[Shorobashat]

Ас саламу алайкум форумчу туугандар. Мен Камбаралы Бобуловдун "армандуу биздин балалык" аттуу чыгармасы эсиме тушуп "тема ачсам" дедим. Ар ким оз балалыгындагы урунттуу учурлардан жазсак. Баео балалык кезде кандай гана тентектикти жасаюайбыз. Адабий тилдин нормасына туура келтирип колдон келишинче тыныш белги ж.б эрежелер менен жазалы. Мындай тема болсо админ акимдерден кечирим сурайм акырын кошуп коесуздар деп отуном. Теманы флуддоого болбойт. Жеке кайым айтышпоонорду суранам.!? Анда кеттик!

[Shorobashat]

Мен баштайын. Анда соз башынан болсун. Балалык кандай керемет доор. Ушунчалык сезимдер таза дейсиин. Козуно корунгон адамдардын баарын жакшы адам деп ойлойсун. Журоктор таптаза апакай барак сыяктанат.

[Shorobashat]

1998-жыл жаз айы. Уйго кире бериште арык бойлоп суу тутукто (труба) отуруп алгач ирет ойлонгом. "Мен 5ке чыктым"-деп. Ошо эле жылы тагамдардын (тайке) уйундо ойноп жургом. Ангыча апам келди. "Бас таганын машинасына чыгып Озгонго барабыз"- деди. "Барбайм" -деп аран кондум. Озгонго айылыман 12км. А мага ошо кезде ааламды кезип жибергендей эле сезилди. Апам сайды коргозсо бир укмуш корунот. Корсо ага чейин мен дарыя коргон эмес экем. Ошентип Озгонго да кирип бардык. Базар аралап жонодук. Бир корком апаман адашып калбасам экен деп. Апамын колун бекем кармап алгам. Алдыман чон-чон адамдар чыга берип аябай тажагам. Кийим алып берди тамак алып берди апам. Кайттык, бирок кайтаарда автобуска чыктык. Автобус ичи ушунчалык адамга жык-жыйма толгон дейсин. Тим эле тер шорголоп кетти да чиркин. Адамдар бир ызылдайт. Кулак мээни жегидей кылышты.

[Shorobashat]

Эки жагым каранайын десем жалан чон адамдар кысылып эч нерсе корбойм. Ошентип акыры жеттик. Жоногондогудон кайткандагысы ото кыйын болду мен учун. Акыры уйго келдик чиркин. Атам "кандай экен Озгонго барган?"-деди го мен дароо "ээ экинчи барбайм"- дедим. Тан калып атам " ой эмнеге?"-десе. Мен "алдынан адамдар чыгып жолуну торой берет экен"-дедим. Атам тарс жарыла би кулуп алды. Кийин апам айтат ошо 1998-жыл 22-июль менин туулган кунум экен. "Туулган куну" деп мени ойноткону алып барган экен да

[Shorobashat]

Жоголуп кеткен кунум. Бир аяш-атам той кылып аткан. Мени да ээрчитип алышкан. Ошо жерде озум курдаш бир бала экообуз ойноп калдык. Ойноп атып кочо жака чыктык чуркаштан жарышабыз дедик. Тызылдап жонодук мен ашып кеттим. Карасам бир аз калып кеткен эле жанакы бала. "Аа калып кетти мен андан ого бетер ашайын дедим да

[Shorobashat]

Ого бетер куч алып, артымы карабай кетип атам. Бир аздан сон карасам жанакы бала жок. Алда качан токтоп артта калып кетиптир. Мен ойлодум "ушундан ары бир жолу уйго чуркап кетип калам"-деп. Кетип атам чиркин. Эч эле уйумо жетпейм. Акыры талаага чыгып калдым. Бир бурулуш бар эле ошодон бурулбай туз эле кете берипмин да. Озу ошо аяш-атам айылдын бир четинде жашаса а мен наркы четине чыгып кетипмин ошо кочо менен. Талаага чыкканда элендеп, эки жагымы карап не кылаар айламы таппай козум чачырап калды. Анан ыйлап баштадым. Шолоктоп ыйлап атсам атчан киши келип чоо жайымы сурады. Айттым баарын.

[Shorobashat]

Эн кызыгы "кимдин баласысын?" -десе. "Атамын" -дедим. "Атанын аты ким"-десе. "Атам"- дедим. Ошентип мени алдына алып атчан киши. Ар кимдин уйуно кире баштадык. "Сенин балан эмеспи уйун таппай ыйлап атыптыр талаада"- деп сурайт бечара. "Жок, жок жок жок. Бир канча уйго кирдик. Мен негизи 2 кмдей алыска кетип калгам. Барган уйубуз менин уйум болбой калса дагы ыйлап кирем. Акыры кун кечтеп биздин уйго келдик. Козумон жамгырдай болуп жашым тогулду го. Ак эткенден так этип ото суйунгом. Апамдар эки 4 болуп издеп аткан экен.

[Shorobashat]

Атаганат ошо киши коз жумган экен апаман сурасам. Бир сыйласам деп ойлогон элем.