Сенсиздик...
Сени ушунчалык сагындым...
Тушумо кирдин. Дайым жылмайып кирсен бул жолу негедир капалуусун.
Мен "Кечир. Кечир, суранам"деп кайталап жаттым. Сен болсо унсуз гана тиктеп турдун. Абалыма боорун ооруп аяп турганынды сездим, сездим да эрким бошоп ыйлап жибердим. Мени кечир. Мага канчалык оор билесинби? Эч кимге айта албай, ичинден озунду жеп, куноолоп, журогунду жазалап жашоо кандай кыйын...
Ушул кунго чейин сени жашоомдон чийип келдим. Сен менен откон аз жашоомду, унутуп, очуруп, жаап салдым. Эскеруулорду тазалап дайым сени жок, болбогон деп омур сурдум. Сенсиз дуйном кулап кетет дечумун, кулады. Урандылардын арасында унсуз калып кеттим. Ичимдеги кыяматта унсуз жашадым. Козумдон тамчы жаш агызбай, коодондон кол болуп тогулуп ыйладым унсуз. Тируу болуп олуктой жашай бердим. Ишенбестик менен кабыл албай койдум. Анан бир канча убакыт отуп, журогум токтогондой акылым да токтоду. Сени унутам дедим. Ооба ошентип ойлодум кыска оюмда. Сени унутуу мумкун эместигин билсем да моюндабай унутам дегенимчи. Сенсиз жашайм, сенсиз бактылуу болуп сенден оч алам дедим. Апан экоон талкалаган тагдырымды,
курап ондоп алам деп когордум. Биздин эки жолго тушконубузго ким куноолуу? Мени келиним деп кабыл албай койгон апанбы? Же кандай учурда да сени коргойм деп соз берип таштап кеткен сенби? Же болбосо коркоктук кылган менби? Мындайда тагдыр гана куноолуу деп кутулуп кетем. Оо анда 19 гана жашта элем. Сени жолуктурдум.
Суйуп калдым. Башында кежир, когоргон мунозум менен сени баймаксанга салып кабыл албаганым менен убакыт отуп суйдуруп алдын. Ооба сени суйбой коюга мумкун эмес эле. Жылмайганда жанып кеткен коздорунду суйбой, аны кагып салып басып кетуу мумкун эмес да. Уйлонобуз дедик. Апам жашсын дегенине конбой турмушка чыктым. Апакай койнок кийгизип уйумдон алып кеттин. Кубанычка толгон сезимдер менен сенин босогонду аттаганымда апандын томсоргон муздак коздору тосуп алды. Карегинен ушуп кеттим. Башыма ак эмес, кызыл гулдуу жоолук салды. Салып жузумдон да суйбой, ооз учунда бактылуу болгула гана деп койду. Ары жактан эжен:
-жене ак жоолук алып чыкпапсыз да, ресторандан шашып келип эле тапканыбызды салып койдук - деп актанып жатты. Чын эле маани бербедим. Мен учун маанилуусу сени менен бирге элем. Ошентип бир булоо болуп жашап жаттык, эн бактылуу кундор болгон экен. Апандын неге мага мындай мамилесин кийин карындашындан угуп калдым. Ал да кокустан байкабай айтып алды:
-Байкем сизди алам деп чыр салып, Феруза эжеге салган сойкону алып келди кайра апам-
дегенде устумон бироо чака сууну куюп жибергендей болду. Ооба апан жактырган кызга сойко салынгандан кийин мага жолугуп суйуп калганынды айттын. Апанды тушунууго аракет кылдым. Озумду куноолуу сездим апандын, тааныбасам да ошол кыздын алдында. Жалган айттын деп таарынып журдум сага. Балким таанышканда айтканында сага жоломок эмесмин деп ыйладым. Акырындан унутулуп кайра эле сени менен жашаганыма,
жанымда сен бар экенине бактылуу болуп журдум. Кош бойлуу болдум. Апан экообуздун мамиле жылыбай койду. Башында кулуп апалаганым менен акырындап мен да ошол уйдогу аба ырайына коно баштадым. Жаш болгонума, же оор которгонумо айыма жетпей тородум. Аябай кубанып куткон тун перзентибиз 5 гана кун жашап чарчап калды. Могдоп жатып калдым. Сенин абалын менден эки эсе оор болчу. Канча кубаныч менен куткон элен. Жаш баланы ушунчалык жакшы корчусун. Биринчи ирет наристебизди коргону киргенинде козундогу жаш, кубанычты коруп эзилип кеткем. Анан ошол бакыт бизде 5 гана кун жашады. Эч кимди баладан ажыратпасын экен. Колума алып, ууз сутумду бергенге да улгургон жокмун. Козум тоо болуп ишигенин коруп апан болмомо кирип"болду эми, 5 кундук бир нерсе учун ушунча аза кутпой" - дегенде журогум муздады. Чын эле мен да апандай муздак болдум. Уйубуздо олуу тынчтык окум суруп калды. Апандын таап алган бир созу "бир баланы эптеп торой албайт." Сен болсо же мен же апам дей албай чайналдын. Урушуп жарашып, таарынышып акыры мен кетип калдым. Артымдан да келбедин. Чарчасан керек. Кийин Россияга кетип ошол жактан чалдын. Чакырам кел дедин. Кетким келди. Кайдан экенин билбейм апан номеримди таап "баламды тынч кой, баары бир жашатпайм"
- деп, менин апама чейин чалып "кызынды карап ал" - дегенде болду дедим. Сага чалдым да "болду баары бутту, биз кайра бир боло албайбыз, мен турмушка чыгып жатам, жайыма кой" - деп телефонду коюп салдым. Ыйладым, ызаама чыдабай, сени ичимден кыя албай, кызганып ыйладым. Канча убакыт отту билбейм, кийин сени сурап бир эжен чалды, сени Россияда издеп жатышканын айтып сага чалбадыбы деп сурады. Жок дедим. Кийин досумдан сени каза болуп калганынды уктум. Корсо акыркы ирет мен менен суйлошкон экенсин. Кантип? Ишенбей турдум. Апама айттым, корсо уккан экен. Мени озуно бир нерсе кылып алат деп корксо керек айта албай журуптур. Ошентип сенден ажырап калдым. Ишенбедим. Мурзоно жетип андагы жазылган сенин атынды окуганга чейин ишенбедим. Ошондо гана мага жетти сенин бул дуйнодо жок экенин. Бир адамдын, жок суйгон адамындын бул жашоодо бар экенин сезип жашоо озу канча бакыт! Кечир? Сенден оч алам дегем, сен болсо адатынча унчукпай жылмайып гана мени женип кеттин. Мына эми оч алып жаша?! "Эмнеге сени менен кетпедим? Эмнеге суйуубуз учун мен корушкон жокмун? Эмнеге ошондо чалганында сага катуу суйлодум экен? Жакшы кором, суйом деген созду неге айтпадым?!
" - ушул сыяктуу ойлор мени жеп озумду жазалап жашап калдым. Биздин наристебиз чарчагандан,
бир жыл отуп сен да кеттин. Бир жолу тушумдо" Кызымды колума алып сени кутуп алам" дедин. Канча жолу мен да олгум келген. Бирок эрким жетпей койду. Дайымкыдай коркоктук кылдым. Кечир. Сен жашашын керек болчу, макул мени менен эмес, бирок уулдуу, кыздуу болуп жашашын керек эле. Андан бери 7 жыл отту. Откон 7 жылда мээм сени очуруп жок деп эсептесе, журогум ар бир мунотундо сени менен жашады. Неге мынча жакшы адам болдун экен? Унутуу мумкун эмес. Чогуу жашаган кундордо мага колун эмес, бир катуу созун тийбептир. Бир аз эле жаман адам болгонунда балким бат унутаар белем. Сени издей баштадым. Кайрадан озум жасап алам дедим. Сага окшош сендейди кабыл алдым. Жок окшобойт, озум окшотуп кыялымда сен деп атап алдым. Тенирден тескери адам экенин билсем да, сен деп кабыл алдым. Корсо, мен кокурокту жарган сага деген сагынычымды даарылагым келген экен. Чон жоготуумду бир нерсе менен жаап, жамап алгым келген. Куйутумду которо албай баш калкалоочу панек издеп дейди болгон экем да. Журогумдогу орду толгус ангыраган боштукту толтургум келиптир. Ал боштук эч качан, эч нерсе менен толбосун тушунсом да моюндабай койгом. Толгон жок, ангырап бопбош бойдон турат. Тушумо кирбечи дегеним менен озум каалайм сени тушумдо корууну. Онумдо айтпаган маанилуу сага керек болгон созумду кечигип тушумдо айтамын. Сени тээ журогумдун тупкурунон озум кое бербей журом. Ошондуктан "мени кое берчи," - деп киресинби тушумо? Кое бергим келбейт. Жок дегенде тушумдо коруп кубат алып жашайм. Сени ушунчалык сагындым. Сени менен суйлошкум келди. Жок дегенде сени тааныган адамдар менен суйлошкум келди. Сен жонундо. Сени ушунчалык сагынгам...
P. S тируулукто конул калтырбай, жакшы созубузду жакындарыбыздан аябай айтып туралы. Бул аманат жалган дуйнодо баарыбыз конокпуз. Бугун конулун ооруткан адамды эртен корбой калуубуз толук мумкун. Ошондуктан кечиримдуу бололу. Жараткан кошкон жарыныздар менен туболук бир болунуздар...
Баракча 1 - 1
Сенсиздик...
#6 19 Май 2020 - 15:24
_Jalgyzym_ (27 Апрель 2020 - 13:43) жазган:
Сенсиздик...
Сени ушунчалык сагындым...
Тушумо кирдин. Дайым жылмайып кирсен бул жолу негедир капалуусун. Мен "Кечир. Кечир, суранам"деп кайталап жаттым. Сен болсо унсуз гана тиктеп турдун. Абалыма боорун ооруп аяп турганынды сездим, сездим да эрким бошоп ыйлап жибердим. Мени кечир. Мага канчалык оор билесинби? Эч кимге айта албай, ичинден озунду жеп, куноолоп, журогунду жазалап жашоо кандай кыйын...
Ушул кунго чейин сени жашоомдон чийип келдим. Сен менен откон аз жашоомду, унутуп, очуруп, жаап салдым. Эскеруулорду тазалап дайым сени жок, болбогон деп омур сурдум. Сенсиз дуйном кулап кетет дечумун, кулады. Урандылардын арасында унсуз калып кеттим. Ичимдеги кыяматта унсуз жашадым. Козумдон тамчы жаш агызбай, коодондон кол болуп тогулуп ыйладым унсуз. Тируу болуп олуктой жашай бердим. Ишенбестик менен кабыл албай койдум. Анан бир канча убакыт отуп, журогум токтогондой акылым да токтоду. Сени унутам дедим. Ооба ошентип ойлодум кыска оюмда. Сени унутуу мумкун эместигин билсем да моюндабай унутам дегенимчи. Сенсиз жашайм, сенсиз бактылуу болуп сенден оч алам дедим. Апан экоон талкалаган тагдырымды, курап ондоп алам деп когордум. Биздин эки жолго тушконубузго ким куноолуу? Мени келиним деп кабыл албай койгон апанбы? Же кандай учурда да сени коргойм деп соз берип таштап кеткен сенби? Же болбосо коркоктук кылган менби? Мындайда тагдыр гана куноолуу деп кутулуп кетем. Оо анда 19 гана жашта элем. Сени жолуктурдум. Суйуп калдым. Башында кежир, когоргон мунозум менен сени баймаксанга салып кабыл албаганым менен убакыт отуп суйдуруп алдын. Ооба сени суйбой коюга мумкун эмес эле. Жылмайганда жанып кеткен коздорунду суйбой, аны кагып салып басып кетуу мумкун эмес да. Уйлонобуз дедик. Апам жашсын дегенине конбой турмушка чыктым. Апакай койнок кийгизип уйумдон алып кеттин. Кубанычка толгон сезимдер менен сенин босогонду аттаганымда апандын томсоргон муздак коздору тосуп алды. Карегинен ушуп кеттим. Башыма ак эмес, кызыл гулдуу жоолук салды. Салып жузумдон да суйбой, ооз учунда бактылуу болгула гана деп койду. Ары жактан эжен:
-жене ак жоолук алып чыкпапсыз да, ресторандан шашып келип эле тапканыбызды салып койдук - деп актанып жатты. Чын эле маани бербедим. Мен учун маанилуусу сени менен бирге элем. Ошентип бир булоо болуп жашап жаттык, эн бактылуу кундор болгон экен. Апандын неге мага мындай мамилесин кийин карындашындан угуп калдым. Ал да кокустан байкабай айтып алды:
-Байкем сизди алам деп чыр салып, Феруза эжеге салган сойкону алып келди кайра апам-
дегенде устумон бироо чака сууну куюп жибергендей болду. Ооба апан жактырган кызга сойко салынгандан кийин мага жолугуп суйуп калганынды айттын. Апанды тушунууго аракет кылдым. Озумду куноолуу сездим апандын, тааныбасам да ошол кыздын алдында. Жалган айттын деп таарынып журдум сага. Балким таанышканда айтканында сага жоломок эмесмин деп ыйладым. Акырындан унутулуп кайра эле сени менен жашаганыма, жанымда сен бар экенине бактылуу болуп журдум. Кош бойлуу болдум. Апан экообуздун мамиле жылыбай койду. Башында кулуп апалаганым менен акырындап мен да ошол уйдогу аба ырайына коно баштадым. Жаш болгонума, же оор которгонумо айыма жетпей тородум. Аябай кубанып куткон тун перзентибиз 5 гана кун жашап чарчап калды. Могдоп жатып калдым. Сенин абалын менден эки эсе оор болчу. Канча кубаныч менен куткон элен. Жаш баланы ушунчалык жакшы корчусун. Биринчи ирет наристебизди коргону киргенинде козундогу жаш, кубанычты коруп эзилип кеткем. Анан ошол бакыт бизде 5 гана кун жашады. Эч кимди баладан ажыратпасын экен. Колума алып, ууз сутумду бергенге да улгургон жокмун. Козум тоо болуп ишигенин коруп апан болмомо кирип"болду эми, 5 кундук бир нерсе учун ушунча аза кутпой" - дегенде журогум муздады. Чын эле мен да апандай муздак болдум. Уйубуздо олуу тынчтык окум суруп калды. Апандын таап алган бир созу "бир баланы эптеп торой албайт." Сен болсо же мен же апам дей албай чайналдын. Урушуп жарашып, таарынышып акыры мен кетип калдым. Артымдан да келбедин. Чарчасан керек. Кийин Россияга кетип ошол жактан чалдын. Чакырам кел дедин. Кетким келди. Кайдан экенин билбейм апан номеримди таап "баламды тынч кой, баары бир жашатпайм" - деп, менин апама чейин чалып "кызынды карап ал" - дегенде болду дедим. Сага чалдым да "болду баары бутту, биз кайра бир боло албайбыз, мен турмушка чыгып жатам, жайыма кой" - деп телефонду коюп салдым. Ыйладым, ызаама чыдабай, сени ичимден кыя албай, кызганып ыйладым. Канча убакыт отту билбейм, кийин сени сурап бир эжен чалды, сени Россияда издеп жатышканын айтып сага чалбадыбы деп сурады. Жок дедим. Кийин досумдан сени каза болуп калганынды уктум. Корсо акыркы ирет мен менен суйлошкон экенсин. Кантип? Ишенбей турдум. Апама айттым, корсо уккан экен. Мени озуно бир нерсе кылып алат деп корксо керек айта албай журуптур. Ошентип сенден ажырап калдым. Ишенбедим. Мурзоно жетип андагы жазылган сенин атынды окуганга чейин ишенбедим. Ошондо гана мага жетти сенин бул дуйнодо жок экенин. Бир адамдын, жок суйгон адамындын бул жашоодо бар экенин сезип жашоо озу канча бакыт! Кечир? Сенден оч алам дегем, сен болсо адатынча унчукпай жылмайып гана мени женип кеттин. Мына эми оч алып жаша?! "Эмнеге сени менен кетпедим? Эмнеге суйуубуз учун мен корушкон жокмун? Эмнеге ошондо чалганында сага катуу суйлодум экен? Жакшы кором, суйом деген созду неге айтпадым?! " - ушул сыяктуу ойлор мени жеп озумду жазалап жашап калдым. Биздин наристебиз чарчагандан, бир жыл отуп сен да кеттин. Бир жолу тушумдо" Кызымды колума алып сени кутуп алам" дедин. Канча жолу мен да олгум келген. Бирок эрким жетпей койду. Дайымкыдай коркоктук кылдым. Кечир. Сен жашашын керек болчу, макул мени менен эмес, бирок уулдуу, кыздуу болуп жашашын керек эле. Андан бери 7 жыл отту. Откон 7 жылда мээм сени очуруп жок деп эсептесе, журогум ар бир мунотундо сени менен жашады. Неге мынча жакшы адам болдун экен? Унутуу мумкун эмес. Чогуу жашаган кундордо мага колун эмес, бир катуу созун тийбептир. Бир аз эле жаман адам болгонунда балким бат унутаар белем. Сени издей баштадым. Кайрадан озум жасап алам дедим. Сага окшош сендейди кабыл алдым. Жок окшобойт, озум окшотуп кыялымда сен деп атап алдым. Тенирден тескери адам экенин билсем да, сен деп кабыл алдым. Корсо, мен кокурокту жарган сага деген сагынычымды даарылагым келген экен. Чон жоготуумду бир нерсе менен жаап, жамап алгым келген. Куйутумду которо албай баш калкалоочу панек издеп дейди болгон экем да. Журогумдогу орду толгус ангыраган боштукту толтургум келиптир. Ал боштук эч качан, эч нерсе менен толбосун тушунсом да моюндабай койгом. Толгон жок, ангырап бопбош бойдон турат. Тушумо кирбечи дегеним менен озум каалайм сени тушумдо корууну. Онумдо айтпаган маанилуу сага керек болгон созумду кечигип тушумдо айтамын. Сени тээ журогумдун тупкурунон озум кое бербей журом. Ошондуктан "мени кое берчи," - деп киресинби тушумо? Кое бергим келбейт. Жок дегенде тушумдо коруп кубат алып жашайм. Сени ушунчалык сагындым. Сени менен суйлошкум келди. Жок дегенде сени тааныган адамдар менен суйлошкум келди. Сен жонундо. Сени ушунчалык сагынгам...
P. S тируулукто конул калтырбай, жакшы созубузду жакындарыбыздан аябай айтып туралы. Бул аманат жалган дуйнодо баарыбыз конокпуз. Бугун конулун ооруткан адамды эртен корбой калуубуз толук мумкун. Ошондуктан кечиримдуу бололу. Жараткан кошкон жарыныздар менен туболук бир болунуздар. ..
Сени ушунчалык сагындым...
Тушумо кирдин. Дайым жылмайып кирсен бул жолу негедир капалуусун. Мен "Кечир. Кечир, суранам"деп кайталап жаттым. Сен болсо унсуз гана тиктеп турдун. Абалыма боорун ооруп аяп турганынды сездим, сездим да эрким бошоп ыйлап жибердим. Мени кечир. Мага канчалык оор билесинби? Эч кимге айта албай, ичинден озунду жеп, куноолоп, журогунду жазалап жашоо кандай кыйын...
Ушул кунго чейин сени жашоомдон чийип келдим. Сен менен откон аз жашоомду, унутуп, очуруп, жаап салдым. Эскеруулорду тазалап дайым сени жок, болбогон деп омур сурдум. Сенсиз дуйном кулап кетет дечумун, кулады. Урандылардын арасында унсуз калып кеттим. Ичимдеги кыяматта унсуз жашадым. Козумдон тамчы жаш агызбай, коодондон кол болуп тогулуп ыйладым унсуз. Тируу болуп олуктой жашай бердим. Ишенбестик менен кабыл албай койдум. Анан бир канча убакыт отуп, журогум токтогондой акылым да токтоду. Сени унутам дедим. Ооба ошентип ойлодум кыска оюмда. Сени унутуу мумкун эместигин билсем да моюндабай унутам дегенимчи. Сенсиз жашайм, сенсиз бактылуу болуп сенден оч алам дедим. Апан экоон талкалаган тагдырымды, курап ондоп алам деп когордум. Биздин эки жолго тушконубузго ким куноолуу? Мени келиним деп кабыл албай койгон апанбы? Же кандай учурда да сени коргойм деп соз берип таштап кеткен сенби? Же болбосо коркоктук кылган менби? Мындайда тагдыр гана куноолуу деп кутулуп кетем. Оо анда 19 гана жашта элем. Сени жолуктурдум. Суйуп калдым. Башында кежир, когоргон мунозум менен сени баймаксанга салып кабыл албаганым менен убакыт отуп суйдуруп алдын. Ооба сени суйбой коюга мумкун эмес эле. Жылмайганда жанып кеткен коздорунду суйбой, аны кагып салып басып кетуу мумкун эмес да. Уйлонобуз дедик. Апам жашсын дегенине конбой турмушка чыктым. Апакай койнок кийгизип уйумдон алып кеттин. Кубанычка толгон сезимдер менен сенин босогонду аттаганымда апандын томсоргон муздак коздору тосуп алды. Карегинен ушуп кеттим. Башыма ак эмес, кызыл гулдуу жоолук салды. Салып жузумдон да суйбой, ооз учунда бактылуу болгула гана деп койду. Ары жактан эжен:
-жене ак жоолук алып чыкпапсыз да, ресторандан шашып келип эле тапканыбызды салып койдук - деп актанып жатты. Чын эле маани бербедим. Мен учун маанилуусу сени менен бирге элем. Ошентип бир булоо болуп жашап жаттык, эн бактылуу кундор болгон экен. Апандын неге мага мындай мамилесин кийин карындашындан угуп калдым. Ал да кокустан байкабай айтып алды:
-Байкем сизди алам деп чыр салып, Феруза эжеге салган сойкону алып келди кайра апам-
дегенде устумон бироо чака сууну куюп жибергендей болду. Ооба апан жактырган кызга сойко салынгандан кийин мага жолугуп суйуп калганынды айттын. Апанды тушунууго аракет кылдым. Озумду куноолуу сездим апандын, тааныбасам да ошол кыздын алдында. Жалган айттын деп таарынып журдум сага. Балким таанышканда айтканында сага жоломок эмесмин деп ыйладым. Акырындан унутулуп кайра эле сени менен жашаганыма, жанымда сен бар экенине бактылуу болуп журдум. Кош бойлуу болдум. Апан экообуздун мамиле жылыбай койду. Башында кулуп апалаганым менен акырындап мен да ошол уйдогу аба ырайына коно баштадым. Жаш болгонума, же оор которгонумо айыма жетпей тородум. Аябай кубанып куткон тун перзентибиз 5 гана кун жашап чарчап калды. Могдоп жатып калдым. Сенин абалын менден эки эсе оор болчу. Канча кубаныч менен куткон элен. Жаш баланы ушунчалык жакшы корчусун. Биринчи ирет наристебизди коргону киргенинде козундогу жаш, кубанычты коруп эзилип кеткем. Анан ошол бакыт бизде 5 гана кун жашады. Эч кимди баладан ажыратпасын экен. Колума алып, ууз сутумду бергенге да улгургон жокмун. Козум тоо болуп ишигенин коруп апан болмомо кирип"болду эми, 5 кундук бир нерсе учун ушунча аза кутпой" - дегенде журогум муздады. Чын эле мен да апандай муздак болдум. Уйубуздо олуу тынчтык окум суруп калды. Апандын таап алган бир созу "бир баланы эптеп торой албайт." Сен болсо же мен же апам дей албай чайналдын. Урушуп жарашып, таарынышып акыры мен кетип калдым. Артымдан да келбедин. Чарчасан керек. Кийин Россияга кетип ошол жактан чалдын. Чакырам кел дедин. Кетким келди. Кайдан экенин билбейм апан номеримди таап "баламды тынч кой, баары бир жашатпайм" - деп, менин апама чейин чалып "кызынды карап ал" - дегенде болду дедим. Сага чалдым да "болду баары бутту, биз кайра бир боло албайбыз, мен турмушка чыгып жатам, жайыма кой" - деп телефонду коюп салдым. Ыйладым, ызаама чыдабай, сени ичимден кыя албай, кызганып ыйладым. Канча убакыт отту билбейм, кийин сени сурап бир эжен чалды, сени Россияда издеп жатышканын айтып сага чалбадыбы деп сурады. Жок дедим. Кийин досумдан сени каза болуп калганынды уктум. Корсо акыркы ирет мен менен суйлошкон экенсин. Кантип? Ишенбей турдум. Апама айттым, корсо уккан экен. Мени озуно бир нерсе кылып алат деп корксо керек айта албай журуптур. Ошентип сенден ажырап калдым. Ишенбедим. Мурзоно жетип андагы жазылган сенин атынды окуганга чейин ишенбедим. Ошондо гана мага жетти сенин бул дуйнодо жок экенин. Бир адамдын, жок суйгон адамындын бул жашоодо бар экенин сезип жашоо озу канча бакыт! Кечир? Сенден оч алам дегем, сен болсо адатынча унчукпай жылмайып гана мени женип кеттин. Мына эми оч алып жаша?! "Эмнеге сени менен кетпедим? Эмнеге суйуубуз учун мен корушкон жокмун? Эмнеге ошондо чалганында сага катуу суйлодум экен? Жакшы кором, суйом деген созду неге айтпадым?! " - ушул сыяктуу ойлор мени жеп озумду жазалап жашап калдым. Биздин наристебиз чарчагандан, бир жыл отуп сен да кеттин. Бир жолу тушумдо" Кызымды колума алып сени кутуп алам" дедин. Канча жолу мен да олгум келген. Бирок эрким жетпей койду. Дайымкыдай коркоктук кылдым. Кечир. Сен жашашын керек болчу, макул мени менен эмес, бирок уулдуу, кыздуу болуп жашашын керек эле. Андан бери 7 жыл отту. Откон 7 жылда мээм сени очуруп жок деп эсептесе, журогум ар бир мунотундо сени менен жашады. Неге мынча жакшы адам болдун экен? Унутуу мумкун эмес. Чогуу жашаган кундордо мага колун эмес, бир катуу созун тийбептир. Бир аз эле жаман адам болгонунда балким бат унутаар белем. Сени издей баштадым. Кайрадан озум жасап алам дедим. Сага окшош сендейди кабыл алдым. Жок окшобойт, озум окшотуп кыялымда сен деп атап алдым. Тенирден тескери адам экенин билсем да, сен деп кабыл алдым. Корсо, мен кокурокту жарган сага деген сагынычымды даарылагым келген экен. Чон жоготуумду бир нерсе менен жаап, жамап алгым келген. Куйутумду которо албай баш калкалоочу панек издеп дейди болгон экем да. Журогумдогу орду толгус ангыраган боштукту толтургум келиптир. Ал боштук эч качан, эч нерсе менен толбосун тушунсом да моюндабай койгом. Толгон жок, ангырап бопбош бойдон турат. Тушумо кирбечи дегеним менен озум каалайм сени тушумдо корууну. Онумдо айтпаган маанилуу сага керек болгон созумду кечигип тушумдо айтамын. Сени тээ журогумдун тупкурунон озум кое бербей журом. Ошондуктан "мени кое берчи," - деп киресинби тушумо? Кое бергим келбейт. Жок дегенде тушумдо коруп кубат алып жашайм. Сени ушунчалык сагындым. Сени менен суйлошкум келди. Жок дегенде сени тааныган адамдар менен суйлошкум келди. Сен жонундо. Сени ушунчалык сагынгам...
P. S тируулукто конул калтырбай, жакшы созубузду жакындарыбыздан аябай айтып туралы. Бул аманат жалган дуйнодо баарыбыз конокпуз. Бугун конулун ооруткан адамды эртен корбой калуубуз толук мумкун. Ошондуктан кечиримдуу бололу. Жараткан кошкон жарыныздар менен туболук бир болунуздар. ..
#7 19 Май 2020 - 15:25
_Jalgyzym_ (27 Апрель 2020 - 13:43) жазган:
Сенсиздик...
Сени ушунчалык сагындым...
Тушумо кирдин. Дайым жылмайып кирсен бул жолу негедир капалуусун. Мен "Кечир. Кечир, суранам"деп кайталап жаттым. Сен болсо унсуз гана тиктеп турдун. Абалыма боорун ооруп аяп турганынды сездим, сездим да эрким бошоп ыйлап жибердим. Мени кечир. Мага канчалык оор билесинби? Эч кимге айта албай, ичинден озунду жеп, куноолоп, журогунду жазалап жашоо кандай кыйын...
Ушул кунго чейин сени жашоомдон чийип келдим. Сен менен откон аз жашоомду, унутуп, очуруп, жаап салдым. Эскеруулорду тазалап дайым сени жок, болбогон деп омур сурдум. Сенсиз дуйном кулап кетет дечумун, кулады. Урандылардын арасында унсуз калып кеттим. Ичимдеги кыяматта унсуз жашадым. Козумдон тамчы жаш агызбай, коодондон кол болуп тогулуп ыйладым унсуз. Тируу болуп олуктой жашай бердим. Ишенбестик менен кабыл албай койдум. Анан бир канча убакыт отуп, журогум токтогондой акылым да токтоду. Сени унутам дедим. Ооба ошентип ойлодум кыска оюмда. Сени унутуу мумкун эместигин билсем да моюндабай унутам дегенимчи. Сенсиз жашайм, сенсиз бактылуу болуп сенден оч алам дедим. Апан экоон талкалаган тагдырымды, курап ондоп алам деп когордум. Биздин эки жолго тушконубузго ким куноолуу? Мени келиним деп кабыл албай койгон апанбы? Же кандай учурда да сени коргойм деп соз берип таштап кеткен сенби? Же болбосо коркоктук кылган менби? Мындайда тагдыр гана куноолуу деп кутулуп кетем. Оо анда 19 гана жашта элем. Сени жолуктурдум. Суйуп калдым. Башында кежир, когоргон мунозум менен сени баймаксанга салып кабыл албаганым менен убакыт отуп суйдуруп алдын. Ооба сени суйбой коюга мумкун эмес эле. Жылмайганда жанып кеткен коздорунду суйбой, аны кагып салып басып кетуу мумкун эмес да. Уйлонобуз дедик. Апам жашсын дегенине конбой турмушка чыктым. Апакай койнок кийгизип уйумдон алып кеттин. Кубанычка толгон сезимдер менен сенин босогонду аттаганымда апандын томсоргон муздак коздору тосуп алды. Карегинен ушуп кеттим. Башыма ак эмес, кызыл гулдуу жоолук салды. Салып жузумдон да суйбой, ооз учунда бактылуу болгула гана деп койду. Ары жактан эжен:
-жене ак жоолук алып чыкпапсыз да, ресторандан шашып келип эле тапканыбызды салып койдук - деп актанып жатты. Чын эле маани бербедим. Мен учун маанилуусу сени менен бирге элем. Ошентип бир булоо болуп жашап жаттык, эн бактылуу кундор болгон экен. Апандын неге мага мындай мамилесин кийин карындашындан угуп калдым. Ал да кокустан байкабай айтып алды:
-Байкем сизди алам деп чыр салып, Феруза эжеге салган сойкону алып келди кайра апам-
дегенде устумон бироо чака сууну куюп жибергендей болду. Ооба апан жактырган кызга сойко салынгандан кийин мага жолугуп суйуп калганынды айттын. Апанды тушунууго аракет кылдым. Озумду куноолуу сездим апандын, тааныбасам да ошол кыздын алдында. Жалган айттын деп таарынып журдум сага. Балким таанышканда айтканында сага жоломок эмесмин деп ыйладым. Акырындан унутулуп кайра эле сени менен жашаганыма, жанымда сен бар экенине бактылуу болуп журдум. Кош бойлуу болдум. Апан экообуздун мамиле жылыбай койду. Башында кулуп апалаганым менен акырындап мен да ошол уйдогу аба ырайына коно баштадым. Жаш болгонума, же оор которгонумо айыма жетпей тородум. Аябай кубанып куткон тун перзентибиз 5 гана кун жашап чарчап калды. Могдоп жатып калдым. Сенин абалын менден эки эсе оор болчу. Канча кубаныч менен куткон элен. Жаш баланы ушунчалык жакшы корчусун. Биринчи ирет наристебизди коргону киргенинде козундогу жаш, кубанычты коруп эзилип кеткем. Анан ошол бакыт бизде 5 гана кун жашады. Эч кимди баладан ажыратпасын экен. Колума алып, ууз сутумду бергенге да улгургон жокмун. Козум тоо болуп ишигенин коруп апан болмомо кирип"болду эми, 5 кундук бир нерсе учун ушунча аза кутпой" - дегенде журогум муздады. Чын эле мен да апандай муздак болдум. Уйубуздо олуу тынчтык окум суруп калды. Апандын таап алган бир созу "бир баланы эптеп торой албайт." Сен болсо же мен же апам дей албай чайналдын. Урушуп жарашып, таарынышып акыры мен кетип калдым. Артымдан да келбедин. Чарчасан керек. Кийин Россияга кетип ошол жактан чалдын. Чакырам кел дедин. Кетким келди. Кайдан экенин билбейм апан номеримди таап "баламды тынч кой, баары бир жашатпайм" - деп, менин апама чейин чалып "кызынды карап ал" - дегенде болду дедим. Сага чалдым да "болду баары бутту, биз кайра бир боло албайбыз, мен турмушка чыгып жатам, жайыма кой" - деп телефонду коюп салдым. Ыйладым, ызаама чыдабай, сени ичимден кыя албай, кызганып ыйладым. Канча убакыт отту билбейм, кийин сени сурап бир эжен чалды, сени Россияда издеп жатышканын айтып сага чалбадыбы деп сурады. Жок дедим. Кийин досумдан сени каза болуп калганынды уктум. Корсо акыркы ирет мен менен суйлошкон экенсин. Кантип? Ишенбей турдум. Апама айттым, корсо уккан экен. Мени озуно бир нерсе кылып алат деп корксо керек айта албай журуптур. Ошентип сенден ажырап калдым. Ишенбедим. Мурзоно жетип андагы жазылган сенин атынды окуганга чейин ишенбедим. Ошондо гана мага жетти сенин бул дуйнодо жок экенин. Бир адамдын, жок суйгон адамындын бул жашоодо бар экенин сезип жашоо озу канча бакыт! Кечир? Сенден оч алам дегем, сен болсо адатынча унчукпай жылмайып гана мени женип кеттин. Мына эми оч алып жаша?! "Эмнеге сени менен кетпедим? Эмнеге суйуубуз учун мен корушкон жокмун? Эмнеге ошондо чалганында сага катуу суйлодум экен? Жакшы кором, суйом деген созду неге айтпадым?! " - ушул сыяктуу ойлор мени жеп озумду жазалап жашап калдым. Биздин наристебиз чарчагандан, бир жыл отуп сен да кеттин. Бир жолу тушумдо" Кызымды колума алып сени кутуп алам" дедин. Канча жолу мен да олгум келген. Бирок эрким жетпей койду. Дайымкыдай коркоктук кылдым. Кечир. Сен жашашын керек болчу, макул мени менен эмес, бирок уулдуу, кыздуу болуп жашашын керек эле. Андан бери 7 жыл отту. Откон 7 жылда мээм сени очуруп жок деп эсептесе, журогум ар бир мунотундо сени менен жашады. Неге мынча жакшы адам болдун экен? Унутуу мумкун эмес. Чогуу жашаган кундордо мага колун эмес, бир катуу созун тийбептир. Бир аз эле жаман адам болгонунда балким бат унутаар белем. Сени издей баштадым. Кайрадан озум жасап алам дедим. Сага окшош сендейди кабыл алдым. Жок окшобойт, озум окшотуп кыялымда сен деп атап алдым. Тенирден тескери адам экенин билсем да, сен деп кабыл алдым. Корсо, мен кокурокту жарган сага деген сагынычымды даарылагым келген экен. Чон жоготуумду бир нерсе менен жаап, жамап алгым келген. Куйутумду которо албай баш калкалоочу панек издеп дейди болгон экем да. Журогумдогу орду толгус ангыраган боштукту толтургум келиптир. Ал боштук эч качан, эч нерсе менен толбосун тушунсом да моюндабай койгом. Толгон жок, ангырап бопбош бойдон турат. Тушумо кирбечи дегеним менен озум каалайм сени тушумдо корууну. Онумдо айтпаган маанилуу сага керек болгон созумду кечигип тушумдо айтамын. Сени тээ журогумдун тупкурунон озум кое бербей журом. Ошондуктан "мени кое берчи," - деп киресинби тушумо? Кое бергим келбейт. Жок дегенде тушумдо коруп кубат алып жашайм. Сени ушунчалык сагындым. Сени менен суйлошкум келди. Жок дегенде сени тааныган адамдар менен суйлошкум келди. Сен жонундо. Сени ушунчалык сагынгам...
P. S тируулукто конул калтырбай, жакшы созубузду жакындарыбыздан аябай айтып туралы. Бул аманат жалган дуйнодо баарыбыз конокпуз. Бугун конулун ооруткан адамды эртен корбой калуубуз толук мумкун. Ошондуктан кечиримдуу бололу. Жараткан кошкон жарыныздар менен туболук бир болунуздар. ..
Сени ушунчалык сагындым...
Тушумо кирдин. Дайым жылмайып кирсен бул жолу негедир капалуусун. Мен "Кечир. Кечир, суранам"деп кайталап жаттым. Сен болсо унсуз гана тиктеп турдун. Абалыма боорун ооруп аяп турганынды сездим, сездим да эрким бошоп ыйлап жибердим. Мени кечир. Мага канчалык оор билесинби? Эч кимге айта албай, ичинден озунду жеп, куноолоп, журогунду жазалап жашоо кандай кыйын...
Ушул кунго чейин сени жашоомдон чийип келдим. Сен менен откон аз жашоомду, унутуп, очуруп, жаап салдым. Эскеруулорду тазалап дайым сени жок, болбогон деп омур сурдум. Сенсиз дуйном кулап кетет дечумун, кулады. Урандылардын арасында унсуз калып кеттим. Ичимдеги кыяматта унсуз жашадым. Козумдон тамчы жаш агызбай, коодондон кол болуп тогулуп ыйладым унсуз. Тируу болуп олуктой жашай бердим. Ишенбестик менен кабыл албай койдум. Анан бир канча убакыт отуп, журогум токтогондой акылым да токтоду. Сени унутам дедим. Ооба ошентип ойлодум кыска оюмда. Сени унутуу мумкун эместигин билсем да моюндабай унутам дегенимчи. Сенсиз жашайм, сенсиз бактылуу болуп сенден оч алам дедим. Апан экоон талкалаган тагдырымды, курап ондоп алам деп когордум. Биздин эки жолго тушконубузго ким куноолуу? Мени келиним деп кабыл албай койгон апанбы? Же кандай учурда да сени коргойм деп соз берип таштап кеткен сенби? Же болбосо коркоктук кылган менби? Мындайда тагдыр гана куноолуу деп кутулуп кетем. Оо анда 19 гана жашта элем. Сени жолуктурдум. Суйуп калдым. Башында кежир, когоргон мунозум менен сени баймаксанга салып кабыл албаганым менен убакыт отуп суйдуруп алдын. Ооба сени суйбой коюга мумкун эмес эле. Жылмайганда жанып кеткен коздорунду суйбой, аны кагып салып басып кетуу мумкун эмес да. Уйлонобуз дедик. Апам жашсын дегенине конбой турмушка чыктым. Апакай койнок кийгизип уйумдон алып кеттин. Кубанычка толгон сезимдер менен сенин босогонду аттаганымда апандын томсоргон муздак коздору тосуп алды. Карегинен ушуп кеттим. Башыма ак эмес, кызыл гулдуу жоолук салды. Салып жузумдон да суйбой, ооз учунда бактылуу болгула гана деп койду. Ары жактан эжен:
-жене ак жоолук алып чыкпапсыз да, ресторандан шашып келип эле тапканыбызды салып койдук - деп актанып жатты. Чын эле маани бербедим. Мен учун маанилуусу сени менен бирге элем. Ошентип бир булоо болуп жашап жаттык, эн бактылуу кундор болгон экен. Апандын неге мага мындай мамилесин кийин карындашындан угуп калдым. Ал да кокустан байкабай айтып алды:
-Байкем сизди алам деп чыр салып, Феруза эжеге салган сойкону алып келди кайра апам-
дегенде устумон бироо чака сууну куюп жибергендей болду. Ооба апан жактырган кызга сойко салынгандан кийин мага жолугуп суйуп калганынды айттын. Апанды тушунууго аракет кылдым. Озумду куноолуу сездим апандын, тааныбасам да ошол кыздын алдында. Жалган айттын деп таарынып журдум сага. Балким таанышканда айтканында сага жоломок эмесмин деп ыйладым. Акырындан унутулуп кайра эле сени менен жашаганыма, жанымда сен бар экенине бактылуу болуп журдум. Кош бойлуу болдум. Апан экообуздун мамиле жылыбай койду. Башында кулуп апалаганым менен акырындап мен да ошол уйдогу аба ырайына коно баштадым. Жаш болгонума, же оор которгонумо айыма жетпей тородум. Аябай кубанып куткон тун перзентибиз 5 гана кун жашап чарчап калды. Могдоп жатып калдым. Сенин абалын менден эки эсе оор болчу. Канча кубаныч менен куткон элен. Жаш баланы ушунчалык жакшы корчусун. Биринчи ирет наристебизди коргону киргенинде козундогу жаш, кубанычты коруп эзилип кеткем. Анан ошол бакыт бизде 5 гана кун жашады. Эч кимди баладан ажыратпасын экен. Колума алып, ууз сутумду бергенге да улгургон жокмун. Козум тоо болуп ишигенин коруп апан болмомо кирип"болду эми, 5 кундук бир нерсе учун ушунча аза кутпой" - дегенде журогум муздады. Чын эле мен да апандай муздак болдум. Уйубуздо олуу тынчтык окум суруп калды. Апандын таап алган бир созу "бир баланы эптеп торой албайт." Сен болсо же мен же апам дей албай чайналдын. Урушуп жарашып, таарынышып акыры мен кетип калдым. Артымдан да келбедин. Чарчасан керек. Кийин Россияга кетип ошол жактан чалдын. Чакырам кел дедин. Кетким келди. Кайдан экенин билбейм апан номеримди таап "баламды тынч кой, баары бир жашатпайм" - деп, менин апама чейин чалып "кызынды карап ал" - дегенде болду дедим. Сага чалдым да "болду баары бутту, биз кайра бир боло албайбыз, мен турмушка чыгып жатам, жайыма кой" - деп телефонду коюп салдым. Ыйладым, ызаама чыдабай, сени ичимден кыя албай, кызганып ыйладым. Канча убакыт отту билбейм, кийин сени сурап бир эжен чалды, сени Россияда издеп жатышканын айтып сага чалбадыбы деп сурады. Жок дедим. Кийин досумдан сени каза болуп калганынды уктум. Корсо акыркы ирет мен менен суйлошкон экенсин. Кантип? Ишенбей турдум. Апама айттым, корсо уккан экен. Мени озуно бир нерсе кылып алат деп корксо керек айта албай журуптур. Ошентип сенден ажырап калдым. Ишенбедим. Мурзоно жетип андагы жазылган сенин атынды окуганга чейин ишенбедим. Ошондо гана мага жетти сенин бул дуйнодо жок экенин. Бир адамдын, жок суйгон адамындын бул жашоодо бар экенин сезип жашоо озу канча бакыт! Кечир? Сенден оч алам дегем, сен болсо адатынча унчукпай жылмайып гана мени женип кеттин. Мына эми оч алып жаша?! "Эмнеге сени менен кетпедим? Эмнеге суйуубуз учун мен корушкон жокмун? Эмнеге ошондо чалганында сага катуу суйлодум экен? Жакшы кором, суйом деген созду неге айтпадым?! " - ушул сыяктуу ойлор мени жеп озумду жазалап жашап калдым. Биздин наристебиз чарчагандан, бир жыл отуп сен да кеттин. Бир жолу тушумдо" Кызымды колума алып сени кутуп алам" дедин. Канча жолу мен да олгум келген. Бирок эрким жетпей койду. Дайымкыдай коркоктук кылдым. Кечир. Сен жашашын керек болчу, макул мени менен эмес, бирок уулдуу, кыздуу болуп жашашын керек эле. Андан бери 7 жыл отту. Откон 7 жылда мээм сени очуруп жок деп эсептесе, журогум ар бир мунотундо сени менен жашады. Неге мынча жакшы адам болдун экен? Унутуу мумкун эмес. Чогуу жашаган кундордо мага колун эмес, бир катуу созун тийбептир. Бир аз эле жаман адам болгонунда балким бат унутаар белем. Сени издей баштадым. Кайрадан озум жасап алам дедим. Сага окшош сендейди кабыл алдым. Жок окшобойт, озум окшотуп кыялымда сен деп атап алдым. Тенирден тескери адам экенин билсем да, сен деп кабыл алдым. Корсо, мен кокурокту жарган сага деген сагынычымды даарылагым келген экен. Чон жоготуумду бир нерсе менен жаап, жамап алгым келген. Куйутумду которо албай баш калкалоочу панек издеп дейди болгон экем да. Журогумдогу орду толгус ангыраган боштукту толтургум келиптир. Ал боштук эч качан, эч нерсе менен толбосун тушунсом да моюндабай койгом. Толгон жок, ангырап бопбош бойдон турат. Тушумо кирбечи дегеним менен озум каалайм сени тушумдо корууну. Онумдо айтпаган маанилуу сага керек болгон созумду кечигип тушумдо айтамын. Сени тээ журогумдун тупкурунон озум кое бербей журом. Ошондуктан "мени кое берчи," - деп киресинби тушумо? Кое бергим келбейт. Жок дегенде тушумдо коруп кубат алып жашайм. Сени ушунчалык сагындым. Сени менен суйлошкум келди. Жок дегенде сени тааныган адамдар менен суйлошкум келди. Сен жонундо. Сени ушунчалык сагынгам...
P. S тируулукто конул калтырбай, жакшы созубузду жакындарыбыздан аябай айтып туралы. Бул аманат жалган дуйнодо баарыбыз конокпуз. Бугун конулун ооруткан адамды эртен корбой калуубуз толук мумкун. Ошондуктан кечиримдуу бололу. Жараткан кошкон жарыныздар менен туболук бир болунуздар. ..
#9 16 Июнь 2020 - 01:50
Баштан коп нерсе отуптур. Нормалдуу суйгонунон арылуу негизи туура болсо 2 жыл. Андан кийинки кыйналуу иллюзия. Адам олсо деле олуп калдын кечирбейм деп таарынып журо бербейбиз да. Ошол сыяктуу эле тируулукто деле адамдарды кое бериш керек.
Баары жакшы болот!
Баракча 1 - 1