[iiidahou]

Салам, достор!
Бул аккаунт каралбай калганына коп болуптур. Эмнегедир жазгым келди. Атым Айдана. 21 жаштамын. Жада калса оз ысымымды жашырбай жазып жатам. Сиздерге жагат деген ишеничтемин.

Кыз-киши бойго жеткени кулак-мээни жеген суроолор туугандар, тааныштар арасынан башталат экен. “Качан турмушка чыгасын? Жигит таптынбы? Кайним менен тааныштырайынбы? Же баланча бар эле…” айтор, акыркы убактарда ушундай суроолор тажатып жиберди. Мен турмушка чыгып кетсем, баары бактылуу жашап кетеби деп ойлоп кетем? Озум шашпайм. Тээ мектеп убагында бир жигит менен суйлошкондон бери, кийин суйлошо албадым. Кызыктырбайт. Же озум кызыкпайм го?
Мектептм аяктап, университетке сырттан окуу болумуно тапшыргам. Салонго кирип иштеп кеттим. Балдардын, байкелердин чачын алам. Мунозум тунт, коп суйлобойм. Сыртыман бой которуп жургондой коруном, ушул созду коп угам. А чындыгында жан-дуйном ото назик кызмын.
Адаттагыдай кундордун бири. Куз. Октябрь болсо керек. Эшикте жамгыр жаап жаткан. Жанымдагы чогуу иштеген эженин клиенттери коп болгондуктан, анда тыным жок. Мен бош отурсам бир жигит кирип келди. Конул бурганым жок. Клиенттер менен субардинацияны катуу сактайм. Биз учурашкан да жокпуз. Унчукпай чачын ала баштадым. Бир убакта кузгудон карасам, ал дагы мени тигиле карап турган экен. Дене-боюмду муздак калтырак басып, эки бетим заматта албырып чыкты. Кызык? Бул эмнеси? Бир кызыктай абалга тушуп, ошол болуп откон 10 секундду оюмдан чыгарып салгым келди. Кадимки кинодогудай. 10 секунддук коз ирмемди мин жолу элестетип жибердим, анын карап отурган коз карашын… айтор, ойдон алам деп ойго батып кеттим. Бир учурда карасам, козун жумуп отурган экен. Кирпиктери узун, ак жумал… кандай жакшынакай бала?

[iiidahou]

Мен ал жигиттин ысымын да, ким экенин да билбедим. Мага азап болгону улам сайын анын коз карашы коз алдымдан кетпей туруп алды. Жылмаям, эстейм, кызыгам. Ким экен, аты кандай дейм. Сурдоп атып, чачын да окшоштура албай койгонумчу? Аны да эстеп кайра уяла тушом. Болду келбесе керек дедим…

Ноябрь. Тан калыштуу эшик ачылып тиги жигит кирип келди. Ушунчалык суйунгонумду айт, жада калса ордуман кандай турганымды озум да билбей калыптырмын. Эч нерсе болбогондой эле чачын алып кетирдим. Бул жолу батынып кузгуго карай албадым. Откондо уялганымды эстеп алып, бул жолу дагы уялгым келген жок. Ал акчасын берип, рахматын айтып кетип калды. Узата карап кала бердим.
-Дагы бир ай кутомбу…-дедим ичимден. Аны байкап калган жанымдагы эже:
-Огоо, бул эмне деген коз караш?-деп кулуп жиберди. -Жагып калдыбы?
-Жок, Айдай эже. Кайдагыны айтпанызчы!
-Бул Элиза эженин баласы да, иий аты ким эле? Башкача болчу…-деп ысымын эстей албай койду. Элиза эже менин мамам менен кайсы бир убакта чогуу иштегип калган. Ошондон улам тааныйм. Бирок, мындай баласы бар экенин билбептирмин. Эмки келгенде суйлошконгг соз табылат турбайбы, ичимен суйунуп калдым. А суйлоого кантип батынам? Жок, озу биринчи кадам жасамайынча мен ага суйлобоймун.

Кийинки ай келген жок. Ортодо аны эки ай коргонум жок. Ушунчалык жакшынакай жигиттин суйлошкон кызы кантип болбосун? Эгерде мен буга бир тамчы кызык болсом, эбак суйломок да. А бунун унчукпаганы унчукпаган. Акыры башка бироосу болсо керек деген жыйыниыкка келип, ал жигит жонундо ойлогумду азайттым. Ангыча болбой бир куну жумушта отурсам кирип келди. Жалгыз элем.
-Кандайсыз?
-Жакшы,-дедим аны тан кала карап, озун мени менен курдаш коробу деп.
-Бошпу?
-Жок,-деп кантип айтып жибергенимди билбей калдым. Бош отурганым менен ишим жок. -Кечке маал бошоп калам.
-Кечинде келе албай калам да, эже…-деп жылмайды ал мага карап.
-Анда башка куну келиниз.
-Макул, анан келем,-деп чыгып кетти. А менин кулагыма жанырганы “эже” деген созу. Эже? Менден кайдагы эжени коруп атат? Бирок, жылмайганы жакты. Уялгансып жылмайганда, он жак бетинен ууртучасы чыгып калат экен. Эх, кундо мага ушинтип жылмайып турса, мен баардыгына даяр болоор элем деген кыялдарга кантип батып кеткенимди озум байкабай калыптырмын. Мен чын эле аны жактырып калдымбы?

[iiidahou]

Кеч кирди. Мен башка кардарды кетирип жатсам, эртерээк келип алганын кара. Чачын алып жатып, улам сайын уурдана карап жаттым. Кирпиктери, коздору ото бакыракай болбосо дагы жайнап турганы, бетинин тузулушу, айтор козумо баардык жагы жакшы корунуп туруп алды. Ичимден бир суроо берип коройун дедим. Эгерде жооп берсе берди, бербесе жок.
-Сиз Элиза эженин баласы турбайсызбы?
-Ооба,-ал кыска гана жооп берди. Башка соз ундогон да жок. Демек, мен кызык эмес экенмин да. Мен да ундогон жокмун. Бирок, ички дуйномдо антарылып, ичимди орттоп жаткан тушунуксуз сезимдерди дагы тумчуктура албадым. Канчалык басайын дегеним менен, ал кун откон сайын кучоп баратты. Мунайып эшикти тиктейм жумуштан, балким отуп калаар деген жаман ой менен. Отподу. Балким кирип калаар дейм, кирбейт. Бейтааныш номерлер чалса, Элиза эженин баласы болуп журбосун деп тынчсызданам. Дагы деле чалбады. Айткандай, ал акыркы жолу келгенде номеримди алып кеткен. Созуно караганда кийинки келгенде чалып келет имиш, а мен оз обмда балким чалып калып журбосун деп куру умуттор менен журом. Чалган жок.

Ошентип коз ачып жумгуча жаз келди. Жаздын келиши менен менин жашоомдо анча-мынча нерселер озгоруп баштады. 20 жылдан бери биринчи жолу орозо кармадым, намаз окуп баштадым. Жан дуйномдогу тынчтык, жада калса жузумдогу жылуулук, нур озумо да билине баштады. Ушунчалык озумо суктанганымды соз менен айтып жеткире албайм. Корсо канча жылдар бою жургон жузумдогу мунума, ушул эле нерсе жетишпей жургон го? Айланага коз чаптырып, майда нерселерге суйунгонду уйроно баштадым. Дуа кылып, оюмду туздодум. Жаман адаттардан арылганга аракет кылдым. Бул озгоруулордун жан дуйномо жакканычы?

Туптуура бир ай откон сон баягы ак жумал жигит кирип келди. Бул жолу ага жай гана жооп бердим. Чын эле бошобой жаткам. Анан келуусун отундум. Эмнеге чалып эскерткен жоксуз, откондо номеримди алып кетпединиз деле дедим.
-Эртен менен чалсам, адашып чалып алдыныз деп койду го?-деп жылмайды. Ушунчалык жылмаюусунун кучун айт. Бир нече секундда эреркеп, озумдун ага жооп катары кандай жылмайып жибергенимди билбейм.
-Туура эмес жазып алган жоксузбу? Кана коргозсонуз? -дедим ага иштеп жаткан колумдугы фенди очуруп. -09 менен аяктайт менин номерим.
-Кечиресиз. Анда анан келейин,- ал телефонун караган бойдон чыгып кетти.

[iiidahou]

Апрель айы. Бак-дарактар бурдоп, айланага жан кирип калган. Асман копкоп, тан атканда чымчыктардын унунон ойгоносун, эмне деген керемет. Терезедеги парданы тартканда, ьийик тоолор корунот, коп кабаттуу уйлордо жашайбыз. Менде ар дайым окшош кундор. Эртен менен жумушума жонойм, кардарларымды кетирем, алар менен суйлошом, айтор жумушум озумо жагат. Жумуштан чыгып уйумо кайра жоо басып кетем. Озум учун жашайм. Акыркы убактарда башка олкого кетип, бир аз болсо дагы жашоого болгон коз карашымды озгортуп, иштеп коргум келет. Жумушка озумду арнайын дедим. Жан-дуйном канчалык суйууну, жанымда жургон кучтуу адамды каалаган менен, андай адамды кезиктире элекмин. Кудайым бир куну мандайыма жазып коер дедим. Баардыгы оз убагында болгону жакшы эмеспи.

Эртен менен ооз бекиткени туруп, жумушка уктап калыптырмын. Шашып туруп чуркаган бойдон жонодум. Уйдон чыгып баратканда вотсап желесинен бир смс келди.
-Привет! Можно записаться на стрижку?-дейт. Бейтааныш номерлердин аттары чыгып калат го, бат-баттан макул деп жазып, устундогу Данай деген ысымды коруп, бир кыз келер деп чуркаган бойдон жумушту коздой жонодум.
Убакыт келди. Дем алыш куну адам коп болгонго, ал тууралуу унутуп коюптурмун. Бир убакта баягы мага жагып жургон жигит кирип келди. Кутуусуз болду. Анын келерин кутпогон жаным, эмне кылаарымды билбей калдым.
-Сиз чалып койсонуз болмок? Менин азыр клиенттерим бар эле,-дедим анын алдында уяла тушуп. Уялгандагы эки бетим дароо албырып, озумду озум сатып коем.
-Жаздым го? Саат бирге кел дебединерби? -деди ал мени тан кала карап. Кайра телефонумду карап, бирде аны карап, тушунбой туруп калдым.
-Атыныз ким сиздин?
-Данай…-деди ал. Ичимен кулуп жибердим. Анын ысымына эмес, мен аны башка бироо келет деп ойлогонума кулкум келди. Мына, жарым жылдан сон атын билдим. Аябай кызыктуу ат экен. Мындай ысымды биринчи жолу угушум.

[asko55]

Кана уландысы

[Okean00]

Уландысын жазып койунузчу

[iiidahou]

Кечиресиздер, сыр созумду унутуп калып, копко чейин жаза албай журдум. Бул менин башымдан откон окуя☺️ баш каармандардын аты озгорулгон жок. Рахмат)<div> <br></div> <div>Чачын алып буткучо эки бетим албырып, уялып жаткан немедей, озунчл сурдонур, мени бир башкача сезимдер курчап алды. Уурдана караганымды койбодум. Бул адам мага жарым жылдан бери келип журсо дагы, таптакыр суйлошуп корбоптурмун. Эркек деген ушундай болсо кана? Ушунчалык олуттуу, озуно ишенген мырзадай корунот. Айтор, чачын алып буткучо озунчл бир сыйра кыялга батып алдым. Ал адаттагыдай эле рахматын айтып чыгып кетти. Эми жок дегенде анын атын билем. Улам ал жонундо жаны нерсе билген сайын, ал жонундо ойлонгонум кобойду. Улам сайын суйлогондору, жылмайганы коз алдыман кетпей туруп алды. “Суйлошкон кызы бар болсо керек. Кантип ушундай жигиттин кызы болбосун”деп кайра кейип калам. Канчалык умут артпаганга аракет кылсам дагы, ойлорум мага эч тынчтык бербеди. Кун сайын ал жонундо ойлор менен уктап, турлуу кыялдар менен тан атырчу болдум.</div> <div>Бир куну инстаграм желесиндеги запросторду карап отуруп, арасынан белгисиз аккаунт таап алдым. Ким экени кызык болуп, кирип карасам Данайдын аккаунту экен. Коргон козумо ишенбей, кайра-кайра кирип карадым. Запросту эки жума мурун жиберген экен, эки жуманын ичинде кантип байкаган жокмун деп озумду жемелеп кирдим. Кабыл алып койдум. Сыртыман сыр билгизбегеним менен, ичимен ушунчалык суйунгонумду айтпагыла. Анда-санда стористерге жооп берип коет, озум батынып жаза албай биринчи болуп. Ашыкча умут артып, оз ойлорумдун курмандыгы болгум келбейт. Бир куну создон-соз чыгып отуруп, биздин жазышкан смстерибиз тан атканга барды. Ушунчалык ал адам мен учун кызыктуу болду. Улам жазган сайын, журогум лакылдап, озунчо кыялдардын асманында учуп журдум.</div> <div>-Сен эгерде турмушка чыксан, кандай талап коет элен?-деген билдируу келди бир учурда.</div> <div>-Кутуусуз суроо го?-дедим тан калып. Биз таптакыр башка темада суйлошуп жатканбыз. Эч нерседен бейкапар:-Мен жумушумду тыштай албайм. Ошон учун турмушка чыксам дагы, мен иштей берем. Анан мен турмушка чыкчу жигиттин ата-энесин канчалык сыйласам дагы, озунчо жашаганды туура кором.</div> <div>-Болдубу? -деди Данай тан калып.&nbsp; </div><div> -Ооба.</div> <div>-Мен сени азыр укмуш талаптарды коет го деп кутуп атпаймбы?< /div><div>-Бул укмуш талап эмеспи?-деп кайра суйлошуубуз уланып кетти. Мен анда мындай суроолорду эмнеге берип жатканын таптакыр тушунгонум жок. Балким оюмду гана билгиси керек деп ойлогом.</div> <div>-А сен канча убакытта турмушка чыкканга даярсын?-деди кайра кутуусуз жерден суроо берип. Кызык деп кулуп койдум ичимден.</div> <div>-Балким бир жума. Балким бир ай. Бир жыл. Ким билет? Мен болгону ал адам меники экенин сезишим керек.</div> <div>-Мен деле ошентип ойлойм. Кино коргонду жакшы корот окшойсун? Балким эртен киного барып келебиз?</div> <div>-Хмм, макул.</div> <div><br></div>

[iiidahou]

Тан ушундай сонун атты. Мен жарым жылдан бери жактырып жургон жигит мени киного чакырды. Мен озумдун качан мындай бактылуу болгонумду билбейм. Ичимден канчалык секирип-учуп журсом дагы, сыртыман кайра озумо чектоо коюп жаттым. Ал жигиттен копту кутуп алып, кайра кийин озумду жемелегим келбеди. Сааттар жакындаган сайын, озумду жоошутуп аттым. Ушундай сезимдер кандай сонун ээ? Сен жактырган адам менен жолугуу. Толкунданасын. Журогундун согушу тездейт. Ичинде кополоктор ойнойт. Жазып жатып, кайра башынан ошол сезимдин баарын сезип жаткандаймын. Кадимки кечээ куну болуп откондой.

Жолугушчу жерге жетеримде билдируу келди.
-Жеткенде жазып кой. Мен таксини толоп, сени тосуп алам.
-Кереги жок. Мен озум толой алам,-ичимдеги “мен” деген нерсе ойноп кетти. Кичинемден бери ушундай нерсеге, озумду-озум каржылап конуп калган экенмин. Анын устуно биринчи жолу жумуштан сырткары жолугуп жатабыз, анын алдында алсыз болгум келген жок. Таксиден тушуп, аны эки жагымды карап издеп баштадым. Ал артыман келди.
-Кандайсын?
-Жакшы, кандайсыз?
-Сен эле дечи. Билет алып койдум, журу кирели.
Ойдо которулуп, кофейняга кирдик. Баягы мени курчаган сезимдер анын жанында бир заматта жоголуп кетти. Мандайымда отурган Данайды бир сыйра карап алдым да, кайра уяла тугуп козумду ала качтым. Ушунчалык бети тунук, озу ак жумал, жылмайганы анын сулуугун ого бетер арттырып жиберет экен. Анын мен жонундо билгиси келип сураган сурактарынан, озумду тергоочу менен отургандай сезип кеттим. Корсо мурда аскердик кызматта иштеген экен. Экообуз бат эле тил табышып кеттик. Киного кирген сон, мен анын капталдан караган коз карашын байкап, экрандан козумду албай отурдум. Кионун карап жатканым менен, ойлорум чар тарапта болуп, маанисин тушунсомчу. Ал мени кино аяктагыча карап отурду. Кинодон сон кечки Бишкекти аралап, жай басып сейилдеп жонодук. Мен учун ушул шаарда, деги бут ааламда жалгыз экообуз калгандай сезилди. Мен коруп жургон баягы олуттуу жигит, конулдуу, ачык-айрым, эч нерсени жашырбай тарс суйлогон жигитке айланды. Кандайча кеч кирип кеткенин мен да, ал да байкабай калыптырбыз. Ал мени уйго жеткирип койду. Уйго кулкум кулагыма жетип, ушунчалык бактылуу бараттым.
-Эгерде мен ага жаккан болсом, анда эртен да созсуз жолугууга чакырат…

[iiidahou]

Тан атты. Жумушка шашып жонодум. Ойлорум кечээки мен жактырган жигитте. Мен жонундо ал кандай ойдо болду экен? Ал мага жагып жургонун эч билдиргим келбеди. Кызык, бугун ал мени менен жолуккусу келер бекен? Мага баарынан маанилуусу ушул болду. Эгерде бугун кезикпесек, мен учун баардыгы тушунуктуу болмок, мен анын биротоло умутумду узмокмун.
-Кечээки кун мага аябай жакты. Аябай кызыктуу адам экенсин. Сага рахмат,-деген билдируу келди туш оогон сон.
-Рахмат,-деп гана жооп кайтардым. Ошол менен кеч кирди. Убакыт отуп жатты, ал мага улам сайын смс жазып жатканы менен, жолугуу тууралуу эч соз болгон жок. Ичимен тызылдап “суранам, мени ойлорумдан түңүлдүрө корбочу” деп жаттым. Акыры умутумду узуп, уктайм деп жаттым. Анан тиги жигиттен смс келди.
-5 мунотко чыга аласынбы?
-Жок. Мен уктайын деп атам.
-Бол эми, 5 эле мунот,-деди ал айтканын бербей. Бетимде макияж жок, жаны эле уктайм деп жууп салгам. Уялып турдум, бетинде боегу жок ушундай турбайбы дебестир. Акыры эрким жетип эшикке чыктым. Колунда пакет толгон момо-жемиштер, эшигимдин алдында артын салып кутуп турат. Келбейт го деп ойлогом, бирок келди. Демек, анын дагы ичинде бир нерсе болуп жатса керек.
-Бугун озгочо сулуусун го,-деди ал мени тигиле жылмайып карап. Эх, ушул мен туруштук бере албаган жылмаюу. Бир заматта баарын унуттуруп салып, кайра-кайра карагынды келтирип, ушунчалык озуно тартып турат. -Бул сага,-колундагы пакетти сунду.
-Рахмат,-дедим мен дагы ага жылмайып.
-Макул, мен сени корууго эле келгем. Азыр жумуштарым бар эле, мени кутуп жатышат,-деп коштошуп алып чуркап кетти. Артынан тигиле узата карап калдым. Кандай сонун сезим? Мени коруу учун эле келип кетти, балким мен ага чындап жаккандырмын? Балким… деген сыяктуу умуттуромду ичиме тумчуктуруп, коп нерсе куто бербейин деп кайра уйумо кирип кеттим.

Эртеси куну ал мени дагы жолугууга чакырды. Бул жолу ал мени озу алып кетти. “Свиданиеге” официалдуу турдо биринчи жолу чыгышым. Бул жолу чын эле толкундадым. Канчалык оз сезимдеримди кабыл алгым келбегени менен, кун откон сайын алар алоологондоп алоолоп баратты. Мен анын жанында баарын унутуп коем, кадимки бул ааламда ал жана мен жалгыз калган сыяктуу туюлат. Бирок, чон суйууго кабылып, кайра журогумду жаралуу кылып алгандан корком. Кайра мин болукко майдаланган журогумду чогулткум келбейт. Жан дуйно оорусуна кабылып, коодононумдо боштук калышын каалабадым. Ал адам мага ушунчалык жагып, журогумдун тупкурундогу муздап калган нерсени ойготкону менен, мен ошол эле озумдун сезимдеримден коркуп турдум.

[iiidahou]

Кофейняга барып тамактанып отурдук. Андан чыгып кечки шаарды айландык. Мага жада калса мурда туссуз сезилген Бишкек, козумо керемет корунду. Эмнеге шаарымдын кооздугун мурда байкабадым экен? Айтор, ойлорум менен алышкыча ал мага суроо узатты:
-Ырдап бересинби?
-Койчу, ырдаганды билбейм да.
-Бол эми, ырдап берсен, менден сага кичинекей сюрприз бар,-деген жылмаюусун четке кага албадым. Машинадан музыка коюп, козумду жумдум дагы, ырдадым. Ал мага катып койгон кичинекей коенекти сунду. Ушунчалык жумшак, кармасан колго жагымдуу, анан дагы мага коендор жагат дегенди эстеп калганын. Баса, Данайдын да жылы коен, бул балким жон эле айкалыштык чыгар. Жаш балача суйунуп, коенду кучактап алдым. Создон созго отуп, баардыгын суйлошуп салгандайбыз. Канча отурдук билбейм, бир убакта журогумо катуу тийген бир окуяны айтып, кайгырып да алдым. Козумо жаш айланып, мына азыр ыйлайм дегенде ал мени озуно тартып, кучагына алды. Анын булчундуу колдору, ысык кучагы, чын эле ушул бир кучакка муктаж болуп жургонмунбу?
-Мен сени мунот сайын жактырып баратам(орусча айткан),-кулагыма шыбырады. Унчукпадым. Суйлоого батына алган жокмун. Журогум “ооба, мен сени жактырам. Сени коргондо мен жада калса озумду унутуп коем” деп кыйкырганы менен, акылым аны бир заматта токтотуп койду. Ушундай келбеттуу, баардык жактан келишкен, сулуу жигит мени кантип карасын деген ой туруп алды. Ишене албадым. Журогум канча ооруп, адамдардан конулу калып журуп, анан чын эле мени жактыра алган адамды жолуктурганда, мен чындап эле суйуло турганыма ишенбей койдум.
Ошол кундон тарта кун сайын жолукчу болдук. Жолугабыз, суйлошобуз, кулобуз, кадимки жаш балача кочолордо чуркап ойнойбуз. Алгачкы жолу озумду кандай болсом, ошондой алып журдум. Биз жолуккан 10 кун мага абдан коп убакыттай , мен Данайды жылдар бою билгендей, аны менен гана жашап жургонумдой сезилди. Ошондой кундордун биринде ал тууралуу да соз болду.
-Менин жакшы кыз экенимди кайдан билесин? Балким, жаманмын? Сен мени 10 эле кун билесин да,-дедим ага козумду сузуп.
-Мен сени жарым жылдан бери тааныйм. Байкап журдум да. Жаманмын деп ойлойсун, бирок жакшы кызсын.
-Байкап жургон болсон, эмнеге мурда мага суйлогон жоксун? Канча чачынды алдырганы келсен дагы, бир да соз айтчу эмес эленго?
-Анткени ал убакта менин суйлошкон кызым бар болчу да,-деди Данай менден козун ала качып. Устумон муздак суу куюп жибергендей, оозума соз келбей катып калдым. Озумду жемелеп кирдим. Билгем. Ушундай бир нерсе чыгаарын билгем, ошон учун коркком.
-Качан суйлошпой калдын?
-Бир ай мурун.

[iiidahou]

-Токтот машинаны.
-Айдана, койчу. Калп айткан жокмунго. Билбесин деп ал жонундо унчукпай койсом эмне болот эле? Баары бир билмексин. Башка бироодон укканча, менден укканын жакшы эмеспи?-деди Данай озунун кыжаалат болгонун корсотуп.
-Мен эмне отурам бул жакта?
-Ишенип кой, ал адам мага таптакыр кызык эмес.
-Данай, 1 жыл эмес, 1ай отуптур! Мен сага пластырь болгум келбейт. Анынды унутканга бир ай жетиштуу деп ойлойсунбу? -козумо жаш айланып кетти. Озумдун жарааттарымды эми айыктырып келатканда, бироонун жараатына дары болгум келбейт. Канчалык жактырып турсам дагы бул адамды, мен аягында кайра жаралуу болуп калгым келген жок.
-Жаным, тушунуп койчу. Мен ал кызга уйлоном деп жургом, баары билчу. Бирок, баарын токтотуп салдым. Демек, тагдыр эмес. Ал мага таптакыр кызык эмес, журогумдо дагы эч нерсе калган жок.
-Мен сага ишенбейм,-дедим жузумду буруп. Мени кызганыч ээлеп алдыбы, же ага болгон таарынычпы, айтор озум да тушунбодум. Муная артта калып жаткан бак-дарактарды тиктедим. Данай машинаны жолдун четине токтотуп:
-Кел, анда экообуз суйлошолу,-деп ысык алаканы менен жузумду озуно бурду. Ыйламсырап мен козумду жерге салдым. -Мен сени чын эле жактырып калдым. Анан мен сага уйлонойун деп чечтим.
-Качан?-дедим мен аны тан кала карап.
-Кузундо.
-Кайсы куздо?
-Ушул,-деди ал менден козун албай. Мен оюмда кийинки кузду айтат чыгар дедим, мен турмушка чыгууга таптакыр даяр эмесмин. Дипломду алганга дагы эки жыл бар, мен бул жылы кобуроок иштеп, озумдун салонумду ачканга аракеттенем деп журбодум беле? Анан кайдагы уй-булолук жашоо?
-Мен даяр эмесмин.
-Эмнеге?
-Оокат кылбайм уйдон, тамак жасай албайм.
-Ким эле билип атыптыр? Уйронуп кетесин.
-Сен чын эле айтып атасынбы?
-Чыпчын,-деди Данай жылмайып. Уйго ойлуу кайттым. Жаны гана суйлошуп баштасак, кайдагы турмуш куруу жонундо айтып атат? Ал мени, мен аны таптакыр тааныбайм, анан мындан аркы жашообуз кандай болот? Кызык, турмуш курган ушунчалык оной экенин ойлобоуптурмун, анын устуно кутулбогон жерден. Жок десемби? А менин сезимдеримчи? Мен аны кезиктирген сон кайрадан жаралгандай болдум. Жузумдогу жылмаюну кайтарып, ал менин ээнсиреп калган жан дуйномду толтурду. Бирок, мен 10гана кун тааныган адамыма турмушка чыгып алып, кийин омур бою окунуп калгым келбейт.

[asko55]

Күтүп жатабыз уландысын

[iiidahou]

Канча кундон бери ойлуу жургонумду апам дароо байкаптыр. Бир куну жумуштан келген сон апам болмомо кирди. Озумдун ойлорум чаржайыт болуп жургондо, апам менен бул тууралуу таптакыр суйлошкум келбеди. Бирок, эне деген эне. Оюндагы башаламан нерсени журогу менен сезип, баардык нерсени козундон коруп коет. Унчукпай кутулганым менен, менин абалымды ал кечке ойлонуп, кабатырланып чыгат.
-Кызым, баары жакшыбы сенде?
-Ооба, мам. Бир нерсе болдубу?
-Аябай ойго батып журосун го? Же тиги жигит сени таарынтып койдубу?-баары бир эч нерсе жашыра алган жокмун.
-Мам, ал мага уйлоном деп атат.
-Ия?-апам селт этти. Ооба, биринчи укканда менде дагы дал ушундай реакция болгон. -Амей, ботом, экоондун таанышканына жада калса бир ай боло элек го?
-Мен дагы ошону ойлонуп атам, мам. Мен таптакыр турмушка чыкканга даяр эмесмин,-соз ушу менен бутту. Бирок кун откон сайын Данай мага бул тема боюнча олуттуу караганын, анын чын эле турмуш курганга ою бар экенин тушундум. Кийинки жылга дагы жылдыра албадым, ал ушул жылы деген оюнан кайтпай туруп алды. А мен болсо кун откон сайын ага байлангандан байланып бараттым. Сезимдерим мени башкарып, озумо ээ боло албай кеттим, аны бир кун корбой калсам, кадимкидей кокурогум бошоп, ага жолугууга талпынам. Улам сайын коргум келет, аны уккум келет, анын кучагында жаш баладай эркелеп, бул жарыкта ал адамдан башка бир да жан мени тушунбочудой туюлат. Бирок, турмушка чыгып, аны менен жашоонун жаны кадамын аттагым келбеди. Мени сезимдерим менен бирге, “балким” леген коркунуч ээлеп алды.
-Мам, мен баарын чечтим,-дедим бир куну экообуз чай устундо отурганда. -Мен мамилени токтотом. Мен келиндик жашоого даяр эмесмин.
-Кызым, жакшылап ойлон. Балким, дагы бир жылдай суйлошуп корсонор, бири-биринди таанып дегендей…
-Ал бул жылы уйлонбосом, эч качан уйлонбойм деди. Мен омур бою аны менен кыз-жигит болуп отмок белем? Суйлошконубузго эми бир ай болду, созулуп кетсе ага дагы, мага дагы жаман болот. Ошон учун токтотуш керек,-дедим мындай создорду оозуман аран чыгарып. Жан дуйном эншерилип турса дагы, мен мындай кадамга барууга аргасыз болдум. Мен азыр жашмын, анын устуно чет жакка чыгып кыдырышым керек, карьерам баары калып кетет, окуум да буто элек. А турмушка чыксам, тиричилик менен баары калып кетет. Кеч болуп кете электе токтосо токтосун. Журогум ооруса азыр оорусун…

[iiidahou]

Бугун токтотом, эртен токтотом деген шылтоолорум кобойду. Ар жолуккан сайын мен сезимдериме эрк берип, акылым токтоп калчу болду. Айта албай койдум. Данай оюнда жакында ата-энебизди тааныштырабыз деп журот. Аларды тааныштырсак, болду, тагдырым байланат да, калат. Же болбосо мен ага турмушка чыгам, же болбосо мен андан айрылып, омур бою журогум жаралуу калат. Ой басты. Тундо уйкум качат. Тан аткыча ойлоном да, жумушка жонойм. Бул жолу мен ага айтууну чечтим. Сезимдеримди ичиме тумчуктуруп туруп, баарын токтотомун.
Жай айы жаны башталган. Кундор зымырап атат. Бугунку кундун тан атышы мен учун ото кыйын болду. Тушумо Данайдын мурунку кызы кирди. Мен аны ушунчалык жакшы коргондугумон, жада калса тушумон дагы кызганып кеттим. Жумушка маанайым суз келдим. Балким ал туш жон кирбегендир. Себеби, бугун биздин мамилебиз бутчу кун. Ооба, мен баарын чечтим. Жумушта отуруп Данайга жаздым.
-Мен сени менен суйлошоюн дегем.
-Мен дагы,-деди ал дагы билдируусундо. Журогум шуу дей тушту.
-Эмне жонундо? Угуп атам сени.
-Жок, мен жанында болушум керек. Кечинде сага барам.
-Макул анда. Баса, бугун эмне туш кордум дебейсинби? -мен ага тушумду айтып бердим. Ал бир аз тан кала тушту. Баса, мага туштор жон кирбейт, же аян берет, же созсуз менин келечегиме таасир этет. Канчалык бул тушумо маани бербей, жон эле эсимен чыгарып иеин дегеним менен, мени ошончолук тынчсыздандырып жатты. Ошентип кеч да кирди. Данай жумуштан келатып мага келмек, ал келгиче ага айтчу создорумду камдап, ичимен жуз жолу кайталап алдым.
Жолуктук. Конулум суз чыктым, ал дароо байкады аны. Чачыман сылап, мени жоошутуп койду. Журогум дурт этип кетти, оз бактыман баш тартып, турмушка чыккым келбегени учун, мага жаккан, мени жактырган адамымдан бир нече минутадан кийин баш тартаарыма ичип куйуп кетти. Аны айтаардан мурун, ал мага эмне айтаарын угайын дедим.
-Жанм, мен сага кантип тушундурсом. Сен мага соз берчи, капаланбайм деп,-ал мени колуман кармады. Оюмда ал дагы менден баш тартайын деп турат го дедим. Жанылышыптырмын. Ал мага телефонун алып чыгып:
-Озун окусан. Мен эмне кылаарымды билбей турам,-деп телефонду сунду. Белгисиз бир номерден келген узун билдирууу экен. Заматта окуп чыгып, устумон муздак суу чачып жибергендей абалда калдым. Мумкун болсо ошол жерден жарылып, журогум мин эмес, миллион болукко болунуп кетейин деди.
-“Мен дагы сени сен сыяктуу коргум да, уккум да келип турган жок. Ата-энеи сенин ата-энен менен суйлошобуз дегенинен айлам жок жазып жатам. Менин боюмда бар. Балага жоопкерчиликти алат чыгарсын, кантсе дагы аны мен жалгыз жасаган жокмун,”-ушундай билдируу. Акылым менен бул ситуацияны айдан ачык тушунуп турганы менен, журогум эч ишенгиси келбеди. Козумо жаш айланып, бир саамга катыган бойдон туруп калдым. Данайдын ошол кыз менен уй-було куруп, балалуу болуп жаткандарын, анын омурлук суйгон жары мен эмес, ошол кыз болоорун элестеткенимде ичим жон эле орттонуп кетти. Озумдун жалгыз калганымды, мага андан башка эч бир жандын кереги жок экенин дал ушул саамда тушундум. Кызгандым. Чындап журогум ооруду. Бергим келбей кетти башка адамга, озумон башка эч кимге кыя албадым. Бир кезде ойлорумдун баары чачырап, озумо келдим. Козумдон акырын агып жаткан жаш менен артымды карабай чуркап жонодум.
-Айдана, токточу. Токтосон, суйлошолучу, -ал дагы артыман келатты.
-Эмнени суйлошобуз? Баары ачык эле билинип турбайбы! Мен билгем ушундай болоорун! -дедим чыканыгымды кармап турган анын колун силкип жиберип. Ал менин каршылыгыма карабай, озунун кучагына алды. Канчалык жулкунсам дагы, мен анын жанында кичинекей, алсыз элем.
-Жаным менин, бир аз сабыр кылчы. Мен аны кормок тургай, уккум да келген жок. Мен жада калса билбейм, анын чын эле боюнда барбы же жокпу? Ал бала менден экенинен дагы кумонум бар. Анткени, мен анын башка балдар менен суйлошконун билгенден кийин, мамилемди токтотком.
-Анын баары бир боюнда болуп атпайбы! Ал деле жинди эмес да, сага жазгандан кийин баары бир нерсеси бар!
-Жаным, эгерде бала меники болсо, мен аны тыштабайм. Балага жардам берип турам, бирок мен ал кыз менен жашай албайм. Мен сени менен болгум келет,-деди ал дагы деле мени кучактаган бойдон. Мен анын акырын колунан бошонуп, козуно тике карадым дагы, болгон ичимдеги ызам менен:
-А мен бала экоонордун ортонордо тургум келбейт,-деп басып кеттим.

[Tansuluu09]

Анан ?

[iiidahou]

Козумон жашты кылгыртып уйго басып кирип кеттим. Ошончолук жан дуйном ооруганын айт, сууруп ыргыткым келди. Аны башка менен элестетип алып, ого бетер ызам кайнады. Эмнеге мен жон эле бактылуу боло албайм? Созсуз ушундай бир нерсе болот да, калат. Бирок, мен Данайды жоготкум келбейт. Корсо менде ойногон жон гана жактыруу сезимдери эмес экен, ал андан да чон, мен тушундурлюо албаган нерсе. Анан бир кезде бир аз озумду сооротуп, Данайдын абалын ойлонуп кеттим. Байкушум, азыр эмне кылаарын билбей отурса керек. Озу уйлонуу сунушун киргизип алып, тойго камынам деп жургондо ортодон тиги кыз чыгып, ал дагы айласыз абалга салып жатса? Эгерде Данай чындап эле ал кыз менен болгусу келбесе, анда биз дагы жолу сулйошуп корушубуз керек.
-Данай, сенин абалынды дагы тушунуп турам. Кел экообуз шашпай суйлошуп, бир чечимге келели,-деп 3 сааттан сон, уктай албай жатып, озумду соороткон сон гана билдируу жибердим. Ал коз ачып жумгуча эле эшигимдин алдына келип калды. Скамейкада отурдук. Ал мага жакындайын дегенде мен артка кадам таштадым.
-Ата-энен угуп, уйлон деп кыйнашсачы? Ата-энен менен тааныш турбайбы?
-Кыйнашы мумкун. Бирок, мен аны менен жашай албайм. Козум жетип турат.
-Балачы?-дедим мен башымды жерге салып. Экоонун ортосунда эмне болгон кундо дагы, ортодогу наристеде куноо жок.
-Мен баланы таштабайм. Жардам берип турам дедим го?
-Мен бирок, бала менен сенин ортондо тургум келбейт.
-Жаным, эч нерсе болбойт. Жашоо меники, баарын озум чечем. Болсом сени менен болом, же эч ким менен. Мен чын эле сага уйлонуп, жаны жашоо баштагым келип атат,-деди ал менин колумду кармап. Унчукпадым. -Билесинби, мен сени менен биринчи жолу жакындан суйлошуп коргондо, уйго баргандан кийин “аябай жан дуйносу таза, татынакай кыз экен. Эгерде мен бул кызды кое берсем, мындай кызды экинчи эч жерден таппайм” деп ойлонгом. Кандай болгон кундо дагы мен сени менен гана болом,-деди ал мени жылмая карап. Ичимдеги ортту бир заматта ошол жылмаюу басып койду. Эх, мен эч туруштуе бере албаган жылмаюу, эмнеге мынча ичимди элжиретип жиберет? Жада калск мындан бир нече саат мурун мамилени токтоткону келгенимди унутуп калдым. Анын устуно бул окуядан кийин мен аны жоготкум келбегенин тушундум, айта турган созумду айтпайм деп чечтим.
-Сен ал кыз менен суйлошушун керек.
-Ооба, эртен чалам.
-Жок, жолугуп суйлош.
-Сен чын эле менин суйлошкон кызымсынбы? Сен мени озун жолугууга жиберип жатасынбы?-деди ал каткырып кулуп.
-Анын эмнеси бар экен? Мен да барам.
-Сен эмнеге?
-Мен уйдо жатып алып, экоонду эмне кылып журот деп ойлонуп отургум келбейт.
-Макул, сен айткандай болсун,-ошол менен мага уйку бербеген тан да атты. Биз бугун тиги кызга жолукканы барабыз. Мен кечээ эле мамилени токтотом деп жургон ойлорум, бир тундун ичинде жок болуп кетти. Туура кылдымбы, туура эмеспи билбейм, бирок мен Данай менен бактылуумун, андан ары дагы аны менен гана бактылуу болгум келет. Мен кечээки чечимим жонундо эми ага эч нерсе айтпай турган болдум.
Кеч бат эле кирди. Данай мени кечинде жумуштан алып кетти. Экообуз машинада унсуз бараттык. Сыртыман билгизбегеним менен, ичимен озунчо бушайман. Кантсе дагы мурунку суйлошкон кызы эмеспи, кызгандым, отуруп ага боорум ооруду, жалгыз созго калабы, баласын кантип тарбиялайт деп. Бат эле келип калдык. Машинаны парковкага токтотуп, мен кутуп отурам дедим. Данай чыгып кетти. Турдуу ойго баткыча беш минут отпой, Данай тез эле келип калды.
-Апей, болдубу?-дедим тан кала карап.
-Ооба.
-Эмне дейт?
-6 жума болуптур.
-Анан?
-Мен ага ишенген жокмун.
-Кызыксын го сен? Ал сени эмнеге алдайт?
-Мен аны билем да, мен сага ишенбейм десем, ону озгоруп кетти. Баары бир что-то не то.
-Узиге барам дейби?
-Ооба, эртен барабыз.
-Мен да барам,-дедим кабагымды туйуп. Ичимден кызганып жаттым, канчалык ичиме жашырып, жок кылайын десем дагы кызганыч мени орттоп баратты. Оюмда балким узиден Данайдын ою озгоруп кетеби деп коркуп кеттим.
-Экоон чогуу кантип барасынар? Элестетип атам,-деп кулуп жиберди. Оюмдан кайтпадым. Бирок эртеси куну мен даяр болуп, жумушта Данайды кутуп отурсам, Данай бугун болбой калганын айтты.
-Эмнеге? Башка куну дейби?
-Сага эч нерсе далилдебейм деп койду. Айттым беле, бир нерсеси бар деп. Жон эле барбай койгон жок. Балким, мен туура эмес ойлонушум мумкун, бирок менин оюмча, ал кайра мени кайтаргысы келип эле кылып жатат мунун баарын,-деди Данай телефондон.
-Кызык немесин го? Боюмда бар деп алдаппы? Сен жон эле ишенгин келбей атат,-соз ушу менен аяктады. Данай бул темада суйлобогону менен, мен такыр тынчтана албай койдум. Ал бала кандай торолот, кандай осот, жалгыз кандай тарбиялайт дейм, тиги кызды аяйм. Данай мени кээде ашыкча боорукерсин деп урушуп коет. Башка айлам барбы? Кызды кыз тушунбогондо, ким тушунот?

[Tansuluu09]

Анан не болду ?

[iiidahou]

Июнь айы ортолоп калган. Мен баягы окуядан кийин Данайга турмушка чыгууга макул болдум, мен аны чындап жакшы короорумду тушундум. Балким, ал нерсе болбогондо, мен ошол куну оз бактыман баш тартып кетмекмин, ким билет? Эмнеси болсо дагы мен оз сезимдеримди кабыл алдым, аны жашоомдон жон эле сызып салып, аны жоготконго даяр эмес экенимди билдим.
-Кызым, тиги жигитин эмне болду?-чай устунон апам мага суроо узатты. Ичир аткан чайымды аран тамагымдан откоруп:
-Суйлошуп атам,-дедим акырын унумду чыгарып.
-Апей, сен кечээ эле болду, бутуром деп журбодун беле?
-Мам, бутурбой калдым. Мен аны жакшы корот экенмин.
-Анын анан сага уйлоном деп чыгат да.
-Уйлонсо уйлоноор.
-Ай, сен даанасын го? Кечээ эле “мама, я не готова” деп так секирип атпадын беле? Бугун кайра эмне деп атасын? Анын мене бир эле ай болду суйлошконуно! Эртен чон муштум болуп чыкск эмне кыласын? Же уйдо отур деп иштетпей койсочу? Отурасын да каласын бала менен уйдо.
-Койчу, мам. Ал андай эмес,-дедим ордуман туруп.
-Жакшылап ойлон, азыр 20да элесин. Жашсын, суйлошуп кор. Баарыбыз андай эмес деп ойлойбуз, турмуш деген оюнчук эмес, кызым.
-Мам, мен баарын ойлондум. Кийинки жылы уйлонбойм дейт.
-Анын деги кандай неме? Суйсо кутсун, кутпосо сен ойлон. Эмитеден тим эле сага талап коюп,-деди апам кубуронуп. Бир чети апамды деле туура тушуном. 9 ай кыйынчылык менен которуп, багып, чонойтуп, окутуп, мени ушул даражага жеткирсе, анан мен бир ай суйлошуп жургон жигитиме турмушка чыгам деп атсам, албетте ичи ачышат.
-Мам, койчу.
-Эмне койчу? Анын бир айдан бери кыйратып эмне берди? Гул менен чон белекти кой, бир шоколад алып келген жоксунго?
-Мам, мен аны менен гул учун жургон жокмун.
-Анда журо бер ошентип,-деп апам да ордунан туруп кетти. Ооба, ачуусу келгенинин эби бар. А мен бул жакта суйууго мас болуп журом. Ал убакта апамдын мени тушунбогонуно таарынгам. Убакыт отуп озум эле акырындан тушунуп калдым, ким эле баласына жакшылык каалабасын?

Ошол эле куну Данай мени сейилдоого чакырды. Жетелешип паркты аралап баратабыз. Анын жанында боюм кичирээк болуп, озумду жаш баладай сезем. Ал болсо бою узун, ак жумал келген, кен далылуу жигит. Эч нерседен тартынбай бетке айткан, дайыма конулу ачык жургон, баардык нерсенин жакшы гана жагын ойлогон адам. Башында мен учун ал олуттуу, коп суйлобогон адам катары сезилсе, кийин баардыгы тескеринче экенине козум жетти.
-Ушул айдын аягы ата-энелерди тааныштыралы ээ?
-Билбейм,-дедим мен четти карап. Эртен менен апам экообуз суйлошкон создор эсиме тушуп кетти.
-Эмне болуп кетти? Сен дагы деле суйлошо элексинби?
-Мамам бербейм деп атат.
-Эмнеге?
-Озун деле ойлонсон, суйлошконубузго бир айдан аран ашты. Экообуз бири-бирибизди жакшы тааныйбайбыз. Коркот да,-дедим козумду сузуп.
-Баары жакшы болот, жан. Коркпосун, анан сен да коркпо,-деди ал бетимди чымчып.
-Же артынан чуркабаса, гул бербесе ал кандай неме деп… апамдын деле ойлонгону туура эле,-мен колумду тартып алдым. Чын эле бир гулго татыктуу эмесминби деп ойлонуп кеттим. Анын дагы жузунон жылмаюусу очуп, ону озгоро тушту.
-Жаным, жакшы болот деп жатам го? Э? Кана кулуп койчу? Бол? Мен соз берем, биз бактылуу болобуз. Мен сени жакшы кором. Сен дагы.
-Менин жакшы корорумду кайдан билесин?

[iiidahou]

-Билем. Сен канчалык ичинде жашырып, эч нерсе айтпаганын менен, козун эле баарын айтып турбайбы…-деди Данай кайра менин колумду алып. Ооба, канчалык сезимдеримди билдирбейин дегеним менен, жолуккан сайын мен андан козумду албай тигиле караганым, ал жылмайганда, мен кошо суктанып карап, ал менен кошо жылмайып, сезимим ичиме батпай, коздорум жайнап ага караганын кайдан билейин.
Эртеси куну жумушта отурсам, бир жигит кирип келди. Залдан озунчо болунгон комнатада отургандыктан клиенттердин бири болсо керек дедим. Чыксам курьер колуна апапакай пиондорду кармап алып турат.
-Айдана, бул жерге кол коюп коесузбу?-деп мага кагаз менен ручканы сунду. Аны узатып койгон сон, колума букетти кармап алып салонду айланып кирдим. Мен суйгон пиондор. Эстеп калганын дедим жылмайып. Гулду суйгон адамындан алган ушунчалык жагымдуу экенин билбептирмин. Журогумдун согушу тездеп, озунчо беттерим албырып чыкты. Экообуз откоргон бактылуу коз ирмемдер коз алдыма тартыла тушту. Анын кучтуу колдору, ысык кучагы, суйууго толгон коздору. Мен аны ушунчалык жактырам. Озум кандай эзилип кеткенимди билбей калам. Ал ушундай жароокер, камкор, маанайым жокто жалан колдоо корсотуп, мени алдыга гана суйрогон адам. Улам жакшы сапаттарын билген сайын, суйуум ого бетер кучоп баратат. Кун откон сайын байланып да баратам. Анын жанында мага бурколгон асман дагы ачык корунот, туссуз дуйно толгон туско айланат, жамгыр жааса дагы, мага ошол мен эч суйбогон жамгыр жагымдуу сезилет. Суйуу ушундай керемет сезим болгону менен, артында кандай кыйынчылыктар кутоорун баарыбыз эле биле бербейбиз. Бир кундук бактылуулук учун жылдар бою коз жашыбыз менен жооп берерибизди андабайбыз. Анын сынарындай менин буткул туугандарым менин турмушка чыгуума каршы чыгышты. Мен аларды тушунгум келген жок. Болгону Данай менен гана бирге болгум келди. Жаш экениме карабай, баардыгына козумду жумуп, баарын таштап, аны менен жетелешип алып бул шаардан качып кетким келди. Бирок, мен ата-энем батасын бермейинче, кантип турмуш жолуна аттанып кетем? Бир жактан Данай куткусу жок. Уйлоном да болду деп журот. Уйдогулор такыр макулдугун бербесе, мени ала качып алып кеткиси бар. Айтор, эки ортодо аябай чайналдым. Же уй-буломду кыя албайм, же суйгон адамымды кыя албайм. Кээде озум дагы ойлончу болдум, балким биз шашып жаткандырбыз деп. Бирок, ал суроолордун баарына Данай эбак жооп берип койгон.
-Жаным, ишенип койчу, баары жакшы болот. Биз уйлонобуз коросун.
-Мен коркуп атам шашып атабызбы деп.
-Эч нерседен коркпо, мен ар дайым жанында болом. Биз башкалар учун жашабайбыз. Мунун баары биз учун, экообуз учун. Калгандары баары бир,-дегенде мен кайра озумо келип калам.

[Tansuluu09]