Салам форумчулар!
Коптун катарында мен да кенеш кутом.
Эсимде, чон энем кубана жаны келген келинге жоолук салып жатканы. Ошол учурдан копко чейин уйго конок келип, момпосуй узулчу эмес. Корсо атамдын иниси уйлонуптур.
Женем апакай, сулуу келин болду. Мен ага суктанып карагандан тажабайм. Озумдун апам жаны келген апакай женеге уй жайды корсотуп берип журду. Чон апам абдан шайыр, тамашакой. Келиндерин оз кызындай кабыл алыптыр. Озунун кыздары уйго келгенде суйлотчу эмес.
Атам токарь болчу. Айылдагы трактор, комбайн, техниканын баарын сваркалап эле отурчу. А кечинде козу ачышып уйку жок.
Чон энем мени абдан жакшы корчу. Ашынган тентек болсом керек. Апам мени тызылдатып кубалап, урушуп эле журчу. Бир нерсени булдуруп коюп, далбастап чон энемдин артына жашынам. Чон энем болушаарын билип алып, ар кимдин жинине тийген адатымчы...)
Кошуна кыздар мени кошчу эмес озулоруно анткени алардын да жинине тийчумун. Балдар менен ойночумун.
Чон энем чонтогуно катып койгон момпосуйларын алып, чимириле эшике жонойм. Кочодо мени "Сары" кутуп турчу. Алганымдын жартысын ага берип, досум экообуз кечке ойнойбуз. Сарынын атасы тракторист атамдын эн жакын досу. Атасын ээрчип келип, ошол бойдон мени менен ойноп журуп кечинде уйуно жонойт. Ал кезде мектепке да бара элек болчубуз. Чегиртке, кополок кармачубуз.
Кумурсканын уясына чымын кармап берип, мандалак жеп, кумдан уй салып.... балалык кез. Апакай женеме гул терип келебиз.
Бир куну атам менен апам чон машинеге жукторду салып кочуп жоношту. Корсо атам иниси уйлонуп болунуп жатыптыр да. Болгондо да Бишкеке. Чон энемди кучактап копко ыйладым. Этегин кармап кое бербей убара кылдым. Чон энем да ыйлап алган. Каникул болоору менен алып кетээрин айтып убада берди. Машине от алып кутуп турат. Атам менен апам мени туйлатып жетелеп жоношту. Атам колумдан бошураак кармап алган, апам чыкананымдан бекем кармап экоолоп жетелеп баратыгат. Мен тозоко бараткансып козумдун жашы он талаа, кыйкырып жатам. Апамдын колун тиштеп алсам кое берди, чочуп кетти окшойт. Бошонуп алып качып жонодум. Ой, кок бет болчумун. Карап тургандар боору эзилгенче каткырышат.
Аркамдан атам кубалап жете унаага аран которуп салды. Чон энемди карап, болушунча бакырып жатып, анын жанында ыйлап отурган Сарыны кордум.
-Энеке, Сарыы, Сарыыыы..Сары.
.,
Терезени койгулай унаа менен кошо жылып бараттым. Опком кооп калгыча ыйлаганым эсимде. Жон ыйлабай атам менен апамды карап:
-Силер жаман адамсынар, мен силерди жаман кором. деп келетам.
Шаарга келип биринчи классты аттадым. Болгондо да орус мектепке беришти. Чон энемди сагынып журуп конуп кеттим. Каникулда бардым. Таарынып келдим. Анткени менден башка апакай жененин алдейин айланчыктап,
мени мурункудай эркелетпей,
жанына барсам момпосуй да жок. (((
Сары болсо башка дос таап алыптыр. Велосипед сатып беригиптир.
Мага тептирди бирок мурункудай кополок кармабадык,
кумурскаларга тамак бербедик. Ошентип баарына таарынып айылга экинчи келбейм деп кеттим.
Кечиккен кездешүү Кеңеш эле күтөм
#2 10 Июль 2017 - 09:01
Чын эле балалык сезим менен болсо да таарынгангабы же шаарга адаптация алдымбы айтор айылды сагынбай калдым. Бара бара унуттум.
Шаардык досторду таптым. Акыры мектепти да аяктадык. Окууга тапшырдык. Чон энеме анда санда барып турам. Азыр деле куулуу, кучтуу.
Россияда таежем бар. Базарда контейнери бар экен. Жайында келип жардам бер, жакшы акча таап аласын дегенинен жонодум. Иштедим, мага жаккан жок Россия. Эптеп чыдап кузго чейин Кыргызстанга учуп жонодум.
Аэрапорттон тушуп чемоданымды суроп чыгып келе жатып, алдымдан отуп кеткен бейтаныш жигит козумо жылуу учурады. Таак, че та ким эле мобу? Каяктан кордум эле? деп ойлой артыма кылчайсам, ал да мени карап жатыптыр. Уяла туштум. Кайра карагым келип акырын бурулсам, мен жакты коздой келатыптыр. Суйунуп кеткенимди билгизбей влдам басып жонодум.Артыма жетип келип:
-Чон кыз сен Бема эмессинби? Бермет?: суроолуу тиктейт.
-Ооба, Берметмин. Мен да сизди бир жерден коргондой болтам. Жакындан аябай тиктедим.
- Койчу ай, мени унутуп калдынбы? ийинин куушура тан калат.
-Оа, тааныган жокмун кимсиз? Жакшынакай бала экен.
-Мейли анда Бемка, мен шашып баратам Дубайга учуп жаткам. Регистрация башталды. Номеринди берчи?
-Макул, макул берейин. Кечириниз мен эстей албай жатам, хотябы ысымыныз ким?
Шыпылдап номеримди айттым.
-Мейли анда Бемка, мени эсте, Дубайдан чалам. Сулуу кыз болуптурсун.
Мени сулуу деп коет, озучу кычырайт го. Бою узун, ак жумал, коздору, каштары кара, кап кара кийинген... бул красавчик ким болушу мумкун?
Таксиде ойлонуп келе жаттым. Классташ, группалаш, достор, досторумдун достору, случайный тааныштар... . ким болушу мумкун. Тык... тык... тык... ооо.. таптым "Сары!"
"Сары" деп кыйкырып дибергенимди байкабай калдым. Айдоочу мени карап чочуп кетти. Кечирим сурап, андан ары жонодук. Озу, дал озу. Сары, жаммман красавчик болуп кетиптир го. Каап, дароо тааныбай калганымды кара кашайып. Мейли эми чалат чыгаар.
Шаардык досторду таптым. Акыры мектепти да аяктадык. Окууга тапшырдык. Чон энеме анда санда барып турам. Азыр деле куулуу, кучтуу.
Россияда таежем бар. Базарда контейнери бар экен. Жайында келип жардам бер, жакшы акча таап аласын дегенинен жонодум. Иштедим, мага жаккан жок Россия. Эптеп чыдап кузго чейин Кыргызстанга учуп жонодум.
Аэрапорттон тушуп чемоданымды суроп чыгып келе жатып, алдымдан отуп кеткен бейтаныш жигит козумо жылуу учурады. Таак, че та ким эле мобу? Каяктан кордум эле? деп ойлой артыма кылчайсам, ал да мени карап жатыптыр. Уяла туштум. Кайра карагым келип акырын бурулсам, мен жакты коздой келатыптыр. Суйунуп кеткенимди билгизбей влдам басып жонодум.Артыма жетип келип:
-Чон кыз сен Бема эмессинби? Бермет?: суроолуу тиктейт.
-Ооба, Берметмин. Мен да сизди бир жерден коргондой болтам. Жакындан аябай тиктедим.
- Койчу ай, мени унутуп калдынбы? ийинин куушура тан калат.
-Оа, тааныган жокмун кимсиз? Жакшынакай бала экен.
-Мейли анда Бемка, мен шашып баратам Дубайга учуп жаткам. Регистрация башталды. Номеринди берчи?
-Макул, макул берейин. Кечириниз мен эстей албай жатам, хотябы ысымыныз ким?
Шыпылдап номеримди айттым.
-Мейли анда Бемка, мени эсте, Дубайдан чалам. Сулуу кыз болуптурсун.
Мени сулуу деп коет, озучу кычырайт го. Бою узун, ак жумал, коздору, каштары кара, кап кара кийинген... бул красавчик ким болушу мумкун?
Таксиде ойлонуп келе жаттым. Классташ, группалаш, достор, досторумдун достору, случайный тааныштар... . ким болушу мумкун. Тык... тык... тык... ооо.. таптым "Сары!"
"Сары" деп кыйкырып дибергенимди байкабай калдым. Айдоочу мени карап чочуп кетти. Кечирим сурап, андан ары жонодук. Озу, дал озу. Сары, жаммман красавчик болуп кетиптир го. Каап, дароо тааныбай калганымды кара кашайып. Мейли эми чалат чыгаар.
#3 10 Июль 2017 - 09:06
Ошо кутуп атам, Сары чалбайтат, не кылам? кенеш бериниздер дееевелеби.
Тамаша, мен элдикиндей кайгылуу эмес конулдуу бирок горький жерлери бар баштан откон окуямды жазам. Бирок уч эле билдируу экен. Урушпай, талашпай, нервтерди жебей, жашшшнакай куто турунуздар улантам.
#5 10 Июль 2017 - 10:53
Жаңы сериал..
Умей держать всю боль внутри, людям плевать на твои чувства.
#10 11 Июль 2017 - 19:57
Бобозия эже улантыңыз..
Умей держать всю боль внутри, людям плевать на твои чувства.
#14 13 Июль 2017 - 00:03
Сабыр кылыныздар айттыго жазам деп ...уч гана билдируудон жаза алат экенмин деп
#17 29 Июль 2017 - 21:40
Автооор,ката тапкыптар ката таап кырылып кала элегибизде жазып бутуруп сала кооор.:-)
Адам болуп жаралдык адам бойдон дайым калалык
#18 29 Июль 2017 - 23:01
#20 06 Август 2017 - 23:16
Апей канча болду жазганына унутуп калганго чамасы эээ...
I hope to meet again ..