куздун салкын кечи. Сайкалдын курсагы чыгып кыймылы оорлошуп калган, Марат уулу менен наристенин жарык дуйного келишин чыдамсыздык менен кутуп журушот. Марат чын эле мыкты ата болду. Камкор куйоо. Бир гана тошокто экоо эки башка аалам, муздак, супсак жандар...
Ошол жылда Камиланын жаны, биринчи "Нотадагы суйуу" аттуу альбому жарыкка чыкты. Анда жалан Марат жазган куулор. Альбомдун бетине Камиланын озу жазган ыры менен тубуно "Менин суйуум ноталарда жашайт!" - деген созу басылып чыкты...
АЯГЫ...
-Камила!
Мейманканага кеч кайтып келген кыздын артынан кыйкырды Сэм.
-Кайда журосун?
-Сэм, эртен учуп кетебиз!
-Эмне? Акылын ордундабы сенин? Концерт бар, интервью, телевидениеге чакыруу, жолугушуу...
-Баарын токтот!
Жакын келип ары карап турган кызды колдон ала тарткан Сэм Камиланын коздорун коруп, ачуусу басыла жумшай тушту. Коздорунон сызылып жаткан берметтей тунук тоголок жаштары качан эле аппак жузун жууп салыптыр.
-Болду, кетебиз...
Сэм кайра боору ооруй кучактай калды. Унсуз, солкулдап ыйлап жатты кыз.
-Бутту... деди бир убакта шыбырап.
Казахстан аркылуу Америкага учуп бараткан самолёт. Бизнес классында бара жаткан Олжастын козуно, туш тарабында ойлуу бараткан Камила урунду. Бир жагына ташталган тармал чачы, ээгине коюп олтурган колу менен алыстарды тиктеп турган коздору... Колун ручка менен чакан блокнот. "Суротко тартып алса ажайып кадр чыгат!" - деди ичинде жигит.
Эки тагдыр, эки азап жалгыз умут,
Эки журок, эки адам, жалгыз куйут.
Экообуз тен кыйналдык ээ канча тундор,
Мен сени, сен да мени суйуп туруп.
Эки калаа, эки шаар, жалгыз асман,
Кыйбасым экообуздо окшош арман.
Дуйного батпай кетип баратабыз,
Сактаганга суйуубузду жетпей дарман.
Эки тилек, эки кыял бирдей сезим,
Жоктойбуз толтуралбай журок кемин...
Камила оюна келген бул саптарды чиймелеп кагазды тушурду. Кыз бери бурулганда мандайындагы жигитке жузу даана корунду. "Бул Камила го?"
-Салам!
-Салам.
Камила жигиттин жузуно тигилбей туруп ун катты.
-Белгилуу кыякчы Камила!
-Ооба.
-Олжас.
Кыз эми гана башын буруп жигитти тиктеди.
-Атым Олжас!
Коздорун кулмундото озун карап турган жигитти коруп жылмайды.
-Камила...
-Сен суроттогудон да, теледен да ажарлуу экенсин.
-Рахмат...
-Америкага гастрол
-Жок, бутундой...
Эч нерсеге конулун ачпай, мущдак болгон кызды ушул капыстан жолуккан фотограф жигит тамашага свлып, жузуно кулку аралатты. Бул жон гана дал келуу же Камилага тагдырдын белеги беле белгисиз. Азыр ушул мандайында ар кандай тамаша айтып кулдуруп олтурган бул жигит, жылдар отуп Камиланын бутпос жараатына даары болоорун байкаган да жок. Экоонун жерден бир нече км бийиктикте, кокто булуттар арасындагы бул таанышуусу кокустук эмес болчу...
"Кечир мени Марат! Дагы сага айтпай кеткеним учун. Коркок болгонум учун. Деги эле сага жолукканым учун. Сен менсиз бактылуу болушун керек. Мен.. Мен сени суйом. Билесинби сенден талап кылбай суйомун. Сенин бул жашоодо бар болгонун учун суйом! Сенин менин куулорумдо жашаганын учун суйом. Сен мендик болгонун учун суйом. Мен сени суйом. Ушунчалык катуу суйом Марат, бул суйуунун азабынан башкалар жабыр тартышын каалабайм. Айрыкча сенин озуно окшош, куноосуз уулун менен бул дуйного али жарала элек наристен. Аялынды абайла, суранам катуу суйлобо! Анын журогунун астында сенин наристен бар. Жон гана бил сени суйоорумду.
Сенин Камилан... "
Колундагы кагазды мыжыга кармап олтурду Марат. Кетти. Дагы кетип калды...
Камила Марат менен жолугуп таксиде келе жатканда кол телефонуна билдируу келип тушкон." Мараттын аялы болом"-деп дарек жазылуу экен. Терен дем алган кыз дароо ошол тарапка жоноду. Кандайдыр бир кафе деп ойлогон экен. Жок коп кабаттуу уйдун алдына келип токтоду. Ооба бул баягы, озу жашап кеткен батир. Дареги эсинен чыгып кеткенин кара. Экинчи кабатка которулуп, озуно тааныш эшиктин конгуроосун басты. Эшикти ошол тойдо аппак койнок кийип, озун жеништуу карап турган кыз ачты. Жузу сулуу болгону менен муздак экен. Коздору да суз. Унчукпай ичкери киришти. Уй озгорбоптур, жада калса эч бир буюм алмашпаптыр.
-Тан калып жатасынбы? - деди тиги аял Камилага кофе сунуп жатып.
-....
-Даа,мен да мындай ишке барууну ойлобогом. Сайкал да уйду бир сыйра айланта карап алды.
-Бул уйду Марат сатып алган бойдон кайра сатпады. Сыягы сени жоготкусу келбеген окшойт. Жытын, элесин ушул жерде калгандай коп келчу бул жака, мага айтпай. Анан бир куну артынан андып билип алдым. Алгач бироо менен жоолугуп журот деп ойлогом. Жок озу жалгыз келип, туноп кетет. Мени билбейт дейсинер. Сезбейт, таш боор деп ойлойсунар. ..
-Мен... деп келе жаткан Камила Сайкалдын коздорунон тамчылап жаткан жаштарды коруп чыдабай кетти.
-Камила созумду болбой ук. Мен баарын билем. Марат сени канчалык суйоорун, ал сенсиз жашай албасын да билем. Мен муну женем деп ойлогом. Бирок. Колумдан келбеди. Сен келгенде акыркы умутум узулуп "Мараттан кол узом" - деп жаткан болчум. Бирок... Мен. Мен кош бойлуу экенимди билдим. "Жалгыз уулумду озум карап алам" - деп ойлосом, эми дагы бир наристе журогумдун астында жаралды. Айтчы мен буларды атасыз остурууго акым барбы? Буларда эмне куноо? Биздин уч бурчтуу татаал тагдырыбыздын, баш айланма эси жок суйуубуздун курмандыгы ушул наристелер болуу керекпи? Эмнеге мен буларды атасынан ажыратып алуум керек? Кечир Камила мен балдарым учун курошууго мажбурмун. Марат мага жакшы куйоо болуп бере албас, бирок ал эн мыкты ата...
-Мени, мени кечирин!
Камиланын оозуна башка соз келбеди. Ордунан туруп Сайкалды бооруна басты.
-Курошууго мажбур эмессин, сен женишке жеттин. Мен акым жок. Кечир!
Чуркап сыртка атып чыкты Камила. Дагы бир аз турса бакырып ыйлап ийчудой. Титиреген колдору менен телефонду терип такси чакырды. Машинада баратып, дал ушул уйдо беш жыл мурун Мараттын апасы буйрук берип, ажыратып алган эле. Эми болсо Мараттын аялы суранып жатат. Бул эмне деген сыноо?!
Камила сыртка чыгып кетери менен Сайкал ордуна бук тушуп ыйлап жатты. Бир убакта курсагын кармап, "коркпо кичинекей апан менен атан силер менен болот. Силер учун омур бою суйуусуз жашоого ыраазымын! " - деп жатты.
Куздун салкын кечи. Сайкалдын курсагы чыгып кыймылы оорлошуп калган, Марат уулу менен наристенин жарык дуйного келишин чыдамсыздык менен кутуп журушот. Марат чын эле мыкты ата болду. Камкор куйоо. Бир гана тошокто экоо эки башка аалам, муздак, супсак жандар...
Ошол жылда Камиланын жаны, биринчи "Нотадагы суйуу" аттуу альбому жарыкка чыкты. Анда жалан Марат жазган куулор. Альбомдун бетине Камиланын озу жазган ыры менен тубуно "Менин суйуум ноталарда жашайт!" - деген созу басылып чыкты...
АЯГЫ...
#38 11 Июль 2020 - 15:51
#39 13 Июль 2020 - 21:04
Опшум не честно, бул жакты деле карап жазып койчу,акмалатпай?
)))
#40 25 Август 2020 - 23:34
Мен ушуну окуйм, анан рахмат сериалдарга)))) китеп окуганга не жетсин.