...Дагы баякысындай катуу ун менен бакырып,трубканы коюп койду...Эмнегедир бул саам конулум "зырп"этип кетти.Ар дацым эле бакырчу,урушчу элего.Бирок ал кезде оюма эч нерсе келбей шолоктоп ыйлап кирчумун.Бул жолукусунда ыйлаган жокмун,коодондогу белгисиз боштук мени ойлонтуп жатты...Терен ойго чогуп кетиптирмин.
Канча ойлонуп олтурганым белгисиз,сыртта бироо "Аделин"
деп кыйкырганынан чочуп,заматта ойлорумдун быт-чыты чыгып кетти...Баамымда копко чакырып калганго,чыксам кошуна аял экен:
-"Ай,мынча жети айыл укса да,сен укпайсын!
",-деп суйлонуп кирди..
-"Кечириниз,
мен ойлонуп кетиптирмин
-ай ушу силердин суйуу-пуйуунор жерге кирсин,силердин суйуунор суйуу беле!
Суйуунордун кадыры деле калбаган телефон деген балээнер чыгып!
...Илгерки биздин суйуу тапптаза,аруу болгон,керек болсо,жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азыркыга чейин жашап келет,силер кайдан билмексинер!
"-,деп оозумду ачыра койбой суйлоп кирди.
-Жо-ок,мен окуудан кыйналып эле...
...деп созумду аягына чыга электе ары жактан Тинатин чон энем келип калды да менин саамайымдан сылап :
-Чай койчу айланайын,чай ичели,кел кошуна ,тынчылыкпы ?"-дей созун ага буруп кетти...
А мен байкасам оюмда тынбай жанагы кошуна аялдын"жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азырга чейин жашайт!"
-деген созу тынбай айланып атыптыр...
Кызык,чын эле азыркыга чейин жашаган суйуу бар бекен ээ?!Токточу,
бир нерсе оюма келе калды..
Чон энем кээде озу менен озу "каап ,ошондо кетип кала бербей" деп алып кайра"Жараткан кечир,эгер кетсем мына мындай жамандарым бар беле жок беле?!"деп мени анан эки синдимдин жузунон суйуп жалынып калаар эле ...
Мен ошонусуна коп жолу кубо болсом да,себебин тушуно алчу эмесмин,батынып сурай да алчу эмесмин.
Балким!Кошуна аял айткан "очпос суйуусу"болуп журбосун!
Жерден издегеним ,коктон табылгансып суйунуп кеттим.
Чон энемден созсуз сураймын деп,озумду даярдап аттым...
...-"Чай койдунбу ?"- ангыча чон энем кирип келди.
-"Ооба ,баары даяр,келиниз чон эне",-орун корсотуп,аны шаштыршансып,
кутуп калдым.
Чон энем жашы 87 ге жакындап калса да ,козунун нуру али очо элек,жузундогу тырыштары анча-мынча озуно жарашып эле калгандай,учурдагы карылыгы аны бактылуу кылып турса да,кээде отуруп-турганда оор ушкурунуп суйлонуп калганда анын журогунун тупкурундо кандайдыр бир оор койгой бар экенин билип,сезип калаар элем...Ал койгой кээ бир учурда тундолору азап берип,кирпик какпай тан атырган учурларына коп жле жолу кубо болгонмун.
Мына азыр ,ошол койгой,балким сыр эмне экенин билууго шашканым ошондон...
-"Чон эне?
-Эмне болду чырагым?
-Чон эне,жанагы кошуна аял айткан "очпос суйуу"дегени кызыктай угулду,чын эле суйуу деген эмне,сизчи ким бироону суйгонсузбу ?"-деп сурашы сурап алып,кайра озум уялып,апкаарып,
кызарып кеттим...
Чон энем мени бир саамга карап турду да,
-"Кап,сен деле бой жетип калган турбайсынбы?
Мен учун дагы эле жаш баласын берекем...
Эмесе созду ук,мен сага эн маанилуу сырды айтып берейин,аны сен турмушунда колдонуп,суйуу деген неменин улуулугун ар дайым мойнуна алып жур!Менин короорум эмес,олоорум калды,олсом да ал сырды корумо кошо ала кетем деп журбодум беле,бирок,ал нерсе оной эмес корунот!Балким сага айтсам женилдеп калаармын...
...Чон энемди угуу учун аны кутуп калдым..Ал болсо,бир аз ойлуу олтуруп калды.Ал алыста калган отмушуно сапар тартып кетти окшойт,дубалдагы бир чекиттен козун албай,оз баянын баштады...
"Мындан коп жылдар мурун мен озум учун чон деп эсептеген суйууго жолуктум.Ошол учурда мен озум калоомдон да анын каалоосу маанилуу болгон учун ак халат кийип ,элли айыктырсам деген ниетим куч болчу...
Баракча 1 - 1
Темасыз чыгарма...
#4 08 Июль 2020 - 23:43
Арадан коп эле убакыт отту...Окуу башталды...
"-Сага кат келиптир" -деген мугалимдин созунон чочуп кеттим.Почтачы сырттан айттырып ийиптир.Барып алып келгенче мин туркун ойлорду ойлоп жибердим.Ой деген кулук тура.
Аны колума алышы алып,аны ачып окууга эрким жетпей,же уйдон окууга сабырым жетпей жан дуйномдогу ойлорумдун заматта быт-чыты чыгып кетти.
...Аял затында жетинчи туюм жакшы онуккон эмеспи,ойлорумдун кайсыдыр бир болугу "Аман жазган болсочу?" деген жагымдуу ойлорго жетелеп баштады.
Убакыт деле кызык нерсе ээ,кутсо келбей коёт,куусан жеткирбей коёт...Убакыттын отушу чындыгында азап болду.Аран акыркы сабакка чейин отурдум да,ооруп атам деген шылтоо менен жооп сурап кеттим...Кадамымды канчалык тездетсем уйго алып барчу жол ошончолук узаргансып баратты...
..."Салам,Тина" деп баштаптыр,асылым катын...Дароо эле Аманым жазганын билдим,журогум ээ-жаа бербей катуу уруп жатты...Мен билгем,мен сезгем ал мени унутпастыгын!
"Тина,ден соолугун жакшыбы,айыл ичи тынчпы,уйдогулор кандай?Озумдон айтсам баары акырын ордуна тушту,окууга оттум,Шаар соонун экен,сен да окууга келгенде тушуносун,..
Билесинби эмне?Сага уйронуп калыптырмын. ..Сенин ордун баары бир болокчо экен...Сени,айылды сагындым!
Кабарлашып турабыз ээ?!"-деп торт буктолгон кагазды кайра кайра искейм...Аманымдын жыты...
Ушул кабар озу эле мени алда кайда бактылуу кылып жатты...
Биз кун алыс кат жазышып турдук.Жан дуйном кандайдыр бир бакытты сезгенсип жашоом озгоро тушту.
..."Тина,мен озгоруп баратам,эмнедир болду..Турсам оюмдан уктасам тушумдо сенсин,Сенден коп нерсе сурабайм,мендик боло аласынбы?! "-бир куну капыстан каттан ушуну окудум...Мен бул созду канча куттум,башка аргам барбы?!
"Бактылуу болууга даярмын!" деген кыска гана кабар жоноттум...
..Биз чексиз бактылуу элек...кыялданып, аны жазуудан тажасакчы же бир ...
Арадан билинбеген менен убакыт тез отту.Ал кышкы эс алууга келерин айтты...
"-Сага кат келиптир" -деген мугалимдин созунон чочуп кеттим.Почтачы сырттан айттырып ийиптир.Барып алып келгенче мин туркун ойлорду ойлоп жибердим.Ой деген кулук тура.
Аны колума алышы алып,аны ачып окууга эрким жетпей,же уйдон окууга сабырым жетпей жан дуйномдогу ойлорумдун заматта быт-чыты чыгып кетти.
...Аял затында жетинчи туюм жакшы онуккон эмеспи,ойлорумдун кайсыдыр бир болугу "Аман жазган болсочу?" деген жагымдуу ойлорго жетелеп баштады.
Убакыт деле кызык нерсе ээ,кутсо келбей коёт,куусан жеткирбей коёт...Убакыттын отушу чындыгында азап болду.Аран акыркы сабакка чейин отурдум да,ооруп атам деген шылтоо менен жооп сурап кеттим...Кадамымды канчалык тездетсем уйго алып барчу жол ошончолук узаргансып баратты...
..."Салам,Тина" деп баштаптыр,асылым катын...Дароо эле Аманым жазганын билдим,журогум ээ-жаа бербей катуу уруп жатты...Мен билгем,мен сезгем ал мени унутпастыгын!
"Тина,ден соолугун жакшыбы,айыл ичи тынчпы,уйдогулор кандай?Озумдон айтсам баары акырын ордуна тушту,окууга оттум,Шаар соонун экен,сен да окууга келгенде тушуносун,..
Билесинби эмне?Сага уйронуп калыптырмын. ..Сенин ордун баары бир болокчо экен...Сени,айылды сагындым!
Кабарлашып турабыз ээ?!"-деп торт буктолгон кагазды кайра кайра искейм...Аманымдын жыты...
Ушул кабар озу эле мени алда кайда бактылуу кылып жатты...
Биз кун алыс кат жазышып турдук.Жан дуйном кандайдыр бир бакытты сезгенсип жашоом озгоро тушту.
..."Тина,мен озгоруп баратам,эмнедир болду..Турсам оюмдан уктасам тушумдо сенсин,Сенден коп нерсе сурабайм,мендик боло аласынбы?! "-бир куну капыстан каттан ушуну окудум...Мен бул созду канча куттум,башка аргам барбы?!
"Бактылуу болууга даярмын!" деген кыска гана кабар жоноттум...
..Биз чексиз бактылуу элек...кыялданып, аны жазуудан тажасакчы же бир ...
Арадан билинбеген менен убакыт тез отту.Ал кышкы эс алууга келерин айтты...
#5 08 Июль 2020 - 23:45
Esma.kg (02 Июль 2020 - 12:07) жазган:
...Дагы баякысындай катуу ун менен бакырып,трубканы коюп койду...Эмнегедир бул саам конулум "зырп"этип кетти.Ар дацым эле бакырчу,урушчу элего.Бирок ал кезде оюма эч нерсе келбей шолоктоп ыйлап кирчумун.Бул жолукусунда ыйлаган жокмун,коодондогу белгисиз боштук мени ойлонтуп жатты...Терен ойго чогуп кетиптирмин.
Канча ойлонуп олтурганым белгисиз,сыртта бироо "Аделин" деп кыйкырганынан чочуп,заматта ойлорумдун быт-чыты чыгып кетти...Баамымда копко чакырып калганго,чыксам кошуна аял экен:
-"Ай,мынча жети айыл укса да,сен укпайсын! ",-деп суйлонуп кирди..
-"Кечириниз, мен ойлонуп кетиптирмин
-ай ушу силердин суйуу-пуйуунор жерге кирсин,силердин суйуунор суйуу беле!
Суйуунордун кадыры деле калбаган телефон деген балээнер чыгып!
...Илгерки биздин суйуу тапптаза,аруу болгон,керек болсо,жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азыркыга чейин жашап келет,силер кайдан билмексинер! "-,деп оозумду ачыра койбой суйлоп кирди.
-Жо-ок,мен окуудан кыйналып эле...
...деп созумду аягына чыга электе ары жактан Тинатин чон энем келип калды да менин саамайымдан сылап :
-Чай койчу айланайын,чай ичели,кел кошуна ,тынчылыкпы ?"-дей созун ага буруп кетти...
А мен байкасам оюмда тынбай жанагы кошуна аялдын"жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азырга чейин жашайт!" -деген созу тынбай айланып атыптыр...
Кызык,чын эле азыркыга чейин жашаган суйуу бар бекен ээ?!Токточу, бир нерсе оюма келе калды..
Чон энем кээде озу менен озу "каап ,ошондо кетип кала бербей" деп алып кайра"Жараткан кечир,эгер кетсем мына мындай жамандарым бар беле жок беле?!"деп мени анан эки синдимдин жузунон суйуп жалынып калаар эле ...
Мен ошонусуна коп жолу кубо болсом да,себебин тушуно алчу эмесмин,батынып сурай да алчу эмесмин.
Балким!Кошуна аял айткан "очпос суйуусу"болуп журбосун! Жерден издегеним ,коктон табылгансып суйунуп кеттим.
Чон энемден созсуз сураймын деп,озумду даярдап аттым...
...-"Чай койдунбу ?"- ангыча чон энем кирип келди.
-"Ооба ,баары даяр,келиниз чон эне",-орун корсотуп,аны шаштыршансып, кутуп калдым.
Чон энем жашы 87 ге жакындап калса да ,козунун нуру али очо элек,жузундогу тырыштары анча-мынча озуно жарашып эле калгандай,учурдагы карылыгы аны бактылуу кылып турса да,кээде отуруп-турганда оор ушкурунуп суйлонуп калганда анын журогунун тупкурундо кандайдыр бир оор койгой бар экенин билип,сезип калаар элем...Ал койгой кээ бир учурда тундолору азап берип,кирпик какпай тан атырган учурларына коп жле жолу кубо болгонмун.
Мына азыр ,ошол койгой,балким сыр эмне экенин билууго шашканым ошондон...
-"Чон эне?
-Эмне болду чырагым?
-Чон эне,жанагы кошуна аял айткан "очпос суйуу"дегени кызыктай угулду,чын эле суйуу деген эмне,сизчи ким бироону суйгонсузбу ?"-деп сурашы сурап алып,кайра озум уялып,апкаарып, кызарып кеттим...
Чон энем мени бир саамга карап турду да,
-"Кап,сен деле бой жетип калган турбайсынбы? Мен учун дагы эле жаш баласын берекем...
Эмесе созду ук,мен сага эн маанилуу сырды айтып берейин,аны сен турмушунда колдонуп,суйуу деген неменин улуулугун ар дайым мойнуна алып жур!Менин короорум эмес,олоорум калды,олсом да ал сырды корумо кошо ала кетем деп журбодум беле,бирок,ал нерсе оной эмес корунот!Балким сага айтсам женилдеп калаармын...
...Чон энемди угуу учун аны кутуп калдым..Ал болсо,бир аз ойлуу олтуруп калды.Ал алыста калган отмушуно сапар тартып кетти окшойт,дубалдагы бир чекиттен козун албай,оз баянын баштады...
"Мындан коп жылдар мурун мен озум учун чон деп эсептеген суйууго жолуктум.Ошол учурда мен озум калоомдон да анын каалоосу маанилуу болгон учун ак халат кийип ,элли айыктырсам деген ниетим куч болчу...
Канча ойлонуп олтурганым белгисиз,сыртта бироо "Аделин" деп кыйкырганынан чочуп,заматта ойлорумдун быт-чыты чыгып кетти...Баамымда копко чакырып калганго,чыксам кошуна аял экен:
-"Ай,мынча жети айыл укса да,сен укпайсын! ",-деп суйлонуп кирди..
-"Кечириниз, мен ойлонуп кетиптирмин
-ай ушу силердин суйуу-пуйуунор жерге кирсин,силердин суйуунор суйуу беле!
Суйуунордун кадыры деле калбаган телефон деген балээнер чыгып!
...Илгерки биздин суйуу тапптаза,аруу болгон,керек болсо,жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азыркыга чейин жашап келет,силер кайдан билмексинер! "-,деп оозумду ачыра койбой суйлоп кирди.
-Жо-ок,мен окуудан кыйналып эле...
...деп созумду аягына чыга электе ары жактан Тинатин чон энем келип калды да менин саамайымдан сылап :
-Чай койчу айланайын,чай ичели,кел кошуна ,тынчылыкпы ?"-дей созун ага буруп кетти...
А мен байкасам оюмда тынбай жанагы кошуна аялдын"жетпей калган суйуулор ашыктардын журогундо азырга чейин жашайт!" -деген созу тынбай айланып атыптыр...
Кызык,чын эле азыркыга чейин жашаган суйуу бар бекен ээ?!Токточу, бир нерсе оюма келе калды..
Чон энем кээде озу менен озу "каап ,ошондо кетип кала бербей" деп алып кайра"Жараткан кечир,эгер кетсем мына мындай жамандарым бар беле жок беле?!"деп мени анан эки синдимдин жузунон суйуп жалынып калаар эле ...
Мен ошонусуна коп жолу кубо болсом да,себебин тушуно алчу эмесмин,батынып сурай да алчу эмесмин.
Балким!Кошуна аял айткан "очпос суйуусу"болуп журбосун! Жерден издегеним ,коктон табылгансып суйунуп кеттим.
Чон энемден созсуз сураймын деп,озумду даярдап аттым...
...-"Чай койдунбу ?"- ангыча чон энем кирип келди.
-"Ооба ,баары даяр,келиниз чон эне",-орун корсотуп,аны шаштыршансып, кутуп калдым.
Чон энем жашы 87 ге жакындап калса да ,козунун нуру али очо элек,жузундогу тырыштары анча-мынча озуно жарашып эле калгандай,учурдагы карылыгы аны бактылуу кылып турса да,кээде отуруп-турганда оор ушкурунуп суйлонуп калганда анын журогунун тупкурундо кандайдыр бир оор койгой бар экенин билип,сезип калаар элем...Ал койгой кээ бир учурда тундолору азап берип,кирпик какпай тан атырган учурларына коп жле жолу кубо болгонмун.
Мына азыр ,ошол койгой,балким сыр эмне экенин билууго шашканым ошондон...
-"Чон эне?
-Эмне болду чырагым?
-Чон эне,жанагы кошуна аял айткан "очпос суйуу"дегени кызыктай угулду,чын эле суйуу деген эмне,сизчи ким бироону суйгонсузбу ?"-деп сурашы сурап алып,кайра озум уялып,апкаарып, кызарып кеттим...
Чон энем мени бир саамга карап турду да,
-"Кап,сен деле бой жетип калган турбайсынбы? Мен учун дагы эле жаш баласын берекем...
Эмесе созду ук,мен сага эн маанилуу сырды айтып берейин,аны сен турмушунда колдонуп,суйуу деген неменин улуулугун ар дайым мойнуна алып жур!Менин короорум эмес,олоорум калды,олсом да ал сырды корумо кошо ала кетем деп журбодум беле,бирок,ал нерсе оной эмес корунот!Балким сага айтсам женилдеп калаармын...
...Чон энемди угуу учун аны кутуп калдым..Ал болсо,бир аз ойлуу олтуруп калды.Ал алыста калган отмушуно сапар тартып кетти окшойт,дубалдагы бир чекиттен козун албай,оз баянын баштады...
"Мындан коп жылдар мурун мен озум учун чон деп эсептеген суйууго жолуктум.Ошол учурда мен озум калоомдон да анын каалоосу маанилуу болгон учун ак халат кийип ,элли айыктырсам деген ниетим куч болчу...
Мен андан эки жашка кичуу болчумун.Мектепте, уйдо,кочодо деги койчу коргон жерде аны уурдана карай берчумун .Бирок ал мага карындаг катарыбы,же кошуна катарыби билбейм кичинекей коруп,озгочо мамиле кылчу.
...Баарынан да анын коздору озгочо болчу...Анын коздорунон мен жылуулукту, мээримди,бакытты корчумун.Аны канчалык жек коруп турсам да,мандайымда куноосуз,кулмундоп турган ал жоодураган каректерге эрксиз женилип берем.
Ал менен суйлошуп калганыбызда ал мага врач болушум керектигин айта берчу,ошол учун ал кесипти мен да суйуп,ардактап, ниеттенгеним ошондон...
...Ал окууну аяктап,жогорку окуу жайга борборго кетерин укканымда жаным жай албай ,тыбырчылап кеттим...Чындыгынды аны белгисиз караандан кызгандым,моюнга алыш керек,ыйлап да алдым...
Ал кеткенче ага жолугуп алсам экен дегенде 2 козум 4 болуп канча тундорумду уйкусуз атырганым белгисиз...
...Ал кетер убагы келгенде Ааламга батпай,же уйго кочук басып олтура албай бир топ эле кыйналдым... Ошондо тушундум,эмне учун бул дуйнодо бактылуулар аз экенин.Алар бактылуу болуу учун намысын кечип кете албайт болуш керек.Сыртта бир-эки туугандары келип коштошуп жатыптыр...А мен аны жон гана уйумдун терезесинен тиктеп копко турдум...Ал кетти,кетерде мен турганымды сездиби же башкабы билбейм,мен тарапты бир тиктегени коз алдымда калып кетти...Анык азап,мына ошол кундон кийин башталды...
..."Ой кокуй!Анын ысмын атабаган турбаймынбы ?"-деп чон энем шашып калды...
"Аман.Аманым, "деп озунчо ойго чогуп кетти...80 ден ашып баратса да,ботон эркекти энчилеп атап айтканы мага оон учурады...Бирок, кантсе да аягына чейин билгим келди.
Чон энем бир топ ойлонуп кайра созун улады:
"-Дуйнодо эн таттуу сезимди атагыла десе копчулугу суйуу дешсе керек,а мен сагыныч демекмин,аны ушунчалык сагынып,коп кунумду ый менен,максатсыз баштоочу болдум.
Аманым мени унутуп да калса керек деген ойлор акыркы кундору жей баштады.
#6 09 Июль 2020 - 01:13
Билинер билинбес майда себелеп жааган кар,мээрим менен мага жымындай карап турган Аманым менин мандайымда турду.
Кун сайын жолугуп туруу биз учун адатка айланды.Уйлорубуз жанаша тургандыктан, уйлорубуздун арт жагында ээн талаа,шылдырап аккан агын суу,баарынан да ким эккени белгисиз кош алма дарагы бар болчу.Ушул гана баарынан болокчо,озунчо бир искусство эле!
Бир куну Аман жолукканыбызда ошол алма дарагы биздин энчибиз болорун айтты,биздин жер,биздин куболор ушулар экенин айтты.
"-Сагынганыбызда ар дайым ушул жерге бири-бирибизге айтпай келебиз ээ?Ким коп сагынат экен,алма дарагынын бирине сен,экинчисине мен белги коёбуз макулбу ?"деп кутуусуз бирок,жагымдуу сунушун айтты.
"-Эмнени ойлоп жатасын?-дей салдым ойго чогуп кеткенин коруп...
"-Менимче уйдогулорго билдирууго убакыт келди окшойт,коптон бери ойлоп журом,апама айтып,сен окууну аяктарын менен турмуш куруп,сени окууга киргизип каралашсам деп журом,кандай дейсин?!-" деп менин жообумду кутуп калды.
Мен анын алдында ар дайым озумду тугол сезчумун.Унчукпай жылмайып гана койдум,макул экенимди тушунду окшойт мени бекем кучагына кысып алды...
Байкасам асылым Аманымдын журогу тез-тез согуп жатыптыр,кандай гана керемет!
Бирок ойлобоптурмун, бактылуулук да бир кун бутоорун...
...Ошондогу асылымдын деми,табияттын кооздугу,биздин сезимдер мени бактылуу кылып жатты...
...-Эртен борборго жоноп жатам"-капыстан бир куну жолукканыбызда айтып калды.
"-тушунбодум,
-эртен кетишим керек
-эмне мынча шашылыш,эс алуу аяктай элекко?
-чакыртышыптыр. ..
-макул..
-Тина?
-Оу..
-Билесин ээ?
-эмнени?
-сени аябай жакшы корорумду?,
-Балким...
-Тина,мен ар дайым сени дегенмин,сенден башканы ойлоп да,журогумо кабылдап да коргон эмесмин ушуну унутпа ээ?
-ошондо бул биздин коштошконубузбу?
-убактынча гана...
-макул...Озуно жакшы кара Аман!
-Баса,муну сактап кой ээ,сагынганында сага керек болоор..." -деп озунун суротун сунуп,коз кысып койду...Коштошоордо бекем кучактап акырын жузумдон суйду...Копко койо бербей турду ...
Ал кетти,кайра эле азаптуу,сагынычтуу кундор мени кучагына алды...Анын берген суротун козумдун карегиндей абайладым...
3 кун отту арадан...Бирок, ал кат жазбады..Озум жаздым...Чыдамсыздык менен куткон катым бир жума дегенде аран келди...Анда да кыска гана:
-"Менде баары жакшы,сагындым. .."
Тушунуксуз сезим,алай-дулой ,жоопсуз суроолор жан дуйномо заматта орношуп алды...
Ушул саам конулумдун кайсы бир болугундо бир сезим "кылт"этип узулуп кетти...
Мына ушул кундон баштап биздин аралыгыбыз алыстагандан алыстап баратты.
Жоопсуз суроолор,берууго батынбаган куру намысым ортодо мени жанчып салышты...
Аман озгорду...Мени гана дечу Аманым озгорду...Бул кутуусуз бурулуш мени чындап азаптап жатты...Ошондо тушундум эми кунумду ансыз башташым,аны унутушум керектигин. Унутуу учун жакшы эле аракет кылдым,берген суротун тытып салууну ойлоп кайра кайттым...Суротто эмне куноо?
Кат да жазбай койдум,ушуну эле кутуп тургансып ал да жазбады...Ал кайтып келсе жч качан кечирбейм деп соз бердим,бирок аны ар дайым куттум...
...Канчалык кыйын ээ,келбеген адамды кутуу?!
Умутум узулду...Конулумдун баарын окууга бурдум...
..."-Жакында келиндуу болом!" -деп оз-озуно батпай Арзыкан апа кубанып жургонун оз апамдан угуп нес болуп калдым.Аман бул тууралуу мага эч нерсе айтпаган элего,кимге уйлонуп атыптыр?
Кызык суроолор,жоопсуз кайра эле коодонумо толуп баштады...Мен кутпогом,жандай коргон адамым мени мынчалык азапка салаарын,кыйнаарын. ..
Дайым бирге болобуз дечу эмес беле?Кантип мендик сезимдердей таза сезим таба алды экен?!Кимден?
Деген суроолор менен алпурушуп кунуп отуп баштады...Аны озумдон да кызганган жаным,башка бироо менен экендигин элестетип Ааламга батпай канча сыздадым...
...Кызганыч-баардык сезимдердин куралы экен.Аларды башкарып туруучу.Аны кызганып откоргон ар бир кунум учун мин олуп,мин тирилдим...
4 ай бою Амандан дайын болбоду...
Акыркы намысымды четке суруп жазган катыма:
"-Мени кечир!" -деген гана жооп келди...
Ошондо анын ушунчалык эрксиз экендигин тушундум.Тагыраагы экообуз тен эрксиз экенбиз...
Ал мени суйбостугун билип турсам да аны унутууга менин эрким жетпеди,суйуусун создор менен кооздогончолук мени суйо алууга анын эрки жетпеди...
...
Кун сайын жолугуп туруу биз учун адатка айланды.Уйлорубуз жанаша тургандыктан, уйлорубуздун арт жагында ээн талаа,шылдырап аккан агын суу,баарынан да ким эккени белгисиз кош алма дарагы бар болчу.Ушул гана баарынан болокчо,озунчо бир искусство эле!
Бир куну Аман жолукканыбызда ошол алма дарагы биздин энчибиз болорун айтты,биздин жер,биздин куболор ушулар экенин айтты.
"-Сагынганыбызда ар дайым ушул жерге бири-бирибизге айтпай келебиз ээ?Ким коп сагынат экен,алма дарагынын бирине сен,экинчисине мен белги коёбуз макулбу ?"деп кутуусуз бирок,жагымдуу сунушун айтты.
"-Эмнени ойлоп жатасын?-дей салдым ойго чогуп кеткенин коруп...
"-Менимче уйдогулорго билдирууго убакыт келди окшойт,коптон бери ойлоп журом,апама айтып,сен окууну аяктарын менен турмуш куруп,сени окууга киргизип каралашсам деп журом,кандай дейсин?!-" деп менин жообумду кутуп калды.
Мен анын алдында ар дайым озумду тугол сезчумун.Унчукпай жылмайып гана койдум,макул экенимди тушунду окшойт мени бекем кучагына кысып алды...
Байкасам асылым Аманымдын журогу тез-тез согуп жатыптыр,кандай гана керемет!
Бирок ойлобоптурмун, бактылуулук да бир кун бутоорун...
...Ошондогу асылымдын деми,табияттын кооздугу,биздин сезимдер мени бактылуу кылып жатты...
...-Эртен борборго жоноп жатам"-капыстан бир куну жолукканыбызда айтып калды.
"-тушунбодум,
-эртен кетишим керек
-эмне мынча шашылыш,эс алуу аяктай элекко?
-чакыртышыптыр. ..
-макул..
-Тина?
-Оу..
-Билесин ээ?
-эмнени?
-сени аябай жакшы корорумду?,
-Балким...
-Тина,мен ар дайым сени дегенмин,сенден башканы ойлоп да,журогумо кабылдап да коргон эмесмин ушуну унутпа ээ?
-ошондо бул биздин коштошконубузбу?
-убактынча гана...
-макул...Озуно жакшы кара Аман!
-Баса,муну сактап кой ээ,сагынганында сага керек болоор..." -деп озунун суротун сунуп,коз кысып койду...Коштошоордо бекем кучактап акырын жузумдон суйду...Копко койо бербей турду ...
Ал кетти,кайра эле азаптуу,сагынычтуу кундор мени кучагына алды...Анын берген суротун козумдун карегиндей абайладым...
3 кун отту арадан...Бирок, ал кат жазбады..Озум жаздым...Чыдамсыздык менен куткон катым бир жума дегенде аран келди...Анда да кыска гана:
-"Менде баары жакшы,сагындым. .."
Тушунуксуз сезим,алай-дулой ,жоопсуз суроолор жан дуйномо заматта орношуп алды...
Ушул саам конулумдун кайсы бир болугундо бир сезим "кылт"этип узулуп кетти...
Мына ушул кундон баштап биздин аралыгыбыз алыстагандан алыстап баратты.
Жоопсуз суроолор,берууго батынбаган куру намысым ортодо мени жанчып салышты...
Аман озгорду...Мени гана дечу Аманым озгорду...Бул кутуусуз бурулуш мени чындап азаптап жатты...Ошондо тушундум эми кунумду ансыз башташым,аны унутушум керектигин. Унутуу учун жакшы эле аракет кылдым,берген суротун тытып салууну ойлоп кайра кайттым...Суротто эмне куноо?
Кат да жазбай койдум,ушуну эле кутуп тургансып ал да жазбады...Ал кайтып келсе жч качан кечирбейм деп соз бердим,бирок аны ар дайым куттум...
...Канчалык кыйын ээ,келбеген адамды кутуу?!
Умутум узулду...Конулумдун баарын окууга бурдум...
..."-Жакында келиндуу болом!" -деп оз-озуно батпай Арзыкан апа кубанып жургонун оз апамдан угуп нес болуп калдым.Аман бул тууралуу мага эч нерсе айтпаган элего,кимге уйлонуп атыптыр?
Кызык суроолор,жоопсуз кайра эле коодонумо толуп баштады...Мен кутпогом,жандай коргон адамым мени мынчалык азапка салаарын,кыйнаарын. ..
Дайым бирге болобуз дечу эмес беле?Кантип мендик сезимдердей таза сезим таба алды экен?!Кимден?
Деген суроолор менен алпурушуп кунуп отуп баштады...Аны озумдон да кызганган жаным,башка бироо менен экендигин элестетип Ааламга батпай канча сыздадым...
...Кызганыч-баардык сезимдердин куралы экен.Аларды башкарып туруучу.Аны кызганып откоргон ар бир кунум учун мин олуп,мин тирилдим...
4 ай бою Амандан дайын болбоду...
Акыркы намысымды четке суруп жазган катыма:
"-Мени кечир!" -деген гана жооп келди...
Ошондо анын ушунчалык эрксиз экендигин тушундум.Тагыраагы экообуз тен эрксиз экенбиз...
Ал мени суйбостугун билип турсам да аны унутууга менин эрким жетпеди,суйуусун создор менен кооздогончолук мени суйо алууга анын эрки жетпеди...
...
#8 09 Август 2020 - 02:50
Зеригип отурганда жазып баштап коюшат дагы, иштери чыкса ошо менен чыгарма акырына чыкпай кала берет.
Баракча 1 - 1