myrzayym Өздүк маалымат
- Тайпасы:
- Жаран
- Билдирүүлөр:
- 910 (0,23 күнүнө)
- Активдүү форуму:
- Адабият жана поэзия (487 билдирүүлөр)
- Катталган:
- 27 Январь 14
- Кароолор:
- 49 833
- Соңку аракети
- 13 Авг 2024 23:48
- Учурда:
- Offline
Маалымат
- Статус:
- Активист
- Жашы:
- 40 жашта
- Туулган күнү:
- Июль 7, 1984
- Жынысы:
- Аялзаты
- Калаасы:
- Ала-Тоо
Байланыш маалыматтар
- E-mail:
- E-mail дарегине кат жазуу
Мен ачкан темалар
-
Мен эми башкамын!
Жазылган күн: 21 Дек 2020
Салам форумчулар! Амансыздарбы? Сиздердин Мырзайым, суранычыңыздар менен, учурдагы жашоом тууралуу жана башкалар...
Модераторлор жаап салбаса эле, эртеңден баштап "МЕН ЭМИ БАШКАМЫН" темасын улантабыз! -
Зарылыктын кызымын
Жазылган күн: 18 Ноя 2017
Зарылыктын кызымын!
Бул биздин көчө. Мен ушул көчөдөн күнүгө мектепке барып келем. Бир күндө эки жолу өтөм. Кээде төрт, кээде алты. Ал күндөрү дүкөнгө каттаган болом. А мурда бул көчө, көчөө сымал жол да, дүкөн да жок болчу. Жөн эле буудай талаасы, анан биздин үй болоор эле. Анан дагы бир Дайырбек байке үй салды, таластык. Биздин жаныбызга дагы бир оштук байке үй салды. Андан кийин аркы тараптарга эки үй түштү. Мен анда окуй элек болчумун. Үйгө калтырып кетишчү. Мен ошол 5-6 үйгө кирип, үй салгандарга эрмек болуп, быдылдап ар кайсыны сүйлөп атып, кээде ошолордукуна уктап да калчумун... Азыр көчөө-көчөө болуп үйлөрдүн баары жыш. Ал тургай, ошондо биз отургузган мөмө жемиштер да азыраак мөмө байлап калды. Тигинде, кечээки байке турат. Ушул байке тажатты. Кечээ бир суроосун ары баратсам да берген, бери келатсам да берди. Болгондо да мен эң жек көргөн суроону берет. Мына азыр да мени көрүп калды. Дукөнүнө кирбей турганын карасаң.
-Ии, кичинекей чоң кыз, кандай!?
-Саламатсызбы!
-Ай мен унутуп калдым, кимдин кызы элең?
Эми мен бул байкенин мээсин чаташтырып салайын, кечээкиге окшош эмес жооп айтайынчы, чындап унутуп калды бекен?
-Зарылыктын кызымын.
-Ия?! Кечээ башкача айттың эле го...?!
-Ал апам болчу, азыр атамды айттым... - деп, шылдың сымал жылмайып алып кетип баратам. Ырас эле кылдым ушул кишини кыйын болсон изилдеп ал, кимдин кызы экенимди... Чоң кишини алдап койгонума өзүмчө жыргап атам...
А бирок, чын эле кимдин кызымын, кандай кишинин кызымын. Анын кебетесин белем ой, атын деле билем. Аты - Рысбек. Үйдө толтура сүрөттөрү бар. Мени да ошого окшоштурушат. Бирок мен апама окшошкум келет. Ал - сулуу. Жанагы "Байлар дагы ыйлашат" деген кинодогу Марианна. Же болбосо "Просто Мариядагы" Мария Лопес. Эх, мен эмнеге апама окшошпой калдым экен. Кээ бир апалар өздөрүнө окшош кылып төрөп алышат. А мени болсо, мен көрө элек кишиге окшоштуруп төрөп коюптур. Апам мени эркек болот деп ойлосо керек. Же мени эркек болбой калды деп тиги киши таарынганбы? Ошол сүрөттөгү киши мени ойлойт болду бекен? Мен аны качан көрөм, кантип? Кызык...
Мына сабакка да келдим. Азыр мактанчаактар башталат. Кээде атайлап менин жиниме тийиш үчүн мактангандай туюлат ушулар. Атам алып берди, а менин атам, менин атымчы, а менин апамчы дегим келет. Бирок, баары апамды таанышат, билишет. Ал ушул эле мектепте мугалим. Мен анын сулуулугу менен сыймыктанам. Чоңойгондо апамдай болгум келет. Ал бүгүнкү кийген киймин эртең кийбейт. Күнүгө башка-башка алмаштырып турат. Аралыктарын узартып-узартып кийет. Кийми да толтура. Мени деле ошентип кийинткенге аракет кылат. Кийим алып берсе, ага өзү кошумчалап, ар нерселерди жармаштырып, кымбат кийимге окшоштуруп коёт. Оой, кокус бир балекет кылып алсам, анда менде күн жок. Эки күн уруш жейм. Классташтарымдын арасында досум деле жок. Муурда бар болчу, Рахат деген кыз. Ал башка мектепке кетип калган. Аын ордуна башка таба элекмин. Билбейм эмнеге? Менин бир эле досум бар. Ал - сумкамда, кызыл дептер. Анда менин болгон сырларым жатат. Эч кимге айтпаган сырлары-ы-м. Апам да, таенем да билишпейт. Билбей эле коюшсун. Бирок, кечээ бир окуя болду. Ошол дептеримди партамдын үстүндөгү китептеримдин үстүнө кандайча коюп алганымды билбейм. Орус тил сабагы болчу. Мугалим жаныма туруп алып китеп окуп жаткан, баарыбыз ылдый карап жазып жатканбыз. Бир маалда анын колу менин кызыл дептериме урунду. Мен чочуп кеттим. Эже бериңиз деп колунан тарып алгым келди. Бирок, ал орус тилчи мугалим, кыргызча ырларга түшүнбөсө керек деп өзүмдү жоошутуп койдум. Ал барактап, барактап, бир аз окумуш болуп, кайра партама коюп койду. Ордуна коюп койгонуна мен кубанып калдым. Эми бул кызыл дептерди, жаныма албастан, үйдөгү дептерлеримдин арасына эле катып койсом окшойт. Дагы бир күнү башка мугалимдин колуна тийип калсачы? Менин болгон сырларымды билип алышы мүмкүн да...
Сабактар бүттү, кайра эле жанагы жол менен үйгө жөнөмөй. Жанагы байке дагы эле турса керек, мени күтүп. Айтпадым беле, ал сыртта турат.
-Иий, келатасың, Канча "5" алдың?
-Мен өмүру "5" албайм, мен жалаң "2" ге окуйм.
Ушинтип какшыктагым келди.Эми кайра жанагы суроону сурайт.
-Аай, чыныңды айтчы кимдин кызысың?
-Сиз таптакыр сөзгө түшүнбөйсүзбү? Айттым го Зарылыктын кы-зы-мын!
-Сен кайсы үйдө жашайсың?
-Мен Зарылык деген киши кайсы үйдө жашаса, ошол үйдө жашайм. Кызыл чатыр үйдү көрдүңүзбү, ошол үй - биздики!
Ха-ха... эсин оодардым. Кичинекей кызга суроо берип көр эми. Жинди! Тээтигинде астыраак жагымда Калил байке баратат. Эки баласы чуркап келип, моюндарына асылды. Мен деле ошентип чуркап барып, качан ушинтип мойнуна асылаар экем? Мен деле аларга окшоп эркелегим келет... Мен деле тартынбай кимдин кызы экенимди айткым келет... Бирок, көрбөгөн адамды кантип айтам? "Кызым" деп кучак жайбаган адамды "ата" деп да айта албайм, ошонун кызымын деп айтканга да ооз барбайт...
Үйгө жеттим, баары үйдө экен... Апам мурдагыдан жоош болуп калган. Азыр ал сиңдим менен үйдө.
-ав-ав-ав...
Эмне болуп кетти, менин кичинекей кара-ала күчүгүмдүн үнү чыгып жатабы? Эмне мынча каңкылдап жатат? Тигини карачы, буту менен тээп атканын... Жек көрөм - аны. Ал - өгөй атам. Ызы-чуу уруш бүттү. Мен бул дүйнөдө өзүмдү жалгыз сезе баштадым. Күчүгүмдүн ыйлаганынан, тигинин бут киймин эшикке ыргытып салгам, жиним келип. Ал апама келип арызданды. Апам кайра мени тилдеди. Менден да аны жакшы көрөт окшойт. Мен эч кимди уруша албай, ызам менен калып калдым. Азыр төшөктө тумчуланып алып ыйлап жатам. Мага болушкан эч ким жок. "Таене, келип мени алып кетчи. Эмнеге мени ушул жакка таштап кеттиң?". Менин алтын апакем, ал - менин таенем...
Кайра эле таң атты. Кечээки жол менен кайра эле мектепке. Дүкөн жабык экен. Кудай жалгап тиги байке жок. Менин кимдин кызы экениме эмне мынча кызыкты болду экен? Же баардык эле балдар-кыздардан ушинтип сурай берет болду бекен? Бүгүн сураса деле, "Зарылыктын кызымын" демекмин. Зарылык байке - биздин кошуна. Оштук. Ал экөөбүз, ал үйүн салып жатканда таанышканбыз. Өзү жалгыз салган. А мен анын кичинекей тапчанын жыйнап берчүмүн. Ал тамак жасачу. Экөөбүз жечүбүз. А мен көөп токочторду бышырчумун. Ылайдан. Гүлдөрдөн тамак жасап, анын жанын койбой конокко чакырчумун. Калп үйүмө конокко чакырып, токоч менен чөптөрдөн тамак берип, курсагын тойгузчумун. Ал болсо, "Курсагымды көтөрө албай калдым эми кантип үй салам? деп, газетадан жасалган калпагын кийип алып, мени күлдүрүп ордунан арң турчу. Ал байке үй салгандан баштап, мен башка үйлөргө барбай калгам. Ошентип жүрүп бир күнү апам экөө таанышып калышты. Бир аттаганда - бизидин үй, бир аттаганда - анын үйү. Апам экөө да дос болуп калышты. Биз конокторго чогуу барчубуз. Анын сүрөт тарткан фотоаппараты бар болчу. Ал бизди тартып, сүрөттөрдү чыгарчу. Кээде капкара болуп калчу. Анда биз бири-бирибизди карап алып "негр-негр" деп шылдыңдашып күлчүбүз. Зарылык байкеден башка эч ким мага ат болгон жок. Каалаганымда ат кылып минем, кээде аюу болуп мойнуна көтөрөт.Кээде ал карышкыр болуп кубалайт, а мен коёнек болуп качам. Кээде китептеги тамсилдерди аткарабыз. Ал менин сүрөт сабагымдын аткаруучусу болчу. Мен ага көп жолу "5" алып келип бердим. Альбомдогу баа аныкы, күндөлүктөгү баа меники болчу. Кышында болсо, кар чабышып ойноп, кээде мен тоголонуп тумаланып жыгылып, калп эркелеп ыйлап... Ал болсо эмне кылаарын билбей, мойнуна көтөрүп, мени кытыгылап күлдүрчү эле. Эмнеге апамды албай койду экен? Апам ага тийсе, ал менин атам болуп калмак. Анан дайыма баарыбыз чогуу болмокпуз.
Бир жолу кечинде, Зарылык байке аябай сүйүнүп келди. "Сүйүнчү" деди. Мен башка жакшы жаңылык окшойт деп кубанып кеткем. Үйлөндүм деди ал. Ага кошулуп мен деле сүйүндүм. Бирок, ал андан кийин биздикине келбей калаарын билсем, сүйүнбөй эле таарынмак экенмин. Ошондон кийин биздин үйдүн ортосу да бөлүндү, бири-бирибизди карап туруучу терезени, анын кичинекей сарай тамы бөлүп салды. Терезеден да карашпай калдык. Дайыма бири-бирибизсиз тамак ишчү эмеспиз. Кээде ал бизди конокко чакырчу. А мен апам чай даярдай баштаганда эле, ага чуркачумун. Кээде апам бул кылыгым үчүн урушчу. Азыр анын баласы бар. Ага окшош. Ал кээде биз менен учурашпай да калат. Билбейм эмнеге? Мен азыр деле аны жакшы көрөм.
Мына сабак башталды. Окшош эле күндөр... Күндөкүдөй эле сабак, андай деле өзгөчөлүк жок...
Кайра үйгө... Кызык тиги байке жок болду бекен? Азыр сураса, да жообум дапдаяр... Турат, жалгыз экен. Мени карап турат,
-Иий, кичинекей чоң кыз, бүгүн канча "2" алдың?
-Бүгүн, "5" тен бешти алдым,
Суроолоруна ушинтип жооп бергим келди, жиниме тийген бул байкеме,
-Айтып койчу кимдин кызысың?
-Зарылыктын! Тээтиги кызыл чатыр - атамдын үйү, аркы сырты кооз үй - апамдыкы! Экөөнүн кызымын!
Жинди киши, жек көргөн суроомо, жакшы көргөн жообумду айтып салдым. Ха-ха-ха кандай жыргал, мээси адашып калсын...
Бүгүн менин күнүм эмес экен. Эшиктен кирсем, буркан-шаркан. .. Апам кызыл дептеримди таап алып, ичин баарын окуп ошого жиндеп атат. "Өмүрү көрбөгөн атасын сагынып кетет... "Кусадан тамган көз жаштарым..." дейт тим эле...!" Ушунун жинди атасы муну бир ойлойт болду бекен? Мага деле арнап бир ыр жазып койсоң боло?!"
Ооба, менин биринчи ырым апама эле арналган. Аталышы "Менин апам - Марианна" деген болчу. Анда баары таң калган.Азыр 11демин, анда 7 жашта болчумун. Көрсө, мен күтүп жүргөн киши да, ыр жазчу экен. А мен анын андай талантын билбей эле, оюма келген сөздөрдү ыр кылып жазгым келген да...
Мына кызыл дептеримди да коргой албай, тыттырып салдым. Эми мен эч качан ыр жазбайм, эч качан! Ал дептерде, кандай соонун сөздөр бар эле... Эшикте апамды кошуна чакырып жатат. Эмнеге келди болду экен?
Апам таңкалгандай түр көрсөттү. Бул эмнеси?
- Менин кызымбы?- дегени даана угулду... Сөздөрүнүн арасынан "Зарылык. .. Зарылык" деген сөздөр да угулуп жатат. Апам келатат.
-Сен качан Зарылыктын кызы элең?
Унчуга албай, ыйлап жатам. Бирок мен Зарылыктын кызы болгум келчү. Азыр да анын кызы болгум келет. Ал болгондо, менин кызыл дептерим да болмок эмес...! -
Жумушка чакырабыз!
Жазылган күн: 19 Июл 2017
Ийгиликтерди багынткыныз келеби? Анда чамданыздар!
14 жаштан ойдо кыз-келиндер, жигиттер Жана мырзалар,эжелер Жана апалар, агалар жана аталар баардыгыныздарды кошумча каражат табуучу жумушка чакырабыз!
Кызыктуу белектер, айлык,пенсия позитивдуу кечелер, ошондой эле чет олкого эс алуу. Албетте мунун баары жомоктой. Жомокту жашоого айланталы! Ийгиликти багынтыш сизден коз каранды. Бийиктикке бирге баралы.
Байланыш номери: 0707266494;
Вацап: 0773100455;
(Суранычтар боюнча жарыяланды)
Достору
-
limon -
B.GULNARA -
mir_ak.kg -
Ayanur555 -
aizirek_16... -
tagokg -
mekenchil_... -
gulmira96 -
Jesu2010 -
aigerim-al... -
ms.jiba -
Sweet-Lika -
lazygirl -
tasuluu -
Aikassol -
Akzi -
Aselina_kg -
pro100.jumka -
Liza83 -
Stella_1 -
nuri94 -
luna9 -
DNurgiza -
bul1men -
Belmonda -
Mendereska -
violetta88 -
janimai -
Patirot -
mrbin777 -
aibek0001 -
Ular91 -
floris -
fittoniya -
temirbek77782 -
Hurrem_1520 -
s9zen098 -
forgotten -
Aibiike -
aygerim94 -
aiyma887 -
tynych88 -
Shuuldakkyz -
kgerik -
Aidana.kas... -
Mimiii -
Kominam -
Akkyz2017 -
Jirawat.kg -
Musul_Mank...
Показать 50 случайных друзей 119 (Просмотреть всех)
Комментарийлер
santiagogo
24 Ноя 2016 - 18:26http://www.super.kg/vote чоон рахмат
santiagogo
24 Ноя 2016 - 18:26http://www.super.kg/vote чоон рахмат
Demi80
05 Апр 2016 - 04:28rnurzida
09 Мар 2015 - 09:41myrzayym
27 Фев 2015 - 14:20Pantherka
26 Фев 2015 - 12:05myrzayym
17 Янв 2015 - 16:44fittoniya
17 Янв 2015 - 16:33Pantherka
12 Дек 2014 - 11:44myrzayym
17 Ноя 2014 - 11:00Jamelia
15 Окт 2014 - 00:46Sweet-Lika
23 Авг 2014 - 02:05Баш баккан экенсиз…
Теманы ачайынбы? :)
Amina.90
10 Июн 2014 - 13:12raia
19 Май 2014 - 18:01sanzhar83
08 Май 2014 - 13:00