Заманыбыздын көзгө басар алпаруучу, ди-джейлеринин бири Чыңгыз Мырзаев мына-мына боз ат минген отузга аттанып турганы менен, алигиче бойдок. Андыктан бой жеткен кыздардын бүйүрүн кызыткан суроолорго жооп алууга аракет кылдык.

– Саламатсыңбы, Чыңгыз, кирип келген Жаңы жылың менен куттуктайбыз. Балык жылын кандай тосуп алдың?
– Рахмат, жакшы. Балык жылын үйдө, жакындарымдын курчоосунда тостум. Телефондорду өчүрүп коюп, дасторкон четинде телевизор көрүп отурдук. Сааттын жебеси он экини какканда сыртка чыгып, эл катары “салют” атып, сүрөткө түшүп, кошуналар менен бири-бирибизди куттукташтык. 12ден кийин досторум чакырган эле, чындыгында баргым келбей, эч жакка чыкпай, үйдө эле жаттым. Негизи, кечкисин бир жакка барууну мурдагыдай каалабай калыпмын.
– Мурун “мен үйдө квартирант элемин” деп калчу элең...
– Ооба, мурун концерт, той-топур деп жүрө берер элем. Машинама чакан жууркан да салып алып, көбүнчө машинама түнөп калчумун. Ал эми азыр чакырылган он жердин керексиз үчөөнөн баш тартып, үйгө барып эс алууга убакыт табам. Ал кезде жаштыктын шары менен жүрө берчү экенмин. Азыр келечектеги балдарымдын убалына калбай, ден соолукту да күтүш керек деп калган чагым.
– Келечектеги балдарга кам көрө баштаган экенсиң, үйлөнүү той алыс эмес көрүнөт?..
– Ушул суроо акыркы кездери менин фобияма айланды (күлүп). Үйгө барсам ата-энем, иште кесиптештер, сыртта достор, күйөрмандар дегендей. Кээде саламдашпай туруп "качан үйлөнөсүң?" дешкенде чекеме "ишиң болбосун" деп жазып алгым келет.Баягы “куйрук жейсиңби же буйрук жейсиңби?” дегендей, такыр эле сааты чыкпай жатат. Кудай аманчылык берсе, үйлөнүп, бала-бакыралуу болсом деген тилектерим күн санап күч алууда. Нике кайып деген бар эмеспи, элге “мен үйлөндүм” деп сүйүнчүлөчү күн деле алыс эместир. Өткөндө бирөө сурайт “сенин оюңа койсо, качан үйлөнөт элең?” деп, “4 жыл мурун үйлөнмөкмүн” деп күлдүм. Үй-бүлө күтүү деген өтө маанилүү жоопкерчилик. Мен өзүмө гана аял тандабайм да, ата-энеме жакшы келин, карындаштарыма жакшы жеңе табышым керек. Мени да, аларды да урматтаган, ыймандуу адам болсо дейм. Кыскасы, быйыл чындап кызыл жарык болуп жанып турам, үйлөнчү мезгил жетти көрүнөт.
– Бир кезде “мен болочок жубай болчу адамды таптым” деп жар салган элең. Ал кыз кандай жүрөт?
– Ооба, мен www.super.kg сайтынын колдонуучуларынан келген суроолорго ошентип жооп берген элем. Чынын айтканда, ошентип койсом, бир аз да болсо “сүйлөшкөн кызың барбы?” деген суроодон кутуламбы деген үмүт менен калп айтып койгон болчум. Бирок андан эч жардам болбоду, суроо деген андан бетер көбөйөт экен. Азыр бар же жок деп кесе айта албайм, мээде файлдар көп, керексиздерин өчүрүш керек болуп жүрөт (күлүп). Ойлор эки анжы.
­– Убакыт деле келип калды. Ата-энең да кыйнап жатышса керек...
– Оо, суранып да айтышты, таарынып да айтышты, “биз дагы келин көрүп, небере жыттагыбыз келет” деп калышат. Азыр болсо, басса, турса “бир башың экөө болсун” деп бата берип жүрүшөт. Алган жарым менин эң кымбат адамдарыма ийкем мамиле кылган акылдуу жар, карындаштарыма эже катары көч башы болсо деп өзүм да тилеп келем. Мен жалгыз бала болуп, үйдүн эң улуусу болгондуктан, жоопкерчилик абдан күчтүү.
– Жалгыз бала демекчи, кичинеңде эрке белең?
– Мен азыр кандай адам болуп калыптансам да, ал ата-энемдин эмгеги. Карапайым үй-бүлөдө, тоодо мал багып, чөп чаап жүрүп эле чоңойдум. Атам китепти көп окугандыктан, мага да ошондой шарт түзүп берди. Бир жылдары баягы менчиктештирүү иштери күчөп турган убакта айылдын китепканасындагы китептердин жарымын эле мага сатып берип койгон. Эсимде, көп картошка алып барып алмаштырып келгенбиз. Ошол китептердин жарымынан көбүн окуп чыктым. Негизги сөз байлыгым ошондо кеңейсе керек. Эненин мээримисиз кайда бармакпыз? Апам эркелетип гана турчу. “Балам, сен аскерге кетсең, мен да барып ашпозчу болуп иштеп алам” дей берчү ал кезде. Кийин мен “шаарга окуйм” дегенде мал-жанын сатышып, “балдардын окуусуна шарт түзүшүбүз керек, Чыңгыз кантип, кайда жүрүп окуйт?” деп бул жактан үй алып, көчүп келип алышты.
– Эфирдеги ди-джей Чыңгызды, сахнадагы ырчы, алпаруучу Чыңгызды билебиз, үйдө кандайсың?
– Мен, негизи, сүйлөөк адам эмесмин. Артымды карап, кылган иштериме шүгүр дейм, алдымды карап, мен курактуулар мындай жетишкендиктерге жетти деп кээде кейип да алам. Мурун абдан тамашакөй элем, кыздарга көп тийишип дегендей, азыр токтоомун. Негизи эле жаратылышка жакынмын. Азыр деле айылда тургандыктан, үйдө мал кармайбыз. Малга жем, чөп берип, сугарып, колумдан келишинче атама жардам кылганга аракет кылам. Ата-энемдин баркын дагы деле толук биле элек окшоймун, кээде атам “ээ, балам, балалуу болгондо билесиң” деп калат. Мен тамашалап “ата, жаш кезиңизде чоң атамдын тилин алышыңыз керек эле, сиз тил албагандыктан, мен ушундай болуп калдым” дейм. Дем алыш күндөрү атам жүрү десе, баш кийимди баса кийип алып, тизеден ылдый чыла болуп мал базарга барам. Айтор, камкор, багарман уул болгонго аракет кылам.
– Атадан жалгыз уул болуу өтө эле оор болсо керек...
– Оорчулук жагы деле бар дечи, бирок мен көп бир тууган болуп туруп деле бир ынтымакка келе албагандарды көрдүм. Аларды карап, жалгыз болсом да, ата-энемди кор кылбайм деп коём ичимден.
– Бош убактыңда эмне менен алектенесиң?
– Бош убактым боло калса эле үйгө шашам. Үйдө бир туугандар менен сүйлөшөсүң, кээде комуз, кээде гитара чертесиң. Анан да ыр жазмай өнөрүм бар. Быйыл, буюрса, чакан ыр жыйнагымды чыгарсам деп турам. Өзүм техникага анча жок болгондуктан, компьютериме вирустан коргоочу программа орнотом деп 80 чакты ырымды биротоло өчүрүп алдым. Ушунчалык ичимдин ачышканынан, компьютерге таарынып барып жаңысын сатып алдым.
– Достор жаатында кандайсың?
– Анча деле көп досум жок. “Кандай салам берсең, ошондой алик аласың” демекчи, көпчүлүк менен мамилем түз. Жаш кезде чөнтөгүң канчалык калың болсо, ошончолук көчөдө көп жүрөт экенсиң. Азыр мен андайды каалабайм. Атама айтып калам, акчаң боло туруп, акча жок кездегидей эконом кылсаң, бат эле байыса болот экен.
– Сага арналган сүйүү каттары биздин редакцияга да байма-бай келип турат. Күйөрмандар жөнүндө айта кетсең.
– Өткөндө бир досум күлөт, “сен “күйөрмандарымды жоготом” деп үйлөнбөй жүрөсүң” деп, “менин күйөрмандарым азыр апалар менен эжелер. Алар менин үйлөнгөнүмө маани деле беришпейт” дедим. Ал эми “сүйөм” деген күйөрмандарга мен анча түшүнө бербейм. Адамдын ички дүйнөсүн билбей туруп “сүйөм” дегендерди, чын айтам, түшүнө албайм.
– Кызыктуу маегиңе чоң рахмат.

Кумирге кат

“СИЗДИ СҮЙГӨН ЖҮРӨКТҮН БАР ЭКЕНДИГИН БИЛЕ ЖҮРҮҢҮЗ”
Ал күн бүгүнкүдөй эсимде. Окууну бүтүп, шаарга, байкемдикине келип, жаңы эле чайга отурганыбызда радиодон "Чыңгыз Мырзаев" деп сиздин үнүңүз жаңырып калды. Шуруга тизгендей сөздөрдү таамай айтып, асмандан жаадырып жаттыңыз. Үнүңүзгө арбалдым. Күн сайын сизди күтүп радио угам. Ошентип, окууга тапшырып, анын майда-барат түйшүгү менен жүрүп күндөр өтө берди. Үнүңүздү уккан күндөн тартып туптуура 5 ай өткөндө сизди алгачкы ирет концерттен көрдүм. Буга чейин теледен көрүп эле жүрчүмүн, бирок негедир маани бербеген экем. Кудайым сизди жаратканда эч нерсени аябаптыр. Узун боюңуз, татына жылмайган чыныгы мырзанын жүзүндөй келбетиңиз, апапакай тизилген тиштериңиз мени чындыгында арбады да. Кийинки жолу сизди жакын байкемдин үйлөнүү тоюнда көрдүм. Бул ирет тартынганыма карабай барып, сиз менен сүрөткө түшкөм. Акырын колуңузду ийиниме коюп, кучактап койгонсуз. Жүрөктүн туйлаганы, ай. Ошондон кийин сиз менен бир жылдын ичинде 9 ирет сүрөткө түшүптүрмүн. Кээ күнү жатарда башыма коюп алам. “Сүйөм деген сүйүп жарытпайт” деп коёт. Бирок мен сизди чексиз сүйөрүмдү айтпай коё алган жокмун. Бар болуңуз, сизди сүйгөн, урматтаган бир жүрөктүн бар экендигин билгениңиз мага жетиштүү.

Адинай

Чолпон Сүйүнбаева
star@super.kg