Жан дүйнө жаңырыгы..
#1 13 Январь 2013 - 11:33
#2 13 Январь 2013 - 12:11
Турмушта чындык учун курошкон бар.
Ак суйлоп,ар бир созду таамай айткан .
Ал инсан биз билебиз "философ" ал!
Туп негизди тушуном деп табам деп,
Туйшуктонуп ар кыл ойго тушкондор.
Туйундорун жандырмакка дуйнонун,
Туркун ойго чомулгондор, куткондор.
Ар убак акылдуу соз курушкандар,
Ааламды тегиз бийлеп турушкандар.
Адамдын оор турмушун кейиш кылып,
Аалам кезип, кечил болуп турушкандар.
Эн алгач илим кенчин казышкандар,
Эсеби жок накыл соз жазышкандар.
Ким?ким?десен жанылбай айтам жообун,
Кылым кезген философ даанышмандар.
Тагдырым тартуу кылып бизге буйруп,
Басып отсок ар бир жолду бийик-бийик.
Болсом дейм келечекте Диоген,Сократ сымаал,
Кудайым демек мага койсо буйруп..
Билдирүүнү түзөткөн: Meeri1892: 13 Январь 2013 - 12:14
#3 13 Январь 2013 - 12:23
Тушунбоймун мен эмнеге таарынам.
Адам деген сапатынан айрылган,
Адаммын деп жургондорго таарынам.
Тушунуксуз мага баары чечилгис,
Тушунсон сен куноолусун кечиргис.
Адам болуп адамдарга кыянат,
Калбачы сен куноолорго кечиргис.
Замандашым жасабагын жамандык,
Эртенкини ойлоп-ойлоп жашайлык.
Билсен эгер, тушунсон сен чынында
Кыянаттык кылбайлы биз кылымга..
Билдирүүнү түзөткөн: Meeri1892: 13 Январь 2013 - 12:24
#6 13 Январь 2013 - 17:44
#8 13 Январь 2013 - 22:07
Бушуркоп тиктеп кузгудон онум карадым.
Бир азга келип кабарым билип кетишкен,
Биз учун куйгон сиздерди эске саламын..
Кызым го менин, кызыбыз биздин секелек,
Кабатыр болбой окуй бер кызым эселек.
Канчалык копту билсен сен кызым турмушта..
Келечек сага жемиштуу бурун себелейт.
Деп айтып акыл,турмуштун ачуу-таттуусун,
Далилдеп илим, келгинин барктуу-барктуусун.
Келечек жолун тандадын билим алам деп,
Кызыбыз биздин, бактылуу болгун балам деп.........
#9 13 Январь 2013 - 22:20
Жашоодо сыноолор коп турбайбы ай.
Ойлонуп ушуларды копко турдум,
О кудай эмне деген сыноон бул ай?
Соз болсун анда менин кыска жашоом,
Сай соогум сыздап турат сезген болсон.
Сезимге ээ бералбай курган башым..
Сагынып, куса болуп отту жашоом.
Отот кун, айлар, жылдар отпойт дебейм,
Озуно сезимимди арнап келем,
А бирок, аргасыздан ыйлайм тундо,
Анткени менин суйуум жоопсуз экен....
#10 13 Январь 2013 - 22:36
Жалгызым кыйнадын го бир озумду.
Азаптуу кундор отту жашай берем,
Ардагым эстеп-эстеп бир озунду.
Тун ортосу уктабастан ойлоп жатам,
Тушунуксуз ар туркун ойго батам.
Озумо жооп бере алгыс суроо берип
Эмнеге?эмне учун? деп ойго батам.
Танданам мен эмнеге билбей жатам,
Табышмактуу бул сырды издеп табам.
Сагынуу санаасында санаркап мен,
Ушул ырды асылым сага жазам...
Билдирүүнү түзөткөн: Meeri1892: 13 Январь 2013 - 22:37
#11 13 Январь 2013 - 22:46
Чыдабай бул азапка куноосуз ал.
Чын дилден суйгон ал инсанын,
Чыгарды эсинен заматта ал.
Эбепке себеп болуп жигит гулу,
Шылтоолоп ар бир откон кунду-тунду,
Шашылыш кетип жатам мен алыска,
Шириним суйлошобуз ар бир куну.
Чыдабай ансыз дагы оор кундорго,
Чырагы кеттиби дейм чымырканып.
Аруужан сенсиз дагы кыйналамын,
Алып кет батыраак мени дагы.
Ишенбейм чын суйууго ишенбеймин,
Себеби эмне экенин тушунбоймун.
Мен сени суйгонмун чын дилимден,
Сен аны тушунбойсун, тушунбойсун..
Билдирүүнү түзөткөн: Meeri1892: 13 Январь 2013 - 22:47
#12 14 Январь 2013 - 11:53
#13 15 Апрель 2013 - 16:17
Эх чиркин, турмуш деген не бир татаал,
Жаралып бул жарыкка кїнєєсїз ал.
Эмбестен энесинин кош эмчегин,
Армандуу, муўдуу ыйлайт бир байкуш энеге зар.
Билбедим кєп ойлондум, таба албадым,
Турмушпу же тагдырбы айталбаймын.
Тїшїнбєйм, тїшїнє албайм энекебай,
Жараттыў бул дїйнєгє эмнеге ай.
Деп ыйлайт кїнєєсїз бечара кыз,
Арманын кимге айтат байкуш жалгыз.
Эмнеге энекеси ойлоп койбойт,
Бир кезде алданыпмын деп, мен бир алсыз.
Ал сыздайт кїнї-тїнї ыйлайт жалгыз,
Эненин мээримине зар болгон кыз.
А энеси жаштайынан алданганын,
Ал байкуш кайдан билсин, турмуш калыс.
Балким ал зар какшап жїргєн чыгаар,
Бир кездеги чїрпєєсї тынчын алып.
Билбеймин кїнєє кимде айталбаймын,
Кїнєєлїї єзїммїн деп кайталаймын.
Себеби мени энекем кїтпєгєндїр.
Себепсиз бул дїйнєгє жаралганмын.
Энеке ойлонбостон алдангансыз.
Алсызым сїйєм деген жалган сєзгє.
Эмнеге ишенчээкпиз аял заты.
Тїшїнбєйм, тїшїнє албайм энекебай,
Калдыбы тепселенип “намыс” деген ыйык нерсе.
Жаралып тїйїлдїк бїтїкїй курсагыўа,
Армандуу энекем калды мына.
Жер муштап, жер энеге арман айтып,
Энекем алсыз ыйлайт арман кыла.
Адаштым таттым турмуш ачуу даамын,
Таттымбы аз ємїрдїн таттуу баалын.
Жер эне кимге айтам арманымды,
Жалгызымдын жары болбой калганымды.
Мейли дейм бактылуу боло берсин,
А бирок тун чїрпєєў арман кылат.
Атакем,энекем кандай адам?
Деп алсыз шириним ойлуу турат.
Кечирээр, кечире алат менин чїрпєєм,
Бир кезде адашкан энекесин.
Кош болгун кош бол эми кичикийим,
Кєрєрмїн аман болсом сени кийин.
Деп алсыз энекем коз жаш тогуп,
Конулдогу адамы кетти суйуп.
Суйууго тагдырына нааразы ал.
Калды го арман кыла баарына башын ийип.
Энекем кетип барат, алсызым ай,
Чурпоосун таштай албай жалт-жалт карай.
Турмушун биз ойлогон нерсе эмес.
Шириним, кечир мени кечирчи ай ,
Энекен алсыз адам мына ушундай…..
Билдирүүнү түзөткөн: Meeri1892: 15 Апрель 2013 - 16:19