Нотадагы суйуу...
Автор: Жалгызым(Назик)
P.S окурманым jindirak тын сунушу менен, суйуу жонундо чыгарма.)
***
Коздорун жумуп алып, башын бир жака кыйшайта кыягын ойноп жатты. Ушул кууго бутундой кирип буткул сырт дуйнону унута салып, алыстарга канат байлап баратты. Аппак булуттар, жапжашыл шибер, кооз, туркун гулдор жайнаган адыр. Озунун азыр сахнада турганын унута салып, озу да бар экен деп кумон санабаган ошол жомок ааламга учуп кетти. Жан дуйнону терметип журогуно озгочо жылуу, анан жагымдуу сезимди аралатып дененди жыбыратып ийчу касиетке ээ бул кууну тартуулап жаткан кызды тан калып да суктанып да карап турган элдерге назар салбай коздорун жумган калыбында, турган ордунда назик термеле кыягын ойноп жатты. Кичинкей, назик кыздын колундагы, кичинекей кыяктан жаралган куу бутундой залды каптап, баары бир дем менен тыншап олтурушат. Бир убакта барып куу сонуна чыгып, олтураган эл ордуларынан тура дуркурото кол чаап киришкенде гана жумулган коздорун ачты...
-Камила, сизге бир суроо мумкунбу?
-Сиздин жакынкы пландарыныз?
-Озунуз тууралуу айтылып жаткан кептердин канчалык денгээлде чындыгы бар?
Жаркылдатып суротко тартышып, микрофордорун сунуп, усту-устуно суроолорду жаадыра шагырап бура бастырбай тоскон журналисттерди аралап басып баратты. Капкара коз айнек тагынып, жука плащын устуно желбегей жамына жан сакчыларынын коштоосунда машинага аран жетип келди.
-Кайда барабыз?
-Меймаканага.
Бирок арт тарабына айда, жашыруун киребиз, - деди арткы орундукта олтурган Камиланын менеджери, айдоочуга буйрук бере.
-Чарчадынбы?
Камила жооп бергендин ордуна, унсуз гана сыртта жаны тамчылап баштаган жамгырды карап баратты.
-Мен аны кордум!-деди бир убакта ошол жолду карап бараткан калыбында.
-Эмне?
-Сэм, мен аны кордум!
-Камил, кааласан эртен учуп кетебиз!
-Кайда? Айтчы менин барчу жайым барбы?
-Бул эмне дегенин? Париждеги уйун.
-Жок! Мупмуздак, кунарсыз алтындан салынса да ал сарайга баргым келбейт.
-Камила?
-Сэм, менин бактылуу болгум келет! Мен мындай баш аламан жашоону каалабаймын!
Атак,данкты бардар жашоону кыялданбагам!
-Камила, бул сенин тандоон.
Кыздын бакырайган козунон томолок тамчы кулап тушту. Ошол бойдон ун каткан жок.
-Эртен жолугушуу бар, кечкиге.
Жооп болгон жок. Ошол калыбында сыртты карап унсуз баратты.
Мейманканага келип, кийимин да которбостон керебетке чалкасынан кулады. Шыпты тиктеп жатат, Сэмдин "бул сенин тандоон!"
- деген созу кулагында жанырып жатты. Ооба озу тандап алган бул жолду, бирок оз каалоосу менен эмес. Мажбур кылышкан. Аргасыз болгон. Ыйлап, ыйлап чыгарган бул чечимди. "ммм журогум!"
кокурок тушун мыкчый кармап алды. Ордунан туруп кыягын алып чыкты да коздорун жумуп ойной баштады. Ошол кууну. Жан адам укпаган, жалгыз экооно таандык болгон ошол кууну. "Бул кууну сен учун жаздым, бул биздин очпос суйуубуздун куусу болот!"
- дегенин эстеди. Дайым коодону ооруп, кыйналганда,
сагынганда ушул кууну ойнойт. Ойноп да, ыйлап да жатты....
Нотадагы суйуу...
#2 30 Июнь 2020 - 23:42
***
Эрте менен эшигин такылдаткан ундон ойгонуп саатты караган кыз кулагын жууркан менен жаап кайра жатып алды. Бир убакта телефон чырылдап баштады. Акыры которгонго аргасыз болду, болбосо жаагы басылбай сайрай берет.
-Алло?
-Камила? Ойгондунбу?
-Эмне каалайсын?
-Сен унутуп калдынбы? Билгем ушуну! Консерваториянын студенттери менен жолугушуу кечеси болот.
-Кашайгыр. Канча убакыт бар?
-Уч сааттан сон даяр бол.
Телефонду койгон кыз керебетинде кыйла олтурду соксоюп. Ошол окуу жайга баруу. Озундо кандай сезимдер болуп жатат? Толкундоо? Жоок, менимче сагынуу болуш керек...
Капкара машинадан жарашыктуу костюм юбка кийип чачын бир жагына кооз кыла оруп таштап алган кичинекей, белгилуу кыякчы кыз жан сакчылары менен тушту. Бутуна илип алган шиш така туфлисин тыкылдатып, узун коридордо баратты. Жолугушуу кечеси башталаарына дагы жарым сааттан ашык убакыт бар экен. "Жуз бешинчи аудиторияга барам" - деген кызды ошол жерде иштеген коштоп жургон мугалим алып барды. Баары чон залга жыйынга кеткендиктен аудитория бош экен. Эки жансакчысы эшик алдында калып, озу ичкери кирди. Башка стол, стулдар. Бирок баары бир козуно бир башкача тааныш корунду, жакын сезилди. Эрте менен мейманканада жатып эч кандай сезимди сезбей атты эле, эми болсо кадимкидей журогу дукулдоп чыкты. Дароо коз алдына мындан 5 жыл мурун ушул аудиторияга кирген кичинекей, коздору алайган, коорунчак Камила тартылды.
***
Камила адаттагыдай кеч калып келди. Уйкучу жаны дагы уктап калыптыр. Ал келгенде аудитория толо студенттер экен.
-Уруксатпы? - деген кызды жабыла баары карап турушту. Чачтары капкара узун анан тармал, коздору бакырайган, узун тогулгон кирпиктери, аппак жузу. Анан кичинекей бою... Ийининде кыягы салынган сумка асылып турат...
-Келиниз, фамилияныз?
-Тухтарова Камила.
-Олтурунуз кириниз, - деп коз айнектин устунон караган агайынан сурдоп эн арттагы бош жайга келип олтурду.
-Атым Айжан!
-Улутун ким? Мениче кыргыз эмес окшойсун...
-Кыргызмын, - деди акырын жер тиктеп.
-Ммм.
Анча ишенбегенсип мурдун чуйруп алды тиги кыз.
Камиланын кыягын коруп, агайы кайра суроо узатты.
-Тухтарова сен кыяк ойногонду билесинби?
-Ооба, - деди ордунан туруп.
-Бизге ойноп бер анда.
Коздорун балбылдатып, айланасындагы озун тиктеп тургандардан уялып кетти.
-Макул, - деген кыз кыягын которуп доскага чыкты.
Коздорун жумуп, кыягын ойноп баштады. Жай, анан созолонгон музыка аудиторияны каптап кирди. Бир убакта баары кол чаап жибергенде коздорун ачты. Негедир дайым ушундай. Кыяк ойногондо сырт ааламды унутуп белгисиз дуйного чумкуп кетет.
-Эн сонун азамаат!
Жанатан кызды сынап караган коз караштар заматта кулуп карап суктанып турушту.
Оюнун ушул жерине келгенде жанатан муну издеп жургон менеджери келип, бузуп жиберди.
-Сэм?
-Камила, сени издеп журом, журчу башталды.
Эрте менен эшигин такылдаткан ундон ойгонуп саатты караган кыз кулагын жууркан менен жаап кайра жатып алды. Бир убакта телефон чырылдап баштады. Акыры которгонго аргасыз болду, болбосо жаагы басылбай сайрай берет.
-Алло?
-Камила? Ойгондунбу?
-Эмне каалайсын?
-Сен унутуп калдынбы? Билгем ушуну! Консерваториянын студенттери менен жолугушуу кечеси болот.
-Кашайгыр. Канча убакыт бар?
-Уч сааттан сон даяр бол.
Телефонду койгон кыз керебетинде кыйла олтурду соксоюп. Ошол окуу жайга баруу. Озундо кандай сезимдер болуп жатат? Толкундоо? Жоок, менимче сагынуу болуш керек...
Капкара машинадан жарашыктуу костюм юбка кийип чачын бир жагына кооз кыла оруп таштап алган кичинекей, белгилуу кыякчы кыз жан сакчылары менен тушту. Бутуна илип алган шиш така туфлисин тыкылдатып, узун коридордо баратты. Жолугушуу кечеси башталаарына дагы жарым сааттан ашык убакыт бар экен. "Жуз бешинчи аудиторияга барам" - деген кызды ошол жерде иштеген коштоп жургон мугалим алып барды. Баары чон залга жыйынга кеткендиктен аудитория бош экен. Эки жансакчысы эшик алдында калып, озу ичкери кирди. Башка стол, стулдар. Бирок баары бир козуно бир башкача тааныш корунду, жакын сезилди. Эрте менен мейманканада жатып эч кандай сезимди сезбей атты эле, эми болсо кадимкидей журогу дукулдоп чыкты. Дароо коз алдына мындан 5 жыл мурун ушул аудиторияга кирген кичинекей, коздору алайган, коорунчак Камила тартылды.
***
Камила адаттагыдай кеч калып келди. Уйкучу жаны дагы уктап калыптыр. Ал келгенде аудитория толо студенттер экен.
-Уруксатпы? - деген кызды жабыла баары карап турушту. Чачтары капкара узун анан тармал, коздору бакырайган, узун тогулгон кирпиктери, аппак жузу. Анан кичинекей бою... Ийининде кыягы салынган сумка асылып турат...
-Келиниз, фамилияныз?
-Тухтарова Камила.
-Олтурунуз кириниз, - деп коз айнектин устунон караган агайынан сурдоп эн арттагы бош жайга келип олтурду.
-Атым Айжан!
-Улутун ким? Мениче кыргыз эмес окшойсун...
-Кыргызмын, - деди акырын жер тиктеп.
-Ммм.
Анча ишенбегенсип мурдун чуйруп алды тиги кыз.
Камиланын кыягын коруп, агайы кайра суроо узатты.
-Тухтарова сен кыяк ойногонду билесинби?
-Ооба, - деди ордунан туруп.
-Бизге ойноп бер анда.
Коздорун балбылдатып, айланасындагы озун тиктеп тургандардан уялып кетти.
-Макул, - деген кыз кыягын которуп доскага чыкты.
Коздорун жумуп, кыягын ойноп баштады. Жай, анан созолонгон музыка аудиторияны каптап кирди. Бир убакта баары кол чаап жибергенде коздорун ачты. Негедир дайым ушундай. Кыяк ойногондо сырт ааламды унутуп белгисиз дуйного чумкуп кетет.
-Эн сонун азамаат!
Жанатан кызды сынап караган коз караштар заматта кулуп карап суктанып турушту.
Оюнун ушул жерине келгенде жанатан муну издеп жургон менеджери келип, бузуп жиберди.
-Сэм?
-Камила, сени издеп журом, журчу башталды.
#4 01 Июль 2020 - 00:23
Анча чон эмес, окуу жайдын концерттери коюлуучучу залга кирип барышты. Дуркурото кол чабуулар менен тосуп алган студенттерди коруп, озун эстеди. Окуп жургонундо дал ушул сахнада туруп, эчендеген куулорду ойногон кыягы менен. Сахнада узун стол коюлуп микрафондор турат. Орун алып жайгашышкан сон, келген студенттер суроо бере башташты.
-Камила айтсаныз, сиз биздин окуу жайда окуп кеткенсиз, кайра келгенде кандай сезимдер болууда?
-Саламатсыздарбы урматтуу студенттер, сиздер менен озумдун окуу жайымда корушуп турганыма кубанычтамын! Эми суроонузга жооп берсем, ооба бул окуу жайда окугам. Менин эн алгачкы ийгилигим да ушул сахнадан башталган. Сезимдерим сагынуу, куса сезимдер.
-Куулорунуз озгочо мунун сыры эмнеде? Балким сиздин озгочо кыякта болуп журбосун?
-Ха, ха, балким кыякта. Мен куулордо жашаймын, аны чын дилим менен ойнойм. Мумкун ошого озгочо болсо керек...
-Сиздин улутунузду билууго ашыккандар жана ошол эле убакта, туркун божомолдор айтылып журот.
-Жеке жашоого тиешелуу суроолорго жооп берилбейт, рахмат, - деди менеджери Камиланы суйлотпой.
-Алгач суйуунуз, деги эле журогунуздун ээси жонундо.
-Кечиресинер, жеке жашоого... - деп келе жаткан Сэмди Камила токтотту.
-Менин алгачкы суйуум да, журогумдун ээси да мен ойногон куулордо, нотада жашайт.
Бул суроого жылмайып жооп берди кыз. Бирок ошол эле убакта балбылдап куйуп турган коздоруно ирмелген жашты жанындагы менеджери менен тээ эшик оозунда туруп, кызды сагына карап турган адамдан болок эч ким туйбады.
Студенттердин кызыктуу суроолоруна жооп берип, кече сонунда баарына кол тамга берип анан суротко тушушту. Ошол убакта, эшик оозунан озуно тааныш каранды козу чалды. Акмалап карап турган экен. Ушул тапта баарын унутуп, чуркап жеткиси келип алдыга умтулду эле шап эте колдон бироо кармап калды. Сэм озун карап "кереги жок" - дегенсип башын чайкап турду. Камиланын коздору жалооруп, суранып турган эле. Кое берген жок. Акырын жетелеп алып жоноду.
***
Конулсуз уйуно кайткан Марат эшик алдынан жини чыккандан кызарып кеткен аялы тосуп алды.
-Баары бир барып коруп келдин да э, шуркуянды?!
-Сайкал!
-Эмне? Озу Кыргызстанга келет экен дегенде эле онун башкача болуп, жымындап журдун эле.
-Эмне каалайсын менден? Сенин жанында жашап журом го? Деги эле ал байкуш сага эмне кылды эле?
-Хмм муну карасан тим эле байкуш деп. Сахнага чыгып, канат тагып периште болуп кыяк ойноп койсо эле баары аны байкуш деп корушот. Цыган ал! Эмнеси периште?
-Болду дейм!
Мараттын колу которулуп барып чаап жиберейин деди аялын. Козунон жаалы тогуло карап турган аялын туртуп отуп кетти.
Болмосуно чыгып пианинонун алдына келип олтурду да ошол кууну ойноп кирди. Камиланын "менин суйуум нотада жашайт" - деген созу кулагында жанырып турду. Куйуп турган коздору! Коз алдына Камиланын коздорун жумуп ушул кууну кыягы менен ойноп жатканы элестеди. Ага кошулуп озу да коздорун жумуп пианинону ойноп жатты.
-Камила айтсаныз, сиз биздин окуу жайда окуп кеткенсиз, кайра келгенде кандай сезимдер болууда?
-Саламатсыздарбы урматтуу студенттер, сиздер менен озумдун окуу жайымда корушуп турганыма кубанычтамын! Эми суроонузга жооп берсем, ооба бул окуу жайда окугам. Менин эн алгачкы ийгилигим да ушул сахнадан башталган. Сезимдерим сагынуу, куса сезимдер.
-Куулорунуз озгочо мунун сыры эмнеде? Балким сиздин озгочо кыякта болуп журбосун?
-Ха, ха, балким кыякта. Мен куулордо жашаймын, аны чын дилим менен ойнойм. Мумкун ошого озгочо болсо керек...
-Сиздин улутунузду билууго ашыккандар жана ошол эле убакта, туркун божомолдор айтылып журот.
-Жеке жашоого тиешелуу суроолорго жооп берилбейт, рахмат, - деди менеджери Камиланы суйлотпой.
-Алгач суйуунуз, деги эле журогунуздун ээси жонундо.
-Кечиресинер, жеке жашоого... - деп келе жаткан Сэмди Камила токтотту.
-Менин алгачкы суйуум да, журогумдун ээси да мен ойногон куулордо, нотада жашайт.
Бул суроого жылмайып жооп берди кыз. Бирок ошол эле убакта балбылдап куйуп турган коздоруно ирмелген жашты жанындагы менеджери менен тээ эшик оозунда туруп, кызды сагына карап турган адамдан болок эч ким туйбады.
Студенттердин кызыктуу суроолоруна жооп берип, кече сонунда баарына кол тамга берип анан суротко тушушту. Ошол убакта, эшик оозунан озуно тааныш каранды козу чалды. Акмалап карап турган экен. Ушул тапта баарын унутуп, чуркап жеткиси келип алдыга умтулду эле шап эте колдон бироо кармап калды. Сэм озун карап "кереги жок" - дегенсип башын чайкап турду. Камиланын коздору жалооруп, суранып турган эле. Кое берген жок. Акырын жетелеп алып жоноду.
***
Конулсуз уйуно кайткан Марат эшик алдынан жини чыккандан кызарып кеткен аялы тосуп алды.
-Баары бир барып коруп келдин да э, шуркуянды?!
-Сайкал!
-Эмне? Озу Кыргызстанга келет экен дегенде эле онун башкача болуп, жымындап журдун эле.
-Эмне каалайсын менден? Сенин жанында жашап журом го? Деги эле ал байкуш сага эмне кылды эле?
-Хмм муну карасан тим эле байкуш деп. Сахнага чыгып, канат тагып периште болуп кыяк ойноп койсо эле баары аны байкуш деп корушот. Цыган ал! Эмнеси периште?
-Болду дейм!
Мараттын колу которулуп барып чаап жиберейин деди аялын. Козунон жаалы тогуло карап турган аялын туртуп отуп кетти.
Болмосуно чыгып пианинонун алдына келип олтурду да ошол кууну ойноп кирди. Камиланын "менин суйуум нотада жашайт" - деген созу кулагында жанырып турду. Куйуп турган коздору! Коз алдына Камиланын коздорун жумуп ушул кууну кыягы менен ойноп жатканы элестеди. Ага кошулуп озу да коздорун жумуп пианинону ойноп жатты.
Билдирүүнү түзөткөн: _Jalgyzym_: 01 Июль 2020 - 00:25
#5 01 Июль 2020 - 09:29
Е мое танкы кофе төшөккө болдуго, сонунго чыгарма. Тиги чыгарманы балп этип бүтүрүп,тиги пастиянный окурманың экөөз бир бырылдап ан муну шашпай окуй берели. Ыспасибо чето кызыктуу окшойт. Биз экөөбүздү окуганда сени ушундай сүйүп кеткем да оптом жазыптыр деп.
Билдирүүнү түзөткөн: Puper-pup: 01 Июль 2020 - 09:30
#8 02 Июль 2020 - 12:49
***
Дын, дын, дын! Экинчи кабаттан угулуп жаткан пианинонун уну мына бул кунарсыз особнякты которду. Андан сыбызгып чыгып жаткан музыка бирде армандуу суйууну айтып, созолонтуп мундуу болсо, бирде ошол суйуунун бактылуу ирмемдерин саймедиреп жаткандай шок чыгып жатат. Сайкал озу музыкага жакын болбосо да ушул куйоосу ойноп жаткан музыканын тилин ото жакшы тушунот. Бул уйдогу эн жек коргон буюму ошол пианино! Колунан келсе эшике алып чыгып майда болукторго болуп талкалап салмак, бирок Марат ага жол бермек турсун анын чанын суртуп, колун тийгизууго да тыю салган. Чыгып жаткан бул музыканын ар бир нотасынан Камиланы коруп, аны угуп турду. Кудум ал ушул музыка менен кошо булардын уйундо учуп айланып, Сайкалды шылдындап кулуп жаткандай. Колдору менен кулактарын басып олтура калды. "Кайсы каргаша алган куну буга жар болдум экен? Неге муну суйдум экен? Аны озумдук кылганым менен журогун ээлей албадым! Тиги музыкасын туп тамырынан бери жулуп ыргыта албай койдум!" Сайкалдын орттонгон дилине ансайын канжар уруп пианинонун уну жогорулап жатты...
Марат болмосуно кирип ичинен жаап алат да, коздорун жумуп болгон сагынычын, суйуусун пианино ойноп, ошол менен айтат. Ар бир музыкасында Камила бар. Ар бир нотасында ага деген сагыныч, очпос суйуу, ызаа, куса ашып ташып жанырып турат.
***
Марат сабактары бутуп, жаны гана уйго жоноордо коридордун торундогу репетиция болмосунон башкача куу жанырып баштады. Ошол унго арбалып, куу чыккан тарапка озуно ээ болбогон буттары шилтенип жоноду. Кыйгач ачылып турган эшиктен баш багып, сахнанын так ортосунда кичинекей кыякчы кыз коздорун жумун кыягын тартып жатканын корду. Куу ушунчалык мундуу, ошол эле убакта ушунчалык жагымдуу да эле. Кызыгы мурун эч жерден укпаптыр. Алдынкы орундука олтуруп кууну тыншап, конулун белгисиз сезим кытыгылап отту. Сахнадагы кызга азыр озунун ушул турганы ошончолук жарашып турат. Тармал болгон чачтары, аппак жузу, башын кыйшайта куунун ыргагы менен кошо термелип жатканы. "Кыякчы кыз" - деген хдаана ушуга айтылгандай. Жада калса мына бул сахна да ушул кызга жарашып турат. Куу буткондо кол чаап жиберди, эми гана коздорун ачкан Камила озун кулумсуроп карап турган жигитти коруп уяла тушту.
-Эн сонун!
-Рахмат, сиздин киргенинизди байкабай калыптырмын.
-Мурда сени корбогон экем,
-Мен биринчи курсмун, - деди кыз жер тиктеп.
-Охоо, сен эми эле ушундай укмуш ойносон келечекте сенден дуйного белгилуу кыякчы чыгат го.
Марат негедир ошондо келечекти коргондой айткан экен. Ооба, дуйного белгилуу кыякчы болду.
Кыз ашыкча суйлободу, жон гана назик жылмайып жер тиктеп турду. Анын ушундай тартынчаак мунозу боло турган, эч качан адамдардын жузуно карай алчу эмес.
-Билесинби сен ойногон кууну мен пианиного салып корсом кандай болор экен?
-Жок, - дели кыз башын чайкап.
-Азыр,-деген Марат шашып бурчта турган пианиного олтуруп жанына Камиланы чакырды.
-Сен азыркы кууну ойно, мен артындан жетип аламын.
Кыз кайра кыякты ойноп кирди. Кунт коюп тыншап олтурган Марат артынан пианино менен ойноп баштады. Эн сонун айкалыш!
Бир убакта барып басылган экоо бирин-бири карап жылмайып алышты.
Дын, дын, дын! Экинчи кабаттан угулуп жаткан пианинонун уну мына бул кунарсыз особнякты которду. Андан сыбызгып чыгып жаткан музыка бирде армандуу суйууну айтып, созолонтуп мундуу болсо, бирде ошол суйуунун бактылуу ирмемдерин саймедиреп жаткандай шок чыгып жатат. Сайкал озу музыкага жакын болбосо да ушул куйоосу ойноп жаткан музыканын тилин ото жакшы тушунот. Бул уйдогу эн жек коргон буюму ошол пианино! Колунан келсе эшике алып чыгып майда болукторго болуп талкалап салмак, бирок Марат ага жол бермек турсун анын чанын суртуп, колун тийгизууго да тыю салган. Чыгып жаткан бул музыканын ар бир нотасынан Камиланы коруп, аны угуп турду. Кудум ал ушул музыка менен кошо булардын уйундо учуп айланып, Сайкалды шылдындап кулуп жаткандай. Колдору менен кулактарын басып олтура калды. "Кайсы каргаша алган куну буга жар болдум экен? Неге муну суйдум экен? Аны озумдук кылганым менен журогун ээлей албадым! Тиги музыкасын туп тамырынан бери жулуп ыргыта албай койдум!" Сайкалдын орттонгон дилине ансайын канжар уруп пианинонун уну жогорулап жатты...
Марат болмосуно кирип ичинен жаап алат да, коздорун жумуп болгон сагынычын, суйуусун пианино ойноп, ошол менен айтат. Ар бир музыкасында Камила бар. Ар бир нотасында ага деген сагыныч, очпос суйуу, ызаа, куса ашып ташып жанырып турат.
***
Марат сабактары бутуп, жаны гана уйго жоноордо коридордун торундогу репетиция болмосунон башкача куу жанырып баштады. Ошол унго арбалып, куу чыккан тарапка озуно ээ болбогон буттары шилтенип жоноду. Кыйгач ачылып турган эшиктен баш багып, сахнанын так ортосунда кичинекей кыякчы кыз коздорун жумун кыягын тартып жатканын корду. Куу ушунчалык мундуу, ошол эле убакта ушунчалык жагымдуу да эле. Кызыгы мурун эч жерден укпаптыр. Алдынкы орундука олтуруп кууну тыншап, конулун белгисиз сезим кытыгылап отту. Сахнадагы кызга азыр озунун ушул турганы ошончолук жарашып турат. Тармал болгон чачтары, аппак жузу, башын кыйшайта куунун ыргагы менен кошо термелип жатканы. "Кыякчы кыз" - деген хдаана ушуга айтылгандай. Жада калса мына бул сахна да ушул кызга жарашып турат. Куу буткондо кол чаап жиберди, эми гана коздорун ачкан Камила озун кулумсуроп карап турган жигитти коруп уяла тушту.
-Эн сонун!
-Рахмат, сиздин киргенинизди байкабай калыптырмын.
-Мурда сени корбогон экем,
-Мен биринчи курсмун, - деди кыз жер тиктеп.
-Охоо, сен эми эле ушундай укмуш ойносон келечекте сенден дуйного белгилуу кыякчы чыгат го.
Марат негедир ошондо келечекти коргондой айткан экен. Ооба, дуйного белгилуу кыякчы болду.
Кыз ашыкча суйлободу, жон гана назик жылмайып жер тиктеп турду. Анын ушундай тартынчаак мунозу боло турган, эч качан адамдардын жузуно карай алчу эмес.
-Билесинби сен ойногон кууну мен пианиного салып корсом кандай болор экен?
-Жок, - дели кыз башын чайкап.
-Азыр,-деген Марат шашып бурчта турган пианиного олтуруп жанына Камиланы чакырды.
-Сен азыркы кууну ойно, мен артындан жетип аламын.
Кыз кайра кыякты ойноп кирди. Кунт коюп тыншап олтурган Марат артынан пианино менен ойноп баштады. Эн сонун айкалыш!
Бир убакта барып басылган экоо бирин-бири карап жылмайып алышты.
#9 02 Июль 2020 - 12:51
Ушундай жол менен таанышты экоо, Марат бутуруучу курс, ал эми Камила биринчи. Кундо сабактан сон экоо репетиция отуучу залга кирип куу ойношот. Адамдар ийгилигинин сырын айтканда 1пайыз талант болсо, 99 пайыз эмгек дешет. Ал эми Камила чанда гана дуйного келчу талант эле. Ал уккан куусун, нотага карабай туруп кыяк менен ойноп кетет. Мунун бул талантын бир коргондо эле тушунду Марат, кыздын алдыдагы дуркурогон келечегин ошондо эле билип койгон окшойт. Озу студент болгонуна карабай Камиланы таптап баштады. Кыздын эн алгачкы устаты Марат болгон. Бара - бара ортодогу бул мамилеси бирин-бири айттырбай тушунгон коз караштары качан суйууго айланып кеткенин экоо тен андаган жок. Андап жетууго чамалары да жок болчу... Суйуу ушундай болот эмеспи? Ал алдындан озунун келерин же келип болгонун билдирбейт.
Качан гана журогуно орношуп оз бийлигин жургузуп болгондо сезесин суйуунун башына келгенин. Суйуу ушундай текеберленбейт,
бой которбойт. Ал менменсибейт.
Ал тандабайт. Адамдардын сулуу, ону суук, узун кыска деп тандабайт. Суйуу болбойт, азыркы коомдогу болунгон эки чон даражаны кедей менен байды бири бирине байлайт, бириктирет.
Суйуу улутуна, жашына жашоодогу статусуна карабайт. Суйуу пайда издебейт, таразага олчонуп коюлбай. Суйуу ар бир адамдын башына келет. Аруу, таза бойдон сактап калуу бул озубуздун адамдык сапатыбыздан коз каранды. Суйуу, суйууну билгенге кадырына жеткен адамга эн керемет сезим!
Окуу жайда коп кыздардын козуно тушкон, келбеттуу жигит Марат Камиланы жандап журушу баарын тан калтырды. Жок, айып кыздын онундо эмес. Камила да озгочо ажарлуу кыз. Мараттын бою узун, ал эми Камила кичинекей болчу. Узун кыска болуп ээрчишип жургон тугойлорду коргондор созсуз баштарын буруп бир карап алышчу. Камила ар дайым койнок кийип журо турган. Негедир анын эч качан шым кийгенин корбоптур жигит. Ар дайым жай болобу, кыш болобу койнок кийип журот.Марат менен кошо ээрчишип басып калгандан бери бийик такалуу бут кийим кийгенге отту. Дайымкыдай экоо ээрчишип сейилдеп журушту, бут кийимин чечип колуна кармап алган Камила бактылуу жылмайып баратты. Сейил бактагы олтургучка олтурушуп, кыз жигитке башын жолоду. Кандай жагымдуу! Башын буруп Марат да кыздын чачтарынан жыттап алды. Кыздын апакай анан узун болгон жумшак колдорун бекем кармап олтурган жигит:
-Кызык, - деди капыстан.
-Эмне? - деди кыз башын жологон калыбында.
-Эмнеге Камила?
-Ысымын озгочо дегеним.
-....
Кыздан жооп болбоду. Марат кайра озу менен озу суйлошкондой улантып кете берди.
-Камила! Кыргыз эмессин дейин десем, кыргыз тилинде менден да, так даана суйлоп туш жооруйсун.
Кыз ойдо болуп жигиттин коздорун карады. Мээрим толуп турган камкор каректер.
-Айтып берем, угасынбы?
Негедир Камила азыр омурундогу эч ким менен болушпогон сырын ушул адамга айтууну чечти. Бул деген ага ошончолук ишенгени эле.
-Албетте.
Окуу жайда коп кыздардын козуно тушкон, келбеттуу жигит Марат Камиланы жандап журушу баарын тан калтырды. Жок, айып кыздын онундо эмес. Камила да озгочо ажарлуу кыз. Мараттын бою узун, ал эми Камила кичинекей болчу. Узун кыска болуп ээрчишип жургон тугойлорду коргондор созсуз баштарын буруп бир карап алышчу. Камила ар дайым койнок кийип журо турган. Негедир анын эч качан шым кийгенин корбоптур жигит. Ар дайым жай болобу, кыш болобу койнок кийип журот.Марат менен кошо ээрчишип басып калгандан бери бийик такалуу бут кийим кийгенге отту. Дайымкыдай экоо ээрчишип сейилдеп журушту, бут кийимин чечип колуна кармап алган Камила бактылуу жылмайып баратты. Сейил бактагы олтургучка олтурушуп, кыз жигитке башын жолоду. Кандай жагымдуу! Башын буруп Марат да кыздын чачтарынан жыттап алды. Кыздын апакай анан узун болгон жумшак колдорун бекем кармап олтурган жигит:
-Кызык, - деди капыстан.
-Эмне? - деди кыз башын жологон калыбында.
-Эмнеге Камила?
-Ысымын озгочо дегеним.
-....
Кыздан жооп болбоду. Марат кайра озу менен озу суйлошкондой улантып кете берди.
-Камила! Кыргыз эмессин дейин десем, кыргыз тилинде менден да, так даана суйлоп туш жооруйсун.
Кыз ойдо болуп жигиттин коздорун карады. Мээрим толуп турган камкор каректер.
-Айтып берем, угасынбы?
Негедир Камила азыр омурундогу эч ким менен болушпогон сырын ушул адамга айтууну чечти. Бул деген ага ошончолук ишенгени эле.
-Албетте.
#10 02 Июль 2020 - 12:53
***
Камила анда 5 жашта болчу. Атасын жакшы эстей албайт, апасы экоо кабат уйлордун биринде жашашчу. Апасы да кыяк ойночу, азыркы колундагы кыягы да апасынан калган. Апасы кыягын ойногондо кошулуп тыншап уйкуга кетчу. Кочого чыгып балдар менен ойногонун эстей албайт. Бир жолу жакшы эле ойноп олтурганда ары жактан кошуна эже келип, баласын колунан тартып жулкулдата алып жоногон.
-Канча айтамын мен сага ал цыган менен ойнобо деп! Ушулардыкы отту, эми биз менен аралашып жашоосу калды эле!
Буга окшогон создорго апасы экоонун кулагы деле конуп буткон. Уйунун жанындагы магазиндер буларга кызмат корсотпойбуз деп, борбордук базарга тушуп азык-тулук алып чыгышчу. Кайда барса эле "дейдиген цыгандар! " - деген суук создор менен оздорун жийиркене караган коз караштарды коруп келген.Адамдарга кошулбай корунчак болгонун себеби да ушундан улам. Бирде апасы чачын оруп берип жатканда сураган.
-Апа эмнеге бизди баары жаман корушот? Цыгандар деп.
-Камила алар айта беришет. Сен кыргызсын. Сенин атан кыргыз! - деген. Мандайыана ооп бооруна баскан апасынын кокурогу сокулдап жатканын коруп, ыйлап жатканын туйган эле. Бирок Камила татынакай болчу адатта цыгандар кара тору келишет эмеспи, ал эми Камила тескерисинче аппак болуп, балбылдап турган коздору кыпкызыл эрини тим эле куурчактай. Бир куну атасы келди. Мурун келгенинде дайым кызды так которуп ооп корушуп, тизесине олтургузуп алып которо келген белектерин карматып, чачтарынан шуулдатып жыттап алчу. Бул жолу болсо конулсуз гана мандайынан суйуп койду. Негедир ар дайым жаркылдап турчу апасынын кабагынан да кар жаап туноруп олтурат. Эч нерсени тушунбосо да, дирилдеген наристе журогу менен бир жамандыкты сезип жаткандай. Бакырайган коздорун улам жалжылдатып бирде апасына бирде атасына карап коюп олтурду. Атасы кызынын коздоруно тик кароодон качып, башын жерге салып гана олтурду. Учоо унсуз тамактанып болушкан сон кызды болмосуно алып кирип жаткырып апасы чыгып кетти. Эми гана уйкуга чумкуп баратканда апасынын ыйлаган уну ойготуп жиберди.
-Мен эмне кыламын эми айтчы? Жалгыз болсом да мейли кызым бар.
-Укчу мени, апамды таштап кете албасам.
-А менчи? Мен сени деп уй булоомду, элимди таштап бул жерлерге келип олтурамын. Адамдардын жек коро караган коз карашына чыдап журомун го?!
Экоо кыжылдашып барып кыйлада басылды. Бир убакта апасы кыягын ойноп баштады. Бул жолу ушунчалык узака созуп ойноду. Куу дагы башкача эле. Мундуу. Ошол кууго мас болуп качан козу илинип кеткенин билбейт...
Кундо кызын келип ооп, эркелетип ойготчу апасы бугун негедир жок. Ойгоно калып коздорун кичинекей быйтыйган колдору менен ушалап апасы жаткан болмого баш бакты. Ары карап капталынан уктап жатыптыр. Капкара чачтары жаздыка тогулуп жатат. Апасын "ойготуп албайын" - деп кайра акырын эшикти жаап ашканага кирди. Столдун усту да кечеги бойдон жыйналбай чачылып жатат. Муздаткычты ачып тапканын жеп курсагын тойгозду Камила. Негедир кун кечтеп калса да ордунан козголбогон апасына санаа тартып, кайра болмосуно баш бакты.
-Аппаа?
Эч кандай жооп болгон жок.
-Аппааа?!
Канчалык кыйкырып апалап ыйласа да, коздорун кайра ачкан жок. Мээримге толо ыссык кучагын жайып кызын бооруна баскан жок апасы. Чынырып, чырылдап жансыз жаткан апасынын эчак эле муздап калган кокурогуно жармаша ыйлап жатты.
Кеч киргенден баштап ачык турган экинчи кабаттын балконунан кичине кыздын чырылдап ыйлаганын уккан жашоочулар, тун ортосунан ооп милицияга чалып кабар беришти. Апасынын бетин жаап алып чыгып баратканда бир коргон боюнча кайрылып коро албады. Кызды колундагы апасынан калган жалгыз кыягы менен балдар уйуно откоруп беришти.
Камила анда 5 жашта болчу. Атасын жакшы эстей албайт, апасы экоо кабат уйлордун биринде жашашчу. Апасы да кыяк ойночу, азыркы колундагы кыягы да апасынан калган. Апасы кыягын ойногондо кошулуп тыншап уйкуга кетчу. Кочого чыгып балдар менен ойногонун эстей албайт. Бир жолу жакшы эле ойноп олтурганда ары жактан кошуна эже келип, баласын колунан тартып жулкулдата алып жоногон.
-Канча айтамын мен сага ал цыган менен ойнобо деп! Ушулардыкы отту, эми биз менен аралашып жашоосу калды эле!
Буга окшогон создорго апасы экоонун кулагы деле конуп буткон. Уйунун жанындагы магазиндер буларга кызмат корсотпойбуз деп, борбордук базарга тушуп азык-тулук алып чыгышчу. Кайда барса эле "дейдиген цыгандар! " - деген суук создор менен оздорун жийиркене караган коз караштарды коруп келген.Адамдарга кошулбай корунчак болгонун себеби да ушундан улам. Бирде апасы чачын оруп берип жатканда сураган.
-Апа эмнеге бизди баары жаман корушот? Цыгандар деп.
-Камила алар айта беришет. Сен кыргызсын. Сенин атан кыргыз! - деген. Мандайыана ооп бооруна баскан апасынын кокурогу сокулдап жатканын коруп, ыйлап жатканын туйган эле. Бирок Камила татынакай болчу адатта цыгандар кара тору келишет эмеспи, ал эми Камила тескерисинче аппак болуп, балбылдап турган коздору кыпкызыл эрини тим эле куурчактай. Бир куну атасы келди. Мурун келгенинде дайым кызды так которуп ооп корушуп, тизесине олтургузуп алып которо келген белектерин карматып, чачтарынан шуулдатып жыттап алчу. Бул жолу болсо конулсуз гана мандайынан суйуп койду. Негедир ар дайым жаркылдап турчу апасынын кабагынан да кар жаап туноруп олтурат. Эч нерсени тушунбосо да, дирилдеген наристе журогу менен бир жамандыкты сезип жаткандай. Бакырайган коздорун улам жалжылдатып бирде апасына бирде атасына карап коюп олтурду. Атасы кызынын коздоруно тик кароодон качып, башын жерге салып гана олтурду. Учоо унсуз тамактанып болушкан сон кызды болмосуно алып кирип жаткырып апасы чыгып кетти. Эми гана уйкуга чумкуп баратканда апасынын ыйлаган уну ойготуп жиберди.
-Мен эмне кыламын эми айтчы? Жалгыз болсом да мейли кызым бар.
-Укчу мени, апамды таштап кете албасам.
-А менчи? Мен сени деп уй булоомду, элимди таштап бул жерлерге келип олтурамын. Адамдардын жек коро караган коз карашына чыдап журомун го?!
Экоо кыжылдашып барып кыйлада басылды. Бир убакта апасы кыягын ойноп баштады. Бул жолу ушунчалык узака созуп ойноду. Куу дагы башкача эле. Мундуу. Ошол кууго мас болуп качан козу илинип кеткенин билбейт...
Кундо кызын келип ооп, эркелетип ойготчу апасы бугун негедир жок. Ойгоно калып коздорун кичинекей быйтыйган колдору менен ушалап апасы жаткан болмого баш бакты. Ары карап капталынан уктап жатыптыр. Капкара чачтары жаздыка тогулуп жатат. Апасын "ойготуп албайын" - деп кайра акырын эшикти жаап ашканага кирди. Столдун усту да кечеги бойдон жыйналбай чачылып жатат. Муздаткычты ачып тапканын жеп курсагын тойгозду Камила. Негедир кун кечтеп калса да ордунан козголбогон апасына санаа тартып, кайра болмосуно баш бакты.
-Аппаа?
Эч кандай жооп болгон жок.
-Аппааа?!
Канчалык кыйкырып апалап ыйласа да, коздорун кайра ачкан жок. Мээримге толо ыссык кучагын жайып кызын бооруна баскан жок апасы. Чынырып, чырылдап жансыз жаткан апасынын эчак эле муздап калган кокурогуно жармаша ыйлап жатты.
Кеч киргенден баштап ачык турган экинчи кабаттын балконунан кичине кыздын чырылдап ыйлаганын уккан жашоочулар, тун ортосунан ооп милицияга чалып кабар беришти. Апасынын бетин жаап алып чыгып баратканда бир коргон боюнча кайрылып коро албады. Кызды колундагы апасынан калган жалгыз кыягы менен балдар уйуно откоруп беришти.
#12 02 Июль 2020 - 23:40
Йомойоо житим кана башталды дагын, журокту сыгып. Окубайм болду.
#17 04 Июль 2020 - 04:23
***
Балдар уйуно тушкон, же ал жерде чонойгон ар бир бала оздорунун белгисиз ата-энесин кутуп жашайт. Арасынан оздорунун атасы же апасы келип алып кеткендери коп эле кездешесе, кээде жат эле балага зар болуп жургон адамдар алып кетишчу. Кетип бара жаткан бала баары менен бактылуу коштошуп, кубанычы койнуна батпай секирип жоноп кетет. Андайда бул жердеги балдарга ансайын умут бутуп, баары эле ушул жерден созсуз бир куну ушинтип кетерине бекем ишенип алышат. Бирок бул турмуш, тагдыр баары эле бул наристелердин кыялындай таза анан бае эмес да. Кана эми бутун дуйно ушул жердеги балдардын журогундой аруу болсо...
Адамдар балдарды коргону киргенде кээ бир балдар же кыздар аларга жагуу учун оздорун корсотуп алышчу. Бир гана Камила,алардан болунуп тураар эле. Ал бул жердеги башка балдардан озгочолонуп, кимдир бироону кутпойт. Жада калса "бироо алып кетет" - деп умут да артпайт болчу. Анткени кутоор эч кими жок, атасы ошол уйуно акыркы жолу келгенде эле кайра кайрылбасын, тушунгон. Апасы болсо... Ал эми багып алчу адамдардан умут кылмак тургай, алар келгенде таптакыр корунбой качып кетчу. Бир эки жолу тарбиячылар урушту эле, андан кийин жашына турган болуп калды. Камилага кайра бул жерде жургон женилдей. Ар дайым жийикене карап, кагып, туртуп мамиле кылган чон адамдарга аралашпай мобу мотурайган, журогу таза, дили кирдей элек периштелердин арасында жашоо кыйла жакшы. Анткени бул жерде бул балдар болбойт, алар урушпайт "сен цыгансын" - деген кепти айтпайт...
Келгенден баштап колунан кыягы тушпой жада калса уктаганда да кучактап уктаган тармал чачтуу, коздору балбылбап турган куурчак кыз Жамиланын козуно урунду. Ага карап олтуруп "кареги мундуу, бул кичинекей али дуйнонун башын тааный элек кыздын коздорундо ушунча мун кайдан топтолду десен?" - деп ойлоно калат. Ар бир кыймылын кузотуп журот. Башка балдарга окшоп чуркап ойногонун бир корбоптур. Ар дайым тынч журот. Чонойгон сайын кыягын тартууну баштады. Алгач жон гана кынылдаган узул-кесил куу чыкса бара-бара ал куу созулуп бир ыргака тушо баштаган эле. Кээде тун бир оокумду баары уктаганда короого чыгып алып коздорун жумуп термеле мундуу кууну ойночу. Андайда Жамила да кыз менен бирге ыргала, мундуу кууго таасирленип анын кайгысыныр сырын тушунгондой ыйлап да алчу. Кыз бой жеткен сайын озгочо сулуу, ажарлуу боло баштады. Ойногон куусу тим эле керемет! Жамила гана боор тартып, чачын оруп, койнокторду алып келип берет. Музыкалык окуу жайга да Жамиланын таанышы аркылуу кирип калган.
Баянын сонуна чыгарган Камила Маратка тигилди. Кыздын балбылдап жанып турган коздорундогу озуно болгон чексиз умутту, суйууну ошол эле убакта ишенимди коруп турду. Мандайынан суйду Марат. Жигитти жалындуу ыссык демине ансайын эреркеп кетти Камила. Козунон тамчы кулап тушту.
-Мен жанындамын! - деди жигит жалындуу шыбырап.
-Эч качан сени таштабаймын! Мага ишен. Биз бактылуу болобуз!
Марат азыр кызга убада берип жаткан создоруно озу ишенбесе да суйлоп жатты. Озу ишенбеген бул создорго кызды ишендиргиси келди. Ал менин озу да ишенип, озу да умут кылып жатты.
Марат олкого белгилуу композитор Кайым Жунусовтун уулу. Апасы да чон кызматта иштейт. Жакында эле тектуу жердин кызын айтып, сунуштап коргондо Камила жонундо соз козгоду эле, суруштуруп кенешебиз деп койгон апасы. Ошондо эле "кантер экенбиз" - деп кыжаалатка тушкон жигиттин дили азыр кыздын баянын угуп ого бетер, тупойул боло калды. Бирок ошентсе да такыр, Камиладан баш тарткысы келбей турду. "Кантип ушул жанды кыя аламын" - деди журогу орттоно. "Жок кандай кун болсо да, мейли бут аалам каршы чыксын, баш тартпайм! " - деп ичинен озуно озу соз берип, сыртынан болсо озуно ишенип дирилдеп турган кичинекей периштесин ансайын бекем кучактап алды.
Балдар уйуно тушкон, же ал жерде чонойгон ар бир бала оздорунун белгисиз ата-энесин кутуп жашайт. Арасынан оздорунун атасы же апасы келип алып кеткендери коп эле кездешесе, кээде жат эле балага зар болуп жургон адамдар алып кетишчу. Кетип бара жаткан бала баары менен бактылуу коштошуп, кубанычы койнуна батпай секирип жоноп кетет. Андайда бул жердеги балдарга ансайын умут бутуп, баары эле ушул жерден созсуз бир куну ушинтип кетерине бекем ишенип алышат. Бирок бул турмуш, тагдыр баары эле бул наристелердин кыялындай таза анан бае эмес да. Кана эми бутун дуйно ушул жердеги балдардын журогундой аруу болсо...
Адамдар балдарды коргону киргенде кээ бир балдар же кыздар аларга жагуу учун оздорун корсотуп алышчу. Бир гана Камила,алардан болунуп тураар эле. Ал бул жердеги башка балдардан озгочолонуп, кимдир бироону кутпойт. Жада калса "бироо алып кетет" - деп умут да артпайт болчу. Анткени кутоор эч кими жок, атасы ошол уйуно акыркы жолу келгенде эле кайра кайрылбасын, тушунгон. Апасы болсо... Ал эми багып алчу адамдардан умут кылмак тургай, алар келгенде таптакыр корунбой качып кетчу. Бир эки жолу тарбиячылар урушту эле, андан кийин жашына турган болуп калды. Камилага кайра бул жерде жургон женилдей. Ар дайым жийикене карап, кагып, туртуп мамиле кылган чон адамдарга аралашпай мобу мотурайган, журогу таза, дили кирдей элек периштелердин арасында жашоо кыйла жакшы. Анткени бул жерде бул балдар болбойт, алар урушпайт "сен цыгансын" - деген кепти айтпайт...
Келгенден баштап колунан кыягы тушпой жада калса уктаганда да кучактап уктаган тармал чачтуу, коздору балбылбап турган куурчак кыз Жамиланын козуно урунду. Ага карап олтуруп "кареги мундуу, бул кичинекей али дуйнонун башын тааный элек кыздын коздорундо ушунча мун кайдан топтолду десен?" - деп ойлоно калат. Ар бир кыймылын кузотуп журот. Башка балдарга окшоп чуркап ойногонун бир корбоптур. Ар дайым тынч журот. Чонойгон сайын кыягын тартууну баштады. Алгач жон гана кынылдаган узул-кесил куу чыкса бара-бара ал куу созулуп бир ыргака тушо баштаган эле. Кээде тун бир оокумду баары уктаганда короого чыгып алып коздорун жумуп термеле мундуу кууну ойночу. Андайда Жамила да кыз менен бирге ыргала, мундуу кууго таасирленип анын кайгысыныр сырын тушунгондой ыйлап да алчу. Кыз бой жеткен сайын озгочо сулуу, ажарлуу боло баштады. Ойногон куусу тим эле керемет! Жамила гана боор тартып, чачын оруп, койнокторду алып келип берет. Музыкалык окуу жайга да Жамиланын таанышы аркылуу кирип калган.
Баянын сонуна чыгарган Камила Маратка тигилди. Кыздын балбылдап жанып турган коздорундогу озуно болгон чексиз умутту, суйууну ошол эле убакта ишенимди коруп турду. Мандайынан суйду Марат. Жигитти жалындуу ыссык демине ансайын эреркеп кетти Камила. Козунон тамчы кулап тушту.
-Мен жанындамын! - деди жигит жалындуу шыбырап.
-Эч качан сени таштабаймын! Мага ишен. Биз бактылуу болобуз!
Марат азыр кызга убада берип жаткан создоруно озу ишенбесе да суйлоп жатты. Озу ишенбеген бул создорго кызды ишендиргиси келди. Ал менин озу да ишенип, озу да умут кылып жатты.
Марат олкого белгилуу композитор Кайым Жунусовтун уулу. Апасы да чон кызматта иштейт. Жакында эле тектуу жердин кызын айтып, сунуштап коргондо Камила жонундо соз козгоду эле, суруштуруп кенешебиз деп койгон апасы. Ошондо эле "кантер экенбиз" - деп кыжаалатка тушкон жигиттин дили азыр кыздын баянын угуп ого бетер, тупойул боло калды. Бирок ошентсе да такыр, Камиладан баш тарткысы келбей турду. "Кантип ушул жанды кыя аламын" - деди журогу орттоно. "Жок кандай кун болсо да, мейли бут аалам каршы чыксын, баш тартпайм! " - деп ичинен озуно озу соз берип, сыртынан болсо озуно ишенип дирилдеп турган кичинекей периштесин ансайын бекем кучактап алды.
#18 04 Июль 2020 - 04:26
***
Окуу жайда уюштурулган белгилуу бир иш чарага алгачкы жолу Камила катышты. Биринчи жолу сахнага, озун карап турган жуздогон коздордун алдына чыкты. Кичинекей болсо да баары бир сахнанын озуну суру болоорун ошондо биринчи болу туйду. Буттары болор болбос титиреп, колдору тердеп чыкты. Жузу албыра, ансайын муну карап суктанып турган адамдарды коруп коздору жайнай чыкты. Кошого артында озун кубанычтуу карап турган Маратты бир карап алды. Ал жылмайып колун которду анын коздорундо "мен сага ишенем!" - деген соз жаткан эле. Сахнанын ортосуна жетип кыягын алып коздорун жумуп ойноп баштады. Жанатан ызы-чуу тушуп, анчейин маани бербей олтурган залды кыяктын уну басты. Дым боло тушту. Жумулуу коздору менен мунун баарын сезип турган кыз ансайын кууго кошулуп, ичине сунгуп кирип бара жатты. Адамдар баары бир дем менен тыншап олтурушат. Аппак узун койнок кийип, тармал чачын жазып, сахнанын ортосунда ыргала куу ойноп жаткан кызды баары карап олтурушту. Кыяк сыйкырдуубу же андан таралган куубу, балким сахнада турган кичинекей кыякчы кызда кандайдыр бир керемет бар чыгаар? Айтоор белгисиз, кимди болсо да тыншап угууга мажбур кылган бул кыякчы кыз биринчи жолу ушинтип элдин журогуно, назарына тушту. Эки кууну ойногон сон, сахнага Марат чыгып пианино ойноп жатты, андан сон кайра Камила кыягын ойноду. Экоо бир кууну эки аспапта залга ушунчалык сонун кылып жеткирип беришти. Алар буткондо шатыраган кол чабуулар кыйлага дээри токтогон жок.
Мындай концерттин далайына катышышты экоо. Анткени мындай озгочо жуптар, пианино менен кыяктын айкалышы чанда болчу. Экоонун суйуу мамилеси бут Университетке дастан болду.
Марат кундогудой эрте мененки тамака олтурганда апасы кошо олтурду. Адатта бул убакта апасы иште болуш керек эле. Шашпай окуусун, сурап соз акыры Камилага келип такалды.
-Сен айткан кызын ошолбу? - деди чай сунуп жатып.
-Кайсыл?
-Суйгонун, биз айткан кыздарды карабай кунго тенеген периштенди айтам.
-Апа баштабачы, - деп ордунан туруп кетерди апасы кыйкырды.
-Олтур жайына!
Кайра унчукпай олтурган Марат унсуз чайын ууртады.
-Экоон кошулуп, тим эле бутун окуу жайга аныз боло баштапсынар. Балким музыканы жаздырып телеге чыгаарсынар?
-Апа эмнеге болбосун? Камила таланттуу, жакшы кыз. Таанышып корчу сага жагат.
-Камила дечи? Кыргызбы? Ата-энеси кайда? Кандай адамдар?
-Апа...
Калган созду же айтаарын билбей буйтала тушту.
-Эмне болду? Айтпайсынбы?
-Койчу апа, озун эле суруштуруп болсон керек.
-Жок, чын айтамын. Сени куттум.
Бир аз экоо унсуз олтурган сон, Марат апасынын жанына отуп колдорун кармап:
-Апа мен аны суйом! - деди.
-Камила балдар уйундо оскон.
Башын жерге салып акырын унчукту.
-Эмне дейсин?
-Ооба апа, бирок анын эмне айырмасы бар. Жакшы кыз, тарбиялуу.
-Эй бала, козунду ач! Кимдин уулусун сен? Унуттунбу же? Мен балама тексиз кыз алып бербеймин! Апасы таштап кетсе...
-Апасынын козу откон.
-Кыргызбы деги?
-Маанилуубу ушул сизге апа? Ооба апасы цыган болгон. Атасы кыргыз.
-Эмнеее?
Мараттын апасы кантип кыйкырып жибергенин билбей калды.
-Сенин акылын ордундабы? Балам сен ошол кызды алып биздин тукумду булгайын дегени турасынбы?
-Апа кандайча? Ал кыргыз болуп жатпайбы?
Марат эки жака басып суйлонуп жаткан апасынын артынан ээрчип журду.
-Апа эмне айырмасы бар, биз, мен бактылуу болсом болду го?
-Сага айырмасы жок болсо мына бизге бар! Атандын, менин кадырымды ойлодунбу? Цыганды келин кыламбы мен?!
-Кыргыз дейм!
-Токтот ушунчанда! Атан укпасын.
Апасы кармап турган баласынын колун силкип алып басып кетти.
Окуу жайда уюштурулган белгилуу бир иш чарага алгачкы жолу Камила катышты. Биринчи жолу сахнага, озун карап турган жуздогон коздордун алдына чыкты. Кичинекей болсо да баары бир сахнанын озуну суру болоорун ошондо биринчи болу туйду. Буттары болор болбос титиреп, колдору тердеп чыкты. Жузу албыра, ансайын муну карап суктанып турган адамдарды коруп коздору жайнай чыкты. Кошого артында озун кубанычтуу карап турган Маратты бир карап алды. Ал жылмайып колун которду анын коздорундо "мен сага ишенем!" - деген соз жаткан эле. Сахнанын ортосуна жетип кыягын алып коздорун жумуп ойноп баштады. Жанатан ызы-чуу тушуп, анчейин маани бербей олтурган залды кыяктын уну басты. Дым боло тушту. Жумулуу коздору менен мунун баарын сезип турган кыз ансайын кууго кошулуп, ичине сунгуп кирип бара жатты. Адамдар баары бир дем менен тыншап олтурушат. Аппак узун койнок кийип, тармал чачын жазып, сахнанын ортосунда ыргала куу ойноп жаткан кызды баары карап олтурушту. Кыяк сыйкырдуубу же андан таралган куубу, балким сахнада турган кичинекей кыякчы кызда кандайдыр бир керемет бар чыгаар? Айтоор белгисиз, кимди болсо да тыншап угууга мажбур кылган бул кыякчы кыз биринчи жолу ушинтип элдин журогуно, назарына тушту. Эки кууну ойногон сон, сахнага Марат чыгып пианино ойноп жатты, андан сон кайра Камила кыягын ойноду. Экоо бир кууну эки аспапта залга ушунчалык сонун кылып жеткирип беришти. Алар буткондо шатыраган кол чабуулар кыйлага дээри токтогон жок.
Мындай концерттин далайына катышышты экоо. Анткени мындай озгочо жуптар, пианино менен кыяктын айкалышы чанда болчу. Экоонун суйуу мамилеси бут Университетке дастан болду.
Марат кундогудой эрте мененки тамака олтурганда апасы кошо олтурду. Адатта бул убакта апасы иште болуш керек эле. Шашпай окуусун, сурап соз акыры Камилага келип такалды.
-Сен айткан кызын ошолбу? - деди чай сунуп жатып.
-Кайсыл?
-Суйгонун, биз айткан кыздарды карабай кунго тенеген периштенди айтам.
-Апа баштабачы, - деп ордунан туруп кетерди апасы кыйкырды.
-Олтур жайына!
Кайра унчукпай олтурган Марат унсуз чайын ууртады.
-Экоон кошулуп, тим эле бутун окуу жайга аныз боло баштапсынар. Балким музыканы жаздырып телеге чыгаарсынар?
-Апа эмнеге болбосун? Камила таланттуу, жакшы кыз. Таанышып корчу сага жагат.
-Камила дечи? Кыргызбы? Ата-энеси кайда? Кандай адамдар?
-Апа...
Калган созду же айтаарын билбей буйтала тушту.
-Эмне болду? Айтпайсынбы?
-Койчу апа, озун эле суруштуруп болсон керек.
-Жок, чын айтамын. Сени куттум.
Бир аз экоо унсуз олтурган сон, Марат апасынын жанына отуп колдорун кармап:
-Апа мен аны суйом! - деди.
-Камила балдар уйундо оскон.
Башын жерге салып акырын унчукту.
-Эмне дейсин?
-Ооба апа, бирок анын эмне айырмасы бар. Жакшы кыз, тарбиялуу.
-Эй бала, козунду ач! Кимдин уулусун сен? Унуттунбу же? Мен балама тексиз кыз алып бербеймин! Апасы таштап кетсе...
-Апасынын козу откон.
-Кыргызбы деги?
-Маанилуубу ушул сизге апа? Ооба апасы цыган болгон. Атасы кыргыз.
-Эмнеее?
Мараттын апасы кантип кыйкырып жибергенин билбей калды.
-Сенин акылын ордундабы? Балам сен ошол кызды алып биздин тукумду булгайын дегени турасынбы?
-Апа кандайча? Ал кыргыз болуп жатпайбы?
Марат эки жака басып суйлонуп жаткан апасынын артынан ээрчип журду.
-Апа эмне айырмасы бар, биз, мен бактылуу болсом болду го?
-Сага айырмасы жок болсо мына бизге бар! Атандын, менин кадырымды ойлодунбу? Цыганды келин кыламбы мен?!
-Кыргыз дейм!
-Токтот ушунчанда! Атан укпасын.
Апасы кармап турган баласынын колун силкип алып басып кетти.
#20 05 Июль 2020 - 17:27
***
Марат менен Камила ар кандай сынактарга катышып журушту. Марат айрыкча Камиланын осуусуно болгон аракетин жумшап жатты. Бара бара кыяк которгон кичинекей кыз олкого тааныла баштаган эле. Алгач анча чон эмес концерттерге чакырылып жатса акырындан, шоу бизнестин чон чойросуно да аралаша сунгуп кирип барды. Белгилуу ырчылар оздорунун концерттерине чакырышып, атугул ырларынын музыкасын кыяк менен ойноону суранган сунуштар тушуп Камила атактуу боло баштады. Анын озгочолугу кууну ушунчалык жеткирип жандили менен ойногонунда. Марат дайым жанында болуп, кенешин айтып журчу. Анын бир созу бар "эч качан денгээлинди тушуруп тойлорго чакырууга барба" - деген. Чынында эле олконун менмин деген элитасы оздорунун тойлору болобу же туулган кун Камиланы чакырып, атугул баш тартса жаман болоорун эскертип опузалап да кетишчу болушкан. Жашаган жатаканасынан чыгып, Марат алып берген бир болмолуу батирге кочуп келип жашап калды. Камила экинчи курска откондо Марат окууну бутуп, бирок окуу жайда иштеп калды. Олкого белгилуу бир чон ырчынын концертине чакыруу тушкондо Камиланын суйунгонун айтпа. Зал толо эл. Буга чейин деле сахнага чыгып жургонун менен негедир бул жолу озгочо толкунданып жатты. Концерт ортолоп калганда Камиланын кезеги келди. Ага чейин ырчы кыздар олтурган гримдоочу болумдо аларга кошулбай кыягын кармалап четте турду. Шандуу каткырып атугул кичинекей рюмкада куюлган ичимдиктен ууртап кызарып олтурган мобу ырчы кыздарды коруп оозу ачылды. Тим эле сахнага суйкайып чыгып ырдашып, элге калп жасалма болгон булардын чыныгы жузун коруп жийиркене тушту. Умут менен концерт коробуз деп келген элге чыгып, калптан ооздорун кыймылдатып фонограмма ырдап коюп кирип кетишкен бул ырчылардын томон денгээлин коруп конулу тушту. Арасында озу суктанып, идеал ундун ээси деп мактаган ырчы кыздар да бар. "Окунучтуу" - деди ичинде. Концерттерине чакырып, бирок келбей койгон ырчы кыздар Камиланы бул жерден коргондо эле мурдуларын чуйруп, коздорун сузуп калышкан. Ошондуктан эч кимисине суйлобой олтурду. Чон сахнага аппак койногун кийип тармал чачтарын артка корктуу кылып туйуп алган кичинекей кыякчы кыз чыкканда залда олтургандар дуркурото кол чаап жиберишти. Жаркырап турган сахнанын туркун жаркытары очурулуп, жалгыз Камилага жарык берилди. Кыягын ээгине алып келип коздорун жумуп ойноп баштады. Ошол эле убакта турган ордунда ыргалып жузуно болор болбос кулку уялап турду. Бул сапар коз алдына Марат экоонун бактылуу кундорун элестеп ойноп жатты. Анын коздорун, озун жалооруп тиктеген каректерин. Анан алдыдагы таттуу келечегин кыялдана кууну берилуу менен ойноп жатты. Узака созулган куу бутуп, кол чабуулар дагы эле токтобой кайра кучоп, дагы бир кууну суранып жаткандай. Башын бери буруп караган ал кошого артында турган Маратты корду. Ал жылмайып башын ийкеп койду эле. Дагы бир кууну ойноду. Бул куу да сонуна чыкканда алып барычуу "Камила! " - деп тааныштырды. Ошол кундон фамилиясы кошулбай жон гана Камила болуп тааныла баштаган.
Сахнанын артына отуп, жаны гана кийимин которууга кетип жатканда концертти уюштуруучулар токтотуп калышты.
-Камила сизди мумкунбу?
-Макул.
-Сиздерди тааныштырайын бул Сэм, Лондондон келген конок.
-Саламатсызбы, сиздин аткаруунуз кайталангыс! - деди жанагы киши англис тилинде. Аны жанында жургон жаш котормочу кыз которуп берип жатты.
-Рахмат, - деген Камила уну титиреп чыгып жатканынан толкундоосу дагы эле басыла элек экенин туйду.. Анткени дайым толкунданса же катуу кыжаалат болсо суйлой албай уну титиреп чыгат.
-Сиздей таланттуу кыздарды осуусу керек, - деген жанагы киши колундагы визитканы карматты да сылык коштошуп кетип калды.
Эч нерсеге тушуно албай, коздорун балбылдатып ордунда катып турган Камиланы жанындагы концерттин уюштуруучусу кучактап алды.
-Билесинби бул сага эн сонун мумкунчулук!
Озуно келип кандай сунуш экенин сурап улгуро электе Марат келип Камиланы алып жоноду. Тунку Бишкекте бийик такалуу туфлисин колуна кармап алып Мараттын жанында баратты кыз. Марат устундогу костюмун Камилага жаап койгон. Экоо тен оз ойлору менен унсуз. Бир убакта Камила кынылдап ырдай баштады. Камила бир аз алдыга басып кетип, Марат анын артында келе жатып токтоп калды.
-Бактылуусунбу?
Турган ордунда сурады жигит. Артына жалт бурула берип Маратты тиктеди. Кайра жанына келип акырын колдорун жузуно койду. Негедир Марат капалуудай сезилди. Дайым Камиланы кулуп караган коздору кандайдыр бир сырды катып алгандай мундуу.
-Эмнеге капалуусун?
Кыз жооп бергендин ордуна кайра озуно суроо берди.
-Канча айтамын сага, алгач суроого жооп берип анан суроо бер деп.
-Кечир.
-Эмнеге?
-Айтканынды кылбай унутканым учун.
Камила жер тиктеп туруп калды.
-Кичинекейим!
Марат кайра кызды кучагына алды. Чыдабай кетти. Кичинекей болуп кучагында турган ушул жанды кантип таштап кете алат? Бирок апасы...
Камила Мараттын кучагынан бошонуп, катар турган олтургучка чыгып алды. Кичинекей бою эми Марат менен тенеле тушкондой. Назик колдорун жигиттин мойнуна ороп, бекем кучактап алды дакулагына шыбырап жатты.
-Бактылуумун Марат, сен барсын менде. Сени жолуктурганым учун бактылуумун.
Мараттын карылуу колдору Камиланын ичке белине оролуп эриндери кыздын кыпкызыл эринине жакындап келе жатты. Жигиттин жалындуу ысык деми Камиланы мас кылып, эриндери тийгенде коздорун жумуп алды...
Марат менен Камила ар кандай сынактарга катышып журушту. Марат айрыкча Камиланын осуусуно болгон аракетин жумшап жатты. Бара бара кыяк которгон кичинекей кыз олкого тааныла баштаган эле. Алгач анча чон эмес концерттерге чакырылып жатса акырындан, шоу бизнестин чон чойросуно да аралаша сунгуп кирип барды. Белгилуу ырчылар оздорунун концерттерине чакырышып, атугул ырларынын музыкасын кыяк менен ойноону суранган сунуштар тушуп Камила атактуу боло баштады. Анын озгочолугу кууну ушунчалык жеткирип жандили менен ойногонунда. Марат дайым жанында болуп, кенешин айтып журчу. Анын бир созу бар "эч качан денгээлинди тушуруп тойлорго чакырууга барба" - деген. Чынында эле олконун менмин деген элитасы оздорунун тойлору болобу же туулган кун Камиланы чакырып, атугул баш тартса жаман болоорун эскертип опузалап да кетишчу болушкан. Жашаган жатаканасынан чыгып, Марат алып берген бир болмолуу батирге кочуп келип жашап калды. Камила экинчи курска откондо Марат окууну бутуп, бирок окуу жайда иштеп калды. Олкого белгилуу бир чон ырчынын концертине чакыруу тушкондо Камиланын суйунгонун айтпа. Зал толо эл. Буга чейин деле сахнага чыгып жургонун менен негедир бул жолу озгочо толкунданып жатты. Концерт ортолоп калганда Камиланын кезеги келди. Ага чейин ырчы кыздар олтурган гримдоочу болумдо аларга кошулбай кыягын кармалап четте турду. Шандуу каткырып атугул кичинекей рюмкада куюлган ичимдиктен ууртап кызарып олтурган мобу ырчы кыздарды коруп оозу ачылды. Тим эле сахнага суйкайып чыгып ырдашып, элге калп жасалма болгон булардын чыныгы жузун коруп жийиркене тушту. Умут менен концерт коробуз деп келген элге чыгып, калптан ооздорун кыймылдатып фонограмма ырдап коюп кирип кетишкен бул ырчылардын томон денгээлин коруп конулу тушту. Арасында озу суктанып, идеал ундун ээси деп мактаган ырчы кыздар да бар. "Окунучтуу" - деди ичинде. Концерттерине чакырып, бирок келбей койгон ырчы кыздар Камиланы бул жерден коргондо эле мурдуларын чуйруп, коздорун сузуп калышкан. Ошондуктан эч кимисине суйлобой олтурду. Чон сахнага аппак койногун кийип тармал чачтарын артка корктуу кылып туйуп алган кичинекей кыякчы кыз чыкканда залда олтургандар дуркурото кол чаап жиберишти. Жаркырап турган сахнанын туркун жаркытары очурулуп, жалгыз Камилага жарык берилди. Кыягын ээгине алып келип коздорун жумуп ойноп баштады. Ошол эле убакта турган ордунда ыргалып жузуно болор болбос кулку уялап турду. Бул сапар коз алдына Марат экоонун бактылуу кундорун элестеп ойноп жатты. Анын коздорун, озун жалооруп тиктеген каректерин. Анан алдыдагы таттуу келечегин кыялдана кууну берилуу менен ойноп жатты. Узака созулган куу бутуп, кол чабуулар дагы эле токтобой кайра кучоп, дагы бир кууну суранып жаткандай. Башын бери буруп караган ал кошого артында турган Маратты корду. Ал жылмайып башын ийкеп койду эле. Дагы бир кууну ойноду. Бул куу да сонуна чыкканда алып барычуу "Камила! " - деп тааныштырды. Ошол кундон фамилиясы кошулбай жон гана Камила болуп тааныла баштаган.
Сахнанын артына отуп, жаны гана кийимин которууга кетип жатканда концертти уюштуруучулар токтотуп калышты.
-Камила сизди мумкунбу?
-Макул.
-Сиздерди тааныштырайын бул Сэм, Лондондон келген конок.
-Саламатсызбы, сиздин аткаруунуз кайталангыс! - деди жанагы киши англис тилинде. Аны жанында жургон жаш котормочу кыз которуп берип жатты.
-Рахмат, - деген Камила уну титиреп чыгып жатканынан толкундоосу дагы эле басыла элек экенин туйду.. Анткени дайым толкунданса же катуу кыжаалат болсо суйлой албай уну титиреп чыгат.
-Сиздей таланттуу кыздарды осуусу керек, - деген жанагы киши колундагы визитканы карматты да сылык коштошуп кетип калды.
Эч нерсеге тушуно албай, коздорун балбылдатып ордунда катып турган Камиланы жанындагы концерттин уюштуруучусу кучактап алды.
-Билесинби бул сага эн сонун мумкунчулук!
Озуно келип кандай сунуш экенин сурап улгуро электе Марат келип Камиланы алып жоноду. Тунку Бишкекте бийик такалуу туфлисин колуна кармап алып Мараттын жанында баратты кыз. Марат устундогу костюмун Камилага жаап койгон. Экоо тен оз ойлору менен унсуз. Бир убакта Камила кынылдап ырдай баштады. Камила бир аз алдыга басып кетип, Марат анын артында келе жатып токтоп калды.
-Бактылуусунбу?
Турган ордунда сурады жигит. Артына жалт бурула берип Маратты тиктеди. Кайра жанына келип акырын колдорун жузуно койду. Негедир Марат капалуудай сезилди. Дайым Камиланы кулуп караган коздору кандайдыр бир сырды катып алгандай мундуу.
-Эмнеге капалуусун?
Кыз жооп бергендин ордуна кайра озуно суроо берди.
-Канча айтамын сага, алгач суроого жооп берип анан суроо бер деп.
-Кечир.
-Эмнеге?
-Айтканынды кылбай унутканым учун.
Камила жер тиктеп туруп калды.
-Кичинекейим!
Марат кайра кызды кучагына алды. Чыдабай кетти. Кичинекей болуп кучагында турган ушул жанды кантип таштап кете алат? Бирок апасы...
Камила Мараттын кучагынан бошонуп, катар турган олтургучка чыгып алды. Кичинекей бою эми Марат менен тенеле тушкондой. Назик колдорун жигиттин мойнуна ороп, бекем кучактап алды дакулагына шыбырап жатты.
-Бактылуумун Марат, сен барсын менде. Сени жолуктурганым учун бактылуумун.
Мараттын карылуу колдору Камиланын ичке белине оролуп эриндери кыздын кыпкызыл эринине жакындап келе жатты. Жигиттин жалындуу ысык деми Камиланы мас кылып, эриндери тийгенде коздорун жумуп алды...