Менин атам эн жакшы адам. Атам менен сыймыктанам.
Айылда кадыр барктуу, бир туугандарынын лидери, созу орундуу, салмактуу, озу чыдамкай, сабырдуу. Бизди апабыздын жоктугун билгизбешке,
эч нерседен оксутпогонго болгон аракетин кылып жатат. Мени турмушка татыктуу узатты. Бирок баары бир апабыздын орду болок, апабыздын жоктугу билинет, апама Куран окуп багыштагандан башка айлабыз жок. Азыр болсо атамдын ден соолугун, омурун Кудайдан тилеп келем, атамды ушунчалык жакшы кором. Атама соз тийгизгендерин угуп калсам дароо ошол адамды беттен алам, улуу кичуусуно карабайм.
Эртен менен кайненемдин телефондо кызы менен суйлошуп жатып, кайненемдин "атасынын башы" деген созун угуп калып тыншай калдым, соз абысыным жонундо болуп жаткан экен. Куду менин атамды айтып жаткандай болуп жаман болуп кеттим. Болуптур абысыным жаман экен а анын атасы буларга не кылды дейм да анчалык асылгыдай? Чоон эле 50 жаштагы аял ошентип айтса жаман угулат экен. Озунун кызын деле ушинтип айтса жакшыбы? Аталарыбыз эмне болсо да бут ичине ката берип ден соолугунан эрте эле ажырап калышат, колубуздан келишинче алардын журогун оорутпашка аракет кылалычы.
Энелүү жетим- эрке жетим. Эненин мээримине, суйуусуно, колдоосуна муктаждык.
#22 09 Декабрь 2019 - 00:24
Апам бар ....коооп жыл болду суйлошпогонубузго.
1-кызым 2 жашка чыкканда келди эле Москвадан.кайта кеткен андан бери дагы 2 балалуу болдум.мен эч качан апамдай болуп балдарымды сагынтпасам экен деп тырышып жашап журом.мерээздиктин да чеги болсо...