Автор такыр эле жоголуп кеттиго! акыркы жазганына 1 ай болуп калыптыр дээрлик! Же баары суранып жалдыраса жазам деп олтурабы? Кичине жоопкерчилик болуш керек!!!
Баштагандан кийин аягына чыгарыш керек!!!
Алсыз менин аруу сезимдерим... Виртуалдуу жашоодон, реалдуу жашоого карай
#42 12 Январь 2020 - 13:08
Ассаламу алейкум,Окурмандар!
!! Жоголуп жазбай койгонумдун себеби бар...Кечиресиздер,
Зинин окуясын аары уланта албаймын. Окурмандарга тушунуксуз болуп калбоо учун очуроого аракет кылып кордум,болбоду.
Озумдун эле окуямды жазып калтырууну туура кордум..
Кечинде...
-Эртең уйдо эле болосунбу? Видео аркылуу суйлошолу.Эртен Кыргызстанды саатыда 13:20 да чаламын.
-Макул, жакшы эс алыныз!! ! - деп тим болдум..
Эртеси да болду. Бул кун биздин биринчи жолку жолугушуубуз, тактап айтканда "виртуалдуу жолугушуубуз" . Кыздар бир иштери менен кетсе экен, уйдо эч ким болбосо экен деп, ичимден аябай тилендим...Айтылган муноттор жакындап баратат, озунчо эле толкунданып алганмын.. Как будто, камерадан корунуп койгонсуп чачымды жууп, реалдуу жолугушууга бараткансып даярдана баштадым.. Гулира болсо "Эрке бир жака жонодунбу? - деп сурап коёт. Мен болсо" Жоок, мындай эле "-деп тушунуксуз жооп берип ары - бери, буту куйгон тооктой чуркап журомун. Туруп, туруп эле уй жыйнай баштадым, камерага жагымдуу атмосфера тузойун деп))).. Гулира эси ооп, таныркап эле калды. “Бир жака шашып баратсан, таза эле уйду, эмне жыйнайсын? Эрке кичине ооруйсун ээ, тооба "-деп коёт. Менин журогумдо эмнелер болуп жатканын, бул кыз мин уктаса да тушуно кирбесе керек. Оруулуугум же соолугум азыр озумо да белгисиз. Убакыт отуп жатканын сезип турдум.Боенуп баштадым эле, ойлонуп коруп, кандай болсом, ошондой болуп корунууну туура кордум. Бироого жагыгууга биз милдетуу эмеспиз...Чалды. .. Телефондун шынгыраганына караганда, менин журогумдун соккону эки эсе катуу угулуп жатты.Эки жолу очуруп салдым."Тормоз, мондраж"- деген создор, ушул акыбалыма аябай жарашып турду. Аран алдым, анда да камерасына озумду корсотпой, потолоккту каратып койдум .Озум алыстан олтуруп, подушкалар менен жузумду жаап,кичинекей кычыгынан телефондун экраны карап, капкара каштарына, узун кирпиктерине козум урулду, кайра чочуп кетип, подушкаларды бетиме жаап алдым... Мына сага "Детский сад".
Ал болсо" Эрке, Эркеее, Эркеее, жашырынбай, бул жака кел "-деп бир нерселерди эле суйлоп жатат. Кыскасы, уялып жатып,суйлоштум. .. Ошо... Виртуалдуу жолугушуу менин тушунуксуз кылыктарым менен аяктады... Дагы бир ирет ичимден жакканга милдетуу эмесмин деп кайталаганым менен, бир жагынан " Оо, Аллах баары чындыкка айланса экен,мындай журогумо жакын инсанды, дагы кайдан табамын,чын эле омурлук жакын инсаным болуп калсынчы "-деп суранып коёмун.
Кечинде...
-Эртең уйдо эле болосунбу? Видео аркылуу суйлошолу.Эртен Кыргызстанды саатыда 13:20 да чаламын.
-Макул, жакшы эс алыныз!! ! - деп тим болдум..
Эртеси да болду. Бул кун биздин биринчи жолку жолугушуубуз, тактап айтканда "виртуалдуу жолугушуубуз" . Кыздар бир иштери менен кетсе экен, уйдо эч ким болбосо экен деп, ичимден аябай тилендим...Айтылган муноттор жакындап баратат, озунчо эле толкунданып алганмын.. Как будто, камерадан корунуп койгонсуп чачымды жууп, реалдуу жолугушууга бараткансып даярдана баштадым.. Гулира болсо "Эрке бир жака жонодунбу? - деп сурап коёт. Мен болсо" Жоок, мындай эле "-деп тушунуксуз жооп берип ары - бери, буту куйгон тооктой чуркап журомун. Туруп, туруп эле уй жыйнай баштадым, камерага жагымдуу атмосфера тузойун деп))).. Гулира эси ооп, таныркап эле калды. “Бир жака шашып баратсан, таза эле уйду, эмне жыйнайсын? Эрке кичине ооруйсун ээ, тооба "-деп коёт. Менин журогумдо эмнелер болуп жатканын, бул кыз мин уктаса да тушуно кирбесе керек. Оруулуугум же соолугум азыр озумо да белгисиз. Убакыт отуп жатканын сезип турдум.Боенуп баштадым эле, ойлонуп коруп, кандай болсом, ошондой болуп корунууну туура кордум. Бироого жагыгууга биз милдетуу эмеспиз...Чалды. .. Телефондун шынгыраганына караганда, менин журогумдун соккону эки эсе катуу угулуп жатты.Эки жолу очуруп салдым."Тормоз, мондраж"- деген создор, ушул акыбалыма аябай жарашып турду. Аран алдым, анда да камерасына озумду корсотпой, потолоккту каратып койдум .Озум алыстан олтуруп, подушкалар менен жузумду жаап,кичинекей кычыгынан телефондун экраны карап, капкара каштарына, узун кирпиктерине козум урулду, кайра чочуп кетип, подушкаларды бетиме жаап алдым... Мына сага "Детский сад".
Ал болсо" Эрке, Эркеее, Эркеее, жашырынбай, бул жака кел "-деп бир нерселерди эле суйлоп жатат. Кыскасы, уялып жатып,суйлоштум. .. Ошо... Виртуалдуу жолугушуу менин тушунуксуз кылыктарым менен аяктады... Дагы бир ирет ичимден жакканга милдетуу эмесмин деп кайталаганым менен, бир жагынан " Оо, Аллах баары чындыкка айланса экен,мындай журогумо жакын инсанды, дагы кайдан табамын,чын эле омурлук жакын инсаным болуп калсынчы "-деп суранып коёмун.
Билдирүүнү түзөткөн: _arzuuerke_98: 12 Январь 2020 - 13:22
#43 06 Февраль 2020 - 01:36
Автор акыркы билдируунузго дагы 1 ай болоюн деп калдыго!? Качан жазасыз? Же жазышыныз учун окурмандар артыныздан кууш керекпи! Жоопкерчиликти сезе билиш керек Адам кичине болсо да.
#46 13 Март 2020 - 23:15
Ассаламу алейкум, Окурмандар?
!
Февраль,2019 ж. Окуудан бошоп, каникулга уйумо барып келдим.Эхх,оз уйундо,Ата-энендин жанында болгон кандай соонун ээ?!Чон ата, Чон энемди айтпай эле коёюн.Урболондошуп козумду карашат.
Оз Ата-энем мен 3-классымда башка уй салып, бир туугандарым менен кошо болунуп чыгышкан. Мени болсо Чон атам менен Чон энем тарбиялап, эрезеге жеткиришти. Окуудан каникулга барганда тан атпай Ошко келишип кутуп алышат.Аллахга чексиз шугурлор, озум жаман болсомда,бирок мени кандай гана асыл инсандар остурушкон. Каникулга барсам уйдон адам узулбойт,Россиядан 10 жыл иштеп келгенсип, кундо учурашканы келген туугандар. Просто, Чон Атам менен Чон энемди сыйлагандары эле болсо керек. Мен болсо кыйратып окуп келгенсип,Женем (асыл адам,канаты жок периштем) салып берген калын жууркандын устундо саат 11 ге чейин уктаймын," тууур, Эрке, чай ич"-деген айкы - койкудан аран туруп, арыктын жээгине барып, бетимди жууштан зеригип,копко суунун агымынан козумду албай, карап олтура беремин,эс тарткандан баштап ушундай болчумун. Эч нерсени ойлобоймун, жон гана карап олтурамын. Бул мен учун жан дуйномду, мээмди тонкоргон - эн чон релакс!
Бир гана менин тынчтыгымды бузган,туугандарын мага тапкан "Аты улук" жуучулары. Чон энем тыбырчылап "Ойлонуп, баскан - турганынды карап жур,эрезеге жеттин, корунгон менен суйлошпо,тапсан дагы тогороктон эле, эки айыл арасындагы адамды тап. Узака кетпе! “-кетпе деп эскерткени, эскерткен. Чон атам болсо" Бул доктур кызым окуйт , каяктагы куйоо "-деп энемдин оозун жабат. А мага болсо оюма Ж байкемдин уйунун аралыгы 6 сааттык жол экендиги козумо элестелинет, как будто ал мени алам дегенсип.А кстати, Ж байкем менен баары уктап калганда, кыш экенине карабай,кээде бакка, ушугондо уйлар, койлор камалган сарайга кирип алып суйлошомун. Жанымда жарышып койлор пышылдайт, маарайт, бирок мен эч кандай уялган жокмун, барын бардай, жогун жоктой кылып корсоткум келди,11ге чейин уктап,жалкоо экенимди да айттым. Ал болсо кайра "Жакшылап эс ал, окууга келсен кайра мурдагы жашоо башталат, менин ордума да эс ал" - деп колдоп коёт. Анын андан бетер Кыргызстанга болгон сагынычы кучоду окшойт.Ушунтип эркелеген, жуучу саны узулбогон каникул да бутту, бир жыл куткон февральдын башында болгон туулган кунум да бутту.Кайра Бишкек,кайра окуу...
10-февральдан баштап Ж байкемден баардык соц.сеттерден "онлайн" турганызда карабастан дайын жок, смс да, звонок да.Мен да намысымды бийик коюп жазбадым да, чалбадым. 3 кун откондон кийин, кофейныйда тушкон суротун жуктоду(аялдын да шарфы тушуп калыптыр), ошондо мендеги абал башкача эле . 1 жума отту,виртуалдуу мамилебизге чекит коюну туура кордум. Телефонду кайтарып берип,баарын токтотуп, башка виртуалдуу жашоого ишенбеймин деп озумо соз бердим. Бир жолу "Кандайсын, Эрке?!" деп жазышын гана куттум, анан тушундуруп баарын токтомун. Болду токтомун,чындап токтомун... Саат тунку 3, ойлонуп, козумду улгуртпой, квартирага кирген жарыкты карап жатамын , эч ким менен сыр болушо албаймын, анткени "Онлайн любовь" дегенден уяламын, озумдун ишээнчек экенимди жек коруп жаттым.Как обычно озумду алаксытуу учун, аны заблокировка кылуу учун инстаграммга кирдим,бир гана андан келген смс багытымды озгортту.
Ж:Уктабайсынбы, саат уч болдуго?!
Мен жооп берген жокмун, аябай жиним келди, даже ден соолугумду сурабай, буйрук берет.
Кайра,смс Ж:тушунуктуу, таарыныпсын.
Албетте, таарынамын да, дагы кандай реакция кылышым керек эле деп ичимден кунулдоп,жооп бербей уктадым.
Февраль,2019 ж. Окуудан бошоп, каникулга уйумо барып келдим.Эхх,оз уйундо,Ата-энендин жанында болгон кандай соонун ээ?!Чон ата, Чон энемди айтпай эле коёюн.Урболондошуп козумду карашат.
Оз Ата-энем мен 3-классымда башка уй салып, бир туугандарым менен кошо болунуп чыгышкан. Мени болсо Чон атам менен Чон энем тарбиялап, эрезеге жеткиришти. Окуудан каникулга барганда тан атпай Ошко келишип кутуп алышат.Аллахга чексиз шугурлор, озум жаман болсомда,бирок мени кандай гана асыл инсандар остурушкон. Каникулга барсам уйдон адам узулбойт,Россиядан 10 жыл иштеп келгенсип, кундо учурашканы келген туугандар. Просто, Чон Атам менен Чон энемди сыйлагандары эле болсо керек. Мен болсо кыйратып окуп келгенсип,Женем (асыл адам,канаты жок периштем) салып берген калын жууркандын устундо саат 11 ге чейин уктаймын," тууур, Эрке, чай ич"-деген айкы - койкудан аран туруп, арыктын жээгине барып, бетимди жууштан зеригип,копко суунун агымынан козумду албай, карап олтура беремин,эс тарткандан баштап ушундай болчумун. Эч нерсени ойлобоймун, жон гана карап олтурамын. Бул мен учун жан дуйномду, мээмди тонкоргон - эн чон релакс!
Бир гана менин тынчтыгымды бузган,туугандарын мага тапкан "Аты улук" жуучулары. Чон энем тыбырчылап "Ойлонуп, баскан - турганынды карап жур,эрезеге жеттин, корунгон менен суйлошпо,тапсан дагы тогороктон эле, эки айыл арасындагы адамды тап. Узака кетпе! “-кетпе деп эскерткени, эскерткен. Чон атам болсо" Бул доктур кызым окуйт , каяктагы куйоо "-деп энемдин оозун жабат. А мага болсо оюма Ж байкемдин уйунун аралыгы 6 сааттык жол экендиги козумо элестелинет, как будто ал мени алам дегенсип.А кстати, Ж байкем менен баары уктап калганда, кыш экенине карабай,кээде бакка, ушугондо уйлар, койлор камалган сарайга кирип алып суйлошомун. Жанымда жарышып койлор пышылдайт, маарайт, бирок мен эч кандай уялган жокмун, барын бардай, жогун жоктой кылып корсоткум келди,11ге чейин уктап,жалкоо экенимди да айттым. Ал болсо кайра "Жакшылап эс ал, окууга келсен кайра мурдагы жашоо башталат, менин ордума да эс ал" - деп колдоп коёт. Анын андан бетер Кыргызстанга болгон сагынычы кучоду окшойт.Ушунтип эркелеген, жуучу саны узулбогон каникул да бутту, бир жыл куткон февральдын башында болгон туулган кунум да бутту.Кайра Бишкек,кайра окуу...
10-февральдан баштап Ж байкемден баардык соц.сеттерден "онлайн" турганызда карабастан дайын жок, смс да, звонок да.Мен да намысымды бийик коюп жазбадым да, чалбадым. 3 кун откондон кийин, кофейныйда тушкон суротун жуктоду(аялдын да шарфы тушуп калыптыр), ошондо мендеги абал башкача эле . 1 жума отту,виртуалдуу мамилебизге чекит коюну туура кордум. Телефонду кайтарып берип,баарын токтотуп, башка виртуалдуу жашоого ишенбеймин деп озумо соз бердим. Бир жолу "Кандайсын, Эрке?!" деп жазышын гана куттум, анан тушундуруп баарын токтомун. Болду токтомун,чындап токтомун... Саат тунку 3, ойлонуп, козумду улгуртпой, квартирага кирген жарыкты карап жатамын , эч ким менен сыр болушо албаймын, анткени "Онлайн любовь" дегенден уяламын, озумдун ишээнчек экенимди жек коруп жаттым.Как обычно озумду алаксытуу учун, аны заблокировка кылуу учун инстаграммга кирдим,бир гана андан келген смс багытымды озгортту.
Ж:Уктабайсынбы, саат уч болдуго?!
Мен жооп берген жокмун, аябай жиним келди, даже ден соолугумду сурабай, буйрук берет.
Кайра,смс Ж:тушунуктуу, таарыныпсын.
Албетте, таарынамын да, дагы кандай реакция кылышым керек эле деп ичимден кунулдоп,жооп бербей уктадым.