[iiidahou]

Салам, достор!
Бул аккаунт каралбай калганына коп болуптур. Эмнегедир жазгым келди. Атым Айдана. 21 жаштамын. Жада калса оз ысымымды жашырбай жазып жатам. Сиздерге жагат деген ишеничтемин.

Кыз-киши бойго жеткени кулак-мээни жеген суроолор туугандар, тааныштар арасынан башталат экен. “Качан турмушка чыгасын? Жигит таптынбы? Кайним менен тааныштырайынбы? Же баланча бар эле…” айтор, акыркы убактарда ушундай суроолор тажатып жиберди. Мен турмушка чыгып кетсем, баары бактылуу жашап кетеби деп ойлоп кетем? Озум шашпайм. Тээ мектеп убагында бир жигит менен суйлошкондон бери, кийин суйлошо албадым. Кызыктырбайт. Же озум кызыкпайм го?
Мектептм аяктап, университетке сырттан окуу болумуно тапшыргам. Салонго кирип иштеп кеттим. Балдардын, байкелердин чачын алам. Мунозум тунт, коп суйлобойм. Сыртыман бой которуп жургондой коруном, ушул созду коп угам. А чындыгында жан-дуйном ото назик кызмын.
Адаттагыдай кундордун бири. Куз. Октябрь болсо керек. Эшикте жамгыр жаап жаткан. Жанымдагы чогуу иштеген эженин клиенттери коп болгондуктан, анда тыным жок. Мен бош отурсам бир жигит кирип келди. Конул бурганым жок. Клиенттер менен субардинацияны катуу сактайм. Биз учурашкан да жокпуз. Унчукпай чачын ала баштадым. Бир убакта кузгудон карасам, ал дагы мени тигиле карап турган экен. Дене-боюмду муздак калтырак басып, эки бетим заматта албырып чыкты. Кызык? Бул эмнеси? Бир кызыктай абалга тушуп, ошол болуп откон 10 секундду оюмдан чыгарып салгым келди. Кадимки кинодогудай. 10 секунддук коз ирмемди мин жолу элестетип жибердим, анын карап отурган коз карашын… айтор, ойдон алам деп ойго батып кеттим. Бир учурда карасам, козун жумуп отурган экен. Кирпиктери узун, ак жумал… кандай жакшынакай бала?

[iiidahou]

Мен ал жигиттин ысымын да, ким экенин да билбедим. Мага азап болгону улам сайын анын коз карашы коз алдымдан кетпей туруп алды. Жылмаям, эстейм, кызыгам. Ким экен, аты кандай дейм. Сурдоп атып, чачын да окшоштура албай койгонумчу? Аны да эстеп кайра уяла тушом. Болду келбесе керек дедим…

Ноябрь. Тан калыштуу эшик ачылып тиги жигит кирип келди. Ушунчалык суйунгонумду айт, жада калса ордуман кандай турганымды озум да билбей калыптырмын. Эч нерсе болбогондой эле чачын алып кетирдим. Бул жолу батынып кузгуго карай албадым. Откондо уялганымды эстеп алып, бул жолу дагы уялгым келген жок. Ал акчасын берип, рахматын айтып кетип калды. Узата карап кала бердим.
-Дагы бир ай кутомбу…-дедим ичимден. Аны байкап калган жанымдагы эже:
-Огоо, бул эмне деген коз караш?-деп кулуп жиберди. -Жагып калдыбы?
-Жок, Айдай эже. Кайдагыны айтпанызчы!
-Бул Элиза эженин баласы да, иий аты ким эле? Башкача болчу…-деп ысымын эстей албай койду. Элиза эже менин мамам менен кайсы бир убакта чогуу иштегип калган. Ошондон улам тааныйм. Бирок, мындай баласы бар экенин билбептирмин. Эмки келгенде суйлошконгг соз табылат турбайбы, ичимен суйунуп калдым. А суйлоого кантип батынам? Жок, озу биринчи кадам жасамайынча мен ага суйлобоймун.

Кийинки ай келген жок. Ортодо аны эки ай коргонум жок. Ушунчалык жакшынакай жигиттин суйлошкон кызы кантип болбосун? Эгерде мен буга бир тамчы кызык болсом, эбак суйломок да. А бунун унчукпаганы унчукпаган. Акыры башка бироосу болсо керек деген жыйыниыкка келип, ал жигит жонундо ойлогумду азайттым. Ангыча болбой бир куну жумушта отурсам кирип келди. Жалгыз элем.
-Кандайсыз?
-Жакшы,-дедим аны тан кала карап, озун мени менен курдаш коробу деп.
-Бошпу?
-Жок,-деп кантип айтып жибергенимди билбей калдым. Бош отурганым менен ишим жок. -Кечке маал бошоп калам.
-Кечинде келе албай калам да, эже…-деп жылмайды ал мага карап.
-Анда башка куну келиниз.
-Макул, анан келем,-деп чыгып кетти. А менин кулагыма жанырганы “эже” деген созу. Эже? Менден кайдагы эжени коруп атат? Бирок, жылмайганы жакты. Уялгансып жылмайганда, он жак бетинен ууртучасы чыгып калат экен. Эх, кундо мага ушинтип жылмайып турса, мен баардыгына даяр болоор элем деген кыялдарга кантип батып кеткенимди озум байкабай калыптырмын. Мен чын эле аны жактырып калдымбы?

[iiidahou]

Кеч кирди. Мен башка кардарды кетирип жатсам, эртерээк келип алганын кара. Чачын алып жатып, улам сайын уурдана карап жаттым. Кирпиктери, коздору ото бакыракай болбосо дагы жайнап турганы, бетинин тузулушу, айтор козумо баардык жагы жакшы корунуп туруп алды. Ичимден бир суроо берип коройун дедим. Эгерде жооп берсе берди, бербесе жок.
-Сиз Элиза эженин баласы турбайсызбы?
-Ооба,-ал кыска гана жооп берди. Башка соз ундогон да жок. Демек, мен кызык эмес экенмин да. Мен да ундогон жокмун. Бирок, ички дуйномдо антарылып, ичимди орттоп жаткан тушунуксуз сезимдерди дагы тумчуктура албадым. Канчалык басайын дегеним менен, ал кун откон сайын кучоп баратты. Мунайып эшикти тиктейм жумуштан, балким отуп калаар деген жаман ой менен. Отподу. Балким кирип калаар дейм, кирбейт. Бейтааныш номерлер чалса, Элиза эженин баласы болуп журбосун деп тынчсызданам. Дагы деле чалбады. Айткандай, ал акыркы жолу келгенде номеримди алып кеткен. Созуно караганда кийинки келгенде чалып келет имиш, а мен оз обмда балким чалып калып журбосун деп куру умуттор менен журом. Чалган жок.

Ошентип коз ачып жумгуча жаз келди. Жаздын келиши менен менин жашоомдо анча-мынча нерселер озгоруп баштады. 20 жылдан бери биринчи жолу орозо кармадым, намаз окуп баштадым. Жан дуйномдогу тынчтык, жада калса жузумдогу жылуулук, нур озумо да билине баштады. Ушунчалык озумо суктанганымды соз менен айтып жеткире албайм. Корсо канча жылдар бою жургон жузумдогу мунума, ушул эле нерсе жетишпей жургон го? Айланага коз чаптырып, майда нерселерге суйунгонду уйроно баштадым. Дуа кылып, оюмду туздодум. Жаман адаттардан арылганга аракет кылдым. Бул озгоруулордун жан дуйномо жакканычы?

Туптуура бир ай откон сон баягы ак жумал жигит кирип келди. Бул жолу ага жай гана жооп бердим. Чын эле бошобой жаткам. Анан келуусун отундум. Эмнеге чалып эскерткен жоксуз, откондо номеримди алып кетпединиз деле дедим.
-Эртен менен чалсам, адашып чалып алдыныз деп койду го?-деп жылмайды. Ушунчалык жылмаюусунун кучун айт. Бир нече секундда эреркеп, озумдун ага жооп катары кандай жылмайып жибергенимди билбейм.
-Туура эмес жазып алган жоксузбу? Кана коргозсонуз? -дедим ага иштеп жаткан колумдугы фенди очуруп. -09 менен аяктайт менин номерим.
-Кечиресиз. Анда анан келейин,- ал телефонун караган бойдон чыгып кетти.

[iiidahou]

Апрель айы. Бак-дарактар бурдоп, айланага жан кирип калган. Асман копкоп, тан атканда чымчыктардын унунон ойгоносун, эмне деген керемет. Терезедеги парданы тартканда, ьийик тоолор корунот, коп кабаттуу уйлордо жашайбыз. Менде ар дайым окшош кундор. Эртен менен жумушума жонойм, кардарларымды кетирем, алар менен суйлошом, айтор жумушум озумо жагат. Жумуштан чыгып уйумо кайра жоо басып кетем. Озум учун жашайм. Акыркы убактарда башка олкого кетип, бир аз болсо дагы жашоого болгон коз карашымды озгортуп, иштеп коргум келет. Жумушка озумду арнайын дедим. Жан-дуйном канчалык суйууну, жанымда жургон кучтуу адамды каалаган менен, андай адамды кезиктире элекмин. Кудайым бир куну мандайыма жазып коер дедим. Баардыгы оз убагында болгону жакшы эмеспи.

Эртен менен ооз бекиткени туруп, жумушка уктап калыптырмын. Шашып туруп чуркаган бойдон жонодум. Уйдон чыгып баратканда вотсап желесинен бир смс келди.
-Привет! Можно записаться на стрижку?-дейт. Бейтааныш номерлердин аттары чыгып калат го, бат-баттан макул деп жазып, устундогу Данай деген ысымды коруп, бир кыз келер деп чуркаган бойдон жумушту коздой жонодум.
Убакыт келди. Дем алыш куну адам коп болгонго, ал тууралуу унутуп коюптурмун. Бир убакта баягы мага жагып жургон жигит кирип келди. Кутуусуз болду. Анын келерин кутпогон жаным, эмне кылаарымды билбей калдым.
-Сиз чалып койсонуз болмок? Менин азыр клиенттерим бар эле,-дедим анын алдында уяла тушуп. Уялгандагы эки бетим дароо албырып, озумду озум сатып коем.
-Жаздым го? Саат бирге кел дебединерби? -деди ал мени тан кала карап. Кайра телефонумду карап, бирде аны карап, тушунбой туруп калдым.
-Атыныз ким сиздин?
-Данай…-деди ал. Ичимен кулуп жибердим. Анын ысымына эмес, мен аны башка бироо келет деп ойлогонума кулкум келди. Мына, жарым жылдан сон атын билдим. Аябай кызыктуу ат экен. Мындай ысымды биринчи жолу угушум.

[asko55]

Кана уландысы

[Okean00]

Уландысын жазып койунузчу