Көздөрүңө чөккүм келет,
Эриниңден өпкүм келет.
Шыбырап кулагыңа,
Сүйүүмдү төккүм келет.

Кайырма:
Жаныңа баргым келет,
Шам болуп жангым келет.
От чачкан карегиңде,
Түбөлүк калгым келет.

Сырымды айткым келет,
Сырдашып кайткым келет.
Махабат жыргалына,
Сен менен баткым келет.

Кайырма:

Сен менен баскым келет,
Жан дүйнөм ачкым келет.
Жакшы адам сапаттарын,
Бүт сенден тапкым келет.

Кайырма:

Ак Сардал кыз, Сардал кыз,
Сен да жалгыз мен жалгыз.
Берейин десем мал таңгыс,
Бералбадым, Сардал кыз.
Өтүгүңдүн өкчүүсү,
Кылдан бекен Сардал кыз.
Экөөбүздүн ортобуз,
Зымдан бекен Сардал кыз.

Көк боз аттын куйругу да,
Күмүш десем кылга окшойт.
Экөөбүздүн ортобуз,
Күнчүлүк десем айга окшойт.
Ак боз аттын куйругу,
Алтын десем кылга окшойт.
Экөөбүздүн ортобуз,
Айчылык десем жылга окшойт.

Көк өгүздү кубалап мен,
Оолуккамын, Сардал кыз.
Көк белестин жанынан,
Жолуккамын, Сардал кыз
Ак өгүзүм кубалап,
Оолуккамын, Сардал кыз.
Ак белестин жанынан,
Жолуккамын, Сардал кыз.

Кашка сулуу булактан,
Суу аласың,Сардал кыз.
Карала да моюнкатардай,
Чубаласың,Сардал кыз.
Ак мөңгүлүү дайрадан ,
Суу аласың , Сардайл кыз.
Ашыктыгым ансайын,
Бураласың , Сардал кыз.

Ойлоп алып бул дүйнөнүн жалганын,
Буулугамын ичте батпай арманым.
Таламандын так тушунда кыргыз эл,
Таппай калды бир заматта Санжарын.

Кыргызым деп келген элең өмүргө,
Алоолонгон от бар эле көзүңдө.
Атаганат кете бердиң кайран эр,
Акыл-күчкө толуп турган кезиңде.

Кайырма:
Келечегин байлап алып үмүткө,
Кыргыз элиң умтулуу да бийике.
Тумар элең медер туткан мекендин,
Турат азыр суусап сендей жигитке.

Каз жашоого болдуң беле сыйлоонун,
Жалп деп өчтү алоолонуп күйгөн от.
Жалпы элдин жаралады жүрөгүн,
Жаның суруп көөдөнүңө тийген ок.

Эрте кеттиң, неге шаштың тездедиң,
Жоктоп калды, ошкор шабың, өзгөнүң.
Тирүү болсоң даагы далай айтылмак,
Жандүйнөмдө жалындаган сөздөрүң.

Жарыктыктан насип этип жарты нан,
Жашап турсаң караан үзбөй калкыңан.
Өсүп чыкмак өлкө үчүн жан кыяр,
Өзүң окшош далай жаштар артыңан.
Шам чырактай жарык чачып элесиң,
Жүрөктөрдө өчпөй жашай бересиң.
Аз өмүрүң өрнөк болуп жаштарга,
Ашып кеттиң тирүүлүктүн белесин.
Аа, Санжар ага кыргыз барда,
Өчпөй жашай бересиң!

Сен менин жалжал көзүм, жалжалымсың,
Сен менин жандай көргөн ардагымсың.
Сен мага сүйөм деген бир сөз айтсаң,
Өзүңө бүт өмүрүм арнаарым чын.

Жалжалым, жалжалымсың,
Ардагым, ардагымсың.
Сен мага сүйөм деген бир сөз айтсаң,
Өзүңө бүт өмүрүм арнаарым чын.

Артылып, көрбөй калсам сагынычым,
Кусадан кыйын болот таарынышым.
Ачык айт, неге калдың кабак бүркөп?
Ачык айт, эгер болсо таарынычың.

Жалжалым, жалжалымсың,
Ардагым, ардагымсың.
Ачык айт, неге калдың кабак бүркөп?
Ачык айт, эгер болсо таарынычың.

Антпечи, бүркөбөчү кабагыңды,
Көрсөм дейм айдан ачык жамалыңды.
Катсаң да жүрөгүңө барчу жолду,
Ишенгин качан болсо табарымды.

Жалжалым, жалжалымсың
Ардагым, ардагымсың.
Катсаң да жүрөгүңө барчу жолду,
Ишенгин качан болсо табарымды.

Кайыл болуп көп короткон убагыма,
Качан болсо кабыл алып турарыма.
Келем жалгыз мен өткөрүп өмүрүмдү,
Ишене бер күтөөрүмө, чыдарама.

Жол карайып карбаластап калганымда
Ак шам болуп жангым келет маңдайыңда
Тагдырыңа кээде өксүп капалансаң,
Бал каймактай көлкүгүң бар таңдайыңда.

Уктай албай өткөрдүм көп убагымды,
Эшик жакка тосуп коюп кулагымды.
Дарегимди издеп таппай жүрбөсүн деп,
Өчүрбөстөн жатам түндө чырагымды.

Убакыт күтпөйт экен,
Дүнүө иши бүтпөйт экен.
Байлыкты эңсеп күндө,
Бул напсиң тойбойт экен.

Кайырма:
Бир тарап булут көчөт,
Билинбей күндөр өтөт.
Баркына жетпейбиз, ай,
Байкалбай жашың өтөт.
Аттиң, ай, арман кылым,
Бир күнү өмүр бүтөт.

Ашыкча дүйнө жыйба,
Жетимдин башын сыла.
Жардам келсе сурап,
Жок деген сөзүңдү айтпа.
Кайырам:

Байлыка малынбайлы,
Өткөнгө кайгырбайлы.
Ушак сөз уудан жаман,
Ыйманга жакындайлы.

Аа, ий, намазга шашыл досум,
Бир күнүн өмүр бүтөт.

Апапак жоолук салынып,
Амандык тилейт жалынып.
Алыстан кызым келет деп,ай,
Апакем жүрөт сагынып.

Тарттырбай ал кез жашыңды,
Тал-талдап өргөн чачыңды.
Алсырай түшсөм апакем, ай,
Алдына жөлөйт башымды.

Ар дайым жарык кабагы,
Агарып барат саамайы.
Алпештеп бизди өстүргөн, ай,
Апалар жашоо таалайы.
Алпештеп бизди чоңойткон, аа,
Апакем жашоо таалайым.
Алпештеп мени чоңойткон, аа,
Апакем жашоо таалайым.

Карагаттай көздөрүңдү сагынам,
Кыйын экен жаштык сага багынган.
Күтө – күтө жете албадым зарыгып,
Айтчы жаным качан сага багынам.

Кайырма:
Элмира, Элмира,
Кызматың эл үчүн.
Кыйналдым сен үчүн,
Үзүлбөйт сенден үмүтүм.

Мен музыкант, сен жаралдың эл үчүн,
Дартка даба дарыларды бересиң.
Ашыктыктан айыкпаган дартымды,
Айыктырсын сенин гана элесиң.

Сагынамын, сансыз ойго батамын,
Жолугушуп качан көңүл ачамын?
Сен дарылап көп жашасын адамдар,
Тилектештик саламымды жазамын.

Кайырма:

Сен күлсөң мен да күлсөм дейм,
Күлкүңдө бирге жүрсөм дейм.
Эсимден такыр кетпедиң сен,
Элесиң көзгө, сүрөтүң көзгө,
Бир өзүң көзгө элестеп.

Эңсөөнүн жалын байрагы,
Желбиреп Чолпон, Ай дагы.
Бейкутта назик сезимге сен,
Бүлүктү салдың, күйүттү салдың,
Үмүттү салдың, эй, кайдагы?

Экөөбүз жаштык гүлдөрүн,
Бир үзүп жыттап жүргөнүң.
Жүрөктө калат түбөлүк, эй,
Таалайым сенде, кубанчым сенде,
Таалайым сенде, ай, сүйгөнүм.

Ээ,ий, тентиген элди жыйнадың,
Темирден кана найза ыргадың.
Телбирген жетим-жесирди,
Тегизге бөлөп сыйлалың.
Теңирим,оо, Манас сени мен,
Термелеп жүрүп ырдадым.

Дил болгон гана элди жыйнадың,
Куш канат найзаң,оо, ыргадың.
Куураган жетим-жесирди,
Кутуртуп канча сыйладың.
Куну жок, оо, Манас сени мен,
Кубалап гана жүрүп ырдадым.

Кыргызды белге туу кылдың,
Кымызды чылап уу кылдың.
Кысталак Манса кээбирде,
Кытайга чейин чуу кылдың.
Кыйшайтпай, оо, бирок сөзүңдү,
Мен кылымга жетер гана дуу кылдым.

Санатты гана кылсаң, ээ, ий, сен кылдың,
Сайышкан жооңо тең кылдың.
Сай-сайлап жүргөн кыргыздын,
Санаасын басып эл кылдың.
Сан болсоң, ой, сансыз болгон деп,
Санаттын гана баарын мен кылдым.

Урушту гана кылсаң, ий, сен кылдың,
Ушташкан,оо, жоого тең кылдың.
Уруудан жыйнап уютуп.
Улуу кан журтту эл кылдың,
Улук болсоң, ой, устум болгон деп.
Укмуштун баарын,эй, мен кылдым.