[Hadyja]

Ата,сизди келе жаткан Рамазан айы менен куттуктайм!
Сиздин берген тарбиянызга, мээриминизге аябай ыраазымын.Кудайым, сизден Мээримин аябасын.
Балачак отуп,чон жашоого аттанып,уй-булоо куткон маалда чон сыноолорго кабылдым.Коп нерсени билбееримди билдим.Ошол учурда сиздин насааттарыныз- чон жардам берди.Адашпай, Туура Жолдо бекем болууга оболго болду.
Сиз,жалгыз мага эмес,мин деген кыргыз аялзатына ата,ага,ини болдунуз.Мекенибизди сагынып,куса болуп жургондо,сабактарыныздан, бизге дуба кылып,кыргыз аялзатынан кечирим сурап,биздин даражабызды которгонунуз учун сизге рахматыбызды айткым келди.
Сиздин насааттарыныз ыйманыбыздын курчушуна,кучтуу мусулман аялзаты болгонго себеп болду.Акыретибизге, бактылуу жашообузга куйгон атакебиз,сиз, болдунуз!Омурунуз берекелуу болсун!
Атанын мээримине,жылуу созуно дайым муктаж экенибизди унутпагыла, аталар!@

[Kyrgyz_bloger]

Ошондо атан да бул жака киреби.

[akyn_kg]

А мен ушул Рамазан айында атамды тапкым келет.

[kok-jar]

Менда атама кат жазгым келди улантсам болоор.Салам атакем менин чынында коптон бери сырдашпай калдык ошого кат жазгым келди,катымдын башында эле сизди сагынганымды жазгым келди канчалык сагынганымды элестете албайсыз! Жашоодо мага коп нерсе уйротуптурсуз сизсиз кантип ыйлабай, сагынбай жашашты уйроткон эмес экенсиз.Сизди бизди таштап кеткенден бери коп окуялар болду,сизди баары жакшы киши эле деп кайгырды,сизди узатып жатканда эжекелерим куйутко чыдабай озун жоготуп коюшту,ошондогу апакемдин кыйкырыгы кулагымда жанырат дагы деле.Сизди ошентип акыркы сапарга узаттык уйго кирип сизди издей баштадым бирок таппадым..... .Эн окунучтуусу сиз омур бою сагынып, зарыгып куткон бир туугандарыныз сизди узатканга акыркы жолу корууго жетишпеди бирок келди. Алар менен чогуу суйлошуп отурдук кечинде бирок арабызда сиздин болушунузду ушунчалык кааладым бир кем дуйно деген ушул тура,сиз болгонунузда Аябай кубанмаксыз эх армандуу кеткен атакем ай....Эжекелерим да бир аптадан сон узаттык озунун олкосуно.Эсимде сиздин:кызым менин козум тирик болсо сага кийгизбеген Ак койнокту авсынына кийгизип той кылып алышына жол койбойм,сен дуйнодогу эн сулуу Келин болосун сенин тоюн кылып анан кайнин уйлонот дегениниз. менин Ак койнок кийишимди сулуу Келин болушумду коргунуз келээрин тынбай айтат элениз бирок коргонго да жетишпей калдыныз.Кызынызга Ак койнок эмес кара аза койнок даярдап койгон экен тагдыр.Сизден кийин биз той кылдык атакем кайнимди уйлодук,ал тойго катышкым келбеди барбайм деп ыйласамда апам кызматта бол деп жиберди,Жаным атакем мага канчалык оор болгонун сиз билсениз керек эээ журогумдо кайгы мун баарынын жузундо бактылуулук жылмайып журду тойдо мени карап аянычтуу байкушту карагандай караган коз караштар андан бетер кыйнады мени...Тойдагы аягына чыкты баары жасанып кафеге кетти жалгыз мен уйдо сиздин акыркы айткан создорунузду эстеп ыйлап олтурдум апам мени жалгызсырабасын деп синдилерим жоноттууу алар мага шерик болду.Баары артта калды тойда болот анын эртеси да болот деген соз барго жашоо уланып кетти уйдогулор москвага кетишти тойдон кийин.Биз кыркыныз чыгардык.Бир канча убакыттан кийин менда москвага келдим уулдун рольун аткарам сиздерди баары жоктон камсыздайм дечуу элем эсиниздеби, азыр Ишим жакшы аллахка шугур апамдар кыйналбастыгы учун бар кучум менен аракет кылып иштеп журом,бир аз болсо да жардам берейин деп.Бугун арапа эртеден кечке сизди ойлодум сагындым бата дуа кылдым.Айткандай бугун аксакалдар келип сиздин жылдыгыныз белгилеп кетишиптир кудай буюрса баардык нерселер ыйык кунго туш болуп жатат атакем.Сиз эн ыйык куну айт куну бизди таштап кеттиниз жылдыгыныз да айтта болот экен ошондо сизге кооооп соооп алынат экен атакем.

[Anur]

Атага кат... Ушул эки ооз сөздү окуп алып, өзүм бир аз кубарып,бир аз маанайын түшүп кетти. Ичимен "Чындап эле атамды ойлоп, жакшы сөз айттым беле?" деп өзүмө суроо салдым.Ооба, бала кезимде атамдын мойнунан кучактап, колунан жетелеп алып жүрчү элем. Атам экөөбүз сарайдан айылга чейин велосипед менен келчүбүз. Атам мени ошол велосипедге өңөрүп алчу эле (ал кезде сарайда турчубуз,айылдын бир четинде). Кийин апам ооруп, кыштакка көчүп келдик. Андагы окуялар кичинекей бала болгонумдан бирин-экин эле эсимде калыптыр... Сарайда атамдын иниси жашап калды. Антсе деле атам ал жакка барып-келип, малдарды каралашып жүрдү. Жай айларында кызыл нерселерди терип, (аталышы жадыман чыгып кетти, талаада өсөт) жүз аарчыга ороп келээр эле. Канча ирет тамшанып жедим. Бах чиркин, анын таттуу даамы таңдайымда азыр да турат... Анан да сайларда өскөн сагыз чөптүн башын эртең менен үзүп коюп, кечке маал же түшкө маал сагызын үзүп келип берээр эле. Чөптүн сүтү сыртка чыгып,сагыз болуп катып кала турган.
Азыр айылга барсам баары айта берет, "Сен өтө ыйлаак болчусуң, байкуш атаң бешик терметип эле отурчу. Ал кезде апаң болсо катуу ооруп да калган..." деп. Атамдын айтуусунда мен ыйлаганда "Анур ыйлап жатат" деп, ата-энем ызы-чуу болуп, чый-пыйы чыгып кетчү экен. Көрсө, ыйлап жатып, көпкөк болуп, өңүм кубарып, үнүм чыкпай калчу тура. Күн болобу, түн болобу, айтор, кайсыл убак болбосун ата-энем мени көтөрүп алып, аркы өйүздөгү (биздин айыл эки өйүздөн турат) бир апага көтөрүп барып, дем салдырып, куран түшүртчү экен. Ошондо гана бир аз өңүмө кан жүгүрүп, эс алып калаарымды айтып калат. Атам тууралуу айта берсем сөз бүтпөйт го чиркин... Менин айыман канча азап тартты... Кийин 7 жашымда энем узак оорунун айынан бул жарыкчылык менен кош айтышты. Анда деле билбейм, баламын да. Бир кезде көзүмдү ачсам, мен жаткан бөлмөдө эмес, башка бөлмөдө жатам. Сыртта зар какшап ыйлаган үндөр угулуп турду. Жанымда жаткан мени менен жашташ аталаш тууганым Нурбекти "Тур, бирөөлөр ыйлап жатат" деп ойготтум. Экөөбүз каалаганы ачып шыкааласак, сырткы эшик ачык экен. Сыртта боз үй тигилген, бир бөлмөдө аялдар кошок кошуп ыйлап жатса,бир бөлмөдө эркектер чай ичип жатышыптыр. Анан сыртка жөнөдүм. Эшиктеги орундукта атам калың тонун кийип, көңүлү суз отуруптур. Түн бир оокум,күздүн күнү эшик суук... Атам мени бир кезде көрүп, "Уулум, келчи бери" деп өзүнчө чакырды. Адатынча чуркап барып, кичинекей колдорум менен атамдын моюнуна асылдым. Атам мага канчалык көз жашын көргөзбөйүн десе да, өзүн кармай албай "Балам, экөөбүз жалгыз калдык..." деп жаны кейип, озондоп ыйлап жатты. "Эми апам жокпу? Ал таштап кеттиби?" деген ойлор келип, эки жакты элеңдеп карап, энемди издеп баштадым. Апам жок... Боз үй тигилип, элдер өкүрүп келип жатса да, апам дүйнө салып кете бергендигин туйбаптырмын. .. 3-күн дегенде апамды жерге бердик. Бизде денени 2-3 күн кармашат. Жер жайнаган машинелер менен айыл четиндеги күмбөздөрдү көздөй бара жаттык. Апамдын каза болгондугун ошондо гана түшүндүм. Машинеге жатып алып, үнүмдү чыгарбай ыйлап бара жаттым. Бала болсом да, апамдын эми кайтып келбесин билдим. Бир кезде апамдын денесин көтөрүп, жер алдына алып кирип кетишти. Анан көрдүн оозун ныктап бекитип, топурак төгө башташты. "Апамды чыгаргыла, аны көмбөгүлө! " деп чаң салгым келди. Бирок, адамдар өлгөн соң жерге берилээрин билчүмүн. Токтоолугуман өзүмдү кармап турдум. Куран окулган соң, элдер тарай башташты. Мен кетким келбей отурдум. Бирок, байкем (атамдын иниси) колуман мыкчый жетелеп кетти. Үйгө жоон топ киши менен өкүрүп кирип келдик. Кээ бири ыйламыш болуп тек гана үнүн чыгарып жасалма өңгүрөсө, жакын туугандар чындап эле ыйлап келе жатты. Аттиң, азыр апамды эскерип калган окуялар менде өтө аз...
Кийин атам экинчи турмушун курду. Мен каршы болгон жокмун. Себеби, атамды аядым. Кудай жалгап, ал апам өз энемдей болуп азыркы кезге чейин мен үчүн жанын берчү жерден берет. Мен ага эки дүйнөдө тең ыраазымын. Аллах ага ыраазы болсун (Бул апамды башка эскерүүлөрүмдө кененирээк баяндайм).
Ишенесизби, атам мага бир да ирет катуу кыйкырып жаман айтып, кол көтөргөн жок. Менчи... Жаштык кылып, убагында көп ирет сөз кайтарып, урушуп салчу элем. Андагы атамдын абалын азыр түшүнгөндө жаным кейип кетет. Атам болгону 58ге чыкты. Анткен менен оорукчан болуп, жакшы баса албай калды.
Ата, мени кечириңиз... Убагында кылган кемчиликтеримди, каталарымды кечириңиз. Мен сизди сүйөм ата, жакында жаныңызга барам. Кечириңиз ата...

[Tansuluu09]

Anur (27 Май 2017 - 17:29) жазган:

Атага кат... Ушул эки ооз сөздү окуп алып, өзүм бир аз кубарып,бир аз маанайын түшүп кетти. Ичимен "Чындап эле атамды ойлоп, жакшы сөз айттым беле?" деп өзүмө суроо салдым.Ооба, бала кезимде атамдын мойнунан кучактап, колунан жетелеп алып жүрчү элем. Атам экөөбүз сарайдан айылга чейин велосипед менен келчүбүз. Атам мени ошол велосипедге өңөрүп алчу эле (ал кезде сарайда турчубуз,айылдын бир четинде). Кийин апам ооруп, кыштакка көчүп келдик. Андагы окуялар кичинекей бала болгонумдан бирин-экин эле эсимде калыптыр... Сарайда атамдын иниси жашап калды. Антсе деле атам ал жакка барып-келип, малдарды каралашып жүрдү. Жай айларында кызыл нерселерди терип, (аталышы жадыман чыгып кетти, талаада өсөт) жүз аарчыга ороп келээр эле. Канча ирет тамшанып жедим. Бах чиркин, анын таттуу даамы таңдайымда азыр да турат... Анан да сайларда өскөн сагыз чөптүн башын эртең менен үзүп коюп, кечке маал же түшкө маал сагызын үзүп келип берээр эле. Чөптүн сүтү сыртка чыгып,сагыз болуп катып кала турган.
Азыр айылга барсам баары айта берет, "Сен өтө ыйлаак болчусуң, байкуш атаң бешик терметип эле отурчу. Ал кезде апаң болсо катуу ооруп да калган..." деп. Атамдын айтуусунда мен ыйлаганда "Анур ыйлап жатат" деп, ата-энем ызы-чуу болуп, чый-пыйы чыгып кетчү экен. Көрсө, ыйлап жатып, көпкөк болуп, өңүм кубарып, үнүм чыкпай калчу тура. Күн болобу, түн болобу, айтор, кайсыл убак болбосун ата-энем мени көтөрүп алып, аркы өйүздөгү (биздин айыл эки өйүздөн турат) бир апага көтөрүп барып, дем салдырып, куран түшүртчү экен. Ошондо гана бир аз өңүмө кан жүгүрүп, эс алып калаарымды айтып калат. Атам тууралуу айта берсем сөз бүтпөйт го чиркин... Менин айыман канча азап тартты... Кийин 7 жашымда энем узак оорунун айынан бул жарыкчылык менен кош айтышты. Анда деле билбейм, баламын да. Бир кезде көзүмдү ачсам, мен жаткан бөлмөдө эмес, башка бөлмөдө жатам. Сыртта зар какшап ыйлаган үндөр угулуп турду. Жанымда жаткан мени менен жашташ аталаш тууганым Нурбекти "Тур, бирөөлөр ыйлап жатат" деп ойготтум. Экөөбүз каалаганы ачып шыкааласак, сырткы эшик ачык экен. Сыртта боз үй тигилген, бир бөлмөдө аялдар кошок кошуп ыйлап жатса,бир бөлмөдө эркектер чай ичип жатышыптыр. Анан сыртка жөнөдүм. Эшиктеги орундукта атам калың тонун кийип, көңүлү суз отуруптур. Түн бир оокум,күздүн күнү эшик суук... Атам мени бир кезде көрүп, "Уулум, келчи бери" деп өзүнчө чакырды. Адатынча чуркап барып, кичинекей колдорум менен атамдын моюнуна асылдым. Атам мага канчалык көз жашын көргөзбөйүн десе да, өзүн кармай албай "Балам, экөөбүз жалгыз калдык..." деп жаны кейип, озондоп ыйлап жатты. "Эми апам жокпу? Ал таштап кеттиби?" деген ойлор келип, эки жакты элеңдеп карап, энемди издеп баштадым. Апам жок... Боз үй тигилип, элдер өкүрүп келип жатса да, апам дүйнө салып кете бергендигин туйбаптырмын. .. 3-күн дегенде апамды жерге бердик. Бизде денени 2-3 күн кармашат. Жер жайнаган машинелер менен айыл четиндеги күмбөздөрдү көздөй бара жаттык. Апамдын каза болгондугун ошондо гана түшүндүм. Машинеге жатып алып, үнүмдү чыгарбай ыйлап бара жаттым. Бала болсом да, апамдын эми кайтып келбесин билдим. Бир кезде апамдын денесин көтөрүп, жер алдына алып кирип кетишти. Анан көрдүн оозун ныктап бекитип, топурак төгө башташты. "Апамды чыгаргыла, аны көмбөгүлө! " деп чаң салгым келди. Бирок, адамдар өлгөн соң жерге берилээрин билчүмүн. Токтоолугуман өзүмдү кармап турдум. Куран окулган соң, элдер тарай башташты. Мен кетким келбей отурдум. Бирок, байкем (атамдын иниси) колуман мыкчый жетелеп кетти. Үйгө жоон топ киши менен өкүрүп кирип келдик. Кээ бири ыйламыш болуп тек гана үнүн чыгарып жасалма өңгүрөсө, жакын туугандар чындап эле ыйлап келе жатты. Аттиң, азыр апамды эскерип калган окуялар менде өтө аз...
Кийин атам экинчи турмушун курду. Мен каршы болгон жокмун. Себеби, атамды аядым. Кудай жалгап, ал апам өз энемдей болуп азыркы кезге чейин мен үчүн жанын берчү жерден берет. Мен ага эки дүйнөдө тең ыраазымын. Аллах ага ыраазы болсун (Бул апамды башка эскерүүлөрүмдө кененирээк баяндайм).
Ишенесизби, атам мага бир да ирет катуу кыйкырып жаман айтып, кол көтөргөн жок. Менчи... Жаштык кылып, убагында көп ирет сөз кайтарып, урушуп салчу элем. Андагы атамдын абалын азыр түшүнгөндө жаным кейип кетет. Атам болгону 58ге чыкты. Анткен менен оорукчан болуп, жакшы баса албай калды.
Ата, мени кечириңиз... Убагында кылган кемчиликтеримди, каталарымды кечириңиз. Мен сизди сүйөм ата, жакында жаныңызга барам. Кечириңиз ата...

ыйлаттынызго

[kyrgyzstan00]

Атама кат....!!! Марттын он сегизи 2017жылы алыскы сапардан туулган айылымды коздой жонодум.Колумда бир жарым жашар кызым менен.Уйумо бардым,апам байкуш качан эле оо дуйного сапар алган.Азыр экинчи аялы менен жашайт,эже байкуш саламын айтып жакшына тосуп алды.Атам эки комнат кирди чыкты уйдо жашайт,ичкерки уйдо печканын астында тонго оронуп жатыптыр.Кирип барып учурашып,кучакташып чечинип отуруп калдым.Кокусунан эле атакем (каарылыктын белгиси????)сен кимсин?Каяктан келдин?Алдындагы кыз кимики десе?болобу. Ошол жерде жарылып ыйладым.Алда байкуш атакем ай,оз кызынды таанывай калат деген ушул беле .Коз жашымдын колдотуп тушундуруп бердим.Ааа байкуш кызым качан келдин?Неберемби деп колго алды?Апакемден эрте ажыраган жаным,атакемдин коп жашашын тилек кылып жаттым.Атакем кооп жашанызчы,сизди сагындым!

[rnurzida]

Мазмууну окшош тема. Мындай тема бар https://www.super. kg...BC&fromsearch=1

Тема жылдырылды

[seli]

Атага кат!

Ата жөнүндө тема болсо көзүмө кадимкидей жаш тегеренет, атам жөнүндө жазгым келет...

Ата сиз азыр алыыыстасыз. ..

Үйгө барган сайын өзүмчө ыйлап, ыйлап алам...

Эсимде, бир жолу больницага жатып калдыңыз, сизди чыгарбайт болчу... Жаткан палатаңызга урданып кирип чыгат элек...
Бир күн барсам эшикте жаай басып бара жатыпсыз, чуркап барып кучактап, кучактап алдым... Сиз да бекемиреек кучактадыңыз. ..

Ошондо билсем кана... ошол акыркы кучактаганым болушуну билгенимде кана... Ошондо акыркы жылуу жылмайган жүзүңүздү көргөнүмдү билсем кана...

Алтын ата... Сагындыыыыыыым сизди...